Tres hurriedly went inside the mall. The mall is not as huge like the MOA in the Philippines, but it is big enough to give him a hard time looking for his wife because there are several floors which binds at the same spot. Sa location kasi ay hindi nag de-determine kung saang floor naroroon ang cellphone ng kaniyang asawa. In order to find her, kinailangan niyang suyurin ang mall from first floor to fifty floor. At kung kinakailangan ay isama niya na rin pati ang rooftop, which is surely prohibited for customers. Despite the worried look and the glistening sweat cascading from his forehead down to his sexy neck, he still appear gorgeous and appealing. Halos lahat ng tao, mostly mga babae ay nakukuha talaga ang atensyon at napapatingin sa kaniya. While him, he doesn't care on what's around him. His only goal was to find Kriesha, dahil mula pa kanina ay hindi talaga nawawala ang pag-aalala niya. The trouble which she had been before would come up into his mind and what if she would b
They are about to leave the cinema when they realized something. "Bakit, Tres?" Nag-aalala siyang nagtanong nang dahil rin sa nag-aalalang pagtingin sa kaniya ng asawa. "I think, we're locked here." He said and tried to unlock the door again, pero ayaw talagang mabuksan. "Ha? P-Papaanong na locked tayo dito? Hindi ba't nakapasok ka naman kanina?" She began to panic, hindi niya maiwasan dahil kusa niya namang naramdaman iyon. "I don't know, mosh. Parang mabubuksan lang 'yung pintuan mula sa labas." Sabi ni Tres at hinarap si Kriesha, just to find her tensed and trembling. "Hey, what's up? Okay ka lang ba?" Nilapitan niya ito, kasi nakaupo ito sa sulok malapit sa pader. Umiling-iling si Kriesha, "P-Pasensya ka na, Tres. Hindi ko kasi mapigilan eh." Nangilid ang luha sa mga mata ni Kriesha nang maramdaman niyang mas naging komplikado ang kaniyang paghinga. Inaatake siya ng intense na pagkatakot. "Don't be sorry, please. I understand." He answered as he tried to calm her down by ans
KRIESHANitong buwan, hindi ko inaakala na sa ikli ng panahon ay napakarami ng nangyari. I can't even imagine kung papaano ko na handle ang lahat ng 'to. I know, I'm not a perfect person and I also possess mistakes. I mean, everyone does because no one's really perfect aside God. But the turning point of my life today is very unexpected. Parang kailan lang, nagkabangga-an lang kami sa eroplano. Tapos Boss ko pala siya without me knowing na siya ang magiging Boss ko sa trabahong papasokan ko. Then, few weeks passed, nalaman kong siya ang batang nakilala ko sa mall when I was a kid during the world heart's day. At ngayon, I cannot believe na gusto niya ng totohanin ang lahat. Our story began imperfect, and when you look at it and criticize in the very beginning, mali talaga. He's in love with another girl, he married me for the sake of resolving the problem which cause his bride's runaway. To save his reputation. While me, I married him because of my own selfishness. Frankly speakin
KRIESHA"Mom, how could you afford to do that to us?" Right after we exit the cinema, basta na lang pinaratangan ni Tres ang mom niya, hindi ko alam kung saan niya nakuha ang mga dahilan para paratangan ito, pero base kasi sa tono ng boses niya at sa emosyon niya, hindi talaga siya nagbibiro at napaka-seryoso niya upang mapagkamalan na nagbibiro. That sexy thick brows of his whenever he frowns, it always make him look so hot and irresistible not to stare at. Napapatitig ka talaga ng matagal. Plus, his lips glistening red with his saliva. Habit niya na nga siguro ang basa-in ang kaniyang labi kapag tense siya at wala sa mood. "It was my kind of way to help you out, ano bang masama sa ginawa ko?" Gulat ako sa sinabi ni mama, hindi man lang niya idine-ny at inamin na siya talaga ang may pakana sa nangyaring pagkakakulong namin sa cinema for several hours long. "Still, it wasn't right! I was worried." Giit ni Tres. Magkatabi kami ngayon sa couch habang ang mom niya ay nakaupo sa kalapi
KRIESHA Ngayong araw ang alis namin for Maldives, and it's been a two weeks since we've overcome our very own problems. Na settle na namin ang aming mga sarili at ngayon ay okay na kami. Malapit na rin kaming mag-iisang buwan na mag-asawa. It was not easy, it was not genuine either. But it was full of doubts and what if's, which makes our relationship fell into a series of arguments because it felt so unreal. Everything was a mistake, but we're now trying to make things right nang may approval ko. Whatever happens, tinataga ko na 'yon sa itaas. Alam kong gagabayan niya kami, at alam kong hindi niya rin kami bibigyan ng pagsubok na hindi namin kakayanin. Siguro nga sa puntong ito, naniniwala na ako sa katagang, 'Everything happens for a reason.' siguro tadhana na rin ito, hindi man perpekto ang simula, pero at least we're both responsible to make things in order. "Are you ready?" pababa siya sa hagdan nang tanungin niya ako. Bitbit niya ang mga maleta namin. Dalawang puro malalaki na
KRIESHA Nakarating na kami dito sa Maldives. Gabi na at mahaba-haba din talaga 'yong ibinyahe namin. We left early in the morning yesterday and we just arrived tonight of the next day. Bago kami nagpunta sa cabin namin, dumaan muna kami sa isa sa mga restaurants dito para mag dinner. As for our luggage, pinahatid niya na 'yon sa mga resort staff na namamahala sa resort na tutuloyan namin. "Is there anything do you want to add, sir and ma'am?" litanya ng waiter na nag assist sa'min on getting our order. "Mosh, may gusto ka pa bang ipadagdag sa in-order ko? Baka may gusto ka pa." sabi naman sa'kin ni Tres. Nakaupo siya ngayon sa upoang kaharap ko as we are sitting for a table for two only. "Wala na, okay na 'yon." umiiling-iling na sagot ko. Honestly, mukhang masasarap naman 'yong mga pagkain, kasi sa presyo pa lang, mayayamanin na. Nakakahiyang magdagdag, lalo pa't hindi ko naman pera ang gagamiting ipambayad. Baka mamaya nito ay magkakaroon ng impression si Tres na pini-perahan
KRIESHA"Saan ako matutulog?" nakita kong una niyang inukupa ang kama kaya napatanong ako matapos kong libutin ng tingin ang looban ng kuwarto baka may posibleng matulogan, pero wala. "Here." tinapik niya ang kabilang banda ng kama bilang sagot niya sa katanungan ko. Awtomatikong nangunot ang noo ko sa kaniyang sinagot, "Magtatabi tayo?" Kuwestiyonable niya akong tinitigan, animo'y nagtatanong. "Why? Masama ba?" Napabuntong hininga ako sabay pikit ng aking mga mata ng ilang segundo, pinakalma ang nagharumintado kong puso. When I'm finally composed, saka ko siya sinagot. "Hindi sa maarte ako, Tres ah. Pero hindi talaga ako komportable eh... hindi ba't napag-usapan na rin natin ang tungkol sa bagay na 'yon?" I saw how his shoulders fell heavily from getting reminded, "Oh yeah, sorry. Ikaw na dito sa kama, dito na lang ako sa baba." aniya at mabilis na tumayo at dumampot ng unan niya. He went to the closet and picked some comforters na pwede niyang magamit bilang higaan niya. "H-Hi
KRIESHA After naming mag breakfast, napagdesisyonan namin pareho na maglakad-lakad at libutin ang kabuoan ng resort. Tunay ngang napakaganda ng resort na ito. Hindi ko man ma e describe ng detalye, pero isa lang talaga ang masasabi ko, kundi napakaganda. Kaya hindi na nakakagulat kung ang resort na ito ay isa sa mga recommended resorts sa Asya. Maliban sa napakaganda nitong dagat, may mga pinagmamalaki din itong disco bar, hotels, cabins, may pool din kahit na may dagat na, at marami pang iba. Maganda din ang services nila at mararamdaman mong welcome ka sa lugar. "What do you want to drink?" matapos magliwaliw sa kakalibot, we decided na magpahina muna. Naupo kami dito sa naghihilerang mga lamesa na may payong. "Okay ako sa buko." sabi ko, total nandito na rin naman ang iilang stalls ng refreshments. "Alright, I'll be back in a few." pagpapaalam niya. Pinanood ko siyang naglakad patungo sa tindahan ng buko at bumili, hanggang sa nakabalik siya. "Salamat." He also brought a buko
Hindi naging madali, pero ang mga araw ay tila nagmamadali sa bilis ng signo ng oras. "Bukas na ang birthday ng anak natin." "Yes. Time flies real fast. Parang nagmamadali yatang lumaki ang munting prinsesa natin." Hinagkan ni Tres ang anak, at bumungisngis naman ito ng tawa. Animo'y nakikiliti sa ginagawa ng ama sa kaniyang leeg. "Pero si Mama... wala na ba talagang pag-asa?" She meant for her mother's forgiveness. Napatigil sa pakikipaglaro sa kaniyang anak si Tres at napabaling ng tingin sa asawa. "Mosh, I know this matter still bother's you. But we don't have any other option but to wait. It may take long, pero time will come." Alo ni Tres sa kaniya. Napapabuntong hininga at pilit na ngiti si Kriesha. Araw-araw niya talagang pinagdarasal na sana patawarin na siya ng kaniyang ina. Na realize niyang, hindi masaya ang buhay kung ang nanay niya ay may galit pa rin sa kaniya. Hindi niya naman ito masisisi, at hoping pa rin siya... na kagaya ng sabi ng kaniyang asawa ay may araw d
Dalawang araw na ang lumipas nang sila'y makarating sa bahay nila Kriesha dito sa Cebu. Ang bahay nila ay nakatayo sa isang compound, kung saan sagana sa mga kahoy at minahan. "Pagkatapos mo'ng punoin ang limang dram na iyan ay pumunta ka sa likod at sibakin ang mga kahoy doon." Kasalukoyang nag-iigib ng tubig si Tres mula sa poso. Tagaktak ang pawis at halos nabasa na ang kabuoan ng white t-shirt na suot. "Masusunod po, tay." Mula no'ng tinanggap niya ang hamon ng kaniyang manugang. Binigyang pahintulot na rin siyang tawagin ang ama ni Kriesha as tatay, na siyang ikinasaya niya naman.Dalawang araw pa lang ang nakalilipas, pero naaawa na si Kriesha sa asawa. Hindi nga lang niya tinatanong, dahil baka mahalata siya ni Tres at maging stress siya nito. Saka, mukhang maayos naman ang lagay nito. Makisig naman ang asawa niya at mukhang madali nga lang dito ang mga pagsubok na ginawad ng kaniyang ama dito. "Heto, uminom ka muna mahal ko." Wika niya rito nang makalapit at nasa likuran
"Ready na ba ang lahat? Sure ba kayong wala ng naiwan?" Mia asked everyone before going inside the limousine na sasakyan nila papuntang airport. "Wala na, Mia." "Wala na." Sagot ng marami. Kasama kasi nila ang buong barkada na umuwi ng Pinas. Kabilang na roon sila Kriesha at Tres. "Are you ready?" Tres asked his wife after feeling the heavy sigh coming from her. Kriesha smiled at him and nod. "Matagal ko ng inaasam na makauwi. Miss ko na rin ang Pinas." True to her words, she missed the scent and air of the Philippines. Saka hindi niya rin maiwasang hindi kabahan, dahil ilang oras at araw lang ang lilipas ay makakaharap na nila ang kaniyang mga magulang. "You're anxious." Wika ni Tres. Malamang ay halatang-halata niya ang kinabahala ng asawa. "Hindi ko maiwasan. Lilipas din 'to." She stated, providing him relief from worries. "Palagi mo'ng pakatandaan na nandito ako and you won't face them by yourself. I'm with you." She poured out a smile and nod as he hugged him by the side.
After the huge revelations happened back in the hospital where I was admitted and recuperating, everything has finally came back to normal. Nakaalala na ang asawa ko and I'm no longer worried of his disloyalty. Naging madali na rin sa'kin ang lahat dahil nandito siya. He helped me and supported me at anything I need and something that I'm obligated to do in order for my fast recovery during my cesarean delivery. "Excuse me, sir and ma'am. I'm here to collect the name of your child, have you decided?" Naaalala ko no'ng sumunod na araw na dumating ang nurse para ikolekta ang pangalan ng aminh anak. Actually, nakalimutan ko at abala ang utak ko sa mga nangyari. I can't still believe that it happened and I was at the verge of processing and adapting it all. "Mosh, I know you're not okay. But our daughter's name is already needed." He held my hand and gaze me closely. "Hinintay talaga kita na magising because I want us to name her, together." Napakalumanay ng kaniyang boses, animo'y sob
"S-So, I'm fooled? Is that it?" Lian spoke, her voice shivering. She's pale. "This is unbelievable..." she mocked a laugh. "You chose your own path, Lian." His grandmother said. Her voice was plain and determined. "Kahit na! Hindi niyo sana ginawa iyon! Sana, ako ang naginh asawa ni Xerxes at hindi ang Kriesha na 'yan!" anggil nito. Sa malakulog na boses nito, ulit naiyak ang anak nila Tres. Pumalahaw ito sa pag iyak, at ikinabahala ito ni Tres, kaya't hiningi niya sa asawa na siya muna ang kumarga He faced Lian with his daughter in his arms. "Don't raise your voice at my grandmother, Lian." he warned. Napahalakhak na naman si Lian. "After lumabas ang katotohanan... kakampihan mo pa rin siya?! How could you -" "Between me and your career, you can't still choose me. Abuela was right. You chose your own choice. No one pushed you." kalmado ngunit may babala at punto sa kaniyang boses at salita. "Wow! J-Just wow!" pumalakpak si Lian habang lumuluha. "In that case, you're like tellin
"L-Lola?" halos lumuwa ang mga mata ni Kriesha sa kinalalagyan nito nang mamukhaan kung sino ang matandang pumasok sa kaniyang kuwarto. Nilingon siya nito at nakangiting kinawayan siya. "Hi, Dear." lumabi ito sa kaniya. Sobrang nagulat si Kriesha. Hindi nga siya nagkamali at ito 'yung matanda na minsan na niyang tinulongan noon sa Hotel kung saan idinaraos ang kasal nila ni Tres. Klarong-klaro pa sa kaniyang isipan ang mukha nito, kahit na taon na halos ang nakalipas. "P-Papaano kayo napunta dito? At bakit po kayo nandito?" Maang niyang tanong habang lumalarawan sa kaniyang mukha ang matinding kuryusidad na bumalot sa kabuoan niya. Akmang aalis siya sa kaniyang kama nang, ito mismo ang nagpatigil sa kaniya. Sinabihan nito ang kasama nitong alalay na itulak ito palapit sa kaniya. "You just gave birth. Don't move and I will clarify the misunderstanding that has happened since before." mahinahon at malambing ang boses nito despite being kalmado. Animo'y ingat na ingat ito sa kaniya.
SA pag-alis ni Tres kasama si Hayes. Naiwan si Kriesha kasama ang mga kaibigan nito. Si Dion, si Iuhence, si Leon at si Adam. As usual, malaya ang mga ito na dumugin ang munting prinsesa at kaniya-kaniyang inaaliw sa paraan na alam nila. Kahit na, hindi pa nakakakita ang sanggol ay wala pa ring makakapigil sa mga ito. Kitang-kita sa mga ito ang saya na masilayan ang munting bata. Kung hindi dumating ang mag-asawang Monteiro, kasama ang mga anak nito ay hindi talaga matigil ang apat. "Hi, Tita. How are you na po?" Alexa softly asked Kriesha after kissing her on the cheek. "Hi, princess. Tita is okay." she answered and gave Alexa a pat on the head. "Tita, my sister Czaria is also here. She wants to meet your baby." Alexis stated as he went to Kriesha at nagmano. Kriesha patted Alexis's head as the young boy stared at the baby in her arms. "I'm glad you two came. I'm sure, my baby would love to meet you too." Nag angat ng tingin si Alexis sa kaniya na may nagtatanong na mga mata.
Buo na ang loob ni Kriesha. Now that she finally give birth. Kaya niya ng lumaban at makipag-sabayan sa mga taong nag tangkang mang-agaw ng pag-aari niya. She smiled at her husband. Makikita sa mukha ni Tres ang pagkalito. Sino ba naman kasi ang hindi malilito, kung kanina lang ay sinabi sa kaniya ng asawa na ayus lang na may iba siyang mahal at no'ng nakaraan ay parang pinamimigay na kay Lian dahil si Lian ng mahal niya. Pero ngayon, bigla na lang itong naging witty and mapaglaro. Biglang ayaw na nitong mamigay at hindi siya parayain. "Hindi ako namimigay, Tres. Asawa kita, at ikaw ang namilit sa'kin na pakasalan ka. Hindi kita hahayaang basta mo na lang akong e dispose matapos ng lahat ng nangyari, lalong-lalo na may anak na tayo. So, go on. Mahalin mo siya, pero hindi ka makakawala sa pagkakatali mo sa'kin." she winked for the second time and gave him another peck kiss on his lips. Mabilis lang 'yon, kaya hindi siya nakapag-react agad. Dinala ni Kriesha ang kanilang anak sa ka
Matapos ang kaganapan na nangyari no'ng araw, nag desisyong gumising na si Kriesha. Kung kailan hindi siya makikita ng asawa na gising. She rose off of her hospital bed and carefully tracked the place where the crib is situated. Hirap pa rin siya, kahit na nakakapagpahinga siya ng ilang araw mula sa pagkakapanganak. She was unconscious during the whole process, kaya't hindi pa niya nagagawang masilayan ang kaniyang unica hija. She's holding the pole where her IV drip is hanging along the way. Happiness fulfills her heart the moment she sees her baby. Sleeping safe and sound. "Anak..." finally, they met. Sa siyam na buwan na dala niya ito sa kaniyang loob, palagi siyang excited for both of them to meet. Umuklo siya palapit dito at maingat na pinakiramdaman ang malambot nitong balat at pisngi. Naiiyak siya dahil nahahawakan niya na ito. Nag-uumapaw ang kaniyang saya dahil dito, naging isa na siyang ganap na ina. Kung saan, malaya na niyang matatawag ang sarili na isang ina. Habang