Papasarap na sana ang tulog ni Chen nang biglang tumunog ang kanyang telepono. Agad siyang sumagot nang wala sa mood, halatang inaantok."Sino ba 'to!?" Dinig ni Rowan ang malakas na pag singhal ng lalaki sa kabilang linya, halatang nadistorbo nito ang payapa nitong pag tulog.Napailing na lamang si Rowan, alam niya kasi kung anong ginagawa ng lalaki ngayon."Tulungan mo kong hanapin ang asawa ko." deretsuhang sagot ni Rowan.Natahimik si Chen sa narinig, tinignan niya ang screen ng cellphone at pinaningkitan ang sariling mga singkit na mata para lang makumpirma ang tumatawag."Rowan!?" Tanong nito, hindi pa rin makapaniwala."Anong tulungan? May problema ka ba? Paano? Bakit? Ikaw ba talaga 'yan?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Chen.Si Rowan kasi ang klase ng tao na hindi basta basta hihingi ng tulong kahit kanino, ibig sabihin sa kahit kanino ay kahit pa sino iyan. Mapapamilya or kaibigan ay hindi ito nanghihingi ng tulong kaya naman laki ang gulat ng kaibigan sa narinig.Ibig sabi
Tahimik na nakatingin si Rowan kay Sunny, hinihintay ang sagot ng asawa. Kagabi, umalis ito ng bahay nang walang paalam at hindi na bumalik. Ngayong araw, gusto rin niyang malaman kung magkakaroon pa ng isa pang pagtatalo. Hindi gumalaw si Sunny sa kinatatayuan, nakatayo sa gitna ng sala. Tila ba walang balak umatras. Nang magsalita siya, ang tinig niya’y mahinahon pero matigas. “Hindi ko alam kung ano ang mali sa ginawa ko,” sagot niya, diretso ang tingin kay Rowan. Halos hindi ito ikinagulat ng lalaki. Alam na niyang ganito ang magiging tugon ni Sunny. Hindi ito sumusuko basta-basta. Para itong toro—matigas ang ulo at walang pakialam kahit anong sabihin ng iba. Ngunit ang sagot niyang iyon ay tila nagdulot ng apoy sa mga mata ni Mr. Morris. “Kung ganon,” madiing sabi ng ama, “pumunta ka sa bodega. Mag-isip ka roon hanggang malaman mo kung ano ang pagkakamali mo.” Tumawag siya sa butler at itinuro ang direksyon ng silid. “Dalhin siya roon. Siguraduhin mong magmumuni-muni siya
Sa gitna ng katahimikan sa mansiyon ng Morris family, bumaba si Rowan mula sa sala, ang malamig niyang ekspresyon ay tila nagbabanta ng unos. “Huwag na huwag niyo akong susubukan,” malamig niyang binitiwan bago sila tinalikuran at tuluyang iniwan. Sa madilim na bahagi ng ari-arian, tumungo siya sa maliit na silid kung saan madalas ikulong si Samuel. Hindi iyon lugar na madalas niyang puntahan, ngunit alam niya ang eksaktong lokasyon. Napadako ang tingin niya sa kandado ng pintuan at tumigil siya saglit. Pinanlakihan niya ng tingin ang kasamang tagapaglingkod na nakatayo malapit sa pintuan. “Buksan mo ito,” utos niya, ang boses ay puno ng awtoridad. Nag-aalangan ang tagapaglingkod at yumuko bago sumagot. “Mr. Morris, kahit gusto ko pong sundin ang gusto niyo ay baka po ako ang malilintikan dahil ay kinulong ng ama niyo ang asawa niyo dito, kahit pa po si Mrs. Morris ang nasa loob ay kinalulungkot ko pero gusto ko pa po manatili at mag trabaho sa mga Morris ng mahabang panahon. Hindi
