Isang Linggo na ang nakalipas mula noong umalis na naman sina mom at dad. Tatlong araw silang nag-stay dito. Kaya kami nalang ang tao dito sa bahay. Hanggang ngayon hindi ko rin alam ang rason kung bakit sila umuwi pero napapansin ko na pag hindi ako nakatingin ay tumititig sila sa akin kaunti na lang talaga iisipin ko ng ako talaga ang ipinunta nila dito.
“Yan lahat ang dala mo?” Gilalas na sabi ni nanay nang nakita niya ang dalawang malalaking maleta ko. Isama pa ang backpack na dala ko.
Naparami yata talaga ang dala ko considering na dalawang Linggo lang naman kami magbabakasyon doon. Nag-shopping pa ako kahapon ng mga damit para sa mga dadalhin ko ngayon. I’m not really into shopping and such. Pero dahil alam kong kasama si Anthony kaya …heto.
“ Ahh eh, baka marami kaming papasyalan doon Nay, nakaka-hiya naman kung paulit-ulit lang ang isuot ko” Napapakamot sa batok na sagot ko.
Tinignan niya ako na para bang sinusuri kung totoo ang sinasabi ko.
“At kailan ka pa nahiya kung paulit-ulit ang suot mo? Ni hindi ka nga nahihiyang lumabas ng bahay na nakapajama eh” nagdududang tanong niya. Oh come on Nay! Please stop asking anymore!
“Iba naman po ‘yon Nay, ibang lugar po kasi yon” Yeah, what a lame excuse.
Kahit hindi naniniwala, she just let it pass and shrugged.
“Oh, tumawag ka dito para mag-update sa’kin ha? Mag-ingat ka.” Bilin ni Nanay nung nasa Van na ako.
“Opo Nay, alis na po kami” sabi ko sa kaniya.
“Nay Milda alis na po kami” sabi naman ni Ashley.
“Oh sige mag-ingat kayo, Natasha, tumawag ka ha? Wag kakalimutan” pahabol pa niya.
“opo”
“ Napaka-maalalahanin talaga ni Nanay Milda noh?” Sabi ni Ashley habang may kinukutingting sa phone niya.
“ Matagal na siya sa inyo diba Shang?” tanong naman ni Tita Clarisse.
“Opo, hindi pa po ako ipinapanganak nandoon na po siya” sagot ko naman.
“Bale siya na halos ang nagpalaki sayo diba?” tanong naman ni Tito Cristony sa akin. Anthony’s dad. My future dad. Hahaha.
“Ahh, opo” because my parents are too busy. They don’t have time to take care of their child.
Nahinto naman ang usapan doon. Ang iba sa kanila’y natulog muna .Kasama namin ang parents nina Ashley at Anthony. Si Ashley ay may kinukutingting sa phone niya. Si Anthony naman ay nakapikit habang May nakasaksak na earbuds sa tainga. Si Klein naman, Anthony’s older brother is just staring at the window. He is the one sitting beside me.
I’m close with Ashley’s Family including her brother and sister who are both overseas. But not with their extended family. I’m not really that close with Anthony’s but we know each other and greet each other if ever we encounter.
And as far as I know, and as far as the tidings can spread, also known as chismis, Klein is very playful, kind of the black sheep of their family. But looking at him right now, seating beside me looking at the window, he is kind of tamed. I really can’t see the ‘badass’ side of him.
“Do you also want a seat beside the window?” Anthony’s voice boomed at me.
“Huh?” nagtataka kong tanong.
“You’ve been staring at the window for minutes now. Is the view so great?” I can hear irritation and sarcasm on his words. He eyed me coldly.
“Huh?” nagtataka pa ring sabi ko. Is he talking about— wait, I’ve been looking at the w—no, I’ve been looking and staring at Klein for minutes now? And if so, how did he even knew. He’s eyes are close. Did he also stare at me too that’s why he knew? Feelingera rin eh ‘no? Well, there’s no harm in dreaming right?
