Pinakilala sila ni Professor Soma na may malamig na ekspresyon, "Mr. Gael Camero, Mr. Ernest Turner, ang estudyante kong si Ms. Trixie Salvador." Nakita na ni Trixie ang mga ito sa balita noon. Ang isa sa kanila ay may mataas na posisyon sa militar, at ang isa naman ay isang kilalang personalidad sa larangan ng politika. Ngunit sa kabila ng kanilang mga impluwensiya, malumanay ang kanilang pakikitungo kay Trixie. Nakipagkamay sila rito at sinabing, "I've heard so much about you from Prof, Ms. Salvador." Bagamat medyo nagtataka si Trixie, nanatili siyang kalmado. Magalang niyang kinamayan ang dalawa at tumugon, "Ako po dapat ang nagsasabi niyan sa inyo. It's a pleasure to meet such powerful figure in our country." Ngumiti sina Mr. Camero at Mr. Turner at inanyayahan siyang maupo. Nang makaupo na siya, nagsalita si Mr. Camero, "Matagal na naming nais makilala ka, pero palaging abala ang lahat kaya hindi natutuloy. Nitong mga nakaraang araw, pinag-aaralan ng mga tauhan namin ang s
Pagkauwi ni Trixie mula sa unexpected meeting na iyon, halos kakarating pa lang niya sa bahay nang tumawag si Casper. Agad niyang sinagot ang tawag."Hello?" sagot ni Trixie, halatang pagod."I heard from Professor Soma na isinama ka niya somewhere kanina. Ano bang meron?" tanong ni Casper, bakas sa boses niya ang pag-aalala."Ah, oo..." Saglit na nag-isip si Trixie, parang sinusubukang buuin sa isip ang mga nangyari. "Pinatawag ako ni Prof. Soma para sa isang lunch meeting... tapos pagdating ko ro'n, andun na sina Mr. Gael Camero at Mr. Ernest Turner.""Wait... what?" biglang sumeryoso ang boses ni Casper. "As in the Mr. Camero and Mr. Turner?""Oo," sagot ni Trixie. "Nagulat nga rin ako. Hindi ko alam na ganun kalaki ‘yung meeting na ‘yun. Akala ko si Prof. Soma lang talaga ang kakausap sa akin.""Anong pinag-usapan n’yo?" tanong ni Casper, halatang curious."Yung system na ginawa ko," sagot ni Trixie. "Sabi nila pinag-aaralan daw ng team nila ‘yung project ko nitong mga nakaraang a
Hindi na nagulat si Emily nang makita si Trixie. Alam na pala niya ito dahil nasabi na iyon ni Wendy sa kanya. Nang makita niyang naroon si Trixie, na asawa ni Sebastian, ngunit parang ordinaryong empleyado lang na naghihintay sa kanyang pinsan bago makapagpatuloy sa trabaho, hindi naiwasang magpakita ng bahagyang pang-aasar ni Emily. Wala namang pakialam si Trixie kung bakit naroon si Emily at nakasuot ng professional na kasuotan. Ipinagwalang-bahala niya ito at ibinaling ang tingin sa ibang direksyon. Lumapit si Wendy at magalang na humingi ng paumanhin, "Pasensya na, pinaghintay ko kayo." Seryoso at taos-puso ang tono ni Wendy, pero habang siya'y nagsasalita, tanging sina Michael at Casper lang ang kanyang tinitingnan. Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Trixie. Halatang hindi siya kasali sa pinagpapakumbabaan ni Wendy. Hindi naman nakatutok kay Trixie ang atensyon ni Michael, kaya hindi na rin niya pinansin ang mga detalyeng iyon. Bagkus, tumugon siya ng mad
