“I’m just angry at that time, hija… sorry, dad is not perfect. I don’t know everything. I just wanted to make things smoother,” wika ng kanyang ama, ang tono nito'y tila pagod at punô ng pagsisisi. “Nakaplano na iyon… it’s just that I realized not all plans go well, kasi ‘yun naman ang realidad. I just recently found out what you’ve been through… your mom, she always bothers me in my sleep after what happened between us.” Kasunod nito ay isang malalim na buntong-hininga.Tahimik si Seraphina habang pinagmamasdan ang kanyang ama. Pero sa loob niya, may pader na nabuo—isa na hindi basta-basta mababasag ng simpleng “sorry.”“Is that so? ‘Yun lang, Dad?” tanong niya, pilit pinipigilan ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata. “Hindi ko dinamdam ‘yon, pero… all along, I was just a plan? Plano niyo rin bang ipakasal ako kay Sebastian? Why? Am I just a tool?” sabay lingon sa kanyang kapatid, ang tinig niya’y tumalim gaya ng tingin.Napalunok ang kanyang kapatid, halatang hindi inaasahan ang b
Sa gitna ng masiglang kasayahan sa party, walang ibang inatupag si Seraphina kundi lunurin ang sarili sa alak. Walang ni isang salita na nais niyang marinig mula sa kanyang ama o kapatid—lalo na’t pagkatapos ng lahat ng nalaman niya ngayong gabi. Kaya’t nagpasya na siyang manatili sa hotel para sa gabing iyon. Isang gabi lang, malayo sa tanong, sa intriga, at sa masalimuot na katotohanang pilit na sumisiksik sa kanyang mundo.Ilang beses na niyang sinubukang tawagan at i-text ang kanyang tiyuhin ngunit walang sagot. Marahil ay hindi nito marinig ang ringtone dahil sa malakas na tugtugin sa loob ng banquet hall. Kaya’t sa halip na humanap ng sagot mula sa iba, pinili na lang niyang sumandal sa mesa sa tabi, tahimik na umiinom ng alak, isa… dalawa… hanggang sa hindi na niya mabilang.May mga waiter na palakad-lakad, nag-aalok ng pagkain, at sa hindi inaasahan, natuwa si Seraphina nang mapansing may hinain na litson—paborito niya. Napangiti siya kahit papaano.“Ma’am, you’re drunk na po,
Habang nasa jacuzzi si Sebastian, nakapikit siya’t sinisikap kalmahin ang sarili. Ang init ng tubig ay bahagyang nagpapagaan sa tensyong nararamdaman niya, pero hindi pa rin iyon sapat upang tuluyang mawala ang inis sa kanyang dibdib. Maya-maya, isang pamilyar na tunog ang umalingawngaw—ang pagsara ng pintuan. Napadilat siya, ngunit hindi siya gumalaw.Siguro si Diane lang iyon… o baka cleaning service, bulong niya sa sarili, pilit ipinagsasawalang-bahala ang tunog. Ayaw na niyang mag-isip. Gusto lang niyang magpahinga. Ngunit habang patuloy siyang nagbababad, unti-unti niyang naririnig ang mahinang tinig ng isang babae mula sa loob ng kwarto. Hindi iyon ang boses ni Diane.At habang lalong lumalakas ang bawat hinaing ng babae, mas malinaw na niyang naririnig ang bawat salita.“What if I never gave birth to Chantal?”Nanlaki ang mga mata ni Sebastian. Bigla siyang napatigil sa paggalaw. Ang malamig na pakiramdam ng gulat ay tila kumalaban sa init ng tubig na bumabalot sa kanyang kataw
