Habang hawak ang baso ng alak, marahang ibinaba ito ni Rowan sa coffee table at nagpatuloy, “Plano kong lumipat kasama siya. Sa bahay, parang naubos ang pasensya ng lahat dahil sa kanya. Walang katahimikan.” kuriosong ngumisi si Xiv, “Talaga? Magulo na ba ang pamilya niyo?” “Magulo? Higit pa roon. Halos magbuga na ng dugo si Mr. Morris dahil sa kanya. Si Evelyn, nakaaway niya, at si Samuel, muntik nang tamaan ng bala dahil din sa kanya. Ano sa tingin mo, hindi ba magulo?” Hindi napigilan ni Chen ang sarili. Tinanggal niya ang kamay na nakatakip sa kanyang likod at malakas na pumalakpak. “Rowan, ang asawa mo ay isang tunay na talento! Na-offend na niya ang lahat sa pamilya niyo—maliban sa'yo!” Napatingin si Zhen kay Rowan at nagtanong, “Paano ka naman?” Saglit na nag-isip si Rowan, at pumasok sa isip niya ang paulit-ulit na pagtawag ng asawa niyang si Sunny sa kanya ng “uncle” at kung ano ano pa. Napangiwi siya at uminom ulit ng alak. “Ayoko nang patulan siya, kaya hindi
Habang tahimik na nakaupo si Sunny, sumagi sa kanyang isipan ang mga nakaraang araw. “Siguro kaya ako ikinulong ni Mr. Morris sa madilim na kwarto ay dahil gusto niyang ipakita ang galit niya kay Evelyn. O baka naman alam na ni Evelyn na aalis ako kasama si Rowan kaya hindi siya naghahanap ng gulo ngayong gabi,” naisip niya habang hinahaplos ang malamig na gilid ng baso ng tubig."Simula pa lang, alam kong hindi ako bahagi ng mundong ito. Para lang akong napulot at itinapon sa lugar na ito—isang pirasong idinikit sa kwento ng isang makapangyarihang pamilya. Ang totoo, hindi ko naman ginusto ito. Wala akong pinili. Wala akong boses. Pero ngayon, nandito na ako, pilit na hinahanap ang lugar ko sa gitna ng lahat ng ito."Habang nakaupo sa hapag, pinagmamasdan ni Sunny ang maingat na paggalaw ng lahat. Parang may koreograpiya ang bawat kilos, bawat salita. Pero siya? Pakiramdam niya'y isa lang siyang dayuhan. "Paano ako napunta rito? Sa piling ng isang lalaking halos hindi ko kilala, sa l
Nag tatakhang tumingin si Sunny sa mga lalaking dumating, sino ang mga ito? ayan ba ang mga kaibigan ng asawa niya? Hindi niya maintindihan kung bakit tilang tuwang tuwa si Mr. Morris sa mga lalaki, parang kanina lang ay halong mahulog sa lupa ang mga labi sa sobrang pagkasimangot, ngayon ay parang may mga anghel na dumating sa sobrang bait ng lalaki. Halos matawa siya sa naisip. "Ito si Zimon, ang ika-13 na henerasyon ng pamilyang Montero mula sa Cebu. Ang nasa tabi niya ay si Chen, ang ikatlong anak ni Political Commissar Bussuire. Ang dalawa namang umaalalay kay Rowan ay sina Zhen at Xiv. Ang mga pamilya namin ay matagal nang magkaibigan, at sila rin ang matatalik na kaibigan ni Rowan," masayang pagpapakilala ni Mr. Morris sa mga bisita. Habang nakikinig si Sunny, nakatayo siya sa tabi ni Mr. Morris. Napansin niyang tila lahat ng naroroon ay may presensiyang kayang punuin ang isang silid. Ang kanilang mga postura ay eleg
