Chapter 2

SUMALUBONG sa amin ang familiar simoy ng hangin, it’s been 5 long years since I left this country. When I left we ended our relationship that day,  inilan ko na ang oras ko sa anak ko. Buti na lang kahit hindi ako maswerte sa pag-ibig ay maswerte ako sa kaibigan. Nick and Ally didn't left me, since the day Desmond left me for her ay hindi ako iniwan ng mga kaibigan ko.

A small hand pulled the hem of my shirt so I bent down so that I could face him. Ang laki na ng anak ko, at sa paglaki niya ay mas lalo niyang nagiging kamukha ang kanyang ama.

“Mommy, Will I see daddy?.” Malumanay na tawag sa akin ng 4 years old kong anak. 

“Yes baby, you will see him in a bit.” I smiled and kissed his cheeks.

“I’m almost there.” Ani ng lalaking kausap ko sa telepono.

“I can’t wait to see you two. I missed you” May bahid na sayang sambit niya.

“Okay, see you” I’m really thankful to have him with us, he never gave up on me during those tough times and because of him I was able to raise Yandrich well. 

“Daddy!” he was standing at the main entrance holding a placard and waiving it. I smiled at the man smiling ear-to-ear and warmly greeting us. Nick let Yandrich to call him dad, kahit dapat ay tito dad. As Yandrich grows older he longs for a father, and I'm thankful for Nick because he's there for my son. He did a lot of things for us and I'm thankful that he never left us kahit na pinagtutulakan ko siya noon.

“How are you, young man?” Nakangiting bungad niyang tanong sa ank ko ng makarating kami sa kinaroroonan niya. He carried my son and hugged him tight. 

“I miss you, Daddy.” Magiliw na sabi ni Yandrich habang nakayap sa leeg ni Nick. 

"I miss you too, baby." Sabi nito "Ako ba hindi monna miss?" May pang-aasar na tanong niya sa akin at kinuha s akamay ko ang maleta namin.

"Hindi." I laughed ng kumunot ang mukha nito. "Stop that. Hindi ka cute tignan." Pang aasar ko pa.

"You're so mean." He frowned. "Look baby, you're mommy's bullying me." Naiiling na lang akong lumapit sa kanya at niyakap siya.

"I miss you too, Nick. Kahit dalwang linggo lang tayong hindi nagkita." I laughed. Nick gave me light when my world was so dark. Hindi ko siguro makakaya lahat ng pinagdaan ko kung wala siya at si Ali. 

GABI na ng makarating kami sa bagong bahay namin. We're staying here for a while, kaya bumuli ako ng bahay dito para na rin may bakasyunan kami dito sa Pilipinas. 

I heard that he's getting married, akala ko nga ay magpapakasal sila agad nung maghiwalay kami. Anyway, I don't care about them anymore. I already cut my ties with them many years ago. I moved on. 

"You should sleep." Sabi ni Nick as soon as he's done washing the plates. Muntik pa kaming magatalo kung sino ang maghuhugas, ang ending natalo pa din ako, kesyo pagod daw ako from a long flight.

I nodded and walked towards my room, ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Parang tinatawag na ako ng kama sa sobrang pagod ng katawan ko. Good thing Nick is here. 

"I know you're tired." He smiled and kissed my forehead. 

"Dito kana kaya ma tuog?" I asked dahil alam kong pagod din siya at gabi na. 

"I want to, but I can't I have an important meeting to attend tomorrow." He sadly said. "See you" 

"Okay, ingat ka. Text me pag nakauwi kana." Pahabol kong sabi sa kanya.

"Yes, mom." pagbibirong sabi nito. 

"Nako, ewan ko sayo." We both laughed and bit or goodbyes.

I WAS starring at ceiling dahil sa mga glow in the dark stickers na nakalagay dito. Nick really knows what I want.  Kung matuturuan ko lang sana ang puso ko kung sino ang dapat na mahalin ay matagal ko ng ginawa. He always showed me how much he cared and loved me since we met 8 years ago. And now, he was there for Yandrich too. For the past 5 years, he was there, I wanted to give him the same love he gave me... us but I failed. Maybe I was traumatized from all the pain of the past. 

Pakiramadam ko ay masyado ko na siyang nasasaktan dahil ang tagal niya ng naghihintay, pero hanggang ngayon hindi pa rin ako ready na mag commit ulit. I'm scared.

"Sana ikaw na lang."

HALOS ISANG buwan na kaming naninirahan sa pilipinas. Sa loob ng isang buwan ay umikot ang mundo ko sa pagtuturo sa mga bata sa orphanage. I teach them how to paint dahil isa sa mga rason kung bakit ako umuwi ng pilipinas ay ang exhibit na ito. Pangarap ko noon na magkaroon ng art exhibit sa bahay ampunan kung saan ako lumaki. Dahil ang pera na makakalap namin sa exhibit na ito ay mapupunta sa lahat sa mga bata. 

"Mommy, I'm ready!" Magiliw na bati ng anak kong poging pogi sa suot nito. I smiled at him and kissed his cheeks.  

"Hindi mapagkakailang ang walang hiya mong ex ang ama" pabulong na sabi ni Ali na halos dito na tumira mula ng dumating kami. I look at my son, I see him from him para silang pinagbiyak na bunga. 

Pareho kaming nakatitig sa anak kong ngayon ay kausap na ni Nick. Binibida ang relo niyang spiderman. I laughed.

"Ang pogi naman ng inaanak ko, manang-mana kay Ninay Ganda." Sabi ni Ally  at niyakap ng mahigpit ang anak ko.

"Ninang Ganda, don't hug me na. You'll ruin my hair." Nakasimangot na sabi ng anak kong pinanggigilan ni Ally. Napatawa na lang kami.

"Maghanap ka na kasi ng boyfriend at magpabuntis ka agad para hindi mo pang gigilan yang anak ko." Pagbibiro ko kay Allyson na hanggang nagayon ay pinanggigilan si Yandrich.

"Hindi a daw ready yung type ko." Natawa na lang ako sa sinabi ni Allyson. I stared at them, they are the most important person in my life. I hope this will last.

"Let's go, mommy!" he said and run towards the car excitedly. 

"Careful, love" I said at sumunod na sa kanila. 

MAAGA pa ng dumating kami venue kaya kakaunti pa lang ang tao. Peo may ilan na akong nakitang sikat na politiko, business owners at artista na tumitingin ng painting ng mga bata. May ilan rin akong painting na isinama sa collections na narito, tulong ko na rin sa mga bata. Of course ang ilan sa mga bigating mga taong ito ay ginagamit ang ganitong evet para makilala sila, o kaya ay ipakita ang kanilang yaman,  o kaya naman ay ma kita ng publiko ang "kabutihan" nila. Well as long as bumili sila ay walang problema.

Masaya akong sinalubong ni Sister Mary, at ng mga bata. Kaya naman tuwang-tuwa si Yandrich dahil may mga kalaro siya. He grew up na halos siya lang mag-isa ang naglalaro, that's why I always grab this kind of oppurtunity for him to enjoy and play with other kids.

"Okay, just don't run. Be careful." I said to him ng magpaalam siyang maglalaro sa playground.

"Hindi ko lubos maisip na ang makulit at uhugin na batang inalagaan ko noon ay unti-unti ng natutupad ang pangarap." Nakangiti at naluluhang sabi ni Sister. 

"Salamat, anak. Salamat sa mga tulong na binigay mo sa amin at sa mga bata." dagdag niya pa at niyakap ako. Si Sister Mary ang tumayong ina ko bago ako ampunin ng mga Martinez. Kaya malaki ang pasasalamat ko sa kanya. 

"Sister naman, pinapaiyak mo ako." Nagpupunas ng luhang sabi ko. We both laughed pero dahil sa nagdadatingan na ang mga tao ay hindi rin nagtagal ang pag-uusap namin ni Sister.

IT'S almost eight in the evening, kaya hinatid na muna ni Ali at Nick si Yandrich dahil paaod na ito at inaantok na. Ang ibang bata rin ay tulog, tanging staff at sina sister na lang ang kasama kong mag asikaso sa bisita dahil marami pa rin ang dumating at halos paubos na ang mga painting.

I was about to get a drink ng biglang pumasok ang lalaking matagal ko ng kinalimutan...

Desmond Kyle Velasquez.