Warning: SPG [Droga, Sexual]“Ang init… masakit ang aking puson,” dagdag ni Seraphina, halos paungol na ang boses, punong-puno ng kaba at tila may halong desperasyon. Napapikit siya habang pilit kinakalmang ang sarili, pero ramdam niyang parang may humihigop ng lakas niya mula sa loob.Napakuyom ng kamao si Sebastian. Gusto niyang lapitan si Seraphina, gusto niyang alalayan ito, yakapin man lang. Ngunit kahit siya ay halos hindi na makalakad ng maayos—nilalagnat ang katawan, nanlalambot ang tuhod, at parang umiikot ang paligid.Pinagmasdan niya ang asawa—pawisan, namumungay ang mata, at bahagyang napapahawak sa tiyan. Sa kabila ng pagkalito, hindi maitatanggi ni Sebastian ang pagkabog ng kanyang dibdib. Ang kanyang asawa… sa ganitong estado… at pareho silang biktima ng kung anuman ang inilagay sa inumin nila.Hindi niya magawang makalapit. Hindi dahil ayaw niya, kundi dahil takot siya sa pwedeng mangyari—takot na baka mawalan siya ng kontrol, takot na masaktan lalo si Seraphina, lalo n
Warning: SPGAng pakiramdam na nararamdaman ni Seraphina ay bago sa kanya—isang kakaibang halo ng sakit, hiya, at isang bagay na hindi niya mabigyan ng pangalan. Habang unti-unting pinapasok ng kanyang asawa ang kanyang daliri sa maselang bahagi ng kanyang katawan, naramdaman niya ang pag-igting ng kanyang kalamnan, ang pagkabog ng dibdib na tila lalabas sa kanyang balat.“Please… Ahh, masakit,” daing niya, bahagyang nanginginig ang boses, at ang mga mata’y nakapikit habang ang kanyang mga daliri ay mahigpit na kumakapit sa sapin ng kama. Ngunit sa kabila ng pakiusap, hindi huminto si Sebastian. Hindi dahil sa kawalan ng malasakit—kundi marahil dahil sa alam niyang may kailangang ilabas, may kailangang wakasan, may kailangang simulan.At sa di inaasahang sandali, ang kirot ay unti-unting napalitan ng kakaibang sarap. Para bang ang hapdi ay naging hudyat ng isang damdaming matagal nang kinulong. Ramdam niya ang bawat paglabas-masok ng daliri ni Sebastian—paulit-ulit, mas malalim, mas de
Pagkatapos ng nangyari noong gabi ng salu-salo, nanatiling nakakulong sa loob ng apat na sulok ng kwartong iyon ang lahat ng sumunod. Dalawang buwang buong-buo na ang lumipas mula noon, at dahil sa sunod-sunod na abalang iskedyul, parang isang iglap lang ang lumipas na panahon. Para kay Seraphina, wala nang dahilan para ungkatin pa iyon. Wala siyang intensyong pag-usapan ito, ni banggitin man kahit bahagya. Sa isip niya, isa lamang iyong sandaling bunga ng kalasingan—dulot ng alak na, sa hindi nila nalalaman noon, ay may halong droga. Walang kahulugan. Isang pagkakamali lamang na nangyari sa ilalim ng impluwensiya ng lasing na isipan.Simula noon, nalunod si Seraphina sa sunod-sunod na responsibilidad. Araw-araw ay punô ng mga miting, legal na papeles, at walang katapusang tawag. Bawat oras na siya’y gising ay inuukol niya sa pagtugis sa kaniyang malapit nang maging dating asawa—pilit siyang humahanap ng katarungan, o baka isang pagsasara ng kabanata, para sa nangyaring hindi niya kay
Pagkalipas ng isang buwan matapos ang gabing iyon, ay hindi na pinatahimik si Sebastian ng kanyang pag-iisip. Araw at gabi, walang humpay ang pag-ikot ng mga tanong at alaala sa kanyang isipan—at ang nakapagtataka pa, si Seraphina ang laman nito. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla siyang naging abala sa pag-iisip tungkol sa kanyang asawa, isang bagay na hindi niya kailanman nagawa sa buong sampung taon nilang pagsasama. Parang isang panibagong emosyon ang unti-unting umuusbong sa kanyang dibdib—hindi kilala, hindi pamilyar, at lalo’t higit, hindi niya inaasahan.Napabuntong-hininga siya habang naupo sa kanyang swivel chair, napasandal at muling napapikit. Sa kanyang pag-idlip, tila muling nabuhay ang alaala ng gabing iyon—isang gabing hindi niya malilimutan, isang gabing paulit-ulit bumabalik sa kanyang isipan na parang isang bangungot na ayaw siyang tantanan.Gising siya ng gabing iyon—hindi siya dinalaw ng antok, at parang may kung anong kaba sa kanyang dibdib. Hindi nagtagal,