Nang gabing iyon, inalalayan ni Sunny si Rowan papunta sa kama. Malakas ang amoy ng alak sa hininga ng asawa, at kahit gaano niya subukang itulak ang inis, hindi niya maiwasang mapailing. Mahigpit ang hawak niya sa baywang nito habang naglalakad sila sa kwarto, bawat hakbang ay parang isang labanan. Lasing ka na naman, bulong niya sa isip, pinipigilan ang sariling boses na lumabas. Hindi ito ang unang beses na umuwi si Rowan nang lasing, ngunit tila mas malala ngayon. Ang kanyang mga mata ay magulo, tila ba may sariling mundo, at ang bigat ng katawan niya ay nakasandal nang buo kay Sunny. Bakit niya ba ginagawa 'to! Paanong ang lalaking inarrange marriage sa kaniya ay ngayon ay inaalagaan niya na dahil lasing! And worst wala siyang magawa, sabi niya kanina ay hindi niya masisisi ang mga kaibigan nito at isa pa minsan lang naman ito mangyari kay Rowan Pero mukhang nag bago ang isip niya! Sa susunod na uuwi si Rowan ng
Sa taimtim na gabi. May mabigat na nararamdaman si Rowan. Hawak niya ang kanyang noo habang bahagya niyang nilalamas ang sentido gamit ang hinlalaki. Sa bawat pilit niyang alalahanin ang nangyari, hindi niya mawari kung bakit niya nagawang halikan si Sunny. Hindi lang basta halik iyon—sinipsip pa niya ang kanyang mga labi hanggang namula ang mga ito. Ano ba talaga ang nangyayari sa kaniya? Simula ng dumating ang babae ay kung ano ano na lamang nagagawa niyang hindi niya maipaliwanag. Para siyang naenkanto! Sinasapian na ata siya ng masamang espirito! Ang imahe ko, bulong niya sa isip. Ganito ba ang sinasabi nilang pagiging promiskuwoso ng isang lasing? Ilang beses din naman siyang nalasing dahil hindi siya sanay na uminom pero kahit kailan ay hindi siya humalik ng babae! Kung sabagay ay hindi naman ibang babae si Sunny, dahil asawa niya ito. Pero hindi naman sila mag kasintahan! Ang kasal ay arrange marriage lamang na ginawa ng kaniyang ama. Kaya kahit anong isipin niya ay
Si Rowan ay nakapikit pa rin, tila walang pakialam sa nangyayari. Ngunit sa loob ng kanyang isipan, pilit niyang kinakalma ang sarili upang huwag magpakita ng kahit anong reaksyon.Samantala, si Sunny ay abala sa pagtitig sa kanyang asawa. “Natulog ka na ba?” tanong niya, ngunit halatang may kasiyahan sa kanyang tono. Napangiti siya ng palihim, sabay tiningnan ang anyo ng "natutulog" na si Rowan.“Hmm,” aniya, “sabi ni Mama, ang lasing daw parang patay na baboy. Hindi mo na magigising kahit anong gawin mo.”Isang mapaglarong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi. “Hindi ko inakala na ikaw, Rowan Morris, na matapang at walang kinatatakutan, ay magiging parang patay na baboy sa harapan ko. Aha! Nasa mga kamay na kita ngayon!”Lumapit si Sunny nang mas malapit at sinimulan niyang abutin ang pisngi ng asawa. “Tingnan natin kung gaano ka kabilis magising,” wika niya habang marahang pinisil ang pisngi ni Rowan. Sa una’y mahina lamang, ngunit habang tumatagal, tila nag-eenjoy si Sunny sa ginagaw
Habang natutulog si Rowan. Sa di niya inaasahan, tinawag siyang parang isang “patay na baboy.” Pinisil nito ang kanyang pisngi, inipit ang kanyang ilong, at hinawakan pa ang kanyang Adam’s apple. Tila ba nangangarap ang babae ng kung ano-ano, na parang nagbabalak pang agawin ang Morris Group mula sa kanya sa hinaharap. "Ang babaeng ito," naisip ni Rowan nang lihim. "Napakabata at pabigla-bigla, parang hindi niya alam kung gaano kalawak ang mundo."Sa kabilang banda, si Sunny naman ay mabilis na binuksan ang pinto nang dumating ang tagasilbi na may dalang hapunan. "Salamat," magalang na tugon ni Sunny habang inaabot ang plato. Ngumiti ito at sinabihan pa ang tagasilbi, "Kumain na rin kayo." Hindi na niya nagawang isara ang pinto dahil puno ang kanyang mga kamay, kaya ang tagasilbi na ang nagsara para sa kanya.Inilapag niya ang plato sa mesa malapit sa sofa, saka tinignan ang mga laman nito. Tatlong gulay at dalawang ulam na may karne. Napakagat-labi si Sunny habang hinihimas ang kanya
