Chapter 2

February’s POV

Sapphire. Nice name.

“Why did they name you, February? Are you born in Febrauary?” tanong niya at natawa pa sa akin. Umiling  naman ako sa kanya.

“Oh...” sabi niya at natango. Hindi naman na ako nagsalita at nanatili na lang ang tingin sa kalsada.

“I’ll call you Febi," nakangiti niyang saad sa akin. Hindi ko alam kung narinig niya lang sa tawag o gusto niya lang talaga akong tawaging Febi. Napakibit naman ako ng balikat. Ayos lang din naman sa akin ‘yon dahil sigurado akong hindi na kami magkikita pagkatapos ng araw na ito.

Well, baka magkikita pa rin pala. Para namang pinagsisihan kong nangutang ako dito. Hindi ko alam kung paano ako magbabayad pero mas mahirap namang galitin si Donya Ligaya, baka si Lola at Lolo pa ang pagdiskitahan nito.

“Akin na!” sambit ko at sinubukang kunin sa kanya ang itlog ngunit hindi niya ako pinansin at siya na itong naunang lumabas mula sa kotse niya pagkarating namin sa hacienda.

“Akin na...” bulong ko pa sa kanya ngunit nagpatuloy lang siya sa paglalakad.

“Febi! Bakit naman ang tagal mo! Kanina ko pa hinihintay ‘yang--“ Bago pa matuloy ni Ate Daisy ang sasabihin ay nahinto na siya nang makita si Sapphire na siyang may buhat ng itlog.

“Oh? Nandiyan na ba ‘yong apo ni Carla? Aba, ang tagal naman!” Manenermon na sana si Donya Ligaya habang palabas ng bahay. Nagpapaypay pa ito kahit na malamig naman na dahil sa ulan.

“Pasens—“ Bago ko pa natuloy ang sasbihin ko ay si Sapphire na ang nagsalita.

“Pasensiya na ho kayo, Donya Ligaya, nabasag po kasi ang nga itlog dahil sa akin. Hindi ko po nakita na may tatawid," sabi ni Sapphire at ngumiti pa kay Donya Ligaya.

Agad ko siyang tinignan. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dito o dapat bang mairita dahil umamin na siyang kasalanan talaga niya ang pangyayari.

“Ganoon ba, hijo? Halika’t uminom ka muna ng kape at mukhang giniginaw ka na,” sabi pa ng Donya kay Sapphire. Lumabas naman ang isa pang matandang babae mula sa loob ng bahay nito.

“Nandiyan ka na ba, Apo?” tanong nito.

“Nakapasiyal ka ba ng maayos?” tanong pa nito.

“Siguradong hindi, Emilya, bigla na lang umulan e," sabi ni Donya Ligaya.

“Ipasamahan na lang kita kay Denis sa susunod, hijo," sabi ng Donya na tinutukoy ang apo niyang lalaki na si Denis.

Hindi naman ako sanay na nakikitang mabait ito sa kanyang mga bisita. Madalas kasi ay siya ang pinupuri ng pinupuri ng mga ito. Napatingin naman ako kay Sapphire, mukhang mas makapangyarihan ito kaysa kina Donya Ligaya.

Napakibit na lang ako ng balikat at yumuko na lang hudyat ng pagpapaalam. Hindi rin naman nila ‘yon mapapansin dahil hindi rin naman nila kami binibigyan ng pansin ni Ate Daisy na nakatingin lang sa kanila.

Paalis na sana ako kaya lang ay agad akong hinila ni Sapphire sa palapulsuhan. Napatingin naman ako sa kanya at napakunot ang noo.

“If you don’t mind, we’ll just talk for a little bit. Excuse us," sabi ni Sapphire na yumuko sa dalawang matanda. Pinanonood lang naman kami ng mga ito.

Hinila naman ako ni Sapphire patungo sa maliit na silungan malayo sa mga matandang nakatingin sa amin.

“Bakit?” tanong ko sa kanya na nakakunot ang noo.

“Aba, tatakasan mo na lang ako pagkatapos mong mangutang?” Nakataas ang kilay na tanong niya sa akin.

“Huh? Hindi no,” sabi ko at naoanguso na lang.

“Then where are you going?” tanong niya.

“Kukunin ang bike ko?” tanong ko.

“Pagkatapos?” tanong niya pa ulit.

“Uuwi na," natatawa kong saad.

“Don’t get me wrong! Babayaran naman kita pero pwede bang hulugan na lang?” tanong ko at alanganing ngumiti pa dito.

“Well, may alam akong paraan para mabayaran mo ako agad," sabi niya at ngumisi. Agad akong napaatras at napayakap sa sarili ko dahil dito.

“What? Do you really think I’m pervert?” natatawa niyang tanong sa akin.

“That’s not what I’m talking about," sabi niya at napailing pa sa akin.

“I want you to tour me here," sabi niya sa akin at ngumiti.

“Seryoso ba?” tanong ko. Kung ipapasiyal ko lang pala ito parang win win situation na rin sa akin ‘yon.

