"Get change, we're going somewhere." matapos nilang mag breakfast ay pinaalalahanan ni Tres si Kriesha na may pupuntahan sila. He got up right after saying it, tapos na rin naman siyang kumain. But before he got up, he took a glimpse of her hands and arms, gladly, she treated her burns and it looks mild now. His mind said. Napatingala si Kriesha kay Tres, "Saan tayo pupunta?" she was curious. "You will know later." sabi ni Tres at iiwan na sana siya nito nang pinigilan niya ito by answering... "Tingin ko, maayos naman na ang suot ko." napalingon si Tres sa kaniya at pinasahan siya ng tingin. Observing her psyche intently. While he was observing her appearance, in-obserbahan din ni Kriesha si Tres sa suot nitong simple na casual na kasuotan. Iba talaga ang vibes nito kapag naka casual wear. Parang bad boy pero harmless ang guwapo nitong pagmumukha. Literal na nakakalaglag panga. "I see. Then, finish your thing here and we're good to go right after you're done here." AS what he i
"Good day, Mr Santillan. Glad to have you here in Elleanor's boutique." bati ng babae na nasa 40's ang edad. Maganda ito at halatang sopistikada. "I'm Elaisa, the owner and founder of this boutique. When your mom called for a reservation, I didn't waste any second thoughts and meet you. I didn't know that you've grown up so well and appealing, Mr Xerxes. It's been a long time." masaya nitong wika kay Tres at naglahad ng kamay upang makipag kamay. Hindi naman binigo ni Tres ang babae at tinanggap ang pakikipag-kamay nito. "Likewise, Mrs Vera." he simply greeted back and retrieved his hand. After nilang magkamay, napansin ni Tres na napabaling ang tingin nito kay Kriesha, so he pushed her closer to him by snaking his hand to her small waist to put a little bit of sweetness between them, nang sa gano'n ay hindi maghinala ang babae. "She must be your wife, how beautiful lady she is." komplimento nito at nginitian si Kriesha. Uri ng ngiti na tunay at may galak na kalakip. "Yes, she is."
After an hour of rest, nagising si Kriesha mula sa pagkaka-idlip at sobrang na satisfied siya sa kaniyang tulog, to the point na nakakalimutan niya kung nasaan siya ngayon. She stretches her limbs and yawn a couple of times bago dumilat. Pero halos mapatalon siya sa pagkakagulat nang bumungad sa kaniyang paningin si Tres. Actually, their faces are just two inches away. "You seemed to be having a good nap, huh?" he mocked as he is having a difficulty of his right body part and limbs because it turned numb due to him letting her rest in his body. Her eyes are as wide as she could imagine, at mabilis siyang umatras palayo dito, animo'y isang dagang takot sa kuting. "B-bakit katabi k-kita? Nananatsing ka talaga n-noh?" dinuro niya si Tres habang ito siya, nauutal. "Geez. Natural na ba sa'yo ang maginh paladesisyon without even knowing the whole story? Tsk." kasuwal na sambit ni Tres as he was giving her that not-so-guilty look but filled with disgust. "B-Bakit ko naman kailangan alam
"Kriesha, are you ready?" kumatok si Tres sa pintuan ng silid ng asawa at tinanong ito mula sa labas. Habang si Kriesha ay hirap na hirap kung e zipper up ang kaniyang one shoulder evening dress. Halos mabali ang kaniyang mga braso kaka liyad para lang maabot ang dulo no'n. Takneneng, bakit ba kasi ito 'yung kinuha niya? Hindi ba niya na realize agad na hindi ito kaya isuot ng mag isa? Palibhasa kasi, walang staff dito na tutulong sa kaniya. "Hindi pa. Sandali lang." she shouted. "Kanina mo pa 'yan paulit-ulit na hiningi, and I'm giving you enough time to prepare, it's nearly seven in the evening, mala-late na tayo." makahulogan na sagot ni Tres habang sinisilip ang oras sa kaniyang pambisig na relo. Napapikit ng mariin si Kriesha dahil sa inis, parang gusto niya sumigaw sa kumukulo niyang inis. Pero mukhang wala na talaga siyang ibang choice kundi ang humingi ng tulong dito, or else, mala-late talaga sila at siya na naman ang sisisihin. Naglakad siya patungonh pintuan at pinagbu
Magkahawak kamay silang naglakad sa red carpet, sa gitna ng maramihang flash ng camera mula sa mga journalist at news broadcasters. Maraming tao, at halos lahat ng dumalo ay kilala sa iba't-ibang parte ng Japan. At dahil may branch company at iilang partners ang mga Santillan sa bansang ito, sila ay hindi na bago sa publika. Lalong-lalo na sa larangan ng negosyo. Ang kanilang beauty products ay higit na in demand ng mga tao dahil sa maganda nitong epekto at hatid na ganda sa mga manggagamit. Mula sa pamamahala at founder ng negosyo at produkto na si Señora Mathilda Santillan hanggang sa pamumuno ng apo nito na si Xerxes Santillan ay nag lagda ng kahanga-hangang marka sa negosyo ang naturang pamilya. Marami rin ang naghahangad na mga negosyante na maging partners ang mga ito, dahil bukod sa magandang pamamalakad at pantay na profit shares, ay mababait rin ang mga ito at hindi mahirap kung kausapin at madali lang din malapitan. Kanina pa naiilang si Kriesha sa harap ng maraming tao,
"Chance, what are you doing here?" Tres asked as soon as he got back. Tumingala sa kaniya si Chance at malawak itong ngumiti sa kaniya. "Hey, bro! It's been a while." tumayo ito at nakipag man to man hug sa kaniya. Hindi naman siya umangal sapagkat kaibigan niya ito. "Nabalitaan kong nandito ka, and since I'm here already, I came here to check on you. But unfortunately, I saw your wife first before you, kaya nakipag-usap muna ako." paliwanag nito. Kriesha was surprised to hear na marunong palang mag tagalog ang lalakeng kausap niya kani-kanina lang. "Marunong kang mag tagalog?" Nilingon ni Chance si Kriesha at matamis itong nginitian. "Yep! I'm half Filipino and currently residing in the Philippines. Sorry, did I surprise you?" Napatango-tango si Kriesha saka bahagyang napa-arko ng kaniyang kilay. "Kaunti. Hindi kasi halata na kalahating pinoy ka." wika niya at nagkibit-balikat. "May lahi din akong American, that's why." dagdag ni Chance saka naupo ulit. Habang pinagmamsdan ang da
"Where have you been? Why did you show up, just now?" a sense of anger vaporises the mood between them as soon as she comes back. He looks coolly annoyed but behind that he's just worried. Dahil humigit isang oras din bago bumalik si Kriesha. And of course, Kriesha doesn't know about it and it's not needed for her to know. Dahil mismong siya sa sarili niya ay iba ang pinaniniwalaan. After all, they don't have any special bond that connects them. This is just purely role play. "May nangyari kasi, nadumihan ang damit ko, bali nilabhan ko muna bago bumalik." makahulogang pagpapaliwanag ni Kriesha. Kasi 'yon naman ang totoo. "Why are you so clumsy, by the way? You should've been careful, since you were just depositing your dirt." he's not yelling, but the words are really insulting. Napamaang si Kriesha doon, she wants to explain but the damage he caused just by saying stuff was deep. Hindi na lang siya umimik at nag-iwas ng tingin. Kaysa naman magtalo sila dito. Big deal ba talagang
NASA mall na nga sila Kriesha at Miranda. Pagkarating nila, ang una nilang pinuntahan ay ang salon. Ang akala ni Kriesha ay ang kaniyang mother-in-law lamang ang magpapa-salon. But it turns out not. "Good morning, Madam. How can we help you today?" pagbati ng isa sa limang staff na nasa salon. "I would like to have my nails polished." nakangiting sabi ni Miranda sa staff na nag welcome sa kanila. At habang nakikipag-usap ang kaniyang byenan doon sa salon personnel, she went to the sofa at doon binabalak na hintayin ito. "How about your hair, madam? Would you like it fixed?" "No, thanks. I just want my nails polished." "Noted, madam. Is there anything else you would like to add so we can start the session?" pahuling tanong ng staff. Napasulyap naman si Miranda sa kaniyang unica hija at mas napangiti siya nang may maisip siya na sa tingin niya ay makakatulong sa plano niya. "Actually, there is." Nagagalak naman ang staff na malaman iyon at kaagad na inalam ito. "What is it madam,
Hindi naging madali, pero ang mga araw ay tila nagmamadali sa bilis ng signo ng oras. "Bukas na ang birthday ng anak natin." "Yes. Time flies real fast. Parang nagmamadali yatang lumaki ang munting prinsesa natin." Hinagkan ni Tres ang anak, at bumungisngis naman ito ng tawa. Animo'y nakikiliti sa ginagawa ng ama sa kaniyang leeg. "Pero si Mama... wala na ba talagang pag-asa?" She meant for her mother's forgiveness. Napatigil sa pakikipaglaro sa kaniyang anak si Tres at napabaling ng tingin sa asawa. "Mosh, I know this matter still bother's you. But we don't have any other option but to wait. It may take long, pero time will come." Alo ni Tres sa kaniya. Napapabuntong hininga at pilit na ngiti si Kriesha. Araw-araw niya talagang pinagdarasal na sana patawarin na siya ng kaniyang ina. Na realize niyang, hindi masaya ang buhay kung ang nanay niya ay may galit pa rin sa kaniya. Hindi niya naman ito masisisi, at hoping pa rin siya... na kagaya ng sabi ng kaniyang asawa ay may araw d
Dalawang araw na ang lumipas nang sila'y makarating sa bahay nila Kriesha dito sa Cebu. Ang bahay nila ay nakatayo sa isang compound, kung saan sagana sa mga kahoy at minahan. "Pagkatapos mo'ng punoin ang limang dram na iyan ay pumunta ka sa likod at sibakin ang mga kahoy doon." Kasalukoyang nag-iigib ng tubig si Tres mula sa poso. Tagaktak ang pawis at halos nabasa na ang kabuoan ng white t-shirt na suot. "Masusunod po, tay." Mula no'ng tinanggap niya ang hamon ng kaniyang manugang. Binigyang pahintulot na rin siyang tawagin ang ama ni Kriesha as tatay, na siyang ikinasaya niya naman.Dalawang araw pa lang ang nakalilipas, pero naaawa na si Kriesha sa asawa. Hindi nga lang niya tinatanong, dahil baka mahalata siya ni Tres at maging stress siya nito. Saka, mukhang maayos naman ang lagay nito. Makisig naman ang asawa niya at mukhang madali nga lang dito ang mga pagsubok na ginawad ng kaniyang ama dito. "Heto, uminom ka muna mahal ko." Wika niya rito nang makalapit at nasa likuran
"Ready na ba ang lahat? Sure ba kayong wala ng naiwan?" Mia asked everyone before going inside the limousine na sasakyan nila papuntang airport. "Wala na, Mia." "Wala na." Sagot ng marami. Kasama kasi nila ang buong barkada na umuwi ng Pinas. Kabilang na roon sila Kriesha at Tres. "Are you ready?" Tres asked his wife after feeling the heavy sigh coming from her. Kriesha smiled at him and nod. "Matagal ko ng inaasam na makauwi. Miss ko na rin ang Pinas." True to her words, she missed the scent and air of the Philippines. Saka hindi niya rin maiwasang hindi kabahan, dahil ilang oras at araw lang ang lilipas ay makakaharap na nila ang kaniyang mga magulang. "You're anxious." Wika ni Tres. Malamang ay halatang-halata niya ang kinabahala ng asawa. "Hindi ko maiwasan. Lilipas din 'to." She stated, providing him relief from worries. "Palagi mo'ng pakatandaan na nandito ako and you won't face them by yourself. I'm with you." She poured out a smile and nod as he hugged him by the side.
After the huge revelations happened back in the hospital where I was admitted and recuperating, everything has finally came back to normal. Nakaalala na ang asawa ko and I'm no longer worried of his disloyalty. Naging madali na rin sa'kin ang lahat dahil nandito siya. He helped me and supported me at anything I need and something that I'm obligated to do in order for my fast recovery during my cesarean delivery. "Excuse me, sir and ma'am. I'm here to collect the name of your child, have you decided?" Naaalala ko no'ng sumunod na araw na dumating ang nurse para ikolekta ang pangalan ng aminh anak. Actually, nakalimutan ko at abala ang utak ko sa mga nangyari. I can't still believe that it happened and I was at the verge of processing and adapting it all. "Mosh, I know you're not okay. But our daughter's name is already needed." He held my hand and gaze me closely. "Hinintay talaga kita na magising because I want us to name her, together." Napakalumanay ng kaniyang boses, animo'y sob
"S-So, I'm fooled? Is that it?" Lian spoke, her voice shivering. She's pale. "This is unbelievable..." she mocked a laugh. "You chose your own path, Lian." His grandmother said. Her voice was plain and determined. "Kahit na! Hindi niyo sana ginawa iyon! Sana, ako ang naginh asawa ni Xerxes at hindi ang Kriesha na 'yan!" anggil nito. Sa malakulog na boses nito, ulit naiyak ang anak nila Tres. Pumalahaw ito sa pag iyak, at ikinabahala ito ni Tres, kaya't hiningi niya sa asawa na siya muna ang kumarga He faced Lian with his daughter in his arms. "Don't raise your voice at my grandmother, Lian." he warned. Napahalakhak na naman si Lian. "After lumabas ang katotohanan... kakampihan mo pa rin siya?! How could you -" "Between me and your career, you can't still choose me. Abuela was right. You chose your own choice. No one pushed you." kalmado ngunit may babala at punto sa kaniyang boses at salita. "Wow! J-Just wow!" pumalakpak si Lian habang lumuluha. "In that case, you're like tellin
"L-Lola?" halos lumuwa ang mga mata ni Kriesha sa kinalalagyan nito nang mamukhaan kung sino ang matandang pumasok sa kaniyang kuwarto. Nilingon siya nito at nakangiting kinawayan siya. "Hi, Dear." lumabi ito sa kaniya. Sobrang nagulat si Kriesha. Hindi nga siya nagkamali at ito 'yung matanda na minsan na niyang tinulongan noon sa Hotel kung saan idinaraos ang kasal nila ni Tres. Klarong-klaro pa sa kaniyang isipan ang mukha nito, kahit na taon na halos ang nakalipas. "P-Papaano kayo napunta dito? At bakit po kayo nandito?" Maang niyang tanong habang lumalarawan sa kaniyang mukha ang matinding kuryusidad na bumalot sa kabuoan niya. Akmang aalis siya sa kaniyang kama nang, ito mismo ang nagpatigil sa kaniya. Sinabihan nito ang kasama nitong alalay na itulak ito palapit sa kaniya. "You just gave birth. Don't move and I will clarify the misunderstanding that has happened since before." mahinahon at malambing ang boses nito despite being kalmado. Animo'y ingat na ingat ito sa kaniya.
