Share

CHAPTER 3

Author: realisla
last update Huling Na-update: 2023-02-03 02:11:32

NANLAKI ANG mga mata ko’t dahan-dahan na yumuko. Iyong matangkad na lalaking pumasok sa classroom kasi, siya rin iyong nasa rooftop!

Pakshet.

“Konnichiwa!” bati niya sa maligalig na paraan. “I am Renzo Yluj Delos Santos, from Japan Academy. You can call me ‘Yluj’, my classmates. I hope you all be good to me. Arigatou!”

Iyong boses niya, ang yabang!

‘Tapos itong mga kaklase kong mga babae, kung makatili at hagikhikan, akala mo naman artista itong ungas na ito!

Tsk!

Deserve niya talaga iyong sapak ko kahapon!

“Miss Garcia?”

‘Tapos ano raw iyon?

Konchenta?

Arigoto?

Iyong lugaw?

Saan lupalop ba galing ang isang ‘to?

Tsk!

Sinasakop na yata tayo ng mga alien.

Grrr.

“Miss Garcia?”

Oo, guwapo siya. Singkit ang mga mata. Maputi. Ang lakas ng dating ng messy hair niya. Pero sa white polo shirt at black slacks na hapit sa katawan niya, nagmukha siyang seksing butiki sa mga mata ko sa sobrang payat niya!

Tahimik akong natawa’t marahan na napatangu-tango nang maisip iyon. “Yes, mukha siyang seksing butiki---”

Natigilan ako at tumitiling napalundag nang may lumapag na papel sa kandungan ko. Nag-init ang mga pisngi ko nang mapansing ang lahat na naroroon sa loob ng classroom namin ay nakatingin sa akin sa bigla kong pagtayo. Shete. Ano na naman ‘tong kahihiyan, Katherine?!

“Epic. Lutang kasi!”

Umugong ang tawanan ng mga kaklase ko dahil sa sinabing iyon ni Mark, iyong bully sa section namin.

Huminga ako nang malalim at nanunubig ang mga matang inis na tiningnan kung sino man ang may gawa noon. And there, I saw Kristel on the last seat in the left side of the fifth row, giving me a peace sign with a smirk of triumph on her red lips.

“Sorry. Miss Valdez called you several times. Pero tulala ka,” she said and then laughed.

Sinabayan naman siya ng buong klase.

“Quite!” Miss Valdez screamed.

Takot na nagsitigilan ang lahat. Maging ako ay nanginig ang mga tuhod nang bumaling sa harap at yumuko habang nilalaro ang gilid ng bulsa ng aking palda.

“Miss Garcia?”

“Yes, Ma’am? Ano po ‘yon?” halos pabulong kong naitanong, hindi makatingin sa kaniya nang maayos.

“Puwede bang maupo riyan sa tabi mo itong si Mister Delos Santos?”

“Pero, Ma’am---”

She cut me out. “Why? May problema ba, Miss Garcia?”

Napalunok ako at napailing. “Wala po, Ma’am,” sabay sulyap ko sa nakangising butiki sa tabi niya.

Baka kasi may nakakahawang sakit siya. Pero ano nga bang magagawa ko? Nag-iisa na lang iyong upuan sa classroom at nagkataong nasa tabi ko pa.

“Okay, then. Have a seat, Mister Delos Santos.”

“Hai, Ma’am!” masiglang sabi ni Yluj at lumakad na palapit sa akin.

“And you, Miss Garcia, next time ‘wag mong hayaang lumipad ‘yang isip mo sa kung saan-saan during my class. Understand?”

Napangiwi ako at marahan na napatango. “Yes, Ma’am.”

Umugong naman ang mahinang hagikhikan ng mga kaklase ko. Bumuntong-hininga ako, hindi na sila pinansin pa. Hindi sila makakatulong sa kahihiyan na natamo ko.

Hays.

“I can’t believe it. Crush mo ako, Imouto. Don’t worry, the feeling is mutual,” the arrogant whispered confidently when he reached me.

Inis akong umupo at pairap siyang tiningala. “Feeling mo!” pabulong kong singhal din sa kaniya.

Yluj chuckled as he seated. “Wag mo nang i-deny. You’re blushing. It’s obvious.”

Inis akong nagtaas ng kilay sa kaniya. “Huh! Blushing you’re face!”

He chuckled again. Tumingin siya sa kisame habang hinahawakan ang kaniyang perpektong baba. “Seksing butiki, ‘di ba?” he asked that to himself.

“Whatever! Butiki ka pa rin!” medyo napalakas ang pagkakasabi ko noon dahilan para maudlot ang kung anong dini-discuss ni Ma’am Valdez sa unahan at mapabaling siya sa banda namin.

