Prologue

Prologue

"Mommy!"

Taranta kong minulat ang mga mata ko mula sa mahimbing na pagkakatulog at dali daling binuksan ang ilaw gamit ang mga nanginginig na kamay. 

Mabilis pa sa alas kuwatro akong tumakbo papunta sa tapat ng kwarto ni Tyler- ang apat na taong gulang kong anak.

I knocked on his door.

"Baby?" kinakabahang tawag ko.

He didn't respond so I took it as a sign and immediately twist the doorknob and step inside his room. 

Dilim agad ang unang bumungad sa akin sa oras na nakapasok ako sa kwarto niya. Tanging ang liwanag ng buwan na nagmumula sa bahagyang nakabukas na kurtina ng bintana niya ang nagsisilbing ilaw ngayon. 

I sighed.

He probably closed the light again. Kinapa ko ang dingding para hanapin ang switch ng ilaw. 

"Baby," naiiyak na tawag ko. 

My heart broke into pieces when I saw my little boy, sitting on his bed with his head was bowed down while hugging his knees.

Mabilis ko siyang nilapitan at niyakap. Ramdam na ramdam ko ang bahagyang panginginig niya. 

When I broke the hug to check his face, he looked up to me with tears cascading down his cheeks. Namumula na ang mga matataba niyang pisngi at ilong. 

My poor baby. Siguro ay binangungot ito kaya ganito. Hindi ito ang unang beses na nangyari ito. But, it don't always happen. Minsan lang, whenever he's having a fever or whenever I'm not around. Ngayon ay kagagaling niya lang sa lagnat kaya siguro ay binabangungot na naman.

"Mommy," he sobbed. 

Inangat ko ang mga kamay ko at pinunasan ang mga nagbabadyang luha sa mga mata niya gamit ang hinlalaking dalari ko. Marahan ko siyang hinila palapit sa akin at kinulong siya sa bisig ko.

I showered his soft brown hair— which he got from me, with kisses. "Hush now, baby. Mommy's here for you, okay?"

I kissed his forehead and held his cheeks. Inangat ko ang ulo niya para magpantay ang mata naming dalawa. I stared at him with pure love. 

"I love you, Tyler..." nakangiting ani ko.

Slowly, I saw his cute smile. "I wab you too, mommy."

I chuckled. He's four so it's quite understandable that he's still not good at pronouncing some words. But, at least he's learning little by little. For me, it's very cute, though.

He smiled even wider. Lumabas ang dimple sa kanang pisngi niya nang dahil doon. 

So cute! 

I'm thankful that he got those dimples from me. He look cute even without it, but he's cuter with it!

I'm biased, I know. Of course, anak ko siya, eh. Sino ba namang magulang ang hindi iisiping cute ang anak nila, hindi ba?

Yumakap siya sa beywang ko at ibinaon ang mukha niya sa tiyan ko. Mahina kong hinaplos ang buhok niya habang hinehele siya gamit ang mababang boses. He also got his hair from me. Brown, wavy and soft. 

"Will mommy sleep beside me?" tanong niya habang inaantok na nakatingin sa akin.

Ngumiti ako at humiga sa tabi niya. His bed is big enough for the two of us. Itinaas ko ang kumot niyang kulay blue hanggang sa d****b namin.

"Come here, baby. Matulog ka na," I instructed.

Lumapit siya sa akin at inihiga ang ulo niya sa braso ko. He hugged me and I did the same. I wrapped my arms around him and pulled him closer to me until I could feel his warmth.

"Hush, little baby, don't say a word,"

I started singing a lullaby to make him fall asleep.

Binuksan ko din ang airplane light projector para sa kaniya. Ever since my cousin brought him with her on one of my flights, he got fond of airplanes. Sabi pa nga niya ay paglaki niya, gusto niyang maging isang piloto.

I have nothing against that. He could be anything he want. I promised myself that I will always support him. But, of course, there's always a limitation. I should know what and what is not good for him. Nevertheless, I want him to be happy.

"Mommy's gonna buy you a mockingbird," I continued the lullaby.

Tumihaya siya at inaantok na pinagmasdan ang mga maliliit na airplane na nanggaling sa projector. Hinaplos ko ang buhok niya para madali siyang dalawin ng antok.

"If that mockingbird won't sing, mommy's gonna buy you a diamond ring."

Inangat niya ang mga maliliit niyang kamay sa ere na para bang pilit nitong inaabot ang mga eroplano.

"Mommy..."

I stopped brushing his hair and stared at him. "Hmm?" I hummed.

He remained quiet for a few second before he looked at me with hesitation. 

Kumunot ang noo ko dahil doon. 

"Ano iyon, anak?"

He just smiled and shook his head. "Nothing po."

Pero kilala ko ang anak ko. Ako ang nagdala sa kaniya sa loob ng siyam na buwan, ako ang nagluwal sa kaniya, ako din ang nagpalaki't nag-alaga sa kaniya. At higit sa lahat, ako ang ina niya. Kaya alam kong meron siyang gustong sabihin pero nag-aalangan.

I just stared at him for a minute. Ramdam kong kinakabahan na siya kaya naman ay nagpakawala na lamang ako ng isang malalim na buntong hininga bago marahang ginulo ang buhok niya.

He looked at me with a very adorable pout planted in his pink lips. Napakaperpekto naman kasi ata ng genes ng tatay nito! Nahiya naman ang labi ko sa pagiging kissable ng lips ni Tyler. Kung titingnan ng mabuti, hindi talaga halatang mag-ina kami.

May mga taong hindi naniniwalang anak ko siya. He got his thick eyebrows, eyes, nose and pink lips from his father. Nakuha niya naman ang kutis ko, iyong buhok ko, ang haba ng pilik mata ko at ang dimples. I almost forgot, we both have a mole at the tip of our nose. It's not that big but it's visible. 

I was jealous before that he almost got everything from his father.

I cringed because of that thought. Tinanggal ko na lang iyon sa isipan ko at natulog kasama si Tyler. I don't want to force him to tell me what's bothering him. He'll eventually tell me when he's ready.

Mukhang alam ko na kung anong gusto niyang sabihin. Maybe he want to ask me about his father. I don't know why I thought of that pero baka ito iyong tinatawag nilang mother instinct. 

Napapansin ko kasing tumatagal ang titig niya sa tv o sa cellphone kapag may napapanood siyang mag-ama.

Napabuntong hininga na lang ako.

Before I went to sleep, I uttered a prayer, closed the lights, pulled the blanket to cover our bodies and embrace my son. Tomorrow will be a long day. Bago pa ako mag-overthink, I forced myself to sleep. And the last thing I remembered was his face before I fell into a deep slumber.

Kinabukasan ay dinala ko si Tyler kay Solara, my cousin and best friend. Siya ang laging nagbabantay kay Tyler tuwing nasa trabaho ako. It's okay for her, though. She's really fond of my son. Kahit na minsan ay nahihiya na talaga ako sa dami nang naitulong niya sa akin at sa anak ko. 

"Sol, I'm really sorry for bothering you again," nahihiyang ani ko. 

Nagsalubong ang mga makakapal niyang kilay at bigla akong sinamaan ng tingin. "Ayan ka na naman, Ashanti! Lagi na lang bang 'yan ang sasabihin mo sa akin kapag iniiwan mo dito 'tong chikiting na 'to?" 

Napakamot na lamang ako sa pisngi ko. I do that anytime I feel like doing it. Hindi ko mapigilan. It's my mannerism.

"Didn't I already told you that it's fine? Na hindi niyo ako naabala! You see, my beloved cousin, I am alone. Wala akong boyfriend kaya hayaan mo na lang akong pagtuunan ng pansin itong cute kong pamangkin!" aniya bago kinurot kurot ang pisngi ni Tyler na naging dahilan ng pag-nguso nito. 

I quickly slap her hands away from my son's cheek. Baka kasi ay mamula pa dahil sa pagkakakurot niya. Tyler has a white skin at medyo sensitive ito. 

Inirapan niya pa ako pagkatapos no'n kaya napatawa na lang ako.

Minsan kasi hindi ko lang mapigilang mag-drama sa kaniya. Kawawa naman. She should be out there, enjoying life and getting herself a boyfriend. Hindi iyong nag-aala rich tita siya sa anak ko.

Tinapunan ko ng tingin si Tyler. He was looking at his tita Sol like he didn't get even a single word she just said awhile ago. I smiled at that thought. He's just so adorable! 

Napakadaldal kasi ni Sol pero kahit na hindi maintindihan ng pamangkin niya ang mga madalas na walang kwentang pinagsasabi niya ay nakikinig pa din siya ng maigi. He's a very good listener. Hindi naman sa pagmamayabang but that's a trait that he got from me.

I stared at him for a couple of seconds habang dumadaldal si Solara.

Maybe he felt like someone was staring at him so he turned his head and looked at me innocently. Lumuhod ako sa harap niya at inayos ang bahagyang nakababa na strap ng suot niyang kulay blue backpack na may name plate niya sa gitna. 

"Mommy, are you leaving now?" 

Hinaplos ko ang buhok niya bago siya binigyan ng magaang h***k sa noo at magkabilang pisngi. Tinanguan ko siya. "Yes, baby. Kailangan ng pumunta sa work ni mommy or else she'll be late," I replied.

Tumango tango naman siya at binigyan ako ng matamis na ngiti. "H-have a safe trip, mommy! I wab you," halos mautal utal na bilin niya.

"I will, baby. I love you even more." 

Tumayo na ako at pinagpagan ang suot ko. Binigyan ko pa ng isang yakap si Tyler bago tuluyang nagpaalam sa kanila ni Sol. 

"Ingat ka. Ako na muna bahala dito. And, before I forgot, aalis kami ngayon. Dadalhin ko siya sa art studio kasi may kailangan akong ihatid do'n," pagpapaalam niya. 

"Pero 'wag kang mag-alala, I'll make sure that he'll enjoy and he'll be safe. That's a promise," dugtong niya. She even raised her right hand like she's having an oath taking.

I just nodded and kissed her cheeks. "Sure, ingat din kayo. Nasa bag niya ang toys niya and face towels. You know what to do, right?" paniniguro ko. 

She rolled her eyes at me. "Of course!" she said with a 'duh' tone. 

"Kung makabilin naman 'to akala mo ay hindi pa ako sanay." Inirapan niya ako.

"Alright, I'll be going now. Bye-bye!" 

I waved at them and made my way towards my car. I'm really glad na hindi masyadong traffic kaya nakarating ako agad after 25 minutes dahil malapit lang naman ang airport sa bahay ni Sol. 

Laking pasasalamat ko din na hindi na umiiyak si Tyler tuwing umaalis ako. Unlike before na ilang beses ko pa dapat na sabihin sa kaniya na babalik ako. Ngayon ay may tiwala na siya na babalikan ko siya. Besides, he's enjoying his tita Sol's company. She's spoiling him too much na para bang iyon lang ang bagay kung saan siya magaling.

Napatawa na lang ako nang mahina.

Nang makarating sa airport ay bumaba na ako ng sasakyan at naglakad papunta sa spot kung nasaan ang mga kasamahan ko na agad kong nakita because of our uniform. They saw me and immediately gave me a wave, which I gladly returned. 

"Good morning, Ashanti!" Faye, one of the flight attendant that I'm working with, greeted me with a smile on her face.

Mukhang maganda ang gising ng isang 'to, ah.

"Good morning din, Faye. Ganda ng gising natin, ah?" I quickly replied. 

She flipped her hair. "Of course," mayabang na sagot niya.

Natawa naman ako. "Anong meron?" She rolled her eyes on me before answering. "Hinatid ako ng bebe ko!" kinikilig na sagot niya.

Natatawang umiling iling na lang kami dahil sa reaction ni Faye.

We greeted each other again before we settled.

Taka ko namang tiningnan si Lyra ng lumapit siya sa akin. She just smiled at me before she raised her hand and began fixing the scarf on my neck. Napakurap kurap naman ako sa ginawa niya then I realized that I forgot to fix it sa pagmamadali. Nagulo pala iyon ng yakapan ko si Tyler.

"Hindi pwedeng hindi maayos 'to. Always remember," bilin niya at tinapik ako sa kanang balikat ko ng dalawang beses.

Pasimple naman akong ngumiwi. She's kind of, uhm, perfectionist? Gusto niya maayos lahat bago ang lipad. Wala naman akong reklamo doon because it's for the best, so I just let her.

"Sorry, nagmamadali kasi ako, eh."

She nodded at me while smiling. "It's okay. Let's go," aya niya sa amin.

Agad naman kaming sumunod sa kaniya. After all, she's like the head of flight attendants.

Hindi din maiiwasan ang paglingon ng mga tao sa amin. Sabay sabay kaming naglakad papasok habang hila hila ang kaniya kaniya naming mga maleta. Rinig na rinig din ang pagtama ng takong ng sapatos na suot namin sa sahig.

I was very intimidated when it was my first time. Kinakabahan ako sa mga titig na binibigay ng mga tao kaya ay halos yumuko na ako sa sahig. But it's different now.

Naglakad ako na para bang isang model. Chin up, chest out. That's how I walk- confidently.

Thankfully, we had a safe and smooth flight. As expected from our captain. After the long flight, finally pwede na kaming umuwi. 

"Ashanti! Sama ka?" 

Napatigil ako sa paglalakad at nilingon si Andy, isa sa mga kasamahan kong flight attendant din. 

I tilted my head and looked at her with confusion written on my face. Agad niya namang naintindihan ang pinapahiwatig ko kaya pinaliwanag niya. 

"Sa Huggies Bar. Inom tayo! Deserve natin to, 'no." 

Nginitian ko siya at handa nang magdahilan dahil kailangan ko na talagang umuwi dahil paniguradong naghihintay na ang anak ko sa akin sa mga oras na ito. Pero agad niyang tinaas ang kamay niya at pinigilan ako. 

"Hep! Hep! Please, kahit ngayon lang. 'Wag ka nang magdahilan. Enjoy muna tayo. As I said, girl, we deserve this!" she said enthusiastically, she even raised both of her in the air and wave it sideways. 

Napakamot naman ako sa pisngi ko. "Sorry, hindi talaga pwede, Ands," pagdadahilan ko.

Ilag pilit pa ang ginawa niya pero puro lamang ako tanggi. Matapos ang ilan pang pilit ay hindi na siya kumibo at nakatingin lang sa akin. I don't know what exactly is running inside her head right at this moment. 

She sighed and turned her back from us. Nagulat ako nang magsimula na siyang maglakad palabas habang hila hila ang maleta niya. 

"I think nagtampo 'yon," Blaire said while chuckling.

Napatingin naman silang lahat sa akin habang pinipigilan ang tawa. "Hala ka, Ash!" 

Aba't may gana pa talaga siyang takutin ako! Kinakabahan na nga ako dito, eh. Mahirap pa namang suyuin 'yon. 

Nag-isip ako ng paraan para suyuin si Andy. "What should I do?" tanong ko sa kanila, hoping that they will give me an advice. A good one. Iyong matino sana.

"Bilhan mo house and lot!" natatawang suggest ni Blaire. 

As expected. I should've known na kalokohan lang ang is-suggest nila. Kahit kailan talaga 'tong mga 'to.

"Pwede ding hanapan mo na lang ng jowa," dagdag pa niya.

I rolled my eyes. "Bakit ko pa ba kayo tinanong?" 

They laughed at my remarks. Napangiti na lang ako sa kalokohan nila. 

I fished out my phone from my handbag and dialed Sol's number. After a few ring, she finally answered.

"Oh, Ashanti? Uuwi ka na ba?" bungad niya agad.

I scratched my right cheek before I answered. "Hi, couz. Okay lang bang diyan muna si Tyler ngayong gabi? Kukunin ko din naman siya kinabukasan."

Natahimik siya sa kabilang linya kaya chineck ko kung binabaan niya ba ako ng tawag pero hindi naman.

"Couz?" tawag ko.

She gasped loudly that confused me. "Talagang tatawagin mo lang akong 'couz' kapag may kailangan ka, no?" halos hindi makapaniwalang pahayag niya.

I bet she's rolling her eyes right now. Mahina naman akong napatawa dahil do'n.

"Sol," malabing na tawag ko para lang maasar siya. Ang cute kaya maasar nitong pinsan ko!

"S***a ka! Yuck! What's with that tone? Disgusting," nandidiring angal niya.

Napatawa naman ako nang malakas dahil sa pagrereklamo niya. "Sige, tawa lang. Iiwan ko 'tong anak mo sa gitna ng kalsada," pangb-blackmail niya.

Napangisi ako. "That won't work on me. Alam kong hindi mo kayang gawin 'yon."

I heard her sighed. "Fine, ako nang bahala kay Tyler. Enjoy sa inuman."

"Paano mo naman nalamang inuman ang pupuntahan ko?" takang tanong ko.

"So, iinom ka ngang s***a ka?" galit na singhal niya.

So, hinuhuli niya lang ako?! Tapos ako namang si tanga, nahulog sa patibong nitong gagang 'to.

"Minsan lang naman, eh. Nagtampo kasi bigla si Ands. Lagi na lang daw akong tumatanggi," pagdadahilan ko.

She sighed.

"Sige na, enjoy ka. But, don't be too wasted, alright? You know what happens next. Baby Tyler 2.0," she instructed.

Pero nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. "Hoy, grabe! Wala namang ungkatan ng past!"

Tumawa na lang siya at binabaan na ako. Binalikan ko ang mga kasamahan ko at sinabing sasama na ako.

Tuwang tuwa naman si Ands at biglang nawala ang tampo. Ngumiti na lang ako sa kakulitan niya. Hindi naman ako iinom ng marami, so I guess I will be fine.

We went to a 24/7 coffee shop first para makapagpalit ng damit. Kasama namin si Captain Harry and his co-pilot Captain Dave. We are seven in total, including me. Dalawang kotse ang gamit namin. Blaire, Lyra and I are on the same car with Captain Harry while Andy and Yuka are with Captain Dave.

Nang matapos na kami magpalit ay tinahak na namin ang daan papuntang Huggies Bar. Ang cute lang no'ng name, hindi mo aakalaing isang bar talaga siya. When Sol told me about this place, muntik kong dalhin si Tyler because I thought it's a place for kids. Akala ko kasi ay Huggies Bear.

Mahina akong napatawa sa naalala. "Hoy! Parang baliw, tumatawa mag-isa. Share naman diyan!" Siniko ako ni Blaire kaya ay napatingin ako sa kaniya.

Umiling iling na lang ako dahil sanay na ako sa pagiging makulit nila ni Andy. Mabuti nga at kasama namin siya na maingay because it'll be really awkward knowing that Lyra and Harry had a thing before. Ayaw ko ding maging third wheel!

"Anong share? Wala akong dapat i-share, may naalala lang ako," natatawang sagot ko.

"Ayun na nga! I-share mo sa amin iyong nakakatawang naalala mo," pamimilit niya pa. Kulit talaga.

Napakamot ako sa pisngi ko. "Naalala ko lang na muntik ko nang dalhin si Tyler sa Huggies bar."

Napasinghap naman si Lyra sa narinig. "What?!" sigaw niya. Yes, hindi lang siya perfectionist, oa din siya.

"Muntik nga, diba? So, hindi natuloy. Chill ka lang, beh. Iyong puso mo, oh, nalaglag," pagbibiro ni Blaire. She even acted like she's picking up something from the ground and handed it over to Lyra who just looked at her weirdly.

"Puso mo," she teased.

Napaikot na lang ng mata si Lyra at hindi sila pinansin. Bigla namang sumabat si Harry. "Bakit mo naman siya muntik na dalhin sa HB?" kunwari ay nagtatakang tanong niya.

Kunwari ay curious siya but I know better. Pinagtatakpan niya lang ang ka-oa-han ng ex niya kanina para hindi na asarin ng dalawa. He purposely diverted our attention to something else. 

Fishy!

Pero sinagot ko pa din ang tanong niya. "Akala ko kasi Huggies Bear, eh. Tunog play house for kids." I chuckled.

"Gaga ka! Buti hindi natuloy. Nai-imagine ko na ang itsura ng mga costumers sa HB kapag pumasok ka doon na may dalang bata," Andy said. Malakas pa siyang humalakhak.

Napuno ng tawanan at asaran ang buong biyahe namin dahil na din kay Blaire na pasimuno sa kalokohan. Buti na lang at nasa kabilang kotse si Andy kung hindi ay baka kanina pa sila tinulak ni Lyra palabas ng kotse sa kaingayan at kakulitan nila. 

Makalipas ang ilan pang minuto ay nakarating na din kami. Harry stopped the car at the entrance. Nagsibabaan naman kaming tatlo maliban sa kaniya dahil magpa-park pa siya.

Pumasok na kami sa loob. The disco light almost blinded me. Naghalo na ang kulay asul, pula at berdeng ilaw. Nakakahilo sa una pero nakaya namang mag-adjust agad ng mga mata ko.

Rinig din ang ingay mula sa mga tao at sa pinapatugtog ng DJ ngayong gabi. Nahirapan pa kaming dumaan papunta sa pwesto ng mga kasamahan namin dahil sa mga taong nakaharang. They're dancing wildly to the beat like there's no tomorrow. 

Malakas na tinutulak ni Blaire palayo ang mga nakaharang kaya napatawa ako. Inirapan naman kami ni Lyra nang lingunin namin siya.

"We'll clear the way for you, your highnesses," she teased Lyra.

Parang bata talaga kahit kailan. Nakakaawa iyong mga tinutulak nila na halos masubsob na sa mesa o sa sahig pero wala talaga siyang pakialam kung mapaaway man siya. Hindi na din ako magugulat kung may biglang susugod sa table namin mamaya. 

"Girls!" agaw pansin sa amin ni Dave na sumasayaw kasama ang mga tao. Habang tahimik naman na nagmamasid sa paligid si Yuka. Pumipikit pa siya kapag tumatama ang ilaw sa mga mata niya na tila ba ay nasisilaw.

Agad naman kaming lumapit at umupo ako sa tabi ni Yuka. Tumingin siya sa akin at nginitian ako. I did the same. Hindi kami close dahil bago lang siya sa group namin pero gusto kong comfortable siya kasama kami.

Nakarating na din ngayon ngayon lang si Harry. Naipit ata sa mga nagsasayawan sa gitna. He's the one distributing the shots now.

"Hindi ka iinom?" tanong ko kay Yuka nang mapansin na hindi niya ginagalaw ang shot na binigay sa kaniya.

Tinitigan niya ang baso at kinuha. Bahagyang inamoy niya pa ito. Mahina akong napatawa sa ginawa niya. Siya kasi ang pinakabata sa amin kaya hindi siguro sanay sa inuman. Gano'n din naman ako no'ng first time ko. 

"You never tried one?" tanong ko ulit.

Umiling siya. "No, nakatikim na ako. But, it's just a drop, so, I don't know how exactly it tastes like," sabi niya.

Tumango tango naman ako. "Pangit lang ang lasa niyan sa una. Masakit din sa lalamunan pero masasanay ka din afterwards."

Inamoy niya pa ito nang isang beses bago dire-diretsong nilagok. Nakita ko ang pandidiri na nakapinta ngayon sa mukha niya.

"Oh, wag kang susuka!" banta ni Andy sa kaniya na tinawanan lang namin.

Umiling iling naman siya at tila hindi talaga nagustuhan ang lasa kaya humingi ng tubig.

Agad ko naman siya inabutan ng bottled mineral water na nakatabi sa mesa.

Uminom pa kami nang kaunti bago ako hatakin ni Andy at Blaire papunta sa gitna kung nasaan ang dance floor. Pinilit din nila si Lyra at Yuka pero ayaw talaga kaya naman ay kami na lang. Tumatawang nakipagsiksikan kami hanggang sa mahanap namin ang pwesto ni Dave. 

The DJ went all out that's why we all hyped with the music. I swayed my hips and banged my head along the music. Ganoon din ang ginagawa ng mga kasama ko habang parang mga baliw na tumatawa sa kalokohang ginagawa.

Tinanaw ko iyong ibang naiwan sa table at nakitang pinanonood nila kami habang tumatawa.

Lumapit si Dave na may kasama na agad na babae at inabutan kami ng drinks. "Here you go," he said.

Agad naman naming tinanggap iyon at inisang lagok. 

Ang tapang! Masakit ito sa lalamunan pero hindi ko na ininda iyon. 

Nagpatuloy kami sa pagsayaw habang parang mga baliw na tumatawa. Ilang saglit pa ang nagdaan at bigla na lang kaming nagkahiwa-hiwalay dahil na din sa dami ng mga tao.

Natatawang tinanaw ako ni Andy at kinawayan. Mukhang napagod naman si Blaire at pagewang gewang na bumalik sa couch.

I didn't mind being away from them. I continued dancing like there's no tomorrow. Epekto ito ng alak at paniguradong lasing na ako.

I don't dance carelessly in front of other people. Alam kong pagsisisihan ko ito kinabukasan.

Tumigil lang ako sa pagsayaw nang maramdaman kong naiihi ako. Luminga linga ako at naghanap ng daan paalis sa dance floor. 

"Excuse me."

"Ouch!" reklamo no'ng babaeng nabangga ko.

Nilingon ko siya. "Sorry!"

I'm thankful that I know the way towards the comfort room. Ayaw kong maulit iyong nangyari dati. Geez, magkakaroon ng Tyler 2.0 kung sakali!

Pumasok ako at sinilip kung aling cubicle ang available. Sobrang linis ng cr. Hindi mo mahahalatang cr ito kung hindi pa makikita ang mga toilets sa cubicle at ang sink. May sofa bed din kasi sa gitnang parte. Pwede na ata 'tong kwarto. 

Napangisi na lang ako nang may makita akong babaeng naka-blue bodycon dress na nakahiga at natutulog sa sofa bed. Pinagtitinginan na siya at pinagtatawanan ng iba.

"She's so wasted."

"I heard her muttering 'ang pangit ng ugali mo, kabaliktaran ng pagmumukha' earlier," the other girl said.

I just shrugged and went inside the vacant cubicle to do my business. 

Inaantok na ako.

Habang umiihi ako, narinig ko na namang nag-uusap, more like nagchichismisan iyong mga babae sa labas.

"Nandito daw ang mga Wuizon!" she squealed.

"Oh. My. God! Are you sure?"

"Of course I am! Nag-send pa nga ng picture si Nadia for proof."

"Girl, where's my lipstick?! Kailan kong maging maganda sa harapan ni Perseus." 

Napairap na lang ako sa kawalan. Bakit ba kailangan nilang magpaganda para lang sa isang lalaki?

"Asa ka namang makakaharap mo siya, no!"

Oo nga naman, asa ka. 

"Well, let's see. Watch and learn."

Narinig ko pa silang humalakhak bago ko narinig ang papalayong yapak ng mga heel shoes nila. 

Nang natapos na ako ay lumabas na ako ng cubicle at naghugas ng kamay sa sink. Napapikit ako nang maamoy ang mabangong hand soap. Mas lalo akong inaantok.

I looked at myself in the mirror and silently slapped my cheek. Naghilamos ako ng mukha para mahimasmasan. Magulo na din ang buhok ko. Para nga akong sinabunutan ng sampung bakla. 

Hinalungkat ko ang handbag ko at naghanap ng suklay pero wala akong mahanap. 

I sighed. Sinuklay ko na lang ang buhok ko gamit ang mga daliri ko. Nag-retouch na din ako para magmukhang maayos.

Nang makontento sa hitsura ko ngayon ay binalik ko na ang mga gamit ko sa loob ng handbag ko at lumabas.

Paglabas ko ay may nakasalubong pa akong mga babaeng papasok pa lang sa cr.

Biglang sumakit na naman ang mata't tainga ko nang makabalik ako. Lumapit ako sa couch namin at nakitang ginawaran ako ng masamang tingin ni Lyra at Andy.

"Saan ka ba nagpunta, huh?!" galit na sigaw agad ni Andy.

Makulit si Andy at maingay. But, she always cares for us. She's like our big sister. Siya kasi ang pinakamatanda sa grupo namin.

Bumuntong hininga ako bago naupo sa couch. 

"Are you okay?" Harry asked.

Tumango naman ako bilang sagot.

"Aray! Ano ba?! Masakit, ah," reklamo ko nang bigla na lang akong hampasin ni Andy nang malakas sa braso.

"Talagang masasaktan ka talaga sa akin! Saan ka ba nagpupunta? Kanina ka pa namin hinahanap doon sa dance floor. Akala ko kung napano ka na!"

Patago naman akong napangiwi nang bigla niya akong binugahan ng sermon.

"Eh, kung hinanap niyo kaya ako sa cr, no?" sarkastikong tanong ko.

Napaaray naman ako nang bigla niya akong kurutin sa binti. "Aba't sumasagot ka pa?!"

I pouted. Why am I being physically abuse here?

"Bakit ka ba nananakit? Sorry na, okay? Naiihi na talaga ako. Ito kasing si Dave, kanina pa bigay ng bigay ng drinks, eh, hindi ako makatanggi," pagdadahilan ko.

I saw Dave's eyes widened. He pointed his self. "Ako? Bakit napunta sa akin ang sisi?" ungot niya.

Inirapan na lang ako ni Andy at masamang tiningnan ni Lyra. "At least inform as next time," the latter said.

I scratched my cheek and nodded to end the discussion. 

Paano ko naman kasi sila masasabihan, eh, ihing ihi na ako. Besides, madami ding mga tao at kailangan ko pang makipagsiksikan makarating lang sa mga pwesto nila.

Nagpahinga muna kami nang ilang mga minuto pa bago nag-aya si Yuka na umuwi na. Agad naman kaming pumayag dahil inaantok na din kami.

Nakainom na si Dave at Harry. But, they'll still be driving. Mataas naman ang alcohol tolerance nila so we'll be fine. I guess.

Masyadong madaming nakaharang na tao kaya medyo nahuhuli ako. "Guys, wait for me!" sigaw ko pero dahil mas malakas ang tugtog, hindi nila ako narinig.

Inis na tinulak ko iyong babaeng sumasayaw na parang bulate dahil kanina niya pa ako nababangga!

"Ouch!" maarte niyang reklamo. Sinamaan niya ako nang tingin kaya binalik ko din iyon sa kaniya.

I flipped my hair before marching away from her. Luminga linga ako sa paligid habang naglalakad papunta sa exit.

Nang dahil sa ginagawa ko ay hindi ko namalayang may nabangga na ako.

The impact made me stumble and fall. Pinikit ko ang mga mata ko at naghintay na maramdaman ang sakit ng pagbagsak ko sa sahig pero wala akong naramdaman.

Manhid na kaya ako?

Narinig kong may mga nagsisinghapan at nagbubulungan sa paligid kaya naman ay unti unti kong minulat ang mga mata ko.

I gasped when I realized that someone caught me. Hindi ko man lang naramdaman ang braso niyang nakapulupot sa beywang ko.

"Watch out," he uttered with his deep and husky voice. 

I felt my heart beats so damn fast that I couldn't keep up. Nanatili akong nakatitig sa mga mata niya.

This can't be happening.

Kumurap kurap ako at mahinang kinurot ang sariling braso nang matapos niya akong tulungang makatayo nang maayos.

Nakaramdam ako ng kirot sa braso ko. Pakiramdam ko ay bigla nawala ang pagkalasing ko. Hindi ako nananaginip!

Shit, nandito nga talaga siya sa harapan ko!

Parang bigla akong naestatwa sa kinatatayuan ko. Gusto kong tumakbo. Gusto kong magtago. But, my body won't cooperate!

Andy? Blaire? Yuka? Lyra? Dave? Harry? Anyone? Hindi niyo ba ako babalikan dito?

"Miss?" agaw pansin ng isa pang matangkad na lalaki. He has curly black hair and what caught my attention the most was his piercing in the lips.

Halos mawalan na ako ng hininga sa sobrang kaba. 

"Ashanti?" 

Agad akong napalingon kay Yuka nang marinig kong tawagin niya ako.

"Uhm, s-sorry!" paghihingi ko nang paumanhin. I bowed down before walking towards Yuka.

I held her wrist and pulled her out of the scene. 

Bakit kailangan pa naming magkita ulit? Shit, kamukhang kamukha nga talaga naming dalawa si Tyler!