Nakahanda na ang lahat ng mga gamit namin para lumipat sa mansyon ni Ivo. Matapos kasing ma-discharge si Avery ay agad kaming umuwi para mag-impake. Sa totoo lang hindi ko alam kung okay ba itong ginagawa namin dahil alam kong may asawa na si Ivo subalit iniisip ko rin ang kambal. Sila at ang nararamdaman nila ang mas importante. Gusto nilang makasama ako kaya titiisin ko na lamang na manilbihan sa mansyon niya kahit na matapakan ang ego ko. “Nanay, excited na po akong makapunta sa bahay ni Tatay, sabi niya marami raw mga toys doon tapos tig-isa pa kami ni Gavin ng tulugan. Ang galing Nanay ‘no?” masiglang sambit sa akin ni Avery. Napangiti ako sa kaniya. Napaka-jolly ng aking anak kahit na kakagaling lamang nito sa opera. Masaya ako dahil magaling na siya, wala na akong pro-problemahin pa. Hindi pa pala ako nagpapasalamat kay Ivo, siguro kakausapin ko na lamang siya mamaya. “Ready na ba kayo?” tanong ni Ivo sa amin habang nakasilip sa aming kwarto. “Tatay! Opo ready na kami!” Si
Hindi makapali si Gianna sa kaniyang kwarto, gusto niyang puntahan ang kambal sa loob ng mansiyon. Katatapos lang kasi nilang maglibot ni Manang sa mansiyon subalit hindi man lang sila nalagi sa loob no’n. Ang sabi sa kaniya mamaya na lang daw sila papasok dahil busy pa araw ang kanilang amo sa pa-welcome party sa kambal. Napakagat siya ng labi dahil sa selos na nararamdaman niya. Hindi niya mapigilang maluha dahil nararamdaman niyang unti-unting kinukuha ng mag-asawa ang kambal sa piling niya. Hindi siya nakatiis kaya agad siyang pumuslit papunta sa loob ng mansyon. Habang naglilibot kasi sila ay may nakita siyang pintuang bukas doon sa may kusina, roon niya balak pumasok. Gusto niyang makita ang kambal dahil hindi siya mapakali kapag wala ang mga ito sa kaniyang tabi o di kaya’y makita man lang. Dahan-dahan siyang pumasok sa pintuan, napahinga siya nang maluwag nang makitang walang katao-tao roon. Puno ito ng mga pagkain, may pinggan ding nagamit na at wala nang laman. Sa isip niya
Kanina pa ako naghihintay sa kambal, narito ako sa labas ng mansyon nakatambay. Nakaupo ako sa hagdan at napayakap sa aking sarili. Mag-aalas otso na kasi’y wala pa sila, hindi nga ako nakapaghapunan dahil gusto kong sabay kaming kumain ng kambal. Napapikit ako ng mariin dahil sa inis, gusto ko mang tawagan si Ivo ay hindi puwede. Kabilin-bilinan niyang hindi ko raw sila isturbuhin kapag naroon sila sa Mall. “Hija, bakit nariyan ka pa? Pumasok ka na sa kwarto mo’t magpahinga. Bukas ay marami pa tayong gagawin,” saad ni Manang sa akin. Napatingala ako sa kaniya at umiwas ng tingin. Alam kaya niyang ako ang ina ng kambal? “Hinihintay ko pa po ang kambal, mauna na po kayo matulog,” saad ko sa kaniya. Rinig ko ang paghinga niya ng malalim at tumabi sa akin. “Alam kong ina ka ng mga anak ni Sir Ivo, sabagay kung ako rin naman ang nasa kalagayan mo’y gagawin ko rin ito.” Napatingin ako sa kaniya at napakunot ng noo. Hindi ko alam kung bakit concern na concern siya dahil narito ako’t
