LOGINShare
Chapter 7
Last Updated:
2025-03-26 19:38:59
Related chapters
UNLIKELY FATE Chapter 8
Chapter 8Pag-off ko ng phone, agad akong napatingin sa TV na nakabukas sa harapan ko. Tumambad sa akin ang breaking news — isang aksidente na kasalukuyang laman ng balita."Breaking News: Isang malaking aksidente ang naganap kanina lamang. Ayon sa mga ulat, isang luxury car ang bumangga sa isang SUV, na nagresulta sa agarang pagkamatay ng isa sa mga biktima. Kinilala ang nasawi bilang si Helen Cutanda, may-ari ng isang kilalang ospital sa lungsod. Siya ay idineklarang dead on arrival sa ospital."Napangiti ako, isang mapanuksong ngiti na walang bahid ng pagsisisi. Wala ni isang bakas ng pag-aalala sa mukha ko, kahit pa alam kong may bahid ng dugo ang mga kamay ko."Good," bulong ko, marahang umiiling.Si Helen Cutanda. Hindi ko siya direktang kilala, pero may bahagi ako sa pagbagsak niya. Isang aksidente na maaaring sinadya o nagkataon lamang — ngunit sa larong ito, walang lugar para sa mga inosente.Itinapon ko ang baso ng alak na hawak ko, marahang bumagsak ang bubog sa marmol na s
Last Updated : 2025-03-26UNLIKELY FATE Chapter 9
Chapter 9 Lumipas ang isang linggo at tuluyan na naming inilibing si Mom. Sa gitna ng mga puting bulaklak at tahimik na panalangin, ibinaba ang kanyang kabaong sa huling hantungan. Isang eksenang kailanman ay hindi ko inakalang kakaharapin ko nang ganito kabilis. Tahimik ang lahat. Tanging mga hikbi at paminsang sisinghot ang maririnig. Nakatayo ako sa tabi ni Dad, ngunit ni hindi ko maramdaman ang kanyang presensya. Parang magkaibang mundo kami — ako, na punong-puno ng hinanakit, at siya, na tila ba pilit na itinatago ang sariling emosyon. "Paalam, Mom," bulong ko, habang unti-unting tumulo ang mga luha ko. Nang matapos ang seremonya, isa-isa nang nagpaalam ang mga nakikiramay. Ngunit ako, nanatili pa rin sa tabi ng puntod ni Mom. Pakiramdam ko, kung aalis ako roon, mas lalo kong mararamdaman ang kawalan niya. "Grace," mahinang tawag ni Dad. "Uwi na tayo." Tumingin ako sa kanya. Wala siyang emosyon sa mukha. Hindi ko alam kung dahil ba sa pagod o may ibang bumabagabag sa k
Last Updated : 2025-03-28UNLIKELY FATE Chapter 10
Chapter 10 One Month Later Isang buwan na ang lumipas mula nang ilibing namin si Mom. Akala ko'y unti-unti ko nang natutunan kung paano magpatuloy, pero muli na naman akong niyanig ng isang balita na hindi ko inaasahan. Labis akong nagalit nang sinabi ni Dad na magpapakasal siya muli — at ang mas masakit pa, walang iba kundi si Marise. "Anong sinabi mo, Dad?" Halos hindi ako makapaniwala. Nanginginig ang mga kamay ko habang nakatayo sa harap niya. "Grace, alam kong mahirap itong tanggapin," malamig na sagot ni Dad, pero ramdam ko ang bahagyang pagkailang sa boses niya. "Pero gusto ko nang mag-move on. Deserve kong maging masaya." "Masaya?" Napatawa ako nang mapait. "Kailan mo pa nasabi na deserve mo ng kaligayahan, Dad? Isang buwan pa lang si Mom sa lupa at ngayon, magpapakasal ka na sa kabit mo?" Napailing ako, pilit na pinipigil ang luha ko. "Grace—" "Alam mo ba kung anong ginawa niya kay Mommy?!" Naputol ko ang sasabihin niya. "At ikaw? Alam mo bang sinira mo ang
Last Updated : 2025-03-28UNLIKELY FATE Chapter 11