Isinuot na niya ang kanyang tuxedo, maingat na inayos ang kwelyo at siniguradong maayos ang bawat tiklop ng damit. Wala siyang inaksayang oras—pagkatapos magbihis ay agad na siyang lumabas ng kwarto, hindi man lang lumingon kay Diane na naiwan doon. She don’t want to talk to her, not on this night. Hindi niya kayang makipag-usap o makipagtalo, lalo na ngayon na masyado ng magulo ang lahat.Dumiretso siya sa villa, sakay ng kanyang itim na kotse. Habang nasa biyahe, tahimik ang paligid ngunit sa kanyang isipan ay parang may isang kaguluhang hindi matahimik. Ginugulo siya ng mga pangyayari—ang hindi inaasahang sitwasyon sa pagitan ng kanyang asawa at si Diane. Hindi niya alam kung ano ang dapat isipin o maramdaman. He doesn’t know what to think. Tila ba kahit anong pilit niyang magpakatatag, ay may pumipigil sa kanya na makapagdesisyon ng maayos.Dahil abala siya sa malalim na pag-iisip at panandaliang nakalimot sa daan, hindi niya namalayang palapit na pala siya sa isang konkretong pos
Isinuot na niya ang kanyang tuxedo, maingat na inayos ang kwelyo at siniguradong maayos ang bawat tiklop ng damit. Wala siyang inaksayang oras—pagkatapos magbihis ay agad na siyang lumabas ng kwarto, hindi man lang lumingon kay Diane na naiwan doon. She don’t want to talk to her, not on this night. Hindi niya kayang makipag-usap o makipagtalo, lalo na ngayon na masyado ng magulo ang lahat.Dumiretso siya sa villa, sakay ng kanyang itim na kotse. Habang nasa biyahe, tahimik ang paligid ngunit sa kanyang isipan ay parang may isang kaguluhang hindi matahimik. Ginugulo siya ng mga pangyayari—ang hindi inaasahang sitwasyon sa pagitan ng kanyang asawa at si Diane. Hindi niya alam kung ano ang dapat isipin o maramdaman. He doesn’t know what to think. Tila ba kahit anong pilit niyang magpakatatag, ay may pumipigil sa kanya na makapagdesisyon ng maayos.Dahil abala siya sa malalim na pag-iisip at panandaliang nakalimot sa daan, hindi niya namalayang palapit na pala siya sa isang konkretong pos
Pagkalipas ng isang buwan matapos ang gabing iyon, ay hindi na pinatahimik si Sebastian ng kanyang pag-iisip. Araw at gabi, walang humpay ang pag-ikot ng mga tanong at alaala sa kanyang isipan—at ang nakapagtataka pa, si Seraphina ang laman nito. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla siyang naging abala sa pag-iisip tungkol sa kanyang asawa, isang bagay na hindi niya kailanman nagawa sa buong sampung taon nilang pagsasama. Parang isang panibagong emosyon ang unti-unting umuusbong sa kanyang dibdib—hindi kilala, hindi pamilyar, at lalo’t higit, hindi niya inaasahan.Napabuntong-hininga siya habang naupo sa kanyang swivel chair, napasandal at muling napapikit. Sa kanyang pag-idlip, tila muling nabuhay ang alaala ng gabing iyon—isang gabing hindi niya malilimutan, isang gabing paulit-ulit bumabalik sa kanyang isipan na parang isang bangungot na ayaw siyang tantanan.Gising siya ng gabing iyon—hindi siya dinalaw ng antok, at parang may kung anong kaba sa kanyang dibdib. Hindi nagtagal,
