NAPAYAKAP si Serena sa sarili noong makalabas sa office ng judge. Dahil gabi na, malamig ang ihip ng hangin. Napaigtad siya noong may lumapat na kung ano sa balikat niya. Bahagya niya pang naamoy ang panlalaking cologne. Pagsilip niya, nasa balikat niya ang coat ni Kevin.
“You're shivering from the cold, put the coat on,” anito sa baritonong boses.
Napakurap ng mata si Serena ngunit sinunod niya si Kevin. Huminto naman sa harapan nila ang kotse at pinagbuksan sila ng driver ng pinto.
Pagkaupo, napaisip agad si Serena. Ngayong kasal na siya... ibig bang sabihin no'n ay sa bahay na siya ni Kevin uuwi? Nanlaki ang mga mata niya.
“Ano...Mr. Sanchez,” tawag niya rito.
“What did you call me?” malamig ang pagkakasabi nito, parang inis.
Bakit parang galit? May nasabi ba siyang mali?
“M-Mr. Sanchez? 'Di ba iyon ang apelyido mo?”
Kumunot ang noo ni Kevin at matiim siyang tinitigan. Mayamaya, gumuhit ang mapaglarong ngisi sa labi nito. “Yes, Mrs. Sanchez?”
Si Serena naman ang napipilan ngayon. Ramdam niya ang pamumula ng pisngi dahil sa hiya. Pero teka, hindi siya dapat malibang! Kailangan niyang linawin kung saan siya uuwi ngayon.
“Pwede mo bang ihatid ako sa Hillary St.? Naroon ang apartment ko. Malapit iyon sa SGC Corporation Building. Doon ako nagtatrabaho.”
“I know that. Doon kita unang nakita.”
Bulong iyon pero malinaw ang pandinig ni Serena. Unang nakita?
“Anong ibig mong sabihin? Unang nakita? Nagkita na tayo dati?”
“SGC Bldg.”
“You mean, doon ka rin nagtatrabaho?”
“Well, maybe. I'll start working there in a week or two.”
Magiging workmate niya ang asawa? Office romance? Teka, bakit niya ba naisip iyon? Nililibang siya nito, ah!
“O sige, future workmate, pakihatid mo ako sa apartment ko. Maraming salamat.”
Kevin furrowed his brows and stared at Serena. “What do you mean ihatid?”
Napamaang siya. “Tapos na ang usapan natin, 'diba? Pahatid na ako sa apartment namin para makauwi ka na rin.”
“You're my wife, Serena.”
“Oo nga. Hindi naman ako tumatanggi.”
Kevin laughed coldly. “Since you're my wife, you're going home with me.”
“Teka, wala naman sa usapan natin 'yan, ha?”
Mariing titig ni Kevin ang sumalubong sa kanya kaya napayuko siya. Pero kahit na! Ano, papasindak siya? Hindi pwede!
“Really, Serena? Hmm?”
Nang marinig niya iyon, parang kinilabutan si Serena dahil sa sobrang lamig. Kahit may suot na coat, nilamig siya. Galit nga yata.
Nag-angat siya ng tingin at matamis na ngumiti kay Kevin. “Sasama na pala, ikaw naman hindi mabiro.”
Kevin snorted but a ghost of a smile was seen on his lips. Lumipat ang atensyon nito sa driver. “Go to Holy Saint Hospital.”
Nabigla na naman si Serena. Iyon ang ospital kung saan naka-confine ang lola niya, ha?
Napansin siguro ni Kevin ang tingin niya kaya bumaling sa kanya. “We're going to see your grandma before we go home.”
“T-talaga?”
Tumango ito.
Sa tuwa, dinamba ni Serena si Kevin at mahigpit na niyakap. Nanigas naman sa kinauupuan si Kevin dahil sa gulat.
“Maraming salamat, Mr. San—Kevin!”
“It's good that you like what I did.”
Mabilis silang nakarating sa ospital at mas lalong nagulat si Serena nang malaman niyang nilipat na sa VIP room ang lola at may private nurses at doctors ito!
“Rinrin, apo, nandito ka!”
“Lola!” Niyakap agad ni Serena ang abuela at halos maluha siya noong makita niyang maayos ang lagay nito. Tahimik namang nakamasid si Kevin sa kanila.
