Padabog kong nilagay ang mga maleta ko sa gilid ng kwarto. May dalawa pang mga malalaking box na puno ng kung anong mga appliances, at ang isa ay puno ng mga gadgets na ako mismo ang gumawa.
Hindi naman gan'on kalaki ang bahay na nakita kong pwede kong tuluyan sa mga susunod na buwan. Sakto lang ito para lang talaga sa 'kin at... sa bisita ko na rin.
It's been a week of constantly thinking on whether or not should I take my father's offer or not. But now, I guess I'm hella doing it. With no regrets, hopefully.
Sinuyod ng mga mata ko ang kabuoan ng maliit kong silid, at pinag-isipan nang mabuti ang pwedeng gawin para maging maganda at maayos ito. Mamaya ko na sisimulan ang kabilang kwarto, kung saan ko papatuluyin ang bisita ko.
I smirked at the idea of living with someone that is just a few years older than me, pero ako pa ang maatasang magiging tagapag-alaga niya. With my friends' description about him, that guy can't still be called a man. Bantay-bata ang peg ko sa buong limang buwan ko sa trabahong 'to.
Pawisan ang spaghetti strap kong pang-itaas nang matapos na ako sa pag-ayos sa aking silid. Maayos na ang lahat ng gamit, at halos lahat ng mga damit at iba pang mga furniture ko ay nakapwesto na nga sa kung saan ko ito gusto.
Agad akong napahiga sa kama kong hindi ko pa nilagyan ng bedsheet, at nagpahinga muna ng ilang sandali. Hindi pa nga akong nag-iisang araw mula sa pagdating ko rito, puro pag-aayos pa ang ginawa ko.
I'm not complaining, though. I have to finish this job fast, if I still want to be acknowledged as my father's daughter. As the heiress of the great Venge Intellegence Org., being an agent with the ability to finish a task done before the assigned deadline is a must. I should be a good example to my fellow agents. And I also can't decline my father's request. So, because this job is already assigned to me, even with months to finish it, I will always strive to do it fast, but correctly, too.
Ang mga unang araw ko sa Negros ay ginawa kong mga araw para linisin ang buong bahay na tutuluyan ko para sa misyong ito. Ngayon, makalipas ang tatlong araw, kompleto na ang lahat ng mga gamit sa bahay at nasa mga lugar na ito kung saan ko ito gustong ilagay.
Ayos na talaga ang lahat. Ang bisita ko na lang ang kulang.
I smirked at the idea of my soon visitor. Ewan. Hindi ko naman talaga yata siya pwedeng tawagin na visitor lang. Siguro mas maganda ang... housemate.
Mas lalo lang akong napangisi sa naisip ko. Sa gilid ng kwarto ko, kung saan may nakalagay na maliit na study table, nakalagay ang isang maliit na papel na ang tanging laman lang ay isang pangalan ng tao.
Sidapa Aiden Delgado.
Napangisi ulit ako sa pagkadugyot ng pangalan niya. Sure ba talagang galing sa mayamang angkan 'tong g*gong 'to? Ang dugyot ng pangalan. Apelyido niya lang ang nakakapagpaganda sa pangalan niya.
Delgados are one of the most richest families in the country. Just, not that known. Not that famous to be acknowledge by the crowd, even to certain business tycoons and politicians. Sadyang masyadong nagpaka-lowkey ang pamilyang 'to sa mga nagdaang taon. Kahit na mayaman nga, ayaw talagang maging center of attraction.
People who knows them even concluded that they might be richer than the President of the country. Pero nitong nakaraan lang sila sumikat. Nang mamatay ang Mr. at Mrs. Delgado, at ang kanilang natatanging anak na lang ang natira.
It was like they were a new giant mushroom in the middle of a desert. Bigla na lang sumulpot sa hindi inaasahang lugar at pagkakataon. Even when like I said, the majority of the people of this country doesn't know them, they became attentive to their son's life once the death of his parents reached the townsfolks.
Lahat nakiususyo, lahat gustong makaalam ng chismis. But our agency knew all along their secret cup of tea, that is yet to be spilled by their heiress... which is me!
Okay, maybe not spilled. Just... taken away from their hands.
