LOGINShare
Prologue
Last Updated:
2021-06-14 14:11:37February's POV
"Rejoice/Sunsilk!"
"Ohhh! Rejoice. Ha! One point para sa pogi!" sigaw ni Cali.
"Ang yabang mo, isang puntos pa lang naman tama mo." Humagalpak na sabi ni Aya sa kanya.
Hindi naman makasabat sa kanila ang mga kalarong nakikinood din ng tv dito sa kapitbahay.
Natatawa ko naman silang pinag-untog na dalawa. Magrereklamo pa sana ang mga ito kaya lang ay agad nila akong nakitang dalawa.
"Ate Febi!" nakangiti nilang saad sa akin.
"Aba, kanina pa kayo dito. Hinahanap na kayo nina Lola kanina pa," sabi ko sa kanila at napailing pa.
"Uuwi na nga, Ate. Hinihintay lang namin na matapos ang palatastas." Mas lalo naman akong natawa sa kanila dahil dito.
"Patalastas, Aya, hindi palatastas," natatawa kong saad. Tinignan lang naman ako nito at mukhang hindi rin nakuha ang sinabi ko kaya ginulo ko na lang ang mga buhok ng mga ito.
"Akala mo naman hindi ganyan ang pronunciation mo dati, Febi," sabi naman ni Isaac na siyang buhat buhat ang mga kahoy na kanyang dadalhin sa bahay nila. Tinawanan ko lang siya at sumunod na rin dito, sumabay na rin naman sa amin sina Aya at Cali.
"Febi, tulungan na kita," nakangiting saad ni Noel sa akin.
"Nandiyan na pala manliligaw mo," natatawang saad sa akin ni Isaac. Agad ko siyang sinamaan ng tingin dahil dito. Kapitbahay ko lang si Isaac at matalik na kaibigan. Sabay kaming lumaki kaya alam na alam ang sikreto ng isa't isa.
"Hindi na, Noel. Kaya ko naman ito," sabi ko at nginitian na lang siya. Akala ko ay susuko na ito ngunit maya-maya ay malapad siyang ngumiti sa akin.
"Sige na, Febi, madadaanan ko lang din naman ang bahay niyo," sabi niya at ngumiti pa sa akin. Kinuha ang ilang kahoy na binubuhat ko.
Natawa naman si Isaac sa naging reaksiyon ko kaya naiiling na lang ako sa kanya. Dumeretso na lang ako sa paglalakad at hindi na pinansin pa ang pang-aasar nito.
"Maganda ba ang gising mo ngayong araw, Febi?" tanong pa ni Noel sa akin.
"Oo naman, Noel, nakita ka na niya e," bago pa ako nakasagot ay sumungit na si Isaac. Ang siraulong 'to. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit tinawanan lang ako ng loko.
"Nagbibiro lang si Isaac, Noel, huwag kang maniwala," sabi ko na lang dahil sa tingin ni Noel sa akin.
"Crush mo si Kuya Noel, Ate Febi?" tanong ni Aya. Nginitian ko naman ito at pinanggigilan ang pisngi. Kung pwede nga lang na palayasin sa harapan ko si Noel, kanina ko pa ginagawa kaya lang ay mabait kasi ito at mahirap tanggihan.
"Talaga, Febi?" Hindi ko alam kung slow lang ba 'tong si Noel o ano. Nag-aalinlangan ko na lang siyang nginitian.
"Hindi, Noel, alam mo namang magkaibigan lang tayo, hindi ba?" tanong ko sa kanya at ngumiti na lang ng pilit. Nakita ko naman ang pagbusangot nito ngunit 'yon naman kasi ang totoo.
"Salamat, Noel," sabi ko nang makarating na kami sa tapat ng bahay. Napatingin naman ako sa kalangitan, mukhang nagbabadya ang ulan.
"Magandang umaga," nakangiti niyang bati kay Tatang nang makita niya ito.
"Magandang umaga rin, Hijo," sabi naman ni Lolo sa kanya.
"Mauna na ako," sabi nito at umalis na sa tabi ko. Mukhang natakot sa tingin ni Lolo.
"Ito na ang mga kahoy, Tang," sabi ko sa kanya. Tinitignan niya naman ang paalis na si Noel.
"Kahit kailan ay hindi ko talaga gusto ang asta ng Legaspi na iyon," sabi ni Lolo at nailing pa.
"Nanliligaw ba sayo 'yon?" tanong pa niya sa akin.
