"Sigurado ka na ba sa gusto mong gawin?"
Hindi ko maiwasan na makaramdam ng sobrang kaba habang nakatingin ako kay Damien. Abala siya sa pagsusuot ng kulay puting long sleeve polo."Gusto ko? Why? Hindi mo ba gusto ito?"Napabuntung- hininga ako pagkatapos kong marinig ang tanong niya na iyon."Syempre, gusto ko. Matagal na natin itong gusto at pinaplano, 'di ba?" sabi ko.Yes, I want it. So much. The moment na magkita kami sa unang pagkakataon, alam na namin na mahihirapan na kami once na kailanganin naming maghiwalay ulit.Dalawang linggo lang kaming nagsama pero... nasanay na agad ako na siya 'yung kasama ko lagi. I love the way how he made me feel comfortable as always. I love being with him. Always.That's when our plan started. Napag- usapan at napagdesisyunan namin pareho na magpakasal kapag tumuntong na kami sa legal na edad. And that's eighteen, yes.At ngayon nga ang araw na mangyayari na ang pinaka hihintay namin. We will be married only few hours left. Ilang sandali na lang at magiging isa na kami. Not just officialy. But also legally.Ginusto namin na maikasal na agad hindi dahil gusto na naming magkapamilya. Pumayag kami parehas na magpakasal dahil sa maraming bagay. We want to live in the same house without others judging us.Pareho kasi kaming independent. That's why we both agreed na magsama na lang kami sa iisang bahay as we both reach for our dreams. Together."Are you ready, love?" malambing na tanong niya.Kasabay noon ay naramdaman ko ang marahang pagyakap niya sa bewang ko. He also put his chin on my shoulder."Ilang oras na lang, magiging Mrs. Nivera ka na. Legally."Napangiti ako."Oo nga. Ilang oras na lang, pwede na kita under- in." pagbibiro ko.Tumawa siya."You can't!" malakas na sabi niya.And then we laugh again.Pero napahinto ako nang mapansin ko ang unti- unting pag seryoso ng mukha ni Damien."B- bakit? May... problema ba?" nagtataka at nag- aalalang tanong ko."Nothing. I'm just excited. Hindi lang ako makapaniwala na mangyayari ito." nakangiting sabi niya. He even reach for my cheek."Akin ang hindi mo mapaniwalaan? Na makakasal ka na sa isang masungit, war freak, madaldal, at-""You, shut up. Hindi iyon." agad na putol niya sa sasabihin ko.Tumawa na lang ako ng marahan at hindi na nagsalita pa.Tahimik ko na lang na ipinagpatuloy ang paglalagay ng manipis na make up sa mukha ko.At nang matapos na ako ay agad na akong tumayo.I smiled as I turn my face to him."Tara na?" pagyayaya ko.Ilang sandali din na hindi siya kumibo. Tulala lang siya habang nakatitig sa akin."L- love? Ano'ng problema---?""Kanina ka pa, love. You kept asking me kung anong problema. Paano kung sabihin ko sa iyo na ikaw? Ikaw 'yung problema ko?"Hindi ako nasagot."Love---""Bakit kasi sobrang ganda mo? What potion did you use to make me go insane like this?" animo' y naiinis na sabi niya.Doon na ako tuluyang napaluha."Heh! Ang lakas mo mang uto!" singhal ko."Ikaw kasi. Huwag ka na umiyak. You're just ruining your make up." saway niya.Lumapit siya sa akin at dahan- dahang pinunasan ang luha ko gamit ang isang piraso ng tissue. He's making sure that my make up won't fade and turn my face into a complete mess."There. Huwag ka na umiyak ulit, okay? Save your tears for tonight. Dahil sigurado akong mapapaiyak ka sa magkahalong sakit at sarap-""Love...!" nanlalaki ang mga matang saad ko.Tumawa lang siya at hindi na nagsalita pa.Inalalayan niya na ako hanggang sa makalabas kami