My excitement can extend up to the farthest side of heavens. Talagang walang makakatibag sa excitement ko para dito sa mission ko. Kapag nagkataon, then I will be the luckiest agent alive for having the gem of rarity in my hands.
It looks like a simple job at first, though. Finding a rare gem in this country that is mostly filled with just nature and other nonsense pollutions the government can't even try to act on, is indeed an easy job. Pwede lang din naman akong maghanap na lang sa mismong bansa kung saan mayaman sa diyamanteng ito.
But the gem I'm looking for is not just any normal tanzanite gem. As rare as that gem is, diamonds still cost much higher. The agency's not looking for the financial value of the gem, but rather in something more than that.
Patuloy akong nakangising nakatitig sa papel na hawak ko. And that gem can only be in the hands of this boy. And I sure am getting it from him, no matter what it takes.
Sa sumunod na araw ay maaga akong naghanda para sa plano. Ngayon ko siya kukunin sa kanila. At dahil may sasakyan naman ako at pinili ko naman ang bahay na tinutuluyan ko ngayon na medyo malayo nga ang distansya mula sa pinakamalapit na kapitbahay, I am already set for this day. Ang housemate ko na lang ang kulang at mamaya'y tatalbog-talbog na ako sa saya.
"You're already on your way there?" Tanong ng kaibigan kong si Stephan sa 'kin sa kabilang linya.
I'm now casually holding my phone while driving, like I'm just having a normal business day, and will not be facing something expectedly hard yet enjoyable journey ahead. Can't blame me, though. I'm just really excited for this!
"Hm-hmm," I hummed as a response to him.
I heard him sigh. "Seph, just be careful out there, okay? Actually, hindi na ako mapakali simula n'ong umalis ka para sa misyon mo. The job sounds easy but we both now it's not. Please take care of yourself there always, alright?"
I playfully rolled my eyes. "Of course, I will. I need to hang up now. Better take care of yourself, too! And stop worrying about me, you moron! I'll be fine!"
"Alright, alright. Whatever you say."
I immediately ended the call. Not long after, my car is now parked in front of the large gate of the beautiful Delgado Mansion, not even caring to hide somewhere far, or care even a bit for nearby guards probably surrounding the place.
Lumabas ako sa Aston Martin ko at agad na inilagay ang parehong kamay sa mga bulsa ng aking pantalon. I looked up to see the large 'Casa Delgado' print at the very top of their gates, forming like an arch of jaw-dropping art. Talagang malalaman agad na mayamang angkan nga ang nakatira dito.
The letters on the arch is in deep gold, in an elegant cursive lettering, with a dirty white background paint. My brows furrowed when I saw a set of small letters at its bottom part, na hindi ko na mabasa dahil sa liit nito. Assuming that it was just their family's emblem, in which I still have yet to find out because of my sudden curiosity, I just shrugged and directly made my way to the large gate.
Talagang wala sa plano na patago akong pumuslit sa mansion nila. The only plan I made was to enter the place, knock off some people if necessary, find the golden boy, then get him home with me. 'Yon lang. I know it can't be that hard. I've handled worst missions before, getting this boy out will only be as easy as pie.
As expected, there were some guards. But with my trained skills I easily knocked them all off. Walang natira. Bali-baling buto lang naman ang binigay ko. Heck I care if these men will be finding their now only boss after I take him with me. Alam ko naman kung saan 'yon dadalhin. Sisiguraduhin ko naman na walang makakaalam kung 'asan siya pagkatapos nito.
Because I don't want to hassle myself, nagtago na lang ako sa ibang mga guwardiya na nakabantay sa mismong mansion. Napatumba ko na iyong mga nasa bulwagan, kaya wala na akong problema sa pagpasok.
Ilang kwarto ang sinuyod ko, iniilagan ang mga may bantay na mga silid. But then my feet went to the room with the most guards on its entrance, and that's when I smirked.
Finally. Target locked.
All of the other rooms in the mansion only have one guard each, so this probably is the room of my target.
I let a small blow to set aside that strand of hair that was blocking my view from my target destination. And after a few seconds of constant loud and heavy breathings, I finally attacked the three guards.