Sa kwarto nga ako nagtulog ng kambal dahil hindi nila ako tinigilan sa pangungulit. Napangiti ako nang marinig ang mga hilik nila sa aking tabi. Narito kami sa iisang kama magkatabi. Sobrang laki naman kasi ng kama ng mga bata kaya nagkasya kaming tatlo. Nasa gitna nila ako’t parehong nakasandal sa akin kaya dahan-dahan kong inalis ang kanilang brasong nakasandal sa aking katawan. Sabay silang tumalikod kaya napahinga ako ng maluwag. Tiningnan ko ang orasan sa lamesa’t mag-a-alas singko pa lang pala. Kaagad akong nag-ayos ng aking sarili para bumaba at maghain almusal nila. Hindi pa kami nagkakausap ni Ivo tungkol sa trabaho kaya gusto ko sanang kausapin siya. Dahan-dahan akong bumaba sa hagdan, wala pang katao-tao ang bahay kaya nagtataka ako. Hindi ba dapat maagang nagigising ang kasambahay para maghain ng almusal? Bakit hindi pa sila nagigising? Nang makapasok ako sa kusina ay agad akong naghanap ng lulutuin. Binuksan ko ang refrigerator at bumungad sa akin ang sandamakmak na
Ilang minuto na lamang ay magsisimula na ang party, narito pa rin ako sa aking kwarto’t nag-aayos ng sarili. Ilang oras din kasi kaming naghanda ng party, inabutan na siguro kami ng hapon after pa no’n ay inasikaso ko pa ang aking kambal. Hindi ko nakita ang mag-asawang Vontobel, siguro’y busy rin iyon sa kani-kanilang trabaho. Si Shania ay isang sikat na model dito sa Pilipinas, isa siyang half korean at filipina. Marami ang kaniyang fans at sorang sikat niya lalo na sa mga teenagers samantalang si Ivo Stephan Vontobel ay isang multi-billionaire who owned a progressive and popular company rito rin sa Pilipinas. Kung iisipin, perfect match na sila’t walang mas hihigit pa sa relasyon nila. Hinahangaan din sila ng lahat as a couple dahil kitang-kita mo talagang inlove na inlove sila sa isa’t-isa. Kaya nga hindi na rin ako nag-aksaya ng panahong sabihin na mayroon siyang anak sa akin dahil alam kong gugulo lamang ang lahat. Napahinga ako ng malalim at napatingin sa repleksyon sa salam
Wala akong nagawa kung ‘di ay pumunta sa aking kwarto. Alam kong hinahanap ako ng kambal pero alam ko namang naroon si Ivo para bantayan sila. Agad akong sumalampak sa aking kama at napahinga ng malalim. Hindi ko alam kung kailan kami magiging ganito, mahirap talaga kalabanin ang ma-pera dahil sila lagi ang nasusunod at nananalo. Gusto ko nang umalis dito kasama ang kambal pero paano? Marami ang mga tauhang nakapalibot sa mansiyon at kung makakatakas man kami ng kambal ay mahahanap at mahahanap pa rin kami ni Ivo dahil maimpluwensiya siyang tao. Baka baliktarin pa nga niya ako’t ibalita sa medya na kinidnap ko ang mga anak niya. Alam kong alam na ng buong mundo na may anak si Ivo at hindi ako iyong inang pinakilala niya. There’s a pang in my heart when I see them looking good and happy. Napaka-perketo nilang tingnan at na-realize kong wala akong magawa para pigilan iyon. Sino ba naman ako? Isa lang naman akong babaeng nabuntis ni Ivo at nakilala niya isang gabi. Walang love na nangyar
Alas singko na ng hapon nang makauwi si Gianna. Hinanap niya agad ang kaniyang mga anak. Nagtataka siya kung bakit panay tingin ng tingin ang mga kasambahay sa kaniya kung lilingunin naman niya ay iiwas ito ng tingin.It feels so weird. Iyan ang nasa isip niya. Pumasok siya sa kwarto ng kaniyang anak, napahinga siya ng maluwag dahil busy ito sa pagsasagot ng kani-kanilang worksheets.Napakunot siya ng noo dahil nakabihis na agad ito ng pampatulog. Naka-pajama na ang dalawa. Gulat nga siya dahil never na siyang pinapasok ng kambal kapag pumunta silang C.R. para paliguan. Sabi nila ay matanda na sila para tulungan pa niya. Roon niya na-realize na lumalaki na ang kambal niya't siguro nahihiya na itong paliguan niya sila."Ang sisipag naman ng mga anak oh. Bakit pala nakasuot na kayo ng pajama ang agad niyo namang magpalit," saad niya sa dalawa. Napatingin ang kambal sa kaniya at mabilis na kumirapas ng takbo papalit sa akin."Nanay!" sigaw ng kaniyang dalawang chikiting. "Kumusta naman