parehas.Habang nasa sasakyan kami ay hindi ko mapigilan na mapangiti. I also let out a deep sigh. A relieved sigh caused by happiness and so much glee.I can't wait to be Mrs. Damien Nivera...CELESTINE'S P. O. VKuyom ang mga kamay ko habang nakatitig sa walang emosyong mukha ng lalaki na nakaupo sa kabilang panig kung nasaan kami. Mahahalata mo sa mukha niya na hindi siya nakakaramdam ng kahit man lang katiting na pag aalala. Despite the fact na dapat, sa mga pagkakataong ito pa lang ay nanginginig na ang isang normal na taong alam pa ang salitang "takot".But in the case of Jonas? He must be insane! He must be so much more than being out of his mind.Imbis kasi na kakitaan ko siya ng takot at pag aalala ay wala. He's just sitting there, waiting for the judgment as if he was just waiting for a cup of hot tea. Pangisi- ngisi pa siya.And that, made me feel more furious.Kung sa tingin mo, mananalo ka na naman sa kasong ito, hunghang ka, nagkakamali ka na. I'll make sure that every side of this court will be on our favor. Hinding- hindi ko na hahayaan na mabaluktot mo pa ulit ang batas!"Mr. Fuentes said that he was on his mother's house when the incident took place. And hi
CELESTINE'S P. O. VMatapos ng huling katagang binitawan ni Tita Carmen ay napuno ng tunog ng panangis ang apat na sulok ng korte. It was Ynna's mother.Hindi ko na rin napigilan ang pagtulo ng luha ko.I was just happy because finally, nararamdaman ko na na malapit na kami sa katotohanan. We are so near in getting the justice for Ynna's death.Hindi pa man ay masaya na ako sa nakikita kong progress sa kasong ito na hawak ko.Pero ang ngiti na nasa labi ko ay unti- unting naglaho nang mapagtanto ko na nasa kabilang dako na pala si Mrs. Santiago, ang ina ni Ynna. She was trying her very best to reach for Jonas. And she is so furious that she might cut Jonas down to death."Order of the court!" awat naman ng judge sabay pukpok ng malyete upang matigil na ang ingay at komosyon.Doon na ako tumayo para lapitan si Mrs. Santiago at pakalmahin ito.Hindi naman ako nabigo dahil unti- unti naman itong kumalma ngunit patuloy pa rin sa pag iyak."Again, Mrs. Fuentes, please continue." udyok muli
CELESTINE'S P. O. VToday is really a tiring day! Hectic and busy, yet happy. Sobrang daming nangyari sa loob lang ng araw na ito. Sobrang daming nangyari, hindi lang sa akin kundi maging sa mga taong nasa paligid ko."Kamusta ka naman? I heard, naisara na finally ang kaso ni Ynna Santiago. That's too controversial. And to tell you honestly, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ikaw ang humawak at nagpanalo ng kasong iyon!"Napailing na lang ako at napangiti pagkarinig ko sa sunud- sunod na komento na iyon ni CJ. She's Christine Jiezel Bautista, but I use to call her 'CJ' for short. She's my best friend since I'm fourteen years old and she's fifteen. Sabay rin kaming nangarap na maging abogado. Iyon nga lang, ako lang ang pinalad na makapagtuloy sa pangarap na iyon. While she? She landed being a registered nurse, na hindi naman masama dahil magandang propesyon din naman iyon. To add na iyon naman talaga ang pangarap niya bago niya napagpasiyahan na gustuhin ang law."Gr
CELESTINE'S P. O. VHindi ko maiwasang makaramdam ng magkahalong lungkot at galit habang tinitingnan ang mga files na laman ng envelope na matatanggap ko kani-kanina lang.Naglalaman iyon ng isang flash drive, mga larawan ng magulong Crime scene, at iba pang mga larawan na nagpapakita ng isang babaeng tadtad ng mga pasa at galos sa katawan— isang literal na patunay at simbulo ng kung anumang brutal na pagpapahirap ang dinanas nito.Ang flash drive na kasama sa envelope ay naglalaman ng ilang mga video ng pagpapahirap sa babaeng biktima. Hindi ko na nga natapos iyon dahil hindi ko na talaga kayang sikmurain pa iyon.Lumaki akong mahilig sa mga horror movies at true-to-life crime documentaries. Pero ang tulad ng laman ng flash drive na literal at lantarang brutal na pagpapahirap ay hindi ko na kaya pang tunghayan.Kamakailan lang ay umugong ang usap-usapan ukol sa babae umano na natagpuang nakasilid ang kalahati ng katawan sa drum na puno ng semento. Nakita raw iyon sa isang bakanteng l
CELESTINE'S P. O. VIsang oras na halos o mahigit ang lumipas mula nang matapos ang pag-uusap namin ni Attorney Toledo sa cafeteria pero lahat ng pinag-usapan namin ay parang sirang plaka pa rin na paulit-ulit sa pagtakbo sa utak ko."Bakit ako?”Tanging iyon lang ang mga salita na nasambit ko matapos niyang sabihin na may posblibilidad ngang ako ang gawing representative ng kasong iyon ni Madel Duran.I want to take a part to that case's success. Pero hindi sa ganitong paraan. I mean, yes, pero kasi… ang hirap ipaliwanag."At bakit hindi pwedeng ikaw?” imbis na sagutin ako ay balik-tanong niya lang.Hindi ako agad na nakasagot. Bakit nga ba hindi pwedeng ako?Ginawa kong dahilan sa kanya ang sinabi niya na beterano at batikang abogado raw ang malamang na kukuhanin."And I am not veteran enough. Kung tutuusin nga ay baguhan pa lang din ako dahil isang taon pa lang ako sa propesiyon ko—”"But that's what the management wants. May tiwala kami sa iyo dahil alam naming kaya mo. And we're
CELESTINE'S P. O. VBalak ko na lang sanang ipagwalang bahagi ang mga paghikbi ng driver, pero may kung ano ang nagsasabi sa akin na mag-usisa.Siguro ay inaalala ko lang ang kaligtasan ko. Riding a vehicle with a distracted and crying driver is a clear sign and might be a reason for a fatal accident."M-Manong, ayos lang po ba kayo? Pwede po kayong huminto muna kung hindi niyo na kaya—”"A-Ayos lang ho ako, Ma'am. Pasensiya na.”Muli ay nanatili akong tahimik.Ramdam na ramdam ko ang pagkaumid ng dila ko na halos parang nalunok ko ito at bumara pa sa lalamunan ko.At sa mga pagkakataon na ito ay hindi ko na pinagtutuunan pa ng masyadong pansin ang posibleng kalagyan ko. Ang mas inaalala ko ngayon ay ang dinadala ng driver at ang rason sa likod ng mga paghikbi niyang iyon.Pero gustuhin ko mang magtanong ay hindi ko magawa. Alam kong wala ako sa lugar para mag-usisa."Ma'am, kung hindi ho makakaistorbo sa iyo, pwede ho ba kitang makakwentuhan lang saglit?” sa gulat ko ay sambit ng dri
CELESTINE’S P.O.VHatinggabi na nang makauwi ako sa tinitirahan ko mula sa bahay ni Tita Carmen. Kahit papaano ay masasabi ko na rin naman na magaan na ang pakiramdam ko matapos ang mahaba-haba naming pag-uusap. She have me several pieces of advice, too. Na kahit papaano ay malaki ang naitulong para mapayapa ang kalooban ko.Unang bumungad sa akin pag-uwi ay ang nakabukas nang pinto ng bahay ko. Well, not totally nakabukas. What I mean is hindi iyon naka-lock.Kinabahan pa ako, naghanda pa nga ako sa posibleng bumungad sa akin na kung ano o kung sino na hindi ko nakikilala. But then, after seeing my sister peacefully sleeping in my bed, I breath a sigh of relief.Ginising ko na lang siya at binungangaan sa kung bakit hinahayaan niya na hindi naka-lock ang pintuan ng bahay gayong mag isa lang ito roon.“Paano kung biglang may magtangka na pasukin itong bahay, ha? Magnanakaw, o ‘di kaya ay rapist! Mag isa ka lang dito, Jela. Walang tutulong sa iyo at walang makakarinig sa iyo kahit na