“Tss” he rolled his eyes on me. Aba! Teka teka? Ang taray ng lalaking ‘to ngayon ah? I was about to talk back when he fixed his sitting position and closed his eyes. Teka? Ano bang natira ng crush ko ngayon at ganyan siya?
Hindi ko nalang pinansin. Topakin rin yata siya.
Pumikit nalang din ako kasi malayo-layo pa daw ang biyahe. Probinsiyang probinsiya ang pupuntahan namin kaya mga ilang oras na rin kaming nasa byahe. After around 7 hours nakarating na rin kami sa estate nila. Natatanaw ko na rin ang bahay. Malaki yon. Malaki rin ang estate nila at malayo-layo pa galing sa pagpasok mo bago ka makarating sa bahay nila. Same as ours. Ang kaibahan lang mas malaki ang amin.
“Lolo!” tumatakbong sigaw ni Ashley pagkarating namin. Sinalubong naman siya ng lolo niya ng yakap. I smiled sadly, I wish I have grandparents with me too. I wish to experience being hugged by them too. But when I was born they were already long gone.
“ Pasok na kayo, sa loob tayo magkamustahan para makapagpahinga na rin kayo” sabi ng lolo nila. Motioning their house. It was a Victorian style mansion, elegant and classic. As we enter the beautiful antics welcomed us. The masterpiece paintings in their living room and the large portraits of who I suppose their ancestors. It was a very wonderful house. Our house is much larger but this is very different. It gives you some chills because of how beautifully built it is.
“And who is this beautiful lady? One of my boys’ girl perhaps?” tanong sa akin ng lolo nila Ashley. Oh Lo, how I wish magkatotoo yang sinabi mo.agdilang anghel ka sana hehehe.
“Lo, this is my bestfriend. Natasha Kristen Gonzaga” pakilala sa akin ni Ashley.
“How come I never met her?” nagtatakang tanong ng lolo nila.
“Ah, hindi po kasi siya masyadong sumasama sa mga gatherings Lo, at saka minsan lang naman kayo pumupunta ng Maynila kaya hindi ko na kayo naipakilala sa isa’t isa.” Paliwanag ni Ashley.
Ngumiti naman sa akin ang Lolo nila at binukas ang braso. As if asking for a hug. Kay lumapit ako at yumakap.
“It’s nice to meet you dear” sabi niya saakin
“Nice to meet you din po”
“I’m Cristopher Declaros, just call me Lolo Cris” pagpapakilala niya sa sarili niya.
“Opo Lo” sagot ko naman.
“Make yourself feel at home dear”
“Yes po”
“Oh, kumain muna kayo. Mahaba ang byahe kaya gutom na siguro kayo, nagpahanda na ako ng makakain” sabi ni Lolo Cris at naglakad na kami papunta sa dining nila. I really can’t help but to be astonished on how well this house is. It screams elegance and beauty. It feels ancient but magical.
Their dining is huge. There’s a long dining table at the center. It is Twelve sitters at each side, and one huge chair in the middle, for the head of the family. With a huge chandelier, almost as huge as the chandelier located in their living room.
Napatanga nalang ako sa dami ng pagkain na nakahanda. Sobrang dami na halos mapuno ang sobrang haba na mesang iyon. At take note, may lechon! Shota! May palechon talaga oh? Sarap mabuhay dito kung ganito lagi sa hapag. Talagang mapapalafang kung parang ka. I mentally snapped back to my senses at pasimpleng pinunasan ang kaunting laway na namuo. Shota! Mabuti na lang walang nakakita, nakakahiya kaya!
“Linda, kumain na rin kayo” sabi ni lolo sa head maid.
I was amazed. They are also good and treats their household staffs well. I’ve never seen my parents did that. For them, as how they said it,
“You shouldn’t treat them as your equal, they never is and they never will be. And stop thanking them every time they serve you, it’s their job, they are paid to do that. They won’t do that voluntarily anyway. So you should not say thank you.”
Maybe the reason why even with the undeniable elegance of Ashley, she’s still humble and considerate of others, whether it’s someone of the same level in our society or someone below.
