Prologue : Simula

Disclaimer

This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental.

Prologue :

Ang mamuhay bilang isang mangkukulam ay isa nang napakalaking suliraning kinakaharap ko. Ang pagiging isang Ina pa kaya?

Ang matali sa isang relasyong hindi ko naman ginusto noong una, ngunit sa hindi talaga inaasahan na pagkakataon— bigla mo na lang gugustuhin na makasama siya habang buhay.

I can't even love myself? So, how can I love someone else? Hindi ko kailanman naranasan ang pagmamahal ng isang pamilya. Kaya't paano ko tatanggapin ang isang bagay na hindi naman ako pamilyar, hindi ba? Ang mailagay sa isang sitwasyong kinakaharap ko, ay isa nang malaking dagok.

Ang pag-iisa ko sa isang madilim at nakakatakot na kwarto ang nagbibigay sa akin ng dahilan upang tapusin ang sarili kong buhay. Ngunit, kung iisipin— bakit ko naman sasayangin ang aking buhay para sa isang mababaw na dahilan lamang.

Pakiramdam ko rin minsan parang ang laki ng isang gampanin ko. Hindi ko nga lang matukoy kong anong klaseng misyon ang gagawin ko. Kung ako ba'y may ililigtas na nilalang? O may makakasalamuha akong iba't ibang maraming tao.

Sa lugar na tahimik, maayos at kalmado. Hindi ko tuloy malaman kong kailan darating ang pinakanakakatakot na delobyo.

I know that, it is sound creepy but, What Should I do! Kung walang nakakaalam sa mangyayari. Walang may alam sa kung anong mga mangyayari.

Masyadong, nakakabingi ang katahimikan. Akala mo wala na itong katapusan. Mga tunog lang nang sasakyan,ang tanging maririnig. At halos walang boses ang tao sa paligid.

Noong bata ako, may madalas ako hawak na  isang manika, habang nakasilip sa bintana.

Pinagmamasdan ang mga ibang nilalang, lalo na ang makikita sa labas ng aking bintana. Madilim ang paligid punong puno marahil kasi ito ng matatas na puno at mga damo sa paligid. Idagdag pa ang nakakatakot na gubat.

Ngunit kahit na, hindi ko man marinig ang mga boses nila, ay patuloy ko padin silang tinitignan. Para silang magandang palabas, o kaya naman ay isang magandang tanawin para sa akin.

Natatandaan ko lahat ng mga nangyari sa akin, simula noon. Mga halimbawa ng isang batang hindi kailanman nabigyan ng isang aruga. Palagi ko noong binabasa ang mga inuuwing libro ng aking Ama, galing sa mundo ng mga mortal.

Ang iba roon ay tungkol sa mga lobo, na hindi mababasa sa mundong ito. Walang kahit sinong nakakaalam sa kung paano sila mamuhay, maliban na lang kung isa ka sa mga makakakita kong paano sila mamuhay bilang isang taong-lobo.

Ang aming lupain ay isang teritoryo ng mga Lobo. May namamahalang ditong, tinatawag nilang “Alpha” bagama't hindi ko kilala kong sino, kahit sa lugar nila, kami naninirahan

I never think of being mate of an Alpha, hindi ko rin pinangarap makakilala ng isa. But being me— lahat ng bagay na hinihiling kong wag mangyari ay nagagawa.

I don't to being part of his life, and so he is, hanggang sa isang araw nagising na lang akong kailangan ko na rin siya— I even findin his scent. Being, with him feels like I don't need to think what the worlds, looks like in the fast few years.

Kung baga ang nakikita lang ng mga mata ko ay sila lamang at ako. At kung iisipin— ninais ko ring sana, dumating ang araw na sana ganyan rin ang tingin niya sa akin.

Sana ako rin ang isipin niya. Hindi iyong ako lang ang may nais isipin lahat ng mga ninanais ko, kasama siya.

I want to be part of his life now. I'm not the old, Esmeralda anymore. I can't live without him anymore. He's my other half, and I'm his other half.

In short, I'm his mate. And his my mate.

Many secrets, left unspoken but one thing I'm sure it will definitely revealed soon.

“Ano ba, Esmeralda? Hindi kita kayang mahalin pabalik, may babaeng naghihintay sa akin. Sa kanya ako kinasal, kaya kailangan sa kanya rin ako uuwi!” iyan ang parting mga katagang lumalabas sa bibig niya, animo'y ang katawan ko'y sanay na sa mga binabato niyang salita.

Ang akala mo'y matagal ko ng tinanggap na hindi ako pwedeng pumalit sa puso niya.

Pero, minsan rin naman dumaan sa isip ko na sana ako rin ang babaeng gusto niyang uwian, hindi iyong ako na lang lagi ang palaging naghihintay para sa kanya.

“Bumalik na siya, tama ba? Paano na kami? Nang anak mo? Iiwan mo na ba kami ulit?” begging for someone's time isn't me, but for my son. I'm will to lay down my pride. At hindi ko pwedeng ipagsawalang bahala ang bagay na ito.

Anong magagawa ko? Totoo naman ang sinabi niya, I'm just his mate— and his married with someone. Hindi ko nga alam kung bakit niya pinakasalan. Masakit man, pero kailangan ko talagang tanggapin.

Siya ang naunang dumating, at ako raw ang nahuli kung kaya't kailangang kong maghintay nang oras ko, kung kailan ako rin ang hahanapin niya mismo.

“Please, Esmeralda! Bumalik kana! Hinding hindi na ulit kita sasaktan.” hearing him begging now, isn't a satisfaction for me, kundi isang malaking paghihirap para sakin.

Seeing him, now? Parang— bumalik lahat ng sakit sa akin. Mula noong una ko siyang makita hanggang sa ngayon na nagmamakaawa siya sa harap ko. I'm in the part of healing. Nasa parte ako ng buhay kong, kailangan ko rin piliin ang anak ko.

Kailangan ko rin piliin ang iba ko pang kaligayahan, bukod sa taong-lobo na ito.

Bukod sa kanya.

“Bumalik na kayo, Esmeralda. I'm begging you, please! I'm better now. I will not  hurt  you anymore.” ngunit may parte parin talaga sa pagkatao kong hindi kayang patawarin siya agad.

I'm not a god nor a deity to accept his apology, anytime or in any situation. I'm not a good person, I have many flaws and a lot of mistakes, but loving him isn't one of all my suffering.

Choosing him isn't a bad idea at all. Laging tama ang desisyon kong piliin siya. Laging tama ang piliin ko siya. At hindi ko iyong masasabing pagkakamali.

He's my Alpha, and his mate. I'm a Witch, at ang  hindi ko alam ay kung saan ako lulugar sa puso niya.

TO BE CONTINUE.

M. J | MissGorJuice