Naglakad-lakad pa siya hanggang sa makarating siya sa pinakangdulo ng kulungan. Napatingin si Monique sa isang lalaking hindi niya makita masyado ang mukha dahil nasa labas siya. Mukhang binata base pa lang sa nakikita niyang katawan ng lalaki. Dahan-dahan na lumapit si Monique sa lalaking naglalagay ng mga damo sa isang kabayong nakatali sa isang puno. Nakita ni Monique ang mga kabayo sa loob ng kulungan pero ibang iba ang kabayong nakatali dito sa labas. Napakaganda niyang kabayo, kung isasali mo siguro ito sa pabilisan sa pagtakbo may tsansa na manalo siya dahil sa tangkad at laki ng mga katawan niya. “Is this your horse? It’s so beautiful.” namamangha niyang saad. Hindi niya na binigyan ng pansin ang lalaking nagpapakain sa kabayo dahil tila ba napako na ang mga mata niya sa napakagandang kabayo. Hinaplos ni Monique ang nguso ng kabayo at napapangiti na lang siya dahil hindi man lang gumalaw ang kabayo. “Can I ride this?” wika ni Monique saka tiningnan ang lalaki pero daha
Maaga pa lang ay bumangon na si Monique para maghanda ng makakain nila. Alam na alam niya ang lahat ng mga paborito ni Aidan dahil ilang taon din silang magkarelasyon kahit na palihim ang lahat. “Ito Ma’am mga kamatis at talong mga bagong pitas po ang mga yan galing sa farm. Magluluto rin po ba kayo nito?” nakangiting saad ng isang binatilyo habang dala-dala ang basket na punong-puno ng mga bagong ani na gulay.“Oo, pwede mo ba akong ipaghiwa ng mga kamatis? Lalagyan ko na lang ng itlog at ampalaya. Tapos pakiihaw na rin ng mga talong para gawin kong torta. Wala ka bang gagawin?” napakaamo ng kaniyang tinig na saad sa binatilyo. “Oo naman po senyora. Iyun lang po ba ang gagawin ko?” natawa naman si Monique dahil sa tawag sa kaniya. Halos lahat sila ay senyora ang tawag sa kaniya rito. “Ate na lang, masyado naman yung senyora. Yan lang naman kung wala kang gagawin.” Nakangiting saad ni Monique. Sinunod naman ng binatilyo ang iniutos sa kaniya ni Monique. Inamoy ni Monique ang soup n
Ang sasakyan nila ay ginagamit talaga sa pagbubukid, maingay ang makina at mausok. Nauna nang sumakay si Aidan saka niya hinarap si Monique para alalayan ito sa pag-akyat niya. “Hold my hand,” anas ni Aidan saka niya inilahad ang kamay niya sa harap ni Monique. Hinawakan naman na ni Monique ang kamay ni Aidan saka siya sumakay. Muntik pa siyang maout of balance kaya napahawak siya sa dibdib ni Aidan. Napatikhim na lang si Monique saka siya lumayo ng kaunti kay Aidan. Naupo na silang dalawa, pareho silang nasa unahan at nakakapit sa sandalan ng driver. Natutuwa naman si Monique dahil ngayon lang siya makakasakay sa ganitong sasakyan. Inililibot niya ang paningin niya sa paligid. Napakaraming puno ng mangga at may mga taong nag-aani na ng mga hinog na nitong bunga. “Magandang umaga po Sir Aidan,” bati ng mga nadadaanan nilang mga tauhan ng farm. Lahat sila ay abala sa mga ginagawa nila at dahil sa lawak ng manggahan nila, kakailangin mo talaga ng maraming tao para mag-ani. “Maganda
Hello everyone, I just want to know if someone is reading this story of mine para alam ko kung anong story ang uunahin kong i-update. And I also want to know kung gusto niyo ba yung ganitong genre, I mean yung ikot ng story para maimprove ko yung sinusulat ko. Your opinion is really helpful sa mga author para alam namin kung paano namin kayo mabibigyan ng quality na story. Hindi ko kasi alam kung gusto niyo ba yung ganitong ikot ng story kasi iba yung excitement niyo sa iba kong story eh. All of you are excited for my next update katulad na lang sa story kong The Billionaire's Son. I just want to know kung gusto niyo yung gantong ikot ng story at kung may nagbabasa ba. Please respond huhu.
