“นั่นสินะ” อิดอนนึกถึงผู้ป่วยที่โรงพยาบาลขึ้นมา แม้พวกเขาจะเจ็บปวดและทรมานกับโรคที่เป็นแค่ไหน พวกเขาก็ยังมีจิตใจที่เข้มแข็งกว่าที่เขาคิดไว้มาก ความอยากมีชีวิตอยู่ต่อเป็นแรงผลักดันให้ต่อสู้กับโรคร้าย ถึงท้ายที่สุดจะต้องจากไปแต่ไม่มีใครรู้สึกเสียดายหรือเสียใจ เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็ได้ต่อสู้อย่างกล้าหา
“ผมจะไปถึกกว่าพี่เจฟได้ยังไงครับ” เมอร์ลินแทบไม่เชื่อหูว่าจะได้ยินพี่คนนี้พูดอะไรแบบนี้ออกมา ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละถึกกว่าใครเขาหมด“แล้วทำไมพี่ถึงป่วยล่ะคะ? บอกได้ไหมอะ พอดีพวกเราเป็นห่วงพี่จริง ๆ” เอมมิเลียที่คลานขึ้นเตียงมานั่งข้าง ๆ พูดขึ้น สีหน้าแสดงออกว่าเป็นห่วงเมอร์ลินจริง ๆ เวโรนิก้าพยักหน้า
“ให้มันตอบเอง” พูดจบก็นั่งลงที่ปลายเตียงแล้วมองหน้าเมอร์ลินเงียบ ๆ เมอร์ลินไม่เข้าใจเลยมองหน้าหมอเพื่อขอคำตอบ อิดอนรู้สึกอะไรวะอยู่ในใจเล็กน้อยแต่เขาก็ยิ้มแล้วเริ่มอธิบาย“พอโจซมันได้ยินว่าคุณดูไม่ดีเท่าไหร่ มันก็เลยพาผมมาน่ะครับ เป็นสามีที่ห่วงภรรยาจริง ๆ เลยนะ ฮ่า ๆ” อิดอนหัวเราะแต่สองคนในห้องที่ข
ตุบ...โจไซอาห์หลุบตาลงมองนาฬิกาที่ร่วงลงบนเตียงใกล้มือก่อนเขาจะคว้าแล้วทำท่าจะปาใส่เมอร์ลิน สีหน้าดูไม่พอใจอย่างมาก อิดอนทำท่าจะห้ามแต่เขาก็กลัวลูกหลงเหมือนกันเลยได้แต่กล้า ๆ กลัว ๆ มองสามีภรรยาสลับไปสลับมา“จะปาใส่ผมเหรอครับ? เอาสิ ปาเลย”“อย่าท้าฉันเมอร์ลิน”“ผมไม่ได้ท้า ถ้าอยากปาก็ปา ผมก็ปามันใส
โจไซอาห์กลับมาที่คฤหาสน์พร้อมกับที่ตรวจครรภ์จำนวนหลายอัน แม้จะทะเลาะกันแต่เขาก็ไม่ได้ลืมเรื่องสำคัญที่เพื่อนบอกไว้ ที่ตรวจครรภ์อยู่ในถุงควรถูกใช้งานแต่โจไซอาห์ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเข้าหาเมอร์ลินยังไง ปกติทะเลาะกันแล้วก็แยกกันอยู่ กลับมาเจอกันอีกที ความรู้สึกแย่ ๆ หลังทะเลาะมันก็ไม่หลงเหลืออยู่แล้ว ทว่าคร
โจไซอาห์เห็นภรรยาเงียบไปจึงเอื้อมไปหยิบกระดาษที่คาดว่าน่าจะเป็นคำอธิบายที่แนบมากับที่ตรวจ เขาอ่านมันคร่าว ๆ ก่อนนำใบนั้นมาเทียบกับที่ตรวจครรภ์ในมือเมอร์ลิน“...” เกิดความเงียบขึ้นมาทันทีที่ผลแสดงมันตรงกับคำอธิบายหากขึ้น 2 ขีดที่ตัว C และ T ชัดเจนแสดงว่าผลบวก คือตั้งครรภ์แน่นอน แต่หากขีดตรงตัว T มัน
นัยน์ตาสีเทาสะท้อนภาพภรรยาที่ขยับไหวบนกายแกร่ง สีหน้าที่แสดงออกมามันช่างเย้ายวนชวนให้อยากจับกดลงบนเตียงแล้วมองร่างกายขาว ๆ สั่นคลอนไปตามแรงที่โหมใส่ มือเรียววางบนหน้าท้องสามีเพื่อค้ำจุนร่างกายช่วงบนขณะที่ช่วงล่างควบสะโพกกลืนกินตัวตนของโจไซอาห์ เมอร์ลินรู้ดีว่าตอนนี้ในท้องกำลังมีชีวิตเล็ก ๆ แรงควบที่
“ฉันเข้าใจเรื่องที่นายเกลียดโรงพยาบาล แต่รอบนี้นายไม่ได้เข้าไปคนเดียว ฉันเองก็จะไปกับนาย” โจไซอาห์กดปิดไอแพดที่ใช้ตรวจหุ้นในมือแล้วส่งมันให้ไทกิ ไทกิรับไปก่อนเก็บมันใส่กระเป๋า รถเบนซ์จอดสนิทในจุดจอดรถวีไอพี โจไซอาห์ยื่นมือไปหาภรรยาที่ยังคงไม่มองเขาหรือส่วนไหนของโรงพยาบาล นอกจากมองมือตัวเองที่กำแน่น
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