LOGINShare
EPILOGUE
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Zethlie_laneHi Ading! This will be the last chapter which is Epilogue. Thank you for being with me. Hopefully I see you for the next story!
Related chapters
WORSHIPPED PROLOGUE
A dim light mixed some of color. It's feels like every darkness ay kayang tumabasan ng napakaraming kulay. Nakakahilo at di malaman kung saan pipirmi. Nagkakagulo na ang taong nasa paligid ko pero eto ako, nasa gilid nakaupo, nakamasid sa bawat galaw nila.Bawat tao nandito ay may sarili-sariling buhay. They don't care about their surroundings. May iba sa kanila nagsasaya habang nagiinuman, meron naman mas pinili nalang mag-isa at magmumukmok sa isang tabi. May iba din sa kanila na mas gusto sumabay sa bawat haplos ng musika na siyang pinapatugtog ng DJ na talagang kinababaliwanan ng bawat tao. May nakita pa nga akong nagsasayaw sa may stage marahil sa sobrang kalasingan.Lahat ng tao may rason kung bakit sila naririto, siguro ang iba ay dahil may gusto i-celebration, ang iba gusto lang magsaya at makalimot sa lahat ng problema sa buhay. That how I felt right now. I wanted to escape of all my problem. Kahit sandali, gusto ko
WORSHIPPED CHAPTER 1
Slipped"Bakit wala naman problema tutal asawa mo naman siya, ah?"I chuckled what Lily said to me. My eyes only focused on the ground, thinking about what happened last night.Kadalasan palagi ganoon ang nangyayari kapag may nangyayari sa amin. Asawa ko nga pero binabalewala niya ako.I drank all the tequila on my glass. Every beats of the music was rude but people like it. I lazily put my glass on the table and call the waiter again."That's enough Livia."Lily tried to get my glass pero hindi niya nagawa dahil mabilis ko nailayo. Tinitigan ko siya ng masama pero humalukipkip lang siya sa'kin."So, are you still a virgin?" she asked.Napairap ako sa wala sa oras.
WORSHIPPED CHAPTER 2
KissLabis-labis ang kaba ko ng lumuhod siya mismo sa harap ko at tinignan maigi ang sugat na natamo kanina. Kahit nasa loob kami ay nagawa ng hangin pumasok sa loob kaya nanginig ang katawan ko sa lamig.Napaangat ang tingin niya sa'kin at kumunot ang noo. Hindi ko tuloy naiwasan pag-initan ng pisngi sa paraan ng tingin niya. Mga tingin pilit na binabasa kung ano man ang nasa isip ko.Ang mga mata niyang naninimbang tuwing nagkakasalubong lagi ang mga paningin namin.Kagat labi ko iniwas ang paningin ko."Eto lang ba ang masakit sa'yo?" malamig na tanong niya sa'kin.Tumingin ako sa sahig at parang isang pitik sa hangin ay ngayon ko lang naalala na masama pala ang pagkakabagsak ko sa sahig."M-my..waist
WORSHIPPED CHAPTER 3
AngerMabibigat ang naging katok ko kaya wala pang ilang minuto ay bumukas na ang pintuan at kung sinuswerte ka nga naman.Mr. Rafanan is our Principal."Oh, Ms. Angeles! It's nice to see you again. " masiglang bungad niya sa'kin.Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya at hindi na nagsayang ng oras at pinakita sa kanya ang nakuha kong litrato.Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya at halos hindi na maipinta."I will handle this. Thank you Ms. Angeles."A wickedly smirk flashed on my lips. Maybe, sa ganitong paraan ay matatapos kung ano meron sa kanya. Ayoko sa lahat na may humaharang sa dadaaranan ko.Especially, this time I like him. Kaya mas lalo ako hindi papayag.Nang pumasok ako sa classroom ay mabilis na tumahimik ang mga classmate ko. Napailing nalang ako at pinagtaasan sila ng kilay. Tahimik akoum
WORSHIPPED CHAPTER 4
Shut upNagulat ako sa ginawa niya kaya mabilis ko siya tinulak palayo sa'kin. Nang makaharap kami ay halos habulin namin dalawa ang sariling hininga.Pero tumindig ang balihibo ko ng ngumisi si Ryker ng nakakaloko at pinunasan ang labi niya."You don't have any idea what you are doing. You still a kid." madiin niya sinabi.Wala siya sinayang na oras at iniwan ako mag-isa. Halos umawang ang bibig ko sa ginawa niya. Hindi ako makapaniwala nagawa niya insultuhin ako.Sa ganoon paraan kahit papaano bilib parin ako sarili ko. I already kissed him. I'm happy for that. Atleast, I gave him my first kiss.Wala sa sariling napahawak ako sa labi ko ng maalala ko nangyari nung isang araw. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng hindi maalis sa sistema ko ang kilig. Gusto ko tuloy siya makita kaya mabilis ko inayos ang sarili ko para mag-umagahan. Wala kaming pasok
WORSHIPPED CHAPTER 5
OptionPagkarinig palang niya sa pangalan ay napaayos siya sa upo. Sa hindi malaman dahilan ay pinagtaasan niya ako ng kilay."Your kuya's friend?"Tumungo ako. " I like him. I want him to be mine.""Selfishness is--""I don't care Dad! Ang gusto ko lang ay maghiwalay sila ng babaeng tipalok na 'yon. Guro siya dad, after all she knows what is right. She's stupid."Hindi agad sumagot si Dad. Tumayo siya at walang alinlangan lumapit siya sa'kin. Hinawakan niya ang braso ko pero mabilis ko rin winaski agad."Hija, I know for sure mahal nila ang isa't-isa kaya alam nila ang consequences."Mabilis ako umiling sa sinabi niya."No..no.no. dad. Huwag mo sabihin sa'kin yan! Alam niyo
WORSHIPPED CHAPTER 6
Dirty Honesty, ang hirap mahalin ang isang tao kung may taong nagpapatibok ng puso niya. Kahit mahirap, kailangan tanggapin pero sa sitwasyon ko at paniniwala ko na kaya niya din ako mahalin. Well, di ako papayagan na ganun lang. Nagsisimula palang ako. Ayokong sumuko ng ganun ganun nalang. Sa ilang taon namin magkasama bilang mag-asawa. Never ko pa naramdaman na concern siya sa kalagayan ko. He's cold. Walang oras o araw niya pinaramdam sa'kin na hindi ako mahalaga para sa kanya. Kaya mas lalo ako nasasaktan. "Livia please stop it. Magmamaneho ka pa." Lily said. She tried to get my shot glass pero mabilis ko nailayo at sinamaan siya ng tingin.
WORSHIPPED CHAPTER 7
Accident My head hurt so much. Hindi naging maganda ang pakiramdam ko. Pagkabangon ko pa lang ay parang sasabog na ang ulo ko sa sakit. Hindi na bago sa'kin ang pag-inom pero di ko alam kung bakit ganito nalang kabigat ang pakiramdam ko. I lost. Ang lubos ko nga pagtataka kung paano ako nakarating dito sa kwarto ko at iba na ang suot kong damit. The hell? Halos iuntog ko na ang sarili ko para lang malaman kung sino ang nagdala sa'kin dito sa bahay. Pinakiramdam ko pa nga ang sarili ko kung virgin pa ba ako o hindi. Desperada na yata talaga ako. Napahugot ako ng hininga at dumiretsyo sa banyo. Kailangan ko muna maligo dahil ramdam ko ang lagkit sa buong katawan ko. Hindi ko kayang
Latest chapter
WORSHIPPED EPILOGUE
WorshipI opened my eyes when I heard her calling my name. My mouth twisted into smile when I smell her scent. I immediately turned my back at mabilis hinuli ang baywang niya.She chuckled as I hugged her tightly."Ryker isa!" she counted."What?" I said.Mas siniksik pa ang mukha sa katawan niya. Fuck, I missed her so bad! No one can tell about what I feel when she's here..beside me. I love her so much that I regret everything what I did. I shouldn't do that or hurt her. Dibale ng saktan niya ako at gamitin basta huwag lang siya aalis sa tabi ko."Ryker." she called me again.Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan siyang nakatitig sa'kin. She smiled at me and her lips curved as if she was amused on something. Napabangon ako bigla ay hinaplos ang pisngi niya."What is it? Tell me." I said.Umiling siya at hindi nakaligtas sa'kin ang pagkislap ng mata niya hudyat na iiyak na naman siya."Hey..hey. what's wrong honey?" I asked her while my concern flashed over my face."D-do you r-really