“So, how’s school kids?”
“ It’s good” sabay sabay sabi ng tatlo.
“Balita ko candidate for top 1 ka na naman sa batch ninyo Anton?” tanong ni Lolo kay Anthony.
“Opo”
“And you’re still on Dean’s list Klein?”
“Opo”
“Magaling! Ikaw Ashley?”
“Hindi pa po namin alam pero candidate for salutatorian po ako” sagot naman ni Ashley.
“Wow, ang gagaling talaga ng mga apo ko. Mana sa Lolo.” natutuwang saad ng matanda.
“Ikaw Natasha? Magkaklase kayo ni Ashley hindi ba?”
“Opo, candidate for valedictorian po ako”
“Wow!”
At ang usapan ay napunta na sa kung ano-anong wala naman akong alam kaya nanahimik nalang ako at kumain.
I was happily eating since nag-enjoy ako sa pagtikim ng mga pagkaing minsan ko lang makita nang inabutan ako ni Klein, na katabi ko ng tissue.
“Here” sabi niya, hindi nakatingin sakin.
“Huh?”
Hindi naman siya sumagot at tumingin nalang sa akin. Nagulat nalang ako nang punasan niya ang gilid ng labi ko at bumulong,
“Ang amos mo kumain” natatawang bulong niya. Napapahiyang napapunas naman ako ng bibig ng bigla nalang padarag na tumayo si Anthony na siyang nasa harap ko.
“I’m full. Lo, pahinga muna ako sa taas. Excuse me” tuloy tuloy niyang sabi at umalis.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ng katabi ko. Pinagtatawanan parin yata ako ng loko.
Pagkatapos kong kumain nagpaalam akong mag-iikot muna. This house is simply enchanted. Sobrang ganda. The designs greatly complements the structure and style of the mansion.
Napadaan ako sa veranda sa second floor nila nang nakita kong nakatayo doon si Anthony. Not making any sounds I stared at him. Although likod lang niya ang kita ko, ganun pa rin ang epekto niya sa akin everytime I know he’s around. My heart is beating so fast and hard. I can hear the loud beating of it.
“ Nakapamasyal ka na ba?” I was shocked when he talked.
“Ahh, oo nagikot-ikot ako kanina. Ang ganda pala talaga ng bahay ninyo” I don’t know if it’s me he’s talking to, pero sumagot pa rin ako.
“Bahay ng Grandparents ko” he corrected. Edi bahay ng grandparents mo. Sorry naman.
“It was Lolo who built this, my Lola is the one who designed it” kwento niya
“Your Lolo is an engineer?” I asked now curious. If he’s Lolo is the one who built this, that means he’s really good at it.
“Yes, and my Lola is an architect”
“Wow, ang gandang combination ah?” I said.
“Yeah, this is the house they made before their wedding.” I am really curious at the story and our topic, if only he is facing me properly. Not like this that while he’s talking it is only he’s back that I see.
“Wow”
“I also want a house like this, but smaller” he said and turned me. Buti naman at humarap na siya para hindi ako nagmumukhang tangang kinakausap ang likod niya.
“ And you also want your future wife to design it?” tanong ko sa kanya. Now getting curious on what he wants he’s future wife to do. Aba, dapat alam ko kung anong gusto niyang gawin ko.
“It depends”
“Depends on what?”
“She’s not good at arts. And designing isn’t her forte” Napayuko naman ako. Ibig sabihin may gusto na siyang mapangasawa? Alam na niya kung sino ang pakakasalan niya? At hindi daw magaling sa arts, hindi ako ‘yon. Magaling ako sa arts eh. May gallery room at painting room nga ako sa bahay eh.
“Ahh, ganun pala. Sige magpapahinga nalang muna ako, napagod ako kanina eh”
“Your tired?” Tanong niya.
“Kind of, sige, papahinga na ako ha?” umalis na ako agad. Shota! Ang sakit ah? Ni hindi pa nga ako umaamin nabasted na ako? Ang sakit ah. Parang kagat ng crocodile.
“Shang, mamaya pupunta kami sa hacienda, sasama ka ba?” tanong ni Ashley sa akin habang kumakain kami ng agahan.“Anong gagawin natin don?” Are we going to harvest? Oh sh*t I want to experience that.“Mangangabayo daw kasi sila Klein at Anthony. Ikaw gusto mo bang mangabayo Shang?” tanong naman ni Tito Paul. Ang daddy ni Ashley.“Hindi po ako marunong eh” Atsaka natatakot din ako. Baka mahulog ako tapos masipa pa ng kabayo edi sira ang ganda ko! Iniingatan ko pa naman itong feslak ko kasi baka hindi maakit—este hindi mainlove sa akin si Anthony.“Si Ashley marunong naman yan, siya ang magtuturo sa’yo” sabi naman ni Tita Clarisse at kinausap na ang katulong, mukhang nagpapahanda ng dadalhin namin mamaya sa pagpunta doon sa hacienda.“Yeah, you should come with them. Walang maiiwan dito sa bahay mamaya kasi pupunta kami sa Bayan. Mababagot ka lang rito”
“Tonton! I miss you!” Tumitiling sambit ng babaeng hindi naman kagandahan kasi mas maganda pa rin ako.Napalaki ang mata ko at talagang gusto ko ng sumugod sa isang digmaan nang niyakap niya si Anthony. At hindi lang ‘yon bastang yakap dahil lumambitin pa talaga ang bruha kay Anthony. Naknangputcha naman talaga oh! ‘Wag niyo akong pigilan dahil talagang sasabunutan ko talaga ‘to! Leche! Akin yan!“ Namiss rin kita Kangkang” nakangiting sambit ni Anthony at talagang gumanti pa talaga ng yakap. Kangkong? Hahhaha ang sagwa ng pangalan ah? Kasing sagwa ng mukha niya…pero joke lang ‘yon. How I wish sana na panget siya pero leche! Hindi naman siguro tao ang isang ‘to eh. Out of this world ang beauty niya, oo alien siya. Char!“Hanggang ngayon ba naman Kangkang pa rin ang tawag mo sa’kin? It’s Bianca ok? Bianca.” Napaka-arte akala mo naman maganda,leche! Lamang lang naman
“Bye po!” Sabi ko sa parents nina Ashley at Anthony.“Kita nalang tayo sa school Shang” paalam naman ni Ashley sa akin.“Yup, sa school na lang” sagot ko nan. Hindi ko maiwasang mapatingin kay Anthony na nakatingin rin pala sa akin sa mga oras na iyon.“See you at school” sambit niya sa akin.Napatingin nam an ako.“See you” hiHindi ko siya masyadong matignan kaya inilipat ko nalang ang tingin ko kay Klein.“Bye” sabi niya sa akin.“Bye Klein” sagot ko dito.“Bye!” Sigaw ko ulit habang kumakaway at nakatanaw sa papalayo ng van. Pagtalikod ko palang, papasok na sana ako sa bahay dala ang mga maleta ko ng kinuha na iyon ng mga helpers sa bahay. Nagpasalamat nalang ako at binaybay na ang daan patungo sa bahay namin. Hindi ko talaga alam kung bakit nauso na malayo pa ang gate mula sa mismong bahay. Nakakatamad kayang maglakad. Mabu
“Hey, Hansel, hey” sambit namin habang pilit inaalis ang pagkakataklukob niya sa kumot. Pero hindi talaga siya pumapayag pilit niya pa ring hinihila ang kumot para itago ang sarili niya.From here I can hear her silent sobs. Gusto ko sana siyang sabihan na magiging ayos lang ang lahat pero alam ko na hindi sigurado iyon. Ang kuya na n’ya mismo ang umamin ng ginawa. Ayaw ko sanang maniwala pero inamin niya na mismo. And even if I want to take kuya Carlos' side, I know it would be unfair.“Hansel, you’ve been crying for hours already. Please. Please take a rest, and drink this.” Ashley said while holding a glass of water. Pero ayaw pa rin talaga ni Hansel. Masyado siyang apektado sa nangyayari ngayon sa kuya niya. Dalawa lang silang magkapatid. At nasaksihan ko mismo kung gaano sila kalapit sa isa’t isa. Idol pa nga niya ang kuya niya eh kasi matalino daw ito at magaling sa negosyo. Kaya malamang masakit na malaman na ang hinahan
Chapter 7“You’ve been a bad girl” I whispered to her as she went pass me. Without looking I went to the guidance counselor and talked with her about this incident.In my peripheral view I can see that she stared at me before going out.“Mr. Anthony, do you hear me?” Napatingin ako kay Ms. Evans, the guidance counselor, noong tinawag niya ako. Hindi ko namalayang nakatitig na pala ako kanya habang iniisip si Natasha.“Um, what is it again ma’am? I’m sorry I’m just a little tired.” Pormal kong sagot, tinatago ang pagakapahiya.“Well, nagkasundo na sila kaya hindi na nito kailangan pang lumaki” tumango na lang ako sa sinabi niya. Napapangiti na lang ako sa tuwing na-aalala ko ang mga expression niya pag lumalapit ako, parang hindi ako makapaniwala na parehong tao ang nambasag ulo kanina. She has a variety of characters, her attitude would reflect how she feels about you. And I am
Nakakainis ah? Kahit crush ko siya nakakainis talaga! Leche! Turn off ako? Pake ko? Joke lang, siyempre importante sa akin ‘yon. Pero talagang nakakainis lang talaga eh. Talagang this past few days nagiging topakin siya.“Hey, mamamatay ‘yang mga coi namin sa baho ng kamay mo” nagitla ako ng biglang may nagsalita.“Langya naman Klein! Aatakihin ako sayo ah?” napahawak pa talaga ako sa dibdib ko. Shota! Bigla-bigla na lang kasing sumusulpot.Ay sabi ko nga wala kang pake. Leche! Isnabin ba naman ako ng gago.“Ano bang pumasok sa isip mo at kanina mo inilublub d’yan ang kamay mo? Inilalagay mo sa kapahamakan ang buhay ng mga isda” Walang emosyon niyang sambit habang pinapasadahan ng tingin ang kamay kong hanggang ngayon ay nakalublub pa rin. Nakaka-relax kayang kagat-kagatin ng mga isda ang kamay mo. Nakakakiliti. Nakaka-relax. Pampawala ng stress sa kapatid mong sinabihan akong nakaka-turn
“Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy
“Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan
Napalingon naman ako kay Hansel dahil sa tanong niya. I don’t want to assume. Kaya ‘yon rin ang tanong ko. Nilingon ko si Anthony and caught him staring at me intently. Is there something I don’t know? Walang sumagot sa tanong ni Hansel. Because we all know that that’s intended for Anthony, pero hindi rin siya nagsalita. There was an awkward silent, hindi alam kung ano ang sasabihin o ang gagawin. Unti unti nalang akong bumalik sa pagkain kaya ganoon din ang ginawa nila. Pagkatapos naming kumain hinatid na nila kami hanggang sa room namin since nadadaanan naman ‘yon papunta sa kanila. Tinignan ako ni Anthony kaya, tumingin rinako sa kaniya. Sumalubong sa akin ang namumungay na mata niya, tinignan niya ako na para bang mawawala ko sa paningin niya pag inalis niya sa akin ang paningin niya.“Bye” he softly said to me.“Bye” I answered.“Hoy! Kanina pa talaga kayo ah! Ano ba talaga ang meron?
