Hello po mga Madam. Nag-decide po ako dugtong ang story ng Kapatid ni Sir Everette na si Emil Luciano at Happy. Maraming salamat po. May isang Special Chapter pa po mga madam si Ednalyn at Everette. Merry Christmas po. LOVE- JENEVIEVE
Ednalyn “Ate Diday! P'wede po pakikuha ng salad natin?” Utos ko rito siya kasi ang malapit sa ref, kami naman isa pang kasambahay nag-aayos ng dining table. Malapit na rin matapos. Iyon na lang salad na pinakukuha ko sa Ate Diday ang kulang. “Sige, hija,” ani nito lumakad sa fridge. Hindi umuwi ng province nila kaya naging mabilis ang paghahanda ko kasi katuwang ko ito. Dalawa lang kasi sila naiwan hindi umuwi ng province. Kaya may katuwang ako magluto kanina. Pinasadahan ko ng tingin ang mga nakahain na pagkain sa parihaba dining table namin. May isang lechon pa sa gitna. Binili ni Everette. Kung ako kasi wala akong balak dahil marami na kami iniluto ng Ate Diday. Hindi rin ito mauubos. Mabuti si Nanay Erna. Masipag mag-sharon pinamimigay sa kapitbahay nito. Sa kabila ng kagustuhan namin ni Everette dito na si Nany Erna tumira at asawa nito sa ‘min. Ayaw talaga iwanan ang bahay ng asawa nito. Sarili kasi nila iyon bahay. Pina renovate na lang iyon ni Everette. Ngayon
EDNALYN Nagising si Ednalyn sa mahinang tawag at tapik ni Sir Everette sa kaniya mukha.Kahit inaantok pa at gusto pa niyang matulog ay pinilit ni Ednalyn na idilat ang kaniyang mata."Sir Everette?" paos n'yang tanong dito."Baby, I'm sorry for disturbing you. Pero kailangan mo nang bumangon. Tatakas tayo habang kakaunti ang bantay natin," bulong ni Sir Everette sa kaniya."Huh? P-paano?" mahina rin niyang sagot dito."Basta ako ang bahala," he answered. Mahina lang ang pagkakabigkas nito pero ramdam ni Ednalyn ang mainit nitong hininga na tumatama sa mukha niya ngunit ipinagsawalang bahala iyon ni Ednalyn dahil ang nasa isip niya ay kung paano ba sila makakaalis ng tuluyan sa lugar na iyon.Kahit hirap siyang kumilos, dahil sa kumikirot pa niyang pagkab*b* pinilit n'yang dahan-dahan bumangon, upang umupo sa tabi ng binata.Hindi naman siya nahirapan dahil inalalayan siya ni Sir Everette. Nakaalalay ang isang palad nito sa baywang niya habang nakaunat din ang isang hita nito sa kani
EDNALYNKapag sinabi kong takbo ay sundin mo at huwag mo ako alalahanin. Ako na ang bahala sa sarili ko."Mariin na bilin sa kaniya ni Sir Everette, pero iling ang sagot niya at nag-umpisang humikbi."No. Sabi mo tatakas tayo pareho? Bakit ako lang? Hindi ako papayag." Matigas niyang tanggi. At hindi na pinansin ang matiim na titig sa kanya ng binata.Hindi pa sila natatapos magtalo nang sumigaw ang ilang tauhan ng tumunog ang pinto ng kwarto pinag kulungan sa kanila."Boss, nakatakas ang dalawang mag-jowa!" wika nito. Narinig pa nila ang pagkasa ng mga hawak na baril.Sininyasan siya ni Sir Everette na huwag maingay. May hawak silang pareho na baril galing sa bantay nila kanina sa labas ng mapatulog nila ito sa malakas na mga suntok."Sir Everette, paano tayo niyang makakatakas?"Napahilamos sa mukha ang katabi n'yang binata. At tumingin sa kaniya."Like I said kanina. Kapag nag-umpisa magbarilan doon ka tumakas ako na ang bahala sa bawat hahabol sa'yo,""Pero Sir Everette!" hindi su
EdnalynLigtas na nakabalik si Ednalyn sa kanilang hideout na puno ng agam-agam sa kaniyang dibdib. The day has passed pero hindi pa bumabalik ang team ni boss Chinito.Ayun sa napagtanungan niyang kapwa agent, hindi kasi niya naabutan pagdating ng hideout, umalis nga raw si boss Chinito, nang makarating ang text niya rito. Kasama ang ibang pa nila kapwa mga agent upang iligtas si Sir Everette.'Shit! What's going on? Bakit sobrang kaba ang namamahay sa dibdib ko?' Hindi mapakali at palakad-lakad siya sa loob ng kaniyang kwarto sa sobrang kaba.Dati ay masaya sila pagkatapos ng matagumpay nilang misyon, minsan pa nga magmi-mini party pa sila pero ngayon tahimik na ang buong apat na sulok ng kaniyang kwarto. Malungkot man kung iisipin, mag-isa na lamang siya, sa limang n'yang kasamahan na naging matalik din niyang kaibigan.Gano'n naman talaga ika nga walang forever sa mundo. May kaniya-kaniya buhay ang mga kaibigan niya na kailangan din yakapin. Kaya ito siya ngayon, naiwan mag-isa.K
EDNALYNPagkatapos kong magbihis ay hindi ko na pinagkaabalahan pasadahan ang sarili ko sa salamin at basta na lamang akong nagsuklay sa lampas balikat kong buhok, ‘tsaka dinampot ang favorite kong bag na palaging dala-dala kung papasok ako sa office.Kailangan ko kasi ngayon ay maagang makarating sa office dahil maraming trabaho kailangan tapusin bago mag Sabado at doon ang turnover ng company na pinapasukan ko sa new owner.Sa katunayan ay mayroong party sa sabado at sa susunod na araw na iyon dahil Huwebes na ngayon. Isa ko pang tingin sa loob ng shoulder bag ko upang i-check kung meron akong naiwan na gamit. Nang masiguro ko na kumpleto naman ay dali-dali akong lumabas patungo sa hagdan upang bumaba.Diretso ako sa kusina kung saan naroon na rin lahat ang aming dining table. Malayo pa ako ay tumili na si Siobeh dahil nakita na nito ako naglalakad palapit sa lamesa. Sumunod din si Tobias at Ate Diday na tumingin sa akin.“Yahoo…nandito na si Mommy,” pa singsong na sabi ni Siobeh. Na
EDNALYNBago ko silipin si boss sa office niya. Naglinis muna ako ng alikabok sa office table ko pagdating sa p'westo ko. Nang matapos ko ‘yon nagpasya na akong katukin si boss. Si Mr. Luisito Tañala upang ipaalam na narito na ako sa labas.“Knock!”“Sino ‘yan?” sagot nito sa loob.“Ako po Sir, si Ednalyn,” sagot ko sa may-edad ko rito. Nag-antay ako kung papasukin ako upang kunin kung anong ipag-uutos nito sa akin na gagawin.Singkwenta na ang edad ni Mr. Tañala at sa ibang bansa na maninirahan kasama ng may bahay nito. Naroon kasi ang mga anak nito ayaw ng umuwi ng Pinas. Mas gusto sa Australia dahil may business din naman doon na minamanage.Kaya nga ito benenta ng lamang ng boss ko Tañala Enterprises. Dahil matanda na raw siya kailangan din magpahinga sa tagal nitong ginugol ang panahon sa pagpapalaki ng negosyo na hindi naman nagka-interest angga anak nito.Mukhang nakalimutan ako ni boss a, inulit ko ang pagkain ‘tsaka lang ito sumagot.“Ikaw pala hija. Pasok ka muna, Hija,” wika
EDNALYN“Hoi pag-sure dihai Inday Merlyn. Ten minutes lang naman ang lampas ko. Matagal na iyon sa'yo?”“Sayang oras,” angal pa nito.Hindi na ako sumagot na end call ko na habang nagsasalita. Napa halakhak pa ako at panigurado mamaya tatalakan ako nito.Nang masiguro wala ng akong nakaligtaan nakasaksak. Dinampot ko ang bag ko at tumungo kung saan ang elevator. Dito sa office floor ni Sir Tañala ay wala akong kasabay na sumakay pagdating sa sumunod na floor ay siksikan na.Sabay-sabay kasi ang lunch break kaya daming taong nag-aabang sa elevator. Sa dulo ako at kahit ganun, ay nasiksik pa rin ako sa mga bagong sakay.Sana pala sa hagdan na ako sumakay kung alam ko lang ganito ka-crowded. Hirap pa naman bumaba nasa dulo ako. Late naman marami pang tao. Bulong ko.Tahimik ang loob ng elevator ng mag-usap ang nasa unahan ko. Tungkol sa gaganaping party ang pinag-uusapan ng dalawa kong ka-trabaho.“Venus may damit ka na bang susuotin sa Sabado?” naulinigan kong tanong ni Jelly sa kasama.
EDNALYN “Paano besh, b-bye na…kita-kits tayo mamaya. Ay mali, kita tayo mamaya dahil patungo naman ako sa bahay mo,” paalam ko rito pagbaba ng taxi sinakyan namin. “Okays besh. Matutulog din muna ako at mukhang sumakit ang ulo ko sa tirik na araw,” aniya habang hinihilot ang sentido nito. “Ikaw kasi ang arte-arte mo. Nag-alok na si Sir Rennier, na isakay tayo kanina masyadong pakipot. Sayang ang g'wapo pa naman ng kotse ni Sir Rennier,” wika ko pa. Nakita ko ang reaction nito. Kaya pinigil kong tumawa at nagtaas pa ako ng kamay tila ako sumusuko nang masama agad ang tabas ng mukha nito. “Ayan ka naman Ednalyn! Ayaw ko nga roon sa lalaking ‘yon. Ang babaero kaya noon hindi mo lang alam,” laban niya sa akin. Napa awang pa ang bibig ko sa sagot nito sa akin. “Ows? Pero mukhang wala naman akong nabalitaan na pinormahan ni Sir, simula ng magtrabaho ako sa kumpanya,” giit ko pa sa kaibigan ko. “Naku besh, tigil-tigilan mo na nga ako r’yan sa kaka match sa pangit na iyon! Akala mo lang
Ednalyn “Ate Diday! P'wede po pakikuha ng salad natin?” Utos ko rito siya kasi ang malapit sa ref, kami naman isa pang kasambahay nag-aayos ng dining table. Malapit na rin matapos. Iyon na lang salad na pinakukuha ko sa Ate Diday ang kulang. “Sige, hija,” ani nito lumakad sa fridge. Hindi umuwi ng province nila kaya naging mabilis ang paghahanda ko kasi katuwang ko ito. Dalawa lang kasi sila naiwan hindi umuwi ng province. Kaya may katuwang ako magluto kanina. Pinasadahan ko ng tingin ang mga nakahain na pagkain sa parihaba dining table namin. May isang lechon pa sa gitna. Binili ni Everette. Kung ako kasi wala akong balak dahil marami na kami iniluto ng Ate Diday. Hindi rin ito mauubos. Mabuti si Nanay Erna. Masipag mag-sharon pinamimigay sa kapitbahay nito. Sa kabila ng kagustuhan namin ni Everette dito na si Nany Erna tumira at asawa nito sa ‘min. Ayaw talaga iwanan ang bahay ng asawa nito. Sarili kasi nila iyon bahay. Pina renovate na lang iyon ni Everette. Ngayon
Ednalyn “Mommy, kong sexy where are you? Woohoo…” pasingsong na tinatawag ako ni Siobeh, habang naririnig ko ito papalapit ito sa kitchen kung saan naroon ako. Napangiti ako habang nakikinig lang kay Siobeh. Ito ang maingay sa kanilang apat na magkakapatid. Palibhasa nag-iisang babae kaya ito ang madaldal. Madalas din siya ang tampulan ng pang-aasar ng tatlong niyang barakong mga kaparid. Ang bilis ng panahon. Sila Siobeh at Tobias ay nasa huling taon na ng senior high school. Samantala ang kambal naman na si Lou Renz at Jai Ruz. Grade seven at parehong iisang school silang apat. Ibang building lang kasi ang senior high school dahil kasama sa building ng college. While the grade seven hanggang grade ten ibang building kasama naman ang mga elementary. Fourteen years na kaming kasal ni Everette, ngunit parang kahapon lang iyon nangyari. Hanggang ngayon para lang kaming mag-boyfriend ng asawa ko. Walang nagbago tingin ko nga mas minahal pa nga namin ang isa't isa ni Everette. Marami
Four years later Nasa harapan ako ng kalan at tinikman ko ang luto kong pinakbet na paboritong ulam ng mga bata nang maulinigan ko ang tawag ni Siobeh sa akin tila galing sa pag-iyak. Kumunot ang noo. Tsk may bata na naman sigurong makulit or sumira ng gamit or ng laruan kaya may magsusumbong sa akin. See, tama nga ang aking hula. Dahil pumasok si Siobeh dito sa kitchen, bitbit ang shuttlecock nito na sira na. Yuping yupi na ito. Napailing ako. Tuwing linggo na lang kami bumibili ng shuttlecock kasi palaging niyayari ni Lou Renz. Hindi kasi p-pwede walang shuttlecock si Siobeh, kasi tuwing Saturday may training ito ng badminton. Mahilig kasi si Siobeh sa badminton sports grade two na sila ni Tobias. Player ng school nila si Siobeh, samantalang si Tobias, hindi active sa sports ngunit sa academic ito sobrang nage-excel. Sa mga quiz bee ito nilalabanan. Bagamat si Siobeh kasali sa sport. Hindi naman ito pahuhuli sa academic grades niya dahil with honors pa rin ito. “Mommy…sinir
Ednalyn After five months…. The wedding ‘Cherish the treasure’ I cherish the treasure The treasure of you Life long companion I give myself to you God has enabled me To walk with you faithfully And cherish the treasure The treasure of you “I never imagined this day would come that I would fulfill my long-held desire to marry you, baby. Mahal na mahal kita noon pa man. Hindi ka na kailanman mag-iisa because I'm always beside you and our children are with us in every trial we face. I promise to cherish and honor you. I promise to be your faithful husband and a good father to our children. I promise to grow old with you and love you all the days of our lives.” Humugot ako ng hangin pagkatapos pinaloob ko sa bibig ko ang buong labi ko dahil nanginginig iyon. Hindi ko kasi mapigilang umiyak habang sinasambit ng guwapo kong groom ang mga pangako niya sa akin. May vows o wala kasal man kami at hindi. Palagi niyang ipinadarama sa amin ng mga anak niya kung gaano niya
Ednalyn “Ito na ang babies n'yo Misis,” anang ng OB ko, na si Dra. Acosta, nang dalhin na ang kambal sa room ko rito sa ospital. Hindi rin nagtagal si Doktora Acosta. Nagbilin lang kay Everette, ng mga kailangan ko at nagbigay ng prescription sa mga gamot ko pagkatapos ay nagpaalam na sa amin aalis na. Galing din dito kanina sila Lolo Emilio at Emil. Kakauwi lang pero sabi mamaya ay darating ang Nanay Erna. Si Daddy Lucio kasi, nasa ibang bansa. Ewan kailan ito babalik magbabakasyon lang daw ngunit walang petsa ang uwi nito. Now ko lang din nasilayan ang kambal, kaya naman hindi ko maialis-alis ang aking tingin sa cute kong mga anak. Dinala ako dito sa k'warto ng makarecover after ng C-section. My babies… I whispered. Hindi ko namalayan tumulo na pala ang luha sa aking pisngi, kung hindi ko pa naramdaman na meron gumapang na mainit na tubig galing sa mata ko. Luha na pala iyon. Luha ng kaligayahan dahil ligtas kong isinilang ang pangalawa kong kambal ng walang aberya at nas
Ednalyn “Woah! Dumating na sila Mommy!” tuwang-tuwa naka palakpak pa ang anak kong si Siobeh, pag-uwi namin ni Everette ngayong hapon. Nginitian ko sila pareho ni Tobias, umalis sa upuan. Galing kami sa main office ng EA group of companies. Isinama ako ni Everette, dahil may executive meeting ang kumpanya. Ipinakilala rin kasi niya ako sa lahat ng mga employees. Ayaw ko nga sana dahil hindi naman na iyon kailangan ngunit hindi ako tinantanan ayain kaya nagpahila na lamang ako. Ang lawak pala ng kumpanya nila halos kalahati lang ang dating Tañala enterprises na nabili nila at ginawang AE extension office. Namamangha ako't kaya pala ng dati kong superior humawak ng gano'n kalaki kumpanya. Napaka energetic talaga nitong anak kong si Siobeh. Walang kapaguran sa kalalaro. Kasama nila si Ate Diday at Happy sa sala. Mabuti ngayon naabutan namin movie ang pinanood ng apat. Kanina kasi iniwanan namin ni Everette, na busy sa bago niyang bike na binili ni Daddy Lucio. Same sila ni Tobias. M
Ednalyn After one month… People from the Philippines vs. Maryjane Altamerano and Juanito Aldo, alyas Tenyo. Accused of kidnapping, and after considering the testimonies of witnesses from both parties and examining the facts and circumstances, The court's pertinent laws were defined in Section 267 of RA 1084, kidnapping and serious illegal detention—any private individual who shall kidnap or detain another, or in any other manner deprive him of his liberty. For the purpose of money, and also the accused forces the victim to get the authorized signature of the victim so that the accused shall have access to all of the assets and money of the victim. The accused found guilty—” “Hindi ako papayag. Lucio, wala ka bang gagawin?” maagap na sumagot si Maryjane, gustong lumapit sa Dad Lucio. Naging maagap lang ang pulis na mga nakabantay rito. Twenty one years na pagkabilanggo ang parusang pinataw kay Maryjane maging sa karelasyon nitong si Tenyo. Doon na ito a-abutan ng senior citizen
Ednalyn Paglipas ng tatlong araw nagpasya kami ni Everette, magpunta ng presinto. Ngayon araw din lalabas si Lucinda na lingid sa kaalaman ng mommy nito dahil si Everette ang nagayos ng papel ng dalaga. “Siobeh, may lalakarin lang kami ni Daddy, mo. Super mabilis lang iyan anak,” I explained to her. Kanina pa ito nilalambing ako gusto talagang lakwatsa ng bata. Samantalang ang kakambal nitong si Tobias, tahimik lang nanood ng TV si Siobeh ang maingay sinusubok kung oobra sa akin ang paglalambing nito. “Mommy, hindi po ba kami p'wedeng sumama ni Kuya Tobias?” muli niyang tanong habang kandatulis ang ngusong lambing nito sa akin. Kumalong pa sa akin pagkatapos ay yumakap sa leeg ko. “Siobeh makulit ka. Kasasabi lang ni Mommy, you are not allowed to come, but you are still insisting,” iiling-iling ang kambal nito kaya hindi ko maiwasang bumungisngis sa pagsaway nito sa kakambal niya. “Bawal po ba talaga, Mommy?” ulit ni Siobeh. I softly chuckled. Naaaliw ako’t pinupog ko siya ng ha
Ednalyn "Pasok po kayo Ma'am," Yaya ko sa Ginang at tipid akong ngumiti sa kaniya pagdating niya sa aking harapan. "Ayos lang ba sa iyo, hija?" alanganin nitong sagot. Halata sa boses ng Ginang, na kabado kasi nanginginig iyon. Napunta ang tingin ko sa palad nito pinipisil iyon ng Ginang. Lihim tuloy akong nangiti kasi kinabahan nga ito makiharap sa akin. "Tara po sa loob tayo mainit po rito sa labas at tirik na tirik pa ang araw," Hindi ko na inantay na sumagot si Mrs. Roces nagpatiuna na akong lumakad upang wala itong magawa kun'di sundan ako. Ganun nga nakasunod ito sa akin paglingon ko. Tumikhim ito. "Sure ka ba hija, maari akong pumasok sa loob?" aniya tila hindi pa rin makapaniwala inaanyayahan ko siyang pumasok sa bahay. "Opo naman po. Wala ka naman po ginagawang masama para hindi ko kayo pakiharapan ng maayos Ma'am," wika ko pa. "Dito po tayo Ma'am. Uhm maupo ka po. Drinks? Anong gusto mo, Ma'am?" anang ko pagdating namin sa sofa. Maagap itong tumanggi gusto lang