“Kumusta ka? Sino iyang kasama mo?”
Lumingon si Serena kay Kevin. Mabuti na lang at dahil madalas tumanggi si Alex na sumama sa kanya sa ospital, hindi pa ito nakikita ng abuela.
“L-Lola, ano...siya po si Kevin. A-Asawa ko po.”
“Kasal ka na, apo?!” masayang turan nito. Dito na lumapit si Kevin at magalang na bumati sa matanda.
“Grandma, I'm Kevin Xavier Sanchez, her husband. Nice to meet you.”
“Kay guwapong bata! Magaling kang pumili, Rinrin. Sayang lang at hindi ako nakapunta sa kasal ninyo dahil nandito ako sa ospital.”
Kevin smiled softly at the elderly woman. “We're going to invite you to our church wedding so get well soon, grandma.”
Dahil kailangan na ring magpahinga ng matanda, nagpaalam din sila. Nang makalabas, hinarap ni Serena si Kevin.
“K-Kevin...maraming salamat sa pagdala mo sa akin dito. P-Pwede ba akong humingi ng pabor sa'yo?”
“Hmm?”
“Pwede bang...manghiram sa'yo ng pera para sa pagpapagamot ni Lola? Pangako, babayaran ko kahit paunti-unti!”
Seryosong tumingin sa kanya si Kevin. “What are we, Serena? We're husband and wife. So even if you don't say that, I'll support our grandma as I see it as a filial duty. You're my wife and you deserve everything.”
Parang may humaplos na kung ano sa puso ni Serena at maluha-luha siyang tumitig kay Kevin, nakangiti. Maliit na ngumiti rin si Kevin pabalik.
“Now, let's go home?”
MALAKING mansyon ang sumalubong kay Serena noong dumungaw siya sa kotse. Bumukas ang malaking gate at tuloy-tuloy na pumasok ang kotse na nagpaawang ng bibig ni Serena.
“Ito iyong sinasabi mong bahay? 'Yang mansyon na 'yan?”
Sinulyapan lang siya ni Kevin at huminto naman ang kotse sa main door ng mansyon. Sa labas ng main door, may pila ng maids at may naka-tuxedo na middle-aged guy.
Lumapit ang lalaki at binuksan nito ang pinto. “Good evening, Master and Madamé.”
Tumango si Kevin at nilingon siya. Pinulupot nito ang kamay sa beywang niya at giniya siya papasok ng mansyon.
Umakyat sila ni Kevin at dinala siya nito sa master's bedroom.
“Here's our room, Serena,” anito sabay turo sa nakapinid na pinto. “That will be your closet. I already ordered the maids to fill your wardrobe.”
Nang matapos si Kevin ay umakto itong maghuhubad ng long-sleeve shirt kaya napatalikod si Serena. Nakarinig siya nang mahinang pagtawa at mayamaya lang, pagbagsak ng tubig mula sa shower room ang narinig niya.
Inikot ni Serena ng tingin ang buong kwarto. Pwede ngang sabihin na parang bahay na ito sa sobrang laki ng kwarto.
“You can take a shower now.” Napapitlag si Serena noong may magsalita sa likod niya. Pagharap, ang bagong ligong si Kevin ang sumalubong sa kanya.
Napalunok siya dahil sa nakita kaya halos takbuhin niya ang banyo. Mabilis siyang naligo at noong matapos, saka lang naalala na wala siyang damit! Buti na lang at may bathrobe. Iyon ang suot niya palabas.
“Saan ako matutulog? Isa lang ang kama rito.”
Tinapik ni Kevin ang kama. “You'll sleep beside me. You're my wife, remember?”
“H-Ha?”
Nabigla si Serena noong hatakin siya ni Kevin kaya bumagsak siya sa ibabaw nito. Pinagpalit nito ang pwesto nila at ito na ngayon ang nasa ibabaw.
“Ready for our first night, wife?”
“Ha? A-Anong—”
Serena was cut off when Kevin kissed her lips.