Kahit na may mga armas, ginamit ko ang mga iyon para patumbahin silang lahat. And in a span of less than eight minutes, they're all knocked out now. Like I said, my skills have been trained for years, and it all started at a young age. Kaya kahit na tatlo ang mga napatumba ko, malinis at tahimik ang bawat atake ko kaya hanggang ngayon ay walang sumusugod dito para resbakan ang mga kasamahan nila.
To cause a stir of thrill and drama, pinindot ko pa talaga ang maliit na doorbell sa gilid ng pintuan ng kwarto para kunwari ay tinatawag siya. I giggled at what I've done, and smiled even wider when I heard his voice in the small speaker on the side.
"What is it?"
Nanlaki ang mga mata ko sa lalim ng boses niya. Yeah, I did expect that he will sound childish, like what my co-agents told me. Pero bakit sa boses niya pa lang, parang mali naman yata sila?
Please take note that I haven't seen this boy even once. Yes, they've been featured in countless news avenues, pero talagang shy type 'tong lalaking 'to at talagang ayaw na makita ang pagmumukha niya sa tv o kahit sa diyaryo lang. Papa probably saw this boy once or twice, but didn't bother to tell me his features.
Ano ba talaga kasing mukhang meron 'to at bakit masyadong confidential? Pangit nga yata 'to.
But I've seen pictures of his parents and they both look like a common rich couple- elegant and both good-looking.
Baka naman ampon lang naman 'tong isang 'to? Bakit naman kasi hindi ipapakita o ikakahiya ang mukha kung hindi naman pangit?
I sighed before answering him. "Can I enter? Laro tayo!" I said that in a playful tone.
I did not hear a response from him for a few seconds. But then suddenly, I heard a half-hearted laugh on the other line.
"Who are you, Miss?" His deep voice echoed again in the small speaker.
Atat nang matapos ang araw ko, hindi na ako nagpaliguy-liguy pa. I did not answer him again and instead barged into the room suddenly. I expected that there might still be a lock inside, pero wala naman pala. Kaya madali naman akong nakapasok.
And when I finally am inside the room, I immediately stopped on my steps once I came face to face with the infamous Delgado heir.
And I swear, when I said that my world stopped, it literally did.
Halos mapamura ako ng isang daang mga mura nang makita ko kung sino ang nasa lamesa na makikita agad pagkapasok sa opisinang 'yon. Halos masabunutan ko na rin ang sarili ko. Badtrip! Akala ko pangit talaga! Pero bakit... ganito naman pala kagwapo?
He looks innocent, with his light skin and not-so-muscular figure, and head full of middle length hair that is now partly covering his forehead, and the doe-eyed features of his face. But with the smirk on his lips, I immediately concluded that he's maybe dangerous. And this is not how I exactly pictured our first encounter would be.
"Can I ask you again?" He asked again seriously, but now with hidden amusement in his eyes.
"Who are you, Miss?"
I swallowed hard. And in that moment, I knew that this mission... won't be going the way it should be.