Hindi umimik si Aidan. Mawawalan ng kwenta ang ginawa niya kapag sinagot niya ang tanong ni Monique. Alam niyang matagal ng laman ng isipan ni Monique ang itinanong niya ngayon kay Aidan pero hindi alam ni Aidan kung paano yun sasagutin.Mukha namang maayos na silang dalawa hindi ba? Mukha namang maayos na si Monique at nakalimutan na ang nakaraan kaya para saan pa para sagutin niya ang tanong ni Monique? Alam niyang masasaktan niya na naman si Monique kapag hindi niya ito sinagot pero ito ang kailangan.“Kuya, ito na po ang kabayo niyo.” agaw atensyong saad ni Berth dala-dala ang kabayo na pinapakain ni Aidan kahapon. Napakatangkad nito at talagang napakagandang kabayo. Inilapit na ni Berth ang kabayo kay Aidan kaya tuluyan niya ng hindi nasagot ang tanong ni Monique.Napabuntong hininga na lang si Monique at naipilig niya na lang ang ulo niya.“You want to ride?” baling ni Aidan kay Monique. Tiningnan naman ni Monique ang kabayo at hindi niya alam kung paano ba siya makakaaakyat ng
Lumipas pa ang ilang mga oras at nauna nang nagising si Monique at dahil nakahilig sa kaniya si Aidan ay nagising din si Aidan sa paggalaw ni Monique.“I’m sorry, nagising yata kita.” Paos pang saad ni Monique. Iginalaw-galaw niya ang leeg niya dahil nangalay siya sa tagal niya sa posisyon niya.“Nah, it’s okay.” Tiningnan ni Aidan ang relo niya at bahagyang nanlaki ang mga mata niya ng makita niya ang oras.“It’s already 2pm, let’s go. I know you already hungry.” Maging si Monique ay nagulat sa oras na sinabi ni Aidan. Mukhang napasarap ang tulog nilang dalawa sa ilalim ng punong acacia. Nakakahele naman kasi ang simoy ng hangin.Tumayo na si Aidan at inilahad niya ang kamay niya kay Monique para alalayan na tumayo. Malugod namang tinanggap ni Monique ang kamay ni Aidan saka siya tumayo. Kinuha na rin ni Aidan ang kabayo niya para makabalik na sila sa rancho.Inalalayan ni Aidan sa pagsakay ng kabayo si Monique at nang makasakay na si Monique ay sumakay na rin siya. Si Aidan na ang n
Inihatid ni Tatay Micko si Monique at Aidan sa bayan para masaksihan ang mga kasiyahan at kaganapan don. Nakasakay lang ulit sila sa trucktora. Kapit na kapit si Monique sa bakal dahil baka kapag nakasagasa ng malaking bato ang sasakyan ay tumilapon siya lalo na at open space lang naman ang sinasakyan nila. Ilang minuto rin nilang tinahak ang daan hanggang sa makarating na sila sa bayan. “May signal na sa lugar na ito pero walang internet.” Wika ni Aidan, hindi naman dala ni Monique ang cell phone niya dahil iniwan niya yun sa kwarto na ginagamit niya. Pinagmasdan na lang ni Monique ang kapaligiran, may mga kabahayan na at napakaraming bandiritas ang nakasabit kung saan-saan. May mga street foods na rin at marami na ring mga tao ang maiingay. Nang huminto ang sinasakyan nila ay bumaba na silang dalawa. “Pakisundo na lang po kami ulit mamaya mga 10pm,” anas ni Aidan kay Tatay Micko na ikinatango nito. Hinawakan ni Aidan ang kamay ni Monique at naglakad na silang dalawa. Hindi n