NANANAKIT ang buong katawan ni Serena nang magising—lalo na iyong sikretong parte ng katawan. Dahil doon, agad na pumasok sa kanya ang nangyari kagabi. “Trust me, wife, hmm? I’ll be gentle...”Dahil bathrobe lang ang suot, maingat ngunit mabilis na naalis ni Kevin iyon at nagpaubaya naman si Serena. Paano siya makakatanggi kung bawat haplos at hàlik nito sa kanya, nadadala siya? At isa pa, kasal naman na sila, 'diba? Pero ngayong nahimasmasan si Serena, hiyang-hiya siya! Hindi kaya iniisip ni Kevin na easy-to-get siya? Kakikilala pa lang nila at kinasal man, hindi niya pa lubos na kilala ito. Parang walang pinagkaiba sa one night stand ang nangyari sa kanila. Napakagat ng labi si Serena at naguguluhan. Dito bumukas ang pinto at pumasok si Kevin. “You're awake,” anito habang bitbit ang foodtray. Lumapit ito sa direksyon niya.Hindi naman siya makatingin nang maayos dito dahil pumapasok pa rin sa isip ang nangyari kagabi. Halata ni Kevin ang hiya ni Serena at mabuti na lang, hindi i
HINDI makakain nang maayos si Serena at maya'tmaya na napapasulyap sa taas. Ayaw mang isipin, gusto niyang malaman kung anong pinag-uusapan ni Kevin at Dahlia. “Madamé, may hindi po ba kayo gusto sa luto? Sabihin n'yo po sa akin para makapagpaluto ako sa chef.”Nabaling ang tingin ni Serena kay Marie, iyong maid kanina. Umiling siya rito. “M-Masarap ang pagkain, don't worry.”“Basta kung may gusto po kayong ipaluto o ayaw sa pagkain, sabihin n'yo po sa akin. Sundin daw po kasi namin ang gusto n'yo sabi ni Master.”Magsasalita sana si Serena nang makarinig siya ng tunog ng takong na papunta sa gawi niya. Nang lumingon, si Dahlia iyon na papalapit. Nakataas ang noo nito at parang hinahamon siya sa tinging ginagawa. “Xavier and I broke up but he gave me a house and also promised to introduce me to a high paying job. I lost him pero hindi ako talo. And see this?”May winagayway ito sa harap niya. Cheke sa tingin ni Serena. “Break-up fee. He's generous, right?”Galit na tumingin si Ser
NAHAMIG ng ama ni Serena ang sarili at may pang-uuyam na pinasadahan ng tingin si Kevin; mukhang hindi kumbinsido sa narinig. “Hoy, totoy. Alam kong guwapo ka at mukhang may pera kahit paano. Pero 'yang sinasabi mong bibilhin mo sa amin si Serena? Mukhang hindi ka pa yata tapos managinip.”“Serena, bayad mo ba 'tong lalaking 'to? Kung may ganun ka naman pala kalaking pera, bakit hindi mo binigay sa amin? Bakit hindi mo pinagamot ang lola mo? Sinasabi ko na nga bang puro ka lang salita at yabang, e,” ani naman ni Jessa. Pagkatapos nito ay sumubok uli itong lumapit kay Kevin na kunot na kunot ang noo. “Bakit hindi na lang ako ang samahan mo? Huwag na 'tong si Serena. Wala namang kwenta—”Hindi na natapos si Jessa sa sinasabi nang samaan ito ng malamig na tingin ni Kevin kaya napaurong ito. Binalik ni Kevin ang mga mata sa ama ni Serena at inulit ang sinabi. “10 Million for Serena. Take it or leave it? But even if I don't give money, she's still going with me because she's my wife.”“
