Mag-log inShare
Chapter 17: blood
Huling Na-update:
2023-07-27 10:35:14Kaugnay na kabanata
Unbidden Tears Chapter 18: Angel
“Sometimes the smallest things take up the most room in your heart.” Chapter 18 I am currently cooking breakfast for both me and Sandro and I almost jumped when I heard him screaming in his room, I can hear glasses being shattered into pieces at nakaramdam ako ng takot. Anong nangyari sa kanya? Baka saktan na naman niya ako, my heart is beating fast. Huwag niya sana akong saktan, baka mapahamak ang anak ko. I held my stomach protectively, I can still hear the shattering of things inside his room, bumabalik na naman ang trauma ko sa lahat ng ginawa niya. I want to know kung anong problema pero I am too afraid na baka mas magalit siya na makita ang mukha ko kaya agad akong pumunta sa kwarto ko at nilock ang pinto at pumasok ako sa c.r at nilock rin ito. I was breathing nervously and after a few minutes ay wala na akong narinig na ingay sa labas. "Faye" I heard him call me pero hindi ako sumagot, I hid inside the comfort room. Natatakot ako ngayon sa kanya. I heard him curs
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 19: Hurting
“We’re getting hurt, but I’m a long-term investor.” – Al-Waleed bin Talal Chapter 19 I woke up with a headache, masakit ang katawan ko. The lights are blinding me, narealize ko nasa puting kwarto ako. Bakit ako nasa hospital? I gasp nang maalala ko ang nangyari, ang baby ko! Agad kong hinawakan ang tiyan ko at tinignan pero flat na ito. Asan ang baby ko? Napaiyak ako. Wala akong kasama dito, wala rin si Sandro. Asan si Sandro? At asan ang anak ko? Pinilit kong tumayo pero bumukas ang pinto at nakita ko ang mukha ni Sandro na parang wala pang tulog. "Asan ang anak ko Sandro?!" nag aalalang tanong ko, napahilot siya sa noo niya. "Premature siya, nasa incubator siya ngayon" mahinang sabi niya, I cried. Premature ang anak namin? Buti nalang nakaya ng anak ko, hindi ko alam ang gagawin ko pag may nangayring masama sa kanya, hindi ko kayang mabuhay na wala siya . I wince in paint at tumayo. "Huwag kang gumawala, masakita pa iyang sugat mo sa tiyan" sabi niya, cesarian pala ang
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 20: Painful
“It hurts because it matters.” – John Green Chapter 20 2 weeks later Masayang masaya ako ngayon dahil makakalabas na ang anak ko, normal ang anak ko at walang kapansanan at laking pasasalamat ko dahil tinupad ng panginoon ang hiling ko sa kanya. Ang maliit noon na katawan ng anak ko ay medyo tumaba na, breastfeed si Zoe kaya madali siyang tumaba at tsaka puro gulay ang kinakain ko kaya lahat ng sustansya napupunta kay Zoe. Wala na akong balita kay Sandro, hindi na siya tumawag, merong nagpapadala ng pera samin weekly, tinatanggap ko iyon dahil hindi ko inuuna ang pride ko, inuuna ko ang kapakanan ng anak ko. I smiled nang tinignan ko si Zoe, buhat ko siya ngayon at kasama ko si Sherlyn sa lake house. Dito muna kami tutuloy ni Zoe hanggat wala pa akong ipon, pag makaipon na ako, ibabalik kotong bahay kay Sandro. Sa ngayon, kailangan ko munang unahin ang kaligtasan ng anak ko. "Ang gandaaa" tuwang sabi ni Sherlyn habang nilalaro si Zoe, kahit maliit palang anak ko, klaro
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 21: Tired
“Disappointment hurts more than pain.” – Unknown Chapter 21 "Bili na po kayo ng isda" sabi ko. Eto na ang sitwasyon ko ngayon, heto lang ang naisip kong paraan na trabaho para madala ko si Zoe. Hindi ko sinabi kay Sherlyn na ito ang trabaho dahil panigurado akong hindi ito papayag. Sinabi ko lang sa kanya na may kumuha sakin sa isang shop at napaniwala ko naman. Pansamantala parin kaming nakatira sa apartment ni Sherlyn at pinapangako kong babayaran ko siya pag makaipon na ako. Andaming tao ngayon kaya marami akong naitinda. "Miss ang ganda ganda mo, bakit ka nag titinda ng isda? At tsaka anak mo ba iyan?" tanong ng isang matanda. "Mahirap kasi buhay nay, oo anak ko po eto" sabi ko at ngumiti. "Napakagandang bata, mukha naman kayong mayaman, hindi nga ako makapaniwala na nagtitinda kalang dito" sabi niya, ngumiti lang ako. Andami nang nagsabi sakin ng ganyan, at parati rin nilang pinupuri si Zoe dahil mukhang foreigner daw ang anak ko, di nila alam na may lahi talaga ito
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 22: Time
“Our prime purpose in this life is to help others. And if you can’t help them, at least don’t hurt them.” – Dalai Lama 1 year later Malapit nang mag two years old si Zoe at nakakalakad narin ito. Sobrang pagod narin ng trabaho ko sa panininda ng isda at pagsasideline. Nalaman narin ni Sherlyn ang trabaho ko at nong una ay panay ang pagtigil niya sakin sa pagtrabaho pero sumuko rin siya dahil hindia ako pumapayag. Nakaalis narin kami ni Zoe sa apartment ni Sherlyn, kasi baka dahil samin kaya di nagkakajowa iyong babaeng iyon dahil wala na siyang privacy. Nakakapagod ang trabaho ko, buti nalang pag walang trabaho si Sherlyn ay siya ang nagbabantay kay Zoe at minsan rin si Noah. Oo, naging close kami ni Noah pero magkaibigan lang talaga ang turing namin sa isat isa, minsan dinadala niya si Zoe sa kanilang mansion para ilaro kay Jace, at pumapayag naman ako dahil I trust him. Kasalukuyan akong nagtitinda ng isda at tulog si Zoe sa tabi ko, bumili ako ng maliit na crib na may tak
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 23: Hard
“Nothing else wounds so deeply and irreparably. Nothing else robs us of hope so much as being unloved by one we love.” – Clive Barker Chapter 23 I looked in the mirror, sobrang putla ko na, siguro dahil hindi ako nakakain ng maayos. Ayaw kong mag alala mga kaibigan ko kaya naglagay ako ng lipstick para di na ako maputla tignan. Iyong mga pasa ko, hindi parin nawawala. Hindi naman masakit ang mga pasa ko kaya nagtataka ako bakit ito nandito. Siguro dahil na ito sa sobrang pagod ko, sobrang pagod na talaga ng katawan ko pero wala akong choice kundi magpatuloy para sa anak ko. I sigh at nag ready na para sa paninda ko. Nilagay ko ang mga gamit ni Zoe sa bag at pumunta na kami sa palengke. Mabilis nabili ang mga paninda ko kaya I decided na ipasyal si Zoe at bilhan ng ice cream, minsan lang ito nakakakain ng ice cream. Nakita ko ang isang ice cream cart kaya pumunta ako don habang dala si Zoe. The most unexpected thing happen, I saw them. Muntik na malaglag ang puso ko, I saw S
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 24: Sorry
“If you spend your time hoping someone will suffer the consequences for what they did to your heart, then you’re allowing them to hurt you a second time in your mind.” – Shannon L. Alder Chapter 24 "Hayaan mo nalang kami at bumalik kana sa asawa mo" sabi ko sa kanya. "Hindi ko benenta ang lake house Faye at parati rin ako nagpapadala sa inyo ni Zoe, sabi sakin ng tauhan ko, hindi na niya kayo mahanap" pagpapaliwanag niya sakin. Eh ano naman ngayon? Hindi parin mabubura sa isipan ko ang ginawa niyang pananakit sakin at ang pag iwan niya samin ng anak niya. "Wala na akong pakealam sa sasabihin mo, pagod na ako" mahinang sabi ko. "Patawarin mo ako Faye, wala talaga ako sa isip nong ginawa kong pag iwan sa inyo" sabik na sabi niya, I laugh mentally. Wala sa isip? Hindi ako naniniwala dahil choice niyang saktan ako at iwan kami. "Magsusustento ako kay Zoe, hayaan mo naman akong makabawi" sabi niya. Ganon lang ba talaga kadali iyon? Kahit mamatay pa ako sa pagtatrabaho, wala n
Huling Na-update : 2023-07-27Unbidden Tears Chapter 25: Efforts
“It is not the pain. It’s who it came from.” – Drishti Bablani Chapter 25 "Faye, I have to tell you something" seryosong sabi niya. I nodded my head "Dalian mo Sandro, wala akong oras para dito" galit na sabi ko. "Hindi ako ang nagbenta sa lake house, at tsaka iyong mga pera na pinapadala ko ay si mama ang kumukuha, kinausap niya ang tauhan ko na gawin iyon. Please maniwala ka" deep inside, gusto kong maniwala sa kanya pero kahit totoo man ang sinasabi niya, hindi parin mababawi ang sakit na binigay niya samin. "Eh ano naman kung totoo iyan Sandro? Mababago mo ba lahat? At tsaka iniwan mo kami diba? Kahit ano pang excuses mo, kasalanan mo parin lahat Sandro." galit na sabi ko sa kanya at tumayo. Wala nang makakabago sa isip ko kahit ano pang gawin niya. "Faye, kailan mo ba ako mapapatawad?" malungkot na tanong niya. "Hindi na Sandro, hindi na kita mapapatawad kaya umalis kana sa buhay namin" galit na sabi ko at iniwan siyang mag isa. Hindi na niya ako napigilan. I wipe
Huling Na-update : 2023-07-27
Pinakabagong kabanata
Unbidden Tears Chapter 46: Finale
“A-are you real?" I cried and he nodded and hugged me tightly that's when emotions hit me like a brick wall. I touched his face and caressed him, no he would vanish in the mean time, this is not real but I pray that this is real, please I don't want to wake up if this is not real. "I miss you so much baby" he cried and hugged me again. I sobbed in his chest, Im still confused but I dont care. real or not, I just want to feel him, to feel his body, his love that I miss all these years. I cried at binuhos ko lahat sa kanya ang nararamdaman ko, lahat ng sakit. "Why did you left me? I missed you so much!, hindi mo alam kong gaano ako naghirap nong nawala ka!" I cried harder. "I can't sleep thinking of you!" I sobbed and he just rubbed my hair and listened to me. I can feel his heartbeat "I celebrated christmas without you! Sandra and Caleb missed you so much, I feel like I cant go on and I wanted to give up so bad Sandro! Im so guilty kasi hindi man lang kita napatawad! Hin
Unbidden Tears Chapter 45: Ghost
"I never left you" my heart stopped when I heard a very familiar voice. I turned around and saw Sandro's handsome but now more matured face. Alam kong nanaginip lang ako pero kahit panaginip lang to ay kailangan kong sulitin. Siguro nababaliw na ako. Dahan dahan akong lumapit sa kanya and I caressed his face, why is this felt so real? Panaginip lang ito diba? "A-are you real?" I whispered at narinig ko ang tawa niya, hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman, bakit parang totoo ang panaginip ko? kung totoo ito, mamatay siguro ako sa tuwa. I saw his beautiful smile. Hindi ko nakayanan, nasampal ko siya and I heard him groaned. I looked at my hands at sinampal ang sarili ko. Bakit hindi ako nagigising? "Aray, ang sakit non ah" narinig ko ang tawa niya. "Sandro?" I asked and closed my eyes but when I opened it again, nandon parin si Sandro. No, hindi ako makapaniwala? I touched his body and that's when I knew na totoo talaga siya. "P-pano?" I asked and touched his face a
Unbidden Tears Chapter 44: Remember
“Faye, kumain kana" napabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Sherlyn, ilang araw na ako laging tulala. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, hindi ko narin masyadong naalagaan ang mga anak ko kaya minsan don sila sa bahay ng parents ni Sandro. "Hindi to magugustuhan ni Sandro Faye, please lang huwag mong sisihin ang sarili mo" malungkot na sabi ni Sherlyn. Ilang araw narin ang lumipas nang pumunta kami sa libing ni Sandro, buti nalang wala nang pakialam ang pamilya ni Sandro tungkol sakin at hinahayaan nalang ako sa gagawin ko. Pagkatapos non ay minsan nalang akong lumalabas sa apartment, naalagaan ko naman ang mga anak ko pero minsan ay nawawala talaga ako sa sarili ko kaya naisipan kong don sila sa parents ni Sandro. "Hinahanap ka ni Zoe Faye, please maawa ka naman sa mga anak mo" sabi niya, I wiped the tears in my face at niyakap si Sherlyn. She's right, kailangan ko nang gumising sa realidad at alagaan ang mga anak ko. "I'm sorry" malungkot na sabi ko kay Sher
Unbidden Tears Chapter 43: Beep
Nakaupo kami ako ngayon sa hospital habang hawak ang umiiyak na Zoe at karga ko si Caleb na walang alam sa mga nangyari. Nakita ko ang mga nag alalang mukha ng pamilya ni Sandro. Hindi parin mawala sa isip ko ang pangyayari panay parin ang pagbuhos ng mga luha ko, kasalanan ko kung bakit na aksidente si Sandro, kung hindi nalang sana ako lumabas, hindi sana mangyari ang lahat nang to. "Anong nangyari sa anak ko?!" iyak ng ina ni Sandro. Narinig naming bumukas ang pinto ng operating room at don bumugad ang mukha ng doctor. Napatayo naman ako. Nakita kong nag usap ang pamilya ni Sandro at ang doctor, hindi ako makalapit dahil ayaw kong marinig ang sasabihin ng doctor dahil umiiyak ang mama ni Sandro. "He's dead" iyon lang ang narinig ko at napahagulhol ako at niyakap si Zoe, sinilip ko siya sa operating room at tinaktakpan na ang kanyang maputlang mukha. Hindi ko na kayang makita pa ang lahat. I just hugged my daughter at si Caleb. Patay na si Sandro at kasalanan ko, alam kong ma
Unbidden Tears Chapter 42:
The next few days had been hectic, Hindi tumitigil si Sandro sa pangungulit samin. Hindi ko naman pinagkait ang mga anak niya at minsan hinahayaan ko silang Makita pero dapat andon ako palagi dahil wala akong tiwala kay Sandro. Balak ko nadin sanang umuwi na sa probinsya pero nakabantay para ti si Sandro, parang lahat ng pinupuntahan ko ay alam niya. Sandro keeps sending me flowers, Panay talaga ang suyo niya pero ayaw ko na talaga, mahal ko pa rin siya pero masakit pa rin ang ginawa niya samin ng mga anak niya, hindi ko parin matanggap at natatakot ako na kapag papatawarin ko na siya ay magbabago na naman ang ugali niya. Nag sasama rin kami ni Noah minsan especially pag pumupunta kami sa park kasama si Sherlyn, nagagalit si Sandro tungkol dito pero wala na siyang magawa. Kasalukuyan kaming nandito sa bagong apartment na trinitarian namin ng mga anak ko, habang naglalaro si Sandro ang mga anak namin. "Uuwi kaming probinsiya" Sabi ko, natigilan naman si Sandro at agad na n
Unbidden Tears Chapter 41: Tired
Parang nasa 30 plus na ang babae, napatakbo naman si Zoe sakin sabay ngiti at pinakita sakin ang kamay niya na may maraming stars. Napangiti naman ako sa anak ko at hinalikan ko ito sa pisnge. Tumingin ako muli sa babae. "Bagong yaya po ako si Zoe, pinadala po ako ni Sir Alessandro" sabi niya, kumunot naman ang noo ko. Hindi ako kampante, kahit sobrang galit ko kay Sandro, mas mabuting may magbabantay ng anak ko pero kailangan ko munang makasiguro na si Sandro ang nagpadala sa kanya. "Sorry po pero mahirap magtiwala ngayon at tsaka pakisabi nalang sa bwesit kong ex husband na tantanan na niya kami. Salamat po" sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zoe at umalis kami sa classroom. Paglabas namin ay nakita ko ang sasakyan ni Sandro. I sigh, nakakairita na talaga siya, hindi ko siya gustong makita dahil nag faflashback lahat ng masasakit na pangyayari. I saw him getting out kaya binilisan ko ang lakad ko. "Faye" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Daddy" masayang sabi ni Zoe
Unbidden Tears Chapter 40: Tragic
Nakita ko na pumasok si Sherlyn dala si Zoe at Caleb, napangiti naman ako nang makita ko ulit ang mga anak ko. Sinabi ko lahat kay Sherlyn ang nangyari at galit na galit siya kay Sandro, nagpapakita naman si Sandro dito pero inaaway ni Sherlyn kaya hindi nalang siya pumapasok. "Mommy" masayang sabi ni Zoe at niyakap ako at niyakap ko ito pabalik, kinuha ko naman si Caleb kay Sherlyn at hinalikan ito sa pisnge. Dalawang araw na ang lumipas mula nong nalaman ko na nakunan ako, masakit parin para sakin na mawala ang anak ko. Makakauwi na kami ngayon sa bahay pero don muna sina Caleb at Zoe kay Sherlyn dahil kakausapin ko ngayon si Sandro. Nang makalabas na kami, I saw Sandro outside sitting. Agad naman itong tumayo at lumapit samin pero pinigilan ko ito at dinala ni Sherlyn ang mga bata sa labas. "Aalis na kami Sandro, may bago kanang babae kaya hindi muna kami kailangan" malamig na sabi ko. I saw his eyes darkened. "Walang aalis Faye, hindi ako papayag" galit na sabi niya.
Unbidden Tears Chapter 39: Cry
Nang malinis ko na ang mga sugat ko ay napatingin ako sa salamin at pinunasan ang mga luha ko, kahit anong gawin ni Sandro sakin, mahal ko parin siya pero natatakot ako baka ang susunod na saktan niya ay ang mga anak namin. Natatakot ako baka makunan ako, alam kong hindi pa ako handa magiging ina ulit dahil sa sitwasyon namin ni Sandro pero ayaw kong mawala ang anak namin. I decided na don muna matulog sa kwarto nila Zoe at Caleb, tumabi ako sa natutulog na Zoe and I hugged her tightly and thought about a lot of things, kung paano ko itatawid ang lahat ng to at kung paano ko mababago ulit si Sandro. I believe I can still change my husband's mind dahil nangyari nato noon diba? Kahit anong sakit na binibigay niya sakin, my heart still belongs to him and I know na this is all crazy pero wala akong magawa. I just layed there with my daughter hanggang sa nakatulog ako. I woke up nang makarinig ako ng parang may nabasag kaya napatakbo ako sa labas at nilock ang pinto ni Zoe para di i
Unbidden Tears Chapter 38: Endless Pain
Tears streaming down in my face habang tinitignan ang pregnancy test na hawak ko sa aking mga kamay. Positive, buntis talaga ako, naka ikatlong pregnancy test na ako at lahat sila positive. Paano koto sasabihin kay Sandro? Alam kong magagalit siya at hindi niya magugustuhan na buntis ulit ako. Tinapon ko ang pregnancy test sa basurahan sa labas ng bahay at bumalik ako sa loob at nakitang nanood si Zoe ng tv at si Caleb ay naglalaro sa mga laruan niya sa sahig. I sigh and wiped the tears on my face, kailangan kong maging matatag. Kailangan mabalik ulit ang loob ni Sandro samin, baka pagod lang talaga siya sa trabaho kaya siya nagkakaganyan. Malalagpasan ko rin ito, nalampasan ko nga ang diranas ko noon, ngayon pa kaya. I heard the doorbell rang kaya lumabas ako para tignan kung sino at napangiti ako nang makita ko si Sherlyn dala ang isang eco bag. I jumped and hugged her. Tamang tama dahil right now, I just needed a friend at si Sherlyn ang kailangan ko. Hindi ko sasabihin sa