“Hey, morning” muntik na akong mapatalon sa gulat nang kabababa ko pa lang sa kotse may nagsalita na. Napangiti na lang ako bago tinignan ang nagsalita.“Good morning” Kung ganito ba naman araw araw eh di talagang magiging good ang morning ko. Si Anthony ba naman ang sumalubong eh.He smiled and hand something to me. A chocolate. Napangiti na lang ako. Kinikilig ako! Heheheh. I looked at the chocolate. A tobleron. My favorite chocolate. And on it’s largest size.Lumakad ako pero maliliit na hakbang lang. Pabebe ako eh. Hahahha. Naglakad naman siya sa tabi ko.“So… uh how’s life?” Shet! Gano’n ang tanong mo Natasha? Bobo ka ba? Eh nagkita naman kayo kahapon ah?Napatawa na lang siya. His laughters really gets me awestruck.“I’m good, ‘bout you?”“I’m fine” ahh shet! Ang awkward! Topic!“So I heard you’
“Congrats Shang!” Masayang bati sa akin nina Ashley pagkababa ko sa stage. Tinawag kasi kaming lahat at binigyan ng medal. Ngumiti lang ako sa kanila. Maybe, it isn’t too bad right? At least I still got in the rank… not on the top though.“Thanks” sabi ko na lang.“Oh, dahil d’yan kain tayo mamaya. Treat ko” Pang-aaya sa amin ni Hansel. And yep, pumasok na siya. Mula no’ng napatunayang inosente si Kuya Carlos.“Sige ba!” Mukhang nagdalawang isip naman si Hansel no'ng pumayag ako. Napahawak pa siya ng mahigpit sa wallet niya. Aba! Loko pala ‘to eh! Nag-aaya tapos pag pumayag… hay naku!“Hehehe, ahh… KKB na lang pala tayo alam niyo naman bumabawi pa kami” Napapangiwing sabi niya.“Bahala ka! Basta’t sabi mo libre mo.” Napatawa naman sa aming dalawa si Ashley. Minsan lang talaga ‘to nagsasalita eh. Ewan ko nga
“Anthony, meron pa bang kailangang bilhin?” Pagtawag ko sa pansin niya no’ng nakalapit na ako. The girl looked at me and smiled sweetly.“And who might you be?” Tanong niya sa akin habang nakangiti pa rin. Edi ikaw na ang happy! Matanggal sana ‘yang labi mo sa kangingiti. Leche!Bago ko pa masagot ang tanong niya ipinakilala na ako ni Anthony.“Bianca this is Natasha, Natasha this is Bianca, a great friend.” Pagpapakilala niya. Bianca pala! Bianca smiled again and offered her hands. Pormal naman ng babaeng ‘to? Inabot ko na lang rin ang kamay ko, hindi naman ako sobrang sama ‘no? Ayoko siyang mapahiya sa Earth. Alam ko kasi ang feeling ng mapapahiya, katulad ng sa GC nagmessage ka tapos puros seen lang ang natanggap mo? Nakakahiya!“Pleased to meet you”“Pleased to meet you too”Nagtitigan kami. I don’t know pero kahit naman alam kong nags
“Congratulations!” Claps are heard everywhere. Most are happy. Being able to have a medal, such an achievement.“Hoy! Natasha, Congrats!” Bati sa akin ni Jun. Dala niya ang bronze medal dahil sa pagkapanalo niya ng third place. Ngumiti na lang ako.“Congrats rin” ngumiti naman siya ng malaki at nagpasalamat bago umalis papunta sa mga kaibigan niya.I looked at the medal that I am holding, silver. I placed second. Kung sa iba siguro dapat maging masaya na ako kasi at least nakarank diba? Na matalino na ako dahil naka silver medal ako. I should be grateful. But… I feel like I’ve lost to the bottom. This is the first ever silver in my medal collection. Because it was always gold. I’m always the top. And now I know what is it to feel, winning a medal after getting defeated. How to feel as second best. How to feel not being enough. Masakit pala. Akala ko kasi no’n, I’m sport. Akala ko ku