“SERYOSO ka ba talaga sa sinabi mo kanina, ha? Gagá, hindi mo ba ako binibiro lang?”Hindi umuwi si Serena sa bahay ni Kevin kundi nagpahatid siya sa apartment kung saan kadikit lang ng unit niya ang room ni Hanni. Ngayon ay magkausap sila sa unit nito. “K-Kasal na nga ako, bebs. I'm not kidding.”“Oo dapat hindi ka nga magbiro kasi sasákalin kita. Pero ano kasi nangyari at hindi si Alex? Hindi sa sinasabi kong gusto ko iyong fiancé mo, ha? Feel ko bad vibes niya malayo pa lang. Pero paliwanag mo ano nangyari. I need chika!”Umupo si Serena sa beanbag na malapit at humarap kay Hanni. “Nahuli ko kasi si Alex na niloloko ako. Naalala mo iyong pumunta ako sa hotel room niya? Doon siya gumagawa ng milagro! Sa galit ko, umurong agad ako sa kasal.”“Huwat? Niloko ka n'ong gagúng iyon! Kapàl ng mukha, ha? Gwapo siya? Kung hindi pa siya mukhang túbol—”“Hanni, iyang bibig mo, ha!”“Bakit? Totoo naman, ha? Para siyang muscle na nagkaroon ng mukha. Pangit-pangit niya, siya pa may ganang maglok
DAHIL sa malakas na pagtili ng kasamang babae ni Alex at ng iba pang tao, napalibutan si Serena. Kahit nasasaktan ang katawan, tumayo si Hanni at dinaluhan ang kaibigan. “S-Serena, a-anong gagawin natin? Patáy na ba si Alex?”Napaiyak na si Hanni at dahil sa takot, napaluha na rin siya pero mabilis niyang hinamig ang sarili. “Ako ang humampas sa kanya ng upuan kaya lulusutan ko 'to, Hanni.”Hinawakan ng kaibigan ang kamay niya. “Hindi. Damay rin ako. Hindi kita iiwan, Serena. Isa rin ako sa nanakit kay Alex kaya hati tayo sa kasalanan.”Dumating naman ang tinawag na medics at agad na pinuntahan si Alex. Nang sabihin na nawalan lang ng malay si Alex, nakahinga nang maluwag si Serena at Hanni. Hindi sila nakapátay! Pero dahil nakasakit sila ng tao, dinala sila sa presinto ng management at si Alex naman ay sa ospital nadala. “Anong ginawa ninyo at dito kayo dinala?” Mahinahon naman ang tanong pero dahil presinto iyon, napaiyak na naman si Hanni. “Ateng pulis, sinaktàn po namin si Alex
“TAKE CARE of yourself. I'll be going, wife.” Pinanood ni Kevin na maglakad si Serena na magtungo sa main door at nang masigurong nasa bahay na ito, tinaas ni Kevin ang bintana ng kotse. “Drive,” utos niya sa driver. Lumingon ang Personal Secretary ni Kevin na si Secretary Lim. Naramdaman ni Kevin ang tingin nito. “Do you have questions?”“Sir, does the old master know the existence of madamé?”Kumunot ang noo ni Kevin at hindi kaagad nagsalita. Tumingin siya sa labas ng bintana. Noong akala ni Secretary Lim ay hindi na magsasalita ang boss, ang malamig na boses ni Kevin ang pumuno sa bawat sulok ng kotse. “They will know her eventually. In the future. But for now, protect her.”Nang marinig iyon ay tumango si Secretary Lim. Kita nito ang bawat tingin ng boss sa asawa. Alam niyang kakaiba ang nararamdaman ng boss sa babae. GUSTUHIN mang bumalik ni Serena sa apartment, pinagsabihan siya ni Kevin na huwag na roon umuwi. Mas maganda na narito siya sa bahay nito dahil mag-asawa naman
“KUNG ginagawa mo, dapat hindi ka natatakot na malaman at mapag-usapan ng mga tao.”Tinapunan ni Serena ng masamang tingin si Kelly. “Ano ang ginawa ko? Sabihin mo nga?! Bakit updated ka pa sa buhay ko kesa sa akin?”Humalukipkip si Kelly at h-in-ead to foot siya ng tingin. “Serena, 'wag ka nang mag-deny diyan. Mismong sa ex-fiance mo mismo naggaling na sugarbaby ka. Iyan kasi, marunong kang gumawa ng kalokohan pero hindi mo kayang malaman ng iba. Nakakahiya ba? Dapat lang mahiya ka. Pakunwari ka pang inosente, malándi ka naman pala. Serena, you're a mistress, aren't you? You're a third-party, hula ko.”“Hoy, Kelly, 'yang bibig mo! Dapat diyan, tinatahi! Puro kabalbalan ang lumalabas. Gusto mong kuskusin natin 'yan nang matuto ka? Iyong ex ni Serena ang nanloko at nag-cheat tapos doon ka naniwala?”Inirapan ni Kelly si Hanni. “Edi kung hindi nagsisinungaling 'tong si Serena, bakit hindi n'yo ilabas ang marriage certificate nang mapatunayan na kasal na?”“Bóbo ka pala, e. Kakakasal lan