Narinig ni Sunny ang tunog ng tubig mula sa loob ng banyo habang nakadikit ang tainga niya sa pinto. May pilyang ngiti sa kanyang labi nang magsalita siya, “Rowan Morris, naliligo ka ba?”Sandaling natahimik bago narinig ang mababang boses ni Rowan, “Oo.”Napakagat-labi si Sunny, tila ba hinahanda ang sarili para asarin pa ang asawa. “Sigurado ka bang okay ka? Hindi ka nahihilo o ano? Kailangan mo ba ng tulong?”“Nasa ayos ako,” sagot ni Rowan, malamig ngunit bahagyang may halong aliw.Hindi pa rin tumigil si Sunny. “Eh paano kung madulas ka? Gusto mo ba akong mag-volunteer na—”“Gusto mo bang ikaw na ang magkusot ng likod ko?” sabat ni Rowan, kalmado ang boses ngunit may bakas ng panunukso.Imbes na mahiya, mas lalo pang lumapad ang ngiti ni Sunny. “Aba, kung gusto mo talaga, sige! Pero baka masyado kang ma-enjoy, Rowan.”Narinig niya ang mahinang tawa ni Rowan mula sa loob. “Kung ganyan ka rin lang kapilya, mabuti pang tumigil ka na diyan,” sabi niya, ngunit halata sa tono na hindi
Tumayo si Samuel, tahimik at nakayukong lumabas mula sa silid nila Sunny. Naiwan sina Rowan at Sunny sa loob ng kwarto.Sa silid, kitang-kita ang magkaibang damdamin ng dalawa: ang isa ay tila masaya sa mga inaasahang mangyayari ngayong gabi, habang ang isa ay galit na galit, nakasimangot, at ang kanyang mga labi’y tila pwede nang sabitan ng bote ng langis dahil sa pagkagreasy ng kanyang hitsura.Pinagmamasdan ni Rowan ang kanyang asawa. Nang makita niya ang galit na ekspresyon ni Sunny, hindi niya napigilang ngumiti. Lumapit siya at marahang kinurot ang pisngi nito. “Ilipat mo na ang mga damit mo sa cloakroom. Dito tayo titira nang matagal, kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Tutulungan kita mamaya. Kung gabihin ako, mauna ka nang matulog, huwag mo na akong hintayin,” sabi niya, na para bang wala siyang pakialam sa galit ng asawa.Nakakunot ang noo ni Sunny. Tiningnan niya ang asawa at sa malumanay ngunit mapilit na tono, nagtanong, “Kailangan ba talagang magkasama tayo sa kama ngayo
Sa wakas, sumuko si Rowan sa ideya na isama ang kanyang asawa sa pulong. Kung ang batang si Sunny ay magsasalita tungkol sa ginawa ni Samuel, tiyak na ibubunyag nito ang mga bagay na hindi niya nais marinig ng iba.Habang iniisip ni Rowan ang tungkol dito, unti-unti siyang ngumiti. Alam niyang hindi kayang magalit ni Sunny ng matagal. Masyado itong malambot para sa ganoong klaseng sitwasyon. Kung magdesisyon man silang lumipat, tiyak niyang mahihirapan ang asawa sa bagong paligid. Mas maganda nang manatili sa bahay na ito para maayos nila ang kanilang problema habang nananatili sa piling ng pamilya.Isa pa, natutuwa siya sa presensya ng asawa sa gabi. Ang bango nito ay kakaiba, hindi tulad ng mga mahal na pabango na amoy kemikal, kundi isang natural na halimuyak na tila nagmumula sa kalooban. Ang samyo ni Sunny ang paborito niyang amoy, isang bagay na tila nagpapatahimik sa kanyang puso sa kabila ng lahat ng ingay sa paligid.Habang dumadalo siya sa pulong ng pamilya, mas magaan ang k