“Ayaw mo ba?” tanong niya pa sa akin.

“Gusto!” mabilis kong sagot at baka mamaya ay bawiin niya pa ito. Napatawa lang siya ng mahina sa akin at hinila ako patungo sa loob ng bahay nina Donya Ligaya. Nanlaban naman ako sa kanya. Kung makaasta akala mo bahay niya. Tinikom ko na lang ang bibig bago pa may masabi.

“Uuwi na ako, hinahanap na ako sa amin,” sabi ko sa kanya na napakamot pa sa ulo.

“Alright," sabi niya ngunit hinila pa rin ako patungo sa loob.

“Lola, can I make some coffee? We’ll going to stay there," sabi ni Sapphire at tinuro ang preskong kubo mula sa labas. Pinagkunutan ko naman siya ng noo.

“Yeah, you can ask the maid, hijo,” sabi ni Donya Ligaya.

Bumaba naman ang apo nitong si Piolo mula sa kwarto niya. Ang lamig lamig na nga ay nakahubad pa ito. Kumpara sa kapatid nitong si Denis na spoiled brat, mas mabait si Piolo.

“Hey, Bro,” bati niya kay Sapphire. Lalagpas na sana kaya lang ay agad niya akong nakita.

“Febi! Sabi ko na nga ba, tama ang hinuha ko!” tuwang tuwa nitong saad at kumaway pa sa akin. Batchmates kami at mabait naman ito kaya magkasundo rin kami.

“Nagpaulan ka? Nako, lagot ka sa Lola mo," natatawa niyang saad at inakbayan ako. Palihim ko namang inaalis ang akbay nito kahit sanay na sa ugali nitong ganito.

Napapatingin sa amin ang Lola ni Sapphire. Samantalang sanay naman na si Donya Ligaya sa apo dahil marami talagang dinadalang babae ang binata dito sa hacienda. Well, gwapo naman kasi si Piolo kaya marami ring nabibingwit na mga dalaga.

“Kumain ka na? Tara sa kusina. Nagluluto sina Ate Daisy,” sabi niya at ngumiti sa akin.

“La, sa kusina lang kami!” Paalam pa nito sa Donya na tumango lang sa kanya.

Inaalis ko naman ang pagkakaakbay nito ngunit ang bigat bigat talaga ng kamay. Napatingin naman ako sa kamay na nag-alis no’n at nauna ng pumasok sa kusina.

“Kakain ka rin, Bro?” nakangiting tanong ni Piolo kay Sapphire.

“Bawal?” tanong ni Sapphire sa kanya.

“No, of course not, I’m just asking, Bro," nakangiti nitong sambit ngunit mukhang hindi nagustuhan ang asta ni Sapphire.

Napatingin naman ako kay Piolo nang makitang kinakausap niya pa rin si Sapphire kahit na mukhang walang balak na makipag-usap ito. Mukhang mas maimpluwensiya nga talaga ang pamilya ni Sapphire dahil sa bayan na ito, mas gugustuhin ng lahat na mapunta sa side ng mga De Castro. Sa bayan na ito, sila ang tinitingala ng lahat kaya hindi nila kailangan magpakumbaba sa iba.

Kaya sobrang yabang ng apo ni Donya Ligaya na si Denis e.

“Ate Daisy, pakidagdag po ng bacon akin!” sabi ni Piolo kay Ate Daisy. Si Piolo lang ata ang mapagkumbaba sa mga apo ni Donya Ligaya.

“Kayo po, Sir?” tanong ni Ate kay Sapphire na tahimik lang sa isang tabi.

“Just coffee, Ate," aniya.

“Nako, Febi, hinahanap ka na ng Lola mo, tumatawag na sa akin si Isaac,” sabi ni Ate Daisy na pinakita  ang number ni Isaac na tumatawag sa kanya.

“Nako, Ate, paniguradong wala lang ‘yan magawa at may free load nanaman kay Danielo,” naiiling kong saad. Hindi ako ang tatawagan nito dahil papatayan ko lang siya.

“Oh, ikaw na ang sumagot,” natatawang saad ni Ate.

“Ano?” bungad ko agad sa kanya. Tumalikod naman at tumayo na ako dahil pinapanood nila ang galaw ko.

“Bakit ikaw ang sumagot? Gusto kong kausapin si Ate Daisy," sabi niya at napatawa pa.

“Huwag mo nga akong pinagloloko, Isaac. Ano? Hinahanap na ba ako sa amin?” tanong ko sa kanya.

“Ah, Hindi. Hindi ka nila lab," natatawa niya pang saad.

“Punyeta ka, nagsasayang ka nanaman ng load. Ipasa mo na lang sa akin ‘yan," sabi ko na napairap pa dito. Tinawanan niya lang ako mula sa kabilang linya.

“Pero pinauuwi ka na nga. Akala ata ng Tatang mo nakikipagdate ka pa,” sabi niya sa akin. Hindi ko alam kung nagbibiro ba ito o ano.

“Oo, uuwi na,” sabi ko naman.