“Is there any problem, Miss Garcia?” sabay ayos niya sa kaniyang bilog na eyeglasses.

Nahihiyang umiling ako. “W-wala po, Ma’am.”

Sobrang nakakahiyang araw ito, Katherine! Tsk!

Tahimik ako buong klase at sa sumunod pang subject namin para sa umagang iyon. As if I was really participating in the discussion of the teachers back then. Ngayon, hindi ko lang talaga feel ang makinig nang mabuti dahil sa inis sa katabi ko.

Hindi ko alam kung bakit inis na inis ako sa kaniya. Pero kung paano kasi siya tumingin sa akin at ngumisi, naaasar ako. Na parang nangsisira lang siya ng araw.

Tulad nang pagsulyap-sulyap niya sa akin kapag nakakasagot siya sa bawat tanong ng mga teacher buong klase. Parang niyayabangan niya ako sa mapanuya niyang mga ngisi sa labi.

Nakahinga lang ako mang maluwag nang mag-lunch break na at nakalabas ako ng room na iyon.

“Grabe! Nakakainis talaga ang lalaking iyon! Ang yabang niya!”

Nanginginig ang kamay kong mariin na hinawakan ang mga chopstick habang nagkukuwento ako tungkol sa nangyari kanina kina Yiel at Joan nang mag-lunch kami sa kiosk.

Nakangising sumubo ng pancit canton si Yiel na sumulyap pa sa kay Joan. “Ano bang bago? Eh, lagi ka naman talagang galit, ha?” sabay tawa niya.

Joan laughed, too. “Yeah, right! Ang ipinagkaiba lang ngayon… you’re being vocal about your anger towards that ‘seksing butiki’ transferee boy.”

Natigilan ako at ngumusong sinamaan silang dalawa ng tingin. Paano nila nagagawang pagtawanan ang galit ko? Mga kaibigan ko nga ba talaga sila? Tss.

“Kath, alam mo kasi… nagiging man hater ka na dahil sa nangyari sa inyong dalawa ni Justine,” Joan said with her intriguing brown eyes. “Loosen up, okay? Sabi mo nga, crush ka raw ng Yluj ba ‘yon? Malay mo, ‘di ba?”

Yiel nodded. “Oo nga naman, Kath. Malay mo siya na ‘yong lalaking nakatadhana sa ‘yo. Grab the opportunity na.”

“Ano ba ‘yang pinagsasabi ninyo!” Napairap ako at nginuya ang isinubong pasta. “Malay niyo, nanti-trip lang ang ungas na ‘yon. ‘Tapos ano, iiwan din ako? Tulad nang ginawa ni Justine sa akin?”

Natigilan silang dalawa dahil sa sinabi ko. Napailing na lang ako nang magkatinginan sila at nagngitian.

“Well, improving ka, Kath. But speaking of the devil… here comes your playboy ex!” sabay tayo niya at inis na hinigit si Yiel. “Let’s go, Mariel. Baka kung ano pang magawa ko sa lalaking iyan. Gosh!”

Naiiling na lang akong nagpatuloy sa paglantak ko sa pancit canton nang iwan ako nina Yiel at Joan. May biglang tumikhim sa bandang likuran ko. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy na lang ako sa pagkain.

Sa baritonong boses niya pa lang, kilala ko na kung sino siya. Tulad nga nang sinabi ni Joan, si Justine ay lumapit nga sa kung nasaan kami. Sa inis ni Joan kay Justine dahil sa nangyari nang magbakasyon, alam kong siya nga ang tinutukoy ng kaibigan.

“Katherine, can we talk?”

Tumigil ako sa pagkain at mariin na tinitigan ang isang grupo ng lalaki na nakatingin sa amin. “Ano pa bang pag-uusapan natin? ‘Di ba, tapos na naman sa atin ang lahat?”

Umupo siya sa tabi ko kaya medyo napausog ako nang bahagya, hindi ko man lang siya tinapunan ng tingin. Lalo pa nang matanaw ko ang pag-ismid at bulung-bulungan ng mga nakakakita sa amin ngayon.

Alam ko, masasama na naman ang iniisip nila tungkol sa paglapit sa akin ni Justine. And I hate it! Wala man lang silang masabing masama sa lalaking ito. Siya nga itong nanloko at nanggago. ‘Tapos sa mga mata nila, ako pa itong mali at tanga? They were all so unfair!

Tumayo ako at balak na siyang iwanan pero natigilan ako nang hawakan niya ang palapulsuan ko.

“Katherine, please? Ayusin natin ito. I love you. Mahal na mahal kita.”