"Hindi po, Tang," natatawa kong sambit at napailing pa.
"Mabuti naman," sabi niya na napakibit pa ng balikat.
"Febi? Nandiyan ka na ba? May gagawin ka pa ba, Apo?" tanong ni Lola na lumabas pa ng bahay.
"Pupwede mo bang kunin ang itlog kina Mang Lito at dalhin mo kina Donya Ligaya?" tanong niya sa akin habang naghihimay ng sitaw.
"Opo, Nang. Sige po," sabi ko at tumango dito. Kinuha ko naman na ang bike na siyang gagamitin ko patungo kina Mang Lito.
Nang makarating ako doon ay agad akong sinalubong ng anak nitong si Rebecca.
"Ate Febi, kukunin mo na ang itlog ni Tatay?" tanong niya sa akin.
"Oo, Bec, pinapakuha na ni Nanang, dadalhin na daw sa bahay nina Donya Ligaya," sabi ko sa kanya.
"Tay! Kukunin na daw ni Ate Febi 'yang itlog ni Donya Ligaya!" sigaw ni Rebecca. Lumabas naman ang kanyang ama na si Mang Lito.
"Napaaga ata ang pagkuha mo, Febi?" tanong nito sa akin.
"Opo, kailangan na daw po kasi sa hacienda nina Donya Ligaya," sabi ko sa kanya.
"Ganoon ba? Kakayanin mo bang dalhin. Ilang tray din kasi ito," sabi niya sa akin at pinakita ang patong patong na tray ng itlog. Kayang kaya ko naman 'yon dahil ako naman ang nagdedeliver ng itlog sa bahay nina Donya Ligaya.
"Opo!" sabi ko at ngumiti. Sinenyas ko naman na ilagay na lang sa likod ang bike ang mga itlog katulad ng dati.
"Mag-ingat ka sa pagmamaneho, Febi." Paalala pa ni Mang Lito sa akin.
"Salamat po," sambit ko pa at dahan dahan nagmaneho patungo sa bahay nina Donya Ligaya. Medyo liblib kasi ang lugar namin kaya mahirap humanap ng sasakyan pero payapa lang at tahimik sa lugar na talaga namang gugustuhin mong tumira.
Ingat na ingat naman ako sa pagbabike dahil sa itlog na nasa likod. Pangiti ngiti lang ako habang patungo sa hacienda ngunit agad akong nagulat dahil biglang bumagsak ang malalaking patak ng ulan.
Malapit na ako kina Donya Ligaya kaya medyo binilisan ko ang pagmamaneho ngunit gulat na gulat naman ako nang paliko na sana kaya lang ay may kotseng bigla na lang lumabas sa gilid kaya agad akong naout of balance dahil sa gulat.
"Hala!" malakas kong sigaw nang makitang basag basag na ang itlog sa tray. Agad ko 'yon kinuha at hindi na ininda ang sugat sa tuhod at sa gilid ng kamay.
Basang basa na rin ako dahil sa ulan. Napatingin naman ako nang hindi pa rin bumababa ang taong nasa sasakyan. Palihim naman akong napairap nang maisip na ang spoiled brat na apo ni Donya Ligaya ang sakay ng kotse.
Don't get me wrong, mayroon namang may mga kotse at may kaya dito kaya lang sa bayan mo lang makikita ang mga 'yon. Dito kasi halos lahat ng lupain si Donya Ligaya ang may ari.
Pinakalma ko na lang ang sarili ko dahil mahirap ng makabangga ang mga ito kahit na kababangga ko lang sa kanila.
Kinuha ko na lang ang bike ko at aalis na sana doon kaya lang ay bumaba ang sakay ng kotse.
"Hey, let's treat your wound first." Nagulat naman ako nang makitang hindi ito ang apo ni Donya Ligaya. Agad akong napatitig sa mukha nito at inaalala kung saan ko siya nakita ngunit hindi ko magawang maisip. Ang mga mata nito ay kulay esmeralda. Mukha itong may lahi.
"Nah, it's okay," sabi ko at nginitian na lang siya.
"But if you're generous enough, can you please pay for these?" tanong ko at pinakita ang itlog sa kanya.
Napatitig naman siya sa akin sandali tila nagtatakang may tagabaryong probinsiyanang englishera siyang nakita. Hindi ko rin maiwasang mapatitig sa mga mata nito. Nagkatitigan lang kaming dalawa.
