“Napakalakas mo namang tumawa, hindi ko na naririnig ‘yung mga sasakyan sa labas!” iritableng sambit nya habang nagda-drive. Kung hindi lang dire-diretso ang hawak nya sa manibela at gear stick ay inagaw na talaga nya ang cellphone ni Abby at hinagis sa labas. Kanina pa nagpapanting ang tenga nya kay Abby at sa kung sinuman ang kausap nito sa kanyang cellphone na inaaya sya kung saan kaya sya tawa nang tawa. Kagyat lang syang nilingon ni Abby, umirap nang pagkalagkit-lagkit saka bumalik sa pagkakabaling sa kanan nya at tumawa ulit nang tumawa. “Sino ba ‘yang kausap mo at para kang kinikiliti?!?” “Naku pasensya ka na Derick, mainit ulo ng boss ko eh. Maya ka na lang tumawag pag-uwi ko, okay? Kita tayo sa school bukas, Bye!” ani Abby sa kausap saka inilaglag sa bag ang cellphone. ‘Ako ang bumili ng cellphone pero iba ang kinakausap nitong babae na ‘to,’ isip-isip nya. “Haay,” bumuntong-hininga si Abby. “Uuwi muna ako, Joaquín. Maglalaba pa ako ng uniform. Babalik na lang ako bu
Natigilan sya nang ilang minuto. Ang tagal bago nag-sink in sa kanya ang tinimbre ni Rafael. Pinagmasdan nya si Abby na nakalupasay pa rin sa kanyang sahig at umiiyak. ‘Mamá’s in the country.’ Tapos na silang mag-usap ni Rafael pero pakiwari nya ay naririnig pa rin nya ito. Well, medyo marami pa syang oras para mag-isip. Matalino naman sya. Makakaisip pa sya ng dahilan. Abby is still crying. He’ll fix Abby first. “Bakit ka umiiyak? Wala akong sinabing ayaw ko sa ‘yo?” pag-uulit nya. Naupo sya sa dating kinauupuan sa gilid ng kama. “Ayaw mo, ayaw mo sa ‘kin! Tinanggihan mo nga ‘ko, ‘di ba?! Virgin pa ‘ko tapos tinanggihan mo ‘ko! Ano’ng gagawin ko kung hindi ako marunong?! Kelangan bang mag-praktis??! Pa’no ba magpa-praktis?! Kanino ako magpapaturo?! May napapanood ba’ng tutorial sa Youtube? Wala naman, ‘di ba?!?” pati boses nito ay nanginginig na sa kakaiyak. Napapahilamos na lang sya ng palad sa panonood nya sa pagda-drama nito. “Ginagalang kasi kita, Abby. Ayoko nang
Darating na ang kanyang Mamá, hindi nya maiwasang hindi isipin. Kilala ng Mamá nya si Abby noong maliit pa ito, katulong nila sa bahay si Nanay Elsa. He’s hoping for the best, hindi pwedeng basta-basta na lang mawawala si Abby. Nasubukan na nya iyon ng manirahan sya sa España ng ilang taon. Kinulit nya ang kanyang Abuelo na magba-branch sya dito ng kanilang negocio familiar para lang magkadahilan syang makabalik ng Pilipinas. Para makita at makasama si Abby. Napakahirap at napakatagal na proseso pero napagtagumpayan nya iyon. Maraming babae ang dumating at nawala. Pero si Abby lang ang nanahan sa utak nya. Napakatagal nya itong tiniis, tiniis nya ito ulit nang ilang linggo pero hindi nya kaya. Pakakawalan na nya ang damdamin nya. Pero hindi sya aamin, pipiglas lang ito sa mga kamay nya lalo na at darating ang kanyang Mamá. Hanggat kaya nya at may oras pa sya. Hinaplos-haplos nya ang kinis ng balat ni Abby sa loob ng t-shirt nito habang tinitingnan nya ang reaksyon ni Abby, napa
“Miss na miss kita, Joaquín… Hmmm…” napapatingalang daïng ni Abby habang malamyos nyang hinahalikan at hinihimod ang magkabilaang tuktok ng dibdib nito at banayad na minamasahe ang malalambot nitong laman. Napapasabunot ito sa buhok nya. Nalamutak nya ang mga s*so ni Abby noong una dahil sa pinagsamang galit at nag-uumapaw nyang pagnanasa, guilty sya roon. Pero hindi na iyon mangyayari ngayon, hindi na kahit kailan. ‘Miss na miss nya naman pala ako.’ Lunod na lunod sya magkakahalo-halong emosyon na gustong kumawala sa dibdib nya. Niyayapos nyang lalo si Abby palapit sa kanya. Napapaluhod na ito sa sahig sa pagkakandong nito sa harap nya. "Hmmm..." naririnig nya ang mahihinang ungol nito sa pagitan ng mga hingal. "Oohhh..." Binuhat nya si Abby nang hindi pinuputol ang maalab nilang halikan, kumapit ito sa leeg nya. Inilapat nya ang likod ni Abby sa malambot nyang kama. Mapupungay ang bahagyang namamagang mga mata nito. “Mi corazon…” nangingiting hinawi nya ang buhok ni Abb