Inis akong bumaling sa kaniya. Dahil sa sinabi niya, parang nagpantig ⁰ mga tainga ko at nagsipag-akyatan ang dugo sa mukha ko. And I can’t believe him! Matapos ang ginawa niyang panloloko sa akin, ngayon ay sasabihin niyang mahal niya ako? Gago pala siya. Ano ka ba naman, Katherine? Gago nga siya, ‘di ba? Gago.

“Tigilan mo nga ‘yan, Justine,” pabulong kong sabi sabay pasada sa mga taong nakarinig ng mga sinabi niya. “Nakakahiya! Baka kung anong isipin na naman nila tungkol sa akin! Baka sabihin nila, inaagaw kita sa Cassandra mo!”

“I don’t love Cassandra, Katherine. Ikaw, ikaw itong mahal ko---”

I cut him off. “Sabing tigilan mo ‘yan, Justine, eh! Ayoko nang gulo. Kahit ginulo mo na ‘yong buong buhay ko simula nang lokohin mo ako.”

“I’m sorry. Ikaw kasi, eh. Bakit hindi mo sinabi sa akin ang lahat?”

Gulat, nanlaki nang husto ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. “A-Alin ang hindi ko sinabi sa ‘yo?” tumakas ang kaba sa boses ko sa biglaang paglakas ng pagkalabog ng puso ko.

“Iyong tungkol sa ‘yo! Lalaki lang ako, Katherine. Natakot ako,” sabay yakap niya sa akin nang mahigpit. “Natakot ako na baka husgahan ako ng mga tao kapag nalaman nila. Kahiya-hiya iyon sa pagkalalaki ko.”

Natigilan ako at nanginig. Alam niya na? Pero paano? Sinong nagsabi? Si Kuya Chris ba? O sina Mama at Papa?

“But I realized that I can’t move my days forward without you. Mali iyong ginawa ko. But I am here. I want to get you back.”

Umagos ang mainit na luha sa aking mga pisngi nang isipin na pinagkaisahan na naman ako ng pamilya ko. Bukod kasi kay Yiel, sila lang ang nakakaalam tungkol doon. Imposible naman kasi kung si Yiel ang nagsabi sa kaniya. Hindi iyon magagawa sa akin ng kaibigan ko. But who knows, right?

“S-Sinong nagsabi sa ‘yo?” malamig kong tanong sa kaniya.

“It doesn’t matter, Katherine.” He hugged me tight. “Please ayusin natin ito.”

Gusto kong itulak siya pero sobrang nanghina ako nang dumampi ang init ng katawan niya sa akin. My heart started to race again. Ayoko mang tanggapin, pero magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko na mahal itong lalaki.

“What are you doing to her again, jerk?!”

Sa isang iglap bumulagta si Justine sa damuhan. Doon ko pa lamang napansin ang mga pasa niya sa mukha kasabay ng pagdurugo ng kaniyang labi.

“Justine---”

Yluj, the transferee boy slash the seksing butiki, stopped me. Hinuli niya ang braso ko at ipinirmi ako sa likuran niya. “Hindi ka pa rin nadadala, eh, ‘no? After what I did to you… h-heto ka na naman?”

Naguguluhan akong napatingin kay Yluj, may nakakalokong ngisi sa manipis at mapula niyang labi. Kumunot ang noo ko nang mapagtanto na siya iyong tinutukoy ni Cassandra na transferee na nambugbog kay Justine. At hindi si Sophia. Paano ko nga ba naisip na si Sophia ang may gawa noon, babae nga naman iyong tao. Maganda at mahinhin.

Umugong ang mapanuyang halakhak ni Justine kaya napabaling ako sa kaniya. Pinunasan niya ang dugo sa gilid ng kaniyang labi gamit ang likod ng palad niya at tumayo. “Eh, ano bang pakialam mo? At sino ka ba, ha? Ano ka ba ni Katherine para makialam sa problema namin?”

Yluj laughed mockingly. “Ano nga ba niya ako? Hmm. Maybe her ‘knight in shining armor’? Am I right, Imouto?”

Napabaling ulit ako sa kaniya, hindi makapaniwala. His lips twisted as he wiggled his brows. Imouto? Ano nga bang ibig sabihin noon? Japanese nga pala siya. Baka language nila iyon? Hindi ko alam. Wala naman akong ibang alam na language bukod sa English, Tagalog at Bicol.

Yluj pinched my cheeks. Napakurap ako at nabalik sa sariling wisyo dahil sa ginawa niya. Biglang inatake ng boltahe ng kuryente ang buong sistema ko nang lumapat ang daliri niya sa mga pisngi ko. Ano ito? Bakit ako kinakabahan?