Sa Itaas ng Yudu MansionSa pinakamataas na palapag ng Yudu Mansion, ang malamig na hangin ng aircon ay dumadampi sa makinis na marmol na sahig. Ang ilaw ng lungsod ay nagkikislapan sa labas ng mga salaming dingding, nagbibigay ng tahimik ngunit maringal na ambiance. Sa loob, apat na lalaking magkaibigan ang nag-aabang, tahimik ngunit halata ang kanilang pag-aalab sa inaasahang pagsapit ng ikalima nilang kasama.Si Zimon, suot ang brown na polo at itim na kurbata, ay kumportable sa kanyang posisyon. Ang kanyang mahahabang mata na tila laging may plano ay nagningning nang makita ang pumasok. Isang matamis ngunit pilyong ngiti ang bumungad sa kanyang mukha. "Narito na ang groom," sabi niya, puno ng pang-aasar.Diretsong tumingin si Rowan Morris, suot ang kanyang maayos na suit. Hindi siya sumagot sa biro ni Zimon at dahan-dahang naupo sa malambot na sofa. Ngunit bago pa man siya tuluyang makapagpahinga, mabilis na lumapit si Chen na may hawak na baso ng alak. "Narinig ko kay Zimon na ma
Habang hawak ang baso ng alak, marahang ibinaba ito ni Rowan sa coffee table at nagpatuloy, “Plano kong lumipat kasama siya. Sa bahay, parang naubos ang pasensya ng lahat dahil sa kanya. Walang katahimikan.” kuriosong ngumisi si Xiv, “Talaga? Magulo na ba ang pamilya niyo?” “Magulo? Higit pa roon. Halos magbuga na ng dugo si Mr. Morris dahil sa kanya. Si Evelyn, nakaaway niya, at si Samuel, muntik nang tamaan ng bala dahil din sa kanya. Ano sa tingin mo, hindi ba magulo?” Hindi napigilan ni Chen ang sarili. Tinanggal niya ang kamay na nakatakip sa kanyang likod at malakas na pumalakpak. “Rowan, ang asawa mo ay isang tunay na talento! Na-offend na niya ang lahat sa pamilya niyo—maliban sa'yo!” Napatingin si Zhen kay Rowan at nagtanong, “Paano ka naman?” Saglit na nag-isip si Rowan, at pumasok sa isip niya ang paulit-ulit na pagtawag ng asawa niyang si Sunny sa kanya ng “uncle” at kung ano ano pa. Napangiwi siya at uminom ulit ng alak. “Ayoko nang patulan siya, kaya hindi
Habang tahimik na nakaupo si Sunny, sumagi sa kanyang isipan ang mga nakaraang araw. “Siguro kaya ako ikinulong ni Mr. Morris sa madilim na kwarto ay dahil gusto niyang ipakita ang galit niya kay Evelyn. O baka naman alam na ni Evelyn na aalis ako kasama si Rowan kaya hindi siya naghahanap ng gulo ngayong gabi,” naisip niya habang hinahaplos ang malamig na gilid ng baso ng tubig."Simula pa lang, alam kong hindi ako bahagi ng mundong ito. Para lang akong napulot at itinapon sa lugar na ito—isang pirasong idinikit sa kwento ng isang makapangyarihang pamilya. Ang totoo, hindi ko naman ginusto ito. Wala akong pinili. Wala akong boses. Pero ngayon, nandito na ako, pilit na hinahanap ang lugar ko sa gitna ng lahat ng ito."Habang nakaupo sa hapag, pinagmamasdan ni Sunny ang maingat na paggalaw ng lahat. Parang may koreograpiya ang bawat kilos, bawat salita. Pero siya? Pakiramdam niya'y isa lang siyang dayuhan. "Paano ako napunta rito? Sa piling ng isang lalaking halos hindi ko kilala, sa l
Nag tatakhang tumingin si Sunny sa mga lalaking dumating, sino ang mga ito? ayan ba ang mga kaibigan ng asawa niya? Hindi niya maintindihan kung bakit tilang tuwang tuwa si Mr. Morris sa mga lalaki, parang kanina lang ay halong mahulog sa lupa ang mga labi sa sobrang pagkasimangot, ngayon ay parang may mga anghel na dumating sa sobrang bait ng lalaki. Halos matawa siya sa naisip. "Ito si Zimon, ang ika-13 na henerasyon ng pamilyang Montero mula sa Cebu. Ang nasa tabi niya ay si Chen, ang ikatlong anak ni Political Commissar Bussuire. Ang dalawa namang umaalalay kay Rowan ay sina Zhen at Xiv. Ang mga pamilya namin ay matagal nang magkaibigan, at sila rin ang matatalik na kaibigan ni Rowan," masayang pagpapakilala ni Mr. Morris sa mga bisita. Habang nakikinig si Sunny, nakatayo siya sa tabi ni Mr. Morris. Napansin niyang tila lahat ng naroroon ay may presensiyang kayang punuin ang isang silid. Ang kanilang mga postura ay eleg
