"BECKY, please hold on. Malapit na tayo sa delivery room," natatarantang saad ni Zalheia sa nakababata niyang kapatid na manganganak na. Nakahiga ito sa stretcher na pinagtutulungang itulak ng mga nurse attendant ng naturang ospital. Maputlang-putla ito at tagaktak ng pawis dahil sa iniindang kirot ng tiyan. Halos magkalat na rin ang dugong malayang umaagos mula sa p*****a nito.
Nakikita niyang hinang-hina na ang kapatid. Kung kanina ay panay ang sigaw nito sa sakit, ngayon ay halos hindi na ito tuminag sa kinahihigaan."Please hold on, Becky. Magpakatatag ka," muli ay wika niya habang gagap ang nanlalamig na palad nito. "Kailangan mong ilabas nang maayos ang anak mo. Kailangan niyong maging okay pareho," aniyang nagsisimula nang kabahan para sa maaaring kahinatnan ng kapatid. She was afraid na baka hindi makayanan ni Rebecca ang komplikasyon na dulot ng panganganak. Paano kung may mangyaring masama rito? Paano kung mamatay ang sanggol sa sinapupunan nito? And worst is, paano kung mismong kapatid niya ang—"Here we are at the delivery room."Naudlot ang samu't-saring alalahanin niya sa tinig na iyon ng babaeng nurse. Agad niyang binitiwan ang nanlalamig na palad ng kapatid para tuluyan na itong ipasok sa loob ng silid-panganakan."Zalheia, anak," narinig niya ang mahinang pagtawag ng nanay Saida niya kasabay ng mabining paghawak nito sa braso niya.Nilingon niya ang butihing matanda. `Tulad niya ay makikita rin sa mukha nito ang labis na pag-aalala."Umupo muna tayo sa silyang `yon," ani pa nito sabay turo sa upuan sa gilid ng hospital corridor.Marahan na lamang siyang tumango at nagpatianod dito.Nanay Saida had been their guardian magmula nang mamatay sa sunog ang mga magulang nila ni Rebecca. She was just thirteen years old then, while Rebecca was just seven. Hindi sila napasama nang matupok ng apoy ang mumunting bahay nila dahil nasa birthday party sila noon ng kanilang kaibigan na ilang kilometro lang ang layo sa tinitirhan nila.Nagulat na lamang sila noon nang sunduin sila ni nanay Saida habang ibinabalita ang nangyayaring trahedya. Nang eksaktong marating na nila ang kanilang tirahan ay natupok na iyon ng apoy at napasama din ang tirahan ng kapitbahay nila. Ganoon kabilis ang pagsiklab ng apoy. Ganoon kabilis ang mga pangyayaring nagpabago ng kanilang buhay.That was the most painful part of their lives. Grabeng luha ang ibinuhos niya noon `cause she never had thought na sa murang edad nila ay mauulila na sila. `Buti na lang at nandiyan si nanay Saida, kaibigang matalik ito ng kanilang tunay na ina. Ito ang kumupkop sa kanilang magkapatid. Palibhasa ay wala na silang ibang kamag-anak, at ito naman ay walang sariling pamilya. Likas na rin dito ang pagiging matulungin.Somehow, their nanay Saida was like an angel sent by God above. Pinag-aral sila nito hanggang sa siya ay makapagtapos ng kursong Administrasyon. Agad siyang naghanap ng trabaho para makatulong at kahit papaano'y siya na ang magpa-aral kay Rebecca.At the age of twenty ay nagta-trabaho na siya sa isang `di kalakihang kompanya sa Mandaluyong. Makalipas ang dalawang taon ay napagpasyahan niyang mangibang bansa para mas makapag-ipon. She badly needed more money that time dahil si Rebecca ay magku-kolehiyo na.Everything went well during the first-two years of her work at Singapore bilang office staff. Hindi niya nakakaligtaang magpadala ng mga panggastos at pangmatrikula ng kanyang kapatid. Palagi rin sila nitong nag-uusap at masayang ikinukuwento nito ang tungkol sa pag-aaral. She was glad upon knowing na malalaki ang nakukuha nitong marka sa eskuwela. Rebecca was indeed clever that it made her sister dean's lister at school. And for that, she was absolutely proud of her younger sister. Naisip niyang hindi sayang ang pagod niya.Subalit nang nasa ika-apat na taon na ito sa kolehiyo ay bihira na lamang sila nitong mag-usap. Palaging off ang cellphone nito kapag tinatawagan niya, at kapag nagkaka-uusap naman sila ay palagi itong nagmamadali na waring may importanteng gagawin. She just ignored those weird actions of her younger sister sa pag-aakalang busy lang ito sa eskuwela. That wasn't surprising though, kasi malapit na itong makapagtapos.Ngunit isang araw ay bigla na lamang siyang nagulantang nang makatanggap ng tawag mula