“You’re gawking, Imouto,” sabay akbay niya sa akin kaya napalunok ako at napatingin kay Justine na naguguluhan na rin sa mga nangyayari. “Tell him that I am your ‘Otouto’.”

“H-huh?” hindi ko makuha ang gusto niyang sabihin.

“Tell him that I am your baby!”

“H-huh?!”

Yluj smirked. “So, stop it, jerk! Simula ngayon, ayokong nakikitang lumalapit ka sa Imouto ko kundi… bubugbugin ulit kita. Better yet, find a new school. Now.”

Napatingin ako kay Justine. Hindi man maproseso ng maliit kong utak ang mga nangyayari, alam kong galit siya.

Matalim niya kaming tinitigan ni Yluj.

Hindi ko man maipaliwanag pero ang saya ko! Ang saya ko na nakikitang naapakan ang ego niya. He deserves it! Matapos nang ginawang panloloko at panggagago niya sa akin ay tama lang iyon sa kaniya.

Simula ng araw na iyon, hindi ko na ulit nakita pa si Justine. Kahit pa ang anino niya. Mas pabor iyon sa akin. Dahil medyo nababawasan na ang mga bulung-bulungan tungkol sa akin. Medyo magaan na rin ang pakikitungo sa akin ng iilan.

Well, hindi lahat kasi nariyan pa rin naman ang grupo ni Cassandra na inis na inis sa akin sa tuwing nakikita ako. Ako na lang ang umiiwas dahil ayoko ng gulo.

“Narinig niyo na ba ‘yong balita?” si Kristel matapos ang recess.

Nasa classroom kaming lahat para hintayin na mag-bell at ang teacher para sa susunod naming subject. Well, hindi pala lahat dahil wala pa iyong seksing butiki. Nagbanyo at hanggang ngayon ay hindi pa nakakabalik.

“Hindi. Ano ba iyon, Kristel?” si Shiela, kuryuso na.

“Justine transferred abroad. Buti nga. Nabawasan ang lalaking mapanakit sa buong campus.”

“Good to know. Mababawasan na rin ang tatanga-tanga pagdating sa lalaki,” komento ni Anjo sabay tingin nila sa akin.

Kumunot ang noo ko. “Bakit?”

They all just shrugged their shoulders and looked away. Sabay noon ay ang pagpasok ni Yluj at ilang segundo lang ay si Marie naman, ang class President, na humahangos.

“G-Garcia… Delos S-Santos… Pinapatawag kayo ni Ma’am Rivera sa faculty.”

Kaugnay na kabanata

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 4

    LUMAKAS ang pagkalabog ng puso ko. At salubong ang mga kilay akong nag-angat ng tingin sa lalaking nakatitig sa akin na para bang wala lang sa kaniya ang lahat. Kapal ng mukhang nagawa pang ngisian niya ako’t magpa-cute! Tsk!“B-Bakit daw, Marie?” sabay tayo ko’t tingin sa kaniya saka balik ulit kay Yluj.Marie shrugged her shoulder and sighed as she moved her eyeglasses a bit. “Hindi ko alam, eh. Basta pumunta na raw kayo ni Delos Santos ngayon sa faculty.”“Hai! Arigatou Gozaimasu, Marie.” Bahagyang yumuko si Yluj sa kaniya bago ako binalingan at hinigit ang palapulsuhan ko palabas ng classroom. “Let’s go, Imouto!”“Eh, ikaw kasi! Bakit mo ba kasi binugbog si Justine, ha?” tanong ko nang nasa hallway na kami.Nanlaki ang singkit na mga matang itinuro ni Yluj ang kaniyang sarili, nagmamaang-maangan. “Ako? Why me, Imouto?”Sigurado ako na dahil nga sa ginawa ni Yluj kay Justine kaya ngayon, pinapatawag kami sa Facul---ty? Hala. Bakit nga ba sa faculty? Dapat sa Guidance office kami

    Huling Na-update : 2023-02-03
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 5

    "STOP IT, Marky.” Napadilat ako nang makilala ang boses na iyon. Pero agad din na napakurap dahil sa sobrang lapit na ng kamay ni Mark sa mukha ko. As in inch na lang talaga, dadapo na ang palad niya sa pisngi ko. Nabitin lang dahil sa pagpigil ng babae. Naningkit ang galit na mga mata ni Mark na bumaling sa kaniya, hindi makapaniwala. “Sigurado ka, Cassy? Sa pagkakaalam ko, malaki ang atraso nitong babaeng ‘to sa ‘yo, ‘di ba?” You heard him right. Si Cassandra iyong pumigil sa kaniya. Siyempre, nasa likuran niya iyong mga alipores niyang nagtataka rin sa ginawa ng reyna nila. Bakit nga ba ginawa iyon ni Cassandra? Eh, ang laki ng galit kaya niya sa akin, lalo na nang umalis si Justine at nag-transfer sa ibang bansa. Wala rin naman kasi akong balita kay Justine hanggang ngayon. Ang tanging alam ko lang ay buong pamilya nila ang nag-migrate sa Canada. Hindi ko na rin naitanong kina Kuya Cusp at Kuya Kiel, mga kapatid ni Justine, ang dahilan ng paglipat nila. Pero sigurado ako na

