CHAPTER 3

Tama nga s’ya. It’s all a set up. Nakabalik na si Ellaira sa group n’ya but still I need to stay here. Hindi lang ‘yon ang issue ng mga artist namin. Mas mabuting may kapit kami sa media. Kaya nga kahit almost 1 week na ako rito na walang ginagawa ay hinahayaan ko na lang. Dumagdagdag pa ang mala-prinsesang trato nila sa ‘kin. Kumalat kasi na girlfriend daw ako Mr. De Burcá.

“You can go first Madam,” sabi ng isang lalaking empleyado. Nasa mini cafeteria ako ngayon ng company at lahat sila kulang na lang buhatin ako at luhuran.

Nauna na ‘ko kumuha ng lunch ko. Wala rin namang mangyayari kahit umayaw ako sa special treatment nila.

“Can I sit with you?” tanong ng isang lalaki. Tumango lang ako at tinuloy ang pagkain ko.

“You’re Ms. Villearen right?” Tumango ulit ako. “Rome girlfriend.” Umangat ako ng tingin sa kaniya. I don’t know din. Bakit hindi ko sila kino-correct? Hinahayaan ko lang.

“His my cousin.” Pagpapakilala n’ya.

“Good day po Sir!” I great him properly.

I don’t get the need para magpakilala as a relative of the owner. For what? For people to treat you like a VIP? Natigil ako sa pagsubo ko nang may tumikhim sa tabi ko. Ezzy is standing beside me looking so handsome and arrogant. The Ezzy is my nickname for him. Cute malayo sa personality n’ya.

“Rome,” bati sa kaniya nang pinsan n’ya. Hindi n’ya ‘yon pinansin at umupo na lang sa tabi ko.

He open a paper box and paper bowl sabay sabi nang, “Eat this!”

“May pagkain na ‘ko.” Sabay turo sa food na binili ko.

“Yeah Rome bumili s’ya kanina,” sabat ng pinsan n’ya. “Don’t worry she didn’t need to stand up for so long. The people inside this cafeteria clean her path.”

Binababa ko ang hawak kong spoon and fork.

“Tapos na po ako. Excuse me Sir.” I do not like his way of speaking. Hindi ako na-o-offend everytime people call me bobo but people releasing an indirect statement telling I’m using someone ayuko no’n.

He fix everything at inilagay sa paper bag na may logo ng isang mamahaling restaurant. “Let’s eat inside my office.” Then he grab my hand

“Mag-usap tayo mamaya,” he said while looking dark sa lalaking ‘yon.

Hawak-hawak n’ya ang pala-pulsuhan ko. At gaya ng sa mga movie nahahawi n’ya ang mga taong nadaraanan namin.

Walang kaming imikan hanggang sa makarating kami sa office n’ya.

“Hindi na ‘ko gutom. Kainin mo na lang ‘yan,” sabi ko nang makita s’yang isinalansan ulit ‘yong mga pagkain.

“The deal.” Bahagyang bumuka ang bibig ko. Ang lalaking ‘to!

“Bakit lagi mong ginagamit sa ‘kin ‘yan? Palibhasa alam mong gagawin ko lahat para sa protection team ng media na ‘to.” Umupo na ‘ko at sinimulan ulit ang pagkain.

“Stop sulking. Just eat. You don’t look healthy.” Tiningala ko s’ya at pinangdilatan ng mata. “May mga payat na healthy pero your way of being thin is the contrast of being healthy,” dagdag pa n’ya.

His mean. Very mean. Hindi naman ako payat. 40 kilos nga ako!

“Good day Ma’am and Sir,” biglaan kong sabi isang umaga habang ako ay naglilinis ng office ni Ezzi.I’m currently cleaning his table when the door slides. Iniluwa nito ang isang babae. Maybe around his late 40s’. The woman look sophisticated, wearing a red off-shouder dress. Nasa likod nito nakatayo ang isang lalaki na sa tingin ko ay mga nasa early 50s’. “Ezzi… I mean Sir Tezlan isn’t here. Pero pwede po kayong mag-antay.” Ibinaba ko rin ang mga hawak kong basahan at naglagay ng alcohol sa kamay.

Pareho nila akong tintigan. May nasabi ata akong mali. Yuyuko na dapat ako ng marinig ko ang mahinang tawa nang babaeng ginang.

“Oh gosh! So he is after an innocent girl.” Lumapit s’ya sa akin nang natatawa. Halos mapalundag ako sa gulat nang yakapin n’ya ‘ko.

“Rebecca don’t scare the kid.” Umupo sa sofa ang lalaki at sinenyasan ang babae na nakayap sa ‘kin. Pinapalapit n’ya. Ginawa ‘yon ng babae at umupo sa tapat ng lalaki. Kinabig ng lalaki ang balikat ng ginang pagkaupo nito. Ang posisyon tuloy nila ay very much matamis.

Nakatayo lang ako sa tapat ng table ni Ezzi. Ayukong umalis, natatakot ako. Both of them remained silent. May mga pagkakataon pa na hinahalikan ng lalaki ang noo ng ginang.

Nag-slide ang glass door. Hindi pa tuluyang naka-open ang pinto ay nagsalita na sya, “I have our lunch.” Itinaas nito ang paper bag na dala. Itinuro ko ang pwesto ng couch at tumingin din s’ya roon.

“Dad!”

Napanganga ako sa sinabi n’ya. Daddy n’ya!

“Don’t mind us,” saad ng Daddy n’ya. “Prepare your lunch Tezlan.” I saw how his Dad lips for a little smirk.

Inilapag nito ang pagkain sa harapan ‘ko. Pumunta s’ya sa pwesto ng magulang n’ya at hinalikan sa pisngi ang Mommy n’ya. I looked so out of place. Baka mamaya may family meeting sila.

“Just get the fuck out Dad!” inis na sigaw ni Ezzi. It’s my first time seeing him acting like a kid. His parents exit their selves. Hindi man lang ako nakapag-bigay respect sa parents n’ya.

Lumapit s’ya sa ‘kin at hinawakan ang magkabilaang braso ko. Idinikit n’ya ang noo n’ya sa noo ko sabay sabing, “Got hypnotized by my parents presence huh.” He even chuckled making my blood rushed in my face.

“How old is them?” that is the first thing I managed to ask.

Inilipat n’ya sa balikat ko ang noo n’ya. “Turning 42. My Mom will turn 42. While Dad… he’s 53.”

“Your Dad is a groomer!” Hinampas ko s’ya at tinulak palayo sa akin. 42 minus 28.

“What?!” His eyeballs grow big. “No. Arnellé! Wait I’ll explain things to you.” Umupo s’ya sa swivel chair.

“She’s my Mom but not the real one. Step mother.” He shook his head and laugh a little bit.

“Oh… sorry po.” Yumuko ako dahil sa narinig. I should not ask about family matter.

“Want to do a story telling?” Tumango ako at lumapit sa kan’ya. Magkadikit na ngayon ang tuhod namin.

“Pero…” I trailed off. Ininguso ko iyong paper bag na may pagkain. Alam kong naintindihan n’ya ang sign na ginawa ko. Sinimulan n’ya nang ayusin ‘yon. It’s a fast food.

“I’ll let you eat unhealthy food today. You eat well yesterday so it’s a prize.” Bahagyang napangiti ako sa sinabi n’ya. It’s exactly how my Kuya rewarded me back then. Hinila n’ya ko papunta sa couch, nasa kaliwang kamay n’ya ‘yong dalawang paper bowl.

“Why are you smiling?” He put all of the food in front of me after asking. Ang dami! Korean spicy chicken, mashed potatoes, Nachos, and many more.

“I just remembered my Kuya.” Isinuot n’ya sa kamay ko iyong disposable gloves. “This is exactly the food he kept on buying before kapag I do something good. You’ll be a good Kuya to me for sure,” sabi ko at isinubo iyong isang piraso ng chicken. Pero hindi ko ‘yon tuluyang naisubo dahil hinawakan n’ya ang wrist ko.

Nakakunot ang noo n’ya nang magsalita s’ya, “Kuya? You see me as your Kuya?”

Umiling ako at binaba ang hawak kong chicken. “Hindi po.” Iwinasiwas ko pa sa hangin ang isang kamay ko. “That’s not my point Mr. De Burcá!”

Nakakunot ang noo n’ya at seryuso ang tinging habang gumagalaw ang panga. Sumandal s’ya sa couch at hinimas ang sentido. “This is insane Tezlan! Get your grips together.” Napamura pa s’ya ngunit mahina lang.

Humarap ako sa kaniya dahil sa naalala. “Your name… parang may katunog na sasakyan,” I said that confidently ngumiti pa ako.

“The fuck! Arnellé Freya!” Lumaki ang mata n’ya, pinipilit ko pa na hindi matawa dahil parang nagiging owl s’ya kapag malaki ang mata. “I’m living with my name for 28 years with people praising it.” I pursed my lips. Hindi naman s’ya nakakatakot.

“This is the first time someone is not amused about my name.” Napa-face palm s’ya. At napatawa ako nang mahina. I am more amused because he also laugh with me.

“You should smile more,” I encouraged him.

He grabbed a spoonful of mashed potatoes and speak, “You want to see me smiling?” Tumango ako.

“Okay! I’ll smile more.”