Kabanata 21: First MoveNaging mas malapit pa siya ng mga sumunod na araw. Pansin rin ang pagiging tahimik ng paligid na siyang ikinabahala ko. Sobrang tahimik, na anumang oras baka bigla na lamang may hindi magandang mangyari. Ngunit nagkaroon ng kaunting pagbabago, pagbabago na siyang hindi ko inaasahan.Sa tuwing lalabas ako at may pupuntahan kailangan alam niya kung saan at kung sino ang tatagpuin ko, hindi rin ako makalabas nang bahay nang dahil doon, ngunit kahit anong lakas ko o kahit ipilit ko pa ang nais ko, wala akong magawa sa sobrang lumalakas na enerhiya sa kanya, may kung ano siyang bagay na maging ako’y hindi makatanggi sa kagustuhan niya.Sa natatandaan ko lang naman na bagay na maaaring makakapag-pasunod sa akin ay maaaring kagagawan ng isang itim na mahika. Ngunit wala akong maisip na bagay na dahilan kung bakit ako nagiging ganito ngayon, at bakit ngayon ko lang nararamdaman ito.“I’m doing this for your own good, Thalia.” I heard the woman’s name. Pero bakit ko nga
Kabanata 22Kabanata 22: 'Mayari'Bigla akong hindi makahinga sa nakikita ko. Parang nabubuhay siya, sa pamamagitan ng nilalang na nasa harapan ko ngayon. Ang matagal kong pangungulila ay biglang natunaw at nawala, mula sa kanyang malambot na ekspresyon, hanggang sa kanyang maamong mukha...parehas sila. Ano pa nga bang aasahan ko, kakambal niya ang aking Ina. Ngunit, biglang nagbago ang aking nadaramang emosyon na maalala ko kung sino siya? Parang halos ng sakit at pagdurusa sa buong pagkatao ko bigla na lang ulit nabuo at gustong kumawala. Panandalian lang ata ang binigay na saya sa kaibuturan ng puso ko, ngunit hito ako ngayon bigla na lang hindi maipaliwanag ang aking nadarama."Ikaw na marahil si Vamaila?" biglang dumaan ang sakit sa kanyang mga mata. Ang biglang nararamdaman kong pangungulila ay naging pagtataka. Wala akong makapang dahilan, kung bakit ko nararamdaman ang kakaibang pakiramdam na ito. I must be tired, or hallucinating but no... I feel her longingness and many more
KABANATA 23WARNING: Words that's not suit for young audiences. Suic*dal / K*lling / Rap*dKabanata 23: 'The Piece of Memories'Napunta kami sa harap mismo ng bukal sa labas ng Mansiyon. Kung ganoon, pumapayag na kaya siyang uminom ako ng tubig galing sa bukal na ito. Tumingin ako sa kanya at naghihintay sa kanyang kasagutan."Pinahihintulutan na kita." Pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang iyon, wala na akong sinayang na oras at agad sumalok ng tubig para inumin. Wala akong alam sa mga pwedeng mangyari.Sa una kong buhay. Sa pinaka-una kong tapak sa mundong ito, I remember someone name me "Vae Mauve Iladriyana" na hindi ko din alam kong anong ibig sabihin. Mauve dahil sa aking mga mata a light bluish purple. Ngunit dahil sa haba ng pangalan ko, they decided to make my nickname and it turns "Vaemaila – Vamaila".My full name screams what? I don't even care, about my name nor my surname. Vae Mauve Iladriyana Terese. Everyone says my name screams power, regal and authority but in m
KABANATA 24Kabanata 24: FarewellHindi pa pala nagtatapos ang kwentong iyon. Hindi pa pala nagtapos sa lahat ng nalaman ko at ala-alang bumalik sa tunay niya dapat kalagyan. Hindi pala tapos ang lahat. I was wrong when I say, I remember everything. Kapalit pala ng mga salitang iyon ay ang katapusan ng isang buhay."Dev!" sigaw ko sa kanya. Umaasang masasabi niya na ang mga bagay na nais kong malaman. Malungkot siyang tumingin sa akin. Buong huhay ko iilan lang ang nalalaman ko sa sarili ko. I was very miserable. I thought of finding a way to search who I am. Hanggang sa umabot ako sa puntong ito, but now... lahat ng nais kong alamin biglang gusto ko na lang takpan ang tainga ko at kung pwede ay wag nang marinig ang mga susunod niyang sabihin."Gregorio Velasquez. He's here." gusto kong takbuhin ang pagitan namin, ngunit natatakot akong malaman ang ibang bahagi ng katotohanan mula sa kanya. Parang hindi ko kaya, I shut my eyes, stopping the tears begun to flow again.He was here. Si l
KABANATA 25Kabanata 25: OperationsIt was maybe the reason. Kaya siguro hindi ko naramdaman ang bagay na iyon. I was too late again, palagi na lang akong nahuhuli. Ano nang gagawin ko? Pagkatapos nang naging kaganapan sa mansiyon, bumalik ako sa bahay. Unti-unting bumabalik sa akin ang mga kwento na madalas niyang isalaysay sa akin, and the story he keeps on telling me.Siya ang tubig, ang hangin at ang apoy. Siya rin marahil ang araw at ang dilim. It was the line he always saying after the story he tell. Palaging may pag-asa ang mga kwento niya, na siguro pati iyon nararamdaman niyang mangyayari ngayon. Sa mga oras na ito ngayon, siguro iyan ang natatanging kailangan ang maniwalang may pag-asa, there's a rainbow after the rain, there's a ray of sunshine after the storm.Ngunit hindi ko maintindihan kong anong sinasabi niya. Then I remember, Oo nga pala naranasan kong manirahan sa mundo ng mga tao. I've been their before. Sa mismong mundo ng mga mortal, hindi sa mundo ng mga mortal n
Kabanata 26: Dissapointment“Vamaila!” iyon ang nagpabalik sa akin sa aking sarili marahil, ang ilang ulit na pagtawag niya sa aking pangalan. Mapait akong napangiti, mukhang umabot na sa kanya ang balita. Ngunit, ang mga balita bang iyon ay tunay at hindi gawa-gawa.Si Mayari ang umasikaso sa katawan ni Lolo, at siya din ang may kakayahan para humarap sa pamilya at ipaliwanag ang mga nangyari, pero bakit ganito ang pinapakita sa akin ni Caelum. “Ano nanamang ginawa mo sa pagkakataon na ito?” his voice was far different than before. Nawala ang maamo niyang pagtawag sa’kin. Nawala ang mga mabubuting ala-ala, dahil ang nakikita ko na lang sa kanyang mga mata ngayon ay purro galit. Wala na ang kanyang maamong mga mata.Ang akala ko may magbabago, pero bakit parang sunod-sunod na sakit naman ata ang kapalit ng lahat ng nalaman ko. Kung alam ko lang na ang lahat may kapalit, sana mas pinili ko na lang na manahimik. I’d rather loosing something in my life, than losing him. But I was too la
Kabanata 27: What comes next?Pagdating ko sa mansion mas lalong nalito ang isip ko, anong dahilan ng sobra niyang pagkagalit niya? Sobrang pagkamuhi niya na siya pa mismo ang naging dahilan para ilaglag ako sa mga kamay ng mga nilalang na kaaway ko.All of of my life, the hunter I despise is the reason why I'm still suffering until now. Para silang tinik na ilang taon ng hindi pa matanggal-tanggal sa buong sistema ko. Palagi silang nakasunod kahit saang dako ata ako ng mundo mapunta.Wala akong maalala na bagay na meron sa'kin na kailangan nilang bawiin para sundan nila ako ng ganito katagal. The reason why my life being like this is because of them. Masyado naman ata nilang nagustuhan ang pagpapahirap sa buhay ko at sa ganitong taon pa talaga nila naisipan na pahirapan ako ng tudo. Noong mga nakaraang naging buhay ko, hindi naman ganito."Vamaila?" I sigh, of course may alam na ako tungkol sa nangyayaring kakaiba kay Gabriel, pero nanatili parin akong tahimik kahit alam ko dahil hin
Kabanata 28: Silent BattleI came with a plan of killing the hunters of course, they made a mistake. At ang nag-iisang bahay na alam kong pwedeng gawin ay patayin sila. Para matuto na sila. Hindi iyong bigla silang susugod ng hindi ko alam kong anong dahilan.Nauna kami ni Helios pumunta sa lamesa, dahil ang sabi nila ay kakain muna bago pag-usapan ang mga gagawin na hakbang, but it didn’t take a lot of minutes ng bigla na lang magpakita sa amin ang bulto ni Dev na may pag-aalala sa kanyang mga mata.“This is the last day of Gregorio. Huling araw na pala niya sa mundong ito. Do you want to visit him first?” bungad niyang sabi. Sa mga nagdaang araw hindi ko namalayan ang oras. Hindi ko man lang siya naalala. Malungkot akong napangiti sa aking sarili.“The moon goddess told me, Vamaila. Don’t give me that look.” Ano bang tingin ang binibigay ko sa kanya? I just eyeing him…confusion I guess?“Do you want to come? At least pay visit for the last time?” malumanay ang bawat pagkakabitaw ni