Sana po ay magustuhan niyo ang bago kong story. Please like, comment, gem votes rate po.
Margaux“Excuse me?” sagot ko. Ayaw kong ipahalata na nakilala ko siya.“Don't play dumb, Sugar. I know you know me.” Bwisit talaga. “Kung hindi ka sasakay ay sa bahay niyo kita hihintayin at magpapakilala akong fuck buddy mo sa mga magulang mo. Choose.”Nanlisik ang aking mga mata na tumingin sa kanya. Wala akong nagawa kung hindi ang ikuyom ang aking kamao ng dahil sa galit.Lumingon ako sa paligid at nagbabakasakali na makakita ng kahit na sinong kakilala ngunit ako ay bigo.“Just tell me kung hindi ka sasakay. Hindi rin kita pipilitin.”“Sigurado ka?” tanong ko agad.“Yes. Sa inyo na nga lang kita hihintayin di ba?” tugon niya kaya lumapit na ako. Inabot niya sa akin ang isang lilac na helmet na ikinataas ng kilay ko.At may babae pa yata na mas nauna pang isinakay. Parang ayaw ko na tuloy sa lilac.Kinuha ko ang helmet kaya lang hindi ko ma-unlock. Paano ba kasi ito?Nagulat na lang ako ng bigla niyang kunin sa akin iyon at pinalapit pa ako sa kanya ng husto at siya na rin ang nag
Margaux“Anak, mamayang dinner ay sa mga Alegre tayo ha. Kaya kung may pupuntahan ka this afternoon ay siguraduhin mo na makakabalik ka on time.”“Yes, Mom,” tugon ko sa aking ina. “At hindi naman po ako aalis. Dito lang ako sa bahay maghapon para mag-advance reading. Mahilig kasi magpa-quiz ang prof namin sa third subject kaya gusto ko ay lagi akong handa.”“Huwag mong masyadong stress-in ang sarili mo, anak. Tandaan mo, masaya na kami ng Dad mo sa kung ano lang ang kaya mo.”“Oo nga naman, anak. Walang halaga sa amin ang kung anumang academic achievement mo kung alam namin na hindi ka masaya at napipilitan lang para mapaligaya kami.”“At nag second the motion pa nga si Dad,” sabi ko sabay iling at ngiti bago nagpatuloy.“Kaligayahan ko na malamang masaya kayo sa kung anumang pinaghirapan kong makuha. And yes, lagi kong tinatandaan na ienjoy lang ang pag-aaral.”“Mabuti na ang malinaw. Huwag kang mag-alala at ginagawa na namin ng Mommy mo ang lahat upang mapanatiling matatag at maayos
Margaux“Hi, Margaux!” masiglang bati ni Tita Samantha pagkakita sa akin. Kahit kailan talaga ay napakalambing niya.Nakipagbeso ako sa kanya bago sila naman ni Mommy. Mag bestfriends silang dalawa kaya naman lumaki akong laging nakikita si Sam na mabait sa akin noon at magkasundo naman kami hanggang sa sabihin ko nga sa harapan nila na gusto ko ang lalaki at tinukso na kami ng mga ito.Hindi nagustuhan ni Sam ang mga panunukso ng aming ina kaya naman iniwasan na ako nito simula noon. Ako naman, dahil bata pa ay binalewala lamang iyon at patuloy pa ring minahal ang lalaki kahit na halos ipagtulakan na ako nito palayo.“Halika kayo, pasok.” Kinawit ni Tita Samantha ang kanyang kamay sa aking braso habang papunta kami sa gilid ng kanilang bahay kung saan nadatnan namin ang iba pang kapatid ni Tito Dennis kasama ang pamilya ng mga ito.Kilala ko na sila dahil nga laging present ang aming pamilya sa kahit na anong okasyon sa kanila.“Umalis si Sam, ang sabi ay may susunduin lang. Akala ko
Margaux“Hindi kita pinilit sa relasyon na meron tayo, Sam.” Hindi ko napagilan ang sarili kong sumagot. Tumayo ako at tinignan siyang mabuti. Oo, nasasaktan ako sa mga nangyayari lalo na sa mga sinasabi niya.“Hindi ba at totoo namang habol ka ng habol sa akin?” nakangisi niyang tanong.“Oo, hinabol kita. Pero hindi ibig sabihin non ay niligawan kita. Ikaw ang lumapit sa akin para tayo magkaroon ng relasyon. Hindi kita pinilit, ni hindi kita sinabihan minsan man na gusto kitang maging boyfriend.”“At ano sa palagay mo ang ibig sabihin ng pag-a-I love you mo sa akin?” arogante pa rin niyang tanong.“Oo nga,” sabat naman ni Chloe. “Alam na alam sa buong school na ikaw ang habol ng habol kay Sam.”“Nakalimutan mo na ba kung ano ang ginagawa mo sa kanya ngayon sa school? Hindi ba at ikaw ang habol na rin ng habol sa kanya ngayon? Kagaya ko noon, malamang na ikaw rin ang nang-aamo sa kanya sa tuwing mag-aaway kayo.”Natigilan si Chloe, ang akala niya yata ay hindi ko siya sasagutin.“Pero
Margaux“Tito!” bulalas ni Sam. Ano daw, Tito? Magtiyo sila? Ano ba naman itong napasukan ko?“Draco, mabuti naman at nakarating ka.” Tumayo si Tito Dennis para salubungin ang lalaki ngunit iniunat ng bagong dating ang kanyang braso upang pigilan ang matanda na makalapit sa kanya.“I think I misheard something. Last time I check, nasa pangalan ko ang bahay na ito.” Punong puno ng authority ang pagsasalita ni Draco alyas cupcake.Ano ba talaga ang nagawa kong kasalanan sa past life ko para parusahan ako ng ganito? Sa dinami dami ng pwedeng maging tito ni Sam ay ang lalaki pang ito talaga?“Let's go, Margaux, Morgana.” Buti na lang at nagsalita si Dad. Iniumang niya ang kamay niya sa amin ni Mommy na tinanggap naman naming mag-ina.“And who are you?” baling sa amin ni Draco dahilan upang mapatigil kami sa paghakbang. Lumingon si Dad dito at nagpakilala ng maayos.“You don't have to talk to them, aalis na din sila.” Tinignan ni Draco ang kapatid ni Tito Dennis na nangmaliit sa amin kanina
MargauxIsang linggo mahigit ang lumipas at wala akong narinig na kahit na anong balita tungkol sa lalaki at masasabi kong ganon din ang aking ama dahil wala din naman siyang sinasabi.Si Sam naman ay madalas kong makasalubong sa loob ng university ngunit hindi ko na rin siya pinapansin. Wala akong panahon sa isang kagaya niya.Sobrang nadisappoint ako sa aking sarili dahil hindi ako makapaniwala na nagustuhan at kinamatayan ko ang isang lalaking katulad niya.At si Tito Dennis. Paano niyang naatim na masabi ang mga salitang yon? Ayon kay Dad ay mukha daw binalak ng mag-ama na ipahiya ako.Ang Mommy ko naman ay sising sisi na naging boto pa daw siya sa Samuel na yon.Hindi ko naman siya masisi lalo at best friend sila ni Tita Samantha. Hay naku, bakit ba hindi na lang sa kanya nagmana ang lalaki?“Hoy, babae. Bakit hindi mo kinwento sa akin ang nangyari sa inyo sa bahay nila Sam?” Nakataas ang kilay at naniningkit ang mga matang tanong ni Yvonne.Iyon pa talaga ang tinanong niya sa aki
Margaux“Hindi ko alam na may kasama pala tayo,” sabi ko ng makaupo na ako. Hindi ako mapakali dahil ramdam ko ang bawat titig niya sa akin.“Nakasabay namin siya ng Dad mo pagpasok. Ginutom na raw siya kaya naisipan niyang huminto dito at mag-isa lang siya kaya niyaya na namin,” mahabang paniwala ni Mommy.Naniniwala ako sa sinasabi ng aking ina, pero sa dahilan na ginamit ng lalaking katabi ko ngayon, mukhang hindi. Grabe naman coincidence ito! Pakiramdam ko ay sinadya niya ang mga pangyayaring lagi siyang present lalo na kung ang nakangisi niyang mukha ang sasalubong sa akin.“Mr. Pinto, if your daughter is uncomfortable with me around ay pwede naman akong lumipat ng ibang table.” Sus pasabi sabi pa ng ganon, if I know nagpapaawa lang siya sa mga magulang ko.“Pagpasensyahan mo na at ganyan talaga ang anak namin na yan. Bukod sa hindi siya sanay talaga na may kasabay na ibang tao ay hindi rin namin maalis sa kanya ang maging alangan sayo dahil nga sa tiyuhin ka ng lalaking ‘yon,” s
