Simula

Escape

Rain and tears are mingled on my whole face. Maputik ang daan, ramdam ko ang bigat ng suot kong bathrobe habang tinatahak ang matalahib na gubat.

"Hanapin n'yo! Tiyak na hindi pa nakakalayo ang batang 'yon!"

Mabilis akong nagkubli sa Isang malaking puno nang marinig ko ang sigaw na iyon ni Dolfo.

My body was shaking violently. Mariin kong tinakpan ang aking bibig at pumikit ng mariin.

"Boss, mukhang nakalabas na ng highway 'yon!" Boses iyon ng lalaki na tiyak kong tauhan ni Dolfo.

"P*****a! Kahit saan lupalop pa 'yan pumunta makita't makikita rin natin 'yan! Sige halughulogin ang buong gubat. Maglagay ng mga bantay sa hangganan ng lungsod!" he shouted angrily.

Kinagat ko ng mariin ang ibabang labi ko nang marinig 'yon mula kay Dolfo. Mas sumidhi pa ang takot ko dahil sa huli nitong sinabi.

"Gusto kong dalhin n'yo dito si Venice patay man oh, buhay!"

Unti-unti nangatog ang mga tuhod ko sa takot. Mas lalo kong idiniin ang palad na nakatakip sa aking bibig. Ilang beses kong pinigilan ang paghinga para hindi 'yon makagawa ng ingay.

The sky thundered and the rain poured down heavily. Ganon din ang mga yabag sa 'di kalayuan na bumibingi sa akin. Hindi na ako pwede magtagal pa dito, siguradong mahahanap nila ako kung mananatili pa ako dito.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib bago walang lingong tumakbo para suongin ang masukal na kagubatan. The more I tried to run faster, the more my body began to slow, natataranta na ako, kinakain na rin ng takot ang buong sistema ko. Kung hindi ko pag-iigihan ang pagtakbo ay baka mahuli nila ako.

Kabisado ko ang gubat, madalas akong maglaro dito. But it difficult for me to see the road at this moment because of the rain and the heavy fog. Huminto ako at mabilis na hinubad ang bathrobe na suot ko. Ang natira nalamang ngayon ay ang nightdress na suson ko. Mas gumaan ngayon ang pagkilos ko pero hindi pa rin maisawang sumagi ang balat ko sa matatalim na sanga at dahon.

Impit na d***g ang pinawalan ko nang matisod ako sa Isang malaking ugat ng puno.

"No.." I whimpered.

Nahintatakutan ako nang makita ko ang malalim na sugat sa aking binti at braso. Blood shedding all over my legs, masyadong malaki ang hiwa doon gawa ng naka-usling kahoy.

"No, please! Let me out of here!" d***g ko.

Umayos ako ng upo at pilit na kinakalma ang sarili. Theres no need to fear, Venice. Hindi ka pwedeng sumuko ngayon. Paano sila Tata Teban at Aling Lusing na naiwan doon. Sila nalang ang pamilya mo!

Marahas kong pinahid ang luha ko at walang pasabing pinilas ang laylayan ng aking suot na nightdress at itinali sa malaki kong sugat.

"Agh! Damn!" pigil kong d***g.

Mabilis akong bumalik sa wisyo nang makarinig ng mga yabag mula sa malayo.

"Dad, please guide me!" usal ko sa paos na boses.

Sinubukan kong tumayo at pinilit na ilakad ang binting may sugat. Napapikit ako dahil sa kirot na nanuot doon. I'm afraid I won't be able to go..

"Venice!"

Napakapit ako sa malaking puno nang marinig ko ang boses na iyon ni Dolfo.

"Alam kong nasa malapit ka lang, dahil naririnig ko ang matinding takot d'yan sa puso mo!" His devilish voice made my whole body trembling wildly.

"Come on, sweetie. Walang mangyayaring masama sa'yo kung lalabas ka sa pinag tataguan mo!" The strident tone in his voice revealed his anger.

"No.." I whispered shakily. Sunod-sunod ang ginawa kong pag-iling.