Simula noong encounter nila sa opisina ni Ivo ay iniiwasan na niya ang lalaki. Hindi niya maintindihan kung bakit ginawa ng lalaki iyon sa kaniya. Sobrang mali dahil alam niyang may asawa siya. Bigla siyang nakaramdam ng panlalamig dahil sa maaga siyang nagising. Alas singko na ng umaga’t narito siya sa kusina, nagluluto ng almusal para sa kaniyang anak. Hindi na rin siya pumuntang coffee shop at nagpaalam sa amo niyang mag-leave para maasikaso ang kaniyang mga anak. Ang alam din ni Ivo ay umalis na siya subalit hindi. Mabuti na lang at mabait ang kaniyang amo sa kaniya’t binigyan siya ng tatlong linggong off sa trabaho. Ngayon ay hatid sundo niya ang mga bata sa eskwelahan at nag-fo-focus siya sa pagaasikaso sa loob ng mansyon. Halos buong araw siyang naglilinis sa loob para lang mawala ang kaniyang bagot. Maaga ngang natutulog na ang mga kasambahay dahil tinutulungan niya itong matapos sa kanilang mga gawain. Sa awa ng Diyos ay hindi niya nakikita si Shania sa loob ng mansyon,
Kabanata 38 Ilang araw ring nanatili si Ivo sa lugar ni Keanna. Tansa nga ng lalaki, tatlong araw siyang natulog sa kan’yang kotse bago siya pinahintulutang pumasok at matulog ng mga magulang ni Keanna sa bahay nila. Okay lang naman sa kan’ya iyon at naiintindihan niya, naalala pa niya ang paguusap nila ng tatay nito. Ni hindi nga siya nakaramdam ng takot at kaba dahil siya naman ang boss ng kanilang kompanya ngunit sa pagkakataong nakausap niya ang tatay ni Gianna, roon lang niya naramdaman ang takot at kaba. Takot na baka hindi siya tanggapin at baka pagmumurahin siya ng ama ng babae pati na ang kaba na baka sabihin nitong layuan niya ang anak nito. Napahinga siya ng malalim at napapikit, tila ba inaalala ang pag-uusap nila ‘nong nakaraan. “Maupo ka.” Iyan ang unang sinabi ng ama ni Gianna sa kan’ya, sa pagbuka pa lang ng bibig ng matanda ay bigla na lamang kumabog ng mabilis ang dibdib niya. Malugod niya naman itong sinunod at umupo sa harapan nito. Nasa labas ang matanda’t na
Ivo Vontobel Ang totoo, matagal na niyang alam na niloloko lang siya ni Shania, hindi niya lang maamin ito sa sarili niya. She really loved her, iyon ang totoo. Minahal niya ito ng totoo, at sa pangalawang pagkakataon, binigo na naman siya ng babae. He acted that he doesn’t know everything, he tolerated his wife’s doing. Ni hindi nga niya kinonfront ito dahil alam niyang nagbago na ang babae. Yes, nagbago nga at alam niyang iniwasan na nito ang lalaking kasama nito palagi noon but everything changed nang dumating ang kan’yang mga anak at si Gianna. He was confused lalo na sa nararamdaman niya. He loves his wife, he’s sure of that but everytime he see Gianna and his children nakakalimutan niya ang asawa niya. Jerk man siya kung iisipin pero iyon ang nararamdaman niya. Matagal na siyang niloloko ng asawa but he’s blinded by his love or should he say he’s guilt. Alam niya kasing malaki ang effort ni Shaniah na mapaibig siya, ginawa nito ang lahat para lamang makalimutan si Gianna at
Walang nagawa si Ivo kung ‘di ang umalis sa bahay ni Gianna. Gusto pa sanang kausapin nito ang mga magulang ng babae ngunit pinilit talaga ni Gianna na huwag munang gawin iyon dahil alam niyang lalala lang ang lahat. Gusto niyang kausapin muna ang mga magulang para magpaliwanag. Nang pumasok siya sa kanilang bahay ay bumungad sa kan’ya ang magulang niyang seryosong nag-uusap. Nang makita siya nito ay agad na umupo ang mga ito ng tuwid. “Hindi ka namin pinalaking mang-aagaw Gianna kaya sana’y maintindihan mo kami ng ama mo. Ayaw ka lang naming masaktan, anak ka namin at malaki ang pagmamahal namin sa iyo lalo na sa mga apo ko. Kalimutan mo na ang lalaking iyon at alam kong makakalimutan din ng kambal ang ama nila.” Hindi niya alam kung ano nga ba ang sasabihin, gusto niyang tumutol. Gusto niyang sabihin na ayaw niyang kalimutan ang lalaki dahi mahal na mahal niya ito. “Alam ko ang mga tinginang iyan, Gianna. Hindi ako papayag na sumama kayo sa lalaking iyon, kapag ginawa mo iyan ma
“Ano ang nangyayari rito, Gianna? Sino iyang lalaking iyan?” Galit at pasigaw ang boses ng ama niya nang lumabas ito ng bahay. Kasama nito ang kan’yang ina na nakakunot din ang noo.“Sino iyan, Gianna?” tanong ng kan’yang ina kaya napangiwi siya. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin, kinakabahan siya dahil sa ibinibigay na tingin ng kan’yang magulang sa kan’ya pati na kay Ivo. Napalingon siya sa paligid, kita niya ang pilit na pakiki-usyuso ng mga kapitbahay nila sa kanila.“R-Roon po tayo mag-usap, ‘Nay, ‘Tay, marami pong mga tao sa labas,” mahinahong saad niya sa magulang ngunit umiling ito.“Hindi! Rito tayo mag-usap, sino ang lalaking iyan?” madiing tanong ng kan’yang ama kaya napapikit siya. Magsasalita na sana siya ngunit naunahan siya ni Ivo. Lumapit ito sa kan’ya at hinawakan ang kan’yang kamay para pigilan.“Magandang um
“Alam mo ba, iyong anak ni Mela na si Gianna, umuwi na pala rito sa atin. Nakita ko kanina’t pinapaliguan ang dalawa niyang anak sa may poso nila. Makikiigib sana ako kaso namataan ko silang naliligo roon,” bulong ng isang matandang babae sa tambayan, mismo sa labas ng bakuran nila Gianna. Tinapik naman ng isang matanda ang babae kaya napa-aray ito.“Ano ka ba, marinig nga kayo, nasa harap kayo ng bahay nila,” saway ng isa kaya napairap ito sa kan’ya.“Ay kumare, totoo naman, nasaan kaya ang ama? Bali-balita rito na nabuntis daw iyan at tinakasan ng lalaki. Kawawa naman, maaga kasing naglandi eh, ‘yan tuloy ang napala,” natatawang sagot ng isa.“Mas malala pa nga ata ‘yong anak mo, Marites dahil kabit siya ni Kapitan Tarug!” Sumama ang mukha ni Marites sabay hampas sa kan’yang kaibigan na si Sharon.“Hoy! Mas maswerte pa naman ang anak ko dahil kahi
Mabilis silang nakauwi sa probinsya nila, kahit na naguguluhan ang kambal ay sumama na rin ito sa kan’ya. Wala siyang sinayang na oras dahil alam niyang magigising na si Ivo, Mabuti na nga lang ay hindi siya nahirapang maghanap ng masasakyan papunta sa probinsya nila. Ilang oras din ang byahe kaya pagod-pagod sila.Agad siyang nag-text kina Amy at Vanessa na ligtas silang nakauwi sa probinsya. Hawak-hawak niya ang dalawang anak niya palabas ng Bus. Huminga siya ng malalim nang maaninag niya ang bahay nila sa harap niya. Maganda ang bahay nila, sementado na ito at may tindahan sa harapan, bagay na ipinagmamalaki niya dahil kahit papaano ay may naipundar siya bilang manager sa coffee shop para sa mga magulang niya. Iyon nga lang ay kahig-isang tuka pa rin sila dahil may maintenance ang kan’yang ama. Lahat ng pinapadala niya ay nagagastos sa mga gamot ng kan’yang ama.Buong byahe ay kinakabahan siya, marami na rin ang sumasagi sa kan’ya
Nagising siyang may nakapulupot sa kan’yang bewang, nilingon niya iyon at nakita si Ivo na mahimbing ang tulog. Sa sobrang himbing ay napapahilik ito, dahan-dahan niyang inalis ang braso ng lalaki para makatayo siya.Ayaw niyang makita siya ng lalaking ganito dahil sobrang nahihiya siya. Hindi niya rin alam kung ano ang sasabihin kay Ivo, pakiramdam niya maling-mali ang ginawa nila.Siya ang may kasalanan ng lahat kung pinahinto niya lang si Ivo ay baka hindi ito nangyari. Pa-ika-ika siyang naglakad palabas, maswerte siya’t hindi nagising ang lalaki. Pagod na pagod ito dahil madaling araw na rin sila natapos.Napapikit siya ng mariin, iba’t-ibang posisyon ang ginawa nila, tama nga ang lalaki, hindi siya nito tinigilan. Para silang lasing na lasing kahit hindi naman sila nakainom.Nasa wastong pag-iisip sila kagabi mind subalit sinunod pa rin nila ang init ng katawan.Sa pagbukas
Kabanata 31.3Simula noong araw na iyon ay hindi na niya nakita si Shaniah. Hindi na rin nag-cross ang landas nila at malaki ang pasasalamat niya roon dahil hindi hinayaan ng tadhana na magkita sila ni Ivo. Gabi na at tulog na ang lahat, si Ivo ay katabi ng kambal, pinapatulog ang mga ito samantalang siya ay nasa terrace ng hotel at nagpapahangin. Napangiti siya nang makita ang kislap ng karagatan na nagmumula sa Liwanag ng kalangitan. Bigla siyang nakaramdam ng kaginhawaan nang malanghap ang sariwang hangin. Unti-unting nawala ang ngiti niya nang maalala ang mga magulang niya. Malapit din sila sa karagatan at ganito ang ginagawa niya tuwing gabi bago matulog. Miss na miss na niya ang inay at itay niya, simula noong tumutongtong siya ng Maynila ay hindi na siya nakauwi. Ang minsang pangarap niya para sa mga ito ay nawala ng parang bola nang mabuntis siya ni Ivo at isinilang ang kambal. Kahit kunti ay nagpapadala rin siya ngunit alam niyang hindi iyon sapat para sa pamilya. Mabuti n
Kabanata 31.2 "Nanay! Ang ganda ng dagat, oh! Rito po tayo, langoy tayo roon!" masiglang sigaw ni Avery sa kan'ya habang hinihila siya ng bata kung saan. Nasa likod din nila ang dalawang mag-ama na kasalukuyang naglalakad at nakapamulsa. Tanging bikini lang ang suot niya't iyon ang nadala niya walasiyang choice kung 'di iyon ang isuot niya, alangan namang magpantalon siya ehnasa beach sila, baka pagtawanan lamang siya ng mga tao roon. Mabuti na lang atmay baon siyang floral cover up dress kahit papano ay natatakpan nito angkatawan niya. Ilang oras din silang nagbabad sa dagat, hindi mapalis ang kan’yang ngiti sa labi nang makitang tuwang-tuwa ang kan’yang kambal. Maluha-luha niyang tinitigan ang mag-aamang nasa harapan niya’t naglalaro. Ang pangarap niyang makita ang mag-aamang nagbo-bonding ay angtanging pangarap niya noon pa man. Hindi niya akalaing matutupad iyon. “Hindi maalis ang ngiti mo, Gianna. Masaya kami dahil masaya siSir Ivo ngayon, dahil iyon sa inyo ng kambal.