Noong oras na iyon, galit na galit si Annie at gustong ipagtanggol si Sunny, pero pinigilan siya nito. “Huwag kang gagawa ng gulo. Baka madamay pa ang negosyo ni tita't tito. Nahihirapan na nga ang negosyo ng pamilya niyo dahil sa pamilya Morris, paano pa si tita't tito?” Hindi inaasahan, sa mga araw na kasal na si Sunny, naghanap siya ng matutuluyan at napunta siya sa bahay nina Annie. Dalawang oras naglakad si Sunny bago nakarating sa bahay ng kaibigan. Pagbukas ng pinto, agad siyang sinalubong ni Annie. Nang makita ito, bigla na lang tumulo ang luha ni Sunny. “Annie, pwede ba akong tumuloy dito ngayong gabi?” tanong niya, nanghihina ang boses. “Huwag kang magsalita ng ganyan! Siyempre pwede. Hindi lang ngayong gabi, kahit habambuhay!” sagot ni Annie habang hinahatak siya papasok. Pinaupo ni Annie si Sunny sa sofa. “Sunny, ano bang nangyari? Sinaktan ka ba ng pamilya Morris?” Tumango si Sunny, tapos umiling. “Huwag kang maglihim sa akin,” seryosong sabi ni Annie. “Hindi
Papasarap na sana ang tulog ni Chen nang biglang tumunog ang kanyang telepono. Agad siyang sumagot nang wala sa mood, halatang inaantok."Sino ba 'to!?" Dinig ni Rowan ang malakas na pag singhal ng lalaki sa kabilang linya, halatang nadistorbo nito ang payapa nitong pag tulog.Napailing na lamang si Rowan, alam niya kasi kung anong ginagawa ng lalaki ngayon."Tulungan mo kong hanapin ang asawa ko." deretsuhang sagot ni Rowan.Natahimik si Chen sa narinig, tinignan niya ang screen ng cellphone at pinaningkitan ang sariling mga singkit na mata para lang makumpirma ang tumatawag."Rowan!?" Tanong nito, hindi pa rin makapaniwala."Anong tulungan? May problema ka ba? Paano? Bakit? Ikaw ba talaga 'yan?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Chen.Si Rowan kasi ang klase ng tao na hindi basta basta hihingi ng tulong kahit kanino, ibig sabihin sa kahit kanino ay kahit pa sino iyan. Mapapamilya or kaibigan ay hindi ito nanghihingi ng tulong kaya naman laki ang gulat ng kaibigan sa narinig.Ibig sabi
Tahimik na nakatingin si Rowan kay Sunny, hinihintay ang sagot ng asawa. Kagabi, umalis ito ng bahay nang walang paalam at hindi na bumalik. Ngayong araw, gusto rin niyang malaman kung magkakaroon pa ng isa pang pagtatalo. Hindi gumalaw si Sunny sa kinatatayuan, nakatayo sa gitna ng sala. Tila ba walang balak umatras. Nang magsalita siya, ang tinig niya’y mahinahon pero matigas. “Hindi ko alam kung ano ang mali sa ginawa ko,” sagot niya, diretso ang tingin kay Rowan. Halos hindi ito ikinagulat ng lalaki. Alam na niyang ganito ang magiging tugon ni Sunny. Hindi ito sumusuko basta-basta. Para itong toro—matigas ang ulo at walang pakialam kahit anong sabihin ng iba. Ngunit ang sagot niyang iyon ay tila nagdulot ng apoy sa mga mata ni Mr. Morris. “Kung ganon,” madiing sabi ng ama, “pumunta ka sa bodega. Mag-isip ka roon hanggang malaman mo kung ano ang pagkakamali mo.” Tumawag siya sa butler at itinuro ang direksyon ng silid. “Dalhin siya roon. Siguraduhin mong magmumuni-muni siya
Sa gitna ng katahimikan sa mansiyon ng Morris family, bumaba si Rowan mula sa sala, ang malamig niyang ekspresyon ay tila nagbabanta ng unos. “Huwag na huwag niyo akong susubukan,” malamig niyang binitiwan bago sila tinalikuran at tuluyang iniwan. Sa madilim na bahagi ng ari-arian, tumungo siya sa maliit na silid kung saan madalas ikulong si Samuel. Hindi iyon lugar na madalas niyang puntahan, ngunit alam niya ang eksaktong lokasyon. Napadako ang tingin niya sa kandado ng pintuan at tumigil siya saglit. Pinanlakihan niya ng tingin ang kasamang tagapaglingkod na nakatayo malapit sa pintuan. “Buksan mo ito,” utos niya, ang boses ay puno ng awtoridad. Nag-aalangan ang tagapaglingkod at yumuko bago sumagot. “Mr. Morris, kahit gusto ko pong sundin ang gusto niyo ay baka po ako ang malilintikan dahil ay kinulong ng ama niyo ang asawa niyo dito, kahit pa po si Mrs. Morris ang nasa loob ay kinalulungkot ko pero gusto ko pa po manatili at mag trabaho sa mga Morris ng mahabang panahon. Hindi
Sa Itaas ng Yudu MansionSa pinakamataas na palapag ng Yudu Mansion, ang malamig na hangin ng aircon ay dumadampi sa makinis na marmol na sahig. Ang ilaw ng lungsod ay nagkikislapan sa labas ng mga salaming dingding, nagbibigay ng tahimik ngunit maringal na ambiance. Sa loob, apat na lalaking magkaibigan ang nag-aabang, tahimik ngunit halata ang kanilang pag-aalab sa inaasahang pagsapit ng ikalima nilang kasama.Si Zimon, suot ang brown na polo at itim na kurbata, ay kumportable sa kanyang posisyon. Ang kanyang mahahabang mata na tila laging may plano ay nagningning nang makita ang pumasok. Isang matamis ngunit pilyong ngiti ang bumungad sa kanyang mukha. "Narito na ang groom," sabi niya, puno ng pang-aasar.Diretsong tumingin si Rowan Morris, suot ang kanyang maayos na suit. Hindi siya sumagot sa biro ni Zimon at dahan-dahang naupo sa malambot na sofa. Ngunit bago pa man siya tuluyang makapagpahinga, mabilis na lumapit si Chen na may hawak na baso ng alak. "Narinig ko kay Zimon na ma
Habang hawak ang baso ng alak, marahang ibinaba ito ni Rowan sa coffee table at nagpatuloy, “Plano kong lumipat kasama siya. Sa bahay, parang naubos ang pasensya ng lahat dahil sa kanya. Walang katahimikan.” kuriosong ngumisi si Xiv, “Talaga? Magulo na ba ang pamilya niyo?” “Magulo? Higit pa roon. Halos magbuga na ng dugo si Mr. Morris dahil sa kanya. Si Evelyn, nakaaway niya, at si Samuel, muntik nang tamaan ng bala dahil din sa kanya. Ano sa tingin mo, hindi ba magulo?” Hindi napigilan ni Chen ang sarili. Tinanggal niya ang kamay na nakatakip sa kanyang likod at malakas na pumalakpak. “Rowan, ang asawa mo ay isang tunay na talento! Na-offend na niya ang lahat sa pamilya niyo—maliban sa'yo!” Napatingin si Zhen kay Rowan at nagtanong, “Paano ka naman?” Saglit na nag-isip si Rowan, at pumasok sa isip niya ang paulit-ulit na pagtawag ng asawa niyang si Sunny sa kanya ng “uncle” at kung ano ano pa. Napangiwi siya at uminom ulit ng alak. “Ayoko nang patulan siya, kaya hindi
Habang tahimik na nakaupo si Sunny, sumagi sa kanyang isipan ang mga nakaraang araw. “Siguro kaya ako ikinulong ni Mr. Morris sa madilim na kwarto ay dahil gusto niyang ipakita ang galit niya kay Evelyn. O baka naman alam na ni Evelyn na aalis ako kasama si Rowan kaya hindi siya naghahanap ng gulo ngayong gabi,” naisip niya habang hinahaplos ang malamig na gilid ng baso ng tubig."Simula pa lang, alam kong hindi ako bahagi ng mundong ito. Para lang akong napulot at itinapon sa lugar na ito—isang pirasong idinikit sa kwento ng isang makapangyarihang pamilya. Ang totoo, hindi ko naman ginusto ito. Wala akong pinili. Wala akong boses. Pero ngayon, nandito na ako, pilit na hinahanap ang lugar ko sa gitna ng lahat ng ito."Habang nakaupo sa hapag, pinagmamasdan ni Sunny ang maingat na paggalaw ng lahat. Parang may koreograpiya ang bawat kilos, bawat salita. Pero siya? Pakiramdam niya'y isa lang siyang dayuhan. "Paano ako napunta rito? Sa piling ng isang lalaking halos hindi ko kilala, sa l
Nag tatakhang tumingin si Sunny sa mga lalaking dumating, sino ang mga ito? ayan ba ang mga kaibigan ng asawa niya? Hindi niya maintindihan kung bakit tilang tuwang tuwa si Mr. Morris sa mga lalaki, parang kanina lang ay halong mahulog sa lupa ang mga labi sa sobrang pagkasimangot, ngayon ay parang may mga anghel na dumating sa sobrang bait ng lalaki. Halos matawa siya sa naisip. "Ito si Zimon, ang ika-13 na henerasyon ng pamilyang Montero mula sa Cebu. Ang nasa tabi niya ay si Chen, ang ikatlong anak ni Political Commissar Bussuire. Ang dalawa namang umaalalay kay Rowan ay sina Zhen at Xiv. Ang mga pamilya namin ay matagal nang magkaibigan, at sila rin ang matatalik na kaibigan ni Rowan," masayang pagpapakilala ni Mr. Morris sa mga bisita. Habang nakikinig si Sunny, nakatayo siya sa tabi ni Mr. Morris. Napansin niyang tila lahat ng naroroon ay may presensiyang kayang punuin ang isang silid. Ang kanilang mga postura ay eleg
"‘Yung uncle kanina, kasing-edad lang ng tatay natin. Pwede mo siyang pagalitan kung gusto mo, pero hinagisan mo pa siya ng papel. Hindi mo man lang ba naisip ang mararamdaman niya? Paano kung nakita ‘yon ng mga anak niya? Siguradong magagalit sila sa’yo! Kung may gumawa niyan sa tatay ko, hindi ko palalampasin."Napakunot ang noo ni Rowan Morris. So iniisip pala ni Sunny ang tatay niya habang pinapanood siya kanina."Ang tatay natin ay chairman ng Fajardo Group. Wala namang maglalakas-loob na galitin siya."Ngayon, siya na rin ang biyenan nito. Lahat gustong bumango sa pangalan nito, kaya walang sinumang susubok na harangin ito.Pero hindi nagpatinag si Sunny. "Husband, bakit hindi mo maintindihan ang punto ko? Ikaw ang walang respeto sa tao!""Hindi siya nagtatrabaho nang maayos. Binabayaran ko siya nang mataas na sweldo...""Porke ba mataas ang sahod niya, pwede mo na siyang hiyain?"Huminga nang malalim si Rowan, pinipigil ang inis na kanina pa niya gustong bitawan. "Sunny, makini
hinila ni Rowan si Sunny papalapit at niyakap siya nang mahigpit.Inabot niya ang unan sa tabi at itinapon ito sa dulo ng kama. Ginamit niya ang kanyang braso bilang unan para kay Sunny. "Matulog ka na.""Oh." Napakasuwerte niya, may pinakamahal na "unan" sa mundo.Pero hindi siya komportable—dahil yakap na naman siya ng asawa niya.Tumingala siya kay Rowan, na nakapikit na at mukhang nagpapahinga. Parang may gusto siyang sabihin, pero pinigilan niya ang sarili.Hindi pa siya antok. Kaninang umaga pa siya natulog nang matagal.Samantala, patuloy lang ang mahinhing paghinga ni Rowan.Matagal ang lumipas bago siya naglakas-loob na bulungan ito. "Honey, gising ka pa?""Sabihin mo."Napalunok si Sunny. Yumakap siya sa dibdib ng asawa at mahinang bumuntong-hininga. "Sorry, honey, may ginawa akong mali."Agad dumilat si Rowan at lumingon sa kanya, halatang nag-alala. "Ano ‘yun?""Kasi... kasi... hindi talaga ako nakasabay sa elevator kanina. Ang totoo, lihim akong gumamit ng... special elev
Habang kumakain, hindi mapakali si Sunny.Ni hindi niya napansin nang kumuha si Rowan ng pagkain para sa kanya."Ano bang iniisip mo?" tanong nito, nakamasid sa kanya.Nag-alinlangan si Sunny bago sumagot. "Natatakot akong hindi mo magustuhan kapag sinabi ko."Hindi na siya pinilit ni Rowan. Iginagalang niya ang desisyon ng kanyang batang asawa.--Pagkatapos kumain, kinuha ni Rowan ang sarili niyang tasa at nilagyan ito ng maligamgam na tubig para sa asawa. "Dala mo ba 'yung gamot?"Umiling si Sunny. Alam niyang tinutukoy nito ang painkillers.Naintindihan ni Rowan at itinuro ang kanyang lounge. "Pumasok ka muna at humiga. Bibilhan kita ng gamot.""Hindi na kailangan, mahal. Hindi na masakit ang tiyan ko."Hindi siya pinaniwalaan ng lalaki.Ipinaliwanag ni Sunny, "Lagi lang sumasakit ang tiyan ko sa unang araw at gabi, tapos nawawala na. Kung maghihirap ako nang pitong araw sa isang buwan, baka wala na akong gana sa buhay."Tinitigan ni Rowan ang mukha ng asawa at napilitang maniwala
Tinaas ni Sunny ang kamay at mahinang kumatok. "Pasok." Ang boses ni Rowan ay puno ng kaligayahan, sa isip isip niya ay alam niya na kung sino ang kumatok. Pumasok si Sunny at ipinakita ang kanyang maliit na mukha, sabay bati sa kanyang gwapong asawa na nakaupo sa upuan ng boss, "Hi, husband~" "Bakit ka nandito? Nakapagpahinga ka na ba?" Tumayo si Rowan upang salubungin siya. Pumasok si Sunny sa loob at isinara ang pinto. Sa labas ng pinto, nagkagulo ang mga sekretarya. Isa isa silang nag tinginan sa pintuan na nakasara at hindi napigilang makichismis sa mga ganap. "Ang bait ng misis ngayon." "Oo, parang ganun nga. Noong huling dumaan siya dito, sinabihan pa ang presidente, baka mapatanggal tayo kung maririnig pa natin yun." "Nandito ba siya para mag-apologize? Parang may ibang tono siya ngayon, parang pinapaboran ang presidente." "Posible." Marami silang pinag-uusapan sa labas ng pinto. Samantalang sa loob, puno ng init ang atmosphere. Umakyat si Sunny sa sof
Patuloy na hinagod ni Rowan ang tiyan ng asawa habang ito’y nakahiga. Sa kanyang pag-aalaga, nakatulog agad si Sunny sa kama. Habang natutulog, natural na gumalaw si Sunny, paharap kay Rowan, at sumiksik sa kanyang bisig. Napangiti si Rowan sa kilos ng asawa kahit nasa mahimbing na pagtulog ito. Dahil sa pagkaantala ng kanyang trabaho kahapon, kailangan niyang bumawi ngayon. Dahan-dahan siyang bumangon, inayos ang kumot ng asawa, at tahimik na lumabas ng kwarto. --- Tanghali nang magising si Sunny. Walang bakas ng asawa sa tabi niya. Agad siyang bumangon, isinuot ang kanyang tsinelas, at diretso sa study room ni Rowan. Ngunit pagpasok niya, malinis at maayos ang kwarto—wala ang taong hinahanap niya. "Honey?" Walang sumagot. Bumaba siya ng hagdan at sinalubong ng mga kasambahay. Yumuko ang mga ito bilang pagbati. "Madam, kakain na po ba kayo?" Hindi sumagot si Sunny at sa halip, inilagay ang mga kamay sa kanyang bewang. "May nakakita ba sa asawa ko? Paggising ko, wal
Kinabukasan, maagang dumating sina Evelyn Morris at Mayor Morris sa ospital. Ginising nila si Sunny, na nakatulog sa sofa, at sinabihan silang mag-asawa na umuwi na para makapagpahinga nang maayos.Dumating din si Samuel.Tiningnan niya ang maputlang mukha ni Sunny. “Grabe naman, gaano ka ba napagod kagabi? Mukha kang lantang gulay.”Ramdam na naman ni Sunny ang sakit sa tiyan niya. Wala na ang bisa ng gamot, at nagsimula na namang sumakit ang puson niya.Umupo si Rowan sa tabi niya at pinagtanggol siya, “Masama ang pakiramdam ng tita mo kagabi.”Tumingin si Samuel sa kanya nang may pag-aalala. “Hala, may sakit ka ba?”Umiling si Sunny at mahina pero pabiro niyang sinabi, “Nagdadaan sa pagsubok.”Agad naintindihan ni Samuel ang ibig niyang sabihin at tumango. “Ahh, gets! Mental support lang meron ako sayo ngayon, kaya mo 'yan!” sabay taas ng kamao na parang cheerleader.Napatingin si Rowan sa kanilang dalawa, nakakunot ang noo. Paano naintindihan ni Samuel agad ang ibig sabihin ng kan
Alam niyang walang pakialam si Sunny sa menstrual cramps niya tuwing buwan. Ang hilig pa niyang kumain ng maaanghang, uminom ng malamig, at sumubok ng kung anu-anong pagkain na nagdudulot ng mas matinding sakit tuwing may regla. Pero hindi niya inaasahan na dito pa sa ospital mangyayari ito. Huminga nang malalim si Sunny, kinagat ang labi, at mukhang naiiyak na. Sa pa-baby niyang boses, nagreklamo siya: "Huhu, hindi na ako kakain ng ice cream, spicy foods, malamig na beer, potato chips, at chocolate!" Napatitig si Rowan sa maliit na katawan niyang nakayakap sa sarili. Ramdam niya ang awa. Nakita niyang patuloy na hawak ni Sunny ang kanyang puson, kaya't inabot niya ito at marahang pinatong ang palad sa may tiyan niya. Napatingala si Sunny, namamasa ang mga mata—mukha siyang batang umiiyak sa sakit. "Honey?" Agad na binawi ni Rowan ang kamay niya, tila naalangan. Kinuha niya ang unan at inilagay sa tabi niya. "Saglit lang, lalabas ako sandali." Sa labas ng kwarto, binuksan ni Ro
Isang Masayang Gabi sa Pamilya MorrisSunny ay walang kontrol sa sarili at tila naakit nang husto sa lalaking nasa harapan niya."Uy, Sunny, ano pang tinatayo-tayo mo diyan? Bilisan mo at idikit mo na 'yan. Tapos, maglalaro pa tayo ng dalawa pang round!" masayang sabi ni Mr. Morris, na gustong ipagpatuloy ang laro. Hindi niya namalayang ang kanyang manugang ay natulala sa kanyang anak.Bata pa si Sunny, kaya nang mapansin siya ni Rowan, wala na siyang kawala."Nasiyahan ka na ba sa kakatingin?" malambing na tanong ni Rowan, ang tinig niya ay malalim pero magaan sa pandinig, may kasamang ngiti na parang simoy ng hangin sa tagsibol.Napakurap si Sunny at kinikimkim ang pagkapahiya. Diyos ko, natulala lang naman ako sa asawa ko, nakakahiya kung aaminin ko 'yon!Wala sa sarili niyang dinikit ang papel sa mukha ni Rowan at bumalik sa pwesto niya na may bahagyang namumulang pisngi. Inumpisahan niyang kumain ng rice crust habang patuloy ang laro."Three pairs," sabi ni Rowan na siyang dealer
"Mahal, ang galing mo mag-shuffle ng baraha! Madalas ka bang nag-shuffle para sa iba?" tanong ni Sunny habang nakatitig sa maliksi at sanay na kamay ni Rowan. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang paghanga, tila ba mesmerized siya sa ginagawa ng asawa.Napangiti si Rowan at, para lalong ipakita ang husay niya, inulit niya ang pag-shuffle ng baraha, mas mabilis at mas maayos pa sa unang beses."Mahal, turuan mo naman ako! Ang astig mong tingnan habang ginagawa mo 'yan."Itinaas ni Rowan ang isang kilay, bahagyang nakangisi. "Astig?" tanong niya, tila may interes sa komento ng asawa.Tumango si Sunny, nakangiti habang patuloy na nakatitig sa kanya. "Oo, lahat ng ginagawa mo, astig. Kaya turuan mo ako?"Walang pag-aalinlangan, kinawayan siya ni Rowan. "Halika rito. Sundan mo ako, ituturo ko sa’yo nang dahan-dahan."Pero bago pa sila makapagsimula, biglang sumingit si Ginoong Morris na tila nawalan na ng pasensya. "Teka, teka! Andito ba kayo para samahan ako o para maglandian?!" Inis itong