"BECKY, please hold on. Malapit na tayo sa delivery room," natatarantang saad ni Zalheia sa nakababata niyang kapatid na manganganak na. Nakahiga ito sa stretcher na pinagtutulungang itulak ng mga nurse attendant ng naturang ospital. Maputlang-putla ito at tagaktak ng pawis dahil sa iniindang kirot ng tiyan. Halos magkalat na rin ang dugong malayang umaagos mula sa p*****a nito.
Nakikita niyang hinang-hina na ang kapatid. Kung kanina ay panay ang sigaw nito sa sakit, ngayon ay halos hindi na ito tuminag sa kinahihigaan."Please hold on, Becky. Magpakatatag ka," muli ay wika niya habang gagap ang nanlalamig na palad nito. "Kailangan mong ilabas nang maayos ang anak mo. Kailangan niyong maging okay pareho," aniyang nagsisimula nang kabahan para sa maaaring kahinatnan ng kapatid. She was afraid na baka hindi makayanan ni Rebecca ang komplikasyon na dulot ng panganganak. Paano kung may mangyaring masama rito? Paano kung mamatay ang sanggol sa sinapupunan nito? And worst is, paano kung mismong kapatid niya ang—"Here we are at the delivery room."Naudlot ang samu't-saring alalahanin niya sa tinig na iyon ng babaeng nurse. Agad niyang binitiwan ang nanlalamig na palad ng kapatid para tuluyan na itong ipasok sa loob ng silid-panganakan."Zalheia, anak," narinig niya ang mahinang pagtawag ng nanay Saida niya kasabay ng mabining paghawak nito sa braso niya.Nilingon niya ang butihing matanda. `Tulad niya ay makikita rin sa mukha nito ang labis na pag-aalala."Umupo muna tayo sa silyang `yon," ani pa nito sabay turo sa upuan sa gilid ng hospital corridor.Marahan na lamang siyang tumango at nagpatianod dito.Nanay Saida had been their guardian magmula nang mamatay sa sunog ang mga magulang nila ni Rebecca. She was just thirteen years old then, while Rebecca was just seven. Hindi sila napasama nang matupok ng apoy ang mumunting bahay nila dahil nasa birthday party sila noon ng kanilang kaibigan na ilang kilometro lang ang layo sa tinitirhan nila.Nagulat na lamang sila noon nang sunduin sila ni nanay Saida habang ibinabalita ang nangyayaring trahedya. Nang eksaktong marating na nila ang kanilang tirahan ay natupok na iyon ng apoy at napasama din ang tirahan ng kapitbahay nila. Ganoon kabilis ang pagsiklab ng apoy. Ganoon kabilis ang mga pangyayaring nagpabago ng kanilang buhay.That was the most painful part of their lives. Grabeng luha ang ibinuhos niya noon `cause she never had thought na sa murang edad nila ay mauulila na sila. `Buti na lang at nandiyan si nanay Saida, kaibigang matalik ito ng kanilang tunay na ina. Ito ang kumupkop sa kanilang magkapatid. Palibhasa ay wala na silang ibang kamag-anak, at ito naman ay walang sariling pamilya. Likas na rin dito ang pagiging matulungin.Somehow, their nanay Saida was like an angel sent by God above. Pinag-aral sila nito hanggang sa siya ay makapagtapos ng kursong Administrasyon. Agad siyang naghanap ng trabaho para makatulong at kahit papaano'y siya na ang magpa-aral kay Rebecca.At the age of twenty ay nagta-trabaho na siya sa isang `di kalakihang kompanya sa Mandaluyong. Makalipas ang dalawang taon ay napagpasyahan niyang mangibang bansa para mas makapag-ipon. She badly needed more money that time dahil si Rebecca ay magku-kolehiyo na.Everything went well during the first-two years of her work at Singapore bilang office staff. Hindi niya nakakaligtaang magpadala ng mga panggastos at pangmatrikula ng kanyang kapatid. Palagi rin sila nitong nag-uusap at masayang ikinukuwento