“WHY are you sitting so far away from me? Am I scary?”Agad napatingin si Serena nang marinig ang himutok ni Kevin. “Hindi, ah! Sinong nagsabing takot ako sa'yo?”“Then if you're not afraid, scoot closer.”Tiningnan muna ni Serena ang layo niya kay Kevin at totoo naman na malayo siya rito. Halos dumikit na siya sa pinto ng kotse. Ginawa niya ang gusto nito at umurong siya papalapit. Nang gawin niya ang gusto ng lalaki, nakita ni Serena ang napakaliit na ngiti sa labi ni Kevin. Natulala siya roon at nasabi niya sa isip na napakagwapo talaga nito. Kung makikita ni Hanni si Kevin, sigurado siyang titili iyon dahil sa makikita. Dahil sa may katagalan niyang pagtingin dito, napansin iyon ni Kevin. “Hey, is there any dirt on my face?”“H-Ha? Wala!” Para pagtakpan ang ginawa, tumingin na lang sa labas ng bintana si Serena. “What are you thinking?”“Wala naman.”“Tell me... iniisip mo ba iyong lalaking kasama mo kanina?”Agad napaharap si Serena kay Kevin. Hindi dahil sa tanong nito kundi
Nang marinig ni Chester ang iyak ng ina niya, mas lalo siyang nagwala. Tinulak niya ito at sumigaw, “Bakit ka umiiyak?! Sino nagsabing wala na akong silbi?! Tumawag ka ng mga babae! Patutunayan ko sa inyong lahat na hindi ako inutil! Hahaha! Hindi ako inutil!”Halos matumba ang ina sa pagkakatulak. Pagkatayo niya, di na siya muling umiyak. Alam niyang mas lalo lang magagalit si Chester.Mayamaya, napansin ni Chester si Paris na nagtatago sa likod ng mga tao at ayaw lumapit.Bigla siyang sumigaw. “Paris! Lumapit ka rito! Bilis!”Nang marinig ang pangalan niya, halos manginig si Paris… Parang demonyo si Chester! Lahat ng lumapit sa kanya, parang kinakain ng buo!Pero wala siyang magawa… Andami ng matatandang miyembro ng pamilya Beltran sa paligid. Kahit kunwari lang, kailangan niyang lumapit.Kaya pinisil niya ang sarili niya nang malakas para lumabas ang luha, at lumapit sa kama habang umiiyak: “Bakit ganito ang nangyari… Bakit ganito… Master Chester, masakit ba…?”Pero imbes na maawa,
Chapter 68ISANG bungkos ng mga gulay na mukhang walang lasa ang nakahain sa tanghalian. Pagkakita pa lang ni Chastain, parang sumakit agad ang tiyan niya at nawalan siya ng gana.Si Patricia naman, kalmado lang sa pagkain. Alam niya kasing ang may-ari ng karinderyang ito ay mahilig magdagdag ng tubig habang nagluluto at matipid sa mantika, kaya ang “ginisa” ay parang pinakuluan lang.Ganito rin talaga ang kain niya dahil iniisip pa rin niyang magpapayat, at sinabihan din siya ng doktor na iwasan ang matatabang at maaanghang na pagkain. Mas okay na raw ang mga masustansyang gulay.Pero si Chastain ay normal na tao! Paano naman siya gaganahang kumain ng ganitong luto na parang nilaga lang? Kaya dalawang subo lang ng kanin ang nakain niya, sumuko na agad.Nakita ni Patricia ang itsura niyang parang mamamatay na sa gutom, kaya napabuntong-hininga ito at itinuro ang kabinet sa kusina gamit ang kanyang kutsara. “Naalala ko may bote ng chili oil d'yan. Kung sobrang wala talagang lasa sa'yo,
