Kiss
Labis-labis ang kaba ko ng lumuhod siya mismo sa harap ko at tinignan maigi ang sugat na natamo kanina. Kahit nasa loob kami ay nagawa ng hangin pumasok sa loob kaya nanginig ang katawan ko sa lamig.
Napaangat ang tingin niya sa'kin at kumunot ang noo. Hindi ko tuloy naiwasan pag-initan ng pisngi sa paraan ng tingin niya. Mga tingin pilit na binabasa kung ano man ang nasa isip ko.
Ang mga mata niyang naninimbang tuwing nagkakasalubong lagi ang mga paningin namin.
Kagat labi ko iniwas ang paningin ko.
"Eto lang ba ang masakit sa'yo?" malamig na tanong niya sa'kin.
Tumingin ako sa sahig at parang isang pitik sa hangin ay ngayon ko lang naalala na masama pala ang pagkakabagsak ko sa sahig.
"M-my..waist is hurt and my.."
My breath hitched. Tinitigan ako habang hawak ang baywang ko. Nakita ko kung paano umukit sa mukha niya ang pag-alala sa'kin
"And your?" he asked.
Ibubuka ko sana ang bibig ko para sabihin masakit ang pwet ko pero may dumating. Bumuntong hininga siya at pinutol ang tingin sa'kin.
When kuya Steve saw my situation. Pumunta agad kung nasa ako. Ryker was kneeling in front of me but when he saw kuya Steve, kaagad siya tumayo at binigyan ng daan si kuya Steve para makalapit sa'kin. Hinawakan niya ako sa balikat habang tinitignan ang kabuoan ko. Tumigil ang paningin niya mga kamay ko ng makita ang natamo kong sugat.
"Hell, what happen?" he look worried while looking at me.
"Don't worry about me kuya. I'm fine."
Kuya Steve was panicking, kaya nang dalhin na ang first aid ay siya na mismo ang nag-asikaso sa'kin. He was closed to me kaya naiintindihan ko kung bakit ganito ang kalabis ng pag-alala niya sa'kin.
Nang mga bata palang sila kuya, sa tuwing may nagtatakang mag-away sa'kin siya lagi ang tumutulong at pinagtatanggol ako. For him, I'm his little sister that needes to protect.
Mean while, ang atensyon ko ay wala sa kanya. Habang nakatingin sa ginagawa niyang paggagamot. Lumagpas ang paningin ko sa taong kanina pa nakatayo sa harapan namin habang matatalim ang tingin na pinupukol sa ginagawa ni Kuya Steve. I'm still wearing my bikini kaya ladtaran parin ang buong katawan ko sa kanila.
Nang nagtagpo ang paningin ko namin dalawa. Halos pinagkait ako ng mundo ng hininga. Nanuot sa buong katawan ko ang matatalim niyang paningin. Wala siyang sinabi ngunit nababasa ko sa mukha niya na hindi niya gusto ang nakikita.
I tried to act normal but when he start walking away from me, us. Nanghina ako.
Inis niya iniwas ang paningin at kinuha ang tuwalya sa gilid. Nataranta ako bigla ng makita siyang pumunta sa likod ko and without any word he put the towel on shoulder to cover up my upper abdomen.
Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang saglitan niya paghaplos sa balikat ko.
Nanuyo ang lalamunan ko dahil sa simpleng galaw niya lang. Naghuhuramentado masyado ang puso ko sa kanya at nang makita siyang nagtungo sa pintuan kung saan palabas ng swimming pool nang hindi man lang lumilingon sa'kin ay nanghinayang ako.
Gosh, I wanted to get his attention again.
No matter what you don't want it. Love always exist. It defends on you if you ignored it or let it. Means, just go with the flow. Then, if you love someone you have only two options. To be loved or to be unlove.
Sa katunayan..ung swerte ka sa unang pag-ibig mo. Well, I'm happy for you. But.. You can't avoid the pain. Dahil kapag nagmamahal hindi pwedeng mawala ang sakit.
Pain is unbearable.
I will make Ryker worship for my body, love and soul. I'll find a way to make him fall for me. I swear.
Hindi siya makakalusot sa'kin sa kahit gaanong paraan niyang gusto lumayo sa'kin.
"Livia.. Did you hear me?"
My mind brings me back into reality. Umayos ako sa pagkakaupo ng mapansin kong kanina pa nakapark ang sasakyan namin sa parking lot ng school. Nakita ko si kuya sa gilid ko at masama ang tingin na pinupukol sa'kin.
Napairap nalang ako sa inasta niya sa'kin at mabilis na nilingunan ang front seat. Ngumuso ako ng hindi ko na nakita si Ryker doon.
"Where's Ryker?"
"Kuya Ryker." madiin na sambit sa'kin ni kuya.
Umiling nalang at mabilis siya nilampasan. Mukhang wala naman ako matinong kausap dito kaya mas mabuting mauna na akong pumasok sa kanya.
"Dadaan muna daw siya faculty room para mag submit ng ibang requirements."
Tumaas ang kilay ko.
"Okay." tamad na sagot ko sa kanya.
"Your skirt is too much revealing."
Mabilis ko inikot ang mata ko ng mapansin niya na naman ang suot ko. Ewan ko ba sa kanya. Palagi niya sinisita ang bawat suot ko. Puro sinasabi na revealing or change your clothes. Ano ba gusto niya? Magsuot ako ng panjama at maluwag na T-shirt. Wow, namuhay pa ako sa 20 century kung iyon lang din pala susuotin ko.
Sinadya kong dumaan mismo sa faculty room para makita si Ryker. Gusto ko sana siyang pumasok para agaw pansin sa iba pero mukhang ako palang ay talagang binibigyan na nang pansin. Sa bawat hakbang ko ay sinusundan nila at ang lahat ng atensyon nila ay nasa akin pero.
Seriously, kailangan pa talaga sa bawat kumpas ng galaw ko ay talagang susundan pa? How disgusting.
Umiling nalang ako sa lahat ng inasta nila at napansin ko lang na nakarating na pala ako sa faculty. Sumilay ang ngiti sa labi ko ng makita si Ryker na nakasandal sa pader sa hawak ng faculty room
"H-hi!" nainis pa ako sa sarili ng marinig na pumiyok.
Inangat niya saglit ang tingin bago binalik ang atensyon sa phone niya. Napanguso ako at napairap ng palihim.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko ulit sa kanya.
"Pumasok ka na. " malamig na tanong niya.
" Mamaya na, maaga pa naman."
Humakbang ako palapit sa kanya at sumandal sa tabi niya. Uminit ang pisngi ko ng mapansin ko ang paggawang paglingon niya sa'kin. Sa kabila ng talim ng tingin niya sa'kin ay binalewala ko lang.
Sumasabay pa ang bilis ng tibok ng puso ko.
Umihip ang malakas na hangin at bawat kaluskos ng dahon ay bukod tanging gumagawa lang ng ingay sa pagitan namin dalawa. Hindi ako makapaniwala katabi ko siya ngayon.
Kinagat ko ang labi ko para pigilan ako sa pag-ngiti.
Napansin ko agad na umayos siya sa pagtayo. At mabilis na binulsa ang phone niya. Mabilis ako napatuwid ng lumingon siya sa'kin.
"W-hy?
"Mauna ka na, may pupuntahan pa ako."
Walang sabi-sabi tinalikuran niya ako at nagtungo sa isang pasilyo. Kumunot ang noo ko ng hindi nakaligtas sa'kin ang pagmamadali niya.
Saan kaya siya pupunta at nagmamadali? Nakita ko nalang ang sarili naglalakad at sumusunod na sa kanya. Nagtaka pa ako sa una ng hindi pamilyar sa'kin ang lugar tsaka ko lang nalaman ng makitang liblib na lugar ito at sa totoo lang hindi ko masyadong kabisado.
Napalunok ako ng marami pero sa kuryusidad ko ay tinulog ko. Tumigil ako ng makita ko ang isang pintuan kung saan likod nang school ang kakalabasan.
Natigilan ako sa paghakbang makita ko si Ryker nakatalikod sa banda ko. Napangiti ako and when I open my mouth to say something.
Mabilis ko tinikom ang bibig ng makita ko siyang may kahalikan iba.
Hindi makapaniwala sa nakikita ngayon. H-he..no..no. T-they are busy making out that they didn't noticed me. Hindi ako makapaniwala. Halos ang mata ko lumuwa na habang nakatingin sa kanya.
Nang makita ko siya nakikipaghalikan isa sa mga guro sa paaralan ito ay malaking kahibangan. They're fucking serious? That's Forbidden!
Sumibol ang kaba sa dibdib ko at nakita ko nalang ang sarili ko kinukuhanan sila ng picture. Nahihibang na talaga ako pero makita ko siya and that girl!
It's driving me crazy!
Kinuyom ko ang kamao ko at mabilis na tinalikuran sila. Galit at inim ang nararamdaman ko habang malalaki ang hakbang sa Principal's office. Kung akala niya hahayaan ko sila sa kung ano meron sa kanila.
No, I won't !
AngerMabibigat ang naging katok ko kaya wala pang ilang minuto ay bumukas na ang pintuan at kung sinuswerte ka nga naman.Mr. Rafanan is our Principal."Oh, Ms. Angeles! It's nice to see you again. " masiglang bungad niya sa'kin.Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya at hindi na nagsayang ng oras at pinakita sa kanya ang nakuha kong litrato.Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya at halos hindi na maipinta."I will handle this. Thank you Ms. Angeles."A wickedly smirk flashed on my lips. Maybe, sa ganitong paraan ay matatapos kung ano meron sa kanya. Ayoko sa lahat na may humaharang sa dadaaranan ko.Especially, this time I like him. Kaya mas lalo ako hindi papayag.Nang pumasok ako sa classroom ay mabilis na tumahimik ang mga classmate ko. Napailing nalang ako at pinagtaasan sila ng kilay. Tahimik akoum
Shut upNagulat ako sa ginawa niya kaya mabilis ko siya tinulak palayo sa'kin. Nang makaharap kami ay halos habulin namin dalawa ang sariling hininga.Pero tumindig ang balihibo ko ng ngumisi si Ryker ng nakakaloko at pinunasan ang labi niya."You don't have any idea what you are doing. You still a kid." madiin niya sinabi.Wala siya sinayang na oras at iniwan ako mag-isa. Halos umawang ang bibig ko sa ginawa niya. Hindi ako makapaniwala nagawa niya insultuhin ako.Sa ganoon paraan kahit papaano bilib parin ako sarili ko. I already kissed him. I'm happy for that. Atleast, I gave him my first kiss.Wala sa sariling napahawak ako sa labi ko ng maalala ko nangyari nung isang araw. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng hindi maalis sa sistema ko ang kilig. Gusto ko tuloy siya makita kaya mabilis ko inayos ang sarili ko para mag-umagahan. Wala kaming pasok
OptionPagkarinig palang niya sa pangalan ay napaayos siya sa upo. Sa hindi malaman dahilan ay pinagtaasan niya ako ng kilay."Your kuya's friend?"Tumungo ako. " I like him. I want him to be mine.""Selfishness is--""I don't care Dad! Ang gusto ko lang ay maghiwalay sila ng babaeng tipalok na 'yon. Guro siya dad, after all she knows what is right. She's stupid."Hindi agad sumagot si Dad. Tumayo siya at walang alinlangan lumapit siya sa'kin. Hinawakan niya ang braso ko pero mabilis ko rin winaski agad."Hija, I know for sure mahal nila ang isa't-isa kaya alam nila ang consequences."Mabilis ako umiling sa sinabi niya."No..no.no. dad. Huwag mo sabihin sa'kin yan! Alam niyo
Dirty Honesty, ang hirap mahalin ang isang tao kung may taong nagpapatibok ng puso niya. Kahit mahirap, kailangan tanggapin pero sa sitwasyon ko at paniniwala ko na kaya niya din ako mahalin. Well, di ako papayagan na ganun lang. Nagsisimula palang ako. Ayokong sumuko ng ganun ganun nalang. Sa ilang taon namin magkasama bilang mag-asawa. Never ko pa naramdaman na concern siya sa kalagayan ko. He's cold. Walang oras o araw niya pinaramdam sa'kin na hindi ako mahalaga para sa kanya. Kaya mas lalo ako nasasaktan. "Livia please stop it. Magmamaneho ka pa." Lily said. She tried to get my shot glass pero mabilis ko nailayo at sinamaan siya ng tingin.
Accident My head hurt so much. Hindi naging maganda ang pakiramdam ko. Pagkabangon ko pa lang ay parang sasabog na ang ulo ko sa sakit. Hindi na bago sa'kin ang pag-inom pero di ko alam kung bakit ganito nalang kabigat ang pakiramdam ko. I lost. Ang lubos ko nga pagtataka kung paano ako nakarating dito sa kwarto ko at iba na ang suot kong damit. The hell? Halos iuntog ko na ang sarili ko para lang malaman kung sino ang nagdala sa'kin dito sa bahay. Pinakiramdam ko pa nga ang sarili ko kung virgin pa ba ako o hindi. Desperada na yata talaga ako. Napahugot ako ng hininga at dumiretsyo sa banyo. Kailangan ko muna maligo dahil ramdam ko ang lagkit sa buong katawan ko. Hindi ko kayang
I'm sorry "Ma'am...gising na po kayo." Namulat ko nalang bigla ang mata ko at napatingin sa nurse na gumigising sa'kin. Mabilis hinanap ng mata ko si Kuya Steve. Nataranta ako ng makita kong wala na siya sa hinihigaan niya. "Nurse.. N-nasan na yun pasyente dito?" "Hala ma'am! Kanina pa po umalis. Sinabi niya gisingin ko nalang po kayo pag-nakaalis na siya." "What? Kanina pa siya nakaalis?" Tumungo sa'kin ang nurse at pinagpatuloy ang pag-aayos sa hinihigaan kanina ni Kuya Steve. Mabilis ko kinuha ang bag ko sa gilid at nagmamadaling lumabas. Nagbabaka sakali ako na maabutan ko pa siya sa labas ng hospital pero ganoon nalang ang panghihinayang ko ng hindi ko na siya makita. Nanuot ang lamig sa buong katawan ko dahil ngayon ko lang napans
Thank you Padarag siya umupo sa lamesa at magsimula kumain. Saglit ako natigilan sa kinatatayuan ko bago ko napagdesisyon makisabay kumain sa kanya. Hindi kami usual na nagsasabay kumain dahil madalas umaalis agad siya o di kaya ako naman ang wala. I clear my throat at nag-isip ng sasabihin sa kanya. "I-i want to t-thank you.. Masaya ako dahil nagawa mo iparamdam sa'kin ang saya at pagmamahal. I will treasure it. S-sana magbago ang tingin mo tungkol sa'kin because--" Tumigil ako sa pagsasalita ng padabog niya nilapag ang kutsara niya at matalim ako tinitigan. Nanlamig ako sa paraan ng tingin niya. "Wh
Chance Hindi agad ako nakapagsalita." M-magluluto ako Ryker." I said. Hindi siya nagsalita. Siniksik niya ang mukha sa leeg ko. " Are you okay now?" he asked. "Y-yes. I'm fine." sagot ko. Inangat niya ang mukha mula sa leeg ko. Sinilip niya ako. "Sigurado ka?" I nodded. "Y-yes." kaya hinayaan niya na akong tumayo para magluto. Tulala nagtungo sa kitchen para magluto. Okay siguro ang egg, ham at fried rice. I tie my hair and put my apron. Hindi ako marunong magluro pero sana huwag lang ako pumalpak ngayon. Pagkatapos ko magluto ay mabilis ako naghain ng pagkain para sa
WorshipI opened my eyes when I heard her calling my name. My mouth twisted into smile when I smell her scent. I immediately turned my back at mabilis hinuli ang baywang niya.She chuckled as I hugged her tightly."Ryker isa!" she counted."What?" I said.Mas siniksik pa ang mukha sa katawan niya. Fuck, I missed her so bad! No one can tell about what I feel when she's here..beside me. I love her so much that I regret everything what I did. I shouldn't do that or hurt her. Dibale ng saktan niya ako at gamitin basta huwag lang siya aalis sa tabi ko."Ryker." she called me again.Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan siyang nakatitig sa'kin. She smiled at me and her lips curved as if she was amused on something. Napabangon ako bigla ay hinaplos ang pisngi niya."What is it? Tell me." I said.Umiling siya at hindi nakaligtas sa'kin ang pagkislap ng mata niya hudyat na iiyak na naman siya."Hey..hey. what's wrong honey?" I asked her while my concern flashed over my face."D-do you r-really