sa nanay Saida nila, telling her the real condition of Rebecca—her sister was pregnant!Dali-dali siya noong umuwi sa Pilipinas. It was easy for her to get back to the Philippines sapagkat patapos na noon ang kontrata niya. She planned not to renew her contract nang malaman ang kalagayan ng kapatid.She was ragingly furious nang komprontahin niya ito. Iyak lang nang iyak noon si Rebecca at waring sising-sisi sa kamaliang nagawa. Ang buong akala daw kasi nito ay pananagutan ito ng lalaking nakabuntis dito subalit nagkamali ito.She tried to ask her sister who the man was. Ilang ulit na pinilit niya itong magtapat, but Rebecca kept silent and didn't divulge the name and personality of that man to blame. Kahit ang nanay Saida nila ay walang kaalam-alam. Masyado kasing ma-sekreto si Rebecca when it comes to love and relationship."Sino rito ang kamag-anak ng buntis?"Naputol ang pagmumuni-muni niya nang marinig ang tinig na iyon ng doktor. Sabay silang napatayo ni nanay Saida. "A-ako po. Kapatid niya ako.""You need to sign a waver," the doctor sympathetically uttered. "Kailangang i-cesarian ang kapatid mo. Nanghihina na siya at maraming dugo na ang nawala sa kanya. She could no longer endure the pain of normal delivery. We've seen complications sa pagbubuntis niya. We are afraid na kailangan naming may isalba isa sa kanila ng bat—""Save my sister then!" she firmly butted in. She needed her sister the most. Hindi niya yata kakayaning mawala ang kaisa-isa na lang na taong kadugo niya."We will try," tugon ng doktor saka sila nito iniwan."Goddamn! Don't just try, do it!" hindi niya napigilang tumaas ang boses habang napapasabunot nang marahan sa sariling buhok. She's becoming hysterical nang mga sandaling iyon."Anak, manalangin tayo sa Kanya," her nanay Saida tenderly whispered sabay gagap ng palad niya.Napatingin siya sa butihing matanda. "`Nay, I want my sister live. I'm afraid I'd loose her," mangiyak-ngiyak niyang turan sabay yakap dito.---"TAYO na, Lheia. Umuwi na tayo. Mukhang papaambon na," pukaw ng nanay Saida ni Zalheia sa kanya.Kasalukuyan silang nasa puntod ni Rebecca. Oo, nailibing na ang kapatid niya. Hindi nito nakayanan ang komplikasyon na dulot ng panganganak. The doctor said, they've tried their best to save the life of the mother, ngunit sadya yatang gusto ni Rebecca na ang sanggol sa sinapupunan nito ang mabuhay. That might be a motherly instinct and love that had caused Rebecca to choose the life of her daughter to live."Mauna na lang po kayo, `Nay," mahina niyang saad habang nakayuko sa puntod ng kapatid. Kanina pa nagsi-alisan ang mga taong nakilibing. Sila na lamang dalawa ni nanay Saida ang naroon. Samantalang ang anak naman ni Rebecca ay iniwan lang muna nila sa mapagkakatiwalaan nilang kapitbahay."Hindi kita puwedeng iwan ditong mag-isa, Lheia. Hihintayin kita," anito.Hindi na lamang siya umimik. Tahimik lamang siya at tulalang nakatitig sa lapida ni Rebecca. Who would have thought na sa edad nitong beynte anyos ay mawawala na ito? Napakabata pa nito para kunin ni Kamatayan. Marami ang mga pagkakataong nasayang. Ga-graduate na sana ito at makapagta-trabaho, but everything was ruined. Ruined by that dumbass irresponsible man na iniwan ang kapatid niya pagkatapos na makuha ang gusto nito. She felt a sudden vast of anger piercing into her whole being. Kung may dapat na sisihin sa sinapit ng kapatid niya, iyon ay walang iba kundi ang manlolokong lalaking iyon!'You will pay for this, evil man! I will make your life a living hell!' said the back of her vengeful mind with gritted teeth. Gagawin niya ang lahat makilala lang ang katauhan ng lalaking gumawa niyon sa nag-iisa niyang kapatid!"OH, ANG cute-cute talaga ng baby ko. `Mana sa Mommy Lheia niya," Zalheia giggly said habang pinupupog ng halik ang humahagikhik niyang pamangkin. They were currently at the terrace of their bungalow at karga niya ang sanggol. Anim na buwang gulang na ito ngayon. Few months ago, the baby was baptized and was given the name "Charlotte." Iyon kasi ang gustong ipangalan ni Rebecca sa anak nito noong nabubuhay pa.She deeply sighed upon remembering the memory of her beloved sister. Naroon pa rin sa kanya ang matinding pangungulila rito. Every time she looked at the four corners of their house ay naaalala niya ito. She could still vividly recall how they used to laugh at each other’s joke, how they used to share each other’s problem, how they used to quarrel but at the end of the day ay nagkakabati rin naman.Rebecca was the best sister ever. She was the best sister one could ever have. If she would be given a chance to choose and live her life again, she'd surely choos
"HI! I'M Morgan, and you are?" nakangiting inilahad ng binata ang palad nito sa kanya.Zalheia instantly gazed at Morgan's hand. `Atubili siyang tanggapin iyon sapagkat biglang sumulak ang galit niya sa lalaking kaharap. Kung kanina ay halos mapanganga siya sa paghanga sa angking-kaguwapuhan nito, ngayon naman ay kulang na lang na sunugin niya ang kamay nitong tinititigan niya. `Buti na lang at bahagya siyang nakayuko kaya't hindi napapansin ni Lowell Morgan at Mrs. Cordova ang nakarehistrong poot sa mga mata niya.Mayamaya'y narinig niya ang sabay na pagtikhim ng mag-ina, marahil ay para pukawin ang atensiyon niya.Lihim na humugot nang hangin si Zalheia. She tried to plaster her sweetest but fake smile bago tuluyang iangat ang mukha at makipagkamay sa binatang Cordova. "I'm Zalheia Molina," she said curtly."Nice meeting you, Lheia," anito sa suwabeng boses, saka hinagkan ang kamay niya.Wala sa sariling napasinghap siya sa pagkagitla s
"EH, BAKIT mo kasi ibinigay kay Mrs. Cordova ang files? Kakailanganin ko pa `yon!"Kanina pa nagtitimpi sa inis si Zalheia sa kaharap niyang si Elsie. Sumugod pa talaga ito sa mesa niya para lang makipagbangayan. Katrabaho niya ang babae, sekretarya ito ng Vice President ng CGG. Hindi iilang beses na palagi sila nitong nagtatalo dahil sa hindi pagkakaintindihan sa trabaho. Masyado kasi siya nitong pinag-iinitan sa kadahilanang nakuha niya ang puwestong matagal na nitong pinapangarap. Elsie wished to be the secretary of the Company's CEO dahil mas malaki ang suweldong nakukuha kapag mas mataas ang ranggo ng Boss na pinagsisilbihan sa naturang kompanya.Pinag-iinitan siya nito dahil ito sana ang papalit sa nag-resign na sekretarya noon ni Mrs. Lorena Cordova kung hindi lamang siya nag-apply sa posisyong iyon. Mrs. Cordova chose her instead of Elsie dahil kinakitaan siya ng Ginang ng potensiyal at cum laude rin kasi siya nang makapagtapos ng kolehiyo—those two were th
"THESE are all the files na naiwan ni Mrs. Cordova. Diyan mo malalaman ang mga previous Statement of Accounts ng ating Merchants. If you wanted to know the status of our sales ay dito mo naman makikit—" Napahinto si Zalheia sa kaka-instruct kay Morgan nang mapansin niyang hindi naman ito nakikinig sa mga sinasabi niya, bagkus ay tila wala ito sa sariling titig na titig lang sa kanya.Kasalukuyan silang nakaupong magkatabi sa malambot na couch ng pribadong opisina nito. Pasado alas-dos na iyon nang hapon, and she was currently instructing Morgan of those important files and documents ng CGC. Hindi nga niya mawari kung bakit pa ito nagpapaturo sa kanya gayong kung tutuusin ay sigurado naman siyang alam na nito ang mga iyon—alam na nito ang mga pasikot-sikot sa malaking kompanya ng pamilya nito. Gagawin ba naman itong CEO kung ignorante ito sa pamamalakad ng kompanya? Tingin niya'y hindi. And besides, alam niyang ang binata din ang namamahala ng sister company ng CGC sa ibang
HULING sulyap sa malaking salamin na nasa loob ng kanyang kuwarto ang ginawa ni Zalheia nang katukin siya ni nanay Saida informing her na naroon na sa baba ng bahay nila si Morgan. Kinuha niya ang medyo may kalakihang bag kung saan nakalagay ang mga gamit ni Charlotte. Kahapon ay bigla na lamang siyang naka-receive ng text message `galing kay Morgan informing her to prepare dahil may pupuntahan daw sila nang araw na iyon ng Sabado.Binalingan niya ang anak na nakadapa sa kama. Nilalaro-laro nito ang mumunting teddy bear na naroon. `Gaya niya ay ready na rin ito. Pinaliguan niya ito kanina at binihisan ng cute na cute na pink baby dress with matching baby shoes na pink din ang kulay. Nilagyan rin niya ng pink baby headband ang ulo nito na mas lalong nagpatingkad sa ka-cute-an nito."Hmm... Ang ganda-ganda naman ng anak ko at ang bango pa. Parang dalaga na," nanggigigil niyang saad at kinarga ito. Pinupog niya ito ng halik na siyang ikinahagikhik ng sanggol.
"WHAT?! You mean, Charlotte and I will spend the night here? Dito sa hacienda mo?" Zalheia blurted upon hearing what Morgan had just said. Pasado alas-singko na iyon ng hapon at ayon dito ay hindi sila makakauwi ng Maynila dahil na-flat-an di umano ang isang gulong ng Toyota Vios nito. Wala raw itong extra tire para ipangpalit doon.Tumango ang binata. "Yup, you heard me right, Lheia," parang wala lang na wika nito."Baka mag-alala sa amin si Nanay Sai—""We will call her to notify. What's the use of this gadget, anyway," anitong kinuha sa bulsa ng pantalon ang mamahaling cellphone nito, saka iniabot sa kanya.Tinitigan lamang niya iyon at hindi kinuha. "I-I don't have with me an extra dress. Ayokong matulog na ganito ang suot ko," she said, then peered at herself wearing plain denim jeans and pink shirt. Hindi siya sanay na matulog sa ganoong ayos, and besides ay amoy-araw na rin ang damit niyang iyon. "Kaya uuwi na lang kami ni Charlotte at magh
NAGPALIPAT-LIPAT ang titig ni Zalheia sa dalawang imahe ng lalaki sa portrait na nakasabit sa malaking sala ng villa nina Morgan. Hindi niya iyon napagtuunan nang pansin kanina dahil abala sila sa pamamasyal sa lugar na sakop ng Hacienda de Cordova. Akala niya ay mga larawan lamang iyon ni Morgan. But as she was intently looking at it now ay doon lamang niya napagtantong dalawang tao pala iyon at hindi lamang iisa."Magkamukhang-magkamukha sila, `no?"Muntik na siyang mapatalon sa kinatatayuan nang gambalain siya ng tinig na iyon ni Aling Pacing. "S-sino ho `yong isang lalaki diyan, Manang?""Siya si Michael. Ang kambal ni Morgan.""Ho?!" gulat niyang bulalas na napabaling sa matanda. "May kambal po pala si Morgan?" Ang buong akala niya ay nag-iisang anak lamang ito nina Mister Regidor at Misis Lorena.Tumango si Aling Pacing. "Oo, may kambal si Morgan. Pero magkaibang-magkaiba sila ng ugali ng kakambal niya," anito."Ano ho'ng i
PAKANTA-KANTANG lumabas si Zalheia sa pribadong opisina ni Morgan. Inutusan siya nitong kunin sa Accounting Department ang ilang papeles na kakailanganin nito para sa pag-approve ng next project ng kanilang valued merchant.It was almost one month nang panliligaw ng binata sa kanya, at sa loob ng isang buwang iyon ay masasabi niyang seryoso ito at talaga namang determinadong pasagutin siya. Hatid-sundo pa rin siya nito. Minsan ay lumalabas sila para mag-date. Bumibisita rin ito sa kanila ni Charlotte at close na ito sa kanyang 'anak'.Napangiti siya, saka akmang liliko na sana papuntang accounting room nang biglang may tumawag sa pangalan niya. Awtomatiko siyang napalingon. Mas lalong lumapad ang pagkakangiti niya nang mapagtantong si Misis Cordova iyon. Nakatayo ito sa malawak na lounge ng kompanya.Agad niya itong nilapitan at binati. Nakipagbeso-beso siya sa mabait na biyuda. "Napasyal ho kayo, Ma'am?" nakangiti niyang tanong."Oo, may pinuntah