Prologue

"I hate you for making me like this Darlene. I hate seeing you with another man. I hate your silence.... I hate this" Galit na galit na sabi ni Kenneth,

Darlene keeps her silence. Sabi niya sa sarili niya deserve niya ang parusa ng asawa. Without a word Darlene caress his face and said.............

"Kung makakapawi ng galit at poot ang ginagawa mo. Go on..." mahinang sagot ni Darlene.

"Kung deserve ko ang parusahan Kenneth go on!" sabi pa ni Darlene sa pagitan ng mga luha.

"Pero lilinawin ko lang sayo ang isang bagay Kenneth, Ito na ang huling pagkakataon na magagawa mo ito sa akin. At lilinawin ko rin ang mga paratang mo sa akin"

"Unang una hindi ako nakipagtagpo kay Khael tulad ng paratang mo. Nakita niya akong mag isa sa waiting shed at nagmagandang loob na ihatid ako pabalik. Inalok niya akong kumain dahil hindi pa ako kumakain. Dahil mas abala ka sa ibang babae kesa ang alukin akong kumain"

"Lumabas ako ng gabing iyon hindi para maglandi. Hindi lang kayang tanggapin ng dibdib ko na matapos akong sampalin at insultuhin ng babae mo at matapos akong palayasin ng madrasta mo ay ito pang kinampihan mo"

sumbat ni Darlene sa pagitan ng mga hikbi.

"Now, kung sa tingin mo dapat pa rin akong parusahan ay gawin mo Kenneth at paki bilisan" sabi ni Darlene.

"Darlene" napatda si Kenneth at napahinto sa pag angkin kay Darlene.

"Kung tapos kana sa parusa ko. Puwede naba akong umalis?"

"Baka may makakita sa atin dito at ikasira pa ng reputasyun mo"

pormal ang tunong sabi ni Darlene.

napatigalgal si Kenneth sa mga sinabi nito.