Marry"Ryker.. M-mali ka. Ako itong pinilit ang sarili sayo kahit hindi naman dapat. I was s-stupid--""No, you're not." mariin na sambit niya.Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita."I'm the one who's stupid. I shouldn't hurt you nor give you so much pain. Even though I want you to let go but I couldn't cause I love you so much Livia that I can't do that. Mahal kita kaya I gave you space at sinunod ang utos ng daddy mo but hindi ko kayang makita kita sa malayo habang lumalaki ang anak natin. Gusto ko makasama kayong dalawa. I want to witnessed every first step of our daughter and I don't want to missed it."Halos nanginig ang tuhod ko sa narinig. Inalis ko ang kamay niya sa beywang ko at lumuhod na rin ako sa harapan niya.I put my hand on his jaw and looking directly into his eyes. " I was waiting for you." I almost whispered.
StartMy eyes only focused on how Ryker take care of our daughter. The celebration is not yet done and about the commotion earlier. No word came from my mouth. My heart fluttered when I saw him in front of me and all pain plastered on his face. His smile is the one of the most important that happened to my life. Akala ko hindi na dadating ang araw na ito na makikita ko si Fern sa mga bisig ni Ryker.I can't help but to smiled while looking at them. Hindi nagtagal ay napadako ang paningin ni Ryker sa gawi ko. He gave me a sweet smile while kissing our daughter.Inabot kami ng gabi sa labas habang ang iba namin bisita ay nagkakasayahan. Konti lang ang naiwan kaya kahit papaano ay hindi kami nakakaistorbo sa iba.Hindi ko mapigilan mapangiti sa tuwing sinusubukan ni Ryker patawanin si Fern pero habang tumatagal ay napapansin ko ang pagiging malumanay ng mga mata ni Fern hudyat na pagod na ang bata. Bahagyang humikab si Fern at nabasa ko sa bibig ni Ryker na tinatanong kung inaantok na ba
BackNang dumating ang araw ng dumating sila Mommy at niyakap nila ako ng mahigpit. Marami silang dalang regalo hindi lang para sa'kin kundi para kay Fern."Oh, kamusta ka naman anak dito? Where's Steve?" sambit ni Mommy at nilibot ang tingin sa buong bahay.Napakamot ako sa batok at naghahanap ng siempo kung papaano oo sasabihin sa kanya."Nagsabi siya sa'kin na may pupunta siyang business trip pero susubukan naman niya makapunta sa birthday ni Fern."She nodded and take her glance at Fern. She immediately went to her and carry her.Pinagmasdan ko sila ni Mommy at tuwang-tuwa naman siya habang nilalaro siya. Until someone spoke behind me. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Dad at ganoon rin ang ginawa ko."I missed you darling." he whispered. A small smiled formed to my lips.Sa totoo
Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan
BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi
Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang
HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu
Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi