Hinintay pala siya ng lalaking ito. Ang akala niya at iniwan na siya at umalis na si Jethro, subalit nag effort pa ito na maghintay. 'Akala ko, nakaalis ka na?" tanong ko sa kanya. Hindi ako umaalis sa aking kinatatayuan. Noon niya pa lang naisipang lapitan ako. "Alangang iwanan kita? pinapanood ko pati ang bahay mo, kung aawas ang tubig, dahil sa sobrang tagal mong maligo, baka bumaha na sa loob," nakakunot ang noong sagot ni Jethro kay Danica. Alam ng babae kung paano mang asar ng lalaking gaya niya, na walang pasensiya. "Ano namang pakialam mo, kung matagal akong maligo? eh di sana, iniwanan mo na lang ako hindi ba?" inis niyang sagot sa lalaki. Waring pinapalabas pa nito, na siya ang mga kasalanan ng hindi nito pag alis. Napahilamos sa mukha si Jethro. Hindi niya akalain, na ang babaeng ito, at ang babaeng nagalaw niya kagabi ay iisa. Ang babaeng iyon ay masunurin, submissive. Samantalang ang babaeng ito, may katabilan ang bibig. "Hindi ka ba makakasagot sa akin ng maayos? ang
"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo, Danica.. Saan ka galing kagabi?" mahinang tanong sa kanya ni Ian, habang patungo sila sa pantry. "Sinong kasama mo?" "Sa bahay ako natulog," tugon ni Danica sa kausap. "Alam kong sa inyo ka natulog, ang itinatanong ko, ay kung saan ka galing kagabi. Iyon lang. Hindi yung kung saan ka natulog. Inihatid ka ba ni sir?" 'Oo, inihatid niya ko sa bahay," hindi naiya kayang magkaila sa kausap. Iniisip niya, sana ay naging imbestigador o abogado na lang ang kaibigan sa galing nitong mag imbestiga. "Sinundan ko kayo kagabi," sagot ni Ian sa kanya, "hindi kasi ako mapakali, na baka mamaya, hindi ka niya ihatid. Hindi siya umuwi.." Napahiya siya sa sinabi ng kaibigan. Alam pala nito na sa bahay niya natulog si Jethro. Biglang namula ang kanyang mukha. "Alam ba niya na.. buntis ka?" tanong ulit ng kanyang kaibigan "Oo, alam niya," alanganin ang kanyang ngiti at hindi man lang niya ito matingnan sa mata. Pakiramdam niya ay isa siyang makasalanang
Pinapaikot paikot niya ang ballpen habang nakahalumbaba at nagsusway sway ang kanyang upuan. Napapaisip siya kung ano ang relasyon ni Ian at ni Danica. Sinusubukang maging kalmado ni Jethro subalit parang hindi siya makapag isip ng maayos. Imposible namang nagseselos siya, dahil hindi naman niya masyadong kilala ang babaeng iyon. "Sir?" si Ronnel iyon na may hawak na folder. "Oh, bkit?" hindi na niya ito binigyang pansin. Ipinagpatuloy na lang niya ang pagkatulala. "Kanina pa po kasi ako dito sir.. parang hindi niyo ako napapansin.." sabi nito sa kanya. Doon pa lang niya naisipang mag angat ng tingin, "wahat?" "Kanina pa po ako dito, sir," ulit ni Ronnel, medyo nahihiya. "May mga dokumento po akong ipapapirma." Napalunok si Jethro at agad na itinaas ang kanyang ballpen, sabay nag-ayos ng upo. Pilit niyang isinantabi ang iniisip tungkol kay Ian at Danica. "Ah, oo. Pasensya na, Ronnel. Ano 'yan?" Inabot ni Ronnel ang folder, at mabilis na kinuha ni Jethro ito. Habang binu
"Anong sabi mo?" tanong ni Ryza, galit na galit ang tono. "Ulitin mo nga, Ian. Sino bang kumampi sa'yo?" Tumayo si Ian at nilapitan si Ryza, hindi para makipag-away, kundi para ipakita na hindi siya natatakot. "Sabi ko, kung may problema kayo kay Danica, sa akin niyo na lang sabihin. Tigilan niyo na ang panglalait sa kanya. Kung gusto niyong i-judge ang buhay ng iba, siguraduhin niyo na malinis ang sa inyo." Natameme sina Ryza at Jona. Alam nilang hindi sila mananalo sa argumento ni Ian, lalo na’t ilang beses na nilang narinig na maraming problema sa kanilang sariling mga buhay. Ngunit bago pa sila makapag-react, nagsalita na si Danica. "Alam niyo," malumanay ngunit matalim ang tono niya, "hindi ko kailangang patulan ang mga sinasabi niyo. Kung anuman ang iniisip niyo tungkol sa akin, bahala kayo. Hindi ko na iintindihin, dahil alam kong hindi ako ang problema dito." Tahimik ang paligid. Kahit ang ibang tao sa café ay tumingin sa direksyon nila. Hindi inasahan ng mean girls na
Napagkasunduan nilang magkita ni Jethro sa parking space na ginagamit nito sa gusaling iyon. Pagdating ni Danica doon, naroon na ang lalaki at nakasimangot na naghihintay sa bench. Masam ang tingin ni Jethro sa kanya na parang lalamunin siya nito ng buhay. "Bakit?" tanong ni Danica kay Jethro na hindi man lang nauupo sa tabi nito. "Buntis ka na, nakikipaglandian ka pa sa ibang lalaki?" may panghuhusga ang tinig nito, "isa ka ba talagang pakawalang nilalang?" "Hoy, Jethro, wala akong pakialam kung ano man iyang iniisip mo. Walang halaga iyan. Hindi ko na naman mababago ang pananaw mo tungkol sa akin, bakit pa ako magiexplain hindi ba? kaya paniwalaan mo na lang kung ano ang nais mo!" naiinis na si Danica sa inaarte ng lalaking ito. Nagtiim bagang si Jethro at malamig ang matang tiningnan siya. Hindi niya akalain na matapang ang babaeng ito. Masyadong matalas ang dila. Wala pang babaeng nagsalita sa kanya ng hindi maganda. Namumukod tangi ito. Malalim siyang huminga. "Danica, mag u
NILAPITAN ni Siren si Danica ng umagang iyon, "alam mo, nakakahalata na ko sayo, iniiwasan mo ba kami?" may inis sa tono ng boses nito, "ilang linggo ka ng ganyan ah." "Hindi naman.. masyado lang akong naging busy nitong mga nakaraang araw," sagolt niya sa kaibigan, "pasensiya na kayo." "At saan ka naman naging abala? isa pa, bakit parang napapadalas ang patawag sayo ni sir sa itaas? anong meron?" nakasimangot na tanong ni Siren. "Wala naman, may mga ipinapagawa lang siyang files sa akin. Ano bang naiisipan mo?" tanong niya sa kaibigan. Lumapit si Ian sa kanila na umiinom ng kape. "Baka mamaya, malaman ko na lang na nabuntis ka ni sir ha?" hindi niya alam kung biro iyon, subalit naibuga ni Ian ang kanyang kape sa harapan nila, "Ian! ang bastos mo naman!" inis na sita ni Siren dito. "Nasamid lang ako," saka namumula ang mga mata nito ng tingnan siya. Nag uusap ang kanilang mata ng lihim. "Grabe siya.. ako ba magugustuhan ni sir?" biro niya sa kaibigan, kahit ang totoo, ay
Napatigil si Danica sa kinatatayuan, ramdam niya ang kaba sa bawat tanong ni Jethro. Hindi naman lingid sa kanya na natatanaw ni Ian ang tensyon sa pagitan nila, at tila lalo pa itong nasisiyahan. "Nagkataon lang, Sir," sagot ni Ian nang may bahid ng biro sa boses. "Napadaan kami sa pantry, kaya't naisipan kong yayain si Danica na mag-break muna." Hindi sumagot agad si Jethro. Sa halip, sinukat niya si Danica ng tingin, parang tinatanong kung totoo ba ang sinasabi nito. Alam ni Danica na nasa panganib sila—hindi sa relasyon nila per se, kundi sa mga bulong-bulungan na nagsisimulang umusbong. Pero sa harap ng mga tao, kailangan nilang magpanggap. "Danica," mahinahong sabi ni Jethro, ngunit may kakaibang diin sa kanyang mga salita, "pumunta ka na lang sa opisina mamaya, may mga papeles tayong dapat tapusin." Tila isang simpleng utos iyon, ngunit sa ilalim ng mga salita, mayroong bigat na nagbibigkis sa kanilang dalawa—isang lihim na hindi nila magawang itago nang habambuhay. At n
Tiningnan siya ni Siren nang mabuti, at tila nag-alangan bago sumagot. "Sure. Ano ba yun?" Tumayo si Siren at sumunod kay Danica patungo sa isang mas tahimik na bahagi ng canteen. Tumahimik si Danica sandali. Hindi niya alam kung paano sisimulan ang sasabihin, pero alam niyang kailangan niyang magpakatatag. "Siren... Alam kong napansin mo na may mga bagay akong hindi sinasabi sa'yo nitong mga nakaraang linggo," nagsimula si Danica, pilit pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. Hindi nagsalita si Siren. Nakatingin lang ito sa kanya, hinihintay ang susunod niyang sasabihin. "May mga bagay na nangyari sa buhay ko na... hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag," patuloy ni Danica. "Pero ayokong itago ito sa'yo, lalo na ngayon. Kailangan mo nang malaman." Huminga siya nang malalim, pagkatapos ay binitiwan ang mga salitang matagal na niyang kinikimkim. Biglang sumulpot sa harapan nila ang mean girls, nasa mood ang mga ito na mambully. Hindi tuloy niya masabi Kay Siren ang
"Lovely?" nanlaki ang mga mata ni Danica ng makita ang babaeng iyon, at sa likuran nito ay si Santi. "Anong ginagawa niyo dito?""Nakita namin ang mga anak mo sa labas habang namamasyal kami ni Santi, at kanina.. sa kilos ng mga batang ito, kinabahan na ako, at alam kong anak mo sila," sagot ni Lovely, "maaari ba kaming tumuloy?"Napatingin siya sa kwarto ni Vinz, saka magalang na tumanggi, "doon na lang tayo sa labas. Mga anak, dito lang kayo.."Sa kanilang paglalakad sa hardin, ang malawak na mga bulaklak ng lavender ang unang napansin ni Lovely, "ang ganda naman dito."Hindi siya nagsalita, at dinala ang mga ito sa may greenhouse, may kalayuan sa bahay nila. "Anong kailangan niyo?" hindi na siya nag abalang paupuin ang mga ito. Hindi siya plastic na tao, kaya ayaw naman niya na maging komportable ang mga ito."Maaari ba kaming maupo?" si Lovely na ang humiling ng bagay na iyon."Sige, bahala kayo," naupo naman siya sa kabilang gilid."Danica, matagal ka na naming hinahanap.." pan
"Okay naman siya, baka masyado lang siyang natuwa," nakangiting sabi ng doctor, "huwag mo na lang hahayaan na mapagod siya o labis na masiyahan, talagang paninikipan siya ng dibdib," bilin ng doctor kay Danica."Salamat Doc," nilingon niya ito, habang hawak ang kamay ni Vinz.Nagpaalam na ang doctor sa kanya, at ibinilin na lang ang mga gamot na dapat inumin ni Vinz.Nakahinga siya ng maluwag, at taos pusong nagpasalamat sa Panginoon dahil sa maayos na kalusugan ng lalaki.Takut na takot siya kanina ng makita ang pamumutla nito at pagkawalan ng malay, subalit ngayon, alam na niyang ligtas si Vinz, kaya makakahinga na siya ng maayos.Marahang gumalaw ang lalaki, na parang nananaginip, saka unti unting ibinuka ang kanyang mga mata. Nang masilayan ang magandang mukha ni Danica, bahagya itong ngumiti."Bakit ang lungkot mo?" mahina ang tinig na iyon, subalit may halong saya."Sino ba namang hindi malulungkot sa nangyari sayo?" nakangusong sagot niya, "nag alala ako sayo ng sobra. Akala k
Napangiti si Vinz ng marinig ang sinabi ni Danica. Masaya siyang malaman na may puwang pala siya sa puso ng babae. Ang akala niya noon, hindi na siya magtatagumpay na mapaibig ito."Totoo ba yan?" tanong niya dito.Bahagyang tumango si Danica, "oo, basta magpagaling ka lang at magpalakas.. magpapakasal tayo..""Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya, Danica." nakangiti ang maputla niyang labi.Ang kanyang mukha ay parang sa isang bangkay. Maputla, maputi.May mga bagay na bawal na sa kanya gaya ng labis na pagpapagod. Kaya hindi na muna siya nagbabiyahe at nagtatrabaho na lang siya through online.Ang doctor na lang ang nagtutungo sa bahay na iyon, para sa kanyang check up.Isa sa pinakamagandang disisyon na nagawa niya, ay ang maghintay at hindi maging apura.Ang ngiting iyon ay biglang napalitan ng alalahanin.Paano kung makita sila nina Lovely?Hindi naman sila makakaalis ng bansa dahil malalaman agad iyon ni Jethro.Kung lilipat sila sa Manila, madalas naman doon si Santi.Lalon
"Magaling!" sabi ni Vinz sa kabilang linya, "napaniwala ba sila? yung mga kapitbahay mo ba diyan, nabigyan ng ayuda?""Opo sir, naayos na namin lahat." sagot sa kabilang linya.Tinawagan si Vinz ng isa niyang tauhan sa Batangas na tumutulong sa kanya upang mailigaw sina Lovely sa paghahanap sa kanya. Mgandang plano ito upang hindi malaman ng mga ito ang kinaroroonan ni Danica.Sa kagandahang palad, nakikisama ang lahat ng taga roon sa kanya, dahil na rin sa mabuti niyang pakikitungo sa mga ito. Iba rin talaga kung marunong makisama sa mga tao.Huminga siya matapos maputol ang tawag. Lumalapit na sina Santi sa kinaroroonan ng mag iina, kaya dapat niyang alisin ang mga ito doon.Naabutan siya ni Danica na nakatanaw sa bintana at nakangiti."Oh, maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong nito sa kanya. May dala itong prutas. "kumain ka muna."Maayos na naman ako, lalo na ngayon na inaalagaan mo ako," sagot niya sa babae."Bola.." nakangiti nitong sabi, "kumusta na ang pakiramdam mo? okay ka
"Kilala ko ba kayo?" tanong nito na bahagyang nakakunot ang noo.Ang taong ito ay--- hindi ang hinahanap nila!"Sino ka?" tanong ni Lovely sa lalaking kaharap."Anong sino ako? tanga ka ba? kayo ang lumapit sa akin at ginulat ako, tapos, tatanungin mo kung sino ako?" nanlalaki ang mga mata nito habang nakatingin sa kanila."Ikaw ba si Vinz?" naguguluhang tabong ni Lovely."See? kilala mo ako, tapos tatanungin mo kung sino ako? wow naman ha!" naiiling na sabi nito sa kanya.Kung gayon--" hindi makapaniwala si Santi. Mali ang taong namanmanan ng imbestigador na inutusan niya. Kahawig lang ito ni Vinz, pero hindi ito ang kaibigan nila."Lumayas nga kayo dito. Baka tumawag pa ako ng pulis!" pagtataboy nito sa kanila."Pasensiya na sir.. nagkamali lang," pagpapaumanhin ni Santi."Nagkamali- nagkamali, kumita na yan! wala akong paki kung anak kayo ng mayayaman. Wag kayong mang abala dito!" inis na sagot nito saka bumalik sa loob ng bahay.Naiwan ang dalawa na nagkakatinginan at hindi makap
Kinabukasan, maagang nagkita sina Lovely at Santi sa isang maliit na coffee shop sa gilid ng Maynila. Pareho silang halatang kulang sa tulog, ngunit ang determinasyon sa kanilang mga mata ang nangingibabaw."May nakuha akong impormasyon," ani Santi habang inilapag ang isang folder sa harapan ni Lovely. "May isang private investigator akong kinausap kagabi. Sinubukan niyang i-trace si Vinz sa mga huling transaksyon niya. At may natagpuan siya."Dali-daling binuksan ni Lovely ang folder at pinagmasdan ang laman nito. May mga resibo, CCTV screenshots, at isang listahan ng mga address na pinuntahan ni Vinz sa nakalipas na tatlong buwan."Nasa Batangas siya?" nanlaki ang mata ni Lovely. "Akala ko ba sa Manila lang siya nakikita?""Nasa Davao pa rin ang negosyo niya, at may mga pinupuntahan siya sa Manila.. Pero mukhang may madalas siyang puntahan sa isang private resort malapit sa dagat. Ang sabi ng investigator, doon siya madalas tumambay tuwing weekend, ginagawa lang palengke ang lugar,
Habang nakaupo si Lovely sa harap ni Santi, hindi niya mapigilan ang pagbalik-balik ng alaala sa kanyang isipan. Ang pagkakamali niyang iyon—ang pagsuway sa tiwala ni Jethro—ay nagdala ng isang hindi matatawarang lamat sa kanilang pagkakaibigan. Kung hindi lang niya natutunang mahalin ang lalaki, okay pa sana silang lahat ngayon.Ngunit sa kabila ng kanyang pagsisisi, may isang tanong na hindi siya tinatantanan: Bakit hindi pa lumilitaw si Vinz? Ilang taon na niya itong hindi nakikita, magmula ng pagplanuhan nila ang bagay na iyon.Hindi ito pangkaraniwan. Kilala niya si Vinz bilang isang taong hindi basta-basta nawawala nang hindi nagpapaalam. Pero ngayon, parang sinadya nitong maglaho. Ipinangako nito noon na itatago ang mag-iina ni Jethro, pero ang kasunduan ay dapat lumabas na ito matapos ang kasal nila—na hindi kailanman nangyari. Dahil kinasusuklaman na siya ng lalaki ngayon."Tingin mo ba, may dahilan kung bakit hindi nagpapakita si Vinz?" tanong ni Lovely kay Santi."Hindi ko
"Nawala na naman si Vinz?" nakakunot ang noo na tanong ni Jethro, "alam mo, nakakahalata na ako sa taong iyon..""Nang?" tanong ni Santi sa kanya, "by the way, kumusta naman ang lakad mo?""Sabi sa mall, kahawig lang daw pala ni Danica, hindi daw siya iyon," malungkot na sabi ni Jethro."Pakiramdam ko naman, tama si Vinz, bakit naman dito lang siya sa Pilipinas magtatago, eh sa laki ng connection mo, nakita mo na sana siya.. saka di ba, si Vinz mismo ang nagprisinta na siya ang maghahanap kay Danica sa parteng Luzon? Sa Vizayas, wala naman akong nakitang Danica. Kaya malamang, nag abroad nga siya.." paliwanang ni Santi sa kanya.Subalit iba ang pakiramdam niya. Bakit parang nasa Pilipinas lang talaga ang babae?Hindi niya mawari ang pakiramdam na iyon, ngunit kailangan niyang mag imbestiga. Sigurado siya sa larawan na ipinasa sa kanya ng detective. Kahit pa naka side view lang iyon, alam niyang iyon ay si Danica.Kailangan siguro, mag imbestiga siya, dahil sa laki ng Luzon, maaaring
Napayuko si Danica at mariing pumikit. Kinakabahan siya. Alam niyang dapat na niyang sabihin ito, pero natatakot siyang baka hindi ito ang tamang pagkakataon. Ngunit nang maramdaman niyang hinigpitan ni Vinz ang hawak sa kanyang kamay, naglakas-loob na siyang magsalita."Gusto ko kasing... gusto ko sanang bigyan tayo ng pagkakataon," mahina ngunit matapat niyang sabi.Saglit na natahimik si Vinz. Nanatili siyang nakatitig kay Danica, tila iniisip kung tama ba ang narinig niya. Hindi niya inasahan na sa kabila ng kanyang kalagayan, may isang tulad ni Danica na handang sumugal para sa kanya."Danica..." bulong ni Vinz, bakas sa mukha ang pagtataka at pag-aalala."Alam ko, alam ko," mabilis na dugtong ni Danica, parang nababasa ang iniisip ng lalaki. "Hindi ito madali, lalo na ngayon na nalaman kong may sakit ka. Pero Vinz... gusto kong subukan. Hindi ko kayang basta ka na lang mawala na hindi ko man lang nasabi sa'yo na... mahalaga ka sa akin."Hindi inaasahan ni Vinz ang biglaang pagsa