nito ang tungkol sa pag-aaral. She was glad upon knowing na malalaki ang nakukuha nitong marka sa eskuwela. Rebecca was indeed clever that it made her sister dean's lister at school. And for that, she was absolutely proud of her younger sister. Naisip niyang hindi sayang ang pagod niya.Subalit nang nasa ika-apat na taon na ito sa kolehiyo ay bihira na lamang sila nitong mag-usap. Palaging off ang cellphone nito kapag tinatawagan niya, at kapag nagkaka-uusap naman sila ay palagi itong nagmamadali na waring may importanteng gagawin. She just ignored those weird actions of her younger sister sa pag-aakalang busy lang ito sa eskuwela. That wasn't surprising though, kasi malapit na itong makapagtapos.Ngunit isang araw ay bigla na lamang siyang nagulantang nang makatanggap ng tawag mula sa nanay Saida nila, telling her the real condition of Rebecca—her sister was pregnant!Dali-dali siya noong umuwi sa Pilipinas. It was easy for her to get back to the Philippines sapagkat patapos na noon ang kontrata niya. She planned not to renew her contract nang malaman ang kalagayan ng kapatid.She was ragingly furious nang komprontahin niya ito. Iyak lang nang iyak noon si Rebecca at waring sising-sisi sa kamaliang nagawa. Ang buong akala daw kasi nito ay pananagutan ito ng lalaking nakabuntis dito subalit nagkamali ito.She tried to ask her sister who the man was. Ilang ulit na pinilit niya itong magtapat, but Rebecca kept silent and didn't divulge the name and personality of that man to blame. Kahit ang nanay Saida nila ay walang kaalam-alam. Masyado kasing ma-sekreto si Rebecca when it comes to love and relationship."Sino rito ang kamag-anak ng buntis?"Naputol ang pagmumuni-muni niya nang marinig ang tinig na iyon ng doktor. Sabay silang napatayo ni nanay Saida. "A-ako po. Kapatid niya ako.""You need to sign a waver," the doctor sympathetically uttered. "Kailangang i-cesarian ang kapatid mo. Nanghihina na siya at maraming dugo na ang nawala sa kanya. She could no longer endure the pain of normal delivery. We've seen complications sa pagbubuntis niya. We are afraid na kailangan naming may isalba isa sa kanila ng bat—""Save my sister then!" she firmly butted in. She needed her sister the most. Hindi niya yata kakayaning mawala ang kaisa-isa na lang na taong kadugo niya."We will try," tugon ng doktor saka sila nito iniwan."Goddamn! Don't just try, do it!" hindi niya napigilang tumaas ang boses habang napapasabunot nang marahan sa sariling buhok. She's becoming hysterical nang mga sandaling iyon."Anak, manalangin tayo sa Kanya," her nanay Saida tenderly whispered sabay gagap ng palad niya.Napatingin siya sa butihing matanda. "`Nay, I want my sister live. I'm afraid I'd loose her," mangiyak-ngiyak niyang turan sabay yakap dito.---"TAYO na, Lheia. Umuwi na tayo. Mukhang papaambon na," pukaw ng nanay Saida ni Zalheia sa kanya.Kasalukuyan silang nasa puntod ni Rebecca. Oo, nailibing na ang kapatid niya. Hindi nito nakayanan ang komplikasyon na dulot ng panganganak. The doctor said, they've tried their best to save the life of the mother, ngunit sadya yatang gusto ni Rebecca na ang sanggol sa sinapupunan nito ang mabuhay. That might be a motherly instinct and love that had caused Rebecca to choose the life of her daughter to live."Mauna na lang po kayo, `Nay," mahina niyang saad habang nakayuko sa puntod ng kapatid. Kanina pa nagsi-alisan ang mga taong nakilibing. Sila na lamang dalawa ni nanay Saida ang naroon. Samantalang ang