CHAPTER 02

EDNALYN

Kapag sinabi kong takbo ay sundin mo at huwag mo ako alalahanin. Ako na ang bahala sa sarili ko."

Mariin na bilin sa kaniya ni Sir Everette, pero iling ang sagot niya at nag-umpisang humikbi.

"No. Sabi mo tatakas tayo pareho? Bakit ako lang? Hindi ako papayag." Matigas niyang tanggi. At hindi na pinansin ang matiim na titig sa kanya ng binata.

Hindi pa sila natatapos magtalo nang sumigaw ang ilang tauhan ng tumunog ang pinto ng kwarto pinag kulungan sa kanila.

"Boss, nakatakas ang dalawang mag-jowa!" wika nito. Narinig pa nila ang pagkasa ng mga hawak na baril.

Sininyasan siya ni Sir Everette na huwag maingay. May hawak silang pareho na baril galing sa bantay nila kanina sa labas ng mapatulog nila ito sa malakas na mga suntok.

"Sir Everette, paano tayo niyang makakatakas?"

Napahilamos sa mukha ang katabi n'yang binata. At tumingin sa kaniya.

"Like I said kanina. Kapag nag-umpisa magbarilan doon ka tumakas ako na ang bahala sa bawat hahabol sa'yo,"

"Pero Sir Everette!" hindi sumasang-ayun na saad niya rito.

"Huwag matigas ang ulo baby! Pareho tayong paglalamayan dito kung magkasama tayong tatapatan ang mga hangal na iyon. Kaya please lang baby, this time making ka sa 'kin. Gusto ko pang mabuhay tayo ng pareho. Kung katabi kita hindi ako makakalaban. Pangko uuwi ako sa'yo,"

Hindi na nadugtungan ang pag-uusap nila dahil dumagundong ang boses ng boss ng mga ito.

"Hanapin n'yo hindi pa nakakalabas ang mga iyon!" Malakas ang boses na utos nito sa mga tauhan.

"Wag hahayaan makalabas dito ng buhay maliwanag!" ani nito. Muli, sunod nilang narinig mga pagtakbo ng mga tauhan nito tila hinahanap na sila.

Mahabang buntong-hininga ang narinig ni Ednalyn sa katabing si Everette. Ramdam niya ang bigat noon.

Nagtaka si Ednalyn ng mahigpit siyang pakibigin upang yakapin at mariin na hinalikan sa noo at pagkatapos pinagdikit niyon.

"Lalantad ako Ikaw naman dahan-dahan na lumakad papalayo at lumabas dito sa kasukalan. Mangako ka na hindi mo ako iintindihin at ang iisipin mo lang ay ang tumakas–"

"No! Makikipagsabayan tayo–"

"Huwag nang matigas ang ulo, baby! Hindi natin kaya sa oras na ito lalo na wala tayong dalang armas. Magtiwala ka lang sa sinasabi ko. Para sa 'tin din ang ginagawa kong ito," mahina lang ang pagkakasabi niyon pero alam ni Ednalyn na hindi nagbibiro ang superior niya.

"One, two, three. Ngayon na baby, move,"

"Ayaw ko!"

"Nakita ko na boss," halakhak ng isang tauhan animo ipinagmamalaki nito sa amo.

"Good! Ano pang inaantay n'yo paulanan ng bala," malakas naman na sagot ng animal na boss nito.

"Baby, go!" umiigting ang panga na utos sa kaniya ni Sir Everette.

Umiling si Ednalyn subalit napatili siya ng ratratin sila ng bala sa kanilang pinagtataguan.

"Sir Everette..." tanging nasambit ni Ednalyn.

"Faster Jade!" malakas na sigaw sa kaniya ni Sir Everette. Nakita pa niya ang pag-iwas nito ng tingin pagkatapos siyang sigawan.

Napaigtad pa siya sa lakas ng sigaw nito sa kaniya. Nag-unahan ang pagpatak ng luha ni Ednalyn at dahan-dahan na tumalikod at nagmamadali umalis.

Ramadam niya habang papaalis ang mainit na titig ni Sir Everette, nakasunod sa kaniya.

"Boss ang maganda babae tatakas," saad ng Isang hangal na lalaki.

"Wag hahayaang makalayo," narinig pa ni Ednalyn na sagot nito sa tauhan pero ano ang akala ng mga ito magpapahuli siya sa mga hangal na tauhan nito. No way. Hindi niya hahayaan na mabalewala ang sakripisyo ni Sir Everette.

Mahinang ngumisi si Ednalyn at nagkubli habang nakiramdam.

Parang mga tanga naman na naghahanap ang humabol sa kaniya dahil hindi siya makita.

Gustong humalakhak nang malakas ni Ednalyn ng mapakamot sa buhok ang Isa. Kitang- kita niya sa kaniyang pinagkukublihan ang tuliro nitong paghahanap.

'Narito lang iyon," kausap nito sa dalawang kasama.