SA pag-alis ni Tres kasama si Hayes. Naiwan si Kriesha kasama ang mga kaibigan nito. Si Dion, si Iuhence, si Leon at si Adam. As usual, malaya ang mga ito na dumugin ang munting prinsesa at kaniya-kaniyang inaaliw sa paraan na alam nila. Kahit na, hindi pa nakakakita ang sanggol ay wala pa ring makakapigil sa mga ito. Kitang-kita sa mga ito ang saya na masilayan ang munting bata. Kung hindi dumating ang mag-asawang Monteiro, kasama ang mga anak nito ay hindi talaga matigil ang apat. "Hi, Tita. How are you na po?" Alexa softly asked Kriesha after kissing her on the cheek. "Hi, princess. Tita is okay." she answered and gave Alexa a pat on the head. "Tita, my sister Czaria is also here. She wants to meet your baby." Alexis stated as he went to Kriesha at nagmano. Kriesha patted Alexis's head as the young boy stared at the baby in her arms. "I'm glad you two came. I'm sure, my baby would love to meet you too." Nag angat ng tingin si Alexis sa kaniya na may nagtatanong na mga mata.
Buo na ang loob ni Kriesha. Now that she finally give birth. Kaya niya ng lumaban at makipag-sabayan sa mga taong nag tangkang mang-agaw ng pag-aari niya. She smiled at her husband. Makikita sa mukha ni Tres ang pagkalito. Sino ba naman kasi ang hindi malilito, kung kanina lang ay sinabi sa kaniya ng asawa na ayus lang na may iba siyang mahal at no'ng nakaraan ay parang pinamimigay na kay Lian dahil si Lian ng mahal niya. Pero ngayon, bigla na lang itong naging witty and mapaglaro. Biglang ayaw na nitong mamigay at hindi siya parayain. "Hindi ako namimigay, Tres. Asawa kita, at ikaw ang namilit sa'kin na pakasalan ka. Hindi kita hahayaang basta mo na lang akong e dispose matapos ng lahat ng nangyari, lalong-lalo na may anak na tayo. So, go on. Mahalin mo siya, pero hindi ka makakawala sa pagkakatali mo sa'kin." she winked for the second time and gave him another peck kiss on his lips. Mabilis lang 'yon, kaya hindi siya nakapag-react agad. Dinala ni Kriesha ang kanilang anak sa ka
Matapos ang kaganapan na nangyari no'ng araw, nag desisyong gumising na si Kriesha. Kung kailan hindi siya makikita ng asawa na gising. She rose off of her hospital bed and carefully tracked the place where the crib is situated. Hirap pa rin siya, kahit na nakakapagpahinga siya ng ilang araw mula sa pagkakapanganak. She was unconscious during the whole process, kaya't hindi pa niya nagagawang masilayan ang kaniyang unica hija. She's holding the pole where her IV drip is hanging along the way. Happiness fulfills her heart the moment she sees her baby. Sleeping safe and sound. "Anak..." finally, they met. Sa siyam na buwan na dala niya ito sa kaniyang loob, palagi siyang excited for both of them to meet. Umuklo siya palapit dito at maingat na pinakiramdaman ang malambot nitong balat at pisngi. Naiiyak siya dahil nahahawakan niya na ito. Nag-uumapaw ang kaniyang saya dahil dito, naging isa na siyang ganap na ina. Kung saan, malaya na niyang matatawag ang sarili na isang ina. Habang