Naupo na sina Monique at Aidan sa sofa habang nanguha naman ng pagkain sa kusina ang babaeng kausap nila kanina. Narinig pa nila na tinawag ng babae ang mga kasama niya sa bahay at sinabi kung sino ang bisita nila. Napatingin si Aidan sa labas ng bintana, masyado ng malakas ang ulan. Hindi nila napaghandaan ang ulan dahil wala naman silang signal ng internet para sana makita ang panahon. “Sir, napadalaw po kayo. Kumusta po? Pasensya na po kayo sa gulo ng bahay namin, katatapos lang po kasi ng kasiyahan dito.” saad ng isang lalaki, mukhang asawa ng babaeng nagpapasok din sa kanila.“It’s okay, kami itong nakaabala sa inyo.” saad naman ni Aidan. Dumating naman na ang babae kanina at ang ilang kasama nila sa bahay na may dala-dalang mga pagkain. “Kumain po muna kayo habang nagpapatila kayo ng ulan.” Wika ng babae saka binigyan ng mga pinggan si Aidan at Monique. Nahihiya namang kinuha ni Monique ang pinggan na iniaabot sa kaniya. “Masyado pong malakas ang ulan ngayon, subasko r
AIDAN’S POV Sa nakalipas na mga taon napakarami naming pinagdaanan. Simula nang umalis si Monique at wala na akong balita kung saang bansa na siya nananatili, pakiramdam ko pati ang mundo ko ay bumagsak but I need to endure all the pain that I am feeling dahil ang ginawa kong pananakit sa kaniya ay para rin sa kaniya. Alam naman naming hindi kami bibigyan ng basbas ng mga pamilya namin para sa relasyon naming dalawa. Alam kong willing si Monique na iwan niya ang pamilya niya para sa akin pero ayaw kong gawin niya yun, ayaw kong iwan niya ang magandang buhay na nakasanayan niya. Wala siyang pakialam kahit na anong maging buhay naming dalawa pero ayaw kong danasin niya ang hirap. Kinailangan kong magsinungaling sa kaniya that I cheated on her para siya na ang kusang lumayo sa akin dahil kung pipiliin niyang sumama sa akin hindi ko maibibigay sa kaniya ang magandang buhay dahil nakaasa pa rin ako sa mga magulang ko, wala pa akong kakayahan na buhayin siya sa isang marangyang buhay. Gu
Nang matapos ang audition ay lumabas na silang lahat. Buhat-buhat ni Aidan ang anak niya because they both miss each other.“I'm glad you came here po. I have two daddies,” tuwang-tuwang saad ni Brylle sa kaniyang ama. Nilapitan naman ni Monique si Zamir.“Sumama ka muna sa amin sa shop. Nagpaluto ako ng makakain sa mga staff. Kay Kuya na nga pala ako sasabay na pumunta dun. Si Brylle naman ay gustong sumakay kay Aidan. Is it okay for you?” natawa lang si Zamir saka niya tiningnan si Monique. Ginulo pa niya ang buhok ni Monique na ikinanguso naman nito.“Nag-aalala ka ba dahil baka masaktan ako? Monique, I already accept it and it’s okay for me kung saan ka sasabay at si Brylle. Huwag mo akong isipin dahil okay lang ako, I’m perfectly okay, okay?” aniya dahil hindi naman talaga kailangang mag-alala ni Monique sa kaniya. He’s okay at tanggap niya na kung hanggang saan lang siya sa buhay ni Monique at ni Brylle.Mas gusto pa rin niyang makitang masaya si Monique at Brylle kesa sa masasa
Dumating ang araw ng audition ni Brylle. Nakipagsiksikan si Aidan sa harap para makita niya ng malapitan ang anak niya. Nasa likod naman ng stage si Zamir at Monique para may kasama si Brylle habang hindi pa siya ang pumapasok sa stage.Inayos ni Monique ang kwelyo ni Brylle saka niya sinuklay ang buhok nito gamit ang mga daliri niya.“Huwag ka lang kakabahan baby okay? Isipin mo lang na nasa practice ka lang. Is your finger okay?” tiningnan ni Monique ang mga daliri ni Brylle para macheck kung wala ba itong sugat. Piano ang gagamiting instrument ni Brylle habang kumakanta.May organist naman para sa kanila na mag-o-audition pero mas gusto ni Brylle na siya ang tutogtog ng piano para sa auditon niya.“I’m okay Mom, don’t worry po.” Sagot ni Brylle saka niya tiningnan ang Daddy Zamir niya. Tipid niya itong nginitian. Ang mga ngiti niyang hindi man lang umabot sa tenga niya, para bang may gusto siyang makita, para bang may iba siyang hinihintay pero hindi na siya umaasa na makikita pa n
