CHAPTER 1

Ilang beses kong sinubukan huminga ng malalim bago pumasok sa loob ng building na ‘to. Kanina pa ‘ko kinakabahan. Pakiramdam ko ay lalabas na sa rib cage ko ang puso ko. Diretsyo sa lobby at front desk ang punta ko.

Habang inaabangan kong mawala ang mga tao sa harap ng front desk officer ay sinubukan kong alalahanin ang dahilan kung bakit ako nasa loob ng company ng isang business tycoon.

“You need to make sure na papayag s’ya sa kagustuhan natin Freya.” Lumingon ako kay Daddy ng sabihin nya iyon. Nasa harap kami ng hapag kainan.

“I’ll try,” ani ko bago isinubo ang paborito kong Sweet Potato Soufflé.

“You have to anak,” nakangiting wika ni Daddy.

Wala akong alam when it comes sa business. Aware ako na mahina ang utak ko, kaya nga hindi ako nakapag-patuloy sa college. Pero hindi mahina ang common sense ko para hindi malaman ang dahilan kung bakit ako ang ipapadala para kausapin ang lalaki na iyon. Babae ako at lalaki s’ya. My father is using me. Kilala ko ang lalaki na ‘yon. Sikat s’ya. May billboard kung saan-saan na parte ng Pilipinas.

At dahil I’m a spoiled kid, hindi ako tumutol. Kahit pa nga pinipilit ni Mama na ‘wag akong hayaan pumunta ay wala rin s’yang nagawa. This is my way para makabawi sa magulang ko. In 20 years of my life na pagiging inutil this is my time to shine.

Bumalik ang ulirat ko nang makita kong wala na kahit isang nakaharang sa front desk. Lumapit ako sa lalaking nakatayo roon.

“Yes Madam?” the front desk officer ask me.

“I’m here for Mr. De Burcá,” kampanteng sagot ko.

“Do you perhaps has any appointment Madam? Kailangan po kasi.”

Appointment? Ano ‘yon?

I almost cursed when I figured out what is ‘appointment’ is. Bakit ba hindi ako nagpa-appoint ng meeting?!

“Oh sorry! I thought my company hold an appointment already,” palusot ko na lang dahil ayukong mapahiya.

“Ano pong pangalan n’yo? I’ll check sa computer baka meron po,” tanong n’ya. Sinimulan na rin niyang i-scan ‘yong record book for guest list ata?

“Oh yeah please. I’m…” Hindi ko na naituloy pa ang aking sasabihin ng may bumoses sa likuran ko.

“She’s with me.”

Lumingon ako para silipin kung sino ito. And to my surprise I found my mortal enemy back in high school. Eizel Monique Alcantara, this bitch. Lumakad s’ya papunta sa front desk at kinausap ang lalaki.

Ilang minuto lang silang nag-usap at hinayaan na kami ng front desk officer na pumasok sa loob.

“You work here? Paano? Ang laking company nito,” sabi ko sa kaniya. Papunta na kami sa elevator.

She stop walking and liningon ako. “Masyado mo naman minamaliit ang kaaway mo. Why don’t you say thank you na lang.” At umirap pagkatapos.

She looks gorgeous by the way. Pero ayukong purihin s’ya, baka isipin n’ya nakakalamang na s’ya sa akin. Ang laki pa ng boobs at pwet n’ya. Parang ang swerte naman ng kung sinong makakahawak no’n.

“No for real. I wanna know how you got in here!” Sumiksik ako sa kaniya, nasa harap na kami ng elevator at hinihintay na lang ang pagbukas nito. “The number 1 media outlet in South East Asia. Paano ka nakapasok sa King Medusa?” I asked her.

Hindi n’ya ako pinansin kaya nga hanggang sa loob ng elevator ay tinatanong ko s’ya. Pareho lang kaming bobo kaya imposibleng makakapasok s’ya rito.

“Monique paano? May kapit ba? O nakipag-ano ka?” Alam kong walang preno ang bibig ko sa pagtatanong pero alam ko rin na walang pake ang babae na ‘to. Open s’ya pagdating sa mga ganoong bagay.

Imbes na sumagot ay sinimangutan n’ya lang ako. Nauna s’yang lumabas ng elevator at sinabing nasa 13th floor ang opisina ni Mr. De Burcá.

Nang makarating ako sa 13th floor ay halos mapasinghap ako sa ganda ng interior design ng floor na ito. May sariling front desk kung saan naka pwesto ang isang babae.

“Any appointment Madam?” the woman asked me while giving her most sincere smile.

I remember what Monique said. She told me about how I can get inside of this floor.

“I’m here for Mr. De Burcá,” I casually said. “Sinabihan ako ni Ms. Alcantara na papirmahan ‘to sa kaniya.” I saw how she raised one of her eyebrow, thinking maybe who am I?

May tinawagan s’ya sa telepono. At saktong pagkababa noon ay pinapasok n’ya ko sa pinaka-loob. Mas lalo akong namangha. A very huge place. Hindi ito ordinary floor. Isang malawak na bakanteng lugar at may chandeliers pa na nakasabit. Sa entrance nito naka pwesto ang dalawang mahabang couch at isang bilog na lamesa. Kapag nakatayo ka sa pwesto na ito ay makikita mo ang tatlong kwarto. Dalawang magkaharap at ang isa ay na sa centro.

“The center one is the Chairman office,” sabi ng babae. Ngumit ako sa kaniya at s’ya naman ay umalis na.

I roamed my eyes around. A gold and a mix of crystal blue is the shade they used.

I walk directly in the middle part. Ito raw ang opisina n’ya. Pero nabigla ako ng makalapit ako sa pwesto na iyon. It’s all a glass wall. Walang bintana at wala ring pintuan. May nakalagay lang na ‘Chairman Office’ sa gitnang parte. Nakaukit iyon, gawa sa kahoy at kakulay ng dagat. Nakakapagtaka lang dahil iyon dalawang office room naman ay may pinto.

Sinubukan kong umikot at baka nasa kabila ang pinto, pero wala talaga. Isa itong tinted shape like a cube room. Walang kahit ano. Bumalik ako sa center part. At dahil nga tinted ito ay nakita kong hulas na ang itsura ko. I need to look pretty! Agad kong kinuha ang make-up kit ko at naglagay ng face powder. Pagkatapos ay naglagay ulit ako ng mascara. And lastly, the lips, I need to make sure na mukhang katakamtakam ang labi ko.

Nasa kalagitnaan ako nang paglalagay ng lipstick nang biglang nawala ‘yong tinted glass wall. Napalitan ito ng isang tuxedo. Ilang beses akong kumurap para siguraduhing hindi ako nababaliw. At nang masiguro kong tuxedo nga ang nasa harapan ko ay unti-unti kong inangat ang paningin ko.

Isang lalaking nakakunot ang noo ang tumambad sa paningin ko. Wearing his business casual suit, Tezlan Rome De Burcá is looking at me like I am caught in stealing. I am now facing the man where the lion of the waters roam.