Nanatili akong nakatulala habang nakatitig sa kanya. Unti-unting bumabagal ang bawat paghinga ko, at parang ayaw na yatang mawala ng mga mata ko sa kanya. He looks more than I imagined him to be. More... different. He looks manly, unlike what my colleagues told me last time. They said he looks childish. Pero ano ka ba naman, Seph? Being childish is a trait. A behavior. Kaya ngayong mukha pa nga lang ang nakikita mo, paano mo nasabing mali na kaagad ang sabi ng mga kakilala mo sa kan'ya? But then his voice also sounded so deep on the speaker. But he's also wearing a normal shirt, na may jejemon ngang print na design. Which is not so appropriate to where he is right
He was not that heavy, though. As I described him, he's not that muscular. But he's tall, kaya medyo nahirapan pa rin akong kargahin siya.Kung nasunod lang talaga ang plano, sana kinakaladkad ko na lang 'to ngayon, hindi binubuhat. Pero anong magagawa ko? Ewan ko na lang kung natakot na ba 'to talaga kanina.He didn't fight back when I forcefully gripped on his collar, which maybe a sign that he's also planning this out. But then, hindi naman siguro nadadala sa drama ang panginginig. As what I've experienced, natural na nanginginig ang isang tao kapag natatakot o kinakabahan. Ewan ko na lang kung nadadala lang din ba 'yon sa pag-arte. Pero hanggang ngayon, may mga padududa pa rin ako.I successfully got him home, without his mansion guards suspecting that he's gone. Sigu
I smirked at that. "Yeah? You sure about your condition?""Yes," he answered abruptly.Mas lalo lang lumawak ang ngisi ko. Kung 'yon lang naman pala ang kondisyon niya, then hell, yeah. I'm going to do everything just to win his trust.But boy, he thinks he does know the entirety of my job. In fact, I bet he also doesn't know what my real job is. Bahala na siya kung habambuhay niyang isipin na isa lang akong hamak na kidnapper. Bahala siyang mag-isip kung gaano naman ako naging ganito kayamang kidnapper at nakakuha pa ako ng ganito kalaking lugar para lang sa kanya. Bahala na siya.Basta ang gusto ko lang, ang matapos na 'to kaagad.The house is just the size of a normal apartment, but its land extends up to a whole 800 square meters. Medyo malaki nga, pero kakarampot lang din kung ikukumpara sa mga bahay na angkin ng pamilya ko."Well, I can set you up some games in here. You know, we can play inside here, then I'll show you what I can do to make you pleased-""Is life just full of t
Pagkatapos ng lunch namin, pinabalik ko na muna siya sa kwarto niya. Wala naman siyang imik nang umalis siya sa balcony, parang hangin lang ang peg ng lolo niyo. Paglingon ko sa likod ko matapos kong ligpitin ang mga pinagkainan namin, wala na siya do'n.I just shrugged and continued in what I am doing, hindi man lang naisip na baka naglilibot na 'yon para maghanap ng pwedeng matakasan.I already designed this place to be as secured as possible. Napakaliit na lang ng tsansa na makatakas pa 'yong lalaking 'yon. For sure, kahit wala pa siya sa exit ng bahay, nakuryentehan na 'yon.Nang matapos na ako sa ginagawa ay dumiretso na agad sa baba. Nakita ko naman si Sid na nasa sofa na nasa mismong tapat ng malaking t.v ng sala. Matuwid lang na nakaupo lang siya ro'n, nakatulala sa harap.Kumunot ang noo ko. Ano na namang 'tong ginagawa niya? Kagabi lang ay sa kama naman siya tuwid na tuwid na nakahiga. Tapos ngayon, kung makaupo siya sa mababa kong sofa, parang kaharap niya ang Presidente.N
Sinabihan ko na siyang pumwesto sa loob ng linyang tinuro ko. Agad naman siyang sumunod. I also went to position myself in the actual line that I just made. He's now wearing one of the tshirts that I bought just for him. Isang Nike lang naman 'yon, at naka-short din siya na black with the same brand. Bagay na bagay para sa lalaruin namin ngayon. On the other hand, I'm still in my racerback sando, na ngayon ko lang napansin na wala pala akong bra sa ilalim. Kaya nga minabuti ko na lang kaninang isipin na dagdagan pa ang thrill sa larong 'to. Hindi ko naman kasi talaga naisip na magpa-blindfold pa. Pero nang maramdamang wala nga pala akong suot na bra mula pa kaninang umaga, at tinamad nang magsuot pa ng isa, mabuti at naisipan ko itong naisip ko ngayon. Hindi naman yata nalagyan ng kung anong kamunduhan ang isip nitong lalaking 'to. Being isolated his whole life, I doubt he ever encountered someone that can let him experience or just know those kinds of things. Pero mas mabuti nang