anak naman ni Rebecca ay iniwan lang muna nila sa mapagkakatiwalaan nilang kapitbahay."Hindi kita puwedeng iwan ditong mag-isa, Lheia. Hihintayin kita," anito.Hindi na lamang siya umimik. Tahimik lamang siya at tulalang nakatitig sa lapida ni Rebecca. Who would have thought na sa edad nitong beynte anyos ay mawawala na ito? Napakabata pa nito para kunin ni Kamatayan. Marami ang mga pagkakataong nasayang. Ga-graduate na sana ito at makapagta-trabaho, but everything was ruined. Ruined by that dumbass irresponsible man na iniwan ang kapatid niya pagkatapos na makuha ang gusto nito. She felt a sudden vast of anger piercing into her whole being. Kung may dapat na sisihin sa sinapit ng kapatid niya, iyon ay walang iba kundi ang manlolokong lalaking iyon!'You will pay for this, evil man! I will make your life a living hell!' said the back of her vengeful mind with gritted teeth. Gagawin niya ang lahat makilala lang ang katauhan ng lalaking gumawa niyon sa nag-iisa niyang kapatid!"OH, ANG cute-cute talaga ng baby ko. `Mana sa Mommy Lheia niya," Zalheia giggly said habang pinupupog ng halik ang humahagikhik niyang pamangkin. They were currently at the terrace of their bungalow at karga niya ang sanggol. Anim na buwang gulang na ito ngayon. Few months ago, the baby was baptized and was given the name "Charlotte." Iyon kasi ang gustong ipangalan ni Rebecca sa anak nito noong nabubuhay pa.She deeply sighed upon remembering the memory of her beloved sister. Naroon pa rin sa kanya ang matinding pangungulila rito. Every time she looked at the four corners of their house ay naaalala niya ito. She could still vividly recall how they used to laugh at each other’s joke, how they used to share each other’s problem, how they used to quarrel but at the end of the day ay nagkakabati rin naman.Rebecca was the best sister ever. She was the best sister one could ever have. If she would be given a chance to choose and live her life again, she'd surely choos
"HI! I'M Morgan, and you are?" nakangiting inilahad ng binata ang palad nito sa kanya.Zalheia instantly gazed at Morgan's hand. `Atubili siyang tanggapin iyon sapagkat biglang sumulak ang galit niya sa lalaking kaharap. Kung kanina ay halos mapanganga siya sa paghanga sa angking-kaguwapuhan nito, ngayon naman ay kulang na lang na sunugin niya ang kamay nitong tinititigan niya. `Buti na lang at bahagya siyang nakayuko kaya't hindi napapansin ni Lowell Morgan at Mrs. Cordova ang nakarehistrong poot sa mga mata niya.Mayamaya'y narinig niya ang sabay na pagtikhim ng mag-ina, marahil ay para pukawin ang atensiyon niya.Lihim na humugot nang hangin si Zalheia. She tried to plaster her sweetest but fake smile bago tuluyang iangat ang mukha at makipagkamay sa binatang Cordova. "I'm Zalheia Molina," she said curtly."Nice meeting you, Lheia," anito sa suwabeng boses, saka hinagkan ang kamay niya.Wala sa sariling napasinghap siya sa pagkagitla s
"EH, BAKIT mo kasi ibinigay kay Mrs. Cordova ang files? Kakailanganin ko pa `yon!"Kanina pa nagtitimpi sa inis si Zalheia sa kaharap niyang si Elsie. Sumugod pa talaga ito sa mesa niya para lang makipagbangayan. Katrabaho niya ang babae, sekretarya ito ng Vice President ng CGG. Hindi iilang beses na palagi sila nitong nagtatalo dahil sa hindi pagkakaintindihan sa trabaho. Masyado kasi siya nitong pinag-iinitan sa kadahilanang nakuha niya ang puwestong matagal na nitong pinapangarap. Elsie wished to be the secretary of the Company's CEO dahil mas malaki ang suweldong nakukuha kapag mas mataas ang ranggo ng Boss na pinagsisilbihan sa naturang kompanya.Pinag-iinitan siya nito dahil ito sana ang papalit sa nag-resign na sekretarya noon ni Mrs. Lorena Cordova kung hindi lamang siya nag-apply sa posisyong iyon. Mrs. Cordova chose her instead of Elsie dahil kinakitaan siya ng Ginang ng potensiyal at cum laude rin kasi siya nang makapagtapos ng kolehiyo—those two were th