Dito ko siya unang nakilala sa gitna ng maputik na kalsada, sa berdeng kapaligiran at sa ilalim ng ulanan...
Related chapters
When The Rain Poured Chapter 1
February’s POV “Woah! You’re shameless, aren’t you?” tumawa pa ito ng walang kabuluhan habang nakatingin sa akin. “I’m asking you to treat your wound so we can talk about how are you going to pay me," sabi niya na nakataas pa ang kilay sa akin. I laughed without humor while looking at him. “Ako pa ngayon ang magbabayad sa pesteng ‘to?” bulong ko sa sarili na walang pakialam kung marinig man niya ako dahil mukha namang hindi rin niya maiintindihan dahil mukha itong may lahi. Lahing baliw. “Look what have you done in my car!” sabi pa niya na tinuturo ang gasgas na tila hindi naman sa akin nanggaling. Aba, niliko ko na nga ang bike para hindi ko ito mabangga. Pilit kong pinapakalma ang sarili at nginingitian pa rin ito kahit iritadong iritado na sa kaniya kaya lang ay mas lalo pang nang-asar ang gagong ‘to. “And I’m not peste," s
Last Updated : 2021-06-14When The Rain Poured Chapter 2
February’s POV Sapphire. Nice name. “Why did they name you, February? Are you born in Febrauary?” tanong niya at natawa pa sa akin. Umiling naman ako sa kanya. “Oh...” sabi niya at natango. Hindi naman na ako nagsalita at nanatili na lang ang tingin sa kalsada. “I’ll call you Febi," nakangiti niyang saad sa akin. Hindi ko alam kung narinig niya lang sa tawag o gusto niya lang talaga akong tawaging Febi. Napakibit naman ako ng balikat. Ayos lang din naman sa akin ‘yon dahil sigurado akong hindi na kami magkikita pagkatapos ng araw na ito. Well, baka magkikita pa rin pala. Para namang pinagsisihan kong nangutang ako dito. Hindi ko alam kung paano ako magbabayad pero mas mahirap namang galitin si Donya Ligaya, baka si Lola at Lolo pa ang pagdiskitahan nito.
Last Updated : 2021-06-14When The Rain Poured Chapter 3
February’s POV“I’m just kidding,” humahagalpak ng tawa niyang saad. Kinagat ko naman ang ibabang labi ko para pigilan ang magsalita.“Let’s go, ihahatid kita," sabi niya at ngumiti pa sa akin.“Ibigay mo na lang ang bike ko ng makauwi na ako," inis kong saad sa kanya. Tumango naman siya sa akin. Sinamaan ko siya ng tingin dahil mukhang wala talaga itong balak na ibalik ang bike ko sa akin.Wala naman akong nagawa kung hindi ang sumunod na sa kanya. Tumapad naman kami sa kotse niya. Nakalagay sa likod ang bike ko.“Tara na, mukhang matagal pang titila ang ulan,” sabi niya sa akin at sumakay na sa kotse niya. Kukunin ko na sana ang bike ko kaya lang ay nakatali pa sa likod kaya nahila niya na ako bago ko pa maalis.“Alam mo ba ang daan?” tanong ko sa kanya.&nb
Last Updated : 2021-07-11When The Rain Poured Chapter 4
February’s POVI wake up early in the morning, hindi katulad kahapon na maulan, papasikat naman na ang araw ng buksan ko ang bintana.Kusa na lang kumibot ang mga labi at napangiti habang pinagmamasdan ang payapang paligid. Nanatili lang ang mga mata ko doon hanggang sa mapagpasiyahan ng magluto ng almusal.Nagluto naman na ako ng binating itlog at nagsangag na rin ng kanin. Pakanta kanta pa ako habang nagluluto, sinasabayan ang awitin sa radyo.Nagtimpla na muna ako ng kape bago ako tuluyang lumabas ng bahay.“Tang, mag-almusal ho muna kayo," sabi ko kay Lolo habang nilalapag ang pagkain sa lamesa dito sa kubo.“Aya, Cali, kain na!” sigaw ko kina Aya at Cali na siyang nakatingin lang kay Lolo na siyang pinapastol na ang kanyang kalabaw.Pakusot-kusot pa ng mga matang lumap
Last Updated : 2021-07-12When The Rain Poured Chapter 5