"Venice! Ubos na ang pasensya ko saiyong bata ka!" buong boses nitong sigaw.

I bit my inner lip harder as I could. Mas pinag-igihan ko pa ang pagkukubli sa puno.

"Come on, little sweetie! I'm not going to hurt you.." He added, an evil laugh lingered in the air.

Isa-isang tumaas ang balahibo ko sa katawan dahil sa malakas nitong pagtawa.

"Boss, nakita namin itong bathrobe niya malapit sa talahiban!" a heavy step from one of his bodyguard approaching him.

"Sige, ipagpatuloy n'yo ang paghahanap!" Dolfo ordered to his men.

Inumpisahan ko muling tumakbo hanggang sa marating ko na ang kalsada. Medyo guminhawa ang paghinga ko. Pwede akong makahingi ng tulong sa mga dumaraang sasakyan dito ngunit hindi ko ginawa.

Tulad ng narinig ko, pinababantayan ni Dolfo ang hangganan ng lungsod. Maari din na harangin nila ang bawat sasakyang dumaraan para lang mahuli ako.

Kailangan kong maka-isip ng paraan para makaalis dito. Hindi ko hahayaan mawalan nalang ng saysay ang pagkamatay ni Daddy. Kailangan magbayad ang mga gumawa nito sa kanya.

I will surely drag them all to hell. Hindi pa sa ngayon, pero ipinapangako kong Isa-isa ko silang sisingilin sa ginawa nila.

Sa pagkukubli ko sa Isang malagong halaman ay napakislot ako nang malakas na umugong ang barko mula sa 'di kalayuan.

Mabilis akong tumayo mula sa pinagkukublihan. Right! The seashore was a few feet away from here. Kailangan ko lang tawirin ang kalsada at diretsohin ang gubat ay mararating ko na ang coast.

Hindi na ako nag dalawang isip pa. Kasabay ng pagbuhos ulan ay tinawid ko ang kalsada at sinuong ang kakahuyan. Hindi ako tumigil sa paglalakad kahit pa namamanhid na ang kaliwang binti ko sa natamong sugat.

Hanggang sa matanaw ko na ang Port kung saan inuumpisahan nang ikarga sa Isa sa mga cargo ship ang mga produktong dadalhin sa tiyak sa Maynila.

"Kailangan kong makasakay sa barkong iyon," I said with my heavy breathing.

Nilibot ko ang mata sa paligid. Madaming tao, maingay at abala ang lahat sa pagkakarga ng mga produkto sa barko.

Natanaw ko ang isang lalaking may tulak-tulak na pushed cart. Lulan nito ang ilang kahon na hindi ko sigurado ang laman.

Muling bumalik ang tingin ko sa bungad ng barko. Masyadong mahigpit ang mga bantay, may ilang nakabantay sa mismong pinto at sa ilan pang tulay. Ang tanging paraan para makapasok ay sa pamamagitan ng pagpuslit sa ilang kargamento.

Sandali pa akong nagmasid, diretso nilang pinapasok ang mga produkto sa isang bahagi ng barko kung saan hindi na kailangan inspeksyonin pa ang laman. Kung makakapasok ako sa isa sa mga kahon na dala ng lalaking 'yon ay malaki ang tyansa kong makasay ng barko at makatakas sa mga humahabol sa'kin.

Napakagat ako sa ibabang labi nang muling umugong ang pito ng barko. Tiyak na malapit na itong maglayag ano mang sandali.

I brace myself and filled my lungs with glassy air. Pinuno ko rin ng lakas ng loob ang dibdib ko para sa hakbang na gagawin.

Muli kong nakita ang lalaki na pabalik sa Isang truck. Mula dito ay tanaw kong binubuhat nila ang mga kahon na nagmumula sa Isang close van truck.

"Pre, magbabawas lang.." Paalam ng lalaki sa may tulak ng pushed cart kanina. Naglakad ito patungo sa Ilang malalaking bato doon.