    Huling Na-update : 2023-02-13
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 6

    ISANG LINGGO rin akong nanatili sa ospital. Mabuti na lang at bumuti agad iyong pakiramdam ko dahil kung hindi, ikakamatay ko na talaga ang sobrang pagkabagot. Isang beses lang dumalaw sina Joan at Yiel, siyempre ay school days. Busy rin sa pag-aaral, ‘no! Yiel is a consistent honor student. Samantalang si Joan, magba-valedictorian yata dahil sa sobrang talino. Well, hindi ko nga naman sila masisisi. Ano bang alam ko sa aral-aral na iyan? Kuntento na ako sa stock knowledge na mayroon ako. At least, kahit papaano ay hindi rin ako bumababa sa pagiging Top Ten. Consistent yata iyon simula nang matapos ako sa pagiging home-schooled. Hindi rin ako iniwan ni Mama at hinayaan mag-isa sa ospital. But I didn’t need her. Mas okay nga na nasa bahay na lang siya habang nasa trabaho si Papa. At si Kuya naman ay nasa school. Wala kayang mag-aasikaso sa mga iyon. Knowing Kuya Chris and Papa, parehong walang talento sa pagluluto. Well, kahit ako rin naman. Okay lang akong mag-isa. Sanay naman na

    Huling Na-update : 2023-02-13
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   Chapter 7

    HINDI KO alam kung anong ginagawa ko sa lugar na ito. I know I don’t deserve to be here. Pero kasi, pag-attendance is a must ay dapat naroon ka. Dahil kung hindi, absent ka sa lahat ng subject sa buong araw na iyon kahit pumasok ka pa.“Are you okay, Imouto?” Umikot ang mga mata kong napasulyap kay Yluj. Ayun na naman iyong alien niyang endearment. Ilang beses ko na bang sinabi na itigil na niya ang pagtawag sa akin ng ganoon? Tss!Nasa isang gilid kami ng stage, malayo sa iba pang kasali sa pageant. Ngayon pa lang ay nakikinita ko na kung anong magiging resulta. And to be honest, ako lang iyong hindi karapat-dapat na mapasali roon.Kumbaga, unang tingin pa lang sa mga kalahok ay ako iyong kulilat. Nasa huli at walang kakayahang humabol sa ibang candidates. Iyon ako.“Kinakabahan ka ba, Imouto?” This time, napapikit na talaga ako nang mariin at huminga nang malalim. Ayoko sanang magpadala ulit sa galit para sa lalaking ito at baka makagawa na naman ako ng eksena, kaso ang daldal niy

    Huling Na-update : 2023-02-13
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   Chapter 8

    “OO NAMAN. Maupo ka,” sabi ko. Naupo si Julene sa tabi ni Yluj at napansin ko agad ang biglang pagtamlay ng aking katabi. Hindi ko alam kung anong mayroon sa kanilang dalawa, pero pakiramdam ko ay magkakilala sila at itong seksing palakang ito ay in denial lang. Biglang um-awkward ang mesa namin. Mabuti na lang ay tumayo si Yiel at natatawang naglahad ng kamay sa kay Julene kaya naagaw niya ang buong pansin naming lahat. “Hi! I’m Yiel. Ikaw? Anong pangalan mo?” Tiningnan lang ni Julene ang kamay ni Yiel, na parang tulad ng ginawa kahapon ni Yluj sa kaniya. Nagtagal iyon kaya tumikhim ako at ipinakilala na lang siya. “By the way, siya si Julene. Julene Reyes ng Grade Seven, Amethyst.” Ngumiti ako sabay sulyap sa bagong kakilala na may pilit na ngisi sa labi. “Representative siya ng lower year sa darating na pageant.” “Ah,” si Joan sabay tango at simsim sa orange juice niya. “Grade seven siya? Bakit parang kaedad niyo lang, Kath?” Nahihiyang humalakhak si Julene. “Eh kasi, Ate, r

    Huling Na-update : 2023-02-13
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   Chapter 9