February's POV"Magandang umaga, Donya Ligaya, nabisita ho ata kayo?" tanong ni Lola na siyang nakikichismisan lang kina Aling Juana kanina."Ah, magandang umaga rin, Carla. Binibisita lang namin ang apo nitong si Emilya," sabi ni Donya Ligaya na nagpapaypay pa gamit ang malaki niyang pamaypay."Magandang umaga, Carla," bati nitong si Donya Emilya kay Lola."Kumusta ka na?" tanong pa nito at ngumiti. Kumpara kay Donya Ligaya, mas palakaibigan namang tignan itong si Donya Emilya."Mabuti naman, Donya Emilya," sabi ni Lola sa kanya."Emilya na lang, Carla, para namang hindi tayo naging magkaibigan noon," sabi nito kay Lola. Ngumiti na lang si Lola, base sa ngiti nito, mukhang hindi nga sila naging magkaibigan."Ito nga pala ang apo ko, si Zeal. Baka naman pupwede kong ibilin sa'yo. Gusto kasi nitong
Last Updated : 2021-07-13When The Rain Poured Chapter 6
February’s POV“Fuck!” Nagulat naman ako nang makitang may nakatayo sa harapan.“Pwede bang magsalita ka naman, Isaac, kapag nandito ka, ha?” tanong ko at tumayo sa pagkakaupo ngunit agad na nagulat nang makitang hindi pala si Isaac ito.“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko kay Sapphire at nakakunot ang noo habang tinitignan siya.Nginiwian niya naman ako at ginulo pa ang gulo-gulo niyang buhok. Mukhang kagigising lang nito kahit anong oras naman na. Ang dami-dami ko ng nagawa ngunit mukhang marami na rin siyang nagawa sa panaginip.“Oh... Good morning, Mr. Prinsepe," natatawang biro ko dahil mukha pa rin itong inaantok kahit na may mug ng hawak. Parang hindi pa rin naman gumagana ang utak nito, nakatayo lang habang nakatingin sa akin ng walang emosiyon.“Anong problema mo, Boi?”
Last Updated : 2021-07-15When The Rain Poured Chapter 7
February’s POV“Good morning!” Halos masemplang naman ako sa bike nang may bumati sa akin.“Shit..." bulong ko nang magpagewang gewang ako, mabuti na lang ay nahawakan nitong si Sapphire.“Anong ginagawa mo rito?” tanong ko sa kanya.“Jogging?” nakangiti niyang tanong.“Your grandma said you’ll go to the market today," sabi nito at ngumiti.“Kakapalengke mo lang kahapon," sabi ko sa kaniya na pinangkitan pa siya ng mga mata.“Yeah, but I forgot something,” sabi niya at ngumiti.“Sa dami ng pinamili mo, may nakalimutan ka pa?” tanong ko sa kanya na naiiling.Napakibit naman siya ng balikat at sumabay sa pagbabike ko. Ni hindi naman jogging ang ginagawa nito
Last Updated : 2021-07-15When The Rain Poured Chapter 8
February’s POV“Ang weak mo naman," natatawa kong sambit kay Sapphire na nandito sa tapat ng bahay namin at nakikilaro kina Aya at Cali. Naglalaro sila ngayon ng sipa. Mukhang wala nanamang magawa si Sapphire. Sarap talaga ng buhay ng mokong.Sabagay, hapon naman na kasi at maski kami ay wala ng ginagawa.“Ate Febi, ang galing kaya ni Kuya Zeal!” Pagtatanggol ni Aya kay Sapphire.“Mas magaling kaya si Ate!” sabi ni Cali.“Hindi ba, Ate Febi?” tanong ni Cali at nginitian ako. Natatawa ko namang ginulo ang buhok nito.“Kampihan oh, kampi ko si Kuya Zeal!” sabi ni Aya. Tinignan ko naman siya na kunwari ay nagtatampo ngunit iniwas niya ang tingin sa akin.“Magaling din si Ate Febi pero magaling si Kuya Zeal," pambawi niya. Hindi ko alam
Last Updated : 2021-07-15
Latest chapter
When The Rain Poured Epilogue