"Sige, ako rin magbabawas.." ukil ng lalaki dito na agad din sumunod at nagkubli sa bato. Doon ako nakakuha ng pagkakataon upang makapasok sa Isa sa mga kahon na naroon.

"Oh, shit?!" I blurt.

Mabilis kong tinakpan ang bibig ko na halos masuka na dahil sa laman ng kahon na nandoon.

Iba't ibang klase ng isda ang laman ng mismong styrofoam na nasa kahon. Umatras ako dahil tila babaliktad ang sikmura ko sa malansang amoy. There is no way I would soak myself into this stinky container. No way, Venice!

Pumikit ako ng mariin at kinagat ng mariin ang labi. You have to do it, Venice. Siguradong papunta na dito ang mga tauhan ni Dolfo para hulihin ka.

I don't really have a choice. Malaki ang impluwensya ni Dolfo. Siguradong ibabalik lamang nila ako sa kustodiya ng mga ito kung sakaling humingi ako ng tulong sa mga taong nandirito.

Hindi na akong nagdalawang isip pa. Sumakay na ako sa Isa sa mga kahon na naroon. Pikit mata at takip ilong kong tinanggap ang amoy at lansa ng isda para pagkasyahin ang sarili sa kahon.

Ilang sandali pa ay narinig ko na ang mga yabag ng dalawang lalaki palapit sa akin.

Pumikit ako ng mariin at nagdasal na sana ay hindi ako mahuli ng mga ito.

"Oh, ipasok n'yo na ang mga iyan at malapit nang umalis ang barko!" The voice said to the two men.

"Yes, boss!" sambit ng mga ito.

After a fleeting moment, naramdaman kong umusad na ang pushed cart kung saan ako nakasakay.

"Sige, ipasok na yan!" utos ng boses mula sa labas.

I held my breath for a second, nang maramdaman ko ang tangkang pagbuhat ng mga ito sa kahon.

"Oh! Bakit ang mabigat yata ang Isang ito?!" the voice said from the outside.

Halos padugoin ko ang labi ko sa tindi ng nerbyos na nararamdaman.

"Baka gutom kalang, ang mabuti pa pagtulongan nalang natin para matapos na!" sagot naman ng Isa pang boses dito.

Matapos noon ay naramdaman ko na ang pagbuhat ng mga ito sa kahon papasok sa loob. Hinintay ko munang mawala ang mga yabag bago ako sumilip.

Nang mapansin kong wala nang tao sa paligid ay pinasya ko ng lumabas. Mabilis akong tumalilis at nagtago sa Isa sa mga cargo na naroon.

"Damn!" hindi ko mapigilang mapamura dahil sa sangsang ng amoy ko. Idagdag mo pa ang sugat kong na babad sa malamig na yelo. Kung hindi ko ito huhugasan ay tiyak na ma i-impeksyon ito. Kailangan kong makapasok sa loob mismo ng barko.

Sumilip akong muli para tingnan kung may bantay, swerte at wala. Abala pa ang lahat sa pagbabantay ng kargamento, kaya kinuha ko ang pagkakataong iyon para makapasok sa loob.

Umakyat ako sa upper deck kung saan naroon ang ilang silid. Mabuti ay wala akong taong nakita sa magkabilang pasilyo.

Isa-isa ko nang sinubukan buksan ang ilang pinto ngunit naka lock ang mga iyon. My heart jumped in my throat when I heard a footsteps coming from behind, mabilis akong napatakbo.

Ang huling pintong nahawakan ko ay hindi naka-lock kaya doon ko piniling pumasok.

My breath evaporated from my chest when I finally got in. Pumikit muna ako ng mariin habang pinapakiramdaman ang buong paligid.

Matapos ng ilang segundo ay nagmulat ako. My lovely lips droply open. This room is huge and elegant. Para akong nasa cruise ship kung pag babasehan ang ganda at kalidad ng mga gamit na narito.

There was a chaise lounge at the center in front the 50"inch flat screen TV and a home theater speakers beside. The paintings are everywhere, maging ang ilang porcelains plate and glass are setting elegantly at the cabinet.

