"THIS is my life when I'm away, babe," sabi ni Mike habang bumababa na kami ng eroplano. "Now I know," sabi ko naman at tumingin pa ako sa kaniya. Inilibot ko ang mga mata ko na bahagyang nanlaki nang mabasa ko ang malalaking letrang nakapaskil sa taas ng airport kung saan kami nag-landing. Honolulu International Airport. Saglit ko pang hinalukay sa isip ko kung anong bansa ang may ganoong lugar. Pero naalala kong mahina nga pala ako sa geography kaya tinanong ko na lang sa kaniya."Aloha, my love. We're in Hawaii."PUMARA agad kami ng taxi para magpahatid sa na-booked niyang hotel. It was one sleepless night for Mike at humihingi muna siya ng pahinga. Na hindi ko naman tinutulan. Hindi kalayuan ang hotel kaya narating din namin agad.Habang naglalakad palapit sa front desk ay kung ano-ano na namang tumatakbo sa isip ko. Dala ni Mike ang maleta ko at ang traveling bag kung saan nakalagay ang mga gamit niya kaya hindi ako masyadong makakapit sa kaniya.May ipinakita lang siya mula sa
"WHERE have you been?" sa halip na sagutin ang tanong ko ay nagbalik-tanong pa si Francisco. Saglit siyang tumingin sa maletang hawak ko saka sa akin."Sabi ko, ano'ng ginagawa mo rito?" Pero wala akong balak sagutin 'yon. Pakialam ba niya? Pinilit kong makipagtagisan ng tingin sa kaniya ngunit unti-unting nanghihina ang loob ko. Bumalik na naman sa alaala ko ang sakit na dinulot niya three years ago. At parang nagbabadya pa ngang bumagsak ang mga luha ko. Hindi pa ako handang makita siya."I just came back..." Ang ikinaiinis ko pa, hindi man lang kababakasan ng kahit ano'ng guilt ang mga mata niya. Na parang wala siyang atraso sa akin. Na parang wala lang ang lahat. "Umalis ka na, wala akong pakialam." Binuksan ko pa ang pinto para sa kaniya. Nagbawi na ako ng tingin at sa peripheral vision ko na lang tiningnan kung kumikilos na ba siya o hindi.Matagal bago siya natinag sa kinauupuan niya ngunit hinintay ko iyon. Nanatiling tikom ang aking mga labi habang magkadikit sa loob ang ak
UNTI-UNTING bumilis ang mga hakbang ko nang makita si Mike na nag-aabang sa akin sa labas ng gate. Maaga ang uwi niya galing trabaho at pinangako niya ngang susunduin ako ngayon sa school. Kumapit agad ako sa braso niya nang magkalapit kami. "Bye, Ma'am Sandy!" Nagngingitian pa ang tatlo kong co-teachers na iniwan ko sa paglalakad. "Bye Mr. P.! Ingat kayo." Ngitian lang sila ni Mike."So how's the day, babe?" tanong ni Mike nang kami na lang dalawa ang magkasama. Naglalakad lang kami."Okay naman," tugon ko kahit sa totoo lang ay halos maghapon akong hindi natigil sa pag-iisip sa encounter na naganap sa amin ni Francisco kahapon."Buti naman. Eh 'yong sabi mong lock na pinagawa mo kahapon? Ayos na ba?"Tumango ako. "O-Oo. Okay na 'yon, w-walang problema...""Sigurado ka ba, babe? Are you okay?"Napansin niya marahil na panay ang libot ng mata ko sa paligid.Tumango ako. "O-Okay lang, babe. May naalala lang ako." "Dadalhin na kita sa bahay ngayon ah..." Natigilan ako."H-Huh?""Umuwi
NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni mama sa aming tatlo. Kay France, kay Mike at panghuli ay sa akin. Alam kong naguguluhan siya sa nangyayari at ibig magtanong. Siniko ko si Mike. "Magandang araw ho," bati niya kay mama sabay nagmano. Nanatiling nakatayo sa likod si France ngunit walang pumupuna sa kaniya. Madaanan ko man ng mata ay parang wala akong nakita. Alam kong nang-uuyam siyang nakatitig sa akin."M-Magandang araw din, iho." Halatang nag-aalangan ang mama ko. Wala nga pala siyang alam na hiwalay na kami ni France. Ang hayop na 'to, ano'ng pinaggagawa sa buhay at... pinaayos itong bahay nang hindi ko alam?"Ma, kailan pa pinaayos itong bahay?" Muli, hindi ko siya binigyan ng atensyon. Kahit kita ko sa gilid ng mga mata ko na umalis si Francisco at bumalik sa kusina. Nakapulupot ang mga braso ni Mike sa beywang ko."N-Noong isang taon pa 'to sinimulan. Ngayon lang natapos." Mailap din ang mga mata ni Mama."I-Isang taon pa?" Biglang gawi ng mga mata ko sa kusina. "M-May isang lala
SABI ko naman kay Mike, hindi na kailangan nito. Pero ang mama niya raw ang nagplano para mai-announce raw sa ibang relatives nila ang nalalabi naming pagpapakasal. Ito na nga 'yong engagement party na sinabi ni France no'ng nakaraan.I was wearing a green silk dress. Manipis ang strap, hindi naman masyadong hapit sa katawan. Hanggang kalahati ng binti ang haba at may partner na silver stilleto. Kinulot ang mahaba ko nang buhok."How can I resist staring at you, babe? You're more than beautiful," bulong sa akin ni Mike habang bumababa kami sa hagdan.Napangiti ako at bahagyang kinurot siya sa tagiliran. "Nang-uuto ka na naman."Medyo marami na ang bisita sa baba. Alanganin pa ako nang makitang pinagtitinginan kami ng mga kamag-anak niyang ngayon ko pa lang makikilala. Ngunit naibsan din ang kabang 'yon nang ipulupot ni Mike ang braso sa beywang ko at ngumiti sa akin. Parang sinasabi ng kaniyang mga mata na siya'ng bahala sa akin.Hindi naman talaga iyon masasabing magarbong party. Di
DAYS passed at naging abala na nga kami sa pag-aasikaso para sa kasal. It would be a church wedding kaya puspusan ang paghahanda.They even hired a professional bridal gown maker para sa isusuot ko para sa araw na iyon. Almost two weeks akong hindi nakapasok sa school. Noon ko lang din nalaman na pati pala wedding ceremony ay kailangang pagpraktisan o i-rehearse. I should have been excited para sa pagsapit ng espesyal na araw na hinihintay namin ni Mike. Pero paano ba kung palagi kong nakikita si Francisco everytime may aasikasuhin kami about the wedding? Palagi siyang present lalo na noong nagre-rehearse na kami sa simbahan. Wala naman siyang role doon dahil ang pinsang si Raf ang kinuha ni Mike bilang bestman niya. Madalas nandoon lang siya sa isang sulok at nanonood sa amin. Palagi tuloy akong lutang at nawawalan ng gana sa ginagawa. Ni-request ko na nga kay Mike na sabihan itong huwag nang pupunta pero kahit nakailang sabi na, parang wala raw pakialam.Gusto ko sanang komprontahin
SUNUD-SUNOD akong naubo nang maalimpungatan dahil sa usok na nalanghap kong tumama sa aking mukha."Sorry..." Kahit kalahati pa lang ang nauubos ay pinatay na ni Francisco hinihithit na sigarilyo. Dinukdok niya sa ashtray na nakapatong sa side table. Nakatalikod siyang naupo sa gilid ng kama kung saan ako nakahiga.Napabalikwas ako ng bangon. "B-Bakit- N-Nasaan ako?" Histerikal kong nilibot ng mata ang buong paligid. Nasa ibang kuwarto na ako, hindi pamilyar sa akin. Sa labas ng bintana ay kitang-kita ko ang mataas na sikat ng araw."Napasarap ang tulog mo. Kumain ka na..." instead ay kalmado niyang sabi saka tumayo at humakbang palapit ng pinto."A-Ano 'tong ginawa mo? Kasal namin ngayon ni Mike!" gigil na sigaw ko. Hindi ko alam kung maiiyak ba o magwawala sa galit. Umahon ako sa kama at lumapit sa kaniya. Gusto ko siyang sampalin, suntukin - saktan... "Demonyo ka talaga! Bakit ba ayaw mo akong maging masaya?" Pero nasalag niya ang mga kamay kong dadapo sana sa dibdib niya. He held
GABI na pero hindi pa rin ako lumalabas ng aking kuwarto. Nakatulog na lang ako kanina kakaisip kay Mike. Gusto kong umalis dito. Tatakas ako.Kaya lang iniisip ko, paano? Sumasakit pa 'tong paa ko, "Buwisit!"Wala man lang din akong cellphone, walang pera. Wala kahit ano.Kailangan ko ng escape plan siguro? Dahil alam kong hindi naman madadala ang hayop na 'yon sa pakiusapan. Nagwawala na nga ako kanina, wala man lang pakialam. Sa tingin ko kahit sunugin ko 'tong bahay niya, hindi siya manghihinayang. Sandamakmak ang pera ng puta, alam kong kayang-kaya niyang magpagawa kahit ilang ganito. Naalarma ako nang marinig ko ang pag-click ng pinto. Itatago ko bali ang sarili ko pero huli na. Nakita na ako ng demonyo at basta-basta na lang pumasok sa loob. Sanay na sanay talagang manghimasok nang walang pasabi."Bakit?" inunahan ko na ng tanong. "Buti naman gising ka na." Inirapan ko siya."So?""Kumain ka na."Iyan pa ang ikinaiinis ko. Ang mga 'kidnapper' 'di ba, malulupit sa mga dinuduk