Sa wakas, luminga-linga si Chastain at tumigil ang tingin niya kay Patricia. “Kahit na parang ordinaryo at hindi kapansin-pansin ka sa paningin ng iba, para sa ’kin isa kang interesting na tao. Kaya handa akong maglaan ng oras para maging kaibigan ka. Kung tutulong ka man sa’kin sa hinaharap, nasa ‘yo na ‘yon.”Medyo natulala si Patricia.Ang salitang “kaibigan” ay parang isang luho para sa kanya. Ang buong buhay niya dati ay punong-puno ng mga taong minamaliit siya at gustong yurakan ang pagkatao niya.Ngayon lang siya nagsimulang magkaroon ng mga totoong kaibigan. Pero hindi rin siya sigurado kung totoo bang mabait sila sa kanya, o ginagamit lang siya para sa pansariling interes.Pero si Chastain yata ang unang nagsabi na gusto siyang maging kaibigan.Habang tulala pa si Patricia, hinawakan ni Chastain ang braso ni Patrick at binuhat ito sa likod niya. “Patricia, wag mo nang gawing komplikado pa ang pag-iisip sa’kin. Oo, may ambisyon ako, pero hindi ibig sabihin gusto kong agawin an
Chapter 67NGUMITI si Chastain ng bahagya. "Wala akong pakialam kung anong gulo meron kayo ng pamilya Alejandro. Basta, wala kang karapatan dito. Kung aalis ka, umalis ka na agad para hindi ka nakakaabala. Habang wala si Daemon, ako ang magpoprotekta sa babaeng 'to."Napakagat ng labi si Carmina sa inis, tinitigan si Chastain nang masama, at sa huli, napasipa siya sa lupa: "Hindi ko kalilimutan 'to!"Pagkatapos, tumalikod siya at naglakad papunta sa kanyang Maybach...Ang dalawa niyang tauhan ay napabagsak na ni Chastain, hindi man lang nakaporma o nakapalag.Sa huli, umalis si Carmina na halos nakakahiya, iniwan ang alikabok habang papalayo ang Maybach. Nakatingin pa rin si Patricia sa direksyong nilisan nito, tila tulala pa rin.Kahit na hindi talaga kaaya-aya si Carmina, totoo pa rin ang mga sinabi niya. Para bang tinamaan si Patricia sa pinakasensitibong parte ng damdamin niya.Tama... parang naging pabigat na lang talaga siya kay Daemon...Habang nag-iisip pa siya, bigla siyang t
Tahimik lang si Patricia, kagat labi. Paano niya malalaman?“Dahil hindi mo alam kung nasaan ka, at hindi mo alam ang lugar mo!” Sobrang linaw at diin ng bawat salitang binitiwan ng babae, parang gusto siyang durugin sa salita pa lang!Pero hindi umiwas ng tingin si Patricia, kalmado siyang tumingin pabalik: “sa labindalawang taon ng buhay ko, sobra na akong naging mabait. Ngayon naman, gusto ko na lang piliin sarili ko, hindi ba pwede iyon?”SLAP! Isa pang sampal mula sa kabila! Lalong naging matalim ang mga mata ng babae. “Akala mo ba may karapatan kang magsalita ng ganyan sa harap ko?!”Na-off guard si Patricia at nasampal ulit. Nainis na siya bigla. Ang babaeng ‘to bigla na lang sumulpot na parang baliw tapos nanampal pa nang walang dahilan. Pero alam ni Patricia na malakas ang koneksyon ng babaeng ‘to kaya pinilit na lang niyang pigilan ang inis niya, “Hindi ko alam kung sino ka, at hindi ko rin alam kung anong nagawa ko sa’yo, pero pwede bang kahit konti lang, igalang mo naman
Chapter 66HALATANG nabigla ang doktor sa sinabi ni Daemon, pero mabilis din nitong inayos ang sarili, hinila ang kwelyo ng kanyang polo at kalmadong nagsalita, “Walang magiging problema. Pwede mo na siyang iuwi bukas para makapagpahinga. Iwasan lang ang mga bawal kainin at uminom ng gamot sa tamang oras.”Hindi na nagsalita pa si Daemon sa doktor, tumingin na lang siya kay Patricia. “Sundin mo lang sinabi ng doktor. Gusto mo bang ma-ospital ka ulit?”Tahimik lang si Patricia… Bakit parang sinasabi ni Daemon na gusto pa niya mapunta sa ospital?Hinawakan ni Daemon ang ulo niya, parang pagod na pagod. “Hindi ko naman kayang bantayan ka palagi, kaya sana huwag ka nang gumawa ng kalokohan.”Napailing lang si Patricia sabay labas ng dila… Concern ba ‘to o pananakot?Pero sa huli, binawi ni Daemon ang kamay niya at tiningnan siya. “Pumasok ka na at magpahinga nang maaga.”Tumigil muna si Patricia, tapos tumango, “Sige.”Sa totoo lang, halata sa mga mata ni Daemon na parang ayaw pa niyang u
