CHAPTER SEVEN

KANINA pa nasa harap ng desk top computer niya si Andrea. Sa wakas, nakumbinsi na rin siya ni Meldy na gumawa ng account niya sa face&book.

Noong una, ayaw niya sana na magkaroon ng anomang access sa kahit na anong social media app. Alam niya kasi kung gaano ka-epektibo ang internet sa buhay ng isang tao. Isang pindot o browse lang sa computer bubulaga na sa ‘yo ang maraming bagay na gusto mong malaman. At mayroon siyang gustong iwasan. Ang kan’yang nakaraan.

Mahigit isang dekada na rin buhat nang makabalita siya ng tungkol kay Carlos. Huling impormasyon na narinig niya tungkol dito ay may asawa na raw ito. Kapwa OFW daw nito sa abroad ang napangasawa at may dalawa ng anak. May kirot pa rin siyang nadama nang malaman iyon dahil minsan nga sa buhay niya, pinangarap niya na si Carlos ang lalaking makakasama niya habangbuhay.

Minsan ay inilarawan niya rin sa kan'yang imahinasyon na nakasuot siya ng trahe de boda. Naglalakad siya patungong altar habang ito ay buong kaligayahan na naghihintay sa kan'ya roon. At pagkatapos noon, bubuo na sila ng pamilya. Ng masayang pamilya. Magiging maligaya sila habangbuhay.

Ganoon pa man, masaya siya na nakatagpo na ito ng babaeng karapat-dapat sa kan’ya. Dahil siya, hindi naging karapat-dapat dito. Dahil kinaruwagan niyang ipaglaban ang pagmamahalan nilang dalawa.

“Ano ba ang kinakatakot mo kung magkaroon ka man ng face&book? Natatakot ka sa nakaraan mo? Na baka masumpungan mo na naman sa kasalukuyan?”

Naalala niya ang minsan ay usapan nilang iyon ni Meldy.

Hanggang ngayon ba hindi ka pa rin nakaka-move on kay Carlos? May pamilya na ‘yong tao, Andeng. May kasalukuyan na ‘yon. ‘Yong sa ‘yo, nakaraan niya na. Nag-move on na siya. Kaya sana, ikaw rin.”

Ibig niyang maluha. Masakit talaga ang katotohanan. At natumbok iyon ni Meldy.

“Andeng?” pukaw sa kan’ya ng kaibigan. “Sorry kung nasaktan kita. Kasi naman, hanggang ngayon apektado ka pa rin. Alam ko, iniisip mo, na baka kung may f&b ka, baka magkita uli kayo ni Carlos. Na baka ma-fall ka uli sa kan’ya. O kaya, siguro iniisip mo, lalo kang ‘di maka-move on sa kan’ya pag nagkita uli kayo sa social media, pero paano kung magkita nga uli kayo? Na sa kan’ya naman ay okay lang pala ‘yon? Na hindi naman siya magiging apektado at ikaw lang pala ang nag-iisip ng ganoon? Andeng, move on na, sis. Tutal, ikaw din naman talaga ang gumusto kung bakit kayo nagkasira, ‘di ba?”

Tumango siya. Sunod-sunod. Mahaba ang litanya na iyon ni Meldy pero totoo ‘yon. Pinahid niya na ang nabasang mga mata sa luha. At umiwas na sa tila panenermon ng kaibigan.

Lumipas pa ang maraming araw, hindi pa rin niya ginusto na gumawa ng account sa face&book. Para sa kan’ya kasi, isang nakakatakot na multo ang nakaraan na ayaw niya munang makita sa kasalukuyan. Pero ngayon, ngayong may hinagangad siyang maganap na iba sa buhay niya, hindi na siya natatakot. Parang pinatapang na yata siya ng desisyon na sa wakas ay makaranas na ng kaligayahan sa pamamagitan ng kahit isang anak lang na hinahangad niya. At ngayong wala na ang nanay niya, matutupad iyon. Positibo ang pananaw niya.

Kahapon, nagpakabit na siya ng internet. At bukas, plano naman niyang bumili ng laptop. Unti-unti, ibabagay niya na ang sarili sa kalakaran ng panahon ngayon. Sabi nga ni Meldy, hindi pa huli ang lahat. Saka, edad lang ang nadadagdag sa kan’ya. Pero ang kaisipan at sistema niya, p’wede pang maka-adopt sa kung anomang sitwasyon meron ang mundo ngayon. P’wede pa siguro siyang makisabay sa mga millenial. Ika nga ni Meldy, hindi naman halata na magku-k’warenta na siya. At oo naman. Naniniwala siya roon. Patunay ang repleksyon niya sa salamin.

“Wow! At last, Andrea! May f&b ka na!” sabi ng isang co-teacher niya nang mag-hello siya rito through chat sa message box ng face&book.

Tumawa siya. “Makikiuso na, Mam Cel!” sagot niya.

“Loka, matagal ng uso ‘to. Nagpahuli ka lang!” balik na sagot naman nito.

Laughing emoticon ang sagot niya. At iyon na ang naging simula.