CELESTINE’S P.O.VSa kabila ng ginawang pagsalungat at pagsigaw sa akin ng kapatid ko ay hindi ko magawang magalit sa kanya. I know, kapakanan ko lang din ang iniisip niya. Na nagawa at nasabi niya lang ang mga bagay na iyon dahil nag aalala siya sa akin.But I have to show her and assure her na walang hindi magandang mangyayari sa akin.Kaya imbis na sabayan pa ang emosyon niya ay dahan-dahan na lang akong umupo sa tabi niya. Kinuha ko rin at hinawakan ang dalawang kamay niya tsaka ako huminga ng malalim bago ko sinimulang kausapin siya sa mababa at mahinahong tinig.“Jela, you have to understand that it is my job now. Parte na ito ng buhay ko. Tsaka hindi naman ibig sabihin na tinanggap kong hawakan ang kasong iyon ay hahayaan ko na lang ang sarili ko na mapahamak, eh. Tsaka hindi naman ako mag isa na lalaban doon. I have my workmates and the whole firm guiding me. Alam ko na sisiguruhin nila ang kaligtasan ko. They won’t let me down and they won’t let anything bad happen to me. Oka
15 years later... "Grabe naman po pala iyong nangyari kila Mama at Papa. I still hope na sana, nawala lang sila. That they eventually survived the fall. 'Tapos may nakakita sa kanila at kumupkop. Then they'll come back for me. For us." Iyon na lang ang nasabi ni Chlyd Dale Nivera. Siya ang anak na naiwan nina Damien at Celestine. And after that accident, he was left with no one aside from her aunt, Jela; sa best friend ng mama niya na si CJ, sa best friend din ng ama niya na si Jeremiah, which eventually ended up as couple; at ni Tita Carmen na hanggang ngayon ay malakas na malakas pa rin kasama ang anak nitong si Jonas. Nasa sementeryo sila nang mga oras na iyon. They are celebrating both the fifteenth second wedding anniversary of the two and sadly, their fifteenth death anniversary. "Pero wala man sila sa tabi mo, lagi mo sanang aalalahanin kung gaano ka kamahal ng mama at papa mo. You are their first and last born. Wala kang kahati sa pagmamahal nila, Dale. They loved you with
After 3 months... CELESTINE'S P.O.V Tatlong buwan na ang lumipas at hanggang ngayon ay halos hindi pa rin nagsi sink in sa akin ang lahat. Parang kailan lang, eighteen years old ako nang ikasal kay Damien. But then, we broke up--- no, I left. Iniwan ko siya nang dahil lang sa misunderstandings at pagkasobrang assuming ko. I assumed so much in the wrong way that I left him. Then I became a lawyer. Yeah, that pain from our pars played a vital role in giving me so much strength. I became well known and popular. Hanggang sa nadapa ako. And I met him again. Several things happened. Sobrang bilis na namalayan ko na lang na nahuhulog na ako sa kanya ulit. Then I learned I was pregnant. Damien pretended to be Elijah. He took care of me. Then eventually ay umamin din nang matapos akong manganak. We got married again just yesterday, and now we're up to his second condition--- ang umapila ulit sa korte para mabuksan ulit ang kaso ni Madel. And that's where we'll be resuming the story! Ng
DAMIEN'S P.O.V I really don't have any idea whether what I was about to do is right. Or... not? Pero base sa mga naging usapan namin ni Celestine sa marami nang pagkakataon ay mukhang tama naman ang magiging desisyon ko. "What if... What if your husband comes back into your life again? Are you... willing to accept him?" Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga iyon. Bigla ko na lang iyong sinabi nang hindi na pinag iisipan. A part of me is thankful because finally, I was able to utter those words. But a part of me is also worried and regretful. Lalo na nang makita ko na tila natigilan si Celestine malamang ay dahil sa tanong ko na iyon. "I will be more than willing. Iyon ay kung... babalik pa talaga siya." Ako naman ang natigilan. Fck. Totoo ba lahat ng iyon na narinig ko? Hindi ba ako nagkamali lang ng dinig? Damn! Sa narinig kong sagot sa kanya ay nabuhayan ako ng loob. Doon ko na rin naisip na samantalahin ang pagkakataon na tanungin siya. And maybe, it is really high ti
CELESTINE'S P.O.V It was already midnight when I felt something disturbing my stomach. Buong akala ko noong una ay gutom lang iyon. You know, the weird and usual pregnancy cravings. Kahit hirap na ay bumangon pa rin ako. I was planning to call Elijah so that I could be assisted with everything I have to do. But just as I was able to stood up, I froze. My water suddenly broke! Napasigaw na ako bunga ng gulat at pag alala. I even cried when I felt my baby getting quirky inside my tummy. I called for Elijah's name. "E-Elijah! C-Come here, p-please! M-Manganganak na yata a-ako... ah!" malakas na sigaw ko. It didn't last long and the door swung open. Then I saw him, Elijah, standing behind. Dali dali siyang lumapit sa akin at binuhat niya ako agad. Wala nang tanong tanong pa. "Come on! Relax! We'll be rushing to the hospital, okay?" anito. Sa kabila ng sakit ay tumango pa rin ako bilang sagot. He rushed downstairs carrying me. Then to the garage. Maingat niya akong inilapag sa
Damien'S P. O. VI couldn't be mistaken. Alam ko at sigurado ako na si Celestine nga ang nakita ko kani-kanina lang.Pero paano? Magkaibang-magkaiba sila ng babaeng iyon. Sa pisikal na anyo pa lang ay ang laki na ng pagkakasalungat nila.All that Celestine has is natural beauty. Kumpara sa babaeng iyon na bagama't manipis ay may bahid pa rin naman ng makeup ang mukha. Even the way they dress is just… different. Isa pa, alam kong hindi kayang mabuhay ni Celestine na wala ang malaki niyang salamin sa mga mata. Unlike that woman I just bumped into earlier.I admit, that woman is gorgeous, yes. But I must admit, too, that I like Celestine's natural style that her.Kaya kahit gaano pa kalakas at ulit-ulit na sabihin sa akin ng utak ko na baka si Celestine nga ang nakita ko kanina, isinisigaw naman ng isa pang bahagi niyon na imposible talagang mangyari iyon.Idagdag pa kasi ang paraan ng pagsasalita ng babaeng iyon kanina na kahit nakakatawa ang accent nito ay hindi naman ganoon ang panana
CELESTINE'S P. O. VNang halos dalawang oras na ang lumipas mula nang mag ikot-ikot ako dito sa park ay napagdesisyunan ko nang umuwi na lang.Ang boring din naman kasi kung mag-isa lang akong gagala-gala dito. Baka magmukha lang akong tanga at mapagtawanan pa ako.Kung sa Pinas ay sanay akong lumalakad mag-isa, dito ay hindi. Siguro, dahil nasanay ako na unang paglilibot ko pa lang dito ay kasama ko na sina CJ at Jeremiah— pero teka lang…Speaking of CJ and Jeremiah… sila ba ang dalawang iyon?!Napasinghap ako nang aksidente akong mapalingon sa pila ng bilihan ng ticket para sa mga gustong sumakay sa ferris-wheel. May dalawang tao kasi doon na magkasama, at kamukhang-kamukha talaga nina CJ at Jeremiah!Lalapitan ko sana sila para kumpirmahin kung sila nga ba ang mga kaibigan ko o kamukha lang, pero nagbago rin agad ang isip ko. Sa halip kasi na lapitan nga sila ay may naisip akong mas magandang ideya.Napangisi ako sa sarili ko dahil na rin sa mga pumapasok sa isip ko.Dahan-dahan ak