Naging tahimik na silang dalawa at naging seryoso na sa mga ginagawa nila. Mabilis din ang bawat kilos ni Aidan na para bang master na master niya na ang pagbebake. Hindi maiwasan ni Monique na hindi lingunin ang ginagawa ni Aidan.Talaga bang nag-aral siya sa pagbebake? Base pa lang naman sa bilis nang kilos niya mukha namang marunong nga talaga siya.“Nangongopya ka ba?” si Aidan naman ang nagtanong nun kaya inirapan siya ni Monique.“Hindi ko kailangang mangopya. Gusto ko lang makasiguro na tama nga ang ginagawa mo at hindi ka lang nagsasayang ng mga ingredients.” Saad niya naman. Ilang oras silang nakatayo para makagawa ng maraming baked Alaska at para may maidisplay na rin sila sa shop nila.Dahil mag-isa lang lang ni Monique na gumagawa ng baked Alaska ay hindi nagtatagal ang stock nila.Makalipas ang ilang oras ay nakatapos din silang dalawa. Napangiti na lang si Monique dahil marami-rami na rin ang nagawa nilang dalawa pero hindi pa rin nila naaabot ang pieces na order sa kani
Simula ng magpakita si Aidan kay Monique ay palagi na rin itong pumupunta sa shop niya.“Three lemon-blueberry mini cheesecake cupcakes and one hot chocolate, please.” Hindi pa man tinitingnan ni Monique kung sino ang customer niya ngayon alam niya na kung sino dahil sa boses pa lang nito.Inis niyang tiningnan si Aidan na nasa harapan niya, matamis pa itong nakangiti at may dala-dala na naman siyang isang pirasong rosas. Sa araw-araw na pagbisita niya sa shop ni Monique ay mapupuno na ng mga rosas ang vase na pinaglalagyan niya.“Kailan ka pa naging mahilig sa sweets? Araw-araw kang kumakain dito, hindi ba sumasakit ngipin mo?” inis na wika ni Monique saka niya inasikaso ang order ni Aidan. Nakangiti lang naman si Aidan na tinititigan ang naiinis na mukha ni Monique.“You’re beautiful as always. Araw-araw naman na kitang nakikita pero bakit mas lalo kang gumaganda? Ginagayuma mo ba ako?” hilaw na natawa si Monique. Namumula na rin ang pisngi niya dahil sa pagpupuri ni Aidan sa kaniy
Aalis ba si Zamir? Iiwan niya na ba silang mag-ina? Nasasaktan niya na ba si Zamir at gusto niya ng lumayo? Sa iniisip ni Monique ay nasasaktan siya. Nasanay na rin siya na nandyan palagi si Zamir para sa kanilang mag-ina pero alam niyang hindi habang buhay ay mananatili si Zamir sa kanila lalo na at kailangan niya rin magkaroon ng sariling pamilya.“Why are you saying this?” mahinang tanong ni Monique. Oo, hindi niya magawang mahalin pabalik si Zamir pero masasaktan siya kapag iniwan niya na silang mag-ina. Tumingin na lang sa ibang direksyon si Monique dahil bakit nga ba niya pipigilan si Zamir para umalis sa buhay nilang dalawa ni Brylle?Zamir deserves to be happy.“I am not saying this to say goodbye. Mananatili pa rin ako sa tabi niyo ni Brylle dahil siya ang naging panganay ko, ipinaramdam niya sa akin kung paano maging ama. Mananatili pa rin akong kaibigan mo Monique at hindi dahil susuko na ako sa pagmamahal ko sayo ay lalayuan ko na kayo. Ayaw ko lang na makita kang nasasakt