"Delgado!" tawag ko sa kanya habang kinakatok ang kanyang pinto. "Labas ka na! Kakain na!"Kinatok ko pa ng ilang ulit ang pinto niya, nang hindi naman gan'on kalakas, pero hindi pa rin siya lumalabas.Marahas na lang akong napabuntonghininga saka napag-isipang umalis na lang at hintayin na lang siya sa hapag.Minabuti kong sa sala na lang kami kumain ng hapunan, dahil kapag doon kami ulit sa balcony ay baka malamok na dahil gabi na nga. Ayaw pa rin naman yata niyang malapit nga sa kusina kumain kaya hindi ko na lang 'yon ipipilit pa."Sa sala ka lang pumunta, ha? Nandito na ang pagkain!" tawag ko ulit sa kanya habang nilalakad ko ang daan papunta nga sa sala ng bahay.Nakaligo na ako ulit, at nakapagbihis na sa pajama ko at sa isa na namang spaghetti strapped sleeveless. Mahilig ako sa mga ganito, eh. Even when I'm in not-so-tropical countries, palagi akong naka-sando o kahit anong sleeveless. Mas magaan din naman kasi sa pakiramdam na ganito palagi ang suot ko.Nasa maliit na space
His eyes now can't stay on just one place. Napansin kong nagsimula na rin siyang manginig. But I didn't care about his reaction. Nangunguna pa rin sa 'kin ang inis sa nangyari kanina.Bahagya pa akong lumapit pa sa kanya, at tuluyan na nga niyang siniksik ang sarili niya sa pader sa kanyang likuran, takot na takot, kapansin-pansin ang bawat paglunok dahil sa kaba.At gaya ng mga nangyayari sa mga libro, o sa mga pelikula, I went even closer to him, and put my hands on the wall behind him, locking him from going anywhere.Oo, sadyang mas matangkad nga siya sa 'kin. But because his knees were slightly bent because of he's obviously scared of me, naging maayos lang din naman ang posisyon namin. Naaayon lang sa gusto ko.Napangisi ako. Na-corner ko siya."What did you just do, big boy?" I whispered to him, leaning even closer so our faces will be just inches away, turning him into a deep red frustrated mess."I... I..." he tried to say something, but probably can't find the right words to
That book contains so much... bad stuffs! Kahit na iyon pa naman ang unang installment sa series na 'yon, ang dami na no'ng laman na mga malalaswang bagay. Napaka-landi ni Hardin do'n!At kung nakuha nga niya ang kainosentehan ni Tessa sa librong 'yon, ewan ko na lang kung ano na lang ang mangyayari sa Delgado'ng pinabasa ko no'n.I contemplated about it for a minute, kung kukunin ko ba sa kanya ang librong 'yon, o hahayaan na lang siyang deskubrihin kung ano ang nilalalman no'n.Tinakpan ko na lang gamit ng mga palad ko ang aking mukha, nag-iisip pa rin. Pero nang matantong wala naman yata sa pagpipilian ko ang nagiging mas matimbang, hinayaan ko na lang.Malakas akong napabunonghininga nang umahon ako sa pagkakahiga sa malambot kong kama. Nakatunganga lang ako doon ng ilang minuto, nag-iisip na naman ng bagay na magandang gawin kasi nga wala naman ako sa mood na aliwin ang Delgado'ng kasama ko.I scanned my room and it's not that clean, but also not a pigsty. But when my eyes went t
Nagdaan na naman ang ilan pang oras at ngayon ay nagluluto na naman ako para sa hapunan namin. Dahil tinamad na ako ngayon, ininit ko lang 'yong natirang bulalo kanina at nagluto lang ng karagdagang ulam--isang mangkok ng ramen, na naman.Nasanay naman na kasi ako na palaging ganito lang ang kinakain, lalo na kapag nasa mga normal na mission lang ako. Kahit nga de lata lang, oks na oks na ako. Pero dahil may kailangan akong pagsilbihan ditong senorito, kailangan kong maghain ng pagkain na dapat ay magustuhan niya.Kaya nagprito na lang din ako ng na frozen na na lumpia sa ref. Nang matapos na, nilapag ko na ang lahat ng 'yon sa center table sa sala, at saka pumunta muna sa kwarto ko para makabihis sandali ng tshirt."Delgado! Kakain na!" Tawag ko na naman kay Sid.Mabilis naman siyang napunta sa harap ko. The night went on and he didn't make me entertain him that much. Wala siyang imik habang kumakain kami. At nang matapos na, agad naman siyang nawala sa paningin ko kaya inisip ko na l
I paced back ang forth on my room again, thinking deeply about what am I supposed to righteously do when I come outside again. I know I'll be encountering that boy again. Malamang, kaming dalawa lang naman ang nandito sa bahay. Even if I try to avoid him for the rest of the day, I know I won't be able to possibly do that. Especially now that he's becoming so nosy already. Hindi na nga muna ako lumabas sa kwarto ko sa mga sumunod pang mga oras. Pinalipas ko muna ang ilan pang oras, at nang makitang medyo hindi na mainit sa labas, indikasyon na medyo hapon na, saka ko pa napagdesisyunan na lumabas na nga at magtungo sa kusina. Doon nga ako dumiretso. Hindi na ako tumingin pa sa kung saang bahagi ng bahay, na maaaring tambayan ng Delgado'ng kasama ko. Of course, I already know for now that he will do everything just not to be in the kitchen for too long. Kaya nang makaabot na ako d'on, I somehow felt relieved. I can't sense his presence anywhere, and that calmed my nervous nerves. I
That book contains so much... bad stuffs! Kahit na iyon pa naman ang unang installment sa series na 'yon, ang dami na no'ng laman na mga malalaswang bagay. Napaka-landi ni Hardin do'n!At kung nakuha nga niya ang kainosentehan ni Tessa sa librong 'yon, ewan ko na lang kung ano na lang ang mangyayari sa Delgado'ng pinabasa ko no'n.I contemplated about it for a minute, kung kukunin ko ba sa kanya ang librong 'yon, o hahayaan na lang siyang deskubrihin kung ano ang nilalalman no'n.Tinakpan ko na lang gamit ng mga palad ko ang aking mukha, nag-iisip pa rin. Pero nang matantong wala naman yata sa pagpipilian ko ang nagiging mas matimbang, hinayaan ko na lang.Malakas akong napabunonghininga nang umahon ako sa pagkakahiga sa malambot kong kama. Nakatunganga lang ako doon ng ilang minuto, nag-iisip na naman ng bagay na magandang gawin kasi nga wala naman ako sa mood na aliwin ang Delgado'ng kasama ko.I scanned my room and it's not that clean, but also not a pigsty. But when my eyes went t
His eyes now can't stay on just one place. Napansin kong nagsimula na rin siyang manginig. But I didn't care about his reaction. Nangunguna pa rin sa 'kin ang inis sa nangyari kanina.Bahagya pa akong lumapit pa sa kanya, at tuluyan na nga niyang siniksik ang sarili niya sa pader sa kanyang likuran, takot na takot, kapansin-pansin ang bawat paglunok dahil sa kaba.At gaya ng mga nangyayari sa mga libro, o sa mga pelikula, I went even closer to him, and put my hands on the wall behind him, locking him from going anywhere.Oo, sadyang mas matangkad nga siya sa 'kin. But because his knees were slightly bent because of he's obviously scared of me, naging maayos lang din naman ang posisyon namin. Naaayon lang sa gusto ko.Napangisi ako. Na-corner ko siya."What did you just do, big boy?" I whispered to him, leaning even closer so our faces will be just inches away, turning him into a deep red frustrated mess."I... I..." he tried to say something, but probably can't find the right words to
"Delgado!" tawag ko sa kanya habang kinakatok ang kanyang pinto. "Labas ka na! Kakain na!"Kinatok ko pa ng ilang ulit ang pinto niya, nang hindi naman gan'on kalakas, pero hindi pa rin siya lumalabas.Marahas na lang akong napabuntonghininga saka napag-isipang umalis na lang at hintayin na lang siya sa hapag.Minabuti kong sa sala na lang kami kumain ng hapunan, dahil kapag doon kami ulit sa balcony ay baka malamok na dahil gabi na nga. Ayaw pa rin naman yata niyang malapit nga sa kusina kumain kaya hindi ko na lang 'yon ipipilit pa."Sa sala ka lang pumunta, ha? Nandito na ang pagkain!" tawag ko ulit sa kanya habang nilalakad ko ang daan papunta nga sa sala ng bahay.Nakaligo na ako ulit, at nakapagbihis na sa pajama ko at sa isa na namang spaghetti strapped sleeveless. Mahilig ako sa mga ganito, eh. Even when I'm in not-so-tropical countries, palagi akong naka-sando o kahit anong sleeveless. Mas magaan din naman kasi sa pakiramdam na ganito palagi ang suot ko.Nasa maliit na space
Sinabihan ko na siyang pumwesto sa loob ng linyang tinuro ko. Agad naman siyang sumunod. I also went to position myself in the actual line that I just made. He's now wearing one of the tshirts that I bought just for him. Isang Nike lang naman 'yon, at naka-short din siya na black with the same brand. Bagay na bagay para sa lalaruin namin ngayon. On the other hand, I'm still in my racerback sando, na ngayon ko lang napansin na wala pala akong bra sa ilalim. Kaya nga minabuti ko na lang kaninang isipin na dagdagan pa ang thrill sa larong 'to. Hindi ko naman kasi talaga naisip na magpa-blindfold pa. Pero nang maramdamang wala nga pala akong suot na bra mula pa kaninang umaga, at tinamad nang magsuot pa ng isa, mabuti at naisipan ko itong naisip ko ngayon. Hindi naman yata nalagyan ng kung anong kamunduhan ang isip nitong lalaking 'to. Being isolated his whole life, I doubt he ever encountered someone that can let him experience or just know those kinds of things. Pero mas mabuti nang
Pagkatapos ng lunch namin, pinabalik ko na muna siya sa kwarto niya. Wala naman siyang imik nang umalis siya sa balcony, parang hangin lang ang peg ng lolo niyo. Paglingon ko sa likod ko matapos kong ligpitin ang mga pinagkainan namin, wala na siya do'n.I just shrugged and continued in what I am doing, hindi man lang naisip na baka naglilibot na 'yon para maghanap ng pwedeng matakasan.I already designed this place to be as secured as possible. Napakaliit na lang ng tsansa na makatakas pa 'yong lalaking 'yon. For sure, kahit wala pa siya sa exit ng bahay, nakuryentehan na 'yon.Nang matapos na ako sa ginagawa ay dumiretso na agad sa baba. Nakita ko naman si Sid na nasa sofa na nasa mismong tapat ng malaking t.v ng sala. Matuwid lang na nakaupo lang siya ro'n, nakatulala sa harap.Kumunot ang noo ko. Ano na namang 'tong ginagawa niya? Kagabi lang ay sa kama naman siya tuwid na tuwid na nakahiga. Tapos ngayon, kung makaupo siya sa mababa kong sofa, parang kaharap niya ang Presidente.N
I smirked at that. "Yeah? You sure about your condition?""Yes," he answered abruptly.Mas lalo lang lumawak ang ngisi ko. Kung 'yon lang naman pala ang kondisyon niya, then hell, yeah. I'm going to do everything just to win his trust.But boy, he thinks he does know the entirety of my job. In fact, I bet he also doesn't know what my real job is. Bahala na siya kung habambuhay niyang isipin na isa lang akong hamak na kidnapper. Bahala siyang mag-isip kung gaano naman ako naging ganito kayamang kidnapper at nakakuha pa ako ng ganito kalaking lugar para lang sa kanya. Bahala na siya.Basta ang gusto ko lang, ang matapos na 'to kaagad.The house is just the size of a normal apartment, but its land extends up to a whole 800 square meters. Medyo malaki nga, pero kakarampot lang din kung ikukumpara sa mga bahay na angkin ng pamilya ko."Well, I can set you up some games in here. You know, we can play inside here, then I'll show you what I can do to make you pleased-""Is life just full of t
He was not that heavy, though. As I described him, he's not that muscular. But he's tall, kaya medyo nahirapan pa rin akong kargahin siya.Kung nasunod lang talaga ang plano, sana kinakaladkad ko na lang 'to ngayon, hindi binubuhat. Pero anong magagawa ko? Ewan ko na lang kung natakot na ba 'to talaga kanina.He didn't fight back when I forcefully gripped on his collar, which maybe a sign that he's also planning this out. But then, hindi naman siguro nadadala sa drama ang panginginig. As what I've experienced, natural na nanginginig ang isang tao kapag natatakot o kinakabahan. Ewan ko na lang kung nadadala lang din ba 'yon sa pag-arte. Pero hanggang ngayon, may mga padududa pa rin ako.I successfully got him home, without his mansion guards suspecting that he's gone. Sigu