Chapter 11 Tahimik lang si Manang habang pinagmamasdan ako. Halatang gusto niya akong kausapin, pero hinayaan niya akong unahin ang sarili kong emosyon. Nang matapos ko nang inumin ang gatas, saka siya muling nagsalita. "Alam kong napakahirap ng pinagdadaanan mo, Grace," malumanay niyang sabi. "Pero huwag mong hayaang lamunin ka ng galit. Hindi iyon makakatulong." Napayuko ako, pilit na itinatago ang namumuong luha sa mga mata ko. "Manang… Hindi ko maintindihan kung bakit nagawa iyon ni Dad kay Mom," mahina kong sabi, nanginginig ang boses. "At ngayon, magpapakasal siya sa babaeng sumira sa pamilya namin." Hinawakan ni Manang Luz ang kamay ko, marahan niya itong pinisil na parang sinasabi niyang nandito lang siya para sa akin. "Alam ko, anak," sagot niya. "Pero tandaan mo rin na hindi ikaw ang may kasalanan sa lahat ng ito. Huwag mong kargahin ang bigat ng pagkakamali ng iba." Mas lalo akong napaiyak sa mga sinabi niya. "Pero, Manang… Paano ko mapapatawad si Dad? At pa
Last Updated : 2025-03-28UNLIKELY FATE Chapter 12
Chapter 12 Lumingon ako kay Marise. Sa kabila ng sitwasyon, nanatili pa rin ang manipis na ngiti sa kanyang labi, para bang nagtatagumpay siya sa bawat salita kong binitiwan. "At ikaw," mariin kong sabi, diretso ang tingin ko sa kanya. "Huwag mong isipin na matatanggap kita sa bahay na 'to. Hindi mo kailanman mapapalitan si Mom. At hinding-hindi ko makakalimutan ang ginawa mo." Naglakad ako palapit, halos magtama ang aming mga mata. "Walang espasyo dito para sa mga manloloko." Hindi ko na hinintay pa ang kanilang sagot. Tumalikod ako at mabilis na umakyat sa aking silid. Sa bawat hakbang, ramdam ko ang bigat ng lahat ng emosyon. Galit, poot, at matinding hinanakit. Pagkasara ng pinto, bumagsak ako sa kama at napahagulgol. "Mom, bakit mo kami iniwan? Paano ko haharapin 'to nang wala ka?" Alam kong simula pa lang ito. At kahit gaano kahirap, handa akong ipaglaban ang karapatan ni Mom. Hinding-hindi ko hahayaan na basta na lang nilang lapastanganin ang alaala niya. Lumipa
Last Updated : 2025-03-29UNLIKELY FATE Chapter 13
Chapter 13Bumalik ang init sa pisngi ko habang pinagmamasdan ko ang likuran ni Liam Dela Vega na paalis na. Ang lalaking ‘yon—akala mo kung sino. Sa bawat salitang binitiwan niya, para akong pinipitik sa ego, sinusubukang pukawin ang galit na pilit kong kinokontrol.Pinisil ko ang aking palad, hinigpitan hanggang sa maramdaman ko ang pagbaon ng sariling mga kuko sa balat ko.“Anong karapatan mong bastusin ako ng gano’n?” pabulong kong tanong, ngunit puno ng poot. “Hindi mo ako laruan. Hindi mo ako katulad ng mga babaeng sinanay mong paikutin.”Mabilis ang paghinga ko habang tinititigan ang sahig ng ballroom, parang iyon lang ang bagay na hindi ako huhusgahan. Gusto kong lumabas, gusto kong sumigaw. Pero hindi ako papayag na sa sarili kong bahay, sa sarili kong pamilya, ay magmukha akong mahina.Hanggang sa may narinig akong isa pang tinig — pamilyar, pero masama pa rin sa pandinig.“You should’ve been nicer, Grace.”Boses ni Bianca.Umikot ang paningin ko sa inis at agad akong humara
Last Updated : 2025-04-13UNLIKELY FATE Chapter 14
Chapter 14“Pwede ba, lubayan mo ako.”Mariin kong sabi habang umiwas ng tingin. Ramdam ko pa rin ang tindi ng titig niya, pero pinilit kong maging matatag. “Bumalik ka na sa fiancée mo na si Bianca.”Tahimik siya sa ilang segundo. Akala ko’y aalis na siya, pero sa halip, naramdaman ko ang isang hakbang palapit. Lalo akong nainis.“Ayaw mo akong tingnan, pero nanginginig ka.”Mababa at punong-puno ng kutob ang tono niya. “Sabihin mong wala akong epekto sa’yo, Grace, pero ‘yung katawan mo—hindi marunong magsinungaling.”Napakuyom ako ng kamao.“Hindi ikaw ang mundo ko, Liam. At lalong hindi ako tulad ng mga babaeng nahuhulog sa mga ngiti mo.”Huminga ako nang malalim at hinarap siya. “Isa kang malaking pagkakamali.”Ngunit ngumiti lang siya. Isang ngiting nakakainis, mapanuksong parang alam niyang nagsisinungaling ako.“Funny,” sambit niya, dahan-dahang umatras. “Kasi kung talagang pagkakamali ako... bakit hanggang ngayon, hindi mo pa rin ako makalimutan?”Pakiramdam ko’y gusto ko siya
Last Updated : 2025-04-13UNLIKELY FATE Chapter 1
Chapter 1 Grace POV Isang malakas na tugtog mula sa DJ ng bar ang pumuno sa buong lugar. Andito ako ngayon, hinahayaang lamunin ng ingay at ilaw ang sakit na bumabalot sa akin. Nakangiti ako nang lihim, pero sa likod ng ngiting 'yon ay isang pusong durog at sugatan. Sino ba namang mag-aakala na sa kabila ng aking pagiging edukada at maayos na babae, ako'y pagtataksilan ng lalaking buong akala ko ay akin? "Woooo!" sigaw ko habang umiindak sa musika. Hindi ko na inalintana ang mga matang nakatutok sa akin — mga lalaking may halatang pagnanasa sa kanilang tingin. Pero wala akong pakialam. Ngayon, ako ang bida. Ako ang reyna ng gabing ito. "Sige, gumiling ka pa, Grace!" bulong ko sa aking sarili habang tumatawa ng wala sa sarili. Nararamdaman ko ang kiliti ng alak na dumadaloy sa aking sistema, binabalot ako ng kapangahasang matagal kong kinulong. Lahat ng kirot, galit, at panghihinayang ay isinayaw ko sa saliw ng musika. Sa gabing ito, wala akong pinoproblema. Walang iniiyakan
Last Updated : 2025-03-24
Latest chapter
UNLIKELY FATE Chapter 14
Chapter 14“Pwede ba, lubayan mo ako.”Mariin kong sabi habang umiwas ng tingin. Ramdam ko pa rin ang tindi ng titig niya, pero pinilit kong maging matatag. “Bumalik ka na sa fiancée mo na si Bianca.”Tahimik siya sa ilang segundo. Akala ko’y aalis na siya, pero sa halip, naramdaman ko ang isang hakbang palapit. Lalo akong nainis.“Ayaw mo akong tingnan, pero nanginginig ka.”Mababa at punong-puno ng kutob ang tono niya. “Sabihin mong wala akong epekto sa’yo, Grace, pero ‘yung katawan mo—hindi marunong magsinungaling.”Napakuyom ako ng kamao.“Hindi ikaw ang mundo ko, Liam. At lalong hindi ako tulad ng mga babaeng nahuhulog sa mga ngiti mo.”Huminga ako nang malalim at hinarap siya. “Isa kang malaking pagkakamali.”Ngunit ngumiti lang siya. Isang ngiting nakakainis, mapanuksong parang alam niyang nagsisinungaling ako.“Funny,” sambit niya, dahan-dahang umatras. “Kasi kung talagang pagkakamali ako... bakit hanggang ngayon, hindi mo pa rin ako makalimutan?”Pakiramdam ko’y gusto ko siya
UNLIKELY FATE Chapter 13
Chapter 13Bumalik ang init sa pisngi ko habang pinagmamasdan ko ang likuran ni Liam Dela Vega na paalis na. Ang lalaking ‘yon—akala mo kung sino. Sa bawat salitang binitiwan niya, para akong pinipitik sa ego, sinusubukang pukawin ang galit na pilit kong kinokontrol.Pinisil ko ang aking palad, hinigpitan hanggang sa maramdaman ko ang pagbaon ng sariling mga kuko sa balat ko.“Anong karapatan mong bastusin ako ng gano’n?” pabulong kong tanong, ngunit puno ng poot. “Hindi mo ako laruan. Hindi mo ako katulad ng mga babaeng sinanay mong paikutin.”Mabilis ang paghinga ko habang tinititigan ang sahig ng ballroom, parang iyon lang ang bagay na hindi ako huhusgahan. Gusto kong lumabas, gusto kong sumigaw. Pero hindi ako papayag na sa sarili kong bahay, sa sarili kong pamilya, ay magmukha akong mahina.Hanggang sa may narinig akong isa pang tinig — pamilyar, pero masama pa rin sa pandinig.“You should’ve been nicer, Grace.”Boses ni Bianca.Umikot ang paningin ko sa inis at agad akong humara
UNLIKELY FATE Chapter 12
Chapter 12 Lumingon ako kay Marise. Sa kabila ng sitwasyon, nanatili pa rin ang manipis na ngiti sa kanyang labi, para bang nagtatagumpay siya sa bawat salita kong binitiwan. "At ikaw," mariin kong sabi, diretso ang tingin ko sa kanya. "Huwag mong isipin na matatanggap kita sa bahay na 'to. Hindi mo kailanman mapapalitan si Mom. At hinding-hindi ko makakalimutan ang ginawa mo." Naglakad ako palapit, halos magtama ang aming mga mata. "Walang espasyo dito para sa mga manloloko." Hindi ko na hinintay pa ang kanilang sagot. Tumalikod ako at mabilis na umakyat sa aking silid. Sa bawat hakbang, ramdam ko ang bigat ng lahat ng emosyon. Galit, poot, at matinding hinanakit. Pagkasara ng pinto, bumagsak ako sa kama at napahagulgol. "Mom, bakit mo kami iniwan? Paano ko haharapin 'to nang wala ka?" Alam kong simula pa lang ito. At kahit gaano kahirap, handa akong ipaglaban ang karapatan ni Mom. Hinding-hindi ko hahayaan na basta na lang nilang lapastanganin ang alaala niya. Lumipa
UNLIKELY FATE Chapter 11
Chapter 11 Tahimik lang si Manang habang pinagmamasdan ako. Halatang gusto niya akong kausapin, pero hinayaan niya akong unahin ang sarili kong emosyon. Nang matapos ko nang inumin ang gatas, saka siya muling nagsalita. "Alam kong napakahirap ng pinagdadaanan mo, Grace," malumanay niyang sabi. "Pero huwag mong hayaang lamunin ka ng galit. Hindi iyon makakatulong." Napayuko ako, pilit na itinatago ang namumuong luha sa mga mata ko. "Manang… Hindi ko maintindihan kung bakit nagawa iyon ni Dad kay Mom," mahina kong sabi, nanginginig ang boses. "At ngayon, magpapakasal siya sa babaeng sumira sa pamilya namin." Hinawakan ni Manang Luz ang kamay ko, marahan niya itong pinisil na parang sinasabi niyang nandito lang siya para sa akin. "Alam ko, anak," sagot niya. "Pero tandaan mo rin na hindi ikaw ang may kasalanan sa lahat ng ito. Huwag mong kargahin ang bigat ng pagkakamali ng iba." Mas lalo akong napaiyak sa mga sinabi niya. "Pero, Manang… Paano ko mapapatawad si Dad? At pa
UNLIKELY FATE Chapter 10
Chapter 10 One Month Later Isang buwan na ang lumipas mula nang ilibing namin si Mom. Akala ko'y unti-unti ko nang natutunan kung paano magpatuloy, pero muli na naman akong niyanig ng isang balita na hindi ko inaasahan. Labis akong nagalit nang sinabi ni Dad na magpapakasal siya muli — at ang mas masakit pa, walang iba kundi si Marise. "Anong sinabi mo, Dad?" Halos hindi ako makapaniwala. Nanginginig ang mga kamay ko habang nakatayo sa harap niya. "Grace, alam kong mahirap itong tanggapin," malamig na sagot ni Dad, pero ramdam ko ang bahagyang pagkailang sa boses niya. "Pero gusto ko nang mag-move on. Deserve kong maging masaya." "Masaya?" Napatawa ako nang mapait. "Kailan mo pa nasabi na deserve mo ng kaligayahan, Dad? Isang buwan pa lang si Mom sa lupa at ngayon, magpapakasal ka na sa kabit mo?" Napailing ako, pilit na pinipigil ang luha ko. "Grace—" "Alam mo ba kung anong ginawa niya kay Mommy?!" Naputol ko ang sasabihin niya. "At ikaw? Alam mo bang sinira mo ang
UNLIKELY FATE Chapter 9
Chapter 9 Lumipas ang isang linggo at tuluyan na naming inilibing si Mom. Sa gitna ng mga puting bulaklak at tahimik na panalangin, ibinaba ang kanyang kabaong sa huling hantungan. Isang eksenang kailanman ay hindi ko inakalang kakaharapin ko nang ganito kabilis. Tahimik ang lahat. Tanging mga hikbi at paminsang sisinghot ang maririnig. Nakatayo ako sa tabi ni Dad, ngunit ni hindi ko maramdaman ang kanyang presensya. Parang magkaibang mundo kami — ako, na punong-puno ng hinanakit, at siya, na tila ba pilit na itinatago ang sariling emosyon. "Paalam, Mom," bulong ko, habang unti-unting tumulo ang mga luha ko. Nang matapos ang seremonya, isa-isa nang nagpaalam ang mga nakikiramay. Ngunit ako, nanatili pa rin sa tabi ng puntod ni Mom. Pakiramdam ko, kung aalis ako roon, mas lalo kong mararamdaman ang kawalan niya. "Grace," mahinang tawag ni Dad. "Uwi na tayo." Tumingin ako sa kanya. Wala siyang emosyon sa mukha. Hindi ko alam kung dahil ba sa pagod o may ibang bumabagabag sa k