Nang gabing iyon, inalalayan ni Sunny si Rowan papunta sa kama. Malakas ang amoy ng alak sa hininga ng asawa, at kahit gaano niya subukang itulak ang inis, hindi niya maiwasang mapailing. Mahigpit ang hawak niya sa baywang nito habang naglalakad sila sa kwarto, bawat hakbang ay parang isang labanan. Lasing ka na naman, bulong niya sa isip, pinipigilan ang sariling boses na lumabas. Hindi ito ang unang beses na umuwi si Rowan nang lasing, ngunit tila mas malala ngayon. Ang kanyang mga mata ay magulo, tila ba may sariling mundo, at ang bigat ng katawan niya ay nakasandal nang buo kay Sunny. Bakit niya ba ginagawa 'to! Paanong ang lalaking inarrange marriage sa kaniya ay ngayon ay inaalagaan niya na dahil lasing! And worst wala siyang magawa, sabi niya kanina ay hindi niya masisisi ang mga kaibigan nito at isa pa minsan lang naman ito mangyari kay Rowan Pero mukhang nag bago ang isip niya! Sa susunod na uuwi si Rowan ng
Tumayo si Samuel, tahimik at nakayukong lumabas mula sa silid nila Sunny. Naiwan sina Rowan at Sunny sa loob ng kwarto.Sa silid, kitang-kita ang magkaibang damdamin ng dalawa: ang isa ay tila masaya sa mga inaasahang mangyayari ngayong gabi, habang ang isa ay galit na galit, nakasimangot, at ang kanyang mga labi’y tila pwede nang sabitan ng bote ng langis dahil sa pagkagreasy ng kanyang hitsura.Pinagmamasdan ni Rowan ang kanyang asawa. Nang makita niya ang galit na ekspresyon ni Sunny, hindi niya napigilang ngumiti. Lumapit siya at marahang kinurot ang pisngi nito. “Ilipat mo na ang mga damit mo sa cloakroom. Dito tayo titira nang matagal, kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Tutulungan kita mamaya. Kung gabihin ako, mauna ka nang matulog, huwag mo na akong hintayin,” sabi niya, na para bang wala siyang pakialam sa galit ng asawa.Nakakunot ang noo ni Sunny. Tiningnan niya ang asawa at sa malumanay ngunit mapilit na tono, nagtanong, “Kailangan ba talagang magkasama tayo sa kama ngayo
Sa wakas, sumuko si Rowan sa ideya na isama ang kanyang asawa sa pulong. Kung ang batang si Sunny ay magsasalita tungkol sa ginawa ni Samuel, tiyak na ibubunyag nito ang mga bagay na hindi niya nais marinig ng iba.Habang iniisip ni Rowan ang tungkol dito, unti-unti siyang ngumiti. Alam niyang hindi kayang magalit ni Sunny ng matagal. Masyado itong malambot para sa ganoong klaseng sitwasyon. Kung magdesisyon man silang lumipat, tiyak niyang mahihirapan ang asawa sa bagong paligid. Mas maganda nang manatili sa bahay na ito para maayos nila ang kanilang problema habang nananatili sa piling ng pamilya.Isa pa, natutuwa siya sa presensya ng asawa sa gabi. Ang bango nito ay kakaiba, hindi tulad ng mga mahal na pabango na amoy kemikal, kundi isang natural na halimuyak na tila nagmumula sa kalooban. Ang samyo ni Sunny ang paborito niyang amoy, isang bagay na tila nagpapatahimik sa kanyang puso sa kabila ng lahat ng ingay sa paligid.Habang dumadalo siya sa pulong ng pamilya, mas magaan ang k
