Anger
Mabibigat ang naging katok ko kaya wala pang ilang minuto ay bumukas na ang pintuan at kung sinuswerte ka nga naman.
Mr. Rafanan is our Principal.
"Oh, Ms. Angeles! It's nice to see you again. " masiglang bungad niya sa'kin.
Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya at hindi na nagsayang ng oras at pinakita sa kanya ang nakuha kong litrato.
Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya at halos hindi na maipinta.
"I will handle this. Thank you Ms. Angeles."
A wickedly smirk flashed on my lips. Maybe, sa ganitong paraan ay matatapos kung ano meron sa kanya. Ayoko sa lahat na may humaharang sa dadaaranan ko.
Especially, this time I like him. Kaya mas lalo ako hindi papayag.
Nang pumasok ako sa classroom ay mabilis na tumahimik ang mga classmate ko. Napailing nalang ako at pinagtaasan sila ng kilay. Tahimik ako
umupo sa dulo kung saan ang gusto kong pwesto. Wala pa sinayang na ilang minuto ay pumasok ang isang guro na kakakilala ko lang kanina.Napatawa ako ng mapakla sa isip ko. Since she's here, I'm pretty sure na walang problema kung magtanong ako?
Before she open her mouth. I cut her.
"Ma'am may I ask a question?"
Naagaw ko ang lahat ng atensyon nila. Lalo na ang guro nasa harapan namin lahat. Nagtataka pa siya sa naging kilos ko kaya mabilis siya tumungo.
"Okay.. Ms...."
"Ms. Angeles. Please, pakitandaan na rin ang last name ko."
Hindi nakaligtas sa'kin ang pagtaas niya ng kilay. Maarte ako tumayo sa upuan ko at pinagkrus ang braso.
"Do you think Ma'am, ang pagkakaroon ng isang relasyon between student and teacher ay pwede or forbidden?"
She furrowed her eyebrow and feeling uneasy.
Di ko tuloy mapigilan mapatawa sa isip ko.
"O-ofcourse, that's unprofessinal and forbidden. P-pinagbabawal ang pag-kakaroon ng isang relasyon sa isang guro at studyante."
She can't look directly at me dahilan kung bakit nagkaroon ng confident sa sarili.
Ngayon lang nag-sink in sa isip ko ang bulungan ng mga taong nasa paligid ko. Marahas ako huminga ng malalim at hindi sila pinansin.
"Kung ganoon Ma'am bakit nakita kitang nakikipaghalikan sa isang studyante dito? Wala ka pang respeto sa school at talagang unang araw niyo pa ginawa? Really ma'am?"
She look paled and when she tried to open her mouth but she closed it again. Tila di makahanap ng tamang isasagot.
"I-i d-don't k-know what are you talking about."
Walang alinlangan ako umirap sa kanya kaya halos napasinghap siya sa naging trato ko.
"Okay, deny it as long as you can. May I sit down?"
Hindi na ako naghintay ng permisyo niya at umupo na ako. Wala nang oras pa at dumating si Mr. Rafanan para kay Ms. Kithana. Well, ngayon ko lang nalaman ang pangalan niya pero kung sabagay wala akong panahon para tanungin pa ang pangalan niya.
Naiinis ako sa pagmumukha niya. Wala akong alam kung anong nakita sa kanya ni Ryker. Eh, mukhang mas matanda siya kay Ryker eh.
Marami nagtatanong sa'kin kung paano ko nalaman. Hindi ko hilig ang pagkwento sa kanila kaya mas pinili kong huwag pansinin at tumihimik nalang. Mukhang napansin naman nila iyon kaya tumahimik din sila.
Matapos ang ilang subject ay tsaka ko lang nakita si Ms. Kathana umiiyak at dala ang gamit niya. Kaya agad naki-usisa ang mga classmate ko habang ako pinili ko nang umupo.
Di ko alam kung tanga lang ba siya at naisipan pa niya pumunta sa loob.