    UMUWI AKO nang mag-isa na bagsak ang mga balikat. Hindi ko alam kung bakit apektado ako sa mga nakita at narinig ko Yluj at Julene. Alam ko na may special nga sa turingan nilang dalawa… noon. Pero ngayon, ramdam ko iyong sakit na dinadala ni Yluj sa pagsigaw niya kay Julene. But Julene seems didn’t care at all. “Baby, kakauwi mo pa lang?” Naabutan ko si Mama sa salas, nanonood ng drama. Hindi ko siya sinagot, diretso lamang ang lakad paakyat ng hagdan. Wala talaga ako sa mood para makipag-usap. Ang gusto ko lang ay ang magpahinga na. Itulog kung anuman ang nararamdaman ko. Baka dahil sa sobrang pagbibigay ko ng meaning sa mga ginawa ni Yluj, akala ko ay apektado na rin ako sa kung anong nararamdaman niya. Na hindi naman dapat dahil isa siyang seksing butiki—scratch that! What I mean is pesting butiki pala! Dapat mainis ako sa kaniya kasi nang dahil sa kaniya, napahiya na naman ako. Kung hindi dahil sa kaniya, wala sana ako sa letcheng rehearsal na iyan. Hindi sana ako kasali sa pa

    Huling Na-update : 2023-02-13
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 10

    DUMATING ANG SABADO. Mabuti na lang, hindi nakaabot sa mga teacher at admin ang gulong nangyari sa may corridor. Dahil kung hindi, dagdag kahihiyan iyon para sa akin. Ano na lang ang sasabihin nila? Na matapos ng breakup namin ni Justine ay nagiging basagulera na ako? Hindi maaari.Pagkatapos din ng eksenang iyon, iniwasan na ako ni Yluj. Hindi ko rin alam kung bakit? Iyan tuloy, mag-isa akong pumupunta ng gymnasium. At pakiramdam ko, parang may kulang. Sanay naman akong mag-isa. Pero sa oras na naglalakad ako sa hallway, bigla akong nalulungkot.“Katherine? Baby? Nariyan na ang mga kaibigan mo,” sigaw ni Mama sa labas ng silid ko matapos marahan na kinatok ang pinto.Actually, kanina pa ako nakapagbihis at nakapag-ayos nang kaunti. Naghihintay na lang talaga na may umakyat para katukin. Sabado kasi. At kapag ganitong araw, nasa bahay pa ang buong pamilya ko. And I didn’t want to be with them at this early.Hindi ko sinagot si Mama. Tumahimik na rin naman, kaya nasisiguro kong nasa ba

    Huling Na-update : 2023-02-16
  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 11

    TUMIGIL ang pag-ikot ng mundo ko. Hindi ko alam kung bakit? Pero parang hinigop yata ng singkit na mga mata ni Yluj ang buong pansin ko at sa kaniya na lamang natuon. Yes, this isn’t the first time that I’ve got closer to a man’s face, but it seems that this was my first. Umabot hanggang tainga ko ang malakas na pagkalabog ng puso ko. Nagkakalapit naman kami noon ni Justine sa isa’t isa, pero hindi ako kinabahan nang ganito kalala. His eyes dropped on my lips. I swallowed hard when he bit his lower lip and looked into my eyes drunkily. As if na hindi pa nagkadikit ang mga labi namin kanina. Daplis lang iyon, pero I considered it as a kiss. “Kath? Couz? What are you two doing?” Pinag-initan ng mga pisngi, nagkukumahog akong bumangon mula sa pagkakadapa ko sa… Nanlaki ang mga mata ko at napatakip ng mga kamay sa bibig kong bumukas, naibaba ko rin agad upang magpaliwanag sa kaniya. “W-wala,” sabay iling ko. “Kasi natumba si Yluj… nasama ako kaya bumagsak ako sa… sa p-patpatin niyan

    Huling Na-update : 2023-02-16

Pinakabagong kabanata

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   ENDING

    TIWALA.Ito iyong pinakamahirap nang ibalik kapag nasira na. Well, I met him during my painful days. Ang araw kung saan tuluyan na akong nawalan ng tiwala sa mga lalaki... even with my own family and friends. But then that guy... made me realized that it's not wrong to trust again. To give a try. Dahil iba-iba nga naman ang mga tao. Yes, maybe someone broke my trust but it doesn't mean that I will generalize it. Because of him, I see now those people who truly loves and supports me despite the situation that I have. Kung ano at sino ako. Pero kahit ganoon, may mga taong hindi pa rin maintindihan kung anong kalagayan ko. Though, I understand them. I will trust it to Him, our God, that someday... those people will enlighten up their minds about my situation. Dahil hindi lang ako ang nakakaranas nito. Na someone out there, locking their selves in their rooms, miserable and fearful to show up their faces to the society because of this gender confusion. And that's my advocacy now, to t