"THESE are all the files na naiwan ni Mrs. Cordova. Diyan mo malalaman ang mga previous Statement of Accounts ng ating Merchants. If you wanted to know the status of our sales ay dito mo naman makikit—" Napahinto si Zalheia sa kaka-instruct kay Morgan nang mapansin niyang hindi naman ito nakikinig sa mga sinasabi niya, bagkus ay tila wala ito sa sariling titig na titig lang sa kanya.Kasalukuyan silang nakaupong magkatabi sa malambot na couch ng pribadong opisina nito. Pasado alas-dos na iyon nang hapon, and she was currently instructing Morgan of those important files and documents ng CGC. Hindi nga niya mawari kung bakit pa ito nagpapaturo sa kanya gayong kung tutuusin ay sigurado naman siyang alam na nito ang mga iyon—alam na nito ang mga pasikot-sikot sa malaking kompanya ng pamilya nito. Gagawin ba naman itong CEO kung ignorante ito sa pamamalakad ng kompanya? Tingin niya'y hindi. And besides, alam niyang ang binata din ang namamahala ng sister company ng CGC sa ibang
HULING sulyap sa malaking salamin na nasa loob ng kanyang kuwarto ang ginawa ni Zalheia nang katukin siya ni nanay Saida informing her na naroon na sa baba ng bahay nila si Morgan. Kinuha niya ang medyo may kalakihang bag kung saan nakalagay ang mga gamit ni Charlotte. Kahapon ay bigla na lamang siyang naka-receive ng text message `galing kay Morgan informing her to prepare dahil may pupuntahan daw sila nang araw na iyon ng Sabado.Binalingan niya ang anak na nakadapa sa kama. Nilalaro-laro nito ang mumunting teddy bear na naroon. `Gaya niya ay ready na rin ito. Pinaliguan niya ito kanina at binihisan ng cute na cute na pink baby dress with matching baby shoes na pink din ang kulay. Nilagyan rin niya ng pink baby headband ang ulo nito na mas lalong nagpatingkad sa ka-cute-an nito."Hmm... Ang ganda-ganda naman ng anak ko at ang bango pa. Parang dalaga na," nanggigigil niyang saad at kinarga ito. Pinupog niya ito ng halik na siyang ikinahagikhik ng sanggol.
"WHAT?! You mean, Charlotte and I will spend the night here? Dito sa hacienda mo?" Zalheia blurted upon hearing what Morgan had just said. Pasado alas-singko na iyon ng hapon at ayon dito ay hindi sila makakauwi ng Maynila dahil na-flat-an di umano ang isang gulong ng Toyota Vios nito. Wala raw itong extra tire para ipangpalit doon.Tumango ang binata. "Yup, you heard me right, Lheia," parang wala lang na wika nito."Baka mag-alala sa amin si Nanay Sai—""We will call her to notify. What's the use of this gadget, anyway," anitong kinuha sa bulsa ng pantalon ang mamahaling cellphone nito, saka iniabot sa kanya.Tinitigan lamang niya iyon at hindi kinuha. "I-I don't have with me an extra dress. Ayokong matulog na ganito ang suot ko," she said, then peered at herself wearing plain denim jeans and pink shirt. Hindi siya sanay na matulog sa ganoong ayos, and besides ay amoy-araw na rin ang damit niyang iyon. "Kaya uuwi na lang kami ni Charlotte at magh
