Home / All / WORSHIPPED / CHAPTER 1

Share

CHAPTER 1

Author: Zethlie_lane
last update Last Updated: 2021-04-22 22:15:59

Slipped

"Bakit wala naman problema tutal asawa mo naman siya, ah?"

I chuckled what Lily said to me. My eyes only focused on the ground, thinking about what happened last night.

Kadalasan palagi ganoon ang nangyayari kapag may nangyayari sa amin. Asawa ko nga pero binabalewala niya ako.

I drank all the tequila on my glass. Every beats of the music was rude but people like it. I lazily put my glass on the table and call the waiter again.

"That's enough Livia."

Lily tried to get my glass pero hindi niya nagawa dahil mabilis ko nailayo. Tinitigan ko siya ng masama pero humalukipkip lang siya sa'kin.

"So, are you still a virgin?" she asked.

Napairap ako sa wala sa oras.

" Ano ba sa tingin mo? Of course! I'm still a fucking virgin." I angrily said at her.

" Kung gusto mo talaga makipag-sex at ayaw ng asawa mo. Why not sa iba na lang or pleasure yourself. " she said without looking at me.

She look around while sipping her wine.

Naging marahas ang pag-sulyap ko sa kanya.

"What the fuck? Pleasure yourself, seryoso ka?"

Hindi niya napigilan tumawa sa naging reaksyon ko. Matalim ko siya tinitigan at mas piniling tumahimik nalang na siyang pinagkabit-balikat niya.

Bumalik muli ang paningin ko sa mga taong nagsasayaw at basang-basa na dahil bubbles na pakuno nilang lahat. Ayokong mabasa kaya mas pinili kong mag stay sa bar station kaysa magpabasa.

Just for tonight. I'm with my friend. Lily. Siya ang madalas kong nakakasama ko noon sa mga ganitong party kaya hindi na ako magtataka kung sakaling magkita kami ngayon.

I just want to forget what happened last night. Ito lang ang naisip kong solusyon ang magpakalasing.

Nasa iisang bahay kami pero kung magkita kami ay parang hindi kami magkakilala. Hindi niya ako pinapakialam sa lahat ng ginagawa ko kaya kahit magpa-umaga ako dito ay hindi niya ako hahanapin. Kaya yung nangyari kagabi sa amin dalawa. My pride only left with me.

It's hurt but I'm used it. Sa dalawang taon pagsasama namin ay walang nagbago. Galit na galit siya sa'kin kaya ganito nalang ang turing niya sa'kin. Isang hangin.. Imposibleng makita pero nararamdaman.

Obviously, he's just ignore it and pretend that he didn't saw me.

Isang maingay na katok nagmumula sa kwarto ko. Iminulat ko ang mata ko at onos na tumingin sa pintuan ng kwarto ko. Mula sa pagkakahiga sa kama at magulo ang buhok ay tamad ako tumayo at binuksan ang pinto handang suntukin ang taong nasa likod ng pintuan.

"Hi, sweety!" isang masiglang boses ang sumalubong sa'kin.

My jaw dropped when I saw my greatest enemy in front of me. Umukit ang mapaglarong ngiti sa kanyang labi na siyang inismidan ko.

My brother.

Mabilis ako natauhan at pinagtaasan siya ng kilay.

"What are you doing here?"

"You don't miss me?"

"No." matigas na sambit ko.

I closed the door.  Huminga ako ng malalim at pumunta sa comfort room pero bago ko pa magawa ay narinig ko ulit ang sunod-sunod na katok niya.

"Hey, come on sweety! Nandito si Steven."

Natigilan ako ng marinig ko ang pangalan ng paborito kong barkada ni Kuya. Kaya hindi ako nagtagal ng ilang minuto sa banyo at bumababa agad. Wearing my sleeveless shirt and short shorts and my hair was messy. Hindi na ako nag-abala pang ayusin ang sarili ko.

I'm so excited makita si Kuya and it's been a year when I saw him. 

"O my gosh, Kuyaaaa...Steve!"

My excitement was overwhelming when he turned around and smile genuinely.

I hugged him tightly.

"Kamusta na ang baby ko?"

Napangiwi ako sa paraan ng tawag niya sa'kin. Walang kaso sa'kin sa ganoon endearment pero nasa tamang edad na ako at dapat hindi niya na ako tinatawag sa ganoon paraan.