Sapphire’s POV“Tangina, Pre, hindi ka ba nagsasawa diyan sa gawain mo? Halos araw-araw alak,” sambit sa akin ng mga kaibigan ko. Wala akong pinansin isa sa kanila.Patuloy lang ako sa pagtungga, I drink until I passed out.“Uminom ka na naman!” galit na galit na saad ng Daddy ko na siyang nalinis na ang pangalan pero wala pa rin akong lakas ng loob na balikan si Febi lalo na’t baka galit pa rin siya.“Ano bang pakialam mo? Kung hindi dahil sa’yo, kami pa sana ni Febi, nasa akin pa rin sana siya…” Panduduro ko pa habang lasing na lasing, hindi na alam ang gagawin. Nakaramdam naman ako ng suntok galing sa kaniya ngunit hindi ko ‘yon ininda. Walang-wala ang sakit na ‘yon sa nararamdaman ng puso ko.“Ano, Zeal? Wala ka na bang gustong gawin kung hindi ang mag-inom?” tanong sa akin ni Lola at nakatan
When The Rain Poured Chapter 71
February’s POV“Wews, nandito nanaman si Febi, bantay sarado na naman si Zeal,” sambit ni Isaac kaya naman sinamaan ko siya ng tingin. Tinawanan niya lang naman ako.“Huwag kang kakain, ah?” sabi ko dahil may dala-dala akong lunch para sa mga trabahador para dito sa bahay na pinapagawa namin.“Joke lang naman, hindi ka naman mabiro,” natatawa niyang saad sa akin at aakbay pa sana kaya lang bago niya pa ‘yon magawa may bumangga na sa kaniyang braso.“Pucha, damot,” natatawang sambit ni Isaac kay Sapphire. Napailing na lang ako sa kaniya.“Anong ginagawa mo rito? Akala ko ba nasa site ka nina Mayor?” tanong ko sa kaniya.“I’m done with my works there,” sabi niya naman.“Tapos ka na rin naman dito?” tanong namam ni Isaac. Sabatero talaga kah
When The Rain Poured Chapter 70
February’s POV“Araw-araw ata talagang may party kina Donya Ligaya,” natatawang saad ni Isaac habang nagmamaneho. Patungo kami sa bahay nina Donya Ligaya dahil may party ata na gaganapin para kina Denis at ng girlfriend nito.Imbitado kami as always. Nang makarating kami do’n ay binati agad kami ng ilang mga kaibigan.Ayaw ko sanang pumunta dahil sa nangyari noong nakaraan kaya lang baka may masabi ulit si Donya Ligaya kaya nagtungo na lang ako. Tahimik lang naman ako habang nandito sa party. Lumapit sa akin si Jigs at ngumiti.Hindi ko siya magawang ngitian lalo na’t hindi pa kami nakakapag-usap simula no’ng magtalo kami noong nakaraan.“Kumain ka na, Febi?” tanong niya sa akin.“Busog pa ako,” sambit ko naman sa kaniya.“Oh… Do you want anything?” tanong niya
When The Rain Poured Chapter 69
February’s POVPagkalabas ko sa cr ay agad kong nakita si Sapphire na nasa tapat ng pinto. He’s looking at me. Hindi ko alam kung narinig niya ba ang usapan namin sa likod.“Well, I did slap here,” sambit ko dahil sa tingin nitong tila’y namimintang dahil rinig na rinig mula dito sa labas ang lakas ng iyak ni Fiona.“You didn’t give me away, did you?” tanong niya na para bang kayang kaya ko ‘yong gawin. Well, kung ang batang February siguro’y mauuto pa ng mga salita ngunit nadala na ako sa lahat ng pinagdaanan ko. Hindi niya siguro maiwasang maalala si Ate Reena at ang pagrereto ko sa kanya noon.“Of course not,”vsambit ko kahit na ang totoo’y sinabi kong kapag pinananatili siya ni Sapphire nang kahit isang beses ay irereject ko ito. Sa totoo lang hindi talaga ako sigurado roon at hindi ko rin alam kung sinabi niyang &lsquo
When The Rain Poured Chapter 68
February’s POVNangatal ang mga labi ko sa ginaw pagkaahon ko sa tubig dito sa swimming pool. Gabing-gabi na’t wala pa rin silang kasawa-sawang nagbabad.Kusa na lang na kumibot ang ngiti sa aking mga labi nang ipatong sa akin ni Sapphire ang tuwalyang kakakuha niya lang ata sa taas.“Want to take a walk?” sabi ko at nginitian siya. Tinignan niya muna ako na nangangatal pa rin ang mga labi sa sobrang lamig.“Huwag na, masiyadong malamig sa dalampasigan,” sambit niya. Hinila ko lang siya. Nakapaa lang kaming dalawa habang naglalalad dito. Hindi ko maiwasang matuwa habang pinagmamasdan ang karagatan ngayong gabi. Tanginang ang buwan lang ang nagsisilbing ilaw.Hindi ko pa maiwasang mapangiti habang nakatingin sa katabi kong inabot pa ang extra’ng tuwalya sa akin at pinatong pa ulit.“I’m fine, bagong ahon la