Pagkatapos ng nangyari noong gabi ng salu-salo, nanatiling nakakulong sa loob ng apat na sulok ng kwartong iyon ang lahat ng sumunod. Dalawang buwang buong-buo na ang lumipas mula noon, at dahil sa sunod-sunod na abalang iskedyul, parang isang iglap lang ang lumipas na panahon. Para kay Seraphina, wala nang dahilan para ungkatin pa iyon. Wala siyang intensyong pag-usapan ito, ni banggitin man kahit bahagya. Sa isip niya, isa lamang iyong sandaling bunga ng kalasingan—dulot ng alak na, sa hindi nila nalalaman noon, ay may halong droga. Walang kahulugan. Isang pagkakamali lamang na nangyari sa ilalim ng impluwensiya ng lasing na isipan.Simula noon, nalunod si Seraphina sa sunod-sunod na responsibilidad. Araw-araw ay punô ng mga miting, legal na papeles, at walang katapusang tawag. Bawat oras na siya’y gising ay inuukol niya sa pagtugis sa kaniyang malapit nang maging dating asawa—pilit siyang humahanap ng katarungan, o baka isang pagsasara ng kabanata, para sa nangyaring hindi niya kay
Warning: SPGAng pakiramdam na nararamdaman ni Seraphina ay bago sa kanya—isang kakaibang halo ng sakit, hiya, at isang bagay na hindi niya mabigyan ng pangalan. Habang unti-unting pinapasok ng kanyang asawa ang kanyang daliri sa maselang bahagi ng kanyang katawan, naramdaman niya ang pag-igting ng kanyang kalamnan, ang pagkabog ng dibdib na tila lalabas sa kanyang balat.“Please… Ahh, masakit,” daing niya, bahagyang nanginginig ang boses, at ang mga mata’y nakapikit habang ang kanyang mga daliri ay mahigpit na kumakapit sa sapin ng kama. Ngunit sa kabila ng pakiusap, hindi huminto si Sebastian. Hindi dahil sa kawalan ng malasakit—kundi marahil dahil sa alam niyang may kailangang ilabas, may kailangang wakasan, may kailangang simulan.At sa di inaasahang sandali, ang kirot ay unti-unting napalitan ng kakaibang sarap. Para bang ang hapdi ay naging hudyat ng isang damdaming matagal nang kinulong. Ramdam niya ang bawat paglabas-masok ng daliri ni Sebastian—paulit-ulit, mas malalim, mas de
Warning: SPG [Droga, Sexual]“Ang init… masakit ang aking puson,” dagdag ni Seraphina, halos paungol na ang boses, punong-puno ng kaba at tila may halong desperasyon. Napapikit siya habang pilit kinakalmang ang sarili, pero ramdam niyang parang may humihigop ng lakas niya mula sa loob.Napakuyom ng kamao si Sebastian. Gusto niyang lapitan si Seraphina, gusto niyang alalayan ito, yakapin man lang. Ngunit kahit siya ay halos hindi na makalakad ng maayos—nilalagnat ang katawan, nanlalambot ang tuhod, at parang umiikot ang paligid.Pinagmasdan niya ang asawa—pawisan, namumungay ang mata, at bahagyang napapahawak sa tiyan. Sa kabila ng pagkalito, hindi maitatanggi ni Sebastian ang pagkabog ng kanyang dibdib. Ang kanyang asawa… sa ganitong estado… at pareho silang biktima ng kung anuman ang inilagay sa inumin nila.Hindi niya magawang makalapit. Hindi dahil ayaw niya, kundi dahil takot siya sa pwedeng mangyari—takot na baka mawalan siya ng kontrol, takot na masaktan lalo si Seraphina, lalo n
Habang nasa jacuzzi si Sebastian, nakapikit siya’t sinisikap kalmahin ang sarili. Ang init ng tubig ay bahagyang nagpapagaan sa tensyong nararamdaman niya, pero hindi pa rin iyon sapat upang tuluyang mawala ang inis sa kanyang dibdib. Maya-maya, isang pamilyar na tunog ang umalingawngaw—ang pagsara ng pintuan. Napadilat siya, ngunit hindi siya gumalaw.Siguro si Diane lang iyon… o baka cleaning service, bulong niya sa sarili, pilit ipinagsasawalang-bahala ang tunog. Ayaw na niyang mag-isip. Gusto lang niyang magpahinga. Ngunit habang patuloy siyang nagbababad, unti-unti niyang naririnig ang mahinang tinig ng isang babae mula sa loob ng kwarto. Hindi iyon ang boses ni Diane.At habang lalong lumalakas ang bawat hinaing ng babae, mas malinaw na niyang naririnig ang bawat salita.“What if I never gave birth to Chantal?”Nanlaki ang mga mata ni Sebastian. Bigla siyang napatigil sa paggalaw. Ang malamig na pakiramdam ng gulat ay tila kumalaban sa init ng tubig na bumabalot sa kanyang kataw