I'm 18 and I think that endearment is not suited for my age.

Magre-reklamo sana ako pero may isang tao ang nakakuha ng atensyon ko. Napasinghap ako ng makitang nakatitig siya sa'kin na parang inuobserbahan ang bawat kilos ko.

Hindi ko na nasundan pa ang mga sinasabi ni Kuya Steve kaya hindi nagtagal ay napansin niya rin iyon at sinundan na din ang tinitignan ko.

"He's my cousin and our friend. His name is Ryker."

Sa una hindi ko nasundan ang sinabi niya pero kalaunan, nakuha ko rin. Nagwala ng husto ang puso ko nang mapansin kong tinignan niya ako pabalik. My throat is starting to dry and I don't know what the reason is. He's presence is intimidating that my breath hitched.

He is breath taking.

No word came out from his mouth. He's just starting at me and the way his eyes drifted over my body... Sent down to my spine. His eyes full of authority. At ang mga nadepina niyang kilay ay makapal pero bagay na bagay sa mata niyang mapusok.

His point nose, brown skin and red lips.. It feels like he's too perfect for my sight.

I tried to act normal but suddenly, I conscious what I wearing right know. Hindi ko alam kung mahihiya ako at bumalik sa kwarto ko upang magpalit pero ang ilahad niya ang kamay niya sa'kin ay nagkagulo na pag-iisip ko.

" Ryker." he said again.

"L-livia." my voice cracked.

Kasabay ng pag-nginig ng boses ko ay ang kamay kong inabot sa kanya. Napansin niya iyon kaya mabilis niya binitawan ang kamay ko, nagtagal ang paningin ko roon pero mabilis rin nakapabawi.

"She's Justine little sister."

Sa pagkakataon ito ay naagaw ni Kuya Steve ang atensyon ko. Nakangisi siya sa'kin pero nang makita ang masasama ang tingin ko ay mabilis siya ngumuso at inakbayan ako.

" I'm sorry. Nakalimutan ko na pala malaki ka na." 

Imbes na matuwa sa sinabi niya ay mas nainis pa ako lalo. Siniko ko siya sa tagiliran at pasimpleng tumingin sa likod. Nanghinayang ako ng makita hindi na siya nakatingin sa amin. Ang buong atensyon niya ay nasa phone na hawak niya.

Siguro, mabuti na rin iyon para hindi niya nakikita ang palihim na pagsulyap ko sa kanya.


"Kamusta ang pag-aaral mo? " naagaw ang atensyon ko ng tanungin ako ni kuya.


"Okay naman kuya. Still fighting." bago binalik ang tingin kay Ryker.


Sinabi ni kuya na mananatili si Ryker dito sa bahay pansamantala naging dahilan kung bakit nagwawala ang puso ko.

Kuya Steve explain that they will going study here and I can't deny that I'm excited for it.

My annoying brother explained to our parents about Ryker staying. He's 3 years older that me but  I'm not confortable to call him kuya. Pakiramdam ko hindi siya bagay para tawagin siya especially, I'm starting to admire him.

While inside the car, sinubukan ko umusod sa kaliwa sa may gilid kung saan mapagmamasdan siya ng maigi. Nasa tabi kasi siya ni kuya na nagmamaneho.

Busy sa kakatingin si Ryker sa phone niya. Kumukunot lang noo kapag may natatanggap na text. In whole vacation, nakatutok lamang siya sa pagtipa kung ano sa phone niya at pansin ko ang pagiging seryoso siya sa buong oras.

Last time, Naalala ko kung paano ko kinuha ang atensyon niya.

Sa sobrang init ng panahon ay naisipan kong maligo sa pool. Wearing my new bikini na binili ko pa sa USA. Bagay na bagay sa balak ko ang kulay peach na string two piece.

Mula sa pagkakalaso ay inalis ko sa katawan ko ang bath robe at nilagay ko sa isang bench pero bago dumampi sa'kin ang tubig ay nahagip ng paningin ko si Ryker. Katulad nitong nakaraan araw ay nakatutok parin siya sa phone at hindi maipinta ang mukha.

To get his attention tatanungin ko kung nasan si kuya tsaka nasa gilid lang ang sunblock. Tutal nakaupo siya kung saan nakapwesto ang mga gamit ko kapag plano ko maligo.

One step closer.