Pagkapasok niya ay mabilis na dumapo ang paningin niya sa'kin. Pinagtaasan ko siya ng kilay at ngumisi ng nakakaloko sa kanya. Iniwas niya ang tingin sa'kin at kinuha ang iba niyang gamit. Hindi siya nagsalita kaya nang umalis siya at nagsibulungan ulit ang classmate ko.
Oh, atleast she knew what she doing right? That boy is not for her.
Ang ngiti sa labi ko ay hindi maalis sa labi ko lalo na sinabi sa amin ni Ma'am na fired nila si Kathana. I feel sorry for her. Siguro naman alam niya kung saan siya lulugar, di'ba?
"Livia." isang madiin na boses ang nagpatigil sa'kin.
Nakita ko si Ryker naghihinagpis sa galit. Ang ngiti sa labi kanina ay mabilis naglaho. Kinabahan ako sa klase ng tingin niya. Alam ko nakarating na sa kanya ang nangyari kanina. Malamang sinabi sa kanya ng babae iyon.
I act normal. I took a deep breath and crossed my arm.
Pinagtaasan ko siya ng kilay.
"What?" asik ko.
Mas lalong tumalim ang tingin niya sa'kin at tumingin muna sa paligid. What's the matter Ryker? Di kayang gumawa ng iskandalo?
Dinakma niya ang braso ko at hinila palabas ng canteen. All people are curious while looking us.
Curiousity really killed the cats, huh?
Umangat ang gilid ng labi ko ng dinala niya ako sa liblib na lugar na walang makakakita sa amin. Takot ba siya may makakakita sa amin? Hindi dapat. Well, wala naman nagugulat kung may nagsosolo flight na studyante sa tagong lugar, di'ba?
Marahas niya ako sinandal sa pader at mariin na hinawakan ang palapulsuhan ko. Bumababa ang tingin ko doon at nakita ko namula ang balat ko. Suminghap ako sa ginawa niya bagkus ang isang kamay ko malaya ay hinawakan ang dibdib niya.
Hinagod ko ang dibdib niya na siyang kinagulat niya. Hindi ko nilubayan ang tingin ko sa kanya kaya kita ko kung paano sinundan niya ng tingin iyon.
"Do you want me to be with you... Alone, honey?" sambit ko.
Umakyat ang kamay ko sa leeg niya pero madarag niya lang tinapig iyon. Umawang pa ang labi ko sa ginawa niya.
"Hindi ako natutuwa sa ginagawa mo."
"Well, ako natutuwa. Do you have a problem with that honey?"
Napataas ang kilay ko ng biglang nawala ang inis sa mukha niya pero mabilis din bumalik. Napairap nalang ako sa ginawa niya at ngumiti ng mapakla sa kanya.
"Ouch! Ryker masakit." sambit ko.
Nangunot lang ng noo niya kaya binaba ko ang tingin ko at tinaas ang kamay niyang mahigpit na nakakapit sa wrist ko.
Binitawan naman niya iyon. Mabilis ko iyon tinignan pero nakakulong.parin ako sa kanya.
"Why did you do that? May karapatan ka ba gawin iyon!" sigaw niya.
Maarte kong pinikit ang mata ko sa biglaan sigaw niya. Masyado siyang galit sa ginawa ko. Bakit sa unang-una palang ay tama na ang ginawa ko! Hindi maganda ang pagkakaroon ng relasyon ng isang guro sa sariling studyante!
Pagiging tanga at desperada ang tawag doon! Bakit? Wala ba siyang makita kaya pati studyante niya ang tinitira niya?
"Are you kidding me Ryker? Teacher mo iyon. Teacher natin iyon! Kaya bakit ka makikipag---"
"I don't Fucking care! I love her and that is enough reason." he said and glared at me.
Madabog niya sinandal ang kamay niya at nilapit ang mukha sa'kin. Suminghap ako sa ginawa niya pero hindi parin nakaligtas sa'kin ang sinabi niya. Pumakla ang mukha ko at malamig siya tinitigan.
