“Hey, Hansel, hey” sambit namin habang pilit inaalis ang pagkakataklukob niya sa kumot. Pero hindi talaga siya pumapayag pilit niya pa ring hinihila ang kumot para itago ang sarili niya.
From here I can hear her silent sobs. Gusto ko sana siyang sabihan na magiging ayos lang ang lahat pero alam ko na hindi sigurado iyon. Ang kuya na n’ya mismo ang umamin ng ginawa. Ayaw ko sanang maniwala pero inamin niya na mismo. And even if I want to take kuya Carlos' side, I know it would be unfair.
“Hansel, you’ve been crying for hours already. Please. Please take a rest, and drink this.” Ashley said while holding a glass of water. Pero ayaw pa rin talaga ni Hansel. Masyado siyang apektado sa nangyayari ngayon sa kuya niya. Dalawa lang silang magkapatid. At nasaksihan ko mismo kung gaano sila kalapit sa isa’t isa. Idol pa nga niya ang kuya niya eh kasi matalino daw ito at magaling sa negosyo. Kaya malamang masakit na malaman na ang hinahan
Chapter 7“You’ve been a bad girl” I whispered to her as she went pass me. Without looking I went to the guidance counselor and talked with her about this incident.In my peripheral view I can see that she stared at me before going out.“Mr. Anthony, do you hear me?” Napatingin ako kay Ms. Evans, the guidance counselor, noong tinawag niya ako. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako kanya habang iniisip si Natasha.“Um, what is it again ma’am? I’m sorry I’m just a little tired.” Pormal kong sagot, tinatago ang pagakapahiya.“Well, nagkasundo na sila kaya hindi na nito kailangan pang lumaki” tumango na lang ako sa sinabi niya. Napapangiti na lang ako sa tuwing na-aalala ko ang mga expression niya pag lumalapit ako, parang hindi ako makapaniwala na parehong tao ang nambasag ulo kanina. She has a variety of characters, her attitude would reflect how she feels about you. And I am
Nakakainis ah? Kahit crush ko siya nakakainis talaga! Leche! Turn off ako? Pake ko? Joke lang, siyempre importante sa akin ‘yon. Pero talagang nakakainis lang talaga eh. Talagang this past few days nagiging topakin siya.“Hey, mamamatay ‘yang mga coi namin sa baho ng kamay mo” nagitla ako ng biglang may nagsalita.“Langya naman Klein! Aatakihin ako sayo ah?” napahawak pa talaga ako sa dibdib ko. Shota! Bigla-bigla na lang kasing sumusulpot.Ay sabi ko nga wala kang pake. Leche! Isnabin ba naman ako ng gago.“Ano bang pumasok sa isip mo at kanina mo inilublub d’yan ang kamay mo? Inilalagay mo sa kapahamakan ang buhay ng mga isda” Walang emosyon niyang sambit habang pinapasadahan ng tingin ang kamay kong hanggang ngayon ay nakalublub pa rin. Nakaka-relax kayang kagat-kagatin ng mga isda ang kamay mo. Nakakakiliti. Nakaka-relax. Pampawala ng stress sa kapatid mong sinabihan akong nakaka-turn
“Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy
“Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan
Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa library, nakatingin na ang mga kasama ko sa akin. Inilipat naman nila ang tingin nila kay Anthony. Tapos ibinalik na naman sa akin. Ay leche! Kinakabahan tuloy ako.Hindi gaya no’ng mga unang araw hindi na siya tumingin sa akin pagkaupo ko. Nasaktan ako doon. Kaunti lang naman. Parang kinagat lang ng buwaya. Kumuha nalang ako ng reviewers at nagbasa. Ilang minuto na ang nakalipas pero kahit tingin man lang ay hindi pa niya ako tinitignan. Ano ka ba Natasha Kristen! No’ng tinitignan at kinakausap ka niya hindi mo naman pinapansin tapos ngayong ikaw naman ang hindi pinapansin umaarte ka ng ganyan? Ano ka bale?It is only three days before the competition. Gano’n pa rin kami ni Anthony. Kaya wala pa akong matiwasay na training. Kaya ko namang magstudy mag-isa pero medyo bothered lang talaga ako sa estado naming dalwa ngayon. Kaya wala sa hulog ang utak ko.“What is the coldest known place
“Oh, bakit ka nakangiti d’yan?” Puna ni Nanay sa akin habang kumakain ako. Pasensya naman Nay, hindi ko lang mapigilan ang damdamin ko, char! Matatapos na rin sa wakas ang silent war namin ng mahal ko. Hahahha.“Wala Nay, sige po alis na ako” nagmamadali kong sabi at isinubo nalang ang isang sandwich.“Hoy! Kumain ka muna ng tama!” Tawag niya sa akin pero nagmadali na akong pumunta sa sasakyan ko at pinaharurot ‘yon.“Hello Goodmorning!” Malaki ang ngiting bati ko sa kanilang lahat pagkapasok ko sa library. Nawe-weirduhan man at bumati rin sila pabalik.“So, anong una nating ire-review?” tanong ko kay Anthony pagkaupong pagkaupo ko. He did not bother to look at me before he answered.“Science” pucha! Eh wala nga akong naintindihan sa mga binata ko eh.“Sige” oh, diba? May sariling desisyon ang bibig ko kaloka!“What is t
“Congratulations!” Claps are heard everywhere. Most are happy. Being able to have a medal, such an achievement.“Hoy! Natasha, Congrats!” Bati sa akin ni Jun. Dala niya ang bronze medal dahil sa pagkapanalo niya ng third place. Ngumiti na lang ako.“Congrats rin” ngumiti naman siya ng malaki at nagpasalamat bago umalis papunta sa mga kaibigan niya.I looked at the medal that I am holding, silver. I placed second. Kung sa iba siguro dapat maging masaya na ako kasi at least nakarank diba? Na matalino na ako dahil naka silver medal ako. I should be grateful. But… I feel like I’ve lost to the bottom. This is the first ever silver in my medal collection. Because it was always gold. I’m always the top. And now I know what is it to feel, winning a medal after getting defeated. How to feel as second best. How to feel not being enough. Masakit pala. Akala ko kasi no’n, I’m sport. Akala ko ku
“Anthony, meron pa bang kailangang bilhin?” Pagtawag ko sa pansin niya no’ng nakalapit na ako. The girl looked at me and smiled sweetly.“And who might you be?” Tanong niya sa akin habang nakangiti pa rin. Edi ikaw na ang happy! Matanggal sana ‘yang labi mo sa kangingiti. Leche!Bago ko pa masagot ang tanong niya ipinakilala na ako ni Anthony.“Bianca this is Natasha, Natasha this is Bianca, a great friend.” Pagpapakilala niya. Bianca pala! Bianca smiled again and offered her hands. Pormal naman ng babaeng ‘to? Inabot ko na lang rin ang kamay ko, hindi naman ako sobrang sama ‘no? Ayoko siyang mapahiya sa Earth. Alam ko kasi ang feeling ng mapapahiya, katulad ng sa GC nagmessage ka tapos puros seen lang ang natanggap mo? Nakakahiya!“Pleased to meet you”“Pleased to meet you too”Nagtitigan kami. I don’t know pero kahit naman alam kong nags
Napalingon naman ako kay Hansel dahil sa tanong niya. I don’t want to assume. Kaya ‘yon rin ang tanong ko. Nilingon ko si Anthony and caught him staring at me intently. Is there something I don’t know? Walang sumagot sa tanong ni Hansel. Because we all know that that’s intended for Anthony, pero hindi rin siya nagsalita. There was an awkward silent, hindi alam kung ano ang sasabihin o ang gagawin. Unti unti nalang akong bumalik sa pagkain kaya ganoon din ang ginawa nila. Pagkatapos naming kumain hinatid na nila kami hanggang sa room namin since nadadaanan naman ‘yon papunta sa kanila. Tinignan ako ni Anthony kaya, tumingin rinako sa kaniya. Sumalubong sa akin ang namumungay na mata niya, tinignan niya ako na para bang mawawala ko sa paningin niya pag inalis niya sa akin ang paningin niya.“Bye” he softly said to me.“Bye” I answered.“Hoy! Kanina pa talaga kayo ah! Ano ba talaga ang meron?