Pagkaalis nila sa Techspire at pagsakay sa kotse, halatang inis pa rin si Casper. Tahimik itong nakatitig sa daan habang madiin ang hawak sa manibela. Nang hindi na nakatiis, bigla siyang nagtanong, "Siyanga pala, sino 'yung babaeng naka-business suit na nasa likod ni Wendy kanina? Parang hindi maganda 'yung tingin niya sa'yo. Kilala mo ba siya?" Mabilis na lumingon si Trixie, na tila nagugulat na napansin iyon ni Casper. "Ah... pinsan ni Wendy." Napakunot-noo si Casper. "Pinsan? Tsk..." Napailing siya, tila may naisip na hindi niya nagustuhan. "That jerk of a husband... hindi lang pala pinapunta si Wendy sa Techspire, pati mga kamag-anak niya libre na rin maglabas-masok doon? Sa ugali niya, I won’t be surprised kung one day maging 'Bolivar Techspire' na pangalan ng kumpanya." Napakagat-labi si Trixie at tumingin sa bintana. Pareho lang pala sila ng iniisip ni Casper. "Oo," sagot niya nang malamig. Napabuntong-hininga si Casper, pero halata pa rin sa mukha niya ang inis. "Kun
Ang mga araw na abala ay laging mabilis lumipas.Hindi namalayan ni Trixie na Biyernes na naman.Nang umaga ng araw na iyon, bagong gising pa lang siya nang tumawag si Helios."Si Yanyan gusto raw mag-camping," sabi nito.Napaisip si Trixie. "Magpapalipas ba kayo ng gabi roon?""Oo," sagot ni Helios. "Huwag kang mag-alala, may magbabantay sa inyo para sa kaligtasan niyo. Ako na ang bahala sa mga sleeping bag, tent, heater, at iba pang gamit. Pumunta ka na lang.""Okay," sagot ni Trixie.Kinabukasan, Sabado ng umaga, bumalik si Trixie sa bahay ng mga Salvador para kumain at magtanong tungkol sa bagong proyekto ni Shaun. Sa kabila ng mga agam-agam niya tungkol sa deal na inalok ni Helios, nais pa rin niyang makasigurong magiging maayos ang lahat.Nadatnan niyang abala si Shaun sa veranda, may hawak na tasa ng kape habang nakatuon sa kanyang laptop. Lumapit siya at naupo sa tapat nito.“Good morning, Tito,” bati ni Trixie.“Morning,” sagot ni Shaun nang hindi inaalis ang tingin sa screen
Nagpatuloy sila sa paglalaro kasama si Yanyan hanggang sa lumalim ang hapon. Mabilis lumipas ang oras. Pagsapit ng dapithapon, nagsimula nang dumilim ang paligid. Amoy na rin sa ere ang mabangong usok mula sa barbecue grill, at nag-iilawan na ang mga tent. Maraming tao ang nagpunta sa camping na iyon. Bagamat hindi dikit-dikit ang mga tent, ramdam pa rin ang kasiglahan sa paligid. "May bonfire party daw mamaya," dagdag pa ni Helios. "Ayos lang ako," sagot ni Trixie, tila umiiwas sa ideya ng masyadong maraming tao. “Gusto mo ba ng seafood?” tanong ni Helios habang iniabot kay Trixie ang ilang skewer. Nag-aalanganin si Trixie, pero kinuha rin niya ito. “Salamat.” Magpapaliwanag pa sana si Helios nang biglang tumunog ang cellphone niya. Si Ysabel ang tumatawag. Lumayo nang kaunti si Helios bago sinagot ang tawag. "Mag-iinom ka ba mamaya?" tanong ni Ysabel. "No. You guys go ahead," sagot ni Helios, malamig ang boses. "Ano bang ginagawa mo?" Sakto namang lumapit si Yanyan bitbi
Habang nasa campsite, ilang beses nang tumunog ang cellphone ni Helios. Alam ni Trixie na mga tawag iyon mula sa trabaho, narinig pa nga niya minsan na binanggit sa kabilang linya ang tungkol sa isang "urgent deal." Ngunit sa halip na sagutin, mabilis lang na pinatay ni Helios ang tawag at ibinulsa ang telepono. Sa ikatlong beses na narinig niya itong nag-ring, napatingin si Trixie. "May kailangan ka ata sa trabaho," komento niya, pilit na walang emosyon sa boses. "No, that can't wait," sagot ni Helios, saka ngumiti. Hindi agad nakasagot si Trixie. Para bang madali lang para kay Helios na iisantabi ang trabaho, bagay na hindi niya inaasahan mula rito. Nakapaggawa na si Trixie ng ilang paruparo, na labis namang ikinatuwa ni Yanyan. Maingat na isinilid ng bata ang mga iyon sa kanyang bulsa na parang kayamanang ayaw mawala. "Ang ganda-ganda po nito!" masiglang sabi ni Yanyan, sabay yakap kay Trixie. "Gagawa ka pa po, di ba?" "Oo naman," sagot ni Trixie, pilit na ngumiti. Habang