Sa gitna ng masiglang kasayahan sa party, walang ibang inatupag si Seraphina kundi lunurin ang sarili sa alak. Walang ni isang salita na nais niyang marinig mula sa kanyang ama o kapatid—lalo na’t pagkatapos ng lahat ng nalaman niya ngayong gabi. Kaya’t nagpasya na siyang manatili sa hotel para sa gabing iyon. Isang gabi lang, malayo sa tanong, sa intriga, at sa masalimuot na katotohanang pilit na sumisiksik sa kanyang mundo.Ilang beses na niyang sinubukang tawagan at i-text ang kanyang tiyuhin ngunit walang sagot. Marahil ay hindi nito marinig ang ringtone dahil sa malakas na tugtugin sa loob ng banquet hall. Kaya’t sa halip na humanap ng sagot mula sa iba, pinili na lang niyang sumandal sa mesa sa tabi, tahimik na umiinom ng alak, isa… dalawa… hanggang sa hindi na niya mabilang.May mga waiter na palakad-lakad, nag-aalok ng pagkain, at sa hindi inaasahan, natuwa si Seraphina nang mapansing may hinain na litson—paborito niya. Napangiti siya kahit papaano.“Ma’am, you’re drunk na po,
“I’m just angry at that time, hija… sorry, dad is not perfect. I don’t know everything. I just wanted to make things smoother,” wika ng kanyang ama, ang tono nito'y tila pagod at punô ng pagsisisi. “Nakaplano na iyon… it’s just that I realized not all plans go well, kasi ‘yun naman ang realidad. I just recently found out what you’ve been through… your mom, she always bothers me in my sleep after what happened between us.” Kasunod nito ay isang malalim na buntong-hininga.Tahimik si Seraphina habang pinagmamasdan ang kanyang ama. Pero sa loob niya, may pader na nabuo—isa na hindi basta-basta mababasag ng simpleng “sorry.”“Is that so? ‘Yun lang, Dad?” tanong niya, pilit pinipigilan ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata. “Hindi ko dinamdam ‘yon, pero… all along, I was just a plan? Plano niyo rin bang ipakasal ako kay Sebastian? Why? Am I just a tool?” sabay lingon sa kanyang kapatid, ang tinig niya’y tumalim gaya ng tingin.Napalunok ang kanyang kapatid, halatang hindi inaasahan ang b
"Oh, Ms. Suarez, hindi ko inakalang makikita kita rito," wika ni Hugo sabay ngiti. Sa panlabas, tila kaswal at magiliw ang tono niya, ngunit sa ilalim ng kanyang ngiti ay ang lalim ng isang taong matagal nang alam ang mga larong nilalaro sa likod ng mga banqueting at diplomatiko.Kilala niya si Diane. Matagal na. Bilang family attorney ng Suarez, maraming lihim ang naipagkatiwala sa kanya—mga usaping pinansyal, legal, at personal. Sa katunayan, maging ang ama ni Diane ay may paggalang—o marahil takot—sa kanya. Hugo Ynez isn’t just a brilliant lawyer. He has connections. Deep, dangerous ones. Mga koneksyon na kayang magpabagsak ng pinakamataas kapag ginusto niya."Oo nga po," sagot ni Diane, may bahagyang ngiti sa labi. Hindi agresibo, ngunit may patagong tinik ang kanyang presensya. "Kasama ko si Mr. Singson. Naanyayahan siya sa banquet na ito ni Mr. Dee. Hindi ko nga inaasahang malapit pala sila sa isa’t isa," dagdag pa niya habang tiningnan si Hugo, pilit na walang ipinapakitang emo