Minsan, ni si Daemon mismo, hindi na alam kung alin ang totoo at alin ang hindi, o kung sino ba talaga siya.Masyado nang komplikado ang mundo niya para unawain. Kahit ilang palapag lang ang inakyat nila, parang ang tagal nilang naglakad.Pagdating nila sa pinto, kinuha ni Patricia ang susi sa bag niya at binuksan ang pinto. Madilim sa loob, at tulog na ang tatay niya.Pagkalabas ni Patricia mula ospital, tinawagan niya ang tatay niya para sabihing may dinner siyang pupuntahan at huwag na siyang hintayin sa ospital—umuwi na lang at magpahinga.Tahimik siyang pumasok para 'di magising ang tatay niya. Pero nakita niyang natutulog pa rin ito sa reclining chair sa sala. Maayos ang bahay, malinis.Napansin din 'yon ni Daemon kaya medyo kumunot ang noo niya.Naalala niya nung pumunta siya sa ospital para bisitahin si Patricia. Pagkatapos no’n, nagdesisyon siyang huwag guluhin ang normal na buhay nito kaya pumayag muna siya sa alok ni Chastain—pansamantalang pakikisama para mapakalma si Mr.
Chapter 65HINDI talaga inakala ni Patricia na dadalhin siya ni Daemon dito… Diba sa mga nobela at palabas sa TV, dapat ang mga eksena ay sa magagandang lugar, may romantic setup, at maraming nakakakilig na linya?O kaya naman ay sa isang private na lugar kung saan madalas pumunta ang bida, tapos doon niya ibabahagi ang mga sikreto niya sa babae…Pero kabaligtaran ang ginawa ni Daemon.Dinala siya sa pinaka-pamilyar niyang lugar. Inisip pa nga niya na ihahatid lang siya nito pauwi sa apartment at aalis na. Pero kung iisipin, pinaalala ni Zaldy na kailangan siyang ibalik sa ospital… baka naman hindi niya nakalimutan, ‘no?Hindi bumaba ng kotse si Patricia, tumingin lang siya kay Daemon na parang nagtatanong gamit ang kanyang mga mata.Hindi rin bumaba si Daemon. Kinuha lang niya ang sigarilyo sa bulsa at sinindihan. Tumingin siya sa mga gusaling naaninag lang sa dilim. Ang dim na ilaw ng streetlamp ay tumama sa mukha niya, at doon nakita ang lungkot at parang pagod na pagod siyang tao…
Napansin ni Patricia na nakatitig sa kanya si Daemon habang wala sa sarili, kaya umiwas siya ng tingin, medyo nahihiya. Tapos, mahina niyang tinanong, halos hindi niya na marinig ang sarili niya, “Ahm… okay lang ba talaga ‘yung sagot-sagot mo sa lolo mo?”Ngumiti si Daemon, “Ano sa tingin mo?”Hindi nakaimik si Patricia. Habang tinitingnan ang ngiti ni Daemon, pakiramdam niya mas lalong may masamang mangyayari kapag kinontra mo siya.Alam ni Daemon na wala siyang maisasagot, kaya tinaasan niya ng balikat. “Wala ka rin namang magagawa sa mga ‘to. Mas mabuti pa, magpalit ka muna ng damit.”Nang marinig niya ‘yun, doon lang niya naramdaman na nilalamig pala siya. Napahatsing siya bigla.Tumawag si Daemon at pumasok si Zaldy. Pagkakita niya kay Patricia na parang basang sisiw at kay Daemon na mukhang pagod na pagod, nagulat siya. “Wala ba talagang nangyari sa inyo?”Tumawa si Daemon. “Ano sa tingin mo dapat ang nangyari?”Agad na iniba ni Zaldy ang ekspresyon niya, tapos ngumiti ng parang