This chapter is dedicated to Kissa Bariwan. Your feedbacks also inspires me and I'm glad that through this story, I became helpful to you in some way. Thank youu, keep safe always there! ⸜(。˃ ᵕ ˂ )⸝♡
Marahil ay napansin ni Professor Soma na talagang pagod na sina Trixie at Casper, kaya pinauwi na niya ang mga ito bandang alas-nueve ng gabi. Pagod matapos ang buong araw na gawain, umuwi si Trixie, naligo, at maagang natulog. Kinabukasan, may kailangang ayusin sa Techspire kaya nagtungo sila roon no Casper kinahapunan. Pagdating nila sa Techspire, kasalukuyang tinatalakay nina Trixie at Casper ang ilang technical issues nang pumasok sina Michael at kaibigan nitong si Felix Tan na kasama ng isang staff ng Techspire. Napatingin si Michael at Felix kay Trixie, at tila nagulat ang mga ito. Tumaas ang kilay ni Felix sa babae. "Trabahador pala siya dito sa Techspire? Aba, grabeng coincidence naman nito.” Napangiti lang si Michael at bahagyang kumibit-balikat. Ni hindi nga sila magkakilala ni Trixie, kaya paano niya malalaman kung empleyado nga ito ng Techspire? Narinig naman ng isang staff ng Techspire ang pinag-uusapan nila kaya magalang itong nakisali, "Si Miss Salvador po ba an
Napasinghap si Casper at hindi na nagsalita pa. Sa halip, kinuha niya ang notebook at lumapit kay Trixie, itinuro rito ang nilalaman noon. Tiningnan iyon ni Trixie at tumango, hudyat na naintindihan niya ito, bago bumalik sa sarili niyang trabaho. Nakita iyon ni Wendy at nagtanong, "Aling parte ng nilalaman ang may problema? Can I join you, guys?" Malamig na sumagot si Casper, "Ms. Bolivar, nagtatrabaho kami. Please practice confidentiality. Even your very presence here is worrying me." Magsasalita pa sana si Wendy nang biglang lumapit si Trixie kay Casper at binanggit sa kanya ang isang set ng data. Nang makita ni Wendy si Trixie na papalapit, agad na nanlamig ang tingin niya. Hindi naman sana papansinin ni Trixie si Wendy, pero nang makita niyang matalim ang tingin nito sa kanya, sinulyapan din niya ito nang masama matapos makipag-usap kay Casper. Pagkatapos nito, bumalik sila ni Casper para ipagpatuloy ang pag-aayos ng data. Si Wendy naman ay nanatili sa kwartong iyon. Hind
“A penny for your thoughts?" Ang baritong boses ni Michael na nasa tabi na pala niya ang gumising sa kaniyang ulirat. Nang makita ang lalaki, muli ring naalala ni Wendy kung ano ang pinag-usapan ng magkaibigan na ito sa bar noong gabing iyon. Ang mga narinig niya sa auction noong araw na iyon, pati na rin ang kasalukuyang asal ni Michael, napagtanto ni Wendy na mali ang iniisip niya.May ngiti sa kanyang mukha nang sagutin niya ito. "Hindi ko siya gaanong kilala. Bakit?"Sinulyapan ni Michael sina Trixie at Casper at sinabing, "Base sa paraan ng pakikipag-usap niya kay Casper, mukhang magaling din siya?"Magaan na sumagot si Wendy, hindi mo madaling mahahalata na sarkastiko lamang ang binibigay nitong atensiyon sa tinutukoy ng kaniyang kausap."I don't actually know. Pero ang alam ko, bachelor's degree lang daw ang natapos niya.""Bachelor's degree lang?""Oo."Kaya pala.Mas mababa ang antas ng edukasyon ni Trixie kaysa kay Wendy at hindi rin ito kasing-kaakit-akit. Normal lang na