"R-really? Are you serious Ryker?"
"Call me kuya!" asik niya.
"The hell I care!" sigaw ko pabalik. Sa inis ko at sa sobrang lapit narin ng mukha ko sa kanya ay walang pasitabing sinakop ko ang labi niya. Umakyat ang kamay ko sa dibdib niya at kumapit ng maigi sa damit. Ang isa naman ay hinawakan ko ang batok niya dahil sinubukan niya pa kumawala.
Anong akala niya hahayaan ko siya?
Hinalikan ko siya ng mariin at mas diniin pa ang sarili. Sa bilis ng tibok ng puso ko, pakiramdaman ko iisa lang tibok ng puso namin dalawa. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng hinalikan din niya ako pabalik. Kaya mas nagkaroon pa ako ng pagkakataon paigihan halikan siya. Napapaurong ang ulo ko ng diniin niya ang labi niya kaya halos sumasanggi na ang ngipin niya sa labi ko.
He harshly plunged his tongue inside my mouth. Marahas ang paraan ng paghalik sa'kin.
Tumaas ang kamay at walang sabi-sabi.. Hinila niya ang blouse ko at halos nagsitalsikan ang botones ko. Nanlaki ang mata ko ng maramdaman ko ang maiinit niyang kamay tumaas hanggang hinawakan niya ang dibdib ko
Shut upNagulat ako sa ginawa niya kaya mabilis ko siya tinulak palayo sa'kin. Nang makaharap kami ay halos habulin namin dalawa ang sariling hininga.Pero tumindig ang balihibo ko ng ngumisi si Ryker ng nakakaloko at pinunasan ang labi niya."You don't have any idea what you are doing. You still a kid." madiin niya sinabi.Wala siya sinayang na oras at iniwan ako mag-isa. Halos umawang ang bibig ko sa ginawa niya. Hindi ako makapaniwala nagawa niya insultuhin ako.Sa ganoon paraan kahit papaano bilib parin ako sarili ko. I already kissed him. I'm happy for that. Atleast, I gave him my first kiss.Wala sa sariling napahawak ako sa labi ko ng maalala ko nangyari nung isang araw. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng hindi maalis sa sistema ko ang kilig. Gusto ko tuloy siya makita kaya mabilis ko inayos ang sarili ko para mag-umagahan. Wala kaming pasok
OptionPagkarinig palang niya sa pangalan ay napaayos siya sa upo. Sa hindi malaman dahilan ay pinagtaasan niya ako ng kilay."Your kuya's friend?"Tumungo ako. " I like him. I want him to be mine.""Selfishness is--""I don't care Dad! Ang gusto ko lang ay maghiwalay sila ng babaeng tipalok na 'yon. Guro siya dad, after all she knows what is right. She's stupid."Hindi agad sumagot si Dad. Tumayo siya at walang alinlangan lumapit siya sa'kin. Hinawakan niya ang braso ko pero mabilis ko rin winaski agad."Hija, I know for sure mahal nila ang isa't-isa kaya alam nila ang consequences."Mabilis ako umiling sa sinabi niya."No..no.no. dad. Huwag mo sabihin sa'kin yan! Alam niyo
Dirty Honesty, ang hirap mahalin ang isang tao kung may taong nagpapatibok ng puso niya. Kahit mahirap, kailangan tanggapin pero sa sitwasyon ko at paniniwala ko na kaya niya din ako mahalin. Well, di ako papayagan na ganun lang. Nagsisimula palang ako. Ayokong sumuko ng ganun ganun nalang. Sa ilang taon namin magkasama bilang mag-asawa. Never ko pa naramdaman na concern siya sa kalagayan ko. He's cold. Walang oras o araw niya pinaramdam sa'kin na hindi ako mahalaga para sa kanya. Kaya mas lalo ako nasasaktan. "Livia please stop it. Magmamaneho ka pa." Lily said. She tried to get my shot glass pero mabilis ko nailayo at sinamaan siya ng tingin.
