Share

Chapter 5

Author: Penmongs
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

“Bye po!” Sabi ko sa parents nina Ashley at Anthony.

“Kita nalang tayo sa school Shang” paalam naman ni Ashley sa akin.

“Yup, sa school na lang” sagot ko nan. Hindi ko maiwasang mapatingin kay Anthony na nakatingin rin pala sa akin sa mga oras na iyon.

“See you at school” sambit niya sa akin.

 Napatingin nam an ako.

“See you” hiHindi ko siya masyadong matignan kaya inilipat ko nalang ang tingin ko kay Klein.

“Bye” sabi niya sa akin.

“Bye Klein” sagot ko dito.

“Bye!” Sigaw ko ulit habang kumakaway at nakatanaw sa papalayo ng van. Pagtalikod ko palang, papasok na sana ako sa bahay dala ang mga maleta ko ng kinuha na iyon ng mga helpers sa bahay. Nagpasalamat nalang ako at binaybay na ang daan patungo sa bahay namin. Hindi ko talaga alam kung bakit nauso na malayo pa ang gate mula sa mismong bahay. Nakakatamad kayang maglakad. Mabuti na lang sa tapat ng bahay nila ako hinatid.

On the entrance of our house I was greeted by the aligned house staffs.

“Welcome back, young miss” sabay sabay nilang bati at yumuko bilang paggalang.

“Thank you, anyway, where’s Nanay?” tanong ko sa kanila.

“Nasa loob po ng kusina, ipinagluto kayo ng paborito ninyo” sabi ng isang katulong. Kahit kumain naman kami sa byahe papunta rito kanina ay nagutom nalang ako bigla.

Dali-dali akong nagpunta sa kusina para matikman ang luto ni nanay. Minsan lang ako lutuan ni Nanay dahil kadalasan ang personal chef ko ang nagluluto. Kaya talagang espesyal para sa akin pag-ipinagluluto ako ni nanay. Masarap din kasi siyang magluto.

“Nanay, I miss you!” malakas na bati ko sa kanya dahilan para magulat siya. Nakatalikod kasi siya sa akin kanina kaya hindi niya napansin na nandito na ako.

“Natasha! Ikaw talagang bata ka, ginulat mo naman ako.” Napahawak pa sa dibdib na aniya ni Nanay. I chuckled and gave her a tight hug.

“I miss you po!”

“I miss you too, sige na, pumunta ka na sa dining at nang makakain ka na”sabi ni nanay habang inihahanda ang mga iniluto niya.

“Opo!” masayang sagot ko dito. Naaamoy ko na ang sinigang at humba ni Nanay, shet!halos mapalaway na pala ako.

“Thank you” sabi ko sa mga katulong habang inilapag nila sa lamesa ang mga pagkain.

“You’re welcome, young miss” magalang naman nilang sagot at umalis na.

“Oh, ano masarap ba?” tanong ni nanay sa akin.

Napatingin siya sa lalagyan ng kanin na hindi ko namalayang halos maubos ko na pala. At sa sinigang na nangangalahati na sa bowl. Pati na rin sa humba na kaunti nalang ang natira.

Napatiim naman ang tingin niya sa akin. Para bang anytime eh, lalamunin na niya ako. Shota! Nangangamoy sermon!

“Hindi ka ba pinapakain nila Ma’am Criselle? Bakit kung kumain ka parang isang Linggo kang walang kain ah?”

“Namiss ko lang ang luto ninyo Nay, ano ba naman kayo. Ako na nga lang ang nakaka-appreciate ng luto ninyo pinagdadamutan niyo pa ako” nakangisi na parang batang sagot ko. Napatawa nalang at napailing si nanay. Aba’y kasalanan ko ba kung nasarapan ako masyado sa ulam? Hindi naman talaga ako matakaw. Sadyang masarap lang talaga ang ulam.

“Young miss, your parents are here and they want to talk to you.” One of the house staff informed me.

Mom and dad is here? Himala, sunod sunod yata ang dalaw nila ah?

“Ok, where are they?” tanong ko sa babaeng hanggang ngayon ay hindi pa rin itinataas ang ulo. I really don’t understand their way of respect. It’s too much, way too much.