Mensahe iyon mula kay Sebastian. "Hey, Lola's coming over later to visit your grandma. Why don't we all head to the Salvador house together?" Hindi siya sanay sa ganitong tono mula kay Sebastian. Karaniwan ay tuwid at direkta lang ito kung may iuutos. Ngayon, parang sinubukan nitong maging maingat, na para bang alam nitong baka tanggihan siya ni Trixie. Hindi niya maaaring balewalain ang mensaheng iyon, lalo't kasama si Lola Thallia sa plano. Kaya naman, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Sebastian. Mabilis naman nitong sinagot ang tawag. "Hello," bati nito, medyo nag-aalangan ang tono. "Uhm... Pupuntahan ko muna si Xyza," sabi ni Trixie, sinusubukan na huwag maging masyadong prangka. Hindi naman talaga niya inasahan na gustong sumama ni Sebastian pabalik sa bahay ng mga Salvador. Sa tuwing niyayaya niya ito noon, palaging may dahilan si Sebastian para umiwas. Sandaling natahimik si Sebastian. "Alright," sagot nito sa wakas. Wala man itong pagpilit, may bahagy
Dumating na ang araw ng graduation nilang tatlo.Mainit ang araw pero mas mainit ang pakiramdam ni Elijah habang pinagmamasdan si Trixie sa entablado. Ang ganda nito sa suot nitong toga, ang liwanag ng ngiti habang katabi si Sebastian.Sa camera ng phone niya, naka-zoom si Trixie. Kahit si Sebastian ay pinutol niya sa framing. Sa kanya lang dapat nakatuon ang araw na ito. Si Trixie lang.Pagkatapos ng graduation, may simpleng salu-salo sa isang restaurant. Nasa iisang mesa sila, mga close friends ng dalawa, kabilang na si Racey ang babaeng kaibigan ni Trixie. Katabi ni Trixie sa kabilang gilid niya si Sebastian. Si Elijah naman, kahit sa kabilang side niya nakaupo, hindi maalis ang paningin sa kanya.“Uy Elijah,” tawag ni Sarah. “May maganda raw na dumating na bisita, kakilala ni Dean. Baka gusto mong i-meet.”“Girl ba?” tanong niya.“Oo, sobrang classy! Mukhang sosyalin pero approachable.”Nacurious tuloy si Elijah, tumayo at sumunod kay Sarah papunta sa lounge. Pagdating doon, ma
"Trixie! Sebastian! We're soon to graduate! What are your plans, buddies?" sigaw ni Elijah habang lumalapit sa dalawa, may bitbit pang isang baso ng iced coffee sa kamay, halatang galing pa sa canteen.Mula sa kinauupuan nila sa gilid ng campus garden, nagkatinginan ang magkasintahang Trixie at Sebastian. Pareho ang ngiting may tinatago sa dalawa, may lihim na kasi silang plano na hanggang ngayon ay sila lang ang nakakaalam.Malapit na nga silang maka-graduate ng college.And… they are already planning their marriage. Matagal na si Trixie na inalok ng lalaki at matagal na rin siyang naka-oo dito. Mahal nila ang isa’t-isa pareho kaya sa tingin nila ay handa na silang bumuo ng pamilya. Even if they weren't old enough, marriage isn't scary if each other was the one they are marrying. Napansin iyon ni Elijah at mas lalo siyang nag-usisa sa mga kaibigan. “Anong pinagtitinginan niyo diyan, ha? May plano na kayo, 'no? Include niyo naman ako! Ayoko ng nauuna kayo tapos ako, clueless!” bir
Pagbalik ng mga bata, agad tumakbo si Xyza sa ina.“Mommy! Mommy! I made a drawing po! It’s you and me and Tito and Yanyan!”Pinakita nito ang simpleng guhit, may araw sa itaas, at may puso sa gitna ng papel.“Beautiful,” ani Trixie habang hinahaplos ang buhok ng anak.Tiningnan ni Helios ang papel at ngumiti.“You’re quite the artist.”“I drew Daddy din po!” sabay turo sa malayong figure sa likod, na malabo at nakatalikod.Hindi na nagsalita si Trixie. Bagkus, tumingin siya sa anak at hinaplos ang pisngi nito.“You’re enough,” bulong niya.Hindi iyon para kay Helios, hindi para kay Sebastian. Para iyon sa anak niya. Para sa sarili niya. At kahit sino pa ang pumasok o lumabas sa mundong ito, alam niyang buo siya, buo silang dalawa.“Wow. Daddy, you're here too. Are you joining us na po? Mommy, can daddy sit beside me?” tanong ni Xyza, walang muwang sa nagaganap na tensyon.“I think he should sit with Wendy,” tugon ni Trixie, malamig ngunit mahinahon.Nagngitngit si Sebastian sa sago
Pinagmamasdan niya ang bawat kilos nito, lalo na kapag tumatawa ito sa mga biro ni Helios.Hindi alam ni Sebastian kung gaano siya katagal nakatitig mula sa kabilang mesa habang inaantay ang order nila. Bagama’t nasa piling ni Wendy ang lalaki, ito ay parang wala roon. Nasa kabilang mesa ang isip nito, at ang puso.Mula sa kanyang kinauupuan, malinaw niyang nakikita ang bawat galaw ni Helios. Kung paano nito marahang nilalagay ang baso malapit kay Trixie. Kung paano nito binibigyan ng tissue ni Xyza para hindi mabasa ang palda ng bata. Kung paano nito hinahayaang mag-lean si Yanyan sa balikat niya habang nagkukuwento kay Xyza.Pinapanood niya kung paanong walang kahit katiting na effort si Helios, pero natural itong tanggap sa piling nina Trixie. Sa dami ng taon na sila ni Trixie ang magkasama, hindi niya kailanman naramdaman na ganoon siya kahinahon o ka-“present” para sa pamilya nila.“Ang sweet naman nilang pamilya,” bulong ng isang waiter sa likod nila, na hindi alam na naririn
Tumayo si Helios mula sa pagkaka-upo sa tabi ni Trixie nang mapansin ang mga bagong dating. May bahagyang seryosong ekspresyon sa mukha nito habang pinagmamasdan ang lalaking kararating pa lang.“Sebastian,” tawag niya, kalmado ang tinig ngunit may tinatagong tensyon.Napalingon si Sebastian na tila ayaw gumalaw. Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa kaibigan. Ngunit bago pa siya makatanggi, sumingit na si Wendy.“Let’s greet them for a while. It’s your dear friend after all,” wika nito habang hinahawakan ang braso niya, pormal ang ngiti ngunit may bahid ng intensyon sa likod ng mga mata.Ayaw sana ni Sebastian, pero wala rin siyang nagawa. Ang panunulsol ni Wendy ay may bahid na maitim balak. Siguro, gusto lang niyang patunayan na wala nang koneksyon si Sebastian sa dating asawa. O baka gusto lang niyang makita kung ano talaga ang dynamics ngayon.“Alright. But let’s be quick,” sagot ni Sebastian, pinipigilan ang sarili na idagdag ang I don’t want to see either of them tonig
Sa gitna ng pagtawa ni Trixie dahil sa isang production number na comedy skit, naramdaman niyang nag-vibrate ang kaniyang cellphone sa bulsa. Nang kunin niya ito at tingnan ay si Racey pala ang natawag. “Hello? " bungad ni Trixie sa kaibigan. Hindi pa niya nakakausap ang babae mula noong gabi na nalasing siya kaya interesado siya sa sasabihin nito. "Are you free today, girly girl? Let's go shopping, or do you prefer bar hopping? You choose. Libre ko.” Masiglang boses ni Racey ang bumungad sa kaniya. "Anong meron? May okasyon ba?” "Wala naman. Gusto ko lang mag-celeb, kakababa ko lang kasi ng bundok matapos akong isama ni Lola para manalangin dun sa mga katutubo niyang friends. I miss the city, that's why.” Paliwanag nito. "You've been doing that yearly, hindi ka pa ba sanay?" Natatawang puna ni Trixie dito. "True ka naman diyan. But wait? Why do I hear strange noises from your background? Nasa labas ka ba?” "Ah, yes. Nasa isang family day to be exact." “Xyza's? E