Hindi na ang tungkol kay Carlos ang dahilan kung bakit ginusto niya nang magkaroon ng access sa iba-ibang social media app. At hindi na siya natatakot sakaling magkita sila nito rito. Kasi, tama naman talaga  si Meldy, dapat niya nang tapusin ang  pagmamarakulyo. Panahon na upang mag-move on. At wala na siyang pakialam kay Carlos. Lalong, hindi na niya makapa sa kan'yang puso ang dating pagmamahal dito.

Natigilan siyang bigla sa naisip na iyon. Totoo ba talaga iyon? Kinapa niyang mabuti ang laman ng puso niya. Oo. Totoo ‘yon! Parang hindi na niya mahal si Carlos. Naka-move on na ba siyang tulad nito?

Kinapa niya uli ang damdamin. Positibo ang nadama niya. At hindi na 'parang.' Talagang, hindi na niya mahal ang dating nobyo.

Totoo nga pala. Sadya nga palang lumilipas talaga ang dating damdamin. Nawala na ang init dati. Nawala na ang pag-asam. At bukas na siya sa panibagong darating. Iyon ay, kung may darating talaga. Sana nga...

***

Sa internet, research dito research doon ang ginagawa niya sa mga bakanteng oras niya. Baka sakali, makatagpo siya doon ng swak talaga sa panlasa niya. At hindi siya titigil hangga’t hindi siya nakakatagpo ng hinahanap niya.

“Hoy, bistahan mong mabuti ‘yan, Andeng! O, ‘di ba? Papalicious?! Parang ang yummy niya, mare!” message iyon ni Meldy nang mag-send ito sa kan’ya isang araw ng picture ng isang lalaki. Foreigner.

“Ano ka ba, mare? Ayaw ko ng foreigner. Maski papalicious at yummy pa ‘yan! Saka ano, pupunta pa ako sa abroad o papupuntahin ko pa ‘yan dito para buntisin lang ako? Saka paano kung ‘scam’ lang pala ‘yan? Na hindi naman pala gan’yan ang itsura n’yan? Eh ‘di, na-scam pa ako?”

“Uy! Ang haba ng litanya! Infairness, marunong na ang sissy ko sa mga scam-scam sa social media! Very good naman! At may tama ka d’yan, mare. ‘Wag basta-basta bibilib sa picture ng mga kolokoy na ‘yan kasi karamihan sa mga ‘yan, isang malaking kasinungalingan!”

“I know right, mare. ‘Di naman ako gano’n ka-ignorante, ‘no? Saka marami na akong nababalitaang gan’yan.”

“Teka, teka…may isa pa akong nakita, eh. Hanapin ko lang. Foreigner din, mare. Pero half-half! Half Bristish and half Pinoy! Pero nasa Hongkong. Parang may business yata doon. Wait, isi-send ko sa ‘yo.”

“Anong business? Monkey business?” ani Andrea. “Sobra na ba talaga akong desperada, mare? At maging ikaw, sobrang seryoso sa paghahanap ng hinahanap ko?”

“Na susundot sa ‘yo?”

Nagtawanan sila through chat.

“Basta, Andeng. Hangad ko ang kaligayahan mo. Maski mali. Sige na. Basta sumaya ka lang at hindi manatiling nag-iisa. Kaya palakpakan mo ang kunsintidor mong kaibigan at kumare!"

“Paiiyakin mo na naman ako, mare…”

“Sige lang, umiyak ka lang. Naniniwala ako na sa susunod na mga araw ng buhay mo, hindi ka na iiyak sa lungkot. Kun’di dahil na sa kaligayahan.”

“Maraming salamat sa suporta, marekoy.”

“Wala pa nga, marekoy…!”

Nagtawanan uli sila.

***

SA paglipas ng mga araw, kung sino-sino ang inirereto ni Meldy kay Andrea. Pero pawang tinatanggihan naman iyon ng dalaga.

“Andeng, baka naman sa sobra mong pagiging mapili eh mas lalong hindi ka makakita ng hinahanap mo? At ang masaklap, kamukat-mukat mo, sa kapipili mo, babagsak ka pala, sa bungi!”

“Huwag naman, Meldy. Sobra ka naman. Baka mamaya magdilang-dyablo ka pa d’yan!”

“Aba eh, ‘tamo, lahat ng ireto ko sa ‘yo, ayaw mo! ‘To ngang huli, ‘yong apo ni Ka Sela, si Abner, o ‘di ba, g’wapo naman ‘yong tao? May maganda ring trabaho pero inayawan mo rin.”

“Mare naman, eh parang mas mahinhin pa ‘yon sa akin, ‘di ba? Guwapo nga kung pumipilantik naman ang daliri. Baka mamaya, hindi ako ang gusto niyang makaano…!”

“Makaano? Maka-sex? Ba’t ba ‘di mo madiretso?”

“N-naiilang akong bigkasin…” nahihiyang tugon ni Andrea.

Umirap si Meldy. “Hay! Ngayon lang ako naka-encounter ng tulad mo na gustong magpasiping sa kahit ‘di niya kaano-ano, pero ‘yong word na ‘sex’ at ‘sundot’ nahihiyang bigkasin!”

Bahagyang kinurot ni Andrea ang kaibigan. “Ikaw talaga, ang tabil-tabil ng bibig mo --- !”

Humagalpak ng tawa si Meldy.