Hindi mapakali si Cerise nang maramdaman ang mainit na labi ni Sigmund sa kanyang mga labi. Saglit siya nitong tiningnan at hinalikan uli, ngayon ay mas malalim, mas mainit, mas matamis.
Halos makawala na sa katawan niya ang kanyang puso sa sobrang bilis ng tibok nito, at pakiramdam niya’y huminto sa pagtakbo ang isip niya.
Ang dalawang kamay ni Sigmund ay nasa pisngi ni Cerise habang maigi niyang ninanamnam ang tamis ng labi nito. Maingat ang bawat galaw niya dahil ayaw niyang masaktan ito dahil sa kaagresibohan niya.
Akmang itutulak na ni Cerise palayo si Sigmund pero nahawakan nito ang kanyang kamay. Gamit ang isa nitong kamay ay itinaas nito ang dalawang kamay niya at mas nadiin siya sa dingding ng elevator. Halos sakopin na ng bibig nito ang bibig niya.
Ramdam ni Cerise ang pagiging agresibo ni Sigmund, pati ang pag-iingat nito na baka mai
“He’s coming.” Saad ng katabi niya. “Gusto mo bang lumayo sa kanya?”Alalang tanong nito. Alam ni Percy kung paano siya itrato ni Sigmund kaya naiintindihan ni Cerise ang ugaling ganito niya.Napalingon si Cerise sa sinabi nito. “Ha? Paano?”Tiningnan siya nito gamit ang kanyang maamong mata. Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay ni Cerise, pero tila nailang ito sa ginawa niya.“Let’s date.” Biglang sabi ni Percy. Gulat namang tumingin sa kanya si Cerise. “Gusto kita.”Patuloy ni Percy.Hindi naman nakaisip nang mabuti si Cerise, hindi niya alam ano ang isasagot, at bago pa man gumana uli ang utak niya ay bumukas mula sa labas ang pinto.Biglang pumasok ang malamig na hangin pati ang brasong puwersahan siyang hinila palabas.Dahil sa gaan niya ay sumama lang ang katawan niya sa pagkakahila at nahinto nang tumama na sa matangkad na katawan ng lalaking nasa labas, malamig ang mata at walang bakas ng pagkatuwa sa mga tingin nito.Samantalang si Sigmund naman ay namumuhi sa tingin sa ka
Linagpasan lang ni Sigmund ang kanilang mga manonood, napahinto siya nang mapunta siya sa sala.Gulat ang lahat dahil bago itong awra niya, hinintay nila itong may sabihin pero sa halip ay lumabas lang ito. Sinundan naman ito ng Papito at daddy niya nang hindi nagpapahalata. Ang mommy at Mamita niya naman ay nasa pintuan parin.“Riri.”“Baby Riri.”Halos sabay lang na tawag ng dalawa.Alam ni Cerise kung gaano siya kagusto ng mommy at Mamita ni Sigmund. Gustong-gusto ng dalawa na maging parte siya ng pamilya. Ngunit ngayon, pakiramdam niya ang pagtawag nito sa kanya ay mas lalo lang siyang nanliliit sa sarili dahilan para mapayuko siya. “Sorry po, Mamita, Mom.”“Baliw, bakit ka naman magsosorry? Ano ba sinosorryhan mo? Iyang batang hindi ka pinaphalagahan? Dapat la
“Bakit ka naman matatakot? Hindi naman ako interesado dyan.” Saad nito at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Kahit man pinahiya siya nito, hindi naman mapakali ang puso niya dahil hinawakan nito ang kamay niya. Hinawakan niya ito nang mahigpit at pilit tinanggal pero dahil sa lakas ni Sigmund ay hindi man lang ito nagalaw.Magagalit na sana siya nang itulak siya nito sa kama. Dahil sa gaan niya ay tumalbog siya nang kaunti. Nahilo siya dahil dito, napaisip tuloy siya ano kayang kasalanan na naman niya dito para pagtripan na naman siya nito?Natulog si Sigmund ng gabing iyon sa kama katabi niya. Tuwing susubukan niyang tumayo at umalis ay hihilahin siya nito pabalik at dadaganan gamit ng mahahaba nitong binti. “Matutulog ka sa kama o matutulog kang nakatali?”Napairap naman si Cerise. Alam niyang wala naman siyang mabuting mapapala kaya mabuti nang matulog nang hindi nakatali.Natulog siyang may mabigat na nakadagan sa kanya. Hindi niya alam kung braso ba ito ni Sigmund o ang mahab
Nasa dressing room si Cerise at pinag-aaralan ang script niya para sa programa nang may pumasok at ibinulong sa kanya. Agad niyang hinanap ang kanyang cellphone at nakita ang pinakamainit na topic sa social media ngayon.‘Popular now: The road to fame of the daughter of a criminal’At isang larawan niya kanina noong bumaba sa kotse ng isa sa mga ‘manliligaw’ niya.‘Ang anak ng isang kriminal na nagpakamatay dahil sa takot ay hindi lamang nakakapag-aral sa abroad, at bumalik pa ng Pilipinas para maging isang tagapagbalita. Napakawalang-hiya…’Nanginig naman ang pagkatao ni Cerise sa salitang ‘kriminal’ pero dahil siya ito, mukha siyang kalmado. Marahan niyang tiningnan ang taong pumasok. “Puwede bang matanggal ‘yan?”“Hindi ba ‘yan masyadong halata kaysa sa itago ito? Baka sabihin nila guilty ka.” Saad ng staff member na pumasok.Naisip niyang tama nga naman kaya itinabi niya ang cellphone at bumalik sa kanyang ginagawa sabay kibit-balikat. Tama nga naman, bakit niya naman ito papatulan
Matapos ang programa ni Cerise ay naghanda na siyang umuwi nang may lumapit na staff sa kanya. “Wala na ‘yong mga articles.”Nagtataka niya itong tiningnan. “Ano? Wala na?”“Oo, lahat!”Hindi siya makapagsalita dahil sa pagkagulat. Kinuha niya ang cellphone at binuksan ito para tingnan, at totoo nga. Wala na ang mga posts at articles na kanina halos nag-uunahan pa.Anong nangyayari? Kalahating oras palang ang lumipas, paano ito nawala nang ganun kabilis?“Mabuti na ‘yang wala.” Ani Kara na katrabaho niya bago ito umalis.Napatango naman si Cerise dahil tama naman ito. Nagtungo siya dressing room at hindi mapakali ang isip niya. Hindi siya mahinto sa kakaisip dahil wala namang ibang puwedeng gumawa nito. Wala na siyang pamilya kaya sino ang magtatanggol sa kanya sa ganito?Sigmund?Agad siyang umiling.‘Masyado na akong nag-iisip nang marami. Bakit naman siya magiging mabait? Pero maliban sa kanya, sino?’ Isip niya.Nakaupo na siya sa harap ng salamin at nag-aayos nang may pumasok na st
Makalipas ang kalahating oras, dumating si Vivian sa silid kung nasaan si Sigmund. Nandoon rin si Izar, at nang makita niya ang pagdating nito ay napatanong siya, “Dapat ba akong umalis?”“Pamilya tayo, ba’t mo naman kami iiwan dito? Sinabi sakin ni Ceri na may lagnat si Sigmund at naglasing kaya pumunta ako.” Mahinhing sabi nito. “Sigmund, how can you drink at this time?”Hindi sumagot si Sigmund at tiningnan lang ang kamay na nakasapo sa noo niya.Maganda rin ang mga kamay ni Vivian, pero mukhang hindi ito ang kamay na inaasahan niya.At ang babaeng iyon ay mas gugustuhing tawagan si Vivian kaysa siya ang pumunta dito. Napansin naman ni Vivian na mukhang hindi natuwa si Sigmund nang dumampi ang kamay niya dito kaya agad niyang kinuha ang kamay.“Dalawang baso lang ang ininom niya.” Sagot ni Izar na napansing hindi man lang tinitingnan ni Sigmund si Vivian.Tumingin naman ito kay Izar at ngumiti na parang nagpapasalamat. “Hindi ka dapat umiinom kahit dalawang baso lang ‘yan. Ang mga t
“…ang taong magugustuhan mo ay dapat kilala ni Mamita at ni Papito. Kapag makita nilang maayos ito, hindi mo nalang mamamalayan at magiging sang-ayon rin sila kalaunan, kapag okay na sa kanila.”Pagpatuloy ni Sigmund nang hindi siya tinitingnan.Napayuko naman si Cerise. “Okay.”Inabot nitya ang kamay niya para tulungan itong tumayo pero hindi nito tinanggap. Tumayo ito gamit ang dingding sa likod niya at dumulas pataas pero hinablot niya parin ang braso nito.Pakiramdam ni Cerise ay gusto nitong baliin ang buto niya sa pagkakahawak nito. Gusto niyang kumawala pero nang subukan niya ay agad siya nitong isinandal sa dingding.Napapikit siya sa sobrang takot, ang mga pilik-mata niya ay balot na ng luha niya. Ang hininga nitong amoy alak ay ramdam at naamoy niya sa mukha niya. “Huwag mo na uli akong pipilitin.”Hindi alam ni Cerise ang isasagot.“Tumingin ka sa’kin.” Utos nito sa kanya.Dahan-dahang idinilat ni Cerise ang mata niya pero hindi siya tumingin dito. Pero habang umiiwas siya
Nang kasunod na araw, walang balita tungkol kay Cerise ang lumabas gaya ng inaasahan, wala rin ni isang post tungkol sa kanya sa kahit ano mang social media platform. Pero sa pagkakaalam niya ay maraming paparazzi ang sumusunod sa kanya kahapon. Ano kayang nangyari?Nang mag-almusal ay kumain siya ng tinapay at maiging tiningnan ang kanyang cellphone. Bigla niyang namiss ang sandwich na ginawa para sa kanya ni Sigmund, masarap at nakakatakam sa paningin.Biglang may kumatok sa pintuan niya at agad siyang tumayo sa pag-aakalang si Sigmund ito.“Ceri, may dala akong almusal!”Pero ni hindi nga ito lalaki.Binuksan niya ito at agad itong pumasok dala ang dalawang bag ng almusal mula sa isang kilalang kainan.“Anong mukha ‘yan? Gustong-gusto mo ‘to nung bata ka pa ah.” Saad nito sabay lapag sa mesa niya.“Thank you.” Hindi niya alam ano pa ang dapat niyang sabihin.“That’s weird. Wala ka nang ibang magulang, at kami ni Sig ang pamilya mo na ngayon. Tama lang na pagsidalhan ka namin ng alm
Kinabukasan ng umaga, kumatok ang isang katrabaho ni Cerise sa kanyang pinto, balak na nilang bumalik sa Pearl Pavilion pagkatapos mag-almusal nang magkakasama, ngunit walang nagbukas nito.Sa wakas, kinuha na ng staff ang room card para buksan ang pinto, pero natutulog pa rin si Cerise sa sofa."Cerise?""Cerise?"Hilong-hilo si Cerise nang narinig niyang tinawag siya ng isang kasamahan, ngunit hindi niya marinig ito nang malinaw.Nagmasid naman si Percy at dalawa nilang lalaking kasamahan sa gilid. Hinimas ng babaeng katrabaho ang kanyang mukha ngunit hindi ito gumana, hindi parin magising si Cerise. Tinanong nito si Percy, "Sir Colton, gusto mo bang tawagan ang pamilya niya?""Huwag na nating palakihin pa ang pangyayari, dalhin muna natin siya sa ospital para makasigurado tayo sa kalagayan niya. Doon na tayo magpasya kung anong gagawin pagkatapos."Mabilis na pagpapasya si Percy.Pagkarinig nito, ay naghanda silang umalis papuntang ospital.Si Percy lang ang nakakaalam na wala siy
Nang maglaon, lumabas silang dalawa sa ward at nasa elevator na naman.Si Cerise ay nakatayo pa rin sa gilid, ang isang kamay ay nakasandal sa dingding ng hagdan, at ang isa ay nakakapit sa malaking ponkan.Si Sigmund ay nasa parehong posisyon pa rin nang umakyat sila. Ayaw niyang sumandal sa pader, dahil nararamdaman niyang marumi ang mga taong sinasandalan ng iba, ngunit nang sumandal si Cerise sa kanya, medyo na-distract siya.Ilang beses na ba niyang idiniin ito sa dingding, at ang nangyari sa kanila noon sa isang elevator din, biglang lumitaw sa harap ng isip niya ang mga eksena na iyon.Nararamdaman ni Cerise na pinagmamasdan siya nito, ngunit nagpasya siyang huwag tumingin sa kanya kahit na bugbugin pa siya nitoAng mga tao ay napakakomplikadong nilalang. Sa oras na sumuko sila, hindi na sila bumabalik sa dati. Kahit na minsan ay namimiss nila ang buhay na iyon, alam nila sa sarili na hindi na ito mababalik.Ganoon din ang nararamdaman ni Cerise kay Sigmund, isang pakiramdam ng