Kinabukasan, Sabado. Sa simpleng bahay ng pamilya Salvador, puno ng tawanan ang umagang iyon. Nang matapos ang kainan, sumama si Xyza sa kwarto ni Trixie. Humiga sila sa kama habang naglalaro ng mga stuffed toys. "Mommy," bulong ni Xyza habang nilalambing ang braso niya. "You're my favorite person." Naglakbay ang kamay ni Trixie sa buhok ng anak. Mahina niyang hinaplos ito habang pinipilit na huwag maluha. "You’re my most precious, Xyza," mahina niyang sagot. Suot ng mag-ina ang magkaparehong pajama, pink na may maliliit na bear prints. Masayang hinahaplos ni Trixie ang buhok ng anak habang binabasahan niya ito ng isang fairy tale book. "Mommy! Next page, please!" sigaw ni Xyza, habang pumapalakpak. Tumaas ang kilay ni Trixie, kunwaring nagdaramot. “Hmm... should I not?" biro niya. "Pleaaase!" bulalas ng bata, yumakap ng mahigpit sa leeg niya. Tumingin si Trixie sa anak at napuno ang puso niya ng hindi maipaliwanag na saya. Pinili niyang mag-off sa trabaho ngay
Tumayo si Sebastian, mata'y singkipot ng karayom. "Helios, one last question. Do you even remember that we're friends?" malamig niyang tanong. Ngumiti si Helios, isang ngising hindi mo malaman kung pikon o arogante. "And do you even remember that you have a wife waiting for you at home when you are going on dates with Wendy?" Biglang nanahimik sa loob ng opisina. Maliban sa mahinang ugong ng aircon, tanging tensyon na lang ang pumupuno sa paligid. Sinabi na ni Helios noong una pa lang na hindi siya sasagot ng tungkol sa kanilang personal na buhay, but Sebastian insisted. And this is it. Sebastian tasting his own medicine. Nawala ang ngisi sa mukha ni Helios at ibinalik ito sa pagiging seryoso. “Bro–” “Don't call me that when you are doing all these.” Putol nang tila napipikon nang si Sebastian. Hindi kumurap si Helios. Hindi siya nagpadala sa init ng ulo ng lalaki. Ngumisi lang siya, waring lalong nang-aasar. "Sebastian," aniya, kalmado pero mabigat, "it's a personal mat
Nang marinig niya ang sinabi ng anak, aalala niyang nalaman niya nga pala ang lahat kay Helios. Siguro ay noong tumambay ito doon. "Is that so?" tanong ni Trixie, pinipilit manatiling kalmado kahit ramdam niyang lumalambot ang puso niya sa tuwa habang pinapakinggan si Xyza. Pagkatapos magsalita ni Xyza, bigla nitong napagtanto na baka hindi pa kilala ng mommy niya si Yanyan, kaya agad niyang ipinaliwanag, "Niece po siya ni Tito Helios. I don't know if you know her po eh." "Oo," sagot ni Trixie, pilit na pinapawi ang bigat sa dibdib niya. Nakita niya ang saya sa mukha ng anak kaya agad siyang nagtanong, "Then? Ano namang ginawa n'yo?" "Naglaro po kami ng maze, then doll house!" "Woah, ano pa?" Tahimik na nakinig si Trixie habang kinukuwento ng anak ang mga kaganapan, ngunit sa bawat tawa at kwento ni Xyza, may halo itong kirot sa kanyang puso. Sa isang banda, masaya siyang masaya ang anak. Sa kabilang banda, hindi niya mapigilang sisihin ang sarili sa mga panahong hindi