UNLIKELY FATE Chapter 8
Chapter 8Pag-off ko ng phone, agad akong napatingin sa TV na nakabukas sa harapan ko. Tumambad sa akin ang breaking news — isang aksidente na kasalukuyang laman ng balita."Breaking News: Isang malaking aksidente ang naganap kanina lamang. Ayon sa mga ulat, isang luxury car ang bumangga sa isang SUV, na nagresulta sa agarang pagkamatay ng isa sa mga biktima. Kinilala ang nasawi bilang si Helen Cutanda, may-ari ng isang kilalang ospital sa lungsod. Siya ay idineklarang dead on arrival sa ospital."Napangiti ako, isang mapanuksong ngiti na walang bahid ng pagsisisi. Wala ni isang bakas ng pag-aalala sa mukha ko, kahit pa alam kong may bahid ng dugo ang mga kamay ko."Good," bulong ko, marahang umiiling.Si Helen Cutanda. Hindi ko siya direktang kilala, pero may bahagi ako sa pagbagsak niya. Isang aksidente na maaaring sinadya o nagkataon lamang — ngunit sa larong ito, walang lugar para sa mga inosente.Itinapon ko ang baso ng alak na hawak ko, marahang bumagsak ang bubog sa marmol na s
UNLIKELY FATE Chapter 7
Chapter 7Bumubulwak pa rin ang galit sa dibdib ko habang binabagtas ang kalsada. Kahit pa may mga gasgas at sira ang sasakyan ko, wala akong pakialam. Ang mahalaga ngayon ay ang makuha ang black book na ‘yon bago pa mahulog sa maling mga kamay.Hindi ako basta CEO lang. Ako si Andrew Dela Vegas, at ang pangalan ko ay may bigat sa mundong ginagalawan ko. Pero isang maling hakbang lang, at lahat ng itinayo ko ay maaaring gumuho.Napakuyom ako ng kamao. Ang babaeng ‘yon — kung sino man siya — ay naglaho na parang bula matapos ang gabing ‘yon. Paano niya nakuha ang libro? Sinadya ba niya o isa lang siyang biktima ng maling pagkakataon?Hindi. Walang ganung pagkakataon. Sa mundo ko, walang nagkakataon. Lahat ng bagay ay may dahilan.Nag-vibrate ang cellphone ko, at agad ko itong sinagot."Boss," boses ni Liam sa kabilang linya. "May nahanap kami. CCTV footage sa hotel. Hindi klaro, pero may babaeng lumabas ng kwarto mo matapos kang umalis.""Send it to me."Ilang segundo lang, natanggap k
UNLIKELY FATE Chapter 6
Chapter 6Andrew POV"Fuck! Fuck! Fuck!" Sigaw ko habang binabato ang baso sa pader, tumalsik ang bubog sa sahig. "Hanapin ninyo ang babaeng kasiping ko noon!"Nagmamadaling nagkalasan ang mga tauhan ko, nanginginig sa takot sa bawat galit na bitaw ng mga salita ko. Pero isang tao lang ang naglakas-loob na magsalita — si Liam, ang matagal ko nang kaibigan."Tol Andrew, relax!" Mariin niyang sabi, pero alam kong pilit lang ang kalma niya. "Isipin mo na lang. Just one night stand lang 'yun!""One night stand? Putangina, Liam!" Dumagundong ang tinig ko, bumalot sa buong silid. "Hindi ito basta one night stand lang! She took something from me!"Nanggigigil akong sinuntok ang mesa, umalingawngaw ang tunog ng solidong tama ng kamao ko. Ramdam ko ang kirot pero wala na akong pakialam."Isang black book, Liam." Tumitig ako ng diretso sa mga mata niya, mabigat ang bawat salita. "Yun ang importante sa akin. Sa atin. Sa buong organisasyon."Natahimik siya. Alam niyang hindi lang basta libro ‘yon