“Bakit? Ano bang ginagawa mo diyan? Nakikikain? Sana sinama mo ako." Pinatayan ko na siya dahil kung ano ano lang ang sasabihin nito.

“Halos pati pagtulog kasama mo na ‘yong si Isaac pero mukhang namimiss ka na agad,: naiiling na saad ni Piolo sa akin.

“Ah, Hindi. May load lang kaya nangungulit kay Ate Daisy," natatawa kong saad at napailing na lang.

“Nga pala, Febi, anong balak mo ngayong bakasiyon? Baka gusto mong pumasok dito sa hacienda, naghahanap ng trahabador si Lola," sabi nito sa akin.

“Hindi na siguro muna, Piolo," sabi ko sa kanya.

“Kapag nagbago isip mo, tawagan mo lang ako,” sabi niya sabay turo sa phone ko.

“Oo sige,” natatawa kong saad.

“Hindi mo pa ba papalitan ‘yang cellphone mo? Ang tagal na niyan, ah?” tanong pa niya.

“Gumagana pa naman saka hindi ko naman kailangan niyang ganyang mamahalin niyong cellphone, sa bukid lang naman ako," natatawa kong saad. Kami na nga lang ata ni Isaac ang walang touch screen na cellphone dahil parehas kaming nalilibang lang din naman sa bukid. Hindi nanamin kailangan pang bumili, sayang din ang ipon kung sakali. Ilang libo rin kasi ‘yon.

“Ikaw naman kasi, binibigay ko na sayo ang luma kong cellphone, ayaw mo pang tanggapin,” sabi pa niya sa akin.

“Nako, Piolo, hindi ko rin ‘yon magagamit,” natatawa kong saad at napailing na lang.

Napasulyap naman ako kay Sapphire na tahimik lang sa isang tabi. Ni hindi mo mabasa ang iniisip nito. Hinahalo halo niya lang ang kape.

Nagsimula naman na kaming kumain, lagay naman ng lagay ng pagkain sa pinggan ko si Piolo.

“Hoy, ano ‘yan? Sa akin mo binibigay ang tira-tira mo, ah?” biro ko sa kanya.

“Hindi no," natawa na lang siya sa akin at nilagay pa ulit ang iba. Nailing na lang ako at nagpatuloy kumain. Kumakain na rin naman sina Ate Daisy kaya hindi rin nakakahiya saka normal na lang ito sa hacienda nina Donya Ligaya.

“Uuwi ka na niyan?” tanong ni Piolo sa akin. Tinanguan ko naman siya.

“Hatid na kita!” sabi niya sa akin at ngumiti.

“Nandiyan ang bike ko," sabi ko na lang dahil nakakahiya naman na magpahatid pa ako dito pagkatapos kong kumain.

“Umuulan pa! Hatid na kita," sabi niya pa ulit.

“May iniuutos sayo ang Lola mo, Piolo," seryosong saad naman ni Sapphire na ngayon lang ulit nagsalita. Napatingin naman si Piolo sa kanya. Sinukuan niya na kasi ang pakikipag-usap dito kanina dahil panay tango lang ang mga sagot nito.

Aangal pa sana siya ngunit agad na lang na napatango.

“Ah, oo," aniya at wala ng nagawa pa.

Nagpahinga lang kami sandali bago nagsitayo na. Inayos ko naman na ang pinagkainan namin at sinubukan ng hugasan ngunit inagawan na ako ni Ate Daisy. Palabas na sana ako dahil nakapagpaalam na sa mga katulong at kay Piolo. Sa likod na sana dadaan kaya lang ay agad kong nakita si Sapphire na nakadantay sa may pintuan.

Nilahad niya ang cellphone niya sa akin kaya nagtataka ko naman ‘yon na tinitignan.

“Hindi ko na kailangan pa ng ganiyan kamamahaling phone," sabi ko sa kanya.

“I’m not giving it you,” natatawa niyang saad sa akin.

“I’m just asking you to type down your number," sabi niya pa at halos humagalpak na ng tawa sa akin. Agad ko siyang sinamaan ng tingin kahit pinamumulhan na ako ng mukha.

“Siguraduhin mo lang na tama ‘yan, ha?” sabi niya pa sa akin.

“Oo, hindi ko naman tatakasan ang utang ko no!” Kahit ano talagang pagpapakalma ko sa sarili, kapag siya na itong nagsasalita parang kusa na lang kumukulo ang dugo ko kahit na mukha naman siyang mabait. Alam kong may koneksiyon ito kina Donya Ligaya at isang pitik lang nito ay pwede na niyang mapatumba ang pamilya namin kaya lang ay nakakainis talaga ang ngisi sa mga labi niya na tila ginawa para lang inisin ako.

Nilagpasan ko na siya pagkatapos kong ilagay ang number ko. Hinanap ko naman ang bike ko ngunit hindi ko makita.

Wala akong nagawa kung hindi balikan si Sapphire na nakadantay pa rin sa pintuan.

“Nasaan ang bike ko?” inis kong sambit sa kanya.

“Nasa junk shop," nakangisi niyang saad.