PROLOGUE

ความลุ่มหลงชั่วขณะ…มักจะพาเราไปจุดที่คาดไม่ถึงเสมอ

แต่ไม่คิดว่าจะชักนำหญิงสาวผู้รักความสงบอย่าง ‘พรีม’ จมดิ่งสู่ห้วงอารมณ์ร้อนแรงยามค่ำคืนกับ ‘ผู้ชายแปลกหน้า’ ที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก

สองชายหญิงกอดเกี่ยวกันอย่างแนบชิด กลิ่นอายราคะอันแสนเข้มข้นลอยคละคลุ้งรอบตัว เสียงกระทบกระแทกดังก้องอยู่ภายในคอนโดมิเนียมหรูที่ถูกเปลี่ยนเป็นรังรักชั่วคราว

“อะ…อ๊า” ความเสียวซ่านที่อาบไล้ทั่วเรือนกายขับกล่อมให้หญิงสาวครวญครางอย่างลืมอาย โดยมีชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่เคลื่อนไหวอยู่กลางหว่างขา

ดวงตาสีเทาหม่นประกายแวววาวในความมืด ยามจ้องมองเรือนร่างไร้ที่ติของคนเบื้องล่าง เมื่อหน้ากากหลุดออกจากใบหน้าเรียวเล็ก ทำให้เขาเห็นความเย้ายวนชวนปลุกเร้าอารมณ์กระสันได้เป็นอย่างดีของหญิงสาว

เสียงคำรามต่ำดังสอดประสานกับเสียงกระเส่าของหญิงสาว ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะลากไล้จากลำคอระหงลงมานวดคลึงเนินอกใหญ่เกินขนาด พร้อมทั้งก้มลงไปตะโบมดูดดุนจนช่องทางด้านล่างบีบรัดกายแกร่งถี่รัว

“คะ…คุณ อ๊าา” ปลายนิ้วจิกเล็บลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าเต็มแรง ทว่ายิ่งทำให้ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นตัวตนเข้าใส่เธออย่างหนักหน่วง

ริมฝีปากหนาผละจากยอดอกสีหวาน ใช้ปลายลิ้นเลียไล้ผิวเนื้ออ่อนจนมาถึงลำคอขาวเนียน ฝากรอยรักสีกุหลาบไว้จนพอใจ ต่อมาจึงประกบจูบมอบความดูดดื่มให้เธอ

ปลายนิ้วทั้งห้าสอดเข้าไปนวดคลึงหนังศีรษะใต้กลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อน ยามที่ส่งเรียวลิ้นแทรกลึกพัวพันกับเรียวลิ้นเล็ก สัมผัสของเขาอ่อนโยนสวนทางกับเบื้องล่างอย่างสิ้นเชิง

เมื่อถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง เขาสบตากับเธอครู่หนึ่ง แต่ดวงตาของเธอช่างเลื่อนลอยราวกับว่าถูกบทรักของเขาครอบงำไปเรียบร้อยแล้ว

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองภาพตรงหน้าพร่าเบลอ หากแต่สิ่งที่เขากระทำมันชัดเจนคล้ายกับฝังรากลึกในจิตใจ ไม่ต่างจากกายแกร่งที่สอดแทรกเข้ามาอย่างลึกถึงที่สุด

“คุณโอเคใช่มั้ย…” เสียงแหบห้าวถาม แต่ไม่ยอมลดละการโรมรันของตนเอง

“อะ…โอเค” เนื้อเสียงสั่นไหวจนแทบไม่เป็นภาษา สอดมือขยุ้มผมสีดำขลับยามที่เขาก้มลงมาซุกไซ้ลำคออย่างมันเขี้ยว ดูดดุนสลับกับขบเม้มจนรู้สึกเจ็บ แต่ไม่คิดจะห้ามปรามการกระทำของเขา

หญิงสาวปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอีกฝ่ายอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอยอมให้เขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับเธอในคืนนี้เพียงเพราะสบตากับ ‘ดวงตาสีเทา’ อันแสนมีเสน่ห์ของเขา ราวกับถูกมนต์สะกดล่อลวงให้เธอติดกับดักอย่างไรอย่างนั้น

ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับร่างกาย ความช่ำชองก็ชักนำให้เธอเป็นผู้ตามที่ดี ชายหนุ่มไม่ทำให้รู้สึกเสียเปรียบเลยสักนิดเดียว นับตั้งแต่การเล้าโลมยันเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกาย…มันดีหมดทุกอย่าง

“แรงกว่านี้ได้อีกมั้ย…” ริมฝีปากหนากระซิบถามข้างแก้ม ใช้ปลายจมูกคลอเคลียระหว่างรอคำตอบ “…คุณไหวรึเปล่า”

ใบหน้าเรียวเล็กพยักหน้าลง “อะ…อื้อ”

คำยินยอมเรียกรอยยิ้มมุมปากอันพึงพอใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งเต็มความสูง ใช้ฝ่ามือแยกเรียวขาเล็ก ก่อนจะกระแทกกระทั้นกายแกร่งเข้าใส่หญิงสาวอย่างหนักหน่วง ส่งผลให้เธอยิ่งครวญครางเสียงดังลั่น

ภาพสุดท้ายที่มองเห็นอย่างเลือนรางก่อนจะหมดเรี่ยวแรง คือภาพที่ชายหนุ่มก้มลงมาหอมแก้มและกระซิบข้างหูเบาๆ จากนั้นความง่วงก็ขับกล่อมให้เธอเข้าสู่ห้วงนิทราไป

อาการปวดเมื่อยร่างกายปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ เธอรีบสวมใส่เสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งกระจัดกระจายจนเสร็จสรรพ

มองซากถุงยางอนามัยที่มีของเหลวสีขุ่นบนพื้นอย่างโล่งอก ก่อนจะหันมองแผ่นหลังแกร่งซึ่งเต็มไปด้วยรอยเล็บสีแดงเถือก ผ้าห่มที่คลุมใบหน้าทำให้เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีหน้าตาเป็นอย่างไร และไม่ใคร่อยากจะหาคำตอบ

สิ่งเดียวที่เห็นคือ ‘รอยสักรูปนกอินทรี’ บนท่อนแขนของชายหนุ่มบนเตียงเท่านั้น

เพราะเป็นความสัมพันธ์แบบวันไนต์สแตนด์ เธอจึงเดินออกมาจากพื้นที่ส่วนตัวของเขา โดยไม่จำเป็นต้องกล่าวร่ำลาใดๆ แม้แต่คำเดียว