"That's great," mabilis na sagot ni Helios. "I’ll let Yanyan know. She’ll be thrilled." "Sige, ikaw na ang bahala," sagot ni Trixie. "Do you want to set the time, or should I handle it?" "Ikaw na ang mag-ayos," sagot ni Trixie, walang pakialam na parang isa lang itong ordinaryong plano. "Alright," sagot ni Helios, ngunit may bakas ng kasiyahan sa boses nito. Matapos ang tawag, nagtungo si Trixie sa banyo upang maligo. Dahil medyo maaga pa, sinimulan niyang basahin ang pinakabagong balita tungkol sa larangan ng AI sa iba't ibang bansa. Kinaumagahan, kakatapos pa lang ni Trixie sa kaniyang almusal nang biglang tumawag ulit si Helios. "Pinag-usapan namin ni Yanyan kagabi," sabi ni Helios. "Gusto raw niyang mag-ice skating. Ms. Salvador, marunong ka bang mag-ice skate?" "Oo naman," sagot ni Trixie nang walang pag-aalinlangan. "Really?" tugon ni Helios na tila nagtataka. "I didn’t expect that." "Why? Sa tingin mo ba, wala akong alam sa mga gano’n?" balik ni Trixie. Medyo
Pagkatapos magpalit ng damit at magsuot ng boots, nagsimula na silang mag-skate. Masigla si Yanyan, pero halata sa kanyang kilos na hindi pa siya sanay. Kaya naman, maingat na hinawakan ni Trixie ang kamay ng bata at dahan-dahang tinuturuan ito ng tamang balanse at galaw. "Step lang ng maliit, Yanyan. Huwag kang magmadali," mahinahong turo ni Trixie, nakangiti habang inaalalayan ang bata. Tumawa si Yanyan nang bahagya siyang madulas. "Ate Ganda, parang hindi ko ata kaya!" "Kaya mo 'yan," sagot ni Trixie na hinigpitan pa ang hawak sa bata. "Dahan-dahan lang tayo, okay?" Malapit lang sa kanila si Helios, naglalakad sa gilid ng rink habang pinagmamasdan silang dalawa. Kahit na panatag siyang nasa tabi ni Trixie si Yanyan, hindi mawala sa kanya ang pag-aalala. Marami kasing tao sa rink noong araw na iyon, pamilya, magkaibigan, at ilang baguhang skater na madalas matisod. Nang makita niyang muntik nang madulas si Yanyan kanina, hindi na siya lumayo pa. Mas pinili niyang sundan s
Nang magtanghalian, iniwan na nila ang skating rink at nagtungo sa isang kalapit na restaurant para magtanghalian.Pagkaupo nila, iniabot ni Helios kay Trixie ang menu at sinabing, "You can choose what to order for us."Tumingin lang saglit si Trixie sa kanya bago kinuha ang menu at tahimik na sinuri ito. Habang nag-iisip pa siya, biglang sumingit si Yanyan."Ate Ganda, ano po ulit ang pangalan ninyo?" tanong ng bata, puno ng inosenteng kuryosidad.Napangiti si Trixie sa tawag ng bata. "Trixie. Ang pangalan ko ay Trixie Salvador." Saglit siyang tumigil, saka idinagdag, "You can just call me Tita Trixie. Medyo naaanxious ako kapag may 'Ganda' pa, when I'm not that beautiful."Naningkit ang mga mata ni Yanyan, halatang hindi sang-ayon sa sinabi nito. "Pero maganda ka naman po talaga," bulong ng bata, parang gustong magprotesta pero piniling magpaubaya. Sa huli, tumango na lang siya. "Okay po... Tita Trixie."Ngumiti si Trixie at hinaplos ang maliit na mukha ni Yanyan, malambing na paran
Hindi pa nagtatagal si Trixie sa banyo nang biglang narinig niya ang usapan ng mga staff ng sales office sa labas ng cubicle na ino-occupy niya. "Ang galing din pumili ni Mr. Valderama, ‘no? Ang ganda ng girlfriend niya." "Oo nga, ang ganda rin ng nanay ng girlfriend niya, napaka-elegante at maayos kumilos. Ang importante pa, kahit ‘yung asawa at biyenan niya, sinusunod lang ang gusto niya, sobrang spoiled talaga! Tignan mo sila tapos tignan mo ‘yung asawa at biyenan ko... nakakainis talaga!" "Di ba? Sobrang bait pa ni Mr. Valderama sa girlfriend niya. Ni hindi pa nga sila kasal, pero bumili na siya ng villa na mahigit 600 million para sa pamilya nito. Grabe, winner talaga sa buhay ‘yung babae na ‘yon!" Paglabas ni Trixie mula sa banyo, sampung minuto na ang lumipas. Hindi man niya aminin sa sarili, nanunuot sa kaniyang kalamnan ang pait mula sa usapan ng dalawang babaeng iyon. Matapos nilang maghapunan ni Racey, bigla niyang naisipang pumunta sa sanatorium. Narating na
Pagkatapos ibaba ang tawag, bumalik si Trixie sa kanyang gawain. Halos buong gabi ay inubos niya sa pagbabasa at pagkalap ng kaalaman. Bandang alas-nuebe ng gabi, matapos mababad ang kanyang isipan sa mga impormasyong pinag-aralan niya, mas gumaan na ang kanyang pakiramdam.Sakto naman, biglang tumawag si Casper."Gusto mo bang lumabas at maglibang?" tanong nito sa kabilang linya.Bahagyang nag-alinlangan si Trixie, pero napagpasyahan niyang sumang-ayon. Kailangan din naman niyang magpahinga kahit sandali.Makalipas ang kalahating oras, dumating na si Trixie sa bar na kanilang napagkasunduan. Sinalubong siya ni Casper sa pintuan, suot ang karaniwan niyang nakangising ekspresyon."Uy, ikaw pala 'yan!" biro ni Casper, sabay tingin mula ulo hanggang paa. "Akala ko magsusuot ka ng pamburol. Buti naman at normal pa rin ang outfit mo."Napangiti si Trixie. "Sira ka talaga.""Gusto mo bang uminom?" tanong ni Casper, nakangiti pa rin.Saglit na nag-isip si Trixie bago sumagot, "Sige, inom ta
Dumating na ang araw ng graduation nilang tatlo.Mainit ang araw pero mas mainit ang pakiramdam ni Elijah habang pinagmamasdan si Trixie sa entablado. Ang ganda nito sa suot nitong toga, ang liwanag ng ngiti habang katabi si Sebastian.Sa camera ng phone niya, naka-zoom si Trixie. Kahit si Sebastian ay pinutol niya sa framing. Sa kanya lang dapat nakatuon ang araw na ito. Si Trixie lang.Pagkatapos ng graduation, may simpleng salu-salo sa isang restaurant. Nasa iisang mesa sila, mga close friends ng dalawa, kabilang na si Racey ang babaeng kaibigan ni Trixie. Katabi ni Trixie sa kabilang gilid niya si Sebastian. Si Elijah naman, kahit sa kabilang side niya nakaupo, hindi maalis ang paningin sa kanya.“Uy Elijah,” tawag ni Sarah. “May maganda raw na dumating na bisita, kakilala ni Dean. Baka gusto mong i-meet.”“Girl ba?” tanong niya.“Oo, sobrang classy! Mukhang sosyalin pero approachable.”Nacurious tuloy si Elijah, tumayo at sumunod kay Sarah papunta sa lounge. Pagdating doon, ma
"Trixie! Sebastian! We're soon to graduate! What are your plans, buddies?" sigaw ni Elijah habang lumalapit sa dalawa, may bitbit pang isang baso ng iced coffee sa kamay, halatang galing pa sa canteen.Mula sa kinauupuan nila sa gilid ng campus garden, nagkatinginan ang magkasintahang Trixie at Sebastian. Pareho ang ngiting may tinatago sa dalawa, may lihim na kasi silang plano na hanggang ngayon ay sila lang ang nakakaalam.Malapit na nga silang maka-graduate ng college.And… they are already planning their marriage. Matagal na si Trixie na inalok ng lalaki at matagal na rin siyang naka-oo dito. Mahal nila ang isa’t-isa pareho kaya sa tingin nila ay handa na silang bumuo ng pamilya. Even if they weren't old enough, marriage isn't scary if each other was the one they are marrying. Napansin iyon ni Elijah at mas lalo siyang nag-usisa sa mga kaibigan. “Anong pinagtitinginan niyo diyan, ha? May plano na kayo, 'no? Include niyo naman ako! Ayoko ng nauuna kayo tapos ako, clueless!” bir