“Teka lang!” his deep voice echoed throughout the penthouse. Pero hindi sya galit. Nagmamadali nyang inakyat ang fiberglass na hagdan patungo sa master’s bedroom dala-dala ang pink na mug ni Abby at saucer na may lamang ilang pirasong crackers na nakuha nya sa kitchen cabinet, pati na rin ang binigay ni Robert na folder at USB. He feels a little jumpy, but in the best way. “Coffee and biscuits for milady,” he utters as he enters the dim-lit room. Inilapag nya ang dalang pagkain sa side drawer at mabilis na inabot ulit ng malamyos na halik ang namumulang mukha ni Abby sa dilaw na accent light ng kanyang headboard. He just couldn’t help it. He can do this all day, he figures. “Thanks… Napakasaya mo, huh?!” tudyo nito sa nakakaloko nyang ngiti. “Syempre!” Kalalaki nyang tao pero sobra syang kinikilig na hindi nya maitago. Itinuloy nila ang maalab nilang halikan. They made love. That was not sex. That is love. Itong araw na ito ang pinaka-fulfilling na araw sa buong buhay
The meeting went on for almost three hours, going over the personalization ng gagawing cybersecurity interface. Abuelo asks him for a timeframe. He suggests three to five months. Masyadong complex ang buong development process ng interface na accustomed sa pangangailangan ng Interpol, hindi nya ito pwedeng madaliin. Hindi pa kasama sa tatlo hanggang limang buwan na sinabi nya ang mga testing at QA na kailangan ding i-conduct kapag nabuo na nila ang mula sa software integration hanggang sa certification ng cybersecurity interface. Ipinaliwanag nya ito nang maigi at naintindihan naman ng Interpol ang kanyang honest calculation. “Three to five months?!” hilaw ang tawa ng kanyang Abuelo nang makapag-solo na sila sa video conference call. “This is not an ordinary eight-to-five job, Joaquín; this is Interpol. Wala ka bang ibibilis?! Nagawa mo ang planning at designing ng tatlong araw, ‘di ba? Cut your timeframe in half. Employ more expert people for your team or get your ass here. Mas
Ipit na ipit ang kanyang mga hita sa pagkakaupo nya sa sectional na sofa sa entertainment room. Bathrobe lang ulit ang suot nya, wala na syang damit dito. Nasa labahan na lahat.“Haaist.” Nangingiwing bulong nya habang wala sa loob na nakatingin sa plato na may pizza na nakapatong sa throw pillow na nasa kandungan nya. Paborito nya ang in-order ni Joaquín na pepperoni pizza pero hindi sya makakain ngayon. Masakit ang balakang at likod nya sa kakaigtad nya kanina, ang magkabilaang s*so nya ay punung-puno at namamaga, parang nahihigit ang mga masel nya sa tiyan, pati na rin ang kanyang keps ay namamanhid sa kirot. Ultimo ang mga hita nya parang na-paddle. Wala rin gaanong lakas ang mga tuhod nya. Magkakahalong hiya at inis ang nararamdaman nya dahil sa padalos-dalos na pagdedesisyon na nadadala ng bugso ng damdamin nya. ‘Gusto mo naman ‘yung nangyari at hindi ka naman pinipintasan, bakit ka nahihiya?! Hindi naman iba si Joaquín, kung may nakita syang mali sa ‘yo, sasabihin nya ‘yu
“Joaquín, nakita mo ba ang uniform ko?” sigaw nya habang tinutulak pabalik sa dating pwesto ang mabigat na sofa bed. Kanina pa nya hinahanap ang kanyang uniform pati na ang mga damit na pinaghubaran pero hindi nya talaga makita. Balak nyang umuwi sa kanila pagkatapos nilang magpunta ng ospital para makapaglaba ng damit at makapagnilay-nilay sa mga nangyari sa kanya sa buong maghapon na kasama nya si Joaquín.“Nandito.”Tinungo nya ang pinanggagalingan ng boses ni Joaquín. Nasa laundy area ito. “I think I should do this more often, no?” nakakaloko ang ngiti nito habang isinasampay ang uniform sa retractable steel hanger na naka-install sa dingding. Minasdan nya ang ilan pa nyang damit na nagkakagulo ang pagkakasampay. Hindi si Joaquín naglalaba ng damit kahit kumpleto ito ng kagamitan sa laundry. Wala syang oras para doon. Nagpapa-laundromat lang ito sa kanya o driver o sa mga escort nya. Pati mga boxer brief at panyo nito ay sa laundry na rin pinalalabahan.“Bakit mo nilabhan?! Lala
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.