Hindi naman ako ignorante sa mga ganitong bagay, pero nakakatuwa lang makakita ng ganitong silid sa Isang cargo ship.

"Hello?" usal ko, bago inumpisahang ihakbang ang mga paa.

Ang basa kong damit ay nagiiwan ng mantsa sa carpeted floor ng buong silid. Kaya patingkayad akong naglakad patungo sa tiyak kong Kitchen.

Agad akong nakaramdam ng gutom ng mabisita ang laman ng center island kung saan naroon ang fruit basket. Mabilis ko ring binuksan ang fridge para maglaway dahil sa dami ng pagkain.

An uneasy sensation brought me by surprised. My lips quivered, I had a sudden craving for food at this very moment kahit pa hindi naman talaga ako mahilig kumain.

I swallow hurriedly buhat ng makita ang laman ng fridge. Chocolates, cakes, fresh milk and Juices ang unang tumakaw ng tingin ko. May ilan ring ready to eat food na nakalagay sa Isang Microwaveable Tupperware. My fresh eggs din at ilang processing foods sa freezer.

Hindi na ako nag dalawang isip. Kinuha ko yung cake at chocolate mula doon pati na rin yung juice. Hindi na rin ako nag atubiling lantakan ang mga iyon dala ng matinding gutom.

I have been avoiding eating such kind of food before, dahil may pagka-body conscious ako at the age of 16. But the food was really great, hindi ko na Iniisip ngayon ang figure ko dahil kailangan ko ng lakas ngayon para sa susunod na mga araw.

Because of my busy eating, hindi ko na narinig ang marahang pagbukas ng pinto.

"Who the hell are you?!" A low, rumble voice said at my back.

Mabilis kong nabitiwan ang hawak at agad na humarap sa nagsalita. My breathing became uneven as I looked up at the man in front of me.

He must be over six-feet tall. Dressed in a black T-shirt, black pants and also a black shoes. Pair all with his perfect set of jaw, and a jet-black hair and has a muscular arms and broadly shoulders.

Muli kong pinasadahan ng laway ang aking lalamunan at napasandal sa lamesa. His eyes drilling me right where I stand. Kulang nalang ay maglabas ito ng baril at paputokan ako na walang pagaalinlangan.

I open my mouth to speak but I felt my throat drying up.

Sa ilang paggalaw lang ay nasa harapan ko na ito mismo. He puts his hand around my neck and squeezed it a bit..

"Answer me!"

My pulse is currently going wild and I finding it difficult to breathe in. Hindi dahil sa pagsakal niya kundi kung gaano kalapit ang mukha nito sa'kin.

"You're tresspasing my property." He accused.

Lalo akong hindi nakapagsalita. His warm breath directly touches my skin. I couldn't hardly moving, I was just froze in fears.

"Tatawag ako ng pulis kapag hindi ka nagsalita. Or I will throw you out of this ship, para ipakain sa mga pating. That's a great Idea, right?" A silly smirked appeared on his face.

"No! Please.. huwag mong gagawin!" I quickly said as I grabbed his arm tightly.

He slowly lowered his head to stare at my candle fingers. A small smile played on his mouth when he turn to looked at me in the eyes.

Panic flashed across my eyes and looked away immediately.

"You trespassed and illegally lay your hands on my personal things.." A low, masculine voice came from his mouth.

"I was just starving.." My cheeks are reddening at my own words.

He chuckled, binaba nito ang kamay, bago ko pa mapagtanto ang ginawa niya ay hawak na nito ang magkabila kong pulso. He continued to look unwavering at my face without a hint of humor.

"I don't believe you, little girl.." he whispered under his breath.

Tila na nuot sa ilong ko ang mainit nitong hininga. My tense forming up form my chest and I felt dizzy.

After a fleeting moment, napansin kong kumunot ang noo nito sa'kin.

"I smell something bad.. Is that you?" he asks.

I bit down my bottom lip. Great! At this very moment, I want the ground to crackly open and eat me whole..