NAGPALIPAT-LIPAT ang titig ni Zalheia sa dalawang imahe ng lalaki sa portrait na nakasabit sa malaking sala ng villa nina Morgan. Hindi niya iyon napagtuunan nang pansin kanina dahil abala sila sa pamamasyal sa lugar na sakop ng Hacienda de Cordova. Akala niya ay mga larawan lamang iyon ni Morgan. But as she was intently looking at it now ay doon lamang niya napagtantong dalawang tao pala iyon at hindi lamang iisa."Magkamukhang-magkamukha sila, `no?"Muntik na siyang mapatalon sa kinatatayuan nang gambalain siya ng tinig na iyon ni Aling Pacing. "S-sino ho `yong isang lalaki diyan, Manang?""Siya si Michael. Ang kambal ni Morgan.""Ho?!" gulat niyang bulalas na napabaling sa matanda. "May kambal po pala si Morgan?" Ang buong akala niya ay nag-iisang anak lamang ito nina Mister Regidor at Misis Lorena.Tumango si Aling Pacing. "Oo, may kambal si Morgan. Pero magkaibang-magkaiba sila ng ugali ng kakambal niya," anito."Ano ho'ng i
PAKANTA-KANTANG lumabas si Zalheia sa pribadong opisina ni Morgan. Inutusan siya nitong kunin sa Accounting Department ang ilang papeles na kakailanganin nito para sa pag-approve ng next project ng kanilang valued merchant.It was almost one month nang panliligaw ng binata sa kanya, at sa loob ng isang buwang iyon ay masasabi niyang seryoso ito at talaga namang determinadong pasagutin siya. Hatid-sundo pa rin siya nito. Minsan ay lumalabas sila para mag-date. Bumibisita rin ito sa kanila ni Charlotte at close na ito sa kanyang 'anak'.Napangiti siya, saka akmang liliko na sana papuntang accounting room nang biglang may tumawag sa pangalan niya. Awtomatiko siyang napalingon. Mas lalong lumapad ang pagkakangiti niya nang mapagtantong si Misis Cordova iyon. Nakatayo ito sa malawak na lounge ng kompanya.Agad niya itong nilapitan at binati. Nakipagbeso-beso siya sa mabait na biyuda. "Napasyal ho kayo, Ma'am?" nakangiti niyang tanong."Oo, may pinuntah
NAGMAMADALING naglakad si Zalheia papuntang opisina. Ilang segundo na lang ay mali-late na siya. Ayaw niyang ma-late nang umagang iyon sapagkat iyon ang araw na pipirmahan ni Morgan ang resignation letter niya. Makakahinga na siya nang maluwag buhat sa presensiya ng binata."Baby, huwag lang muna ngayon, please," kausap niya sa anak. Marahan niyang hinimas ang tiyan. Kanina pa kasi siya inaatake ng morning sickness niya sa pagdadalang-tao. Kaya siya muntikan nang ma-late dahil ilang beses na naman siyang nagpabalik-balik ng banyo sa kaduduwal.She headed towards Morgan's office, she then opened the door."Oh..." dai*g niya nang makaramdam ng matinding pagkahilo. Mahigpit siyang napakapit sa doorknob ng pribadong opisina ni Morgan."Lheia, namumutla ka," she heard that husky voice. It was from Cade. Hindi niya namalayang nasa loob pala ito ng opisina. Paminsan-minsan kasi ay nagpupunta pa roon ang lalaki. May mga business deals kasi itong iminumung
"WHAT brought you here, Nicole?" tanong ni Morgan habang pilit na inaalis ang mga braso ng dalagang nakapulupot sa batok niya. Pilit rin niyang iniiwas ang sariling mukha rito. Hindi niya alam kung ano ang iniisip ni Zalheia, pero hindi niya hinalikan ang babaeng kasama. It was only Nicole who kept on kissing him despite the fact that he was not responding."I came here to kiss you," malandi nitong turan. Muli na naman sana siya nitong hahalikan subalit umiwas siya at pabiglang tumayo.Dumungaw siya sa labas ng glass wall kung saan malaya niyang nasisilayan ang iba't ibang uri ng sasakyan at mga taong paroo't-parito. It was indeed a busy day to those people living in a busy world."Why so frigid, honey?" Pumulupot ang mga braso ni Nicole buhat sa kanyang likuran. Halos ipagduldulan nito ang sariling katawan sa kanya. He could feel her mountainy breasts on his back.'Freak! I really hate liberated women!' sigaw ng isip niya. Mas type pa rin niya an
"WHAT a romantic scene. A boss-secretary love affair!"Sabay na napabaling si Zalheia at Cade sa taong nagsalita. Halos panawan ng ulirat ang dalaga nang makita ang lalaking palaging laman ng isip niya, ng diwa niya at maging ng mga panaginip niya. She was staring directly at the man who owned her heart—she was staring eye to eye with Morgan!Napansin niyang nangayayat ito at nanlalalim ang mga mata. Kung malamig ang boses nito nang magsalita kanina ay ganoon din ang mga mata nitong nakatitig sa kanila—partikular na sa kanya. Waring hindi man lang ito masayang nakita siya.She felt a sudden stab piercing into her whole being sa ipinapakita nitong iyon. Sunod-sunod siyang napalunok para pigilan ang pamumuo ng luha."Morgan, pare. It's nice to see you back," mainit at nakangiting bati ni Cade."Marami akong naiwang trabaho. So, how's the company?" pormal nitong tanong na hindi na nakatingin sa kanya. Dere-deretso itong naglakad patungo sa m
"SO, HOW does it feel to be left by your beloved boyfriend, huh?"Zalheia heard that sarcastic tone of Elsie. She was in the comfort room of the company at naghahanda para sa uwian nang bigla na lamang itong pumasok at nagsalita nang ganoon.Hindi niya ito pinansin, bagkus ay patuloy lamang siya sa pagri-retouch. Sawang-sawa na siyang makipagdiskusiyon at makipagbangayan sa mga taong insecure na katulad nito."I guess, it hurts," kunwari'y concern nitong turan. "Imagine, mag-iisang buwan na ring hindi bumabalik dito si Sir. Oh, how sad... Tuluyan ka na niya yatang nakalimutan," mapang-uyam na wika nito, then sarcastically grinned.She remained silent, trying to ignore Elsie's presence kahit na sa totoo lang ay nasaktan siya sa sinabi nito. Totoong mag-iisang buwan na mula nang umalis si Morgan. Ni wala man lamang paramdam sa kanya. Noong una'y umaasa siyang bigla na lamang tatawag ang binata at makikipag-ayos. Ngunit hanggang ngayon ay hindi pa ri
TAHIMIK na nakatalungko si Zalheia sa gilid na bahagi ng kaniyang kama. Nakatakip sa hubad niyang katawan ang puting kumot na may bahid ng dugo. Sa namagitan sa kanila ni Morgan ay wala siyang pinagsisisihan. She dearly loved the man na pinag-alayan niya ng kaniyang dangal.Palihim niyang sinulyapan ang binata na kasalukuyan nang inaayos ang sinturon ng suot nitong denim jeans. Nakakunot ang noo nito habang nakatitig sa nagkalat na bahid ng dugo sa kama. Naroon sa guwapo nitong mukha ang labis na pagtataka at pagkatuliro.Alam niya kung bakit ganoon ang ekspresiyon nito. Sigurado siyang hindi ito makapaniwala sa natuklasan—na birhen pa siya. That wasn't surprising, though, dahil ang buong akala nito'y may anak na siya sa katauhan ni Charlotte.Mayamaya pa'y naramdaman niya ang marahas na pag-upo nito sa gilid ng kama. Medyo nakatalikod ito sa kaniya kaya't malaya niya itong napagmasdan.Morgan was wearing fitted white shirt kaya naman bakat na bak
"ANO'NG kailangan—M-morgan?" Biglang nahintakutan si Zalheia nang masilayan ang galit na ekspresiyon ng mukha ng binata. It was her very first time to see Morgan as angry as that. His pair of dark brown eyes were ragingly furious. Kulang na lang ay magbuga iyon ng apoy. Nakakunot ang noo nito at namumula ito sa nadaramang galit. Naggagalawan din ang muscles nito sa panga and his teeth were tigerishly knitted."What freakin' is this, Zalheia?!" Dumadagundong ang boses nito. Halos pumuno iyon sa lahat ng sulok ng kabahayan. Walang paalam itong pumasok at pasalyang isinara ang pinto, sanhi para lumikha iyon ng nakabibinging ingay."M-morgan, what do you me—""Bullshit! Tell me, what's this?!" Morgan abruptly gripped her left arm. Kasabay rin niyon ay ang pag-play nito sa video na naka-save sa mamahalin nitong cellphone. Buhat doon ay nakita at narinig niya ang eksena kung saan sinabi ni Misis Cordova na babayaran siya nito basta't mahalin at sagutin lang niya
"MARIA Rebecca Molina?"Zalheia heard that familiar voice from her back. Napalingon siya and had found out that it was Mrs. Cordova. Nakatutok ang mga mata nito sa lapida ni Rebecca, saka tumitig ito sa kaniya. Nasa mukha nito ang pinaghalong ekspresiyon—naroon ang pagkabigla, pagtataka at matinding katanungan."She's my sister, Tita. My younger sister," pagpapaliwanag niya.Again, there was a sudden shock on Mrs. Cordova's face upon hearing what she said, saka sunod-sunod itong umiling. "S-she was the teen-aged girl na kinahumalingan noon ng mga anak ko," wika nitong tumingin sa kaniya. Tinabihan siya nito.She froze. Siya naman ang nagulat sa sinabi nito. Kunot-noong napatitig siya sa biyudang Ginang. She wasn't surprised kung nahumaling man si Morgan sa kapatid niya sapagkat alam na niya iyon. What striked her most was the revelation na pati pa pala ang kakambal nitong si Michael ay nagkaroon ng koneksiyon sa kapatid niya."S-she was t
KANINA pa nagpapalakad-lakad nang paroo't parito si Zalheia sa ospital na kinaroroonan niya. Namumuroblema siya kung saan kukuha ng dugo na isasalin kay Charlotte. Nasa ospital na `yon ang 'anak' niya at naka-confine. Mag-iisang linggo na kasing nagpapabalik-balik ang lagnat nito hanggang sa napag-alaman nilang may dengue ito. Kailangan na nitong masalinan ng dugo kaya't ang pinuproblema niya ay kung saan siya kukuha niyon. Type AB kasi si Charlotte at bihira lang ang taong may dugong gan'on.Nagpa-examine na siya ng kanyang dugo, but sad to say ay hindi match ang mga dugo nila. Kahit si nanay Saida ay nag-volunteer na rin pero iba rin ang blood type nito kay Charlotte.Maluha-luha na siya nang mga sandaling iyon habang tila wala sa sariling nagpapabalik-balik sa paglalakad nang paroo't parito. Hindi niya alam ang gagawin sa oras na may mangyaring masama sa 'anak' niya. Hindi niya mapapatawad ang sarili dahil naging kulang ang ginawa niyang pag-iingat para rito.
KASALUKUYANG nasa supermarket ng isang sikat na mall si Zalheia at namimili ng mga instant foods, gamit sa bahay, gatas at diaper ni Charlotte, at kung anu-ano pang bagay na mahalaga para sa pang-araw-araw na pamumuhay. She was with Morgan, ngunit saglit itong nagpaalam na pupunta muna ng comfort room."Tama na siguro `to," kausap niya sa sarili nang makitang halos mapuno na ng kanyang mga pinamili ang push cart na ginamit.Pupunta na sana siya sa counter para magbayad nang maalalang nagpapabili pala ng gulay si nanay Saida. Plano raw kasi nitong magluto ng chop suey. Matagal-tagal na rin kasi silang hindi nakakatikim n'on.She went to the Fruits and Vegetables Section. Kinuha niya ang mga gulay na kakailanganin para sa pagluto ng chop suey. May kaunti pa silang natitirang karne sa bahay kaya napagpasyahan niyang gulay na lang muna ang bilhin.'Makabili na nga rin ng prutas.' kausap niya sa sarili nang maalalang wala na pala silang prutas sa bahay