Sa pagkakataong iyon, si Sigmund naman ang nagulat. Lumingon siya sa bintana ng sasakyan upang itago ang kanyang ngiti, ngunit nakita niya ang kanyang nakangiting repleksyon sa salamin kaya agad niyang hinuwisyo ulit ang sarili.Pagdating nila sa ospital, pumasok sila sa elevator at pumwesto nang malayo sa isa't isa. Hindi napigilan ni Sigmund ang mapangiti nang makita niyang iniiwasan siya ni Cerise. "Iniiwasan mo ba ako nang ganito dahil natatakot kang bigla kitang sunggaban?" Mahigpit na pinilipit ni Cerise ang kanyang mga kamay sa likuran niya. Hindi niya inaasahang mahuhulaan ni Sigmund ang nararamdaman niya nang ganoon kabilis. "Huwag kang matakot, hindi naman ako halimaw." May bahagyang kapilyuhan sa kanyang ngiti, ngunit natakot pa rin si Cerise. Bago pa marating ng elevator ang palapag kung saan naroon si Mamita, bigla itong huminto. Napatingin sila sa labas at nakita ang isang pamilyar na mukha na nakasuot ng hospital gown. "Sig, pumunta ka dito para sa’kin? Ang galin
Tanghali nang kumain sina Sigmund, Izar, at Winston sa Ficos, at inihatid ang sulat kay Sigmund."Isang lalaking nakasuot ng itim ang may dala nito, injured ang braso niya, at nagmamadali siyang umalis. Wala rin itong sinabing pangalan.”Ang impormasyon na iyon ay mula sa isang reporter at nagsumbong kay Sigmund.”Kumunot ang noo ni Izar at bumulong "Bali ang braso?""Mabuti naman at napigilan ‘yan. Ano ba’ng maligno ang may galit kay Riri at para magsunod-sunod ang kamalasan sa buhay niya?”Nagtanong din si Winston nang may pagtataka."Vivian."May kumpiyansa na sinabi ni Sigmund ang salitang iyon.Hindi makapaniwalang napatingin sa kanya sina Izar at Winston.Unang tumingin si Sigmund sa taong nakatayo sa tabi niya "Salamat sa tulong mo ngayon, pakialagaan mo ako rin ako sa susunod."Matapos makuha ang sobre ng pera, ay magiliw itong tumugon. "Hangga't may malaking balita si Mr. Beauch, maaasahan niya ang serbisyo ko."Matapos ay silang tatlo na lang ang naiwan sa pribadong silid, t
"Pumunta ako para dalhan ka ng almusal."Napansin ni Percy na medyo pawisan si Cerise, pero hindi naman siya mukhang kakatapos lang mag-ehersisyo, kaya nagduda siya.Binuksan ni Cerise ang password ng pinto, pero bigla siyang tumigil at tumingin kay Percy, "Medyo marumi ang bahay ko.""Oo, alam ko. Nakabalita ako.”Tumango si Percy at kalmadong sumagot.Nagtataka si Cerise, "Ano ang nabalitaan mo?""Sinabi ng kapitbahay mo na may nagdala ng pulang pintura para ibuhos sa’yo at tinangka kang saktan."Binuksan ni Percy ang pinto para kay Cerise, at agad na naamoy niya ang amoy sa loob, pero pumasok pa rin siya.Kusang tumingin si Cerise sa kabilang panig.Mga kapitbahay?Hindi pa niya nakikita ang mga kapitbahay sa kabilang bahagi ng building. Akala niya ay isang lumang gusali lang ito na walang masyadong nakatira.Sinundan siya ni Cerise papasok at nakita niyang nakatiklop na ang manggas ni Percy. "Huwag mong isipin na linisin ‘yan. May tinugon na si Sigmund para maglinis n’yan.."Lumin
Alam ni Cerise ang ibig nitong sabihin. Nanlaban siya, ngunit magkahawak ang kanyang mga kamay sa mga daliri nito at hindi siya makagalaw.Dalawang beses na dinampihan ni Sigmund ang kanyang maputing leeg gamit ang manipis nitong labi, at biglang sinipsip nang malakas.Masakit.Sobrang sakit.Kumukulo ang dugo sa kanyang katawan nang mga sandaling iyon.Malungkot siyang umungol, at kapalit nito ay hinalikan siya ulit nito nang malakas.Binitawan siya ni Sigmund pagkatapos ng mahabang panahon, hinihingal at bumubulong sa kanyang tenga, "Nararamdaman mo ba?"Nakaramdam si Cerise ng pagkadismaya at gusto niyang saktan ito, ngunit nakatali pa rin ang kanyang mga kamay gamit ang isang kamay nito, kaya pinigilan niya lang ang kanyang galit at nagtanong: "Sigmund, ano ba ang gagawin mo?""Para lang sabihin sa iyo, kaya ko ba o hindi?"Bumulong siya sa kanyang tainga, ang kanyang mga labi ay marahang hinahalikan ang gilid ng kanyang tenga.Sa malaking bahay, habang nasa isang sulok, ay tila k
Biglang tumunog ang doorbell, at naharang ang taong naghahandang tumakas."Mommy! Bakit ang tagal mo?""Bakit mo pinalitan ang password?""Ah? Sabi ni Young Master baka daw hindi ligtas, kaya pinalitan ko. Ang bagong password ay...""Sige na, sige na, huwag mo nang sabihin kung pinalitan mo. Mag-iingat nalang ako para hindi ko kayo maistorbo sa paggawa ng apo ko.”Nahaharap sa pagkabalisa ni Cerise, tiningnan siya ni Mrs. Beauch nang may malabong mga mata, at tinanong siya habang hinihila siya papasok.Dinala siya ni Mrs. Beauch para umupo sa sofa. Ang bahay na dating malamig ay naging mainit dahil sa pagdaragdag ng isang pamilyar na kapamilya.Tiningnan siya ni Mrs. Beauch nang may kasiyahan: "Baby, kung may nagawa si Sigmund para masaktan ka, susuportahan ka ng buong pamilya namin para makipaghiwalay, pero wala naman siyang ginawang hindi tama. Ang gusto lang naman ng pamilya namin ay ang magsama kayo.”"Mommy, wala talagang nangyari sa amin!"Alam ni Cerise na iniisip ni Mrs. Beauc
Si Cerise ay sobrang takot na sumandal siya sa gilid ng bathtub at hindi nangahas na gumalaw.Biglang inabot ni Sigmund ang tubig, hinawakan ang isa sa kanyang manipis na mga binti, at pagkatapos ay sumandal.Bumilis ang tibok ng puso ni Cerise, tila naamoy niya ang panganib na naghuhudyat, at gustong sipain ito.Madaling napigilan ni Sigmund ang kanyang manipis na mga binti, at sinabi habang papalapit, "Pagkatapos maligo, linisin mo ang bathtub para sa akin, naririnig mo ba ako?"Bumulong siya sa kanyang tenga habang nagsasalita, at umalingawngaw ang katahimikan."Narinig kita!" tanging sagot niya dahil sa kaba.Nang maabot ng kamay ni Cerise ang kanyang hita, namumula ang kanyang mukha at wala siyang magawa kundi sumuko.Medyo nasiyahan si Sigmund, ngunit nang makita ang kanyang pulang tenga, nag-atubiling umalis siya.Bahagyang tumaas ang mahaba at makapal na pilikmata ni Cerise, ngunit hindi niya siya nakita, ngunit mas naramdaman niyang mapanganib ito.Umabot ang kamay ni Sigmund
Pagkatapos umalis, pumunta si Sigmund sa doktor na nangangalaga kay Vivian, at pagkatapos ay nagkaroon siya ng isang buong araw na puro meetings.Umalis siya sa opisina nang maaga at dumaan sa TV station bago matapos ang araw.Gayunpaman, si Kara ang sumalubong sa kanya. Kilala na ni Kara ang kanyang sasakyan kaya agad siyang lumapit upang batiin siya. “Hindi ba tinawagan ni Mr. Beauch si Cerise? Umalis siya agad pagkaraan ng taping.” "Salamat." Seryosong sagot ni Sigmund, saka siya umalis. Habang nasa daan, tinawagan niya si Cerise, ngunit hindi ito sumagot. Tinawagan niya ang matandang ginang at nalaman niyang nasa ospital si Cerise buong hapon. Hindi na niya hinintay matapos magsalita ang matanda at agad siyang nagtungo sa ospital, ngunit muli siyang nadismaya. "Ang tanga mo ba? Hindi mo man lang ako hinintay matapos magsalita!" Nang makita ng matanda ang kanyang nagrereklamong itsura, siya naman ang naunang nagreklamo. Tumayo si Sigmund sa tabi at napabuntong-hininga, "Pakau