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 26

    "ANONG kailangan mo at nandito ka?" Yiel raised her brows at her as she stood up. Handa niyang sugurin si Julene pero mariin ko siyang tiningnan para pigilan.Bumuntong-hininga ako saka ibinalik ang sandwich sa lalagyan. I smiled at Yiel, reassuring her that I can handle this. "Okay lang, Yiel. Puwedeng iwanan mo muna kami saglit?""Pero, Kath...""Okay lang ako. Hindi naman niya ako masasaktan." I smiled again.Suminghap si Julene. "H-hindi. I am not here to fight. G-gusto ko lang kausapin si Ate Kath."Tumango si Yiel, masamang nakatitig pa rin kay Julene. "Sabagay, hindi naman ako lalayo. Diyan lang ako. Kung sakaling may gawin ka kay Kath... magtatawag ako ng mga reresbak."Napatingin si Julene sa buong paligid. Kahit ako rin naman. Napatango si Julene, nangingiwi. Siguro, natakot nang makitang maraming estudyante ang nakatambay ngayon sa ground. Takot dahil baka iniisip niya na kakampihan ako ng lahat matapos maipaliwanag ng mga teacher ang tungkol sa issue ko. At ngayon ay posib

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 25

    NAGING bulung-bulungan sa buong campus ang biglaang pagkakaroon ng relasyon nina Yluj and Julene. Everyone was shocked. Inakala kasi nila na ako ang nililigawan ni Yluj. Well, maging ako rin naman ay nagulat. Though, after what had happened last Friday... inasahan ko ng titigil na sa panliligaw si Yluj sa akin.I was walking in the hallways. Nakayuko ako at pilit hindi iniinda ang talim ng mga tingin ng mga naroon. Oo, pinag-uusapan nila sina Yluj at Julene pero nang makita nila ako, sa akin na nabaling ang usap-usapan. Bumuntong-hininga ako, naririnig ang tinig ni Julene nang balaan ako kahapon. Maaaring wala na nga siyang gagawin, pero dahil alam na ng lahat kung anong sikreto ang itinatago ko... para na ring may ginawa siya."Good girl. Now smile. Lift your head up high. Ipakita mo sa lahat na maganda ka. Inside and out..."Malamyos na boses iyon ni Sophia nang makita niya akong umiiyak dati. Well, she's right. Matagal ko nang na-realize iyon pero dahil sa simpleng problemang ito,

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 24

    "KATH?"Napatingin ako sa kanya. Tears started looming at her almond eyes. Nanatili akong nakatitig sa kanya kaya nag-iwas siya ng mga mata."Sorry... Hindi ko expected na ganoon pala kalala 'yong mangyayari..." Nanatili akong tahimik at seryosong nakatingin sa kanya habang marahan niyang dinadampi ang bulak sa noo ko.She bit her lips and looked at me guiltily. "Sorry talaga. Expected ko lang that... you will be disqualified from the contest."Tumango ako. Mark cleared his throat. Nag-angat sa kanya ng tingin si Cassandra. Pero ako, nanatiling nakayuko. Yes, I was thankful that they saved me from the embarrassment. At nagpapasalamat ako na dinala nila ako sa kotse at ginamot. Pero hindi pa rin maialis sa akin ang takot dahil minsan na rin nila akong b-in-ully."G-good thing that Marky was also there."Bumuntong-hininga ako. Saka ako nag-angat ng tingin sa lalaking nakatayo at nakahilig sa may pintuan ng kotse. "Salamat," sabay yuko. "Salamat sa inyong dalawa dahil tinulungan ninyo

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 23

    DAPAT simula pa lamang, inasahan ko nang mangyayari ang lahat na ito. However, I wasn't really surprised that Julene, a grade seven, will do this. Paano bang hindi, e mahal niya si Yluj. At sabi niya, gagawin niya ang lahat para lang bumalik sa kanya ang lalaking minamahal.Binago ang blockings. Nagulat man sa biglaang pagbabago, sinunod pa rin nila si Madam Ashneka. Nakaupo ako sa harap ng salamin, halos wala sa sarili. Though, I can felt the heavy stares boring on my body. Naaawa sila sa akin, pero higit sa lahat, sa mga ganitong oras, ako ang mas naaawa sa sarili.Wala rin naman silang magagawa. It was from the board of judges' decisions. At kung anong rason, hindi ko alam. May kinalaman ba kaya talaga si Julene rito? Or maybe because the boards already knew what and who truly I am?"Okay lang 'yan, Kath." Kuya Abet patted my shoulders. "Nangyayari talaga 'yan sa lahat na pageants. May sasabotahe talaga lalo na kapag nalalamangan."I sighed as I watched my co-candidates nervously w