“Oh, bakit ka nakangiti d’yan?” Puna ni Nanay sa akin habang kumakain ako. Pasensya naman Nay, hindi ko lang mapigilan ang damdamin ko, char! Matatapos na rin sa wakas ang silent war namin ng mahal ko. Hahahha.“Wala Nay, sige po alis na ako” nagmamadali kong sabi at isinubo nalang ang isang sandwich.“Hoy! Kumain ka muna ng tama!” Tawag niya sa akin pero nagmadali na akong pumunta sa sasakyan ko at pinaharurot ‘yon.“Hello Goodmorning!” Malaki ang ngiting bati ko sa kanilang lahat pagkapasok ko sa library. Nawe-weirduhan man at bumati rin sila pabalik.“So, anong una nating ire-review?” tanong ko kay Anthony pagkaupong pagkaupo ko. He did not bother to look at me before he answered.“Science” pucha! Eh wala nga akong naintindihan sa mga binata ko eh.“Sige” oh, diba? May sariling desisyon ang bibig ko kaloka!“What is t
Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa library, nakatingin na ang mga kasama ko sa akin. Inilipat naman nila ang tingin nila kay Anthony. Tapos ibinalik na naman sa akin. Ay leche! Kinakabahan tuloy ako.Hindi gaya no’ng mga unang araw hindi na siya tumingin sa akin pagkaupo ko. Nasaktan ako doon. Kaunti lang naman. Parang kinagat lang ng buwaya. Kumuha nalang ako ng reviewers at nagbasa. Ilang minuto na ang nakalipas pero kahit tingin man lang ay hindi pa niya ako tinitignan. Ano ka ba Natasha Kristen! No’ng tinitignan at kinakausap ka niya hindi mo naman pinapansin tapos ngayong ikaw naman ang hindi pinapansin umaarte ka ng ganyan? Ano ka bale?It is only three days before the competition. Gano’n pa rin kami ni Anthony. Kaya wala pa akong matiwasay na training. Kaya ko namang magstudy mag-isa pero medyo bothered lang talaga ako sa estado naming dalwa ngayon. Kaya wala sa hulog ang utak ko.“What is the coldest known place
“Oh, kala ko ba sa bahay nila tito kayo hanggang matapos ang training niyo?” Salubong na tanong sa akin ni Ashley. Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko rin naman alam kung bakit. Basta nag message na lang sa akin ang mentor ko na sa school kami magte-training.“Oh, asan si Hansel?” Tanong ko sa kaniya no’ng hindi ko makita sa upuan niya si Hansel.“Dalawang araw na ‘yong hindi pumapasok eh. Pinupuntahan ko naman sa bahay nila pero hindi niya naman ako pinapasok sa kwarto niya. Nag-alala na nga ako eh” Bakas ang pag-aalalang wika ni Ashley. Sa aming magkaibigan si Ashley ang masasabi kong isang tingin mo pa lang alam mo ng mabait at edukada. Maayos siyang magsalita at classy, malalaman mo agad na mayaman. Hansel on the other hand is a bit sexy, medyo vulgar rin minsan ang gamit niyang salita…and clothes as well. Ako? Ako ang pinakamabait sa amin. Halata naman siguro diba?“Puntahan
“Asan ka pala kahapon? Bigla ka na lang nawala ah?” Tanong sa akin ni Chelsea, isa sa mga representative.“Ahh May emergency lang” pagsisinungaling ko. Mukhang naniwala naman siya pati na rin ang mga chismoso at chismosa na nakikinig ngayon, akala niyo hindi mahilig sa chismis ang mga matatalino? Ito ang isa sa mga ebidensya na scam lang ‘yon.Walang ano ano ay umupo na ako sa harap ni Anthony. Lamesa ang pagitan namin. Naroon na ang lahat ng mga books, encyclopedia, syllabus na kakailanganin namin sa training. Nakita ko mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa akin pero di ko na lang pinansin at kumuha ng syllabus. Ilang minuto na akong nakatitig sa pahinang binabasa ko pero wala pa ring kahit na anong pumapasok. Leche naman kasi eh! Bakit ba hanggang ngayon nakatitig siya saakin?Kumalampag ang lamesa ng padabog kong ibinaba ang syllabus na binabasa. Napatingin naman ang lahat sa akin pero hindi ko na lang iy