WORSHIPPED CHAPTER 43
Marry"Ryker.. M-mali ka. Ako itong pinilit ang sarili sayo kahit hindi naman dapat. I was s-stupid--""No, you're not." mariin na sambit niya.Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita."I'm the one who's stupid. I shouldn't hurt you nor give you so much pain. Even though I want you to let go but I couldn't cause I love you so much Livia that I can't do that. Mahal kita kaya I gave you space at sinunod ang utos ng daddy mo but hindi ko kayang makita kita sa malayo habang lumalaki ang anak natin. Gusto ko makasama kayong dalawa. I want to witnessed every first step of our daughter and I don't want to missed it."Halos nanginig ang tuhod ko sa narinig. Inalis ko ang kamay niya sa beywang ko at lumuhod na rin ako sa harapan niya.I put my hand on his jaw and looking directly into his eyes. " I was waiting for you." I almost whispered.
WORSHIPPED CHAPTER 42
StartMy eyes only focused on how Ryker take care of our daughter. The celebration is not yet done and about the commotion earlier. No word came from my mouth. My heart fluttered when I saw him in front of me and all pain plastered on his face. His smile is the one of the most important that happened to my life. Akala ko hindi na dadating ang araw na ito na makikita ko si Fern sa mga bisig ni Ryker.I can't help but to smiled while looking at them. Hindi nagtagal ay napadako ang paningin ni Ryker sa gawi ko. He gave me a sweet smile while kissing our daughter.Inabot kami ng gabi sa labas habang ang iba namin bisita ay nagkakasayahan. Konti lang ang naiwan kaya kahit papaano ay hindi kami nakakaistorbo sa iba.Hindi ko mapigilan mapangiti sa tuwing sinusubukan ni Ryker patawanin si Fern pero habang tumatagal ay napapansin ko ang pagiging malumanay ng mga mata ni Fern hudyat na pagod na ang bata. Bahagyang humikab si Fern at nabasa ko sa bibig ni Ryker na tinatanong kung inaantok na ba
WORSHIPPED CHAPTER 41
BackNang dumating ang araw ng dumating sila Mommy at niyakap nila ako ng mahigpit. Marami silang dalang regalo hindi lang para sa'kin kundi para kay Fern."Oh, kamusta ka naman anak dito? Where's Steve?" sambit ni Mommy at nilibot ang tingin sa buong bahay.Napakamot ako sa batok at naghahanap ng siempo kung papaano oo sasabihin sa kanya."Nagsabi siya sa'kin na may pupunta siyang business trip pero susubukan naman niya makapunta sa birthday ni Fern."She nodded and take her glance at Fern. She immediately went to her and carry her.Pinagmasdan ko sila ni Mommy at tuwang-tuwa naman siya habang nilalaro siya. Until someone spoke behind me. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Dad at ganoon rin ang ginawa ko."I missed you darling." he whispered. A small smiled formed to my lips.Sa totoo
WORSHIPPED CHAPTER 40
Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan
WORSHIPPED CHAPTER 39
BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi
WORSHIPPED CHAPTER 38
Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang
WORSHIPPED CHAPTER 37
HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu
WORSHIPPED CHAPTER 36
Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi
