Chapter 4: Husband and Wife

Janna's POV:

Kakauwi ko lang sa mansion ngayon kasama ang kapatid ko. Kanina, pagkatapos kong makipagkita kay Wade ay dinaanan ko rin kaagad ang kapatid kong si Jia sa kaibigan ko, at ngayon nga ay nakauwi na kami sa bahay namin.

"Ate, I miss Mom and Dad." Nakasimangot na sabi ng kapatid ko dahilan para matigilan ako sa pagtanggal ko sana ng seatbelt niya.

"I understand you, baby. To be honest, miss ko na rin sila. Pero kagaya nga ng sinabi ni ate, may importante lang silang inaasikaso." Kung sa pagsisinungaling din lang, panalong-panalo na ako ro'n. Paano ko naman kasi ipapaliwanag sa kapatid kong five years old na hiwalay na ang mga magulang namin, ‘di ba? She's too young to be stressed out.

"Okay. I understand them na lang po." I can see that she's still sad and longing for them, but she's trying to be okay. Bagay na mas nagpalakas ng loob ko para lumaban para sa aming dalawa.

Pagkatapos kong tanggalin ang seatbelt niya ay nauna na akong bumaba ng sasakyan para pag buksan ng pinto ang kapatid ko.

Kinuha ko ang maliit na bag niya at isinaklay iyon sa balikat ko pagkatapos ay kinarga ko siya hanggang sa makapasok kami sa loob ng bahay.

"Ate, I'm hungry." Napatingin ako sa kapatid ko at sa wall clock na nakasabit sa wall, malamang, wall clock nga kasi. Pasado alas dose na pala kaya gutom na ang kapatid ko.

"Okay. Wait for me, magluluto lang si ate." Nakangiting sabi ko sa kanya. Tumango lang siya at ngumiti sa akin.

Hindi ko alam kung ano ang lulutuin ko. Siguro kung ano na lang ang available sa ref, iyon na lang ang lulutuin ko para sa lunch namin ng kapatid ko.

Since chicken lang ang mayro'n kami sa freezer kaya naisipan kong mag adobo na lang. Paborito naman ng kapatid ko ang chicken kaya sigurado akong magugustuhan niya itong niluluto ko.

"Wow! I didn't know that you're capable of cooking."

"Ah!" Napahiyaw ako dahil sa pagkapaso ng bibig ko. Sakto kasing titikman ko ang sabaw ng adobo para malaman kung sakto na ba ang timpla nito, ay siya rin ang sulpot ng hindi ko inaasahang tao ngayon mismo dito sa kusina kung saan ako nag luluto.

"I'm sorry, does it hurt?"

"Stay away!" Sigaw ko sa kanya. Ang kapal niya pa talagang tanungin ako kung masakit ba, malamang napaso ‘yong bibig ko, ‘di ba?

"Ate why are you shouting? I let him in since you're busy cooking and he told me that he's your husband. Right, kuya?"

Ang kaninang inis kong facial expression ay kaagad kong binago, kahit pilit ay ngumiti ako dahil sa biglang pagsulpot ng kapatid ko.

"Uhm, baby?" Pagkuha ko sa atensiyon ng kapatid ko. Masyado na kasi siyang namamangha sa lalaking ito na basta-basta na lang pumapasok sa pamamahay namin. She's holding her barbie while staring to Wade na pangiti-ngiti lang.

"Yes po, ate?" Ngumiti muna ako sa kapatid ko bago ko sinabi sa kanya na sa salas na lang muna siya since hindi pa naman naluluto ang lunch namin.

"Okay. I'll wait for you two." Nakangiti niyang sabi bago bumalik sa sala. 

Naiwan naman kaming dalawa ni Wade sa kusina. Muling sumama ang tingin ko sa lalaking ito na feeling may-ari ng bahay kung makapsok na lang basta.

"At sinong nag bigay sa ‘yo ng karapatan na pumasok sa pamamahay ko?" Iritang tanong ko sa kanya. 

"Your little sister. Narinig mo naman ang sinabi niya, ‘di ba?" Sarkastikong sabi niya. Gusto kong magmura ngayon at magsabi ng mga masasamang salita, nagpipigil lang ako dahil naalala ko na kailangan ko nga pala ang mokong na ‘to.

"Whatever! So, anong kailangan mo?" Mataray ko pa ring tanong sa kanya. Mukhang mapapahaba ang bangayan namin ng lalaking ito dahil kumukulo pa rin ang dugo ko sa kanya kaya pinatay ko na muna ang ang stove para naman hindi masunog ang niluto kong adobo.

"You gave me your address instead of your contact number." Nakapamulsa niyang sabi. He looks so serious and cold as well. Parang kaninang umaga hindi sa akin nagmakaawa na pakasalan ko siya, ah?

"And?" Taas kilay kong tanong.

"Tss!" Napaatras ako nang bigla niya akong lapitan. As in sobrang lapit niya sa akin. Mabuti na lang at matangkad siya kaya sa dibdib niya ako napasubsob, hindi sa mukha niya. Punyemas!

"Ano ba!"

Itutulak ko dapat siya pero mabilis niyang napigilan ang mga kamay ko. Bahagya rin siyang yumuko para mapantayan ang mukha ko. Halos mapatili ako ng ilapit niya ang bibig niya sa may tainga ko kaya naman hindi sinasadya akong napapikit dahil sa kakaibang sensasyon na dulot no'n sa katawan ko.

"I know you still hate me. But I'm glad that you agreed to marry me." Bulong niya sa akin bago muling inilayo ang mukha at katawan niya sa akin.

"Bakit kailangang may pagbulong?" Asar kong tanong sa kanya.

"Kanya-kanyang trip ‘to, Janna." Cool niyang sabi bago muling ibalik ang mga kamay niya sa bulsa ng kulay itim na slacks na suot niya.

"I already have the contract. You just have to sign it, to be my wife." Seryosong sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko.

"As in, now na?" Hindi ko makapaniwalang tanong. Grabe naman kasi, kaninang umaga niya lang ako inalok na maging asawa niya tapos kailangan ko na kaagad pumirma ngayon ng kontrata? Ay, wow.

"Bakit hindi?" Tanong niya pabalik. Tingnan niyo ‘to, nagtatanong ako tapos sasagutin din ako ng tanong, ano ‘yon?

"Hindi ba at parang sobrang bilis naman yata?" Nakangiwi kong tanong. Totoo naman, ‘di ba? Hindi ba pwedeng after a week na lang?

"There was no love involve between this, Janna. So, what's the matter? Magpapakasal lang naman tayo dahil kailangan natin ang isa't isa, hindi dahil mahal natin ang isa't isa. Kailangan mo ng pera, at kailangan ko din ng asawa para makalimutan siya. Kaya ano naman ang masama kung madaliin natin?" He said. Sabagay, tama naman ang mokong na ‘to.

"Okay. Iwanan mo na lang ang contract na sinasabi mo. Then, ihahatid ko na lang siguro siya sa ‘yo pagkatapos kong pirmahan." Sabi ko. Tinalikuran ko na rin siya para mag handa na ng pagkain sa lamesa. Kanina pa kasi nagugutom iyong kapatid ko.

"No. I want you to sign it in front of me." Muntik ko pang mabitawan ang hawak kong mangkok ng bigla niya akong hawakan sa balikat ko para iharap sa kanya.

"Ano ba? Kanina ka pa hawak nang hawak sa akin!" Asar na asar kong sabi sa kanya. Kung pwede ko nga lang siya paluin sa ulo ng hawak kong sandok ginawa ko na sana.

"Hindi ako sanay na kinakausap ng nakatalikod. Face me when you're talking." Demanding na sabi niya. Grabe naman pala talaga! Ang feeling din ng lalaking ‘to, ano? Grabe!

"Don't be too bossy, Wade. Baka nakakalimutan mong nasa loob ka ng pamamahay ko? Gusto mong masaktan?" Inis kong sabi sa kanya habang pinandilatan siya ng mga mata ko.

"Woah! I'm afraid." Nakangising sabi niya, dahilan para lalo lang akong maasar sa kanya.

"Sige na, layas na at kakain na kami ng kapatid ko!" Pagtatabuyan ko sa kanya.

"No, let me taste—"

"Layas na! Masyado na makapal ‘yang pagmumukha mo!" Itinabi ko muna ang sandok at mangkok na hawak ko pagkatapos ay hinila ko siya palabas ng bahay.

"Hindi mo dapat ako ipinagtatabuyan ng ganito, babae!" Asar niyang sigaw.

"At bakit hindi? Sige na, layas na!" Dali-dali na akong pumasok sa bahay at ni-locked ang pintuan.

"Ate Janna, what are you doing?" Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa biglaang pag sulpot ng kapatid ko sa harapan ko. She looks so innocent asking me that question.

"Wala, baby. Nagtaboy lang ako ng langaw." Nakangiti kong sabi.

"You're calling your husband a langaw? Hindi po ba, langaw is a fly? That guy is more than just a langaw! He's handsome. You're being disrespectful to him, that's bad." Napapikit na lang ako at napasabunot sa sarili kong buhok. Hindi ko alam kung pinapagalitan ba ako ng kapatid ko or she's just saying the truth. 

"Baby, let's eat na. Stop talking—"

"I'm not talking nonsense." Putol niya sa sasabihin ko. Napailing na lang ako bago naglakad patungong kusina.

Pagkatapos naming kumain ng kapatid ko ay tiningnan ko ang white envelope na nakapatong sa lamesa sa sala. Kinuha ko iyon at binuksan.

"Marriage Contract Agreement Rules and Regulations"

Basa ko sa naka highlights na title ng papel na nakalagay sa envelope na iniwan niya. Ang daming alam ng lalaking ‘yon! Sinimulan ko na ring basahin ang sinasabi niyang rules and regulations.

Rule #1:

Be a responsible wife. If you don't know how to be one, kindly search it online.

Rule #2:

As a wife. You're responsible to stay with me. You're right, you're going to live with me. About your Family's mansion, you can still visit it whenever you want.

Rule #3:

You have to work with me in the office. You're going to be my personal assistant.

Rule #4:

Please, don't open your heart for me no matter how handsome I am. You'll just end up hurting yourself once you tried. You know me, I'm a womanizer way back in college, that's because of my first love who left and broke me. Remember also that you're not my type.

Huminga ako ng malalim habang pilit na pinapakalma ang sarili ko. Gusto kong manakit at magmura habang nagpapa-ulan ng mga masasamang salita. Ang kapal naman masyado ng pagmumukha ng lalaking ‘yon!

Para ipaalam ko rin sa kanya, hindi ko rin siya type. At ano daw? Gwapo siya? Pambihira! Saan naman kaya banda? Asa naman siyang magugustuhan ko siya sa kayabangan niyang ‘yan! Grrr!

Nang kalmado na ako ay saka ko ipinagpatuloy ang binabasa ko. Ano naman kaya ang trip ng lalaking iyon at kailangan pang may pa ganito? 

Rule #5:

This contract is indefinite, it can end immediately, depending on the situation.

Gusto ko itong rule number five niya. Kahit papaano ay may kalayaan pa rin naman pala ako.

Rule #6:

You're not allowed to date with anyone else. You're my wife, you belongs to only mine.

Teka, ano daw? Anong sa kanya ako, ang kapal!

Rule #7:

Stop acting like a menopausal old woman whenever I am with you. I don't remember having trouble with you, what makes you so mad at me? Did I do something wrong? 

Literal na napatayo ako sa sobrang inis sa nabasa ko. Ano daw, ako umaarte na—argh! Humanda talaga sa akin ang mokong na iyon!

Bago pa ako tuluyang masiraan ng bait ay pinirmahan ko na kaagad ang contract na iyon, hindi ko na binasa ang lahat ng mga pinagsusulat niya doon, dahil nonsense lang naman ang mga nakalagay doon, panigurado.

Ding-dong!

Pagkatapos kong pirmahan ang papel ay sakto naman ang pagtunog ng doorbell. Ibinalik ko muna sa envelope ang papel na pinirmahan ko bago ako tumayo para buksan ang pintuan.

"Good afternoon, Ms. Janna! Inutusan ho kami ni Young Master para sunduin kayo ngayon ng kapatid mo." Sabi ng lalaking naka-suot ng pormal na uniporme, hindi ko alam kung bodyguard ba siya ng pamilyang Williams o personal na utusan lang ni Wade.

"Ngayon na po ba mismo? Pero hindi pa po ako nakakapag-ayos ng mga gamit ko." Pahina nang pahina ang boses ko habang sinasabi iyon. Talaga nga namang ang hilig magmadali ng lalaking iyon. Hindi niya man lang ako binigyan ng oras para paghandaan sana ito.

"Huwag po kayong mag-alala, babalik pa naman ho yata kayo. Sa opisina lang naman po ang punta natin." Magalang na sabi niya. Tumango ako bago tinawag ang kapatid ko.

"Suotin niyo rin daw po ang laman nito." Inabot niya sa akin ang isang mamahaling paper bag, nang tingnan ko iyon ay naglalaman iyon ng kulay puting dress.

Matapos ang halos kalahating oras ay nakapag ayos na rin ako. Kagaya nang sinabi ng matanda na inutusan ni Wade, sinuot ko ang kulay puting dress. Above the knee iyon at fitted sa akin. May kasama rin iyong white heels.

Pagbaba ko ng hagdanan ay kaagad kaming lumabas ng kapatid ko. Nakakahiya naman kasi masyado, matagal kong pinaghintay ang mga tauhan ni Wade sa labas.

Williams’ Group of Companies.

Iyon ang unang bumungad sa akin pagbaba namin ng kulay itim na van. Nasa harapan kami ng mataas at malaking building.

Tatlo pang mga tauhan ni Wade ang naka-abang sa amin sa labas ng building. Inalalayan din ako nitong bumaba sa van dahil nga naka heels ako.

"Ate, what are we doing here?" Nagtatakang tanong ng kapatid ko. Nagkibit-balikat lang ako dahil hindi ko din alam kung ano ang ginagawa namin rito.

"Sa second floor ho." Sabi ng isa sa mga tauhan na kasama naming sumakay sa elevator sa babaeng nakabantay sa loob ng elevator. Ngumiti lang ang babae at pinindot ang numero ng nasabing floor.

"Janna!" Si Kianna ang unang bumungad sa akin. She's wearing a formal dress too, light blue nga lang ang kulay no'n, hindi katulad ng sa akin na kulay puti. Nakangiti niyang kinuha si Jia sa akin.

"Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhan kong tanong. Nagpalinga-linga rin ako para tingnan kung ano ang meron.

"Wife!"

Tsup!

Nanlaki ang mga mata ko. Parang gusto kong umiyak sa sobrang sama ng loob ko. Ano na naman ba itong ginawa ng mokong na ito? Paano niya nagawang kuhanin ang first kiss ko? Gusto kong umiyak. Nakaka-asar na talaga!

"What the hell!" May diin ngunit pabulong kong sinabi iyon kay Wade, nakayakap kasi siya sa akin kaya bale, ang iisipin nila ay totoong gusto naming yakapin ang isa't isa.

"I will introduce you to them as my wife and personal assistant." Pabulong niyang sabi. Akala niya ba nakakatuwa ‘to? P’wes, hindi!

"Everyone, Janna Faith Guevarra-Williams, my wife."

Marami ang humiyaw at nagsabi ng kanilang pag bati sa amin ng Boss nila. Marami din ang nakakunot ang noo at tila hindi sang-ayon sa narinig nila. Nangingibabaw rin ang boses ng kaibigan kong si Kianna, tila kilig na kilig at tuwang-tuwa siya sa nangyayari sa akin. Napaka-supportive naman, magaling!

Si Wade naman ay siyang-siya sa nangyayari. Samantalang ako, pilit na ngumingiti sa lahat habang sa loob-loob ko ay gusto ko na talagang manakit. Hindi ko naman akalain na ganito kabilis kumilos ang lalaking ito, ang kapal niyang halikan ako sa harapan ng mga empleyado niya, wala iyon sa kontrata.

Zyler Wade Williams, humanda ka talaga sa aking lalaki ka!