Tumayo si Evelyn, itinuro si Samuel, at mariing sinabi, "Rowan, Sunny, wag muna kayong umalis. Tulungan niyo akong disiplinahin ang batang ito!" Ang boses niya’y puno ng determinasyon na hindi maaring bale-walain.Napatingin si Sunny sa asawa at biglang nanigas sa kinauupuan. Ang salitang “hindi muna aalis” ay tila tumatak sa kanyang isip at nag-iwan ng kaba sa kanyang dibdib. Halata sa mukha ni Sunny ang kaba, ngunit nagawa pa rin niyang umupo nang maayos, tuwid ang likod at parang nag-iipon ng lakas ng loob.Si Samuel naman ay nanatiling nakaupo sa sahig, parang kuting na napagalitan, at iniiwasan ang titig ng lahat ng tao. Sa loob-loob niya, alam niyang wala siyang kawala sa galit ng buong pamilya.Nagkibit-balikat si Sunny habang mahigpit na hawak ang braso ni Rowan. "Hindi, ate, may bahay na ang asawa ko. Kailangan na naming umalis ngayon," sabi niya habang hinahatak si Rowan papunta sa pintuan.Ngunit si Rowan, na nakaupo sa sofa, ay hindi gumalaw. Hinayaan lamang niya ang malii
Kinabukasan.Nagising si Sunny mula sa malambot na kama. Nag-inat siya nang komportable, sabay sabing, "Ang tagal na simula nung huli akong nakatulog nang ganito kaayos."Paglingon niya sa kanan, diretsong napunta siya sa mga bisig ng isang lalaki. Napapikit siya nang bahagya, at unti-unting tumingala para tingnan ang lalaking nakayakap sa kanya.Kumurap siya.At kumurap ulit.Rowan: "Hindi ba okay ang mga mata mo o hindi mo lang ako makilala?""Pumikit ka nga."Nagulat si Rowan. Aba? Wala man lang reaksyon si Sunny nang makita siya sa unang pagkakataon pagkagising. Parang inasahan na niya ang eksenang matutulog sila at magigising nang magkasama.Napangiti si Rowan, nagiging sobrang kumpiyansa sa sarili. Pumikit siya, nag-aabang sa kung anong gagawin ni Sunny.Tahimik si Sunny ng tatlong segundo. Pagkalipas ng ilang saglit, mabilis siyang gumulong pababa ng kama at tumakbo papunta sa banyo nang kasing bilis ng pagtakas ni Samuel kahapon.Naputol ang katahimikan sa tunog ng pinto ng ba
“Hindi ka ba naiilang kapag hindi kita hinahawakan?” May bahid ng panunukso ang boses ni Rowan, ngunit ang mga mata niyang madilim ay parang nagmamasid sa reaksyon ni Sunny.Napakunot ang noo ni Sunny. “Ha? Bakit naman ako maiilang?” sagot niya, halatang litong-lito.Ibinaba ni Rowan ang tingin niya, at sadyang dumapo ang mga mata niya sa dibdib ni Sunny. Hindi ito basta tingin lang; para bang sinisipat niya ang bawat kurba ng dalaga. Napatingin si Sunny sa sarili niya at napakunot muli ang noo.“Ding...”Bago pa man siya makapagtanong, bumangga ang mga noo nila.“Araay!” Napahaplos si Sunny sa kanyang noo. Ngunit nang itaas niya ang ulo para magreklamo, aksidente namang nagtagpo ang mga labi nila.Napatigil si Sunny, nanlalaki ang mga mata. Para bang tumigil ang mundo niya. Tahimik, walang iniisip, pero ang tibok ng puso niya ay parang dumadagundong sa kanyang pandinig.Si Rowan, tila kalmado pa rin. Hindi siya umatras. Sa halip, pinagmasdan niya ang mukha ni Sunny nang malapitan. An
Umupo si Sunny sa tabi ni Rowan habang naka-pout ang labi nito. Sa ganitong pagkakataon, mas mabuti nang manatili siyang malapit sa asawa.Hindi na niya ininda ang sakit ng kanyang kamay, ang mas mahalaga ay makaalis sila agad. "Rowan, na-check na ang buhok ni Samuel at wala namang problema. Pwede na ba tayong umalis?"Tahimik na pinakinggan ni Rowan ang paraan ng pagtawag sa kanya ng asawa. Bigla itong naging pormal, hindi na "asawa."Kapag kailangan siya, ang tawag ay "asawa."Kapag hindi, "Rowan" na lang.Hindi niya alam pero may kung anong pang hihinayang ang naramdaman niya, hindi niya talaga maintindihan si Sunny. Paminsan ay malambing pero madalas parang mag kaibigan lamang sila ng asawa.Napakunot ang kanyang noo, at ang kaniyang lalamunan ay bahagyang gumalaw. "Tama si Dad. Hindi ligtas magbiyahe sa gabi."Sa isang simpleng sagot, nakatakdang manatili si Sunny sa Morris Family ng isa pang gabi.Pakiramdam ni Sunny, bumagsak ang langit sa tinalupa ng marinig iyon sa asawa.Ba
Lumapit si Evelyn Morris, nag-aalala ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Rowan, sinabi mo kanina na gusto mong hanapan ng asawa si Samuel. Pero kung aahitin mo ang buhok niya, naku, baka wala nang magkagusto sa kanya. Paano na ang plano mo na maghanap ng asawa para sa kanya?”"Mag-aasawa ako?" Nagulat si Samuel at halos hindi makapaniwala sa narinig. Ang kanyang mga mata ay nanlaki, at tila napako siya sa kinatatayuan. Nanginginig ang kanyang boses nang magtanong, “Uncle, ano po ang ibig n'yong sabihin? Mag-aasawa ako?”Sa gilid, mabilis na lumapit si Sunny kay Rowan, hawak-hawak ang kanyang braso na para bang hindi siya mapakali. "Hon, sino ang asawa ni Samuel? Sabihin mo na!" Tanong ni Sunny, kitang-kita ang kislap ng curiosity sa kanyang mga mata.Muling kumunot ang noo ni Rowan, tila hindi natutuwa sa paraan ng pagtawag ng kanyang asawa sa kanya. "Ano ang tawag mo sa akin?""Mr. Morris? Rowan? Mahal? Ano ba talaga ang gusto mo? Sige na, sabihin mo na kung sino ang asawa ni Samuel!”
Kanina pa pigil na tumatawa si Sunhy habang kuda naman ng kuda si Rowan. Panay ang puna nito sa kaniyang tattoo at ngayon naman ang napansin nito ay ang bago nitong kulay na buhok, napailing na lamang si Sunny habang kinakausap ng asawa ang dating deskmate.Sa loob ng malawak na mansion ng Morris family, tahimik na nag-aalmusal ang lahat. Ngunit tila may tensyon na nararamdaman sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya. Si Rowan Morris, ang itinuturing na haligi ng pamilya, ay nakaupo sa kanyang upuan at seryosong tinitingnan ang kanyang pamangkin, si Samuel. Ang dahilan ng tensyon? Ang bagong kulay ng buhok ni Samuel—isang matingkad na kayumanggi na labis na ikinagulat ng lahat, lalo na ni Rowan."I want to see your hair black within three hours," madiin na sabi ni Rowan, ang boses niya’y malamig ngunit puno ng awtoridad."Okay, I understand," mahinang sagot ni Samuel, halos hindi magawang tumingin nang diretso sa kanyang tiyuhin.Mabilis na sumabat si Evelyn Morris, ang ina ni Samuel,
Sa ilalim ng tirik na araw, nag-uusap sina Sunny at Samuel sa likod ng bahay ng Morris family. Nagbubulungan ang dalawa, tila may mga lihim na pinag-uusapan. “Samuel, sigurado ka ba sa narinig mo?” tanong ni Sunny, habang nakayuko at halos magdikit ang kanilang mga ulo.Napatakip ng bibig si Sunny sa narinig, hindi niya inaakala na may ganitong lihim pala ang asawa niya.bumungisngis siya, para itong bumalik sa pagiging highschool na mahilig sa mga kwela na nakinig lamang sa mga kapwa studyante.Naalala niya dati na lagi silang suki ni Samuel sa mga kwento sa kanilang skwelehan. Sila lagi ang puno't dulo ng mga chismis noon.Hindi aakalain ni Sunny na muling mauulit ang mga kwentuhan nila ni Samuel.Akalain mo nga naman, bilog talaga ang mundo. “Oo, narinig ko mismo si Grandpa. Pero huwag mong sasabihin kahit kanino, ha? Sinabi ko lang ito sa’yo dahil asawa ka na ng uncle ko,” sagot ni Samuel habang bumubulong. Ngumiti si Sunny at tumango. “Huwag kang mag-alala. Hindi ko ikakalat a