Accident My head hurt so much. Hindi naging maganda ang pakiramdam ko. Pagkabangon ko pa lang ay parang sasabog na ang ulo ko sa sakit. Hindi na bago sa'kin ang pag-inom pero di ko alam kung bakit ganito nalang kabigat ang pakiramdam ko. I lost. Ang lubos ko nga pagtataka kung paano ako nakarating dito sa kwarto ko at iba na ang suot kong damit. The hell? Halos iuntog ko na ang sarili ko para lang malaman kung sino ang nagdala sa'kin dito sa bahay. Pinakiramdam ko pa nga ang sarili ko kung virgin pa ba ako o hindi. Desperada na yata talaga ako. Napahugot ako ng hininga at dumiretsyo sa banyo. Kailangan ko muna maligo dahil ramdam ko ang lagkit sa buong katawan ko. Hindi ko kayang
I'm sorry "Ma'am...gising na po kayo." Namulat ko nalang bigla ang mata ko at napatingin sa nurse na gumigising sa'kin. Mabilis hinanap ng mata ko si Kuya Steve. Nataranta ako ng makita kong wala na siya sa hinihigaan niya. "Nurse.. N-nasan na yun pasyente dito?" "Hala ma'am! Kanina pa po umalis. Sinabi niya gisingin ko nalang po kayo pag-nakaalis na siya." "What? Kanina pa siya nakaalis?" Tumungo sa'kin ang nurse at pinagpatuloy ang pag-aayos sa hinihigaan kanina ni Kuya Steve. Mabilis ko kinuha ang bag ko sa gilid at nagmamadaling lumabas. Nagbabaka sakali ako na maabutan ko pa siya sa labas ng hospital pero ganoon nalang ang panghihinayang ko ng hindi ko na siya makita. Nanuot ang lamig sa buong katawan ko dahil ngayon ko lang napans
Thank you Padarag siya umupo sa lamesa at magsimula kumain. Saglit ako natigilan sa kinatatayuan ko bago ko napagdesisyon makisabay kumain sa kanya. Hindi kami usual na nagsasabay kumain dahil madalas umaalis agad siya o di kaya ako naman ang wala. I clear my throat at nag-isip ng sasabihin sa kanya. "I-i want to t-thank you.. Masaya ako dahil nagawa mo iparamdam sa'kin ang saya at pagmamahal. I will treasure it. S-sana magbago ang tingin mo tungkol sa'kin because--" Tumigil ako sa pagsasalita ng padabog niya nilapag ang kutsara niya at matalim ako tinitigan. Nanlamig ako sa paraan ng tingin niya. "Wh
Chance Hindi agad ako nakapagsalita." M-magluluto ako Ryker." I said. Hindi siya nagsalita. Siniksik niya ang mukha sa leeg ko. " Are you okay now?" he asked. "Y-yes. I'm fine." sagot ko. Inangat niya ang mukha mula sa leeg ko. Sinilip niya ako. "Sigurado ka?" I nodded. "Y-yes." kaya hinayaan niya na akong tumayo para magluto. Tulala nagtungo sa kitchen para magluto. Okay siguro ang egg, ham at fried rice. I tie my hair and put my apron. Hindi ako marunong magluro pero sana huwag lang ako pumalpak ngayon. Pagkatapos ko magluto ay mabilis ako naghain ng pagkain para sa
His actions "Are you mad at me?" I asked. "No." he said coldly. Ibang-iba ang kinikilos niya sa salita niya. "Thank you." I said. Pagkatapos ko bumaba. Hindi niya pinansin ang sinabi ko. Iniwas niya ang tingin sa'kin at tahimik na sinarado ang pintuan. Naagaw ang atensyon ko ng mapagawi ang paningin ko sa likod niya. Hindi ko napigilan ang sarili na humanga. This place is amazing and fabulous! Ang masarap na simoy na hangin na malambot kung dumampi sa balat ko. Napahakbang ako ng wala sa sarili at napatingin sa buong paligid. Sobrang lawak ng paligid pero sobra