9 months later, siyam na buwan na rin ang nakalipas simula nang iwan nina Monique ang Pilipinas. Madalas naman silang bisitahin ng Kuya niya at ng mga pinsan niya. Kapag nasa New York ang mga Kuya ni Monique ay sila ang sumasama kay Brylle sa tuwing may event ito.Ilang buwan na lang din ay idadaos na ang 7th birthday ni Brylle pero hanggang ngayon ay wala pa ring balita si Monique. Ayaw naman niyang tanungin ang Kuya niya o ang mga pinsan niya dahil iba na naman ang iisipin nila.Sa nakalipas na buwan mukhang nasanay naman na si Brylle na hindi siya kinakamusta o binibisita ng kaniyang ama. Masaya naman na siya at para bang hindi na siya umaasa na pupuntahan siya ng kaniyang ama pero kahit na ganun nasasaktan pa rin si Monique para sa anak niya lalo na at idadaos na nila ang pang 7th birthday niya.Anim na taon na hindi naging present si Aidan sa mga birthday ni Brylle, naitatanong na lang ni Monique sa sarili niya kung makakapunta ba si Aidan kahit sa birthday na lang ng anak nila.
Naupo silang dalawa kung saan nakapwesto si Brylle.“Daddy Zamir are you available this coming Saturday po?” tanong ni Brylle. Inisip naman ni Zamir kung may tatamaan ba siyang schedule sa sabado.“Yes, I think wala naman kaming masyadong gagawin this weekend. Why do you ask?”“Let’s skate po, can we Mom? Wala rin po akong klase sa Saturday.” Anas ni Brylle. Hindi alam ni Monique kung talaga bang into sports, music and arts si Brylle o kung dun sa paraan na lang niya nililibang ang sarili niya para hindi isipin ang Daddy niya.Naging mahilig lang sa music at sports ang anak niya nang lumipat sila ng New York. Ang arts naman ay matagal niya ng talent at libangan yun.“Kung available ang Daddy Zamir mo, why not?”“Let’s have a date, matagal ko na rin kayong hindi nailalabas eh. Pwede mo namang iwan ang shop mo sa mga staff mo, right?” saad ni Zamir. Inisip naman ni Monique ang sinabi ni Zamir. Wala naman sigurong masama kung magbonding sila minsan lalo na at lahat sila ay nakafocus sa m
Lumipas ang kalahating taon, lahat sila ay abala sa kaniya-kaniya nilang mga buhay. Patuloy na pinapalago ni Aidan ang kompanya nila dahil ayaw niyang sayangin ang ibinigay na tiwala sa kaniya ni Monique.Sa loob ng anim na taon na yun, hindi niya nakita ang anak niya o nakausap man lang ito. Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin siya kay Brylle, gusto niya haharapin niya ang anak niya na nasa maayos na siyang sitwasyon.Hanggang ngayon pinatutunayan niya ang sarili niya, tinutupad niya ang lahat ng mga pangarap niya at ang lahat ng mga gusto ni Monique para sa kaniya. Mas naging abala siya nang maupo siya bilang chairman. Halos linggo-linggo rin ang paglipad niya patungong iba’t ibang bansa for their business.Gusto niyang maging maayos ang lahat para sa kinabukasan ng anak nila ni Monique. Malapit na, konti na lang ang titiisin niya at makikita at makakasama niya na rin ang mag-ina niya at kapag naging maayos na ang lahat pamilya niya naman ang aayusin niya.Samantala naman ay nagkaroo