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 22

    THE OPENING of the Miss and Mister SAVS went softly. Napuno ng hiyawan ang buong gymnasium. May kani-kanyang sinusuportahan at hinahangaan ang mga nanonood. Well, medyo maangat ang pangalan ko at ang kay Julene sa sinisigaw nila. At isa na roon ay ang mga boses nina Joan at Yiel. Kaya madali kong nahanap kung nasaan banda sila nakaupo. I was teary-eyed when I saw my family behind them. Hindi ko maipaliwanag iyong nararamdaman sa mga oras na sumasayaw ako. Bagama't kinakabahan, mas nangibabaw pa rin ang tuwa sa aking dibdib."Are you feeling alright now, Imouto?" Yluj whispered. Nasa bandang likuran ko siya at nakahawak sa baywang ko. I smiled, the kind of smiles I never thought that I would wear on my entire life. "O-oo naman...""You're so very beautiful. I love that kind of smiles of yours, Imouto. Anyways, I also like whenever you frowned." He chuckled.I turned and swayed my hips synchronized with the beat of the music while his holding my hand. "Bolero."He smirked. "I am only

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 21

    NAGPAULIT-ULIT sa isipan ko ang mga sinabi ni mama kagabi. Halos hindi ako nakatulog sa sobrang kakaisip sa gagawin. Well, wala namang masama kong ita-try ko, hindi ba? Wala namang mawawala. Natitiyak ko rin na hindi ako sasaktan ni Yluj. He's very vocal about his feeling towards me. And like his mother, I am trusting him too.Bumuntong-hininga ako. Heto, nasa kotse na ako ni Yluj, maaga niya akong sinundo sa bahay. Buo na sana ang desisyon sa gagawin. Pero dahil sa usapan kagabi, parang naglaho yata ang lakas ng loob ko at nagdalawang isip kung tama ba na maging kami ni Yluj.Because half of my mind was worried. Though, I am trusting him... hindi ko maiwasang maikumpara siya kay Justine. Katherine! Hindi nga sila pareho. Iba siya, iba si Justine. Iyon lang ang isipin mo. Hays."Kanina ka pa tahimik, Imouto?"Napakurap ako at napabaling sa malaking gusaling nasa gilid. Hindi ko napansin na nasa gymnasium na pala kami. Napatitig ako sa puting pader, iniisip kung dapat ko na bang saguti

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 20

    HINDI ko inasahan na mag-o-open up sa akin ang mama ni Yluj. It was hard to think that a beautiful and elegant woman like her... may lihim na pinagdaraanan din pala. She told me how she loves Yluj's father. Pero dahil may tradisyon ang pamilya nilang sinusunod, pilit silang pinaghiwalay. At first, Madam Yumi protested, yet her families' tradition was formidable. Kaya wala siyang ibang nagawa, kundi ang layuan ang lalaking minamahal niya. However, she promised to herself that she won't let that happen to her son, Yluj, her unico hijo. But our love would be strong enough to fight for their tradition? I hope so. As if na kami talaga ang para sa isa't isa hanggang sa huli, hindi ba? Well, wala namang mali na umasa. Bakit ba?Natigil lang kaming dalawa ni Madam Yumi sa pagkikuwentuhan nang biglang pumasok si Yluj sa kusina. Agad siyang tumalikod at mabilis na pinunasan ang mga luha sa pisngi, saka siya humarap sa anak na may ngiti na sa labi.She chuckled a bit. "I like this girl for you

  • Why Can’t It Be (Book 1 and Book 2)   CHAPTER 19

    "HI---"Natigilan si Julene sa pagbati nang makita kami ni Yluj. Hindi niya yata in-expect na makakaharap kami roon. Napayuko ako nang maramdaman ang pagsimula ng tensyon sa buong silid. In her floral pink sweetheart top and mini skirt, I think Julene prepared for this."Y-you're already here, Juls." Dumiretso siya sa kay Yluj at tangkang hahalik sa pisngi pero agad din siyang hinarangan ng palad nito. Napakurap siya at napatayo nang diretso. Inipit niya ang mga tumakas na buhok sa kanyang tainga saka alinlangan na naupo sa tabi ni Madam Yumi. "You're also here, Ate Kath..."Nginitian ko pa rin siya kahit halos pangiwi niyang sinabi iyon. "Napasama lang," tipid kong sagot."So, I think you knew all each other already," halata sa boses ni Madam Yumi ang pagkailang.Julene smiled as she nodded kindly to her. "Yes. Actually... we're schoolmates, Tita---""Don't call my mom in that way." Mariin na tiningnan ni Yluj si Julene dahilan para matigilan siya at kumurap-kurap na tumitig sa amin.

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status