WorshipI opened my eyes when I heard her calling my name. My mouth twisted into smile when I smell her scent. I immediately turned my back at mabilis hinuli ang baywang niya.She chuckled as I hugged her tightly."Ryker isa!" she counted."What?" I said.Mas siniksik pa ang mukha sa katawan niya. Fuck, I missed her so bad! No one can tell about what I feel when she's here..beside me. I love her so much that I regret everything what I did. I shouldn't do that or hurt her. Dibale ng saktan niya ako at gamitin basta huwag lang siya aalis sa tabi ko."Ryker." she called me again.Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan siyang nakatitig sa'kin. She smiled at me and her lips curved as if she was amused on something. Napabangon ako bigla ay hinaplos ang pisngi niya."What is it? Tell me." I said.Umiling siya at hindi nakaligtas sa'kin ang pagkislap ng mata niya hudyat na iiyak na naman siya."Hey..hey. what's wrong honey?" I asked her while my concern flashed over my face."D-do you r-really
Marry"Ryker.. M-mali ka. Ako itong pinilit ang sarili sayo kahit hindi naman dapat. I was s-stupid--""No, you're not." mariin na sambit niya.Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita."I'm the one who's stupid. I shouldn't hurt you nor give you so much pain. Even though I want you to let go but I couldn't cause I love you so much Livia that I can't do that. Mahal kita kaya I gave you space at sinunod ang utos ng daddy mo but hindi ko kayang makita kita sa malayo habang lumalaki ang anak natin. Gusto ko makasama kayong dalawa. I want to witnessed every first step of our daughter and I don't want to missed it."Halos nanginig ang tuhod ko sa narinig. Inalis ko ang kamay niya sa beywang ko at lumuhod na rin ako sa harapan niya.I put my hand on his jaw and looking directly into his eyes. " I was waiting for you." I almost whispered.
StartMy eyes only focused on how Ryker take care of our daughter. The celebration is not yet done and about the commotion earlier. No word came from my mouth. My heart fluttered when I saw him in front of me and all pain plastered on his face. His smile is the one of the most important that happened to my life. Akala ko hindi na dadating ang araw na ito na makikita ko si Fern sa mga bisig ni Ryker.I can't help but to smiled while looking at them. Hindi nagtagal ay napadako ang paningin ni Ryker sa gawi ko. He gave me a sweet smile while kissing our daughter.Inabot kami ng gabi sa labas habang ang iba namin bisita ay nagkakasayahan. Konti lang ang naiwan kaya kahit papaano ay hindi kami nakakaistorbo sa iba.Hindi ko mapigilan mapangiti sa tuwing sinusubukan ni Ryker patawanin si Fern pero habang tumatagal ay napapansin ko ang pagiging malumanay ng mga mata ni Fern hudyat na pagod na ang bata. Bahagyang humikab si Fern at nabasa ko sa bibig ni Ryker na tinatanong kung inaantok na ba
BackNang dumating ang araw ng dumating sila Mommy at niyakap nila ako ng mahigpit. Marami silang dalang regalo hindi lang para sa'kin kundi para kay Fern."Oh, kamusta ka naman anak dito? Where's Steve?" sambit ni Mommy at nilibot ang tingin sa buong bahay.Napakamot ako sa batok at naghahanap ng siempo kung papaano oo sasabihin sa kanya."Nagsabi siya sa'kin na may pupunta siyang business trip pero susubukan naman niya makapunta sa birthday ni Fern."She nodded and take her glance at Fern. She immediately went to her and carry her.Pinagmasdan ko sila ni Mommy at tuwang-tuwa naman siya habang nilalaro siya. Until someone spoke behind me. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Dad at ganoon rin ang ginawa ko."I missed you darling." he whispered. A small smiled formed to my lips.Sa totoo
Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan
BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi
Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang
HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu
Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi