Baka iba ang kumain sayo ha... Wahahaha..
Margaux“Hindi ko alam na may kasama pala tayo,” sabi ko ng makaupo na ako. Hindi ako mapakali dahil ramdam ko ang bawat titig niya sa akin.“Nakasabay namin siya ng Dad mo pagpasok. Ginutom na raw siya kaya naisipan niyang huminto dito at mag-isa lang siya kaya niyaya na namin,” mahabang paniwala ni Mommy.Naniniwala ako sa sinasabi ng aking ina, pero sa dahilan na ginamit ng lalaking katabi ko ngayon, mukhang hindi. Grabe naman coincidence ito! Pakiramdam ko ay sinadya niya ang mga pangyayaring lagi siyang present lalo na kung ang nakangisi niyang mukha ang sasalubong sa akin.“Mr. Pinto, if your daughter is uncomfortable with me around ay pwede naman akong lumipat ng ibang table.” Sus pasabi sabi pa ng ganon, if I know nagpapaawa lang siya sa mga magulang ko.“Pagpasensyahan mo na at ganyan talaga ang anak namin na yan. Bukod sa hindi siya sanay talaga na may kasabay na ibang tao ay hindi rin namin maalis sa kanya ang maging alangan sayo dahil nga sa tiyuhin ka ng lalaking ‘yon,” s
MargauxNaging mapangahas na ang lalaking ito. Habang feeling uncomfortable na ako at natatakot dahil baka mapansin na nila Mommy ang ginagawa niya ay nakangisi pa siya sa akin.“It's okay Mr. Pinto. Baka talagang natuyuan ng lalamunan si Su– I mean, Margaux.”Lintik talaga! Ang akala ko ay tagang bibigkasin niya ang salitang “sugar”. Kapag nagkataon ay baka naibuga ko sa mukha niya ang lahat ng tubig na kakainom ko lang.“Okay ka na ba, Margaux?” tanong pa ng h*******k na lalaki.“Opo, Tito.” Naningkit ang kanyang mga mata dahil sa naging tugon ko. So, ayaw niyang tawagin ko siyang ganon? Pwes, humanda siya.Hindi naman na niya ako pinatulan at naramdaman ko ng nagretreat ang kanyang kamay sa mula sa ilalim ng aking palda.“I was meaning to ask you this, Mr. Pinto. Since kumpleto ang pamilya niyo dito, pwede ko bang malaman if you are willing to do business with me?”Nagkatinginan sila Mommy at Daddy sa tanong na yon ng lalaki. I know na gusto talaga nilang mangyari ‘yon at ‘yon din a
Margaux“Okay ka lang ba, anak?” tanong ni Mommy ng makaupo na siya. Sabay na sila ni Dad na nakabalik sa amin.“Yes, Mi. Bakit po?” patay malisya kong tanong.“Para lang kasing– wala naman.” Nginitian ko siya para hindi na siya mag-alala pa. Malaya akong makipag-usap sa kanila dahil si Draco naman ang nagpunta sa restroom.Pakiramdam ko ay sumasakit ang ulo ko dahil sa naging desisyon ko. Pero ayaw kong ma-disappoint ang aking mga magulang.Hindi na rin naman masama si Draco. Mayaman, gwapo at mukhang matalino. Yun nga lang, may edad na.Hindi ko alam kung ilang taon na siya. Wala naman akong mapagtatanungan at nakakahiya naman tanungin din siya.Basta kapatid siya ni Tito Dennis at tiyuhin ni Sam kaya alam ko na matanda na siya.“Morgana, ano sa palagay mo ang offer ni Draco?” tanong ni Dad sa aking ina. Pangalan lang talaga ang tawagan nila sa isa't isa kaya naman nakokornihan ako sa “sugar” at “cupcake” namin ni Draco. Ano ba ang nakain niya at naisip ang bagay na yon? At ano rin a
MargauxTwo days after ng dinner na yon ay lagi na akong tinetext ni Draco at hindi pwedeng hindi ko siya reply-an lalo na kung ang tanong ay kung nasaan ako. Naiinis ako dahil ang mga magulang ko ay hindi ako tinatanong ng ganon dahil kusa naman akong nagsasabi at nagpapaalam.Although hindi ko gusto na gawin sa kanya ang ganon ay parang nakakaasar pa rin na kailangan kong magreply sa kanya. Hindi ko naman siya kaano-ano.“Come to my condo, let’s talk about us.” Titig na titig ako sa cellphone ko habang inuulit-ulit ko ang pagbasa ng text ng manyak na Draco na ‘yon.“Reply, Sugar.” Utos yon. Sigurado ako.Wala akong nagawa kung hindi ang tumipa sa aking cellphone.“K.” Isinilid ko na ang cellphone sa aking bag at tsaka nagpatuloy na sa paglakad papunta sa aking klase. Ang aga aga ay text pa niya ang makikita ko.Naiinis ako ng maalala ko kung paano niya sabihin sa aking mga magulang na ako daw ang date niya sa party ng Alegre Construction eh wala naman siyang sinabi. Sinamantala niya
MargauxNasa condo na kami at magkaharap. Nauna siyang umupo kaya sa katapat na sofa ako pumwesto. Naglabanan kami ng titigan at wala akong balak magpatalo.“Get that folder at basahin mo ang content.”“Please…” sabi ko at alam kong naintindihan niya ang ibig kong sabihin.“I don't beg, Sugar.”“Hindi pag beg yon, sign na nakikisuyo din yon.”“Hindi ako nakikisuyo. That's our contract kaya kailangan mo talagang basahin,” tugon niya kaya dinampot ko na ang folder na nasa center table. “I will beg kapag close na tayo.”“Sus, kinain na at lahat ang pearly shell ko hindi pa close.” Bulong lang ang pagkakasabi ko non dahil para sa sarili ko lang din yon talaga. At wala akong intention na iparinig sa kanya.Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi sa sarili ko yon. Siguro ay dahil nakakainis na malaman na kung ano ano na ang ginawa namin sa ibabaw ng kama ay may pa hindi close pa kaming nalalaman ito.“When you suck my dick, ‘yon close na tayo.”Agad na lumipad ang tingin ko sa kanya at kung p
Margaux“Pinayagan ko ang mga conditions mo, paano naman ang sa akin?” tanong ko.“You have signed already. Wala na tayong dapat pang pag-usapan.” Ngiting ngiti ang moklong kaya mas lalo akong nanggigil sa inis. Kanina lang ay hindi ako mapalagay sa pagbabago ng kanyang expression, pero ngayon, hay naku, ewan!“Ang selfish mo!”“Hindi ko kasalanan na pumirma ka ng hindi sinisiguro ang kapakanan mo. Bakit mo ko sinisisi sa sarili mong kapabayaan?”“Draco!” asar ko ng sabi. Nawala ang ngiti niya sa mga labi kaya medyo kinabahan ako. Mayaman siya at may pangalan na rin na iniingatan hindi lamang dito sa bansa pati na rin sa kung hanggang saan nakakarating ang mga sasakyan niya. Hindi naman niya siguro ako sasaktan or gagawan ng hindi maganda, right?“Hindi mo kailangan magalit sa akin. Why not use your charm? Malay mo, mapapayag mo akong pakinggan ka.”Ano yon?Ano ang gusto niyang mangyari, akitin ko siya?No way!“You know what, fine. Kung ayaw mo, huwag. Hindi ako luluhod sayo para mag
MargauxHinalikan niya ako at tinugon ko naman siya ulit. Nakakaliyo at ang sarap sa pakiramdam. Dama kong sabik na sabik pa rin siya kahit na katatapos lang namin non. Ganito ba ang damdamin na lagi niyang bubuhayin sa akin?Nananabik at natutukso?“Do we have a deal?” tanong niya ng tumigil na kami. Seryoso ang kanyang mukha pero hindi naman nakakatakot. Parang gusto lang niya masiguro na maayos na ang aming usapan.Umatras ako ng isang hakbang upang bahagyang mapalayo sa kanya at hinayaan niya naman ako.“Ayaw kong malaman ng mga magulang ko ang tungkol sa atin.”“Why not just tell them na boyfriend mo ako?”“Ano?” bulalas ko.“Why? Ayaw mo?” tanong niya.“I don’t like you,” sagot ko sabay yuko. Mahina lang ang pagkakasabi ko pero sigurado akong narinig niya. Matalas ang tenga niya, kanina nga umabot pa rin sa pandinig niya ang sinabi ko kahit halos bulong ko na sa sarili ko eh.“Are you still thinking na magkakabalikan pa kayo ni Samuel?” tanong niya sa mababang tono pero halata an
MargauxNalaman ko na ang party palang sinasabi ni Draco ay medyo matagal pa. Isang buwan pa to be exact. May kailangan daw siyang ayusin pa sa kumpanya na siya na rin daw ang mamamahala.Hindi ko alam kung bakit sinasabi pa niya sa akin ang mga bagay na ‘yon habang kumakain dahil wala naman akong paki doon. Pero siguro para may mapag-usapan lang.Nang matapos kami sa pagkain ay nagpahinga lang kami saglit at hinayaan na rin niya akong makauwi. Ihahatid daw niya ako pero tinanggihan ko na. Buti na lang at hindi na rin siya nagpilit pa pero ibi-nook niya ako ng sasakyan.Hinatid pa niya ako hanggang sa ibaba ng building at nanatili doon hanggang sa makasakay ako sa sasakyan.Pag-uwi ko sa bahay ay pinag-isipan ko ng mabuti ang naging pag-uusap namin.Ang naging dating ay parang kami na hindi. Alam mo yon, ano ba ang eksaktong term para sa relasyon namin?Hindi naman friends with benefits na peg dahil hindi naman kami friends at mas lalong ayaw niya may iba ako. So, hindi ako malaya.Exc
DracoIlang araw ko nang hindi nakikita ng personal ang aking Sugar, at sa totoo lang, naiinis na ako. Hindi pa kasi umaalis ng bansa si Chiara, at sa tuwina, lagi siyang nakabuntot sa akin.Pakiramdam ko ay wala akong kalayaan, lalo na’t hindi ko magawang makita o makausap ng maayos si Margaux. Nag-aalala na rin ako, hindi ko kasi alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya nang hindi siya magagalit o mag-iisip ng kung anu-ano ang pananatili ng kaibigan ko dito sa bansa hanggang ngayon.“Draco, what do you think of this?” tanong ni Chiara, hawak ang brochure ng isang condominium complex. Nakaupo siya sa tapat ng aking desk dito sa DZ Construction, waring hinihintay ang aking opinyon.“I don’t know, Chiara.” Hindi ko inalis ang tingin ko sa folder na nasa harapan ko, isang report mula kay Kuya Dennis tungkol sa financial status ng kumpanya noong Alegre Construction pa ito. Mas importante ito kaysa sa kung anumang gusto niyang ipakita.“How would you know when you’re not looking?” reklamo
MargauxMasaya at puno ng kulay ang bawat araw ko. Para bang may bagong sigla ang mundo, isang ningning na hindi ko noon napapansin. Lahat ng ito, dahil kay Draco.Araw-araw, hindi nawawala ang kanyang mensahe. Minsan isang simpleng, "Good morning, Sugar," na tila isang mainit na halik sa aking noo, sapat na upang magdala ng ngiti sa aking mukha hanggang sa paglubog ng araw.Minsan naman, mahahabang kwento ang ipinapadala niya, mga random na bagay na nagpapaalala raw sa kanya sa akin. Parang kahit saan siya mapunta, kahit anong gawin niya, ako ang laman ng isip niya.At sa tuwing magkausap kami sa video call bago matulog, ang boses niya, kahit nasa kabilang linya lamang ay tila yakap na bumabalot sa akin ng kakaibang kapanatagan.Yung mga "I fvcking miss you" na text message niya ay nagbibigay ng kakaibang kilig sa akin. Kasunod ang pag-alala sa mga araw na nagsolo kami sa kanyang condo at sa bago naming bahay.Bago naming bahay. Kinilig talaga ako doon. Hindi pa man kami kasal ay kasa
Margaux“Bruha ka!” nanlalaki ang mga matang sabi ni Yvonne ng makita niya ako sa school. Hindi talaga ako nagpakita sa kanya before magsimula ang klase pero heto siya at saktong kalalabas lang ng aming teacher ay pumasok na sa aming classroom.“Bakit?” patay malisya kong tanong.“Huwag mo akong ma-bakit-bakit na babae ka. Sabihin mo, sino ang kasama mo nung Friday night? Bakit mo ako kailangan kuntsabain about your parents?”Inaasahan ko naman na ito. At sure ako na hindi siya titigil hangga’t hindi niya nakukuha ang sagot na gusto niya.“Let’s go sa labas at magkape.”“Ano? Tanghaling tapat, kape?” bulalas ko. Lunchtime kasi sana namin, ano ang naisip ng bruhang ito at kape pa talaga ang in-offer sa akin?“Tinignan ko lang kung nasa tamang pag-iisip ka pa. Since nasa wisyo ka naman pala, ibig sabihin ay masasagot mo ng tama ang mga katanungan ko.”Natawa na lang ako sa sinabi niya at tsaka ako tumayo mula sa aking upuan. Dinampot ang aking bag at isinukbit iyon sa aking balikat.“Let
MargauxNa-touch ako sa sinabi ni Draco. Hindi ko napigilan ang mahulog na naman sa kanya.Bakit ganon? Bakit siya ang kailangang magparamdam sa akin ng ganito? Naiyapos ko sa kanya ng mahigpit ang aking mga braso habang bumababa kami ng hagdanan at buhat buhat ako.Iniupo niya ako sa upuan pagdating namin sa dining area. Nakahain na at kakain na lang kami. Pakiramdam ko ay isa akong prinsesa na pinagsisilbihan.Pero teka, bakit prinsesa? Siya ang hari kaya dapat ako ang reyna! Tama, isa akong reyna na pinagsisilbihan ng aking hari. Ng gwapo at mapagmahal kong hari.“Ang dami mong damit doon, why my polo?” tanong niya ng nakaupo na kami at nilalagyan ng karne ang aming pinnggan. “At bakit hindi ka nag-underwear?”Mahihiya sana ako pero parang wala naman na sa akin ang tanong niya na ‘yon. Nginitian ko siya at tinugon.“Ang akala ko ay tayo lang ang nandito so I feel comfortable. Hindi ba okay yon?”“Okay na okay, Sugar.” Ang bilis ng naging pagtugon niya kahit na nga naghihiwa pa siya
DracoPinanood ko kung paano tila batang nagmamaktol na ipinagpag ni Margaux ang kanyang mga paa. Akala mo ay isang sirenang malayang lumalangoy sa ilalim ng dagat. Nakadapa pa rin siya sa kama, ang polo kong suot niya ay lumilis nang bahagya, nagbigay ng mas matinding tukso sa harapan ko.“Fuck!” hindi ko napigilang ibulalas, bahagyang napalunok sa eksenang bumungad sa akin.Napalingon siya sa akin, ang inosenteng tingin niya ay parang hindi siya aware sa epekto niya sa akin. At mas lalo lang akong napamura nang lalo pang lumihis ang tela, bumuyangyang ang maputi niyang balat na lalong nagpainit sa akin.Napailing ako at mabilis na lumapit. Hindi ko kayang magpigil kapag ganito siya sa harapan ko. Bago pa siya makabangon, nasa harapan na niya ako, kitang-kita ko kung paano siya napatingala sa akin habang nakatukod ang kanyang dalawang kamay sa kama.Hindi ko na pinagtagal pa at agad ko siyang binuhat, hinapit palapit sa akin. Ramdam ko ang kaunting pagkabigla niya, ngunit sa isang igl
DracoHindi ko alam kung talagang mapapanindigan ko ang sinabi kong matutulog lang kami. Napakamapanukso niya kasi at shit, gusto ko ‘yung side niyang ‘yon.‘Yung mga tingin niyang parang hinahamon akong kalimutan ang sarili kong salita, ‘yung mga kilos niyang tila sinasadya pero alam kong hindi… o baka nga sinasadya niya talaga?Damn it.Agad akong bumaba at dumiretso sa kusina, pilit na ibinabalik ang atensyon ko sa pagkain. Hindi ko naman sinasadya, pero kagabi, wala akong magawa kaya naisipan kong mag-marinate ng beef para sa Sauerbraten. Ngayon, iihaw ko na lang iyon. Mabuti na lang at may potato dumplings na rin ako kaya hindi na ako matatagalan sa paghahanda.Pero kahit anong gawin kong pagtuon sa pagluluto, hindi pa rin mawala sa isip ko ang aking Sugar. Napailing ako habang binubuksan ang griller, nababaliw na ba ako? Lalo na’t alam kong naliligo siya sa itaas, at ang imahe niyang walang saplot ay tila demonyong bumubulong sa akin na iwan ang ginagawa ko.Malamang, basa na ang
MargauxYumuko ako para tignan ang aking paa at hindi ko napigilan ang isang munting ngiti na sumilay sa aking mga labi ng mapansin ang lilac na tsinelas na suot ko. Ang lambot nito sa ilalim ng aking mga talampakan, para bang dinuduyan ako sa bawat hakbang. Isang kilig na hindi ko maipaliwanag ang gumapang sa aking puso. Ganito pala ang pakiramdam na mapahalagahan, ang matanggap ang kapalit ng damdaming ibinibigay mo.Napatingala ako, saka dahan-dahang lumakad patungo sa walk-in closet na tinutukoy ni Draco. Halata sa kilos niya na gusto na niyang makalayo sa akin ng iwan ako kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagnanasa para sa akin.Napangiti ako nang bahagya, hindi ako makapaniwala na kahit halata na ang pang-aakit ko sa kanya, pilit pa rin niyang pinipigilan ang sarili.Sige na nga, hayaan ko ng parusahan niya ang kanyang sarili. At least alam niyang napabayaan niya ako sa loob ng kung ilang araw na nasa Germany siya.Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang napakaluwag na wal
Margaux“Come.” Iniumang ni Draco ang kanyang kamay nang tumayo siya mula sa sofa. Nagdalawang-isip ako sandali bago ko iyon hinawakan, at sa isang iglap, itinayo niya ako. Nagtaka ako kung bakit.“Piggyback or bridal style?” tanong niya, nakataas ang isang kilay.Kumunot ang noo ko dahil hindi ko agad naintindihan ang ibig niyang sabihin.“Come on, Sugar,” aniya, tinatapik ang sarili niyang balikat. “I’ll carry you paakyat para makapagpalit ka ng damit. Nandoon din ang slippers mo, at ayaw kong maglakad ka nang nakayapak sa malamig na sahig. Kaya mamili ka na kung paano mo gustong buhatin kita.”Napatitig ako sa kanya bago napayuko sa suot kong damit. Napangiti ako. Noon, sa tuwing nakakapanood ako ng piggyback rides sa KDrama, iniisip kong kaartehan at ka-OA-yan lang iyon.Pero ngayon, biglang nag-iba ang pananaw ko. Siguro kasi si Sam ang boyfriend ko noon, at alam kong hindi niya kayang gawin ang bagay na 'yon sa akin.“Turn around,” nakangiti kong sabi.Kumindat muna siya sa akin
Margaux“Sugar,” tawag niya sa akin, malambing at may bahid ng paglalambing. Nakayapos ako sa kanya, nakasiksik sa kanyang dibdib, ramdam ko ang init ng kanyang katawan na parang kumot sa malamig na gabi. Nagtaas ako ng tingin, hinayaang mahulog sa malamlam niyang mga mata.“Hmm?” tugon ko na tila inaantok pero ang sa totoo ay nasasarapan lang ako sa ayos namin ngayon. Kapag ganito ay mukhang sisikapin ko ang manatiling gising kahit na gaano pa ako kaantok kung sakali.“Can you sleep here tonight?” tanong niya, may bahagyang pag-aalinlangan sa tinig. “I miss you so much at gusto kong makabawi sa mga araw na hindi kita nakita.”Napasinghap ako nang marinig iyon. Alam kong totoo ang sinasabi niya, pero hindi ko maiwasang sumimangot ng maalala ko na ang tagal nga niya sa Germany at namiss ko rin siya ng sobra dahil hindi man lang siya gumawa ng paraan para magkausap kami. Ako pa ba ang dapat na kumilos noong mga panahon na 'yon?“Sa sobrang pagkamiss mo, ni hindi mo ako ginawang i-text o