Damien'S P. O. VFuck? Tama ba ang pagkakarinig ko sa mga sinabi ng lokong kakambal ko na ito? He is getting married?!Hindi ko naiwasan na mapamura dahil doon."It's not the perfect time to joke, dude. I istorbo mo ba ako para lang pag-trip-an? Oh, come on!” hindi pa rin makapaniwala na saad ko.Hindi siya kumibo at nanatili lang na walang imik."I wish so, too, that I was just joking. Kung pwede lang maging biro ang bagay na iyon, sana nga ay ganoon na lang iyon.” mayamaya ay seryoso niyang saad.And right now, I must say that all I am seeing in his face is sadness. And uncertainty."Ano ba kasing nangyari? And why aren't you not happy that you're going to be married? I'm sure, matagal mo nang pinapangarap na lumagay sa tahimik. Tama ba ako?” sabi ko ulit."Yeah. Kahit noong mga bata pa lang tayo, alam kong alam mo na na isa talaga sa mga pangarap ko pagtanda ang makasal at magkaroon ng sarili kong maayos na pamilya. But that isn't the case here, Damien. I dreamt of being married, y
Jeremiah'S P. O. VAfter having a conversation with her, I immediately drive home to fetch CJ.Finally, umayon na sa akin ang pagkakataon.Hindi man planado at napaghandaan, at least, nangyari pa rin. And right now, I couldn't contain my happiness as I imagine what possible things can I do with her.Matagal- tagal ko na ring inaasam- asam na mangyari ito. And now, it is happening!Nang mapansin kong malapit na ako sa bahay ay inihinto ko na agad ang sasakyan ko. May kailangan lang akong ayusin.Tumapat ako sa salamin ng sasakyan ko para makita ang kabuuang ayos ng mukha ko. Baka kasi mamaya ay magulo pala ang buhok ko, o di kaya'y may malaking muta sa mga mata ko. Baka may bangas pa ako, at kung anu- ano pa. I want to make sure that I will look presentable to her, of course. I mean, oo nga at halos araw- araw naman na kaming nagkakausap at nakatira pa nga kami sa iisang bubong. But this time is different.I'll be having a sort of date with her. And that makes today extra different fro
TYLER'S P.O.VI couldn't contain my annoyance. Sa gitna kasi ng meeting ko ay bigla na lang tumawag si Georgina para lang sabihin na kailangan ko silang ilibre dahil may kailangan din daw kaming i- celebrate.I want to shout at her on the phone, but I didn't want it that much so. Dahil sa totoo ay gusto ko rin naman silang makita. Lalo na siya.Sinabi ko na lang na maghintay sila ng kahit isang oras dahil may kailangan pa akong tapusin. Buti na lang din at mahaba ang pasensiya ng kliyente ko na kausap ko ngayon. Dahil kung hindi ay mawawalan pa ako ng kliyente dahil lang sa pagtawag at pagpapalibre na iyon nina Georgina. Tss.Kaya pagkatapos na pagkatapos ng meeting ko ay agad ko nang tinawagan ang babaeng iyon. Nakalimutan ko kasing itanong kung saan ko sila susunduin.Bukod pala sa panlilibre ko ay may iba pa akong pakay kaya mabilis akong pumayag sa gusto nilang dalawa. At iyon ay ang sermunan si Celestine.Yeah, I will be scolding her so badly! Kung bakit hindi na naman niya sinip