Chapter 3

“Shang, mamaya pupunta kami sa hacienda, sasama ka ba?” tanong ni Ashley sa akin habang kumakain kami ng agahan.

“Anong gagawin natin don?” Are we going to harvest? Oh sh*t I want to experience that.

“Mangangabayo daw kasi sila Klein at Anthony. Ikaw gusto mo bang mangabayo Shang?” tanong naman ni Tito Paul. Ang daddy ni Ashley.

“Hindi po ako marunong eh” Atsaka natatakot din ako. Baka mahulog ako tapos masipa pa ng kabayo edi sira ang ganda ko! Iniingatan ko pa naman itong feslak ko kasi baka hindi maakit—este hindi mainlove sa akin si Anthony.

“Si Ashley marunong naman yan, siya ang magtuturo sa’yo” sabi naman ni Tita Clarisse at kinausap na ang katulong, mukhang nagpapahanda ng dadalhin namin mamaya sa pagpunta doon sa hacienda.

“Yeah, you should come with them. Walang maiiwan dito sa bahay mamaya kasi pupunta kami sa Bayan. Mababagot ka lang rito” sabi naman ni Lolo Cris sa akin.

Napatango naman ako. Gusto ko rin kasing masilayan ang aking Anthony, na nangangabayo. Yung naka-topless at wet look? Yummy. Delisyoso! Hahhaha. Kung alam lang ni Nanay itong mga pinag-iisip ko, paniguradong hinila na no’n ang patilya ko. Napahawak naman ako sa patilya ko sa naisip ko. Leche! Ang sakit pa namang humila ni Nanay. Hindi naawa sa akin. Ang good girl ko kaya tapos…huhuhu. Char!

“Opo, may mahaharvest na po ba ngayon? Gusto ko po kasing maranasan ‘yong paghaharvest eh”

“Pwede mo namang sabihan si Cardo na tutulong ka sa paghaharvest. Ano bang gusto mong harvesin?” tanong ni Lolo sa akin.

“Kahit ano po ang pwede.” ‘Wag lang po sana niyog. Ang ganda ko naman po kasi para lang mag mukhang unggoy na nakakapit sa puno ng niyog diba? Ang sosyal naman ng niyog no’n. Pang beauty queen ang kumuha sa kanya.

“Sige bibilinan ko na lang si Cardo mamaya bago kami umalis ha?”

“Sige po salamat”

“Shang, hindi ka ba kinontact ni selyang?” tanong ni Ashley sa akin. Si Hansel? Napatingin ako sa phone ko. Na Naka off pala.

“Off kasi ako ang phone ko mula kahapon eh, bakit?”

“Nagtatanong kasi kung ano daw gusto nating pasalubong. Flight niya daw bukas ng hapon.” Uuwi na si Hansel? Oo nga pala magdadalawang Linggo na kami dito sa probinsya sa susunod na araw. Babalik na rin ang pasukan.

“Basta sabihin mo na lang sa kan’ya na damihan ang chocolates ko .” hmm, chocolates!

“Tss,puro pagkain talaga nasa utak mo” Napapailing na aniya.

“Wala kang pake, bleh!” sabi ko habang nakadila pa. At saka, hindi lang naman puro pagkain ang nasa isip ko…pati kasi pinsan mo. Yiee! Kinikilig ako hahahha.

I heard small chuckles and realized that we are in front of their family.

Shota! Kainin ako ng lupa ngayon na!

Peste! Nakakahiya! Nakakahiya sa future In laws ko. Baka akalain nilang matakaw ako.

“Ah, ehehehe joke lang po yon. Hindi po ako matakaw sa kahit ano promise” Napapahiyang sambit ko habang napapakamot pa sa batok.

“Wala namang nagsabing matakaw ka, Shang. ‘Wag kang defensive” Pinandilatan ko naman si Ashley sa sinabi niya. Hindi pa rin siguro maka-get-over ang mag-anak kaya tumawa pa sila lalo. ‘Ge, pagtawanan niyo pa ako. Mabulunan sana kayo!

“Hindi naman talaga ah?” I said and pouted my lips. Langya! Hindi naman talaga ako matakaw ah?

“Hindi ka naman talaga matakaw. Normal lang talaga sa isang babaeng nasa edad mo ang kumain ng tatlong balikan” Hindi ko alam kong sincere ba ang pagkakasabi ni Tita no’n o ginagatungan niya ako.

“Oo, wala ka ngang kagana-gana kumain eh, tignan mo oh. Tatlong plato lang ang nasimut mo. Kain ka pa, konti lang ang kinain mo, baka magutom ka mamaya. Marami kayong gagawin ngayon. Sige kain na.” Leche, ngayon masigurado ko nang inaasar talaga nila ako.

Hindi naman talaga ako matakaw ah? Konti lang talaga sila kumain pero hindi ako matakaw.

“Busog na po ako” sabi ko habang kinakain ang isang longanisa. Napatingin naman ako sa fourth plate ko sana. May natira pang sausage at bacon. Pati na rin toast. Gusto ko sanang ubusin pero baka akalain na naman nilang matakaw ako. Sorry food. Siguro aso na lang ang kakain sa inyo. Sorry talaga.

Nagtatawanan naman silang lahat. May topak yata tong pamilya ni Ashley eh. Kahit ano na lang pagtatawanan. Happy po kayo? Happy? Sanaol.

“Anyway, wag kayo masyadong magtagal doon ah? Umuwi kayo bago dumilim. May mga bisita tayong darating” sabi ni Tito Cristony

“Sino po ba ang dadating dad?” tanong naman ni Anthony.

“The Gilbert’s”

Bigla naman huminto sa pagkain ang katabi ko. Mukhang naging interesado sa pinag-uusapan.

“Oh, so Bianca is going to be here?” Anthony asked as if really curious.

Shota! Sino namang Bianca yon ha? May gusto na nga siyang mapangasawa na hindi magaling sa arts, May dadagdag pa sa mga kakalabanin ko? O baka naman siya yung babaeng gustong mapangasawa ni Anthony? Teka nga lang familiar ang pangalan eh. Saan ko nga ba narinig ‘yon? Bianca Gilbert… Gilbert... Gilbert, Bianca… Ayy ewan!

“Yes, most probably. Oo nga pala matagal-tagal na rin kayong hindi nagkikita diba?”

“Medyo matagal na rin. Mula nang nagsenior high kami , nag-iba kasi siya ng school” ay! Yown! Taga school pala namin siya no’n. Kaya familiar ang name. Di ko na nga lang masyadong maalala.

“So you don’t communicate since then?” tanong naman ni Tita Ana. Anthony’s mother.

“We do chat every now and then. Some calls and video calls. But we haven’t seen each other since then” Putcha! Nagchachat daw sila every now and then, eh kami nga ni hindi friend sa F******k eh. Ayaw ko namang una magfriend request. Aba! Dalagang Pilipina ako ‘no!

“I remember you two were really close, I even thought you would be couples” nakangiting sabi ni Tita Ana habang mukhang may ina-alala.

Napayuko na lang ako. Ano na lang ba ang laban ko? Mukhang boto yata ang mga magulang ni Anthony sa babaeng ‘yon.

Napatingin naman sa akin si Anthony bago bumaling sa Mommy niya.

“Mom, how many times do I have to tell you that what we have is platonic? There’s no such thing as that” mariin na tanggi niya.

Platonic? So they don’t have feelings for each other? Parang ang lahat ng sama ng loob ko kanina biglang nawala. Napangiti na lang ako bigla pero tinanggal ko agad ang ngiting ‘yon no’ng napatingin sa akin si Anthony.

Masaya na sana ako eh, pero yung babaeng gusto niyang pakasalan sino ‘yon?Para naman mapaghandaan ko ang pagkikita namin. Ipaglalaban ko talaga ang akin ‘no! Char! Makaangkin lang eh ‘no?

“Ahhh!” I shriek when the horse increased it’s speed. Shota! Ayoko na! Mamatay na ako! Mas sumigaw ako no’ng bigla na lang yo’ng parang tumayo ang kabayo.

“H-hey girl, c-calm down. Calm down” pinipigilan ang tawang sambit ni Ashley sa kabayo. Leche! Mamatay na ako sa nerbiyos dito, nakukuha pa niyang pagtawanan ako? Ang galing niyang kaibigan grabe! Bilib na bilib ako! Leche!

Pero nawala ang tawa niya ng bigla na lang nakalihis sa tali ang ang kabayo. Peste! Mamatay na talaga yata ako! Lord! Please forgive all my sins. Hindi ko na po uubusan ng pagkain ang mga tao sa bahay namin. Hindi na rin po ang magmumura, alam ko po na bad ‘yon. Magiging good girl na po ako. Please save me from this four legged monster, please!

Pero mas biglang bumilis ang takbo ng kabayo.

“Peste! Mamatay na ako! Shota! Leche! Tulungan ninyo ako mga p*tangina ninyo! Tulong! Shet! Mga gag*! Tulungan n’yo ako dito!” Natataranta na talaga ako leche!

“Hey,hey. Calm down.” Napabukas ako ng mata, na hindi ko namalayang naipikit ko pala kanina, no’ng biglang narinig ko si Anthony na nagsasalita. Nakasakay siya sa kabayo na sinasabayan ang bilis namin. Inaabot ako ni Anthony na parang gusto niyang lumipat ako doon. Shet! Nababaliw na ba siya? Paano kung mahulog ako dito? Edi dedo ang beauty ko?

“Trust me, I won’t let you fall. Promise” he said with a sweet and soothing voice. As if those words are the only thing I was waiting to hear, I calmed down. As if the raging horse whose galloping like crazy doesn’t even matter anymore. And as if I was a slave of his words, I trusted him. I trusted him of my life, I trusted him with all of me. While also thinking,

How can you promise that I won’t fall? When in the first place I have already fell?

I put my faith in him and do as he said.

“There” He said as he finally put me in place in front of him. I was really nervous back then. I don’t know if it’s because of the horse or because of him.

“See? I told you right? I would not let you fall, not before I fall myself. I won’t let you get hurt, I would die first. I promise” and my heartbeat went crazy.