“They are at their office miss” sagot naman niya.

“Ok ,thanks you can go now” I said, dismissing her.

When the house maid left. I faced Nanay. As the asking for the reason why they are here. But she shook her head telling that she don’t know either.

“Una po muna ako Nay” sabi ko sa kanya.

“Sige sige” nodding her head.

I knocked on the office’s door.

“Come in”

"Good afternoon, mom, dad" bati ko sa kanilang dalawa. Dad was reading papers when I came on while my mom is just calling someone on the phone. My dad put down the papers as well as his spectacles.

"Good afternoon, take a seat we want to talk to you" My dad said with authority.

I looked at my mom, she too, looked serious. I don't know what are we going to talk about. As far as i know I've done nothing wrong.

"Well, are you friends with Hansel Veloso?" My dad asked. So what about it?

"Yes, why?" Looking at them both, I can feel that there is something wrong.

"Stay away from her" my mom said coldly.

My jaw nearly dropped. They never came for important reason but this? They'll just barge in and tell me to stat away from my friend. Are they nuts?

"Why?"

"Oh, so you still don't know?" My mom said to me, raising her brows.

I have always been respectful towards them but I'm losing my patience.

"Can you both please get straight to the point? What do I need to know?" I asked. Now controlling my voice, restraining my irritation.

My Mom looked at me seriously, so as my Dad.

"Well, the Veloso is facing a controversy right now. Carlos is accused of Sexually abusing his secretary, because of that a lot of their investors backed out and they are in the verge of bankruptcy. If you'll continue hanging out with Hansel, your name as well as ours might be affected." I was shocked at that news. I have always known kuya Carlos, Hansel's big brother as a cassanova, yes, Carlos Veloso, is a known playboy. A walking sex machine. But he never needed to abuse anyone since it is the girls who are dying to get a chance to have him. And i know kuya as a person, he might be a playboy but he is not evil. I don't believe in this sh*t!This is a big problem.

I looked at them seriously,

"My friends are my friends. Friends don't leave one another just because one of them is facing a problem."

"Can you hear yourself? Her brother is a rapist! Aren't you afraid?" My mom said. Dad just looked at me, I can't read his thoughts.

"Mom, he is accused, it is still not proven. Stop calling him names"

"You know what? I really don't care who hang out with, only that it reflects on us and our empire. So please stop doing things that can ruin us! We've worked hard for the company and we won't take any chances for it's fall. You got that?" Eyeing me intently she said those words.

"It won't get ruined just because of this mess. You both know that. The roots of that company is buried deep. It's hard to destroy it"

"So you want us to not do anything? Huh? To just ignore it because our company is established enough? Natasha! For once think about the company and not just yourself!"

Both of you always think about the company, why would i commit my self in that too? If I would then there's no one else that would think about me?

"Mom, the company won't get affected I promise you that. I would do anything to help my friend and keep our company away from any possible destruction"

"It's good that you know you're role. You are the only heiress of our empire and it should only the empire and the empire alone that's gonna be important to you. You should think about it's status, you understand"

"Yes mom"

"And if ever Carlos will be proven guilty, you have to stay away from them, even from Hansel."

"I know him Mom, he won't do such thing, he doesn't need to anyway"

"Dear, lust is something that make you crazy,drive you crazy. That you won't know the difference between good and bad. Unless after you let that out. Right, Lester?" She said and turned to Dad. Dad was looking at her intently. Too intently at that.

"Youcan go now. Just remember never do anything that can ruin our name" Dad said coldly, dismissing me.

"Hello" I said as I answered the phone.

"Have you already heard about it?" Ashley said on the other line, her voice panicking.

"Yes, my parents told me"

"It's all over the internet! Goodness! We have to check on Hansel" She said and i can hear some noises.

"Asan ka ngayon?" I asked her.

"I'm at a bus. Nagmamadali na ako kanina no'ng malaman ko ang nangyari. Papunta ako sa inyo, sabay na tayo pumunta sa kanila Hansel"

"Nandito ang parents ko" I said. The line went silent. Maybe she is now hesitating whether to go here or not.

