Hi! Nandito pa po po ba kayo? I just want to say thank you at patuloy pa rin kayong nagbasa ng kuwento despite the slow updates. Sana'y samahan niyo pa rin ako until the end of this story. And of course, I would like to recommend "WIFE CORPORATION 5: MIA KASSIDY BORROMEO" na kuwento ko kung gusto niyo makilala ang iba pang kalalakihan at kabaliwan ng mga kaibigan ni Tres sa kuwentong kanilang Mafia-Boss. Completed na po 'yun at tiyak akong magugustohan niyo rin. 😊 Lastly, what can you say about this chapter? Don't forget to hit a word below! 💗
"Where have you been? Why did you show up, just now?" a sense of anger vaporises the mood between them as soon as she comes back. He looks coolly annoyed but behind that he's just worried. Dahil humigit isang oras din bago bumalik si Kriesha. And of course, Kriesha doesn't know about it and it's not needed for her to know. Dahil mismong siya sa sarili niya ay iba ang pinaniniwalaan. After all, they don't have any special bond that connects them. This is just purely role play. "May nangyari kasi, nadumihan ang damit ko, bali nilabhan ko muna bago bumalik." makahulogang pagpapaliwanag ni Kriesha. Kasi 'yon naman ang totoo. "Why are you so clumsy, by the way? You should've been careful, since you were just depositing your dirt." he's not yelling, but the words are really insulting. Napamaang si Kriesha doon, she wants to explain but the damage he caused just by saying stuff was deep. Hindi na lang siya umimik at nag-iwas ng tingin. Kaysa naman magtalo sila dito. Big deal ba talagang
NASA mall na nga sila Kriesha at Miranda. Pagkarating nila, ang una nilang pinuntahan ay ang salon. Ang akala ni Kriesha ay ang kaniyang mother-in-law lamang ang magpapa-salon. But it turns out not. "Good morning, Madam. How can we help you today?" pagbati ng isa sa limang staff na nasa salon. "I would like to have my nails polished." nakangiting sabi ni Miranda sa staff na nag welcome sa kanila. At habang nakikipag-usap ang kaniyang byenan doon sa salon personnel, she went to the sofa at doon binabalak na hintayin ito. "How about your hair, madam? Would you like it fixed?" "No, thanks. I just want my nails polished." "Noted, madam. Is there anything else you would like to add so we can start the session?" pahuling tanong ng staff. Napasulyap naman si Miranda sa kaniyang unica hija at mas napangiti siya nang may maisip siya na sa tingin niya ay makakatulong sa plano niya. "Actually, there is." Nagagalak naman ang staff na malaman iyon at kaagad na inalam ito. "What is it madam,
Tres hurriedly went inside the mall. The mall is not as huge like the MOA in the Philippines, but it is big enough to give him a hard time looking for his wife because there are several floors which binds at the same spot. Sa location kasi ay hindi nag de-determine kung saang floor naroroon ang cellphone ng kaniyang asawa. In order to find her, kinailangan niyang suyurin ang mall from first floor to fifty floor. At kung kinakailangan ay isama niya na rin pati ang rooftop, which is surely prohibited for customers. Despite the worried look and the glistening sweat cascading from his forehead down to his sexy neck, he still appear gorgeous and appealing. Halos lahat ng tao, mostly mga babae ay nakukuha talaga ang atensyon at napapatingin sa kaniya. While him, he doesn't care on what's around him. His only goal was to find Kriesha, dahil mula pa kanina ay hindi talaga nawawala ang pag-aalala niya. The trouble which she had been before would come up into his mind and what if she would b
They are about to leave the cinema when they realized something. "Bakit, Tres?" Nag-aalala siyang nagtanong nang dahil rin sa nag-aalalang pagtingin sa kaniya ng asawa. "I think, we're locked here." He said and tried to unlock the door again, pero ayaw talagang mabuksan. "Ha? P-Papaanong na locked tayo dito? Hindi ba't nakapasok ka naman kanina?" She began to panic, hindi niya maiwasan dahil kusa niya namang naramdaman iyon. "I don't know, mosh. Parang mabubuksan lang 'yung pintuan mula sa labas." Sabi ni Tres at hinarap si Kriesha, just to find her tensed and trembling. "Hey, what's up? Okay ka lang ba?" Nilapitan niya ito, kasi nakaupo ito sa sulok malapit sa pader. Umiling-iling si Kriesha, "P-Pasensya ka na, Tres. Hindi ko kasi mapigilan eh." Nangilid ang luha sa mga mata ni Kriesha nang maramdaman niyang mas naging komplikado ang kaniyang paghinga. Inaatake siya ng intense na pagkatakot. "Don't be sorry, please. I understand." He answered as he tried to calm her down by ans
KRIESHANitong buwan, hindi ko inaakala na sa ikli ng panahon ay napakarami ng nangyari. I can't even imagine kung papaano ko na handle ang lahat ng 'to. I know, I'm not a perfect person and I also possess mistakes. I mean, everyone does because no one's really perfect aside God. But the turning point of my life today is very unexpected. Parang kailan lang, nagkabangga-an lang kami sa eroplano. Tapos Boss ko pala siya without me knowing na siya ang magiging Boss ko sa trabahong papasokan ko. Then, few weeks passed, nalaman kong siya ang batang nakilala ko sa mall when I was a kid during the world heart's day. At ngayon, I cannot believe na gusto niya ng totohanin ang lahat. Our story began imperfect, and when you look at it and criticize in the very beginning, mali talaga. He's in love with another girl, he married me for the sake of resolving the problem which cause his bride's runaway. To save his reputation. While me, I married him because of my own selfishness. Frankly speakin
KRIESHA"Mom, how could you afford to do that to us?" Right after we exit the cinema, basta na lang pinaratangan ni Tres ang mom niya, hindi ko alam kung saan niya nakuha ang mga dahilan para paratangan ito, pero base kasi sa tono ng boses niya at sa emosyon niya, hindi talaga siya nagbibiro at napaka-seryoso niya upang mapagkamalan na nagbibiro. That sexy thick brows of his whenever he frowns, it always make him look so hot and irresistible not to stare at. Napapatitig ka talaga ng matagal. Plus, his lips glistening red with his saliva. Habit niya na nga siguro ang basa-in ang kaniyang labi kapag tense siya at wala sa mood. "It was my kind of way to help you out, ano bang masama sa ginawa ko?" Gulat ako sa sinabi ni mama, hindi man lang niya idine-ny at inamin na siya talaga ang may pakana sa nangyaring pagkakakulong namin sa cinema for several hours long. "Still, it wasn't right! I was worried." Giit ni Tres. Magkatabi kami ngayon sa couch habang ang mom niya ay nakaupo sa kalapi
KRIESHA Ngayong araw ang alis namin for Maldives, and it's been a two weeks since we've overcome our very own problems. Na settle na namin ang aming mga sarili at ngayon ay okay na kami. Malapit na rin kaming mag-iisang buwan na mag-asawa. It was not easy, it was not genuine either. But it was full of doubts and what if's, which makes our relationship fell into a series of arguments because it felt so unreal. Everything was a mistake, but we're now trying to make things right nang may approval ko. Whatever happens, tinataga ko na 'yon sa itaas. Alam kong gagabayan niya kami, at alam kong hindi niya rin kami bibigyan ng pagsubok na hindi namin kakayanin. Siguro nga sa puntong ito, naniniwala na ako sa katagang, 'Everything happens for a reason.' siguro tadhana na rin ito, hindi man perpekto ang simula, pero at least we're both responsible to make things in order. "Are you ready?" pababa siya sa hagdan nang tanungin niya ako. Bitbit niya ang mga maleta namin. Dalawang puro malalaki na
KRIESHA Nakarating na kami dito sa Maldives. Gabi na at mahaba-haba din talaga 'yong ibinyahe namin. We left early in the morning yesterday and we just arrived tonight of the next day. Bago kami nagpunta sa cabin namin, dumaan muna kami sa isa sa mga restaurants dito para mag dinner. As for our luggage, pinahatid niya na 'yon sa mga resort staff na namamahala sa resort na tutuloyan namin. "Is there anything do you want to add, sir and ma'am?" litanya ng waiter na nag assist sa'min on getting our order. "Mosh, may gusto ka pa bang ipadagdag sa in-order ko? Baka may gusto ka pa." sabi naman sa'kin ni Tres. Nakaupo siya ngayon sa upoang kaharap ko as we are sitting for a table for two only. "Wala na, okay na 'yon." umiiling-iling na sagot ko. Honestly, mukhang masasarap naman 'yong mga pagkain, kasi sa presyo pa lang, mayayamanin na. Nakakahiyang magdagdag, lalo pa't hindi ko naman pera ang gagamiting ipambayad. Baka mamaya nito ay magkakaroon ng impression si Tres na pini-perahan