Kabanata 15: 'Devour'Pagkauwi ko ng bahay nadatnan ko parin siyang natutulog. Mukhang malalim na ang tulog niya, di bali? Kakailanganin niya iyan, dahil nakakatiyak akong sa oras na makaramdam ako ng gutom kawawa siya. Tignan natin kong gagawin niya pa ulit ang ganitong ugali niya sa akin. Well? I was observing and making an basic examination about him. Tamad siya. Oo, bakit ko pa hindi sasabihin ng bulgaran, gayong iyon ang napapansin ko.I'm trying my best to cook something edible. Hindi ko naman kasi alam kong anong kinakain ng lalaking ito. So, I will cook 2 options. One is meat, and the other one is vegetable salad. Kung hindi niya magugustuhan, okay lang kasi hindi naman iyan masasayang. Kumakain parin naman ako ng ganito, at kaya kong ubusin kahit wala namang nararamdamang kabusugan ang tiyan ko pagdating sa ganitong mga kinakain na.Kung dati, tinatanggap ng tiyan ko ang mga ganitong pagkain, mukhang ngayon kasabay ng pagbabago sa katawan ko, mukhang naging ganoong rin ang ap
Kabanata 16: 'Taste.'Sinusubukan ko lang naman kung makukuha niya ang sinasabi ko, pero base sa nakikita kong ekspresyon sa kanyang mukha, malabong mangyari ang bagay na gusto kong mangyari. Mabilis kasi itong tumayo, at basta na lang kumuha ng tubig na malamig galing sa ref. saka nagsalin sa isang malinis na baso, at agad nilapag sa harapan ko."I'm referring to a blood, not a water." sabi ko rito. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin ng bigla siyang tumitig sa akin ng diretso."Finished your food first, then we will talk about what happened." madiin ito at punong-puno na kung otoridad. Kahit labag sa loob kong inumin ang binigay niyang tubig, dahil hindi naman ito makakapawi ng uhaw ko, ininom ko parin. Nakakatakot ang tingin niya, parang ayaw ko na lang rin tumingin sa mata niya sa ngayon. Parang nagbaliktad talaga ang sitwasyon naming. Kaunting panahon pa lang kaming magkasama, pero mukhang madali lang akong napaamo ng isang to' but I'm hoping that I can tame this big wolf als
Kabanata 17: 'Waiting.'Nagising ako, umaga na. Nawala na rin ang uhaw na nararamdaman kong kagabi lang, sobrang grabi. Bigla akong napabalikwas sa kinahihigaan ko ng maalala ko, kung bumalik ba ang nangakong kukunan ako ng maiinom ko. But sadly, realization hits me.There's none. Wala akong nadatnan sa loob ng bahay ko. Walang anino ng isang Gabriel ang bahay na ito. Hindi naman pwedeng basta ko na lang sabihin sa pamilya niya na pinalabas ko siya ng bahay, dahil wala na akong kakayahang makakuha ng sarili kong inumin.Nagmadali pa akong bumangon para ano? salubungin ang wala naman. Mukhang totoo nga ang naiisip ko noong kinagabihan' ito, mukhang magmula ngayon hinding-hindi na ako maniniwala sa mga pangako.Ang akala ko paggising ko ng umaga, may madadatnan ako kagaya ng pangako niya. Linibot ko pa ang buong bahay para lang hanapin ang presensyang hinahanap ko, pero wala. Gusto kong maiyak dahil sobra- sobra ang naging paniniwala kong babalik siya agad. Pero, bakit parang lahat pagt
Kabanata 18: 'Beg for Forgiveness'Kung hindi lang ako galit sa nilalang na ito ngayon, baka tinulungan ko pa siyang maglinis ng bahay. Ikaw ba naman kasi hindi agad, magsabi kong anong naging dahilan niya at hindi pa nagsasabi hanggang ngayon, mukha bang kailangan ko pang tanungin sa kanya kong bakit?Hindi niya ba marealize din sa mismong sarili niya na kahit papano kailangan niya ring ipaliwanag sa akin ang bagay na iyon, para alam ko rin kong anong nangyari? O kung ayaw niyang sabihin lahat ng nangyari, pwede namang kahit hindi lahat? Pwede namang iyong kahit hindi niya sabihin na lang lahat, basta masagot lang ang tanong ko kung bakit, bigla siyang nahuli ng dating?Ano pang mga bagay ang ginawa niya? Pero, kung hindi niya sasabihin sa akin, wala naman akong magagawa. Hintayin ko na lang mawala itong sakit na nararamdaman ko, but the trust I gave it to him are now slowly fading."Anong gusto mong ulam mamaya?" bigla na lamang siyang nagpakita sa harapan ko na hindi ko napapansin.
Kabanata 19: 'Blood'Pagising ko ganoon parin ang nararamdaman ko, hindi nga ata ako kumalma. Ang bilis ng aking paghinga ay hindi pa rin nagbabago. Ngunit bigla kong napansin ang tila nag-ibang kulay ng aking kwarto. "Gising kana?" malumanay iyon at tila tunog nag-aalala. Hindi iyon gulat o kahit pagkabigla, pero hindi naman siguro masama sa tingin ko na kahit papano nagkaroon siya ng paki-alam para sa akin, kahit ngayon lang.I was always afraid, takot akong baka mangyari ang kinakatakutan niya. Iyon na lang siguro ang bagay na ayaw kong mangyari. Kahit wag muna ngayon. Wala pa siyang nalalaman, at baka hindi pa ako handang sagutin ang mga katanungan niya. "By the way, Lolo is here. Nalaman niya ang nangyari sa'yo." Mukhang nakita niyang nagpupumilit akong bumangon, kaya agad siyang lumapit sa akin. Nataranta ang buong sistema ko, hindi pa ako gaanong kumakalma. "Wag kang lalapit?!" sabi ko dito, pero tuloy parin siya sa paglapit. Napabangon ako ng wala sa oras, at tinataboy siya
Kabanata 20: 'Ace' Umalis ako agad, mas mabilis pa kaysa sa normal na bilis ko. Umaasang walang makakasunod sa susunod na galaw na gagawin ko. Hindi ko tuloy alam kong sino ang paniniwalaan ko sa pagkakataon na ito, kaya't ang tanong na tumatakbo sa isip ko sa mga oras na ito ngayon, sino ang dapat na paniniwalaan ko? O kung kailangan bang pati siya pagkakatiwalaan ko.Ang sinabi kong dahilan sa kanya ay pahapyaw lang sa totoong mangyayari na nakalagay sa sulat o mensahe ba ang tawag doon. Kailangan ko pang pumunta sa mundo ng mortal para kompirmahin ang tunay na magaganap. Puro haka-haka pa lang ang nasa isip ko, wala pang kasiguraduhan kong iyon nga ba talaga ang mangyayari, at bumabase lang ako sa nakalagay sa sulat.Ngunit kagaya ng mga nababasa kong kwento sa libro, may pag-asa kayang maging wasto ang nakasulat naming tadhana, kahit alam kong malabo iyong mangyari, at walang basihan ang magiging kalalabasan nito. May kirot sa aking puso tuwing naalala kong may posibilidad na hin
Kabanata 21: First MoveNaging mas malapit pa siya ng mga sumunod na araw. Pansin rin ang pagiging tahimik ng paligid na siyang ikinabahala ko. Sobrang tahimik, na anumang oras baka bigla na lamang may hindi magandang mangyari. Ngunit nagkaroon ng kaunting pagbabago, pagbabago na siyang hindi ko inaasahan.Sa tuwing lalabas ako at may pupuntahan kailangan alam niya kung saan at kung sino ang tatagpuin ko, hindi rin ako makalabas nang bahay nang dahil doon, ngunit kahit anong lakas ko o kahit ipilit ko pa ang nais ko, wala akong magawa sa sobrang lumalakas na enerhiya sa kanya, may kung ano siyang bagay na maging ako’y hindi makatanggi sa kagustuhan niya.Sa natatandaan ko lang naman na bagay na maaaring makakapag-pasunod sa akin ay maaaring kagagawan ng isang itim na mahika. Ngunit wala akong maisip na bagay na dahilan kung bakit ako nagiging ganito ngayon, at bakit ngayon ko lang nararamdaman ito.“I’m doing this for your own good, Thalia.” I heard the woman’s name. Pero bakit ko nga
Kabanata 22Kabanata 22: 'Mayari'Bigla akong hindi makahinga sa nakikita ko. Parang nabubuhay siya, sa pamamagitan ng nilalang na nasa harapan ko ngayon. Ang matagal kong pangungulila ay biglang natunaw at nawala, mula sa kanyang malambot na ekspresyon, hanggang sa kanyang maamong mukha...parehas sila. Ano pa nga bang aasahan ko, kakambal niya ang aking Ina. Ngunit, biglang nagbago ang aking nadaramang emosyon na maalala ko kung sino siya? Parang halos ng sakit at pagdurusa sa buong pagkatao ko bigla na lang ulit nabuo at gustong kumawala. Panandalian lang ata ang binigay na saya sa kaibuturan ng puso ko, ngunit hito ako ngayon bigla na lang hindi maipaliwanag ang aking nadarama."Ikaw na marahil si Vamaila?" biglang dumaan ang sakit sa kanyang mga mata. Ang biglang nararamdaman kong pangungulila ay naging pagtataka. Wala akong makapang dahilan, kung bakit ko nararamdaman ang kakaibang pakiramdam na ito. I must be tired, or hallucinating but no... I feel her longingness and many more