My Mom and Dad had always been Firm and strict. They are not the one that would call you names but would always let you feel too inferior. And my friends had already experienced that.

"Sige magkita nalang tayo sa bahay nila Hansel." Kung wala lang kaming problemang kinahaharap ngayon, tumawa na talaga ako.

"Sige" sagot ko at ibinaba na ang tawag. After changing i immediately went to our garage. Well, my garage. Since I'm a racer, I've got my own garage at home. I picked my Lamborghini Murceilago and quickly drive to Hansel's house.

I ignored the house maids that greeted me and immediately went inside. As i entered the living room i heard a slap. The slap was too strong that it made a loud impact.

"You disgust me" that was the only word their mother said to kuya Carlos and walked out.

It was a heavy atmosphere. Their dad walked out too. Leaving us, me, Hansel, Ashley, kuya Carlos, and Kian, kuya Carlos' best friend

I looked at kuya Carlos who is blankly staring at the floor. His tears flowing. But his eyes remain blank, not even blinking.

"It's not true right? Kuya, tell me it is not" Hansel begged. Crying she embraced her brother and repeatedly begged.

"Please tell me it's not"

"I-i love her" was all kuya Carlos said. It was enough for us to conclude that he is admitting it.

It wasn't long before kuya Carlos' faced other direction. He was slapped by Hansel. It was much more intense than her mother's slap. Too intense that his lips bleed.

But it still wasn't enough for Hansel, she punched him in the face, and in the gut, and slapped him again. She was punching him while tears are streaming down her face. When she was finally satisfied, she stooped and looked t her brother, anger, pain and hatred so as disppointment in the eyes.

"How can you be so evil"

Without looking at her kuya Carlos smiled sadly.

"I just loved, that's all" And with that Hansel walked out. Sinundan namin siya ni Ashley. She stopped at the garden and there she wailed. She cried so hard but we are just there. Giving her some space since that's the only way we can help. To just be there as she cries.

Related chapters

  • Whispers of Forever   Chapter 6

    “Hey, Hansel, hey” sambit namin habang pilit inaalis ang pagkakataklukob niya sa kumot. Pero hindi talaga siya pumapayag pilit niya pa ring hinihila ang kumot para itago ang sarili niya.From here I can hear her silent sobs. Gusto ko sana siyang sabihan na magiging ayos lang ang lahat pero alam ko na hindi sigurado iyon. Ang kuya na n’ya mismo ang umamin ng ginawa. Ayaw ko sanang maniwala pero inamin niya na mismo. And even if I want to take kuya Carlos' side, I know it would be unfair.“Hansel, you’ve been crying for hours already. Please. Please take a rest, and drink this.” Ashley said while holding a glass of water. Pero ayaw pa rin talaga ni Hansel. Masyado siyang apektado sa nangyayari ngayon sa kuya niya. Dalawa lang silang magkapatid. At nasaksihan ko mismo kung gaano sila kalapit sa isa’t isa. Idol pa nga niya ang kuya niya eh kasi matalino daw ito at magaling sa negosyo. Kaya malamang masakit na malaman na ang hinahan

  • Whispers of Forever   Chapter 7

    Chapter 7“You’ve been a bad girl” I whispered to her as she went pass me. Without looking I went to the guidance counselor and talked with her about this incident.In my peripheral view I can see that she stared at me before going out.“Mr. Anthony, do you hear me?” Napatingin ako kay Ms. Evans, the guidance counselor, noong tinawag niya ako. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako kanya habang iniisip si Natasha.“Um, what is it again ma’am? I’m sorry I’m just a little tired.” Pormal kong sagot, tinatago ang pagakapahiya.“Well, nagkasundo na sila kaya hindi na nito kailangan pang lumaki” tumango na lang ako sa sinabi niya. Napapangiti na lang ako sa tuwing na-aalala ko ang mga expression niya pag lumalapit ako, parang hindi ako makapaniwala na parehong tao ang nambasag ulo kanina. She has a variety of characters, her attitude would reflect how she feels about you. And I am

  • Whispers of Forever   Chapter 8

    Nakakainis ah? Kahit crush ko siya nakakainis talaga! Leche! Turn off ako? Pake ko? Joke lang, siyempre importante sa akin ‘yon. Pero talagang nakakainis lang talaga eh. Talagang this past few days nagiging topakin siya.“Hey, mamamatay ‘yang mga coi namin sa baho ng kamay mo” nagitla ako ng biglang may nagsalita.“Langya naman Klein! Aatakihin ako sayo ah?” napahawak pa talaga ako sa dibdib ko. Shota! Bigla-bigla na lang kasing sumusulpot.Ay sabi ko nga wala kang pake. Leche! Isnabin ba naman ako ng gago.“Ano bang pumasok sa isip mo at kanina mo inilublub d’yan ang kamay mo? Inilalagay mo sa kapahamakan ang buhay ng mga isda” Walang emosyon niyang sambit habang pinapasadahan ng tingin ang kamay kong hanggang ngayon ay nakalublub pa rin. Nakaka-relax kayang kagat-kagatin ng mga isda ang kamay mo. Nakakakiliti. Nakaka-relax. Pampawala ng stress sa kapatid mong sinabihan akong nakaka-turn

  • Whispers of Forever   Chapter 9

    “Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy

  • Whispers of Forever   Chapter 10

    “Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan

  • Whispers of Forever   Chapter 11

    Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa library, nakatingin na ang mga kasama ko sa akin. Inilipat naman nila ang tingin nila kay Anthony. Tapos ibinalik na naman sa akin. Ay leche! Kinakabahan tuloy ako.Hindi gaya no’ng mga unang araw hindi na siya tumingin sa akin pagkaupo ko. Nasaktan ako doon. Kaunti lang naman. Parang kinagat lang ng buwaya. Kumuha nalang ako ng reviewers at nagbasa. Ilang minuto na ang nakalipas pero kahit tingin man lang ay hindi pa niya ako tinitignan. Ano ka ba Natasha Kristen! No’ng tinitignan at kinakausap ka niya hindi mo naman pinapansin tapos ngayong ikaw naman ang hindi pinapansin umaarte ka ng ganyan? Ano ka bale?It is only three days before the competition. Gano’n pa rin kami ni Anthony. Kaya wala pa akong matiwasay na training. Kaya ko namang magstudy mag-isa pero medyo bothered lang talaga ako sa estado naming dalwa ngayon. Kaya wala sa hulog ang utak ko.“What is the coldest known place

  • Whispers of Forever   Chapter 12

    “Oh, bakit ka nakangiti d’yan?” Puna ni Nanay sa akin habang kumakain ako. Pasensya naman Nay, hindi ko lang mapigilan ang damdamin ko, char! Matatapos na rin sa wakas ang silent war namin ng mahal ko. Hahahha.“Wala Nay, sige po alis na ako” nagmamadali kong sabi at isinubo nalang ang isang sandwich.“Hoy! Kumain ka muna ng tama!” Tawag niya sa akin pero nagmadali na akong pumunta sa sasakyan ko at pinaharurot ‘yon.“Hello Goodmorning!” Malaki ang ngiting bati ko sa kanilang lahat pagkapasok ko sa library. Nawe-weirduhan man at bumati rin sila pabalik.“So, anong una nating ire-review?” tanong ko kay Anthony pagkaupong pagkaupo ko. He did not bother to look at me before he answered.“Science” pucha! Eh wala nga akong naintindihan sa mga binata ko eh.“Sige” oh, diba? May sariling desisyon ang bibig ko kaloka!“What is t

  • Whispers of Forever   Chapter 13

    “Congratulations!” Claps are heard everywhere. Most are happy. Being able to have a medal, such an achievement.“Hoy! Natasha, Congrats!” Bati sa akin ni Jun. Dala niya ang bronze medal dahil sa pagkapanalo niya ng third place. Ngumiti na lang ako.“Congrats rin” ngumiti naman siya ng malaki at nagpasalamat bago umalis papunta sa mga kaibigan niya.I looked at the medal that I am holding, silver. I placed second. Kung sa iba siguro dapat maging masaya na ako kasi at least nakarank diba? Na matalino na ako dahil naka silver medal ako. I should be grateful. But… I feel like I’ve lost to the bottom. This is the first ever silver in my medal collection. Because it was always gold. I’m always the top. And now I know what is it to feel, winning a medal after getting defeated. How to feel as second best. How to feel not being enough. Masakit pala. Akala ko kasi no’n, I’m sport. Akala ko ku

Latest chapter

  • Whispers of Forever   Chapter 17

    Napalingon naman ako kay Hansel dahil sa tanong niya. I don’t want to assume. Kaya ‘yon rin ang tanong ko. Nilingon ko si Anthony and caught him staring at me intently. Is there something I don’t know? Walang sumagot sa tanong ni Hansel. Because we all know that that’s intended for Anthony, pero hindi rin siya nagsalita. There was an awkward silent, hindi alam kung ano ang sasabihin o ang gagawin. Unti unti nalang akong bumalik sa pagkain kaya ganoon din ang ginawa nila. Pagkatapos naming kumain hinatid na nila kami hanggang sa room namin since nadadaanan naman ‘yon papunta sa kanila. Tinignan ako ni Anthony kaya, tumingin rinako sa kaniya. Sumalubong sa akin ang namumungay na mata niya, tinignan niya ako na para bang mawawala ko sa paningin niya pag inalis niya sa akin ang paningin niya.“Bye” he softly said to me.“Bye” I answered.“Hoy! Kanina pa talaga kayo ah! Ano ba talaga ang meron?

  • Whispers of Forever   Chapter 16

    “Hey, morning” muntik na akong mapatalon sa gulat nang kabababa ko pa lang sa kotse may nagsalita na. Napangiti na lang ako bago tinignan ang nagsalita.“Good morning” Kung ganito ba naman araw araw eh di talagang magiging good ang morning ko. Si Anthony ba naman ang sumalubong eh.He smiled and hand something to me. A chocolate. Napangiti na lang ako. Kinikilig ako! Heheheh. I looked at the chocolate. A tobleron. My favorite chocolate. And on it’s largest size.Lumakad ako pero maliliit na hakbang lang. Pabebe ako eh. Hahahha. Naglakad naman siya sa tabi ko.“So… uh how’s life?” Shet! Gano’n ang tanong mo Natasha? Bobo ka ba? Eh nagkita naman kayo kahapon ah?Napatawa na lang siya. His laughters really gets me awestruck.“I’m good, ‘bout you?”“I’m fine” ahh shet! Ang awkward! Topic!“So I heard you’

  • Whispers of Forever   Chapter 15

    “Congrats Shang!” Masayang bati sa akin nina Ashley pagkababa ko sa stage. Tinawag kasi kaming lahat at binigyan ng medal. Ngumiti lang ako sa kanila. Maybe, it isn’t too bad right? At least I still got in the rank… not on the top though.“Thanks” sabi ko na lang.“Oh, dahil d’yan kain tayo mamaya. Treat ko” Pang-aaya sa amin ni Hansel. And yep, pumasok na siya. Mula no’ng napatunayang inosente si Kuya Carlos.“Sige ba!” Mukhang nagdalawang isip naman si Hansel no'ng pumayag ako. Napahawak pa siya ng mahigpit sa wallet niya. Aba! Loko pala ‘to eh! Nag-aaya tapos pag pumayag… hay naku!“Hehehe, ahh… KKB na lang pala tayo alam niyo naman bumabawi pa kami” Napapangiwing sabi niya.“Bahala ka! Basta’t sabi mo libre mo.” Napatawa naman sa aming dalawa si Ashley. Minsan lang talaga ‘to nagsasalita eh. Ewan ko nga