My eyes widened when my feet slipped because of the wet ground. Ang rason kung bakit pasakit ang pwetan ko. I cried miserable as I feel the pain. I got the bruises on my forearm but still I'm thankful that my head is safe dahil kung hindi ko natugod mga braso ko malamang nasa hospital ang bagsak ko.

Before I open my eyes, isang mainit na palad ang humawak sa baywang ko at naramdaman ang sarili umangat. I immediately snaked my arm around his neck at pilit na hindi indahin ang sakit sa banda ng pang-upo ko.

"Are you okay?" his baritone voice wake up me from my embarrassment.

Sa gulat ko napabitaw ako sa kanya kaya inis siya lumingon sa'kin at mas hinigpitan pa ang hawak sa'kin.

Nanlalaki ang mata ko ng mapagtanto ko kung gaano kalapit ng mukha niya sa'kin. Napaawang ang bibig ko ng hindi niya pinuputol ang tingin niya sa'kin.

Ang paghinga niya tumatama mismo sa ilong ko at alam ko sa konting galaw ko lang ay may chance na mahalikan ko siya. Natauhan lang ako ng inilapag niya ako mismo sa verenda at mabilis na tinuon ang atensyon sa sugat ko.

"Manang pakikuha nga po ang first aid at kumuha rin kayo ng tuwalya." sambit niya ng may dumaan na maid sa harapan namin.

Related chapters

  • WORSHIPPED   CHAPTER 2

    KissLabis-labis ang kaba ko ng lumuhod siya mismo sa harap ko at tinignan maigi ang sugat na natamo kanina. Kahit nasa loob kami ay nagawa ng hangin pumasok sa loob kaya nanginig ang katawan ko sa lamig.Napaangat ang tingin niya sa'kin at kumunot ang noo. Hindi ko tuloy naiwasan pag-initan ng pisngi sa paraan ng tingin niya. Mga tingin pilit na binabasa kung ano man ang nasa isip ko.Ang mga mata niyang naninimbang tuwing nagkakasalubong lagi ang mga paningin namin.Kagat labi ko iniwas ang paningin ko."Eto lang ba ang masakit sa'yo?" malamig na tanong niya sa'kin.Tumingin ako sa sahig at parang isang pitik sa hangin ay ngayon ko lang naalala na masama pala ang pagkakabagsak ko sa sahig."M-my..waist

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 3

    AngerMabibigat ang naging katok ko kaya wala pang ilang minuto ay bumukas na ang pintuan at kung sinuswerte ka nga naman.Mr. Rafanan is our Principal."Oh, Ms. Angeles! It's nice to see you again. " masiglang bungad niya sa'kin.Ngumiti lang ako ng tipid sa kanya at hindi na nagsayang ng oras at pinakita sa kanya ang nakuha kong litrato.Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya at halos hindi na maipinta."I will handle this. Thank you Ms. Angeles."A wickedly smirk flashed on my lips. Maybe, sa ganitong paraan ay matatapos kung ano meron sa kanya. Ayoko sa lahat na may humaharang sa dadaaranan ko.Especially, this time I like him. Kaya mas lalo ako hindi papayag.Nang pumasok ako sa classroom ay mabilis na tumahimik ang mga classmate ko. Napailing nalang ako at pinagtaasan sila ng kilay. Tahimik akoum

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 4

    Shut upNagulat ako sa ginawa niya kaya mabilis ko siya tinulak palayo sa'kin. Nang makaharap kami ay halos habulin namin dalawa ang sariling hininga.Pero tumindig ang balihibo ko ng ngumisi si Ryker ng nakakaloko at pinunasan ang labi niya."You don't have any idea what you are doing. You still a kid." madiin niya sinabi.Wala siya sinayang na oras at iniwan ako mag-isa. Halos umawang ang bibig ko sa ginawa niya. Hindi ako makapaniwala nagawa niya insultuhin ako.Sa ganoon paraan kahit papaano bilib parin ako sarili ko. I already kissed him. I'm happy for that. Atleast, I gave him my first kiss.Wala sa sariling napahawak ako sa labi ko ng maalala ko nangyari nung isang araw. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng hindi maalis sa sistema ko ang kilig. Gusto ko tuloy siya makita kaya mabilis ko inayos ang sarili ko para mag-umagahan. Wala kaming pasok

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 5

    OptionPagkarinig palang niya sa pangalan ay napaayos siya sa upo. Sa hindi malaman dahilan ay pinagtaasan niya ako ng kilay."Your kuya's friend?"Tumungo ako. " I like him. I want him to be mine.""Selfishness is--""I don't care Dad! Ang gusto ko lang ay maghiwalay sila ng babaeng tipalok na 'yon. Guro siya dad, after all she knows what is right. She's stupid."Hindi agad sumagot si Dad. Tumayo siya at walang alinlangan lumapit siya sa'kin. Hinawakan niya ang braso ko pero mabilis ko rin winaski agad."Hija, I know for sure mahal nila ang isa't-isa kaya alam nila ang consequences."Mabilis ako umiling sa sinabi niya."No..no.no. dad. Huwag mo sabihin sa'kin yan! Alam niyo

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 6

    Dirty Honesty, ang hirap mahalin ang isang tao kung may taong nagpapatibok ng puso niya. Kahit mahirap, kailangan tanggapin pero sa sitwasyon ko at paniniwala ko na kaya niya din ako mahalin. Well, di ako papayagan na ganun lang. Nagsisimula palang ako. Ayokong sumuko ng ganun ganun nalang. Sa ilang taon namin magkasama bilang mag-asawa. Never ko pa naramdaman na concern siya sa kalagayan ko. He's cold. Walang oras o araw niya pinaramdam sa'kin na hindi ako mahalaga para sa kanya. Kaya mas lalo ako nasasaktan. "Livia please stop it. Magmamaneho ka pa." Lily said. She tried to get my shot glass pero mabilis ko nailayo at sinamaan siya ng tingin.

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 7

    Accident My head hurt so much. Hindi naging maganda ang pakiramdam ko. Pagkabangon ko pa lang ay parang sasabog na ang ulo ko sa sakit. Hindi na bago sa'kin ang pag-inom pero di ko alam kung bakit ganito nalang kabigat ang pakiramdam ko. I lost. Ang lubos ko nga pagtataka kung paano ako nakarating dito sa kwarto ko at iba na ang suot kong damit. The hell? Halos iuntog ko na ang sarili ko para lang malaman kung sino ang nagdala sa'kin dito sa bahay. Pinakiramdam ko pa nga ang sarili ko kung virgin pa ba ako o hindi. Desperada na yata talaga ako. Napahugot ako ng hininga at dumiretsyo sa banyo. Kailangan ko muna maligo dahil ramdam ko ang lagkit sa buong katawan ko. Hindi ko kayang

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 8

    I'm sorry "Ma'am...gising na po kayo." Namulat ko nalang bigla ang mata ko at napatingin sa nurse na gumigising sa'kin. Mabilis hinanap ng mata ko si Kuya Steve. Nataranta ako ng makita kong wala na siya sa hinihigaan niya. "Nurse.. N-nasan na yun pasyente dito?" "Hala ma'am! Kanina pa po umalis. Sinabi niya gisingin ko nalang po kayo pag-nakaalis na siya." "What? Kanina pa siya nakaalis?" Tumungo sa'kin ang nurse at pinagpatuloy ang pag-aayos sa hinihigaan kanina ni Kuya Steve. Mabilis ko kinuha ang bag ko sa gilid at nagmamadaling lumabas. Nagbabaka sakali ako na maabutan ko pa siya sa labas ng hospital pero ganoon nalang ang panghihinayang ko ng hindi ko na siya makita. Nanuot ang lamig sa buong katawan ko dahil ngayon ko lang napans

    Last Updated : 2021-04-22
  • WORSHIPPED   CHAPTER 9

    Thank you Padarag siya umupo sa lamesa at magsimula kumain. Saglit ako natigilan sa kinatatayuan ko bago ko napagdesisyon makisabay kumain sa kanya. Hindi kami usual na nagsasabay kumain dahil madalas umaalis agad siya o di kaya ako naman ang wala. I clear my throat at nag-isip ng sasabihin sa kanya. "I-i want to t-thank you.. Masaya ako dahil nagawa mo iparamdam sa'kin ang saya at pagmamahal. I will treasure it. S-sana magbago ang tingin mo tungkol sa'kin because--" Tumigil ako sa pagsasalita ng padabog niya nilapag ang kutsara niya at matalim ako tinitigan. Nanlamig ako sa paraan ng tingin niya. "Wh

    Last Updated : 2021-04-22

Latest chapter

  • WORSHIPPED   EPILOGUE

    WorshipI opened my eyes when I heard her calling my name. My mouth twisted into smile when I smell her scent. I immediately turned my back at mabilis hinuli ang baywang niya.She chuckled as I hugged her tightly."Ryker isa!" she counted."What?" I said.Mas siniksik pa ang mukha sa katawan niya. Fuck, I missed her so bad! No one can tell about what I feel when she's here..beside me. I love her so much that I regret everything what I did. I shouldn't do that or hurt her. Dibale ng saktan niya ako at gamitin basta huwag lang siya aalis sa tabi ko."Ryker." she called me again.Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan siyang nakatitig sa'kin. She smiled at me and her lips curved as if she was amused on something. Napabangon ako bigla ay hinaplos ang pisngi niya."What is it? Tell me." I said.Umiling siya at hindi nakaligtas sa'kin ang pagkislap ng mata niya hudyat na iiyak na naman siya."Hey..hey. what's wrong honey?" I asked her while my concern flashed over my face."D-do you r-really

  • WORSHIPPED   CHAPTER 43

    Marry"Ryker.. M-mali ka. Ako itong pinilit ang sarili sayo kahit hindi naman dapat. I was s-stupid--""No, you're not." mariin na sambit niya.Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita."I'm the one who's stupid. I shouldn't hurt you nor give you so much pain. Even though I want you to let go but I couldn't cause I love you so much Livia that I can't do that. Mahal kita kaya I gave you space at sinunod ang utos ng daddy mo but hindi ko kayang makita kita sa malayo habang lumalaki ang anak natin. Gusto ko makasama kayong dalawa. I want to witnessed every first step of our daughter and I don't want to missed it."Halos nanginig ang tuhod ko sa narinig. Inalis ko ang kamay niya sa beywang ko at lumuhod na rin ako sa harapan niya.I put my hand on his jaw and looking directly into his eyes. " I was waiting for you." I almost whispered.

  • WORSHIPPED   CHAPTER 42

    StartMy eyes only focused on how Ryker take care of our daughter. The celebration is not yet done and about the commotion earlier. No word came from my mouth. My heart fluttered when I saw him in front of me and all pain plastered on his face. His smile is the one of the most important that happened to my life. Akala ko hindi na dadating ang araw na ito na makikita ko si Fern sa mga bisig ni Ryker.I can't help but to smiled while looking at them. Hindi nagtagal ay napadako ang paningin ni Ryker sa gawi ko. He gave me a sweet smile while kissing our daughter.Inabot kami ng gabi sa labas habang ang iba namin bisita ay nagkakasayahan. Konti lang ang naiwan kaya kahit papaano ay hindi kami nakakaistorbo sa iba.Hindi ko mapigilan mapangiti sa tuwing sinusubukan ni Ryker patawanin si Fern pero habang tumatagal ay napapansin ko ang pagiging malumanay ng mga mata ni Fern hudyat na pagod na ang bata. Bahagyang humikab si Fern at nabasa ko sa bibig ni Ryker na tinatanong kung inaantok na ba

  • WORSHIPPED   CHAPTER 41

    BackNang dumating ang araw ng dumating sila Mommy at niyakap nila ako ng mahigpit. Marami silang dalang regalo hindi lang para sa'kin kundi para kay Fern."Oh, kamusta ka naman anak dito? Where's Steve?" sambit ni Mommy at nilibot ang tingin sa buong bahay.Napakamot ako sa batok at naghahanap ng siempo kung papaano oo sasabihin sa kanya."Nagsabi siya sa'kin na may pupunta siyang business trip pero susubukan naman niya makapunta sa birthday ni Fern."She nodded and take her glance at Fern. She immediately went to her and carry her.Pinagmasdan ko sila ni Mommy at tuwang-tuwa naman siya habang nilalaro siya. Until someone spoke behind me. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Dad at ganoon rin ang ginawa ko."I missed you darling." he whispered. A small smiled formed to my lips.Sa totoo

  • WORSHIPPED   CHAPTER 40

    Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan

  • WORSHIPPED   CHAPTER 39

    BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi

  • WORSHIPPED   CHAPTER 38

    Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang

  • WORSHIPPED   CHAPTER 37

    HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu

  • WORSHIPPED   CHAPTER 36

    Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status