"Kapag hindi natin makita malalagot tayo kay Boss. Mabuti pa maghiwa-hiwalay tayo." suggest pa nito sa dalawa at sinang-ayuan agad ng kasama.

Nag dahan-dahan ang Isa na sumilip sa mga malalaking dahon. Mabilis ang kilos naman ni Ednalyn at bumago ng p'westo nasa likuran na siya ng lalaki.

Kinalabit niya ito at gusto niyang matawa sa reaction nito.

"Sabi ko maghiwa-hiwalay tayo ano't bumalik kayo," angil pa nito.

Pinigilan ni Ednalyn ang paghagikhik at muling kinalabit sa ulo nito. Kaya kinamot nito ang ulo.

"Ang kulit n'yo ha!" saad pa at humarap pagkatapos ay nanlaki ang mata pagkakita sa kaniya.

"I-ikaw?" nakangisi na nito sabi pagkatapos mg sandali pagkabigla.

Akmang ikakasa nito ang baril subalit maagap na nauunahan yon ni Ednalyn.

Sapol sa mukha nito ng suntok galing sa kaniya kamao. Sa sobrang lakas noon nabiling pa ang ulo nito. At hindi pa nahusto si Ednalyn. Pagkatapos sa mukha sa tiyan nito ang sunod-sunod niyang pinatamaan ng suntok at Ang hangal na lalaki mahinang klase dahil tatlo lang iyon ay bagsak na.

"Mahina pala ang mga tauhan ng hudas," she smirk. Nagpagpag pa siya ng kamay.

Muling ipinagpatuloy ni Ednalyn ang pagtakbo subalit sa loob ng warehouse na pinagkulungan sa kanila ay walang tigil ang putukan. Gustong bumalik ni Ednalyn subalit mahigpit na bilin ni Sir Everette, na wag babalik. Bahala na raw ito sa sarili ang isipin niya ay ang kaligtasan.

Kahit labag sa loob niya ang gagawin sinunod ni Ednalyn ang utos ng kaniyang superior. Baka nga tama ito makakalaban ito ng sabay na hindi inaalala na kasama siya. Kilala niya ang kaniyang sir Everette, kayang-kaya niyon labanan ang mga kriminal na salot sa lipunan na sumisira sa buhay ng kabataan.

Muli niyang binilisan ang tila walang katapusang pagtakbo kahit pagod na siya. Hanggang may mamataan siyang kalsada. Highway? Nakapirining kasi ang mata ni Ednalyn ganoon din si Sir Everette nang dalhin sila roon sa warehouse.

Nag-antay si Ednalyn na may dumaan na puwede niyang masakyan. May ilan-ilan mga malalaking truck at kotse ngunit kahit anong pagpara niya ay hindi siya hinihintuan ng mga ito.

"Para po!" malakas ang loob na hinarang na talaga ni Ednalyn ang isang tricycle. May sakay itong babae sa loob at medyo hindi nalalayo ang edad sa lalaking nasa manibela.

Nagtagumpay si Ednalyn na mapahinto. At lumapit siya ng tuluyan upang makipagusap. Tinitigan siya ng babae. Marahil ka edad niya lang ito.

"Ahm...miss baka puwede n'yo ako maisabay patungo sa mga may bumibiyahe na pang publiko sasakyan," pakiusap dito ni Ednalyn.

Mataman siyang pinasadahan ng tingin ng babae. Maganda rin ito simple ganda. Ang cute nga nito dahil may bangs at slim.

Well siya naman ay sexy iyon nga lang hindi pang miss universe ang ka-sexy-han. Malaman kasi siya pero hindi mataba hindi rin chubby. Medyo kasya pa naman ang size ng pantalon niyang 27. Hindi talaga siya tumataba hanggang ganito lang talaga ang size niya kahit anong kain. Pero ang kaharap niyang babae, hula niya ay 25 lang ito.

"Hoy Merlyn! Alis na tayo," wika ng driver ng tricycle.

'Aba masungit ang mamang ito,'

"Wait lang Kuya, mukha kailangan ng tulong ng babae," sagot nito sa masungit na driver.

"Naku ayan ka naman sa pagkamatulungin mo baka nakakalimutan mo noong nakaraan buwan may tinulungan kang bata na kunwaring namamalimos ang ending hinablot ang kwentas mo," tila naninirmon ang may reglang lalaki.

"Eh, Kuya kawawa naman siya," laban ng babae sa tinatawag nitong kuya.

Si Ednalyn naman ay bumulong sa pagkabanas sa hambog na tricycle driver.

'Akala mo kung sino maka husga. Tss,'

"Miss...sakay na," saad ng babae. Umusog ito upang bigyan siya ng espasyo sa tabi nito at nginitian pa siya.

Ngumiti rin si Ednalyn. Hindi na siya nagpakipot upang tuluyang makalayo sa lugar na iyon.

"Salamat miss–" saad niya ng makasakay sa loob.

"Naku wala iyon. Mukha ka naman mabait eh," wika sa kaniya.

Pinaandar na ng driver ang tricycle habang siya ay tahimik lang sa kinauupuan at iniisip si Sir Everette. Sana nga ay ligtas ito, sana nga tuparin nito ang pangako na ligtas at babalik sa kaniya.

Sumisikip ang dibdib ni Ednalyn kapag naalala kung anong kalagayan ni Sir Everette, ngayon. Nakalimutan niya na may kasama siya loob, nagtataka ito na may luhang pumatak sa kaniya mata.

Napatingin siya rito ng tapikin nito ang kaniyang balikat at ngumiti.

"Pasensya ka na may naalala lang," ngiti ni Ednalyn sa bagong kakilala.

"Wala ako sa lugar upang magtanong. Pero para sa ikagagaan ng loob mo. Ibigay mo lang sa taas hindi ka noon bibiguin," saad sa kaniya.

"Thank you," matipid niyang sagot.

Naalala ni Ednalyn ang mga kaibigan niya sa hideout sa bago nakilala na babae. Kumusta na kaya ang mga ito? Si Speed at Queen kasi ay may asawa na at anak. Habang ang iba pa niyang naging mga kaibigan sa hideout ay may sari-sariling misyon sa buhay at iniwan ang pagiging agent.

Hindi na kasi s'ya dumadalaw sa mga bruha niyang kaibigan ilang buwan na ang nakaraan.

Sa pag-iisip ng kung ano-ano nakalimutan ni Ednalyn na tatawagan pala niya si boss Chinito at ipaalam na kailangan ng tulong ni Sir Everette.

Kahit nahihiya naglakas loob si Ednalyn na maghiram ng phone sa babae.

"Miss, kalabisan man pero maari ba ako makahiram ng cellphone sa'yo may kailangan lang ako tawagan," aniya. Napangiwi pa si Ednalyn baka mapahiya siya at masyado nang demanding.

"Merlyn na lang miss, Uhm kaya lang wala akong pangtawag ngayon, kung text p'wede pa ito," hingi pa nito ng paumanhin sa kaniya.

"Sige kung ayos lang din sa'yo. Ako nga pala si Ednalyn," pakilala niya rito.

"Ito na Ednalyn, pasensya ka na at pang mahirap ang cellphone ko," iniabot ni Merlyn sa kanya.

"Sus, wala iyon ako rin naman. Katunayan ay di keypad pa cellphone ko," sagot niya pero tila hindi ito naniwala sa kaniya sinabi.

"Talaga? Mukha ka nga mayaman at ang ganda mo kahit madungis ang iyong mukha. At ito ano ito, pasa? Kahit mayroon ka niyan hindi ipagkakaila na maganda ka," wika sa kaniya.

Sasagot na sana si Ednalyn pero huminto na ang sinasakyan tricycle sa Isang may kalumaan na bahay.

Nagtipa muna si Ednalyn nang mensahe sa boss Chinito niya at nang masiguro na send na niya ito mabilis na binura bago ibalik ang phone kay Merlyn.

"Salamat," gusto sana magtanong ni Ednalyn kung dito ba ito nakatira subalit sinarili na lamang niya iyon.

Mukha nahulaan nito ang iniisip niya kaya ngumiti at nagsasalita.

"Hindi ako rito nakatira. Sa Kuya ko ito. Sinamahan ko lang mamili sa palengke at birthday ng anak bukas," kwento sa kaniya ni Merlyn. Inginuso pa nito ang mga pinamili sa likuran upang ipakita sa kaniya.

Tumango si Ednalyn at hindi na natanong kung saan talaga ito nakatira at kalabisan na iyon kung gagawin nga niya.

Pagkatapos magpaalam ni Ednalyn kay Merlyn tumalikod na siya rito. Subalit nakaka ilang hakbang pa siya ng muli siyang humarap sa bagong kaibigan.

"Ah, eh...Uhm M-merlyn alam ko nakakahiya na pero lulubusin ko na ang paghingi ng tulong sa'yo. K-kung may cash ka sana?" aniya rito at nahihiya pa siya ngumiti.

Napapikit sandali si Ednalyn dahil narinig ulit niya ang pamimintas sa kanya ng Kuya nito.

'Sabi ko na nga mapag samantala–'

"Kuya!" maagap na saway nito sa kapatid.

"Pagpasensyahan mo na lang ang Kuya ko ha? Mabait naman iyan takot lang ma loko," wika pa sa kaniya nito.

"Naku ayos lang iyan. Mahirap nga naman magtiwala at ngayon pa tayo nagkakilala. But I assure you hindi ako masamang tao. Sadyang nalagay lang sa panganib," laban niya rito.

"Ito," kinuha pa ang kamay niya at inipit ang papel na pera. Tiningnan ito ni Ednalyn, "Ang laki naman kahit sana 200 pesos lang," protesta niya.

"Ayos lang baka magutom ka sa daan. Kunin mo na," palakaibigan nitong ngiti.

"Thank you," aniya. Nginitian pa ito ni Ednalyn at pinisil sa kamay.