  • Whispers of Forever   Chapter 14

    “Anthony, meron pa bang kailangang bilhin?” Pagtawag ko sa pansin niya no’ng nakalapit na ako. The girl looked at me and smiled sweetly.“And who might you be?” Tanong niya sa akin habang nakangiti pa rin. Edi ikaw na ang happy! Matanggal sana ‘yang labi mo sa kangingiti. Leche!Bago ko pa masagot ang tanong niya ipinakilala na ako ni Anthony.“Bianca this is Natasha, Natasha this is Bianca, a great friend.” Pagpapakilala niya. Bianca pala! Bianca smiled again and offered her hands. Pormal naman ng babaeng ‘to? Inabot ko na lang rin ang kamay ko, hindi naman ako sobrang sama ‘no? Ayoko siyang mapahiya sa Earth. Alam ko kasi ang feeling ng mapapahiya, katulad ng sa GC nagmessage ka tapos puros seen lang ang natanggap mo? Nakakahiya!“Pleased to meet you”“Pleased to meet you too”Nagtitigan kami. I don’t know pero kahit naman alam kong nags

  • Whispers of Forever   Chapter 13

    “Congratulations!” Claps are heard everywhere. Most are happy. Being able to have a medal, such an achievement.“Hoy! Natasha, Congrats!” Bati sa akin ni Jun. Dala niya ang bronze medal dahil sa pagkapanalo niya ng third place. Ngumiti na lang ako.“Congrats rin” ngumiti naman siya ng malaki at nagpasalamat bago umalis papunta sa mga kaibigan niya.I looked at the medal that I am holding, silver. I placed second. Kung sa iba siguro dapat maging masaya na ako kasi at least nakarank diba? Na matalino na ako dahil naka silver medal ako. I should be grateful. But… I feel like I’ve lost to the bottom. This is the first ever silver in my medal collection. Because it was always gold. I’m always the top. And now I know what is it to feel, winning a medal after getting defeated. How to feel as second best. How to feel not being enough. Masakit pala. Akala ko kasi no’n, I’m sport. Akala ko ku

  • Whispers of Forever   Chapter 12

    “Oh, bakit ka nakangiti d’yan?” Puna ni Nanay sa akin habang kumakain ako. Pasensya naman Nay, hindi ko lang mapigilan ang damdamin ko, char! Matatapos na rin sa wakas ang silent war namin ng mahal ko. Hahahha.“Wala Nay, sige po alis na ako” nagmamadali kong sabi at isinubo nalang ang isang sandwich.“Hoy! Kumain ka muna ng tama!” Tawag niya sa akin pero nagmadali na akong pumunta sa sasakyan ko at pinaharurot ‘yon.“Hello Goodmorning!” Malaki ang ngiting bati ko sa kanilang lahat pagkapasok ko sa library. Nawe-weirduhan man at bumati rin sila pabalik.“So, anong una nating ire-review?” tanong ko kay Anthony pagkaupong pagkaupo ko. He did not bother to look at me before he answered.“Science” pucha! Eh wala nga akong naintindihan sa mga binata ko eh.“Sige” oh, diba? May sariling desisyon ang bibig ko kaloka!“What is t

  • Whispers of Forever   Chapter 11

    Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa library, nakatingin na ang mga kasama ko sa akin. Inilipat naman nila ang tingin nila kay Anthony. Tapos ibinalik na naman sa akin. Ay leche! Kinakabahan tuloy ako.Hindi gaya no’ng mga unang araw hindi na siya tumingin sa akin pagkaupo ko. Nasaktan ako doon. Kaunti lang naman. Parang kinagat lang ng buwaya. Kumuha nalang ako ng reviewers at nagbasa. Ilang minuto na ang nakalipas pero kahit tingin man lang ay hindi pa niya ako tinitignan. Ano ka ba Natasha Kristen! No’ng tinitignan at kinakausap ka niya hindi mo naman pinapansin tapos ngayong ikaw naman ang hindi pinapansin umaarte ka ng ganyan? Ano ka bale?It is only three days before the competition. Gano’n pa rin kami ni Anthony. Kaya wala pa akong matiwasay na training. Kaya ko namang magstudy mag-isa pero medyo bothered lang talaga ako sa estado naming dalwa ngayon. Kaya wala sa hulog ang utak ko.“What is the coldest known place

  • Whispers of Forever   Chapter 10

    “Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan

  • Whispers of Forever   Chapter 9

    “Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy

DMCA.com Protection Status