Tumayo si Evelyn, itinuro si Samuel, at mariing sinabi, "Rowan, Sunny, wag muna kayong umalis. Tulungan niyo akong disiplinahin ang batang ito!" Ang boses niya’y puno ng determinasyon na hindi maaring bale-walain.Napatingin si Sunny sa asawa at biglang nanigas sa kinauupuan. Ang salitang “hindi muna aalis” ay tila tumatak sa kanyang isip at nag-iwan ng kaba sa kanyang dibdib. Halata sa mukha ni Sunny ang kaba, ngunit nagawa pa rin niyang umupo nang maayos, tuwid ang likod at parang nag-iipon ng lakas ng loob.Si Samuel naman ay nanatiling nakaupo sa sahig, parang kuting na napagalitan, at iniiwasan ang titig ng lahat ng tao. Sa loob-loob niya, alam niyang wala siyang kawala sa galit ng buong pamilya.Nagkibit-balikat si Sunny habang mahigpit na hawak ang braso ni Rowan. "Hindi, ate, may bahay na ang asawa ko. Kailangan na naming umalis ngayon," sabi niya habang hinahatak si Rowan papunta sa pintuan.Ngunit si Rowan, na nakaupo sa sofa, ay hindi gumalaw. Hinayaan lamang niya ang malii
Kinabukasan.Nagising si Sunny mula sa malambot na kama. Nag-inat siya nang komportable, sabay sabing, "Ang tagal na simula nung huli akong nakatulog nang ganito kaayos."Paglingon niya sa kanan, diretsong napunta siya sa mga bisig ng isang lalaki. Napapikit siya nang bahagya, at unti-unting tumingala para tingnan ang lalaking nakayakap sa kanya.Kumurap siya.At kumurap ulit.Rowan: "Hindi ba okay ang mga mata mo o hindi mo lang ako makilala?""Pumikit ka nga."Nagulat si Rowan. Aba? Wala man lang reaksyon si Sunny nang makita siya sa unang pagkakataon pagkagising. Parang inasahan na niya ang eksenang matutulog sila at magigising nang magkasama.Napangiti si Rowan, nagiging sobrang kumpiyansa sa sarili. Pumikit siya, nag-aabang sa kung anong gagawin ni Sunny.Tahimik si Sunny ng tatlong segundo. Pagkalipas ng ilang saglit, mabilis siyang gumulong pababa ng kama at tumakbo papunta sa banyo nang kasing bilis ng pagtakas ni Samuel kahapon.Naputol ang katahimikan sa tunog ng pinto ng ba
“Hindi ka ba naiilang kapag hindi kita hinahawakan?” May bahid ng panunukso ang boses ni Rowan, ngunit ang mga mata niyang madilim ay parang nagmamasid sa reaksyon ni Sunny.Napakunot ang noo ni Sunny. “Ha? Bakit naman ako maiilang?” sagot niya, halatang litong-lito.Ibinaba ni Rowan ang tingin niya, at sadyang dumapo ang mga mata niya sa dibdib ni Sunny. Hindi ito basta tingin lang; para bang sinisipat niya ang bawat kurba ng dalaga. Napatingin si Sunny sa sarili niya at napakunot muli ang noo.“Ding...”Bago pa man siya makapagtanong, bumangga ang mga noo nila.“Araay!” Napahaplos si Sunny sa kanyang noo. Ngunit nang itaas niya ang ulo para magreklamo, aksidente namang nagtagpo ang mga labi nila.Napatigil si Sunny, nanlalaki ang mga mata. Para bang tumigil ang mundo niya. Tahimik, walang iniisip, pero ang tibok ng puso niya ay parang dumadagundong sa kanyang pandinig.Si Rowan, tila kalmado pa rin. Hindi siya umatras. Sa halip, pinagmasdan niya ang mukha ni Sunny nang malapitan. An
Umupo si Sunny sa tabi ni Rowan habang naka-pout ang labi nito. Sa ganitong pagkakataon, mas mabuti nang manatili siyang malapit sa asawa.Hindi na niya ininda ang sakit ng kanyang kamay, ang mas mahalaga ay makaalis sila agad. "Rowan, na-check na ang buhok ni Samuel at wala namang problema. Pwede na ba tayong umalis?"Tahimik na pinakinggan ni Rowan ang paraan ng pagtawag sa kanya ng asawa. Bigla itong naging pormal, hindi na "asawa."Kapag kailangan siya, ang tawag ay "asawa."Kapag hindi, "Rowan" na lang.Hindi niya alam pero may kung anong pang hihinayang ang naramdaman niya, hindi niya talaga maintindihan si Sunny. Paminsan ay malambing pero madalas parang mag kaibigan lamang sila ng asawa.Napakunot ang kanyang noo, at ang kaniyang lalamunan ay bahagyang gumalaw. "Tama si Dad. Hindi ligtas magbiyahe sa gabi."Sa isang simpleng sagot, nakatakdang manatili si Sunny sa Morris Family ng isa pang gabi.Pakiramdam ni Sunny, bumagsak ang langit sa tinalupa ng marinig iyon sa asawa.Ba
Lumapit si Evelyn Morris, nag-aalala ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Rowan, sinabi mo kanina na gusto mong hanapan ng asawa si Samuel. Pero kung aahitin mo ang buhok niya, naku, baka wala nang magkagusto sa kanya. Paano na ang plano mo na maghanap ng asawa para sa kanya?”"Mag-aasawa ako?" Nagulat si Samuel at halos hindi makapaniwala sa narinig. Ang kanyang mga mata ay nanlaki, at tila napako siya sa kinatatayuan. Nanginginig ang kanyang boses nang magtanong, “Uncle, ano po ang ibig n'yong sabihin? Mag-aasawa ako?”Sa gilid, mabilis na lumapit si Sunny kay Rowan, hawak-hawak ang kanyang braso na para bang hindi siya mapakali. "Hon, sino ang asawa ni Samuel? Sabihin mo na!" Tanong ni Sunny, kitang-kita ang kislap ng curiosity sa kanyang mga mata.Muling kumunot ang noo ni Rowan, tila hindi natutuwa sa paraan ng pagtawag ng kanyang asawa sa kanya. "Ano ang tawag mo sa akin?""Mr. Morris? Rowan? Mahal? Ano ba talaga ang gusto mo? Sige na, sabihin mo na kung sino ang asawa ni Samuel!”
Kanina pa pigil na tumatawa si Sunhy habang kuda naman ng kuda si Rowan. Panay ang puna nito sa kaniyang tattoo at ngayon naman ang napansin nito ay ang bago nitong kulay na buhok, napailing na lamang si Sunny habang kinakausap ng asawa ang dating deskmate.Sa loob ng malawak na mansion ng Morris family, tahimik na nag-aalmusal ang lahat. Ngunit tila may tensyon na nararamdaman sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya. Si Rowan Morris, ang itinuturing na haligi ng pamilya, ay nakaupo sa kanyang upuan at seryosong tinitingnan ang kanyang pamangkin, si Samuel. Ang dahilan ng tensyon? Ang bagong kulay ng buhok ni Samuel—isang matingkad na kayumanggi na labis na ikinagulat ng lahat, lalo na ni Rowan."I want to see your hair black within three hours," madiin na sabi ni Rowan, ang boses niya’y malamig ngunit puno ng awtoridad."Okay, I understand," mahinang sagot ni Samuel, halos hindi magawang tumingin nang diretso sa kanyang tiyuhin.Mabilis na sumabat si Evelyn Morris, ang ina ni Samuel,
Sa ilalim ng tirik na araw, nag-uusap sina Sunny at Samuel sa likod ng bahay ng Morris family. Nagbubulungan ang dalawa, tila may mga lihim na pinag-uusapan. “Samuel, sigurado ka ba sa narinig mo?” tanong ni Sunny, habang nakayuko at halos magdikit ang kanilang mga ulo.Napatakip ng bibig si Sunny sa narinig, hindi niya inaakala na may ganitong lihim pala ang asawa niya.bumungisngis siya, para itong bumalik sa pagiging highschool na mahilig sa mga kwela na nakinig lamang sa mga kapwa studyante.Naalala niya dati na lagi silang suki ni Samuel sa mga kwento sa kanilang skwelehan. Sila lagi ang puno't dulo ng mga chismis noon.Hindi aakalain ni Sunny na muling mauulit ang mga kwentuhan nila ni Samuel.Akalain mo nga naman, bilog talaga ang mundo. “Oo, narinig ko mismo si Grandpa. Pero huwag mong sasabihin kahit kanino, ha? Sinabi ko lang ito sa’yo dahil asawa ka na ng uncle ko,” sagot ni Samuel habang bumubulong. Ngumiti si Sunny at tumango. “Huwag kang mag-alala. Hindi ko ikakalat a