Chapter 4

Margaux

Puno kami ng pagtataka ni Yvonne ng pagpasok namin sa bar ay makitang walang tao doon maliban sa bartender at sa nag-iisa yata nilang customer na nakaupo sa bar counter.

Nakatagilid ito at kahit na gusto kong bistahan para malaman ko kung kilala ko ba siya ay hindi ko na ginawa dahil baka iba ang maging pakahulugan niya doon.

“Open ba kayo?” tanong ni Yvonne na palingon lingon pa sa paligid. Napansin kong bahagyang tumingin ang bartender sa lalaki bago nakangiting tumango.

“Upo ka na girl. Ngayon ay iinom tayo pero hindi magpapakalasing. Mabuti na siguro na walang tao at least payapa tayo at walang mang-iistorbo sa atin.”

Sinunod ko ang sinabi niya. Magkatabi kaming naupo sa may bar na rin at nasa kanan ko ang lalaking tahimik na umiinom.

Pasimple kong tiningnan ang lalaki na diretso lang ang tingin sa harapan niya na parang walang pakialam sa aming magkaibigan. Naka navy blue suit ito at mukhang mayaman. Ngayon ko lang siya nakita.

Nagkibit balikat na ako at bumaling na ng tingin kay Yvonne bago pa ako mahuli ng lalaki na nakatingin sa kanya. Mahirap na at baka kung ano pa ang isipin.

“Gin tonic for me and my bestfriend.” Tumango ang bartender kay Yvonne bago ngumiti at nagsimula na kaming ikuha ng drinks.

“Gin tonic para sa dalawang maganda naming customer,” sabi ng lalaki sabay lapag ng aming inumin.

“Salamat,” mahina kong sabi. Hinawakan ko ang baso at tsaka pinaglaro ang aking hintuturo sa labi non.

“Cheers, best friend. Sa wakas, nakakawala ka na sa Sam na ‘yon!”

“You know I love him, right?” tugon ko bago iniumpog ang baso ko sa baso niyang nakaangat na.

“Mahalin mo ns kang siya pero hindi na kailangang maging kayo. Walang masama sa pag-ibig. Hindi lang nagiging maganda iyon kapag nagiging martir na ang dating, kagaya mo.”

“Iinom ba tayo o sesermunan mo lang ako?”

“I love you kaya ganito ako sayo. Ang gusto ko kasi ay maging masaya ka dahil deserve mo ‘yon. Never think less of yourself dahil ikaw na yata ang may pinakamalaking puso na nakilala ko na may taglay na katarayan na wala sa lugar.”

Napailing na lang ako sa kanya at sa litanya niya. Alam kong para sa akin din ang mga sinasabi niya.

Nagkasarapan kami ng inom ngunit naabala iyon ng pagtunog ng kanyang cellphone.

“Hello,” kampante niyang sagot dahil hindi naman maingay sa bar.

“Bakit po?” Napatingin ako sa kanya ng magtanong siya ng ganon. Nanay lang niya ang ginagamitan niya ng po at opo o kaya naman ay ang mga magulang ko kapag kaharap niya ang mga ito.

Nagbaling siya ng tingin sa akin at halata ang panghihinayang sa kanyang mukha. Hinintay ko na lang na matapos ang pakikipag-usap niya bago ako nag-usisa.

“I think we need to go home.”

“Why?” taka kong tanong. Ayaw ko pa kasing umuwi at gusto ko pa muna sanang magpalipas ng oras.

“Kailangan ako ni Mommy, nagpapanic attack na naman yata.”

“Then puntahan mo na,” sabi ko.

“Ha? Paano ka?”

“Okay lang, dito na lang muna ako. Papalipas lamg ng sama ng loob.”

“Paano kung malasing ka?”

“Kailan naman ako nalasing? You know I don't drink, right?” Hindi naman kasi talaga ako karaniwang umiinom dahil wala akong hilig gumala kasama ng mga kaibigang manginginom.

“Okay, pero huwag kang magtatagal ha. Baka hanapin ka ni Tita.” Tumayo na siya sa kanyang upuan at minsan pa ay tinignan akong mabuti. Nginitian ko naman siya para huwag na siyang mag alala pa at doon lang siya tumalikod na.

Ako naman ay naiwang at dahan dahan na ininom ang gin tonic na in-order namin.

Sa kakaisip ko kay Sam ay nakaramdam ako ng sobrang galit at pagrerebelde. Sinamahan pa ng sakit at sama ng loob kaya ang ilang shot lang sana na balak ko ay nasundan pa.

Masakit na ang ulo ko ngunit alam ko naman pa ang nangyayari sa paligid ko.

Luminga ako at nakita ko ang lalaking nasa bandang kanan na naroon pa rin. Ngumiti ako at tsaka tumayo sa aking kinauupuan at lumapit sa kanya.

“Hi,” bati ko. Nginitian ko siya ngunit bahagyang tingin lamang ang binigay niya sa akin.

“Ang sungit mo naman, sige tatanda ka niyan!” sabi ko pa para makuha ang atensyon ng lalaki na ngayon ay nakatingin na sa akin.

“Ang ganda naman ng kulay ng mga mata mo. Green. Kanino ka nagmana?” sabi ko pa kasunod ang pag-angat ng aking kamay para sana haplusin siya ngunit maagap na nahawakan ng lalaki ang aking kamay.

“Don't touch me,” sabi niya habang nakatingin sa akin na tila nanunuot hanggang sa aking kaluluwa.

Ang akala ko ay bibitawan na niya ako ngunit hinila pa niya ako palapit sa kanya.

“Women who touch me end up in my bed. Will you be ready for that?”

Napasinghap ako hindi dahil sa sinabi niya kung hindi dahil sa hininga niya na humampas sa mukha ko ng magsalita siya. Doon ko lang kasi narealize na sobrang lapit na pala ng mukha namin sa isa’t isa.

Pakiramdam ko ay nanlalambot ang aking mga tuhod lalo na ng maramdaman ko ang isang kamay niya na humapit na sa aking bewang.

Napaliyad ako at napansin kong napakatapang ko dahil kahit hindi ako nagsasalita ay nanatili naman na magkahinang ang aming mga mata.

Tapos, ang magkalapit na naming mga mukha ay mas lalo pang nagkalapit. Hindi ko alam kung dahil ba sa akin o sa kanya. Basta naramdaman ko na lang na magkahinang na ang aming mga labi.

Dala ba ng alak? Ewan ko, pero natagpuan ko na lang ang aking sarili na nasasarapan sa kanyang paghalik.