MargauxNaging mapangahas na ang lalaking ito. Habang feeling uncomfortable na ako at natatakot dahil baka mapansin na nila Mommy ang ginagawa niya ay nakangisi pa siya sa akin.“It's okay Mr. Pinto. Baka talagang natuyuan ng lalamunan si Su– I mean, Margaux.”Lintik talaga! Ang akala ko ay tagang bibigkasin niya ang salitang “sugar”. Kapag nagkataon ay baka naibuga ko sa mukha niya ang lahat ng tubig na kakainom ko lang.“Okay ka na ba, Margaux?” tanong pa ng h*******k na lalaki.“Opo, Tito.” Naningkit ang kanyang mga mata dahil sa naging tugon ko. So, ayaw niyang tawagin ko siyang ganon? Pwes, humanda siya.Hindi naman na niya ako pinatulan at naramdaman ko ng nagretreat ang kanyang kamay sa mula sa ilalim ng aking palda.“I was meaning to ask you this, Mr. Pinto. Since kumpleto ang pamilya niyo dito, pwede ko bang malaman if you are willing to do business with me?”Nagkatinginan sila Mommy at Daddy sa tanong na yon ng lalaki. I know na gusto talaga nilang mangyari ‘yon at ‘yon din a
DracoIlang araw ko nang hindi nakikita ng personal ang aking Sugar, at sa totoo lang, naiinis na ako. Hindi pa kasi umaalis ng bansa si Chiara, at sa tuwina, lagi siyang nakabuntot sa akin.Pakiramdam ko ay wala akong kalayaan, lalo na’t hindi ko magawang makita o makausap ng maayos si Margaux. Nag-aalala na rin ako, hindi ko kasi alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya nang hindi siya magagalit o mag-iisip ng kung anu-ano ang pananatili ng kaibigan ko dito sa bansa hanggang ngayon.“Draco, what do you think of this?” tanong ni Chiara, hawak ang brochure ng isang condominium complex. Nakaupo siya sa tapat ng aking desk dito sa DZ Construction, waring hinihintay ang aking opinyon.“I don’t know, Chiara.” Hindi ko inalis ang tingin ko sa folder na nasa harapan ko, isang report mula kay Kuya Dennis tungkol sa financial status ng kumpanya noong Alegre Construction pa ito. Mas importante ito kaysa sa kung anumang gusto niyang ipakita.“How would you know when you’re not looking?” reklamo
MargauxMasaya at puno ng kulay ang bawat araw ko. Para bang may bagong sigla ang mundo, isang ningning na hindi ko noon napapansin. Lahat ng ito, dahil kay Draco.Araw-araw, hindi nawawala ang kanyang mensahe. Minsan isang simpleng, "Good morning, Sugar," na tila isang mainit na halik sa aking noo, sapat na upang magdala ng ngiti sa aking mukha hanggang sa paglubog ng araw.Minsan naman, mahahabang kwento ang ipinapadala niya, mga random na bagay na nagpapaalala raw sa kanya sa akin. Parang kahit saan siya mapunta, kahit anong gawin niya, ako ang laman ng isip niya.At sa tuwing magkausap kami sa video call bago matulog, ang boses niya, kahit nasa kabilang linya lamang ay tila yakap na bumabalot sa akin ng kakaibang kapanatagan.Yung mga "I fvcking miss you" na text message niya ay nagbibigay ng kakaibang kilig sa akin. Kasunod ang pag-alala sa mga araw na nagsolo kami sa kanyang condo at sa bago naming bahay.Bago naming bahay. Kinilig talaga ako doon. Hindi pa man kami kasal ay kasa
Margaux“Bruha ka!” nanlalaki ang mga matang sabi ni Yvonne ng makita niya ako sa school. Hindi talaga ako nagpakita sa kanya before magsimula ang klase pero heto siya at saktong kalalabas lang ng aming teacher ay pumasok na sa aming classroom.“Bakit?” patay malisya kong tanong.“Huwag mo akong ma-bakit-bakit na babae ka. Sabihin mo, sino ang kasama mo nung Friday night? Bakit mo ako kailangan kuntsabain about your parents?”Inaasahan ko naman na ito. At sure ako na hindi siya titigil hangga’t hindi niya nakukuha ang sagot na gusto niya.“Let’s go sa labas at magkape.”“Ano? Tanghaling tapat, kape?” bulalas ko. Lunchtime kasi sana namin, ano ang naisip ng bruhang ito at kape pa talaga ang in-offer sa akin?“Tinignan ko lang kung nasa tamang pag-iisip ka pa. Since nasa wisyo ka naman pala, ibig sabihin ay masasagot mo ng tama ang mga katanungan ko.”Natawa na lang ako sa sinabi niya at tsaka ako tumayo mula sa aking upuan. Dinampot ang aking bag at isinukbit iyon sa aking balikat.“Let
MargauxNa-touch ako sa sinabi ni Draco. Hindi ko napigilan ang mahulog na naman sa kanya.Bakit ganon? Bakit siya ang kailangang magparamdam sa akin ng ganito? Naiyapos ko sa kanya ng mahigpit ang aking mga braso habang bumababa kami ng hagdanan at buhat buhat ako.Iniupo niya ako sa upuan pagdating namin sa dining area. Nakahain na at kakain na lang kami. Pakiramdam ko ay isa akong prinsesa na pinagsisilbihan.Pero teka, bakit prinsesa? Siya ang hari kaya dapat ako ang reyna! Tama, isa akong reyna na pinagsisilbihan ng aking hari. Ng gwapo at mapagmahal kong hari.“Ang dami mong damit doon, why my polo?” tanong niya ng nakaupo na kami at nilalagyan ng karne ang aming pinnggan. “At bakit hindi ka nag-underwear?”Mahihiya sana ako pero parang wala naman na sa akin ang tanong niya na ‘yon. Nginitian ko siya at tinugon.“Ang akala ko ay tayo lang ang nandito so I feel comfortable. Hindi ba okay yon?”“Okay na okay, Sugar.” Ang bilis ng naging pagtugon niya kahit na nga naghihiwa pa siya
DracoPinanood ko kung paano tila batang nagmamaktol na ipinagpag ni Margaux ang kanyang mga paa. Akala mo ay isang sirenang malayang lumalangoy sa ilalim ng dagat. Nakadapa pa rin siya sa kama, ang polo kong suot niya ay lumilis nang bahagya, nagbigay ng mas matinding tukso sa harapan ko.“Fuck!” hindi ko napigilang ibulalas, bahagyang napalunok sa eksenang bumungad sa akin.Napalingon siya sa akin, ang inosenteng tingin niya ay parang hindi siya aware sa epekto niya sa akin. At mas lalo lang akong napamura nang lalo pang lumihis ang tela, bumuyangyang ang maputi niyang balat na lalong nagpainit sa akin.Napailing ako at mabilis na lumapit. Hindi ko kayang magpigil kapag ganito siya sa harapan ko. Bago pa siya makabangon, nasa harapan na niya ako, kitang-kita ko kung paano siya napatingala sa akin habang nakatukod ang kanyang dalawang kamay sa kama.Hindi ko na pinagtagal pa at agad ko siyang binuhat, hinapit palapit sa akin. Ramdam ko ang kaunting pagkabigla niya, ngunit sa isang igl
DracoHindi ko alam kung talagang mapapanindigan ko ang sinabi kong matutulog lang kami. Napakamapanukso niya kasi at shit, gusto ko ‘yung side niyang ‘yon.‘Yung mga tingin niyang parang hinahamon akong kalimutan ang sarili kong salita, ‘yung mga kilos niyang tila sinasadya pero alam kong hindi… o baka nga sinasadya niya talaga?Damn it.Agad akong bumaba at dumiretso sa kusina, pilit na ibinabalik ang atensyon ko sa pagkain. Hindi ko naman sinasadya, pero kagabi, wala akong magawa kaya naisipan kong mag-marinate ng beef para sa Sauerbraten. Ngayon, iihaw ko na lang iyon. Mabuti na lang at may potato dumplings na rin ako kaya hindi na ako matatagalan sa paghahanda.Pero kahit anong gawin kong pagtuon sa pagluluto, hindi pa rin mawala sa isip ko ang aking Sugar. Napailing ako habang binubuksan ang griller, nababaliw na ba ako? Lalo na’t alam kong naliligo siya sa itaas, at ang imahe niyang walang saplot ay tila demonyong bumubulong sa akin na iwan ang ginagawa ko.Malamang, basa na ang
MargauxYumuko ako para tignan ang aking paa at hindi ko napigilan ang isang munting ngiti na sumilay sa aking mga labi ng mapansin ang lilac na tsinelas na suot ko. Ang lambot nito sa ilalim ng aking mga talampakan, para bang dinuduyan ako sa bawat hakbang. Isang kilig na hindi ko maipaliwanag ang gumapang sa aking puso. Ganito pala ang pakiramdam na mapahalagahan, ang matanggap ang kapalit ng damdaming ibinibigay mo.Napatingala ako, saka dahan-dahang lumakad patungo sa walk-in closet na tinutukoy ni Draco. Halata sa kilos niya na gusto na niyang makalayo sa akin ng iwan ako kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagnanasa para sa akin.Napangiti ako nang bahagya, hindi ako makapaniwala na kahit halata na ang pang-aakit ko sa kanya, pilit pa rin niyang pinipigilan ang sarili.Sige na nga, hayaan ko ng parusahan niya ang kanyang sarili. At least alam niyang napabayaan niya ako sa loob ng kung ilang araw na nasa Germany siya.Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang napakaluwag na wal
Margaux“Come.” Iniumang ni Draco ang kanyang kamay nang tumayo siya mula sa sofa. Nagdalawang-isip ako sandali bago ko iyon hinawakan, at sa isang iglap, itinayo niya ako. Nagtaka ako kung bakit.“Piggyback or bridal style?” tanong niya, nakataas ang isang kilay.Kumunot ang noo ko dahil hindi ko agad naintindihan ang ibig niyang sabihin.“Come on, Sugar,” aniya, tinatapik ang sarili niyang balikat. “I’ll carry you paakyat para makapagpalit ka ng damit. Nandoon din ang slippers mo, at ayaw kong maglakad ka nang nakayapak sa malamig na sahig. Kaya mamili ka na kung paano mo gustong buhatin kita.”Napatitig ako sa kanya bago napayuko sa suot kong damit. Napangiti ako. Noon, sa tuwing nakakapanood ako ng piggyback rides sa KDrama, iniisip kong kaartehan at ka-OA-yan lang iyon.Pero ngayon, biglang nag-iba ang pananaw ko. Siguro kasi si Sam ang boyfriend ko noon, at alam kong hindi niya kayang gawin ang bagay na 'yon sa akin.“Turn around,” nakangiti kong sabi.Kumindat muna siya sa akin
Margaux“Sugar,” tawag niya sa akin, malambing at may bahid ng paglalambing. Nakayapos ako sa kanya, nakasiksik sa kanyang dibdib, ramdam ko ang init ng kanyang katawan na parang kumot sa malamig na gabi. Nagtaas ako ng tingin, hinayaang mahulog sa malamlam niyang mga mata.“Hmm?” tugon ko na tila inaantok pero ang sa totoo ay nasasarapan lang ako sa ayos namin ngayon. Kapag ganito ay mukhang sisikapin ko ang manatiling gising kahit na gaano pa ako kaantok kung sakali.“Can you sleep here tonight?” tanong niya, may bahagyang pag-aalinlangan sa tinig. “I miss you so much at gusto kong makabawi sa mga araw na hindi kita nakita.”Napasinghap ako nang marinig iyon. Alam kong totoo ang sinasabi niya, pero hindi ko maiwasang sumimangot ng maalala ko na ang tagal nga niya sa Germany at namiss ko rin siya ng sobra dahil hindi man lang siya gumawa ng paraan para magkausap kami. Ako pa ba ang dapat na kumilos noong mga panahon na 'yon?“Sa sobrang pagkamiss mo, ni hindi mo ako ginawang i-text o