When The Rain Poured Chapter 67
February’s POVHanggang sa maggabi ay iniisip ko pa rin ang sinabi ni Sapphire sa akin.Nandito na kami ngayon sa tapat ng bofire at halos lahat kami’y abala sa pakikipagkwentuhan, hindi ko naman tinitignan si Sapphire dahil ayaw kong lingunin ito.Tahimik lang ako, nandito pa rin si Fiona at katabi nanaman ni Sapphire.“Marshmallow,” sambit ni Sapphire sa akin at inabutan ako ng stick.“Thanks...” mahina kong sambit. Tumango lang naman siya. Nasa kabilang parte naman ang mga bata, naglalaro ng sungka. Kahit na matanda na sina Aya at Cali, hindi pa rin nawawala sa kanila ang paglalaro niyon. Naging libangan na kasi talaga.Habang kami naman dito ay nag-iinuman. Halos lasing na nga ang iba naming kasamahan. Maski ako’y nakailang shots na rin.“Let’s play a game!” masaya nilang sam
When The Rain Poured Chapter 66
February’s POV“Oh... you’re here na pala talaga...” sabi niya sa akin na nakataas pa ang kilay. She’s still pretty, mas lalo nga lang gumanda ngayon, mas lalo pang humaba ang kanyang buhok at mas lalo pang pumuti.Napangisi naman ako habang pinagmamasdan siya. Hanggang ngayon pala ay nakabuntot pa rin ito kay Sapphire, maraming bali-balita ang tungkol sa kanila lalo na’t artista si Fiona kaya lang ay huminto rin ito ilang taon ang nakalipas.Nakita ko naman kung paano ang pag-alis ni Sapphire sa pagkakahawak ni Fiona sa kanya. Nakangiti ako ngunit nakataas ang kilay ngayon. Hindi ko naman mapigilang mapangiti sa kanya nang lumapit sa akin si Sapphire.“Is it really true that you’re courting that girl?!” malakas na sigaw niya kay Sapphire. Medyo nagulat naman ako roon kung sabagay kalat nga sa buong probinsiya namin na nililigawan ako nitong Sapph
When The Rain Poured Chapter 65
February’s POV“Don’t forget to bring my gift,” natatawa pang saad ni Isaac mula sa kabilang linya. Hindi ko na lang pinansin pa ang sinasabi nito at tinulungan na lang sina Aya at Cali na buhatin ang mga gamit na dadalhin namin para sa birthday ni Isaac.May pa-outing kasi ang Lolo mo. Oh ‘di ba? Ang yaman na? Samantalang noon ay ni singkong duling ay ayaw akong pahiramin.Wala naman kaming masasakyan dito kaya dadalhin ko ang kotse ko para makapunta sa pagkikitaan namin.Napatingin naman ako kay Sapphire na kasama rin sa outing. Sobrang tagal din naman kasi nilang magkasama ni Isaac. Mas pagkakamalan ko pa nga na sila ang magbestfriend. Paano naman kasi lahat ata ng projects nila ay sila itong tandem.“Let me carry that, Febi,” sabi niya na kinuha sa akin ang bag na hawak. Napatango naman ako. Nakasunod lang naman kaming dalawa ni Aya.
When The Rain Poured Chapter 64
February’s POV“Anong ginagawa mo rito?” tanong ko kay Sapphire.Napatingin tuloy sa amin ang ibang tao dito sa clinic.“Oh, mukhang hindi sasabay sa atin si Febi, tara na’t lumayas,” natatawang sambit nila sa akin. Napakunot naman ang noo ko habang nakatingin kay Sapphire.May dala kasi itong lunch box, iniwanan naman kami nina Paula.“Sobra ba ang lunch niyo? Pinapaabot ni Mayor?” tanong ko pa. Napakunot naman ang noo niya sa akin dahil dito.“No, of course not. I cooked that,” sambit niya.“Anong meron?” hindi ko maiwasang itanong.“Don’t forget to eat,” sambit niya na iniabot pa ang lunch sa akin. Napaawang naman ang labi ko dahil sa kanya. Agad din naman siyang umalis sa tapat ko.Hindi ko pa rin maiwasa