Pagbalik ng mga bata, agad tumakbo si Xyza sa ina.“Mommy! Mommy! I made a drawing po! It’s you and me and Tito and Yanyan!”Pinakita nito ang simpleng guhit, may araw sa itaas, at may puso sa gitna ng papel.“Beautiful,” ani Trixie habang hinahaplos ang buhok ng anak.Tiningnan ni Helios ang papel at ngumiti.“You’re quite the artist.”“I drew Daddy din po!” sabay turo sa malayong figure sa likod, na malabo at nakatalikod.Hindi na nagsalita si Trixie. Bagkus, tumingin siya sa anak at hinaplos ang pisngi nito.“You’re enough,” bulong niya.Hindi iyon para kay Helios, hindi para kay Sebastian. Para iyon sa anak niya. Para sa sarili niya. At kahit sino pa ang pumasok o lumabas sa mundong ito, alam niyang buo siya, buo silang dalawa.“Wow. Daddy, you're here too. Are you joining us na po? Mommy, can daddy sit beside me?” tanong ni Xyza, walang muwang sa nagaganap na tensyon.“I think he should sit with Wendy,” tugon ni Trixie, malamig ngunit mahinahon.Nagngitngit si Sebastian sa sago
Pinagmamasdan niya ang bawat kilos nito, lalo na kapag tumatawa ito sa mga biro ni Helios.Hindi alam ni Sebastian kung gaano siya katagal nakatitig mula sa kabilang mesa habang inaantay ang order nila. Bagama’t nasa piling ni Wendy ang lalaki, ito ay parang wala roon. Nasa kabilang mesa ang isip nito, at ang puso.Mula sa kanyang kinauupuan, malinaw niyang nakikita ang bawat galaw ni Helios. Kung paano nito marahang nilalagay ang baso malapit kay Trixie. Kung paano nito binibigyan ng tissue ni Xyza para hindi mabasa ang palda ng bata. Kung paano nito hinahayaang mag-lean si Yanyan sa balikat niya habang nagkukuwento kay Xyza.Pinapanood niya kung paanong walang kahit katiting na effort si Helios, pero natural itong tanggap sa piling nina Trixie. Sa dami ng taon na sila ni Trixie ang magkasama, hindi niya kailanman naramdaman na ganoon siya kahinahon o ka-“present” para sa pamilya nila.“Ang sweet naman nilang pamilya,” bulong ng isang waiter sa likod nila, na hindi alam na naririn
Tumayo si Helios mula sa pagkaka-upo sa tabi ni Trixie nang mapansin ang mga bagong dating. May bahagyang seryosong ekspresyon sa mukha nito habang pinagmamasdan ang lalaking kararating pa lang.“Sebastian,” tawag niya, kalmado ang tinig ngunit may tinatagong tensyon.Napalingon si Sebastian na tila ayaw gumalaw. Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa kaibigan. Ngunit bago pa siya makatanggi, sumingit na si Wendy.“Let’s greet them for a while. It’s your dear friend after all,” wika nito habang hinahawakan ang braso niya, pormal ang ngiti ngunit may bahid ng intensyon sa likod ng mga mata.Ayaw sana ni Sebastian, pero wala rin siyang nagawa. Ang panunulsol ni Wendy ay may bahid na maitim balak. Siguro, gusto lang niyang patunayan na wala nang koneksyon si Sebastian sa dating asawa. O baka gusto lang niyang makita kung ano talaga ang dynamics ngayon.“Alright. But let’s be quick,” sagot ni Sebastian, pinipigilan ang sarili na idagdag ang I don’t want to see either of them tonig
Sa gitna ng pagtawa ni Trixie dahil sa isang production number na comedy skit, naramdaman niyang nag-vibrate ang kaniyang cellphone sa bulsa. Nang kunin niya ito at tingnan ay si Racey pala ang natawag. “Hello? " bungad ni Trixie sa kaibigan. Hindi pa niya nakakausap ang babae mula noong gabi na nalasing siya kaya interesado siya sa sasabihin nito. "Are you free today, girly girl? Let's go shopping, or do you prefer bar hopping? You choose. Libre ko.” Masiglang boses ni Racey ang bumungad sa kaniya. "Anong meron? May okasyon ba?” "Wala naman. Gusto ko lang mag-celeb, kakababa ko lang kasi ng bundok matapos akong isama ni Lola para manalangin dun sa mga katutubo niyang friends. I miss the city, that's why.” Paliwanag nito. "You've been doing that yearly, hindi ka pa ba sanay?" Natatawang puna ni Trixie dito. "True ka naman diyan. But wait? Why do I hear strange noises from your background? Nasa labas ka ba?” "Ah, yes. Nasa isang family day to be exact." “Xyza's? E
Kinabukasan, Sabado. Sa simpleng bahay ng pamilya Salvador, puno ng tawanan ang umagang iyon. Nang matapos ang kainan, sumama si Xyza sa kwarto ni Trixie. Humiga sila sa kama habang naglalaro ng mga stuffed toys. "Mommy," bulong ni Xyza habang nilalambing ang braso niya. "You're my favorite person." Naglakbay ang kamay ni Trixie sa buhok ng anak. Mahina niyang hinaplos ito habang pinipilit na huwag maluha. "You’re my most precious, Xyza," mahina niyang sagot. Suot ng mag-ina ang magkaparehong pajama, pink na may maliliit na bear prints. Masayang hinahaplos ni Trixie ang buhok ng anak habang binabasahan niya ito ng isang fairy tale book. "Mommy! Next page, please!" sigaw ni Xyza, habang pumapalakpak. Tumaas ang kilay ni Trixie, kunwaring nagdaramot. “Hmm... should I not?" biro niya. "Pleaaase!" bulalas ng bata, yumakap ng mahigpit sa leeg niya. Tumingin si Trixie sa anak at napuno ang puso niya ng hindi maipaliwanag na saya. Pinili niyang mag-off sa trabaho ngay
Tumayo si Sebastian, mata'y singkipot ng karayom. "Helios, one last question. Do you even remember that we're friends?" malamig niyang tanong. Ngumiti si Helios, isang ngising hindi mo malaman kung pikon o arogante. "And do you even remember that you have a wife waiting for you at home when you are going on dates with Wendy?" Biglang nanahimik sa loob ng opisina. Maliban sa mahinang ugong ng aircon, tanging tensyon na lang ang pumupuno sa paligid. Sinabi na ni Helios noong una pa lang na hindi siya sasagot ng tungkol sa kanilang personal na buhay, but Sebastian insisted. And this is it. Sebastian tasting his own medicine. Nawala ang ngisi sa mukha ni Helios at ibinalik ito sa pagiging seryoso. “Bro–” “Don't call me that when you are doing all these.” Putol nang tila napipikon nang si Sebastian. Hindi kumurap si Helios. Hindi siya nagpadala sa init ng ulo ng lalaki. Ngumisi lang siya, waring lalong nang-aasar. "Sebastian," aniya, kalmado pero mabigat, "it's a personal mat
Nang marinig niya ang sinabi ng anak, aalala niyang nalaman niya nga pala ang lahat kay Helios. Siguro ay noong tumambay ito doon. "Is that so?" tanong ni Trixie, pinipilit manatiling kalmado kahit ramdam niyang lumalambot ang puso niya sa tuwa habang pinapakinggan si Xyza. Pagkatapos magsalita ni Xyza, bigla nitong napagtanto na baka hindi pa kilala ng mommy niya si Yanyan, kaya agad niyang ipinaliwanag, "Niece po siya ni Tito Helios. I don't know if you know her po eh." "Oo," sagot ni Trixie, pilit na pinapawi ang bigat sa dibdib niya. Nakita niya ang saya sa mukha ng anak kaya agad siyang nagtanong, "Then? Ano namang ginawa n'yo?" "Naglaro po kami ng maze, then doll house!" "Woah, ano pa?" Tahimik na nakinig si Trixie habang kinukuwento ng anak ang mga kaganapan, ngunit sa bawat tawa at kwento ni Xyza, may halo itong kirot sa kanyang puso. Sa isang banda, masaya siyang masaya ang anak. Sa kabilang banda, hindi niya mapigilang sisihin ang sarili sa mga panahong hindi