“Hey, morning” muntik na akong mapatalon sa gulat nang kabababa ko pa lang sa kotse may nagsalita na. Napangiti na lang ako bago tinignan ang nagsalita.“Good morning” Kung ganito ba naman araw araw eh di talagang magiging good ang morning ko. Si Anthony ba naman ang sumalubong eh.He smiled and hand something to me. A chocolate. Napangiti na lang ako. Kinikilig ako! Heheheh. I looked at the chocolate. A tobleron. My favorite chocolate. And on it’s largest size.Lumakad ako pero maliliit na hakbang lang. Pabebe ako eh. Hahahha. Naglakad naman siya sa tabi ko.“So… uh how’s life?” Shet! Gano’n ang tanong mo Natasha? Bobo ka ba? Eh nagkita naman kayo kahapon ah?Napatawa na lang siya. His laughters really gets me awestruck.“I’m good, ‘bout you?”“I’m fine” ahh shet! Ang awkward! Topic!“So I heard you’
“Congrats Shang!” Masayang bati sa akin nina Ashley pagkababa ko sa stage. Tinawag kasi kaming lahat at binigyan ng medal. Ngumiti lang ako sa kanila. Maybe, it isn’t too bad right? At least I still got in the rank… not on the top though.“Thanks” sabi ko na lang.“Oh, dahil d’yan kain tayo mamaya. Treat ko” Pang-aaya sa amin ni Hansel. And yep, pumasok na siya. Mula no’ng napatunayang inosente si Kuya Carlos.“Sige ba!” Mukhang nagdalawang isip naman si Hansel no'ng pumayag ako. Napahawak pa siya ng mahigpit sa wallet niya. Aba! Loko pala ‘to eh! Nag-aaya tapos pag pumayag… hay naku!“Hehehe, ahh… KKB na lang pala tayo alam niyo naman bumabawi pa kami” Napapangiwing sabi niya.“Bahala ka! Basta’t sabi mo libre mo.” Napatawa naman sa aming dalawa si Ashley. Minsan lang talaga ‘to nagsasalita eh. Ewan ko nga
“Anthony, meron pa bang kailangang bilhin?” Pagtawag ko sa pansin niya no’ng nakalapit na ako. The girl looked at me and smiled sweetly.“And who might you be?” Tanong niya sa akin habang nakangiti pa rin. Edi ikaw na ang happy! Matanggal sana ‘yang labi mo sa kangingiti. Leche!Bago ko pa masagot ang tanong niya ipinakilala na ako ni Anthony.“Bianca this is Natasha, Natasha this is Bianca, a great friend.” Pagpapakilala niya. Bianca pala! Bianca smiled again and offered her hands. Pormal naman ng babaeng ‘to? Inabot ko na lang rin ang kamay ko, hindi naman ako sobrang sama ‘no? Ayoko siyang mapahiya sa Earth. Alam ko kasi ang feeling ng mapapahiya, katulad ng sa GC nagmessage ka tapos puros seen lang ang natanggap mo? Nakakahiya!“Pleased to meet you”“Pleased to meet you too”Nagtitigan kami. I don’t know pero kahit naman alam kong nags
“Congratulations!” Claps are heard everywhere. Most are happy. Being able to have a medal, such an achievement.“Hoy! Natasha, Congrats!” Bati sa akin ni Jun. Dala niya ang bronze medal dahil sa pagkapanalo niya ng third place. Ngumiti na lang ako.“Congrats rin” ngumiti naman siya ng malaki at nagpasalamat bago umalis papunta sa mga kaibigan niya.I looked at the medal that I am holding, silver. I placed second. Kung sa iba siguro dapat maging masaya na ako kasi at least nakarank diba? Na matalino na ako dahil naka silver medal ako. I should be grateful. But… I feel like I’ve lost to the bottom. This is the first ever silver in my medal collection. Because it was always gold. I’m always the top. And now I know what is it to feel, winning a medal after getting defeated. How to feel as second best. How to feel not being enough. Masakit pala. Akala ko kasi no’n, I’m sport. Akala ko ku
“Oh, bakit ka nakangiti d’yan?” Puna ni Nanay sa akin habang kumakain ako. Pasensya naman Nay, hindi ko lang mapigilan ang damdamin ko, char! Matatapos na rin sa wakas ang silent war namin ng mahal ko. Hahahha.“Wala Nay, sige po alis na ako” nagmamadali kong sabi at isinubo nalang ang isang sandwich.“Hoy! Kumain ka muna ng tama!” Tawag niya sa akin pero nagmadali na akong pumunta sa sasakyan ko at pinaharurot ‘yon.“Hello Goodmorning!” Malaki ang ngiting bati ko sa kanilang lahat pagkapasok ko sa library. Nawe-weirduhan man at bumati rin sila pabalik.“So, anong una nating ire-review?” tanong ko kay Anthony pagkaupong pagkaupo ko. He did not bother to look at me before he answered.“Science” pucha! Eh wala nga akong naintindihan sa mga binata ko eh.“Sige” oh, diba? May sariling desisyon ang bibig ko kaloka!“What is t
Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa library, nakatingin na ang mga kasama ko sa akin. Inilipat naman nila ang tingin nila kay Anthony. Tapos ibinalik na naman sa akin. Ay leche! Kinakabahan tuloy ako.Hindi gaya no’ng mga unang araw hindi na siya tumingin sa akin pagkaupo ko. Nasaktan ako doon. Kaunti lang naman. Parang kinagat lang ng buwaya. Kumuha nalang ako ng reviewers at nagbasa. Ilang minuto na ang nakalipas pero kahit tingin man lang ay hindi pa niya ako tinitignan. Ano ka ba Natasha Kristen! No’ng tinitignan at kinakausap ka niya hindi mo naman pinapansin tapos ngayong ikaw naman ang hindi pinapansin umaarte ka ng ganyan? Ano ka bale?It is only three days before the competition. Gano’n pa rin kami ni Anthony. Kaya wala pa akong matiwasay na training. Kaya ko namang magstudy mag-isa pero medyo bothered lang talaga ako sa estado naming dalwa ngayon. Kaya wala